Categorie archieven: Kunst en cultuur

Trieste verjaardag van Michel de Ghelderode’s ontslag

Geplaatst op door
Beantwoorden

Uit Wido Bourels dagklapper, aangevuld met beeldmateriaal door onze redactie

Michel de Ghelderode ontslagen

Op 12 januari 1945 ontslaat de gemeenteraad van Schaarbeek de auteur Michel de Ghelderode. De reden? Tijdens de oorlog had hij een aantal lezingen op de Franstalige zender Radio Brussel onder de titel ‘Choses et gens de chez nous’. ‘Dingen en mensen van bij ons’ waren blijkbaar toen al gelijk aan staatsgevaarlijke dingen.

Met zijn echte naam Ademar Martens (1898-1962) koos deze Franstalige, maar door en door Vlaamse schrijver voor de auteursnaam Michel de Ghelderode.

Hij scheef een indrukwekkende oeuvre bijeen: meer dan zestig toneelstukken, honderd verhalen, sprookjes en artikels over traditie, folklore en kunst .Hij maakte ook stukken voor het Koninklijk Poppentoneel Toone. Zijn eerste werken werden in Nederlandse vertaling opgevoerd door het Vlaamse Volkstoneel. Tussen 1949 en 1954 kende de Ghelderode ook veel succes in Parijs.

Titels als ‘Masques Ostendais’, ‘Sire Halewyn’, ‘Pantagleize’ verraden dat de Ghelderode zijn inspiratie zocht in het mythisch Vlaanderen en in Brabant. Ik geef jullie nog mijn favoriete boek van van Ghelderode met een titel als een volle zin: ‘Voyage autour de ma Flandre, tel que le fit aux anciens jours Messer Kwiebe-Kwiebus, philosophe des dunes.’

Michel de Ghelderode stierf in de eenzaamheid in Schaarbeek. Niet meer wetende dat hij in dat jaar was voorgedragen voor de Nobelprijs voor Literatuur.

WB

https://encyclopedievlaamsebeweging.be/nl/de-ghelderode-michel

Gedachten in gedichten

Geplaatst op door
Beantwoorden

TIJD

Tijd – het is vreemd, het is vreemd mooi ook
nooit te zullen weten wat het is
en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder
dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven
zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt
naar iets in zichzelf, iets ziet daar
wat het meekreeg
zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten
van zichzelf* alsof hij ziet waar hij heengaat
een verte voorbij onze ogen
het is vreemd maar ook vreemd mooi te bedenken
dat ooit niemand meer zal weten
dat we hebben geleefd
te bedenken hoe we nu leven, hoe hier
maar ook hoe niets ons leven zou zijn zonder
de echo’s van de onbekende diepten in ons hoofd
niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik
buiten onze gedachten is geen tijd
we stonden deze zomer op de rand van een dal
om ons heen alleen wind

Rutger Kopland (1934-2012)

Uit: Verzamelde gedichten. Van Oorschot

*verwijzing naar dit zelfportret van Rembrandt: https://youtu.be/Qh89sDraqTA?si=HBmhsgLsZZ3cUl_j (insluiten is onmogelijk; klik op bruggetje)

Wie kent hem niet?… Frans Masereel

Geplaatst op door
2

Uit Wido Bourels ‘Dagklapper’, aangevuld met beeldmateriaal door onze redactie

Op 3 januari 1972 overlijdt in Avignon de Vlaamse houtsnijder, tekenaar, graficus en schilder Frans Masereel. Hij werd in 1889 in Blankenberge geboren als zoon van een welgestelde Gentse Franstalige familie. Vader was textielfabrikant in de Arteveldestad.

Masereel volgde een tekenopleiding aan de Gentse Academie. Hij leerde etsen bij de kunstenaar Jules De Bruycker. Hij zou later een van de voornaamste grafische kunstenaars van zijn tijd worden.

Tijdens wereldoorlog I, weigerde hij als pacifist de Belgische oorlogswetten te volgen en werd als dienstweigeraar beschouwd. Het zou nog tot 1929 duren voor hij België terug binnen mag.

Alhoewel van welgestelde komaf, toch staat hij bekend voor zijn internationalistisch engagement en zijn fascinatie voor de Sovjet-Unie. In 1935-36 behoorde hij tot de Europese linkse kunstenaars, de zogeheten fellow-travellers, die de Sovjet-Unie bezoeken en de lof zingen van het communisme in Europa. Masereel bezocht tweemaal de Sovjet-Unie en ontmoette er kort de Sovjetdictator Josef Stalin.

Naast de vele werken die de sociale strijd illustreren is een deel van zijn oeuvre sterk verbonden met zijn geboortestreek. Vlaanderen werkte inspirerend voor het illustreren van de legende van Tijl Uilenspiegel van Charles Decoster en de gedichten van dichter Emile Verhaeren. En ook in zijn boek ‘Mijn land’*staan de herinneringen aan zijn geboortegrond centraal.

