Categorie archieven: kinderen

Hoe diep kan het mensdom zakken?

Geplaatst op door

Als het onderstaand wetsvoorstel – Maryland Senate Bill 669 – goedgekeurd wordt, dan wordt abortus uitgebreid tot 28 dagen na de geboorte. Een straf – of zelfs een onderzoek naar het voortijdig overlijden van een baby – wordt daarmee uitgesloten.

Een wetsontwerp in de Senaat van Maryland zou het mogelijk maken om baby’s te laten sterven tot 28 dagen na de geboorte, volgens de analyse van een pro-life advocate. Senate Bill 669 staat ook bekend als de Pregnant Person’s Freedom Act of 2022. De problemen gaan dieper dan het gebruik van het woke-correcte ‘persoon‘ in plaats van adequaat te verwijzen naar levende vrouwen van vlees en bloed en geest, toekomstige mama’s, die baby’s krijgen. Het uitsluitend vermelden van zwangere ‘vrouwen’ is immers een discriminatie van alle andere al dan niet ingebeelde geslachten.

Het wetsontwerp toont aan hoe ver linkse advocaten bereid zijn te gaan. Inderdaad, niet alleen mag men met het wetsvoorstel een kindje volkomen legaal laten sterven – verhongeren, gebrek aan zorg zoals het niet toedienen van intraveneuze voeding, zuurstof, medicatie – maar wordt onderzoek n.a.v. het overlijden verboden. We citeren:

“If passed, Maryland Senate Bill 669 would disallow any penalty—or even investigation—into early infant deaths. It prohibits the investigation of a “perinatal death related to a failure to act.” Perinatal is defined as the period between the 22nd week and 28 days postpartum. It is sometimes defined as extending to the first-year postpartum.”

In verstaanbare taal. De tekst van het wetsvoorstel legaliseert de bewuste beslissing om een kind te laten sterven. Spontane miskramen na 22 weken zijn eerder zeldzaam en zelden het voorwerp van onderzoek wegens “het niet ingrijpen”. Bijgevolg zal de wet de opzettelijke babydoding door verwaarlozing legaliseren. En, alsof dat nog niet erg genoeg is, verbiedt het bovendien eender welk onderzoek naar prenatale dood en geeft het de persoon in kwestie het recht naar de rechtbank te stappen, klacht in te dienen, financiële genoegdoening te eisen tegen een mogelijke onderzoeker van de dood van de baby wegens verwaarlozing, i.e. geen voeding verstrekken en/of niet ingrijpen bij medische problemen.

M.a.w. de dader krijgt bescherming, het slachtoffer niet.

Maryland is niet de enige VSA-staat die dergelijke radicale pro-abortus voorstellen wil overwegen. De voormalige gouverneur van Virginia, Ralph Northam, stelde zelfs voor dat een baby dat bij een abortus overleefde – pijnloos in leven zou gehouden worden (“keeping it comfortable “) – tot de arts en de moeder zouden beslissen of het kind in leven mag blijven. Men kan het vergelijken met een hersendode patiënt die men met de hulp van apparaten in leven houdt tot zijn organen kunnen geoogst worden voor transplantaties. Hoe de partij van de Amerikaanse president Biden hierover denkt? 44 van de 47 Democratische senaatsleden hielden een federaal wetsvoorstel tegen dat het doden van een kindje, dat genoeg levenslust en kracht had om zelfs een abortus te overleven, onwettig zou verklaren. M.a.w. zij zagen er geen graten in dat het kindje alsnog zou vermoord worden. Op wettige wijze dan. Alsof bij de aankoop van een hond tegelijkertijd een tegoedbon voor het laten inslapen inbegrepen is.

