Wij niet. Wij vernamen dat naar aanleiding van een door Elon Musk verwijderde tweet over de zgn. “Alice Day” die jaarlijks herdacht, gevierd, wordt op 25 april. In de tweet had ene ZeebDemon, een volgeling van de “Pedophile Pride Day”, een aangepaste regenboogvlag geplaatst. Blijkbaar zijn de wereldwijde “Prides”, de stoeten als een wansmakelijke uiting van de ondergang van onze cultuur niet genoeg… de kinderen moeten er ook aan geloven. Pedofielen vinden dat de benaming te negatief overkomt: ze willen “personen die aangetrokken worden door minderjarigen” genoemd worden en als zodanig geaccepteerd worden binnen de grote regenboogclan.
Elon Musk liet b.g. ZeebDemon per kerende weten dat hij niet gediend was met pedofielenreclame: “Not tolerated on this platform”.
Hoe ziek moet men zijn om het misbruik van kinderen te vieren, te bewieroken? Blijkbaar is die Alice Day iets dat al langer aan de gang is. Ze misbruiken niet alleen kinderen maar ook een onschuldige teddybeer als symbool. Kijk even mee:
“… Sinds 2018 zijn in Zwitserland zeker tien meisjes tussen de 10 en 14 jaar onder het mes gegaan om hun gezonde borsten operatief te laten verwijderen binnen de zogenaamde genderbevestigende zorg. Minstens 58 jonge vrouwen in de leeftijd van 15 tot 19 jaar hebben een “torsoplastie” ondergaan om een mannelijk ogende borst, heeft een Zwitserse vereniging onthuld. Volgens de AMQG gepubliceerde gegegens, is in diezelfde periode bij drie jongens onder de 18 jaar de penis geamputeerd… “
Uw haren rijzen ten berge als u het artikel, waaruit hierboven een paragraaf, leest:
U houdt het niet voor mogelijk wat er momenteel in de scholen onderwezen wordt. Of dit ook in onze scholen in Vlaanderen het geval is? Wij weten het niet. U misschien wel?
Als je het antwoord van de minister hoort, dan is het een wonder dat onze generatie zonder deze speciale lespakketten met uitzonderlijke wetenschappelijke inzichten aan een lief, een vrouw, een vrijer, een man, en kinderen geraakt is zonder dat we erdoor “beschadigd” werden.
Thierry Baudet stelt een vraag n.a.v. een zeer expliciete tekst in een boek voor leerlingen in het lager onderwijs.
Een vader trekt naar de maandelijkse schoolvergadering verkleed als Julius Caesar en verklaart vervolgens dat hij Julius Caesar is én bovendien een vrouw. Natuurlijk overdrijft hij om zijn punt te maken. Hij is het beu dat jonge kinderen quasi vanaf de dag dat ze uit de luiers zijn moeten warm gemaakt worden voor de geslachtenideologie.
“Gelooft er hier iemand dat ik Julius Caesar ben? Neen, natuurlijk niet, het is belachelijk. Ik ben niet Caesar en ook geen vrouw. Ik ben hier als een vader, die van zijn kinderen, van zijn land houdt en ik ben hier om te praten over de plicht van het schoolbestuur en het ministerie van onderwijs… de plicht om te handelen in het beste belang van de kinderen… dat is de waarheid te onderwijzen. Geen leugens. Feiten, geen fictie. Biologie, geen sociale agenda. Als belastingbetalers verdienen wij dat onze kinderen onderwijs krijgen. Daar betalen we voor en niet voor iemands sociale agenda – maakt niet uit of die vanuit rechtse of linkse hoek komt. Het gaat om de kinderen. Deze kinderen, die we liefhebben, werden geboren onder onze voogdij. Het is onze plicht hen te beschermen, voor hen te zorgen tot ze zelf kunnen beslissen over hun seksualiteit. En we zullen van hen houden, eender hoe of wat ze willen zijn. Maar hen te betrekken en aan te moedigen in geslachtsverwarring, geslachtsdysforie is schadelijk voor de mentale en emotionele capaciteiten van kinderen, vooral lagere school leerlingen.
Bijgevolg ben ik hier om de schorsing van Murphy (leraar?) en directeur Gallo voor het aanmoedigen van geslachtsverwarring en -dysforie in de Mid Christa McAuliffe Lagere School. Ik wil ook dat u opstapt om dezelfde reden.”
Een soortgelijke uiting van bezorgdheid door een ouder in een andere school. Hij wil dat het schoolbestuur gearresteerd wordt wegens het “grooming” van kinderen, m.a.w. hen zo jong mogelijk voorbereiden op seksuele activiteiten al dan niet met volwassenen. Hij wil dat de boeken over dit thema verwijderd worden. De school weigerde.
Het gaat om boeken die quasi porno-reclame maken voor de regenbooggeslachten:
Stilaan worden de ouders wakker. De geslachtenwaanzin wordt niet door iedereen gesmaakt. Ouders willen dat hun kinderen kinderen mogen blijven en niet vanaf de eerste leesoefening voorbereid worden op de woke-agenda.
