De “Shit Pile”, de stronthoop, van Paul McCarthy in het Middelheim
Links heeft zich zowat alles toegeëigend wat stijlloos, lelijk, decadent, mottig, wansmakelijk… is. Men herinnere zich de universiteitsaula in Gent, verpakt in ham. Duizenden kevertjes in een luster. Katten gooien in een filmproject. En dit behelst slechts de ‘carrière’ van één links cultureel icoon. Zo zijn er meer… Een stronthoop , een vuilbak of een mosselpot als cultureel hoogstandje. En het houdt niet op. De beate toeschouwers knikken goedkeurend en applaudisseren voor de kleren van de linkse keizers. Wij niet, maar wij (her)kennen dan ook een sprookje gedrocht als we dat zien.
Opdat onze kindjes zo vroeg mogelijk met de realiteit des levens leren omgaan, wil de Amerikaanse Planned Parenthood dat Disney een prinses ontwerpt die een abortus heeft ondergaan. Kwestie van kindjes voor te bereiden op de “vrije keuze”. Kindjes die moeten leren dat kindjes krijgen geen plicht is – integendeel, lijkt het wel. En wat is er tenslotte mis met een abortus – hoort gewoon bij het leven, … euh…. leven?
Disney zou wel gek zijn op de vraag in te gaan. Een plan om de verwijdering van hun doelpubliek aantrekkelijk te maken? Lijkt ons geen goed idee.
Elke abortus is big business voor Planned Parenthood. Tenslotte kan je onderdelen van een ongeboren kind nog verkopen aan ouders van een kind dat ondanks zijn fysische beperkingen toch het leven gegund werd. Planned Parenthood liet weten dat, in het raam van een zo groot mogelijke “oogst”, er andere – behoudendere – abortustechnieken toegepast worden om kwaliteitsvolle onderdelen te kunnen aanbieden.
Ter duiding:
Planned Parenthood mengt zich ook in andere linkse thema’s, zoals illegale immigratie, geslachtsveranderingen (… begrijpe wie kan… maakt abortus overbodig – ergo: minder inkomsten) en …vakbondsactivisten. Disney moet dus ook voor dergelijke figuren zorgen. Waar is de tijd dat een Disneyfilm puur plezier was, met sprookjes in beeld, prachtige tekeningen uit de Disneystudio met mooie muziek op de achtergrond, met een verhaallijn waarbij het goede het kwade overwint? Noem ons gerust ouderwets. Arme toekomst! Arme kinderen!
Martelaren, je hebt ze in alle maten en kleuren, moet men in Berlijn gedacht hebben. Vooral niemand uitsluiten is de boodschap.
Het zgn. Kunsthaus Bethanien aan de Mariannenplatz in het beruchte stadsdeel Kreuzberg ziet er prachtig uit. Een oase, een oogstrelend contrast in de multiculturele woestijn. Wie de richtingaanwijzers leest, heeft de indruk dat hier een waardig instituut thuis is. Schijn bedriegt.
Vooral nu er een tentoonstelling loopt met de hoofding „Märtyrermuseum“ – het “martelarenmuseum”. In de aankondiging wordt vermeld dat het om persoonlijkheden gaat die wereld-geschiedenis geschreven hebben en die omwille van hun overtuiging als ware helden – een voorbeeld voor ons allen – hun leven gaven: bv. grote heiligen van de Kerk en een icoon als Martin Luther King (1929–1968). Niets mis mee, denk je dan. Tot je als kers op de taart kennis maakt met Ismaël Omar Mustafaï. Wie is dat nu weer, vraag je je af. Ismaël Omar Mustafaï was een der moslim terroristen die op 13 november 2015 in de Parijse concertzaal Bataclan 89 mensen op gruwelijke wijze vermoordden.
Als relikwie van deze nieuwe heilige der islamisering kan je een origineel toegangsticket van het concert bekijken. Islamitische propaganda die massamoord verrechtvaardigt als legitiem middel tot het doel.
De vereniging Nordwind is organisator en wordt gefinancierd met geld van de belastingbetaler via cultuurfonds, resp. -vereniging van de hoofdstad en van de federale overheid. Een moslim massamoordenaar in één rij met Socrates, Jeanne D’Arc, Martin Luther King en verguisde christelijke heiligen, zoals de heilige Apollonia.
Het Kunsthaus of Künstlerhaus – beide worden gebruikt – kunsthuis of kunstenaarshuis – voor en door wat men “kunstenaars”, noemt. Hierbij een voorbeeld uit Smash Berlin, een experimentele workshop voor fysische kunstuitingen.
Vandaag en morgen kan u nog in de Bozar een tentoonstelling van de ‘kunstenaar’ Yves Klein bezoeken over de “spirituele oneindigheid en de zoektocht naar het immateriële”. Bovenaan ziet u enkele voorbeelden van Kleins dadendrang. Wees echter voorzichtig waar u stapt. Immateriële kunstwerken hoeven niet per se aan de muur te hangen. (Meer in de kwaliteitsmedia, zoals bv. DM.)
Mocht u het te druk hebben, dan hebben wij voor u hier een videovoorstelling van de expo:
Het is blijkbaar niet de eerste keer dat diens spirituele oneindigheid tot de hedendaagse bekrompenheid herleid werd.
Gespietste hoofden, brandende lichamen, rassenvermenging, seksuele uitspattingen, geweld, waanzin: Hieronymus Bosch, de grootse Nederlandse schilder die de wreedheden en terreur van het verleden, het heden en de toekomst vatte in schilderijen, stierf 500 jaar geleden. De Tuin der Lusten: even actueel als toen.