In het Oude Rome werden kinderen niet als menselijke wezens beschouwd. Vaders hadden zelfs het recht hun kinderen te doden. De praktijk van expositio – de ongewenste kinderen gewoon ergens achter laten om ze te laten sterven (of “gered” te worden en slaaf te worden) werd algemeen toegepast. Het christendom bracht daar verandering in en benadrukte de waarde van elk kind. Christenen maakten het ondenkbaar dat de maatschappij de meest kwetsbaren, de kinderen, zou in de steek laten.

Het Maryland-wetsvoorstel wil de moderne versie van expositio legaliseren: het doden van ongewenste kinderen door hen in de steek te laten.

En dan wordt er steeds weer getoeterd over de wapenwetten in de VSA… die verantwoordelijk geacht worden voor vele dodelijke slachtoffers.

Als de VSA nog eens van leer trekken over “mensenrechten”, denk dan aan het onmenselijk wetsvoorstel van Maryland.

‘Baby’s zouden 28 dagen ná de geboorte gedood… | Stirezo Pro Life

https://wng.org/opinions/modern-day-infanticide-in-maryland-1648465823

Infanticide Makes a Comeback

Artificiële domheid

Geplaatst op door 
Onderstaande gedachtengang werd geschreven voor de Amerikaanse samenleving, maar is intussen grotendeels ook op de Oude Wereld - Europa - van toepassing.  Herinner u de klimaatmarsen met kinderen die verplicht moesten deelnemen... Zo niet waren ze onrechtmatig afwezig op school.

Mensen worden allemaal geboren zonder kennis, onwetend, maar ze worden niet dom geboren. 

Veel van de domheden, die we vandaag zien en beleven, werden door ons onderwijssysteem veroorzaakt: van lagere school tot de universiteit.

In het tijdperk van de technologie hebben we de creatie van de artificiële intelligentie (AI) door computers zien ontplooien.  Maar we hebben ook de ontwikkeling van de artificiële domheid zien ontstaan door mensen die zich onderwijskrachten noemen.

Onderwijsinstellingen die opgericht werden om de kennis, de ervaring en de cultuur van vorige generaties door te geven aan de volgende generatie, zijn in de plaats daarvan veranderd in hersenspoelende centra om dat wat op het moment hoog op de lijst van de poco zich belangrijk voelende bobo’s staat, ideeën, mode, ideologieën…, door de strot der studerende jeugd te duwen.

Talrijke conservatieven hebben geprotesteerd tegen de denkbeelden waarmee studenten gehersenspoeld worden.  Maar zelfs dat is niet hetgene waarmee de meeste blijvende schade aangericht wordt. Vele, zo niet de meeste, van de leidende conservatieven van vandaag, waren tijdens hun jonge jaren linksdenkende vrijbuiters: bv. Milton Friedman, Ronald Reagan en de hele neo-conservatieve beweging.   

Levenservaring kan ervoor zorgen dat mensen uit de geïndoctrineerde denkwereld kunnen groeien.  Wat echter kan blijven parten spelen is de luie gewoonte slechts naar één kant van het verhaal te luisteren en een vastgeroest standpunt innemen zonder de andere kant gehoord te hebben.   Erger en meer fundamenteel: zonder geestelijke vaardigheden om systematisch de eigen denkwereld af te toetsen tegen een andere.

Het behoorde ooit tot de beroepsfierheid van vele onderwijskrachten hun studenten te leren denken en niet een bepaalde denkmodule op te dringen. 

Veel te veel leraren en professoren van vandaag onderwijzen over quasi alles wat hun studenten hierover verondersteld worden te denken.  Zij het over de opwarming van de aarde, de nieuwe drievuldigheid – ras, sociale klasse of geslacht.  Zelfs als alle conclusies, waarmee ze hun studenten om de oren slaan, voor de volle % correct zijn, dan nog zouden hun studenten niet uitgerust zijn met de geestelijke vaardigheden om tegengestelde meningen af te wegen en voorbereid te zijn voor nieuwe, onverwachte problemen die tijdens hun leven zullen opduiken nadat ze de school, de universiteit, verlaten hebben.

