Het VNJ biedt een online tentoonstelling aan en verzoekt om uw medewerking. Wie herkent personen, wie weet meer over bepaalde situaties, wie zet foutieve informatie recht? Neem meteen ook een kijkje op de webstek.
Hulp gezocht
Categorie archieven: kinderen
Frankenstein 2020?
Sinds mensenheugnis zijn we op zoek naar de eeuwige jeugd. Of naar zo gezond mogelijk van binnen, zo jong mogelijk van buiten, zo lang mogelijk te leven. De pharma-industrie, de schoonheidschirurgie, allerhande therapeuten en lichaamsmanipuleerders verdienen er hun boterham mee. Ook de medische sector doet zijn duit in het zakje met allerlei behandelingen zoals bloedtransfusies en -verrijkingen. Zo dook er enkele jaren geleden, n.a.v. de film ‘Fear and Loathing in Las Vegas’, de adrenochroombehandeling op door middel van toediening van “jong” bloed of door het slikken van een gedroogde bloedsubstantie in poedervorm.
Dat er op de wereld heel wat smeerlappen met perverse ideeën rondlopen is geen geheim. Dat zij omwille van de kick én als toegangskaartje van het eeuwige-jeugdloket daarvoor kinderen ontvoeren, martelen, doden, bloed aftappen en vervolgens drinken, dàt is iets dat zich ver buiten ons bevattingsvermogen afspeelt. Opvallend is trouwens ook het hoog aantal kinderen dat zich in lucht oplost, zoals minderjarige vluchtelingen die onderweg of na aankomst in het land van bestemming zomaar verdwijnen. En ja, die kunnen ergens ondergedoken zitten. Of zijn actief in zaken die het daglicht niet mogen zien. Of hebben een andere naam opgegeven… Of zitten nu in Brexitland… Of zijn misschien onvrijwillige donoren van organen of bloed…
Kla.TV besloot zich naar aanleiding van de uitspraken van artiesten over adrenochroom in de materie verdiepen. Het blijkt een bijproduct te zijn van adrenaline, dat in het lichaam wordt aangemaakt op het moment dat iemand gestrest is, veel pijn heeft, in shock verkeert of angstig is. Het wordt ook wel roze adrenaline genoemd. In de jaren vijftig toonden Abram Hoffer en Humphrey Osmond de hallucinogene werking van adrenochroom aan. De werking is vergelijkbaar met die van LSD.
Voormalig CIA-spion Robert David Steele bracht adrenochroom in 2017 in verband met ritueel kindermisbruik. Hij legde uit dat kinderen tijdens ceremonies worden gefolterd zodat hun lichaam veel adrenaline aanmaakt. Bovendien wordt het in begoede middens als een verjongingsmiddel beschouwd. (video)
Heeft het ongeboren leven minder bestaansrecht dan BLM?
Evolutie abortuswetgeving in schril contrast met eerbied voor alle leven
…Het wetsvoorstel kadert dus volledig binnen een doorgeslagen libertaire ideologie. Die verabsoluteert de zelfbeschikking, de vrijheid en de autonomie van het individu. Niets mag deze absolute zelfbeschikking, vrijheid en autonomie nog in de weg staan. We herkennen deze ideologie ook in het verhaal van de euthanasie. Daar wil men uiteindelijk ook komen tot een recht op euthanasie op eenvoudig verzoek van de betrokkene.
Dat er jaarlijks wereldwijd 50 miljoen abortussen worden uitgevoerd kan ons toch niet onverschillig laten. Daarbij zijn er een deel die quasi verplicht zijn, opgelegd door totalitaire regimes. In die situaties worden de rechten van de vrouw fundamenteel geschonden. Toch horen we weinig of geen reactie tegen deze praktijken….
… Zou het niet eerder wenselijk en ‘progressief’ zijn om te zoeken naar wegen om abortus te voorkomen….
Volledige tekst van dit opiniestuk van René Stockman vindt u bij Doorbraak.
Berlijn, de verloren stad (11)
Lieb Vaterland, magst ruhig sein…
Een vreemde man benadert een tweejarig meisje in een speeltuin, heft het op zijn schouders en wil er fluks mee verdwijnen. Wakkere voorbijgangers merken het op, achtervolgen hem, houden hem staande, verwittigen de politie en beletten dat hij er vandoor gaat tot de politie hem kan arresteren.
De man geeft het kind terug. Niets aan de hand: het wordt gezond en wel aan de moeder terug bezorgd.
De man wordt meegenomen door de politie, ondervraagd, er wordt bloed getrokken.
De man wordt vrij gelaten . De man heeft geen pedofiele neigingen. De man is psychisch gestoord.
De politie verzekert dat ouders niet ongerust moeten zijn: het ging om een alleenstaand geval.
