Van het “foorwijf” Natalia naar de koterij,- het is een kleinere stap dan u zou denken.
Johan Sanctorum psycho-analyseert de Vlaamse wansmaak als een diepgewortelde anti-establishment-attitude.
Met dank aan fotograaf Herman van den Boom.
De allolalie van Natalia en het Vlaamse anti-establishment-gevoel
De uitreiking van de Music Industry Awards, kortweg MIA’s, is een van die fatale nevenproducten van de kruisbestuiving tussen televisie en amusementsindustrie waaraan ik graag wil voorbijgaan. Te mijden, tenzij in geval van hersendood.
Lees verder…
Lees 
Sublimeren is de kunst
Moss beschrijft het als een imperium van zout, suiker, vet – drie substanties die, in een juiste verhouding, leiden naar het blisspoint: de ideale kick. Het punt dat ons verslaafd maakt zonder dat we het beseffen. Het eten van een hamburger drijft ons naar het eten van een tweede, zonder dat we honger hebben, puur omdat de smaakversterker ons dwingt. Zout, suiker, vet: drie ingrediënten die bijna niks kosten en die de aandeelhouders van Coca-Cola, Nestlé, Kraft, Kellogg e.a. slapend rijk maken. Zelfs een hondendrol kunnen ze onweerstaanbaar oplekkeren.
De socio-economische context van die 1ste kruistocht is interessant: de aanzienlijke bevolkingsaangroei in West-Europa leidde tot een overschot aan mensen en een tekort aan grond. Ook de ridderstand explodeerde: de geadelde ijzervreters struikelden gewoon over elkaar heen. Een heilige oorlog kwam prima uit om dat euvel op te lossen. Tenslotte bevatte het kruisvaartleger, door het uitzicht op amnestie en statusverhoging, een bonte mengeling van criminelen, avonturiers, naast verpauperde boeren met hun families. Uiteraard zat dat proletenleger niet mee aan de rijk gevulde riddertafels, ze overleefden van bedelarij en gestroop. Allen, rijk en arm, amuseerden zich onderweg met het sarren en bestelen van Joden: de Europese pogroms zouden tijdens de kruisvaarten ontstaan zijn.