Talrijke onderwijskrachten van vandaag, voorzien de hen toevertrouwde studenten niet alleen met opgedrongen conclusies, zij zaaien het denkbeeld dat studenten moeten handelen volgens deze voorgekauwde conclusies.

M.a.w. zij zullen hun “mening” uiten en op kruisvaart trekken zonder enige kennis, of het luisteren naar de andere kant van het verhaal, of zonder voldoende intellectuele zelfbeheersing om tegengestelde argumenten af te wegen.

Als lagere school-kinderen met plakborden e.d. zien deelnemen aan betogingen, dan zien we een soortgelijke hersenloze kuddegeest als volwassenen die petities ondertekenen waarvan ze de betekenis en/of achterliggende reden niet snappen.  Of erger… ze volgen de roep van de leiders uit het Witte Huis, het Kremlin of Brussel… (vul aan naar wens)

Confucius stelde ooit dat de belangrijkste kennis is zich te realiseren hoe weinig men weet.  Laat het nu net deze kennis zijn die te weinig aan jonge mensen onderwezen wordt.   Er is een bepaalde graad van kennis nodig om de eigen tekortkomingen op dat vlak in te zien.  Maar onze onderwijskrachten geven kinderen, nog geen 10 jaar oud, opdracht om brieven te schrijven naar parlementsleden, of naar presidenten, met onderwerpen die gaan van nucleaire wapens naar medische zorg.

Will Rogers zegde ooit dat niet het gebrek aan kennis een probleem stelde, maar wel de hersenspoelers in de onderwijsinstellingen die hun studenten aanpraten dat ze alles weten als ze één kant van het verhaal hoorden en omarmden. 

Dàt is artificiële domheid.

https://youtu.be/zV7b5hVPo8o

Nieuwe ziektes à volonté

Geplaatst op door

Als men op het internet op zoek gaat naar het begrip “gefantaseerde ziektes”, dan komt men meermaals op deze uitspraak terecht: “De grootste fantasie bij het verzinnen van nieuwe ziektes is voor rekening van psychiaters.”

Met o.a. beeldmateriaal en bloedanalyses komt men op het spoor van échte ziektes, zoals osteoporose of verhoogde cholesterol. Een psychiater daarentegen beroept zich bij zijn diagnose op iets dat men even goed voor het geloof in een religie zou kunnen houden. Mét vergaande en invloedrijke gevolgen voor de staat (gezondheidswezen, justitie) en de maatschappij (inzicht, discriminatie, begrip…).

Wie heeft in de moderne maatschappij, verrijkt met psychiaters en psychologen, die over alles en iedereen hun licht mogen laten schijnen, nog niet gehoord van PTSS of ADHD?

Als voorwaarde voor deze begrippen gelden:

  • psychiatrische “storingen” zijn geen medische ziektes. Wat niet wil zeggen dat mensen niet depressief kunnen zijn of geen emotionele of psychische last met zich mee dragen. De psychiatrie heeft die echter als “storingen” herdoopt.
  • Met de zgn. DSM-bijbel komt men als psychiater behoorlijk ver op de “geestelijke ziekte”-terrein. Quasi iedereen kan door een zgn. expert als geestesziek gestigmatiseerd worden.
  • Psychiatrische diagnosecriteria worden letterlijk per hand opsteken in de DSM, de handleiding der Amerikaanse vereniging voor psychiaters (APA) gekozen en/of toegevoegd. Men stemt over een systeem der classificering der symptomen, dat compleet verschilt van deze der medische diagnoses en zelfs niet in de buurt ervan komt. Geen enkel der diagnoses kan door objectieve bewijzen voor een lichamelijke storing of ziektes aangetoond worden en zij mankeren dan ook elke wetenschappelijke basis.
  • Het DSM-IV is de uitvinding waarmee de psychiatrie algemene aanvaarding zoals op het medische gebied wil bereiken. Eerder een politiek dan een wetenschappelijk document.

Een citaat van dr. med. Loren Mosher, klinisch prof. psychiatrie:

“Het DSM-IV werd een soort bijbel en een lucratieve bestseller – ondanks de belangrijke tekortkomingen.”

Wat in de psychiatrie als normaal beschouwd wordt, gaat verder dan “Disease Mongering”, nl. het verzinnen van ziektes. Het rekt de grenzen van dat wat als behandelingsnodige en behandelbare ziekte waargenomen wordt om vervolgens de markt – en de macht – voor hen te vergroten, die een zgz. behandeling verkopen. Het is niets anders dan een gelegitimeerde manipulatie van maatschappelijke en politieke feitelijkheden. Meer dan bij eender welke medische behandelingswijze produceert de psychiatrie zelf haar klanten!

Bij vluchtelingen, minderheden, criminelen, mensen met een geslachtskeuzeprobleem, kortom alle woke-protagonisten e.d. worden om de haverklap geestelijke “trauma’s” ontdekt om een excuus te verzinnen en “begrip” te rechtvaardigen. Wij hebben ons dikwijls afgevraagd waarom dit bv. in het naoorlogse Duitsland, in het repressie-geplaagde Vlaanderen het PTSS-fenomeen niet voorkwam. Teruggekeerde frontsoldaten of goelaggevangenen, verdrevenen, ontheemden, vervolgde, gevangen, veroordeelde, leeggeplukte, gebroodroofde repressieslachtoffers… hadden zij dan geen traumaverwerkingsproblemen? Of treedt de poco psychiatrie-industrie slechts selectief in werking?

Er was toen immers geen tijd of plaats voor (weliswaar terecht) zelfmedelijden; er moest aangepakt worden, brood op de plank, vooruit komen, werken, werken… niet achteruit kijken, op je tanden bijten, de kinderen moesten het beter krijgen. Neen, er was geen plaats voor PTSS: geen plaats voor zwakkelingen. Ook niet in Japan, of in Polen, Joegoslavië… Wat nu afgegleden is tot een westers luxeproduct is niet van tel in de Derde Wereld, of in de onderbuik van het oude Europa.

PTSS is een “ontdekking” die in de VSA haar oorsprong kende. PTSS kan met niet historisch bewijzen: noch in de oudheid, noch in de Franse, resp. Amerikaanse burgeroorlog, noch in WOI of WOII, de VSA-Korea-oorlog, de koloniale oorlogen… enz. Met de VSA-Vietnamoorlog deed PTSS zijn intrede. Teruggekeerde soldaten, veteranen, maar ook pennenlikkers die nooit een vijand van ver of dichtbij gezien of gehoord hadden, nooit om het vege lijf bedreigd waren, waren plotseling getraumatiseerd en kregen “slachtoffer”status opgekleefd. En hun aantal nam steeds toe.

Hollywood ontdekte een nieuw filmgenre. Sinds de 1970-ger jaren kreeg de Amerikaanse soldaat quasi samen met zijn uniform een PTSS-kapmantel uitgereikt. Elke voormalige Amerikaanse militair, die, na zijn al dan niet intensieve oorlogsinzet, van zijn carrière in het burgerleven niet of nauwelijks iets terecht bracht, kreeg een “psychische storing” op zijn palmares gekleefd: hij was voortaan een PTSS-zieke. En samen met de analyse was men vertrokken op het wegglijdende helling van de zelfmoorden: bv. van 2001 tot 2009 steeg het aantal zelfmoorden in het Amerikaanse leger met 150%… samen de stijging der psycho-pharmaca met 76%. … een selffulfilling prophesy?…

Deze cijfers kunnen niet toegeschreven worden aan de oorlogsverschrikkingen daar 85% van de zelfmoordenaars nooit in de buurt van oorlogsacties gekomen zijn. 80% der veteranen met een PTSS-diagnose krijgen intussen psychopharmaca, antidepressiva en enuroleptica, die zo sterk zijn dat eigenlijk ontworpen werden voor de zwaarst gestoorde psychiatrische patiënten.