Equihem: Er is ook een band tussen Masereel en de Nederlanden in Frankrijk. Honderd jaar geleden, in 1925 kocht Frans Masereel een bescheiden vissershuisje in Equihem, een vissersdorpje bij Bonen. Daar deed hij inspiratie op voor zijn vele werken, schilderijen, aquarellen en tekeningen waar de zee, de duinen, de schepen en het vissersvolk een plaats krijgen.

Zijn laatste wens was om in Vlaanderen te worden begraven. Zijn graf bevindt zich op de Campo Santo begraafplaats in Gent-Sint-Amandsberg.

Wido Bourel

Lees ook: https://www.amsab.be/over-ons/nieuws/978-50-jaar-overlijden-frans-masereel

*Deze film, getiteld “Mijn Land”, kunnen wij om een onbekende reden niet insluiten. U kunt hem echter bekijken door op dit bruggetje te klikken: https://youtu.be/IAPlsczg7xw

Onderstaande film geeft een lezing weer over Masereels grafische werk van en op een stedelijke omgeving:

En deze tentoonstelling toont de veelzijdigheid van Masereel aan:

Een merkwaardige tocht van Masereels “Werk“: de taal is Duits, werd op de kop getikt voor $ 2 op een rommelmarkt in New York, belandde op de Antiques Roadshow en werd door Ken Sanders geschat op $ 1000 @ $ 1500. Randopmerking: aardrijkskunde was nog nooit het sterkste punt bij de Amerikanen als ze er geen millitaire basis kunnen neerplanten… Blankenberge ligt volgens Ken, de “kenner”, in Nederland…

Zeg maar conceptuele zandbakverzinsels

Geplaatst op door

EEN TRICOLORE POTSENMAKER….

Op een dag als 21juli – weten de meeste ‘Belgen’ trouwens nog wat er die dag precies wordt herdacht ? – leek het me gepast om heel even stil te staan bij het Belgische surrealisme. Als er één kunststroming past bij deze staat in ontbinding dan is het immers wel het surrealisme. Het is dan ook niet echt verwonderlijk dat een aantal landgenoten voortrekkers zijn geweest in deze kunststroming. Subversieve burgermannetjes als René Margritte, Paul Nougé, Paul Delvaux of Marcel Mariën die de hemel wilden bestormen… Het lijkt er warempel op alsof het surrealisme in ons DNA ingebakken is….

Eén van hun artistieke erfgenamen was Marcel Broodthaers die dit jaar precies 100 jaar geleden in Sint-Gilis werd geboren. Toen de 40-jarige onbekende en dus grotendeels in zijn poëtische ambities mislukte dichter Broodthaers in 1964 afscheid nam van de poëzie propte hij zijn bundels in een emmer gips en vereeuwigde ze op deze drastische wijze tot het kunstwerk ‘Pense-Bête’. Zo maakte hij naadloos de sprong naar wat de culturo’s als conceptuele kunst plegen te omschrijven. Kwestie van ’t kind een naam te geven….Conceptuele kunst kan bijvoorbeeld ontstaan door een voorwerp uit de alledaagse context te halen en er zo een geheel nieuwe betekenis aan te geven…

Door zijn bundels in het gips te steken gaf Broodthaers niet bepaald blijk van originaliteit want 47 jaar eerder had Marcel Duchamp in New York al een blinkend nieuw urinoir van het model Bedfordshire dat hij bij J.L. Mots Ironworks had aangekocht, gesigneerd als R. Mutt en onder de titel ‘Fountain’ ingestuurd voor een avantgarde-tentoonstelling. Het kunstwerk werd afgewezen waarmee de goegemeente bewees geen snars te hebben begrepen van de quasi-uniciteit van het werk en het genie van de maker….

Broodthaers was vanuit een stamboomkundige context het prototype van ‘de Echte Belg /le vrai belge’: zoon van een Vlaamse vader en een Waalse moeder, opgegroeid en levend in Brussel. Niet zonder enige ironie gebruikte hij de Belze tricolore om z’n werk kleur te geven. In het bij tijd en wijle behoorlijk hermetische en dus – voor niet-ingewijden – quasi onbegrijpelijke narratief van de culturo’s wordt Broodhaerts vaak geduid als voortrekker van – en ik citeer – ‘een beweging die het onderzoek naar de veronderstellingen van de beeldende kunst tot de globale institutionele context verruimde’… Hij werd zo de wegbereider voor artistieke beunhazen als de – intussen in ongenade gevallen – paleisdweil Jan Fabre, strontmaker Wim Delvoy en charlatan met een grote C Arne Quinze….

Jan Huijbrechts

Geniet ervan…

Er is niets mis met uw beeldscherm… Er is niets mis met uw ogen… Er is niets mis met u als u een zwart scherm ziet. Er was iets mis met…

R.I.P. Muziekindustrie

Geplaatst op door

Wil de ware Beethoven nu opstaan?

Musici vrezen invloed K.I.