En het gaat niet alleen om boeken. Een meisje wordt verplicht zich voor het sportuurtje om te kleden in de nabijheid van een jongen:
Alleen het laatste argument is volgens onze bescheiden mening relevant, maar niemand had het over de ziel van de kinderen, hoe zij getekend zijn als ze in aanraking komen met pedofilie, als alles met hen mag en moet gebeuren… In het vorige artikel (onderaan) kan u vernemen wat dhr. Lammers zoal schrijft voor het kinderpubliek.
Ook in het ooit zo traditionele, christelijke, Spanje sloeg de geslachtenduivel toe. Volgens het persbureau dpa heeft het Spaanse parlement donderdag de “ley trans”, de transgenderwet, goedgekeurd die de verandering van geslacht voor kinderen vanaf 12 jaar mogelijk maakt. Daar bovenop ook nog een nieuwe abortuswet die ongeboren kinderen sneller en gemakkelijker moet laten verdwijnen.
De rode gelijke-geslachtelijkerechten-ministerin Irene Montero (Podemos), die in het verleden de pers haalde met haar mening over de mogelijkheden van pedofilie, bejubelde “de vooruitgang” op twitter:
“Vandaag is het een historische dag van de vooruitgang voor de feministische rechten: de nieuwe abortuswet, de transwet en de LGTBI-rechten werden goedgekeurd.”
De geslachtswetten werden met 191 tegen 60 stemmen goedgekeurd en met ongewoon veel onthoudingen (91); de abortuswet haalde 185 ja- en 154 neen-stemmen.
De geslachtswetten maakt het voor tieners vanaf 16 jaar mogelijk helemaal alleen, zonder toestemming der ouders, hun geslachtsidentiteit te veranderen. Jongere kinderen, tussen 14 tot 16, hebben nog de toestemming van hun ouders nodig, tussen 12 en 14 daar bovenop de toestemming van een rechter.
Publiek-toegankelijke “gezondheidscentra” moeten zorgen voor een snelle abortus, de 3 dagen bedenktijd wordt afgeschaft en meisjes vanaf 16 mogen zonder ouderlijke toestemming een abortus ondergaan. De “morning-after”-pil wordt sowieso gratis.
Als we het goed begrepen hebben, heeft de Spaanse regering steken laten vallen. Er zit een hiaat van 12 jaar vooraleer kinderen de sprong kunnen maken van een gemiste abortus tot de mogelijkheid van lichaam te veranderen. 12 jaren dat ze uitsluitend kind, jongen of meisje, mogen blijven…
“De laan der engelen” in Donetsk is een herinneringsplaats voor de kinderen van de Donbass (in Oost-Oekraïne dus) die daar tot 2015 gedood werden. Voor de oorlog dus. En dat dit geen Russisch-gestuurde propaganda is mag blijken uit het feit dat deze gegevens te vinden zijn bij Wikipedia *dat men niet kan beschuldigen van Rusland-sympathieën. Daar kan men ook vernemen dat reeds in 2018 de Oekraïense UNICEF berichtte dat tijdens de oorlog meer dan 140 kinderen door mijnen gedood of gekwetst werden. Onze westerse media verkiezen echter ziende blind en horende doof te zijn.
Op YT konden we slechts in het Russisch een verwijzing vinden naar de herdenkingsplaats van de dode kindjes; foto’s vindt u onder het bovenstaande bruggetje. Het is immers niet de bedoeling dat u stoemelings op deze begraafplaats in een parkje terecht komt. Het parkje was vroeger een kinderspeelplaats met een treintje dat erdoor pufte. De kans dat u in het Russisch ernaar op zoek gaat, of er toevallig op terecht komt, is eerder klein. Tenzij u een dwarsligger bent, natuurlijk…
Op Twitter viel ons onderstaand berichtje op, waarbij melding gemaakt wordt dat Oekraïense krijgsgevangenen een bezoek moeten brengen aan de plaats, waar ze waarschijnlijk nog nooit over gehoord hebben. De redacties van onze media evenmin. Dit twitterberichtje is in zover niet correct dat de man het heeft over de slachtoffertjes van de laatste acht jaar, wat niet klopt. De kindjes die na 2015 door het Oekraïense leger of splintergroeperingen gedood werden zijn hier niet inbegrepen. Het park zou te klein zijn…
Onder deze video (klik op “bekijken op youtube”) staat deze tekst die we via een vertaalprogramma naar het Nederlands konden omzetten:
Op deze granieten plaat staan 66 kindernamen. Deze kinderen stierven door granaten van het Oekraïense leger. Het monument heette "The Alley of Angels". Daarboven is een gesmede boog. Het is gemaakt van fragmenten, dezelfde scherven die het leven eisten van deze kleine engelen.
Achter elke achternaam en naam zit niet alleen een verhaal... het is een klein, niet geleefd leven... Maar elk van hen had zijn eigen dromen en plannen - iemand wilde mensen trakteren, iemand droomde ervan voetballer te worden... Ongeveer velen de dromen van deze kinderen zullen we nooit weten.