Zouden we dan mogen vermoeden dat er een miljardenzware alliantie tussen de psychiatrie en de pharma-industrie, daarbij inbegrepen de “sociale industrie”, ontstaan is en aangemoedigd wordt?

De “vooruitgang nastrevende” VSA zijn het land met het grootste drugsprobleem van heel de wereld. We hebben het dan niet over heroïne, cocaïne, hash of crystal meth, maar wel over het “Oxy”, een kunstmatig gemaakt, verslavend opiopaat, resp. opioid. vulgo, een “pijnbestrijdingsmiddel”, dat na enkele breed uitgesmeerde reclamecampagnes door de VSA pharma-industrie voor elk banaal of voorbijgaand pijntje van eender welke aard ingezet werd. De VSA kunnen zich beroepen op de langste traditie van een lakse omgang met opioïde-pijnmiddelen, psychopharmaca of drugs van eender welke aard.

ADHD: ook deze diagnose danken we aan het “inzicht en onderzoeksvlijt” der Amerikaanse psychiaters. Sinds de 1990-er jaren schijnen vooral jongens eraan te lijden. Kinderen die niet goed of lang kunnen stilzitten, wiens aandacht wegzweeft naar een barst in het plafond of een wolk aan de hemel… In de 1930-er jaren ontdekte een Amerikaan toevallig het “positieve” effect van het stimulerend middel benzedrine op de onrustige, afgeleide jongen. En de diagnoses begonnen aan hun opmars: in 1948: het minimal brain damage syndroom” (minimaal hersenbeschadingssyndroom; in 1957 “minimal brain disorder” (minimale hersenafwijking); 1960: “minimal brain dysfunction” (minimale ontbrekende hersenfunctie). Kortom: de betrokken jongens hadden op de een of andere manier hersenstoringen.

En omdat dit een te vage beschrijving was die de pharma-industrie kon gebruiken werd in 1995 daar bovenop nog de “volwassenenversie” beschreven. “Sociaal-emotionele storingen” zijn de meest voorkomende reden om vooral jongens en mannen te etiketteren. Hou wel in gedachten dat het vrouwenaandeel in de psychiatrische kabinetten beduidend hoger ligt dan het mannelijke.

ADHD wordt bij jongens 5 à 6 keer meer “vastgesteld” dan bij meisjes. Als gestoord wordt een jongen aanzien als hij thuis, in de kleutertuin of school niet binnen de lijntjes loopt, dikwijls “vecht” met andere kinderen of opvalt omdat hij zich gemakkelijk laat afleiden, zenuwachtig of irriteerbaar lijkt.

Ritalin werd het wondermiddel dat alle plooien moest glad strijken. Voorgeschreven door voornamelijk vrouwelijke psychologen, pedagogen, artsen… kortom een feministisch-geleide politiek met (naar onze mening) dikwijls gestoord-lijkende expertinnen aan de leiding. En een pharma-industrie zonder scrupules.

Ouders willen het beste voor hun kind. Ze zijn quasi hulpeloos uitgeleverd aan een meedogenloze industrie die samen met zgn. wetenschappelijke experten hun mening en winstmarges opdringen. Jongens mogen geen jongens meer zijn. In hun latere volwassenenwereld worden zij slechts nog bewonderd voor hun zachte kant. Tenzij ze kunnen vervellen tot sportidolen – al is hier en daar eentje dat uit de roze kast – komt zeer welkom.