Een recent gepubliceerde studie door het Franse Sacem (Société des Auteurs, Compositeurs et Editeurs) en het Duitse GEMA (Gesellschaft für musikalische Aufführungs- und mechanische Vervielfältigungsrechte) toonde aan dat 2/3 der musici zich zorgen maakt over de impact van K.I. (genoegzaam bekend als A.I.- artificial intelligence) op hun financiële verdiensten.

Bij de studie werden meer dan 15.000 professionelen geraadpleegd: 71% vreest dat het gebruik van K.I. het steeds moeilijker zal maken om nog aan de bak te geraken met hun inbreng. En… verrassing… 35% was al overgeschakeld op de invoering van K.I. in verschillende aspecten der creativiteit van hun muziekproces.

De aangevoerde marktanalyse en gesprekken van experten voorspelden een belangrijke afname van het inkomen der musici. Naar schatting zou deze afnemen met 27% in 2028, goed voor ca. 2.7 miljard euro.

Verneem meer bij: https://www.albawaba.com/editors-choice/according-study-71-musicians-fear-ai-capabilities-1551253

Als dan toch het werk van een gerenommeerd fotograaf moet tentoon gesteld worden…

Geplaatst op door

… hebben wij wel een ander voorstel dat deze die per se de inclusieve samenleving moest bewieroken:

Stad Antwerpen haalt ‘woke portretten’ weer weg uit trappenhal Arenberg: “Ik had het kunnen weten” – Met dank aan onze oud-collega in de arrondissementsraad van de Volksunie zaliger, Luk Lemmens.

De donkerste kleur is geen zwart…

Geplaatst op door

… en mag zelfs niet zo genoemd worden.

Vantablack is een pigment dat wordt beschouwd als de donkerste toon zwart ter wereld – en momenteel de bron van commotie in de kunstwereld.

Sir Anish Kapoor, de in Londen wonende beeldhouwer die verantwoordelijk is voor o. a. het ArcelorMittal Orbit sculptuur voor de Olympische Spelen van 2012, bezit nu namelijk de exclusieve rechten voor het gebruik van de kleur. Die uitspraak veroorzaakte verontwaardiging onder andere kunstenaars, die vinden dat Kapoor hiermee de monopolie heeft op een materiaal dat van iedereen zou moeten zijn.

Verneem meer: Dít is de donkerste kleur ter wereld. Tip: het is geen zwart.

Pierre de Gaulle, kleinzoon van Charles, is even kritisch als zijn grootvader over…

Geplaatst op door

… VSA, de NAVO en de Europese media

Een citaat uit de bekendmaking van Charles de Gaulle uit 1966 dat Frankrijk uit de NAVO zou treden:

La France (. . .) se propose de recouvrer sur son territoire l’entier exercice de sa souveraineté.

(Le gouvernement francais a marqué (. . .) qu’il considérait que l’organisation du traite de l’Atlantique Nord ne répondait plus (…) aux conditions qui prévalent dans le monde à l’heure actuelle et qui sont jondamentalement différentes de celles de 1949 et des années suivantes)

Uit: Het Franse uittreden uit de NAVO, gepubliceerd bij Militaire Spectator (pdf)

“Om Frankrijks ‘rang’ en ‘onafhankelijkheid’ te herstellen zette De Gaulle zich op recalcitrante wijze af tegen de VS. Hij ijverde onder meer voor een drastische verandering van de verhoudingen binnen de NAVO en de EEG.”

Uit: onderstaand artikel verschenen in het Historisch Nieuwsblad:

Charles de Gaulle maakte Frankrijk weer groot

Blijkt dat de appel niet ver van de boom gevallen is. Pierre de Gaulle, kleinzoon van zijn illustere grootvader Charles, heeft soortgelijke bezwaren tegen de invloed van over de Atlantische Oceaan. En hij neemt de internationale relaties tussen Frankrijk en de EU enerzijds en Rusland anderzijds op de korrel.

Pierre de Gaulle is niet bepaald terughoudend om de leugendictatuur der VSA & handpop NAVO, de idolate vazallenjournalistiek der media aan de kaak te stellen en te wijzen op de daardoor – boemerangsancties – veroorzaakte economische problemen in de EU.

U bent getuige van een gesprek dat kort voor Kerstmis plaats vond met Irina Dubois, hoofd van de vereniging “L’Association Dialogue Franco-Russe” en dat als video aangeboden werd op tweede Kerstdag.

Meer weten over reeds uitgevoerde en geplande activiteiten: klik hier.

Wie Franse taallessen gekregen heeft zoals wij tijdens onze schooltijd zal zonder problemen het gesprek kunnen volgen. Indien niet, kan u via de icoontjes onderaan zowel de ondertiteling, aangehechte vertalingsmogelijkheden als de geschreven tekst kunnen oproepen.

Even op pad

Geplaatst op door

De volgende drie dagen zijn we er niet. We gaan even naar Noord-Frankrijk de streek van ons Vlaanderen over de schreve, de slagvelden van WOI en een behoorlijke portie geschiedenis en cultuur opsnuiven. Als alles verloopt zoals gepland, willen we deze plaatsen bezoeken: