Sinds het ontslag van oorlogsfluisteraar, voormalig veiligheidsadviseur Bolton, was het stil rondom hem. Blijkt dat hij op de achtergrond de rekening met Trump aan het vereffenen was. Hij doopte zijn pen in vitriool en schreef een boek, een terugblik over de periode dat Bolton betrokken was bij de beslissingen in de Oval Room. Intussen werd hij ‘uitgenodigd’ om in het raam van het afzettingsproces te komen getuigen in de Senaat.
Dat boek, ‘The Room Where It Happened’, werd in december aan het Witte Huis en Nationale Veiligheid bezorgd voor inzage vooraleer het uitgegeven wordt. Kwestie van geheime informatie te kunnen censureren. Blijkt dat bepaalde paragrafen door een impeachment-gunstige wind bij de New York Times geraakt zijn. Trump is in alle staten. De staatsveiligheid zou in gevaar zijn.
Buiten het al dan niet ‘voor wat hoort wat’ – Trump zou aan Bolton ‘bekend’ hebben dat hij 400 miljoen dollar militaire steun aan Oekraïne bevroren hield tot de Oekraïense president hem hulp bij het onderzoek naar dubieuze activiteiten van Hunter Biden toegezegd had – staan er in dat boek nog gegevens van heel andere aard, geloofwaardige gegevens gezien het feit dat Trump in eerste instantie een zakenman is.
Zo zou Erdogan eind 2018 Trump getelefoneerd hebben met een eerder ongewoon verzoek: het Amerikaans onderzoek naar onwettelijke daden bij de een der grootste Turkse banken, eigendom van de Turkse staat, de Halkbank te doen stoppen. Men vermoedde dat de bank – ondanks de sancties – nog steeds zaken deed met Iran. En er waren meer dergelijke persoonlijke telefoongesprekken.
Bolton geeft in zijn boek zijn bezorgdheid weer over persoonlijke gunsten die Trump aan Erdogan én aan de Chinese president Xi Jinping zou verleend hebben.
Senator Chuck Schumer (Dem.) was er als de kippen bij om zich af te vragen of Trump financiëel belang had bij de ‘persoonlijke gesprekken’ met Erdogan, Xi of andere wereldleiders. Of eventueel zijn kinderen? En werd het economisch belang van de VSA hierdoor niet geschaad?
Hij is niet de enige die zich dit afvraagt. Philip Zelikov, professor geschiedenis aan de univ. van Virginia, voormalig lid van de Veiligheidsstaf onder pres. George Bush, suggereert dat Trump zijn persoonlijke belangen boven die van de VSA gezet heeft. Citaat: “Er waren tussenkomsten in het belang van een buitenlandse regering die moeilijk te verklaren vallen als in het traditioneel algemeen belang.”
Reza Zarrab, mandant van advocaat Giuliani, werd immers door verschillende procureurs ervan beschuldigd een centrale rol gespeeld te hebben bij de poging van de Halkbank meer dan 10 miljoen dollar goud en geld naar Iran te verkassen. Erdogan wou dat Reza Zarrab vrijgelaten werd, zodat hij niet kon getuigen tegen de top van de bank, resp. Erdogan of zijn familieleden niet in de problemen te brengen. Het plan mislukte; Zarrab besloot dan maar te getuigen tegen een directeur van de Halkbank.
Daarmee hield het niet op. Tijdens een aantal persoonlijke gesprekken in 2018 en 2019 poogde Erdogan herhaaldelijk Trump te overtuigen zijn macht te gebruiken om verdere acties tegen Halkbank tegen te houden. Eind 2018 vertelde Erdogan aan de pers dat Trump hem verzekerd had het nodige te zullen doen. Erdogans minister van financiën, tevens diens schoonzoon, masseerde de Amerikaanse minister van financiën, Steven Mnuchin. Een andere poging werd gewaagd door de voormalige projectontwikkelaar van de Trump Twin Towers in Istanboel. Halkbank zette bovendien een top fondsenverwerver voor Trumps campagne, Brian Ballard, in die de Amerikaanse procureurs moesten duidelijk maken dat de Turkse economie in gevaar zou gebracht worden als ze hun vervolging niet staakten. Het zag er lang naar uit dat dit zou slagen. Pas toen Turkije (… met Trumps toestemming!) Noord-Syrië binnenviel en bezette, zette Justitie de zaak voort.
Trumps tussenkomst in 2018 bij ZTE was even merkwaardig. Twee jaar tevoren hadden de VSA het Chinese bedrijf schuldig bevonden de sancties tegen Iran en Noord-Korea te schenden. In april 2018 werd ZTE gestraft: het mocht geen Amerikaanse technologie kopen. Trump veranderde van mening: in ruil voor een boete van 1 miljard dollar, de vervanging van de raad van bestuur en de toestemming vvoor het plaatsen van Amerikaanse toezichthouders. De beslissing volgde op een verzoek van president Xi en voorafgaand aan een topsamenkomst met Noord-Korea.
De Chinese overheid wilde echter dat ZTE’s boete geschrapt werd; zo niet kon er geen sprake zijn van een handelsakkoord. En dan was er nog de onderhuidse maar duidelijke bedreiging dat Amerikaanse bedrijven werkzaam in China wel eens het slachtoffer zouden kunnen zijn van de gevolgen. De Trump familie had jaren werk ingezet om een aantal nieuwe hotels en appartementsgebouwen in China te bouwen. Toen Trump president werd werden deze in de ijskast gestopt.De Chinese overheid zagen de boete opgelegd aan ZTE als een vorm van chantage bij de onderhandelingen over een toekomstig handelsakkoord. Sindsdien heeft ZTE zich hersteld, wordt er winst gemaakt. Ondanks hun botsing met Trumps regering verkoopt het smartphones en wordt er wereldwijd samengewerkt aan de bouw van 5G netwerken.
Er wordt met argusogen gekeken naar het aan banden leggen van Huawei, een ander Chinees telecommunicatiebedrijf dat het Witte Huis als een bedreiging van de nationale veiligheid beschouwt. (…)