Conservo

Begeleidend van het bovenstaande:

Albright…: misschien “bright”, maar niet “all right”

Geplaatst op door

Madeleine Albright is naar verluidt overleden. Dat zij moge rusten in vrede. Iets wat zij tegenstanders – politieke en religieuze – niet gunde. Als westerse politici het woord “oorlogsmisdadiger” in de mond nemen, dan mogen ze toch ook eens in het eigen exceptionalistisch hart kijken.

Stahl vraagt:

“We have heard that half a million (Iraqi) children have died. I mean, that is more children than died in Hiroshima, … and, hou know, is the price worth it?” (Ned.: We vernamen dat een half miljoen Iraakse gedood werden, dat is meer dan deze in Hiroshima. Was het dit waard?”)

Albright antwoordt:

“I think that is a very hard choice, but the price, we think, the price is worth it.” (Ned.: Ik vind dit een zeer moeilijke keuze, maar wij vinden dat het de prijs waard was.”)

Later kwam ze omwille van populariteitsredenen van haar partij heel even tot een andere conclusie. Ze was echt niet “amused”, toen de journalist bleef aandringen en doorvragen over het lot van Iraanse kinderen die moesten sterven omwille van de Amerikaanse sancties. Uiteindelijk kreeg hij een soortgelijk antwoord over hun lot. Iraakse, Iraanse kinderen… één pot nat.

Onze vraag: wat als het om joodse kinderen zou gegaan zijn, zouden zij ook de prijs waard geweest zijn?

Duitsland: Paragraaf 219a wordt afgeschaft

Geplaatst op door

De nieuwe Duitse regering voert uit wat ze beloofd heeft: nl. par. 219a, die de zgn. abortusreclame verbiedt, afschaffen.

Deze verbiedt abortussen aan te bieden, aan te kondigen, aan te prijzen om hierdoor een financieel voordeel te verkrijgen. En in het verlengde de zgn. “zakelijke informatie van en door artsen”.

Men zal in de toekomst tussen de advertenties voor tuinonderhoud, ramenpoets, klusjes- en afhaalmaaltijddiensten, valse gebitten en botoxinjecties ook aanbiedingen van ‘genees”heren en dito dames kunnen vinden die voor een prijsje een ongeboren leven “onderbreken”.

De Duitse federale regering heeft woensdag de laatste hand gelegd aan een wetsontwerp van justitieminister Marco Buschmann (FDP) die de afschaffing van par. 219a voorziet. De sinds 3 oktober 1990 uitgesproken vonnissen wegens inbreuken op par. 219a zouden bovendien herroepen en de straffen ingehouden worden. Parlement en Senaat moeten nog stemmen.

“Eindelijk!” triomfeert de familieministerin Anne Spiegel (Grüne). Maar intussen staan ze met betraande ogen aan de Pools-Oekraïense grens om de “kinderen” te redden… (…)

Achter de schermen van de Fabeltjeskrant

Geplaatst op door

Terwijl het langs alle kanten (nep)berichten, vermoedens, verdachtmakingen, stellingen, beschuldigingen, verontschuldigingen… gonst over de Oekraïne-protagonisten, terwijl de realisten de degens kruisen met de fabeltjesgelovers, terwijl de EU en de NAVO zich in de handen wrijven bij de populariteitspoll, dachten we terug aan het toenmalige kinderprogramma Fabeltjeskrant.

In elk dier kon men de kleine en grote kantjes van een mens herkennen. Een ruziemaker, een betweter, een roddelaar, een mopperkont, een trezebees, een handige harry… en ook een levensgenieter. Elk kind had buiten de ceremoniemeester, Meneer De Uil, wel een favoriet dier. Onze zoon vond zijn evenknie bij Lowieke de Vos.