Kafka
Oproep voor getuigen met een signalement van de Duitser die eventueel iets met de verdwijning van de kleine Maddie McCann te maken zou hebben. Hij verblijft momenteel in de gevangenis maar hij zou binnenkort voor vervroegde vrijlating in aanmerking kunnen komen…
Je zou dan toch denken dat na de publicatie van zijn naam, zijn c.v. met 17 veroordelingen, de volledige tronie van dit roofdier zou mogen gepubliceerd worden…
Verloren jeugd
De titel van de documentaire luidt letterlijk vertaald “Waar kindheid stierf”. In talrijke gevallen… waar kinderen stierven. Het is het verhaal van Syrische kinderen die tijdens de bezetting van islamistische terreurgroepen verplicht ingelijfd werden als strijders én gedwongen werden toe te kijken (… of erger) bij barbaarse slachtpartijen.
Het Syrische leger heeft deze regio terug heroverd. De kinderen zullen echter nooit vergeten wat hen aangedaan werd, wat ze beleefd hebben, hoe ze ontvoerd en gehersenspoeld werden, hoe ze moesten werken, en hoe ze – om in leven te blijven – deel namen aan barbaarse praktijken. De onzichtbare littekens op hun ziel zijn dikker dan de littekens van fysische letsels.
Wij zijn hier bekommerd om de leerachterstand die scholieren oplopen door de sluiting der scholen. En dat moet ook zo zijn. Kinderen zijn onze toekomst. Als men echter bekijkt wat onder “rebellen”democratie een “normaal” leven voorstelt dan worden enkele maanden in te halen leerstof relatief onbelangrijk. Dat we er heelhuids uitkomen, gezond en wel, dàt is waar het om gaat. Ook in Syrië, waar de sancties ondanks de precaire toestand onverminderd zwaar wegen op de bevolking. Wie hulp stuurt is meteen het mikpunt van de VSA en de EU.
Keren we terug naar het “rebellen”-fata morgana (… wie een verschil ziet met het ISIS-Kalifaat mag het ons melden), waar er geen plaats was voor het kind-zijn. Kijk even mee naar bijgaande film, die achteraf, na het verdrijven van de terroristen, ze kregen in ruil voor wapenstilstand een vrijgeleide naar Idlib, gedraaid werd. Onder de leiding van dikwijls buitenlandse terroristen, moesten de kinderen vechten tegen hun eigen landgenoten, tegen hun eigen familieleden. Een 6-jarig meisje moest leren met wapens om te gaan. Een 11-jarig jongetje moest tunnels graven en vechten voor en bij Jaish Al Islam. Een tiener kreeg een scherpschuttersopleiding en ze gooiden hem vervolgens in de gevangenis, waar hij gefolterd werd. Of voetballen met hoofden van tegenstanders als pedagogische insteek. En als gevolg dikwijls het Stockholmsyndroom uit overlevingsdrang. Talrijke kinderen kunnen het niet meer navertellen, hebben geen psychische hulp meer nodig. De film neemt de kindterroristen mee naar de tunnels, naar een ondergrondse oorlogsarena, met kamers, vergaderzalen, medische voorzieningen, labo’s, parkeerplaatsen voor auto’s… Het ergste wat wij uit deze documentaire onthouden is één zin van een jongen: “We geraakten eraan gewoon.” Afgestompt.
Hun familie, een leraar en een kinderpsycholoog vertellen over de diepliggende, emotionele schade die aan de kinderen berokkend werd… en over hun pogingen deze te herstellen.
Arabisch gesproken, Engelse ondertiteling. Ook als u geen van beide talen machtig bent, dan nog zal u perfect begrijpen waar het om gaat. Misschien heeft u hem al ergens gezien. Noteer echter dat dezelfde terroristen, zgz. “gematigde rebellen”, van Jaish Al Islam zich nu in Idlib bevinden, waar ze kunnen rekenen op de bescherming van Erdogan. En die nu met de coronacrisis een toegevoegde engelbewaarder hebben in de vorm van de Guterres-oproep om de wapens neer te leggen. En wat met de sancties, mijnheer Guterres? (…)
De film is intussen meer dan een jaar oud. En toch blijvend actueel. Opdat iedereen zich herinnere, waartoe mensen in staat zijn. Waar geen plaats is voor het kind-zijn.
Onderstaande film geeft een uitgebreid beeld van het immense tunnelnetwerk in Douma, waar achteraf pas duidelijk werd hoe de terroristen noodhulp, voedsel en drank, medicijnen e.a. noodzakelijke producten in ondergrondse magazijnen opsloegen en tegen woekerprijzen verkochten aan de plaatselijke bevolking. “Prutsen aan de keukentafel”?
Na de bevrijding door het Syrische leger woede en vreugde om de vondst van noodhulp door Jaysh al Islam in beslag genomen. Hier ziet u beelden van de bevolking die voorraadplaats vindt en zichzelf bedient:
Douma herpakt zich… al is de nood nog enorm groot.