“… Als kinderen en tieners ervoeren we wat alleen kan worden omschreven als een soort positieve onverschilligheid, en nog wel aan het einde van de geschiedenis. We mochten dragen wat we wilden, spelen wat we wilden en omgaan met kinderen van het andere geslacht, zolang we maar thuis waren voor het eten.
We leven nu in een kinderlijke, opgevulde wereld waarin iedereen wordt behandeld als kwetsbaar en beschermd moet worden tegen mogelijke ontreddering. Maar dit vertroetelen is schadelijker dan wat het wil voorkomen.
Tussen toen en nu is er echter iets sinisters gebeurd: de toename van het belang van gender boven karakter, identiteit boven wording. Tegenwoordig loopt het jongensachtige meisje het gevaar te horen dat ze “in het verkeerde lichaam is geboren” en wordt ze naar een genderkliniek gebracht om de reis te beginnen van puberteitsremmers naar borstverwijdering naar voortplantingsoperaties en uiteindelijk onvruchtbaarheid. Kinderen op dit pad zetten – een pad die velen betreuren – is een duidelijk, grotesk kwaad. We hebben een vreselijk verkeerde afslag genomen door farmaceutische bedrijven toe te staan levenslange patiënten te maken van gezonde kinderen….“
Een Noorse filosofie-professeuse, Anna Smajdor, (univ. Oslo), raadt aan vrouwenlijken te gebruiken om embryo’s te laten groeien tot ze voldoende ontwikkeld zijn. We citeren de vooruitziende Anna:
“We kunnen de baarmoeder als instrument van de voortplanting van de dierensoort “mens” nog altijd niet helemaal opgeven, maar wat we wel kunnen is de risico’s van en bij de geboorte overzetten op degenen die geen schade meer berokkend kunnen worden.”
Haar hersenkronkels werden in vaktijdschriften Theoretical Medicine en Bioethics gepubliceerd. Eerst moet echter de (hersen)dood vastgesteld worden en als men er dan snel bij is kan men het nutteloze lichaam toch nog een bestemming geven door de bloedsomloop en de beademing met de hulp van machines actief te houden. Eens dit vervuld, kan een dode vrouw er toch niets meer tegen hebben draagmoeder te zijn. Ze kan dan behandeld worden met hormonen om de eisprong te stimuleren en op de “gunstige” dagen kunstmatig bevrucht worden. Of men kan een levend embryo inplanten en de gewillige draagmoeder tijdens haar zwangerschap kunstmatig in leven houden… tot ze “verlost” wordt door middel van een keizersnee. Is het lichaam dan nog in goede staat, staat zou een volgende zwangerschap overwogen kunnen worden of… indien er baarmoedermoeheid opgetreden is kan men ook nog de optie overwegen gezonde organen te oogsten voor wachtende zieken.
Anna Smajdor maakt zich geen illusies: feministisch-ingestelde vrouwen zouden zich hierin kunnen verslikken daar zij zich dan als een verpakking voor kindjes zullen zien zonder hogere functies. Anna Smajdor, activiste voor gelijke rechten voor alle geslachten, vindt echter ook dat mannen bij haar vooruitziende blik niet tekort komen. Ook mannen, zegt Anna, dode mannen, kunnen kinderen baren. Dàt ze geen hersenen (meer) hebben is geen bezwaar: maar een lever, die is absoluut noodzakelijk. Want een lever, zou naar verluidt ook kunnen dienen als baarmoeder. We citeren:
“Bij de heel-lichaam-donorschap-ten-bate-van-de-zwangerschap kunnen ook mannen meedoen. Een zwangerschap kan ook buiten de baarmoeder opgewekt worden. De lever is omwille van de excellente doorbloeding veelbelovend inplanteringsmateriaal. Voor een levende mens, die de foetus draagt, kan het riskant, zelfs dodelijk zijn. Echter, voor hersendode donors is het begrip “dodelijk” zonder betekenis.”
Kortom, vanuit Anna’s filosofisch zicht bekeken, zou men – als het ongezond is te leven – een deel van zijn levensfuncties kunnen afstaan aan de doden. Weliswaar wordt dit (voorlopig) nog in geen enkel land toegestaan. Onterecht vindt Anna, want zij keert zich af van dat wat men “excessieve morele gevoeligheid” noemt.
Voor de homowereld gaat er een wereld open. Eindelijk een voortplanting zonder dat vrouwen er een rol in moeten spelen. Zonder levende vrouwen. Draagmoeders zijn niet voor ieders beurs weggelegd. Een vrouwenlijk zal minder kosten en zal bovendien de prijs van levende draagmoeders doen dalen. De markt van vraag en aanbod. Concurrentie, nietwaar? En een dode zal nadien niet op haar beslissing kunnen terugkomen.
Anna laat zich niet ontmoedigen. Zij vindt dat empathie – mede’leven’ – geen plaats heeft in de gezondheidszorg. Dat is westerse muggenzifterij.
Huxley’s “Oh Wonderful New World” komt weer een stapje dichterbij. Letterlijk, want Anna krijgt eventueel concurrentie door artificiële baarmoeders in de voortplantingslaboratoria.