Cowboy en Indiaanspelletjes 2022

Geplaatst op door

Old Shatterhand, Winnetou, John Wayne, Gary Cooper inspireerden onze kindertijd. Cowboy en Indiaanspelletjes en dito verkleedpartijen. Wij hielden het op onschuldig speelgoed: zelfgemaakte pijl en boog, een nep-geweer en duelleerpistolen, een totem, tent, verenhoofdtooi, een sheriffster, cowboylaarzen, een gepikte (vredes)pijp van bompa waren de normale attributen, voorzien door de Sint en resp. meters en peters. Onschuldig kindervermaak dat intussen in de woke-verbodsbijbel opgenomen werd om het Sioux-klassenkameraadje niet te kwetsen…

In het openbaar vervoer van de Brexitland-hoofdstad gebeuren er spelletjes van een andere orde:

Lege doos berichtgeving

Geplaatst op door

U heeft waarschijnlijk ook de reclamefilmpjes gezien die ons een kudde-slecht-geweten moet aanpraten, de “pakkende” tv-spots over bloeikes-van-kinnekes die met een rammelende maag én bijpassende lege brooddoos naar school gaan. Voor zover ze überhaupt een brooddoos* hebben.

*een hebbeding in de kringwinkels voor 0.25 euro

“… Maar schuilt er achter dit fenomeen altijd elementaire, materiële armoede? Of gaat het meer om verwaarlozing, een gebrek aan ouderlijke focus, aan gezinsstructuur, allerlei chaotische ochtendtoestanden waardoor de boterhammen niet gesmeerd geraken? Weten sommige ouders eigenlijk wel wat de bedoeling is?

Meteen kunnen we de koe bij de horens pakken, en ons afvragen of gezinnen waar de voertaal geen Nederlands is (ondertussen zo’n 20% voor heel Vlaanderen), niet veeleer een soort cultuurarmoede vertonen, een gebrek aan affiniteit met normen en waarden die er bij ons toe doen. Of gewoon de taal niet (willen) spreken. Er zijn lege of ontbrekende boterhammendozen, maar er is ook het huiswerk dat niet gemaakt wordt, communicatie vanuit de school die thuis niet opgenomen wordt, agenda’s die niet nagekeken worden enz.

Dit gaat dus dikwijls niet over een materieel tekort, maar over normvervaging en de nevenschade van onze veelkleurige multiculturele samenleving die een gemeenschappelijke sokkel van waarden heeft opgegeven. Iedereen doet maar wat op zijn eigen vierkante meter, de school moet behalve onderwijs geven ook nog voor zorginstelling spelen. In feite komt ze aan het eerste nog nauwelijks toe….”

Lees Johan Sanctorums’ Daar is de lege boterhammendoos weer…

Twijfel is het fundament van de wetenschap.

Geplaatst op door

‘Ik heb meegewerkt aan de analyse op de flyer’, zegt Lieven Annemans, ‘Dus ik sta achter de inhoud ervan. Ik heb acht jaar farmaco-epidemiologie gedoceerd, en ik heb dus expertise over de materie. Het artikel uit Scientific American focust zich enkel op myocarditis terwijl er ook nog andere nevenwerkingen zijn, en het baseert zich op cijfers uit de derde golf uit Amerika. Onze Belgische analyse is onder andere gebaseerd op cijfers van de Hoge Gezondheidsraad en Sciensano, en de officiële bijsluiter van het vaccin. Dus ik betreur de polarisatie hierrond. We hebben nuance en een breed perspectief nodig. Ik ben zelf voorstander van het vaccineren van mensen die in de risicogroep zitten, ook van ouderen. Maar bij kinderen ben ik daar niet van overtuigd. Twijfel is het fundament van de wetenschap. Ik heb deze kwestie nog niet kunnen uitpraten met mijn collega’s die zich distantiëren. Ik ga met hen contact opnemen.’

Prof. Lieven Annemans in een reactie op de oprisping van tv-professor MVR. Het citaat hierboven werd geplukt uit het niet onbevooroordeelde artikel van wat ooit een Vlaamse kwaliteitskrant was: Collega’s distantiëren zich van professor Annemans na ‘misleidende antivax-propaganda’

Tegenwind: dr. Lieven Annemans