Afsluitend deze film van een sermoen gegeven door een Jaysh al Islam leider in het noorden van Syrië. Ze genieten daar de bescherming van de Verheven Leider, hebben de Koerden verdreven, en doen daar net hetzelfde als in Douma. De sermoen gaat over verboden en toegelaten zondes. Eigenlijk verbiedt de islam het roven van oorlogsbuit, maar speciaal voor hen heeft Mo speciale volmachten uitgereikt, want Allah zag dat het volk zwak en onkundig was. Vandaar dat het in deze omstandigheden wel degelijk màg en zelfs aanbevolen wordt. Ongelovigen zijn immers niet beter dan honden. Hij noemt het hulp aan de moslims.
“Normale mensen”
Pedo’s wegstoppen op de hei? Juist niet, waarschuwt Bossche psychiater
Zedenmisdrijven roepen doorgaans heftige emoties op, zeker als kinderen het slachtoffer zijn. De Bossche psychiater Wim Canton pleit voor een meer nuchtere kijk op de daders. ,,Meestal gaat het om normale mensen”.
Canton ziet al zeker twintig jaar dat grote groepen burgers ‘hysterisch reageren’ als een nieuwsbericht opduikt over een zedendelict, zeker als kinderen het slachtoffer zijn. ,,Dat had je vroeger niet, de tijdgeest is helemaal omgeslagen. Ik denk dat de zaak van Marc Dutroux bepalend is geweest, die heeft de ommekeer gebracht.”
“Wees flink!”
“Een kind moet niet blijven hangen in wat psychiaters de primair narcistische fase noemen. Het moet uitgedaagd worden, geconfronteerd worden met de realiteit. En wat je nu ziet, is dat jongens – de meisjes laten we even buiten beschouwing – er door het ontbreken van vaderlijke autoriteit wél in blijven hangen. Ze worden niet volwassen, en dan zie je het passieve type dat zich blijvend laat verwennen, en het actieve type dat denkt dat alles wat ze doen goed en geweldig is, en dat ze bewondering verdienen, gewoon, omdat zíj het zijn.”
In deze tijden, waarin de man, resp. vader, politiek-correct gecastreerd, niet meer “het hoofd van het gezin”, de kostverdiener, de beschermer, de leider van het roedel mag zijn, is deze analyse van een psychiater (… we zijn stomverbaasd dat er nog één psychiater rondloopt die niet tot zwijgen veroordeeld werd door de #MeToo-beweging) een verademing. U hoeft het er niet mee eens te zijn. Er zit echter wel – volgens onze mening – een grote brok waarheid in: je moet kinderen weerbaar maken. Trouwens een vrouw heeft geen respect voor een doetje. En dat betekent absoluut niet dat zijn bijdrage in het huishouden beperkt moet blijven tot zgz. mannelijke taken, zoals een prent ophangen, de vuilbakken buiten te zetten of de auto te wassen.
Een aanrader: ‘Een vader moet flink zijn. Niet huilen’
We moeten mannelijke autoriteit weer gaan waarderen, zegt Frank Koerselman in zijn pamflet Ontvadering.
Juriste Charlotte Lemmens breekt een lans voor de (her)waardering van het vaderschap:
Moderne tijden
Waarom het Vlaams Belang gelijk had
Chris Janssens
@chrisjanssensVB
12-jarige leerlingen worden verplicht deel te nemen aan én te betalen voor een schooluitstap naar de ‘TURKSE wijk’ (!) in Heusden-Zolder. Met bezoek aan een moskee en lunch in een kebab-zaak. STOP de omgekeerde integratie! Turkse wijken horen in Vlaanderen niet thuis!
Net als je denkt en hoopt dat politiek correct Vlaanderen lessen zal trekken na de verkiezingen in mei 2019, komt een andere realiteit naar boven. Eén waar men op zijn minst met open vizier naar moet kijken. Maar de blinde vlekken hebben één grote, donkere wolk in de hoofden van mijn politiek correcte medemensen gevormd, waardoor een vraag stellen over de invulling van de mondiale dag in een schoolomgeving zelfs een schande is.
Turks chauvinisme
De virtuele brandstapels werden al opgebouwd, want het was een Vlaams Belanger die met het nieuws naar buiten kwam. Een school verplichtte haar leerlingen om in het kader van de mondiale dag naar een Turkse moskee en een kebabzaak te gaan. In de schoolbrief die op sociale media gretig werd gedeeld staan letterlijk de woorden ‘cultuur’ en ‘geloof’ in. Natuurlijk was ik als kind van Turkse ouders beledigd: waar mijn ouders zo hun best gedaan hadden in mijn Turkse opvoeding werd mijn cultuur nauw verengd tot religie en kebab. Zwaar beledigd belde ik zelf naar de school om mijn ongenoegen te uiten.
Lees heel het opiniestuk van Pinar Akbas bij Doorbraak