Iedereen heeft de legendarische film “Good morning, Vietnam!” – met in de hoofdrol de even legendarische Robin Williams – gezien, of zou die ten minste één keer in zijn leven moeten gezien hebben.
Wat er nu gaande is, doet talrijke belletjes rinkelen. De VSA zouden naar verluidt genoeg Afghaanse regeringstroepen opgeleid hebben om zelf de touwtjes in handen te kunnen nemen, zich te verdedigen tegen de Taliban en hun Prachtland Afghanistan te leiden volgens de westerse democratische normen en waarden.
Blijkbaar is e.e.a. niet gelukt zoals gepland. Ofwel hebben de Taliban gelogen aan de onderhandelingstafel, ofwel is het reguliere Afghaanse leger een stelletje watjes.
Goedendag, Zoals de volgende regels aantonen, werd ik gedwongen me bewust te worden van de extreme moeilijkheid het woord ‘infidèle/ongelovige’ te definiëren. Kiezen tussen Allah of Christus, terwijl de Islam veruit de godsdienst is die het meest oprukt in ons land.
Vorige maand nam ik deel aan een jaarlijkse stage, noodzakelijk voor de hernieuwing van mijn veiligheidsaanstelling in de gevangenissen. Tijdens de cursus was er een presentatie van 4 sprekers, die respectievelijk de katholieken, protestanten, joden en moslims vertegenwoordigden en hierbij de grondslagen van hun doctrine/leer uitlegden.
Het was met bijzondere aandacht dat ik de exposé van de Imam bijwoonde. De presentatie van deze laatste, vergezeld van een video-projectie, was opmerkelijk. Na afloop van de presentaties was er mogelijkheid tot vragen stellen en toen ik aan de beurt kwam, vroeg ik: ‘Ik verzoek u me te verbeteren als ik me vergis, maar ik dacht begrepen te hebben dat de meerderheid van de Imams en de religieuze autoriteiten de Jihad (heilige oorlog) verordend hadden tegen de ongelovigen van de hele wereld. En dat bij het doden van een ongelovige (wat een verplichting is voor alle moslims) ze ervan verzekerd zijn naar het paradijs te zullen gaan. In dat geval, kunt u me de definitie geven van wat precies een ongelovige is?’
Zonder iets in te brengen tegen mijn interpretatie en zonder de minste aarzeling, antwoordde de Imam : ‘Een niet-moslim!!’
Ik repliceerde : ‘Sta me dan toe me ervan te verzekeren dat ik het goed begrepen heb: Het geheel van aanbidders/vereerders van Allah moet gehoorzamen aan het bevel om, al wie niet tot uw religie behoort, te doden, om zo hun plaats in het paradijs te verkrijgen, niet waar?’
Zijn gelaat dat tot nu toe zelfzekerheid en autoriteit uitstraalde, veranderde plots in dat van een jongetje dat betrapt was met zijn hand in de confituurpot !
‘Dat is juist’ mompelde hij.
Ik hernam: ‘Goed, ik heb er wel veel moeite mee om me voor te stellen dat de paus alle katholieken, of de dominee alle protestanten, zou aansporen om uw geloofsgenoten uit te roeien en zich zo van hun plaats in het paradijs te verzekeren.’
De Imam was sprakeloos !
Ik vervolgde: ‘Ik heb eveneens moeilijkheden om mezelf te beschouwen als uw vriend, vermits uzelf en uw confraters uw gelovigen aanzetten om me te doden.‘
Nog een andere vraag: ‘Zou u ervoor kiezen Allah te volgen die u opdraagt me te vermoorden om zo het paradijs te mogen betreden, of Christus die me aanspoort u lief te hebben zodat ook ik toegang krijg tot het paradijs. Omdat hij wil dat ik er ben in uw gezelschap?’
Men had een speld kunnen horen vallen, terwijl de Imam zweeg.
Onnodig te vermelden dat de organisators en promotors van het seminarie niet konden waarderen dat de minister van de islamitische cultuur zo behandeld werd en dat enkele waarheden omtrent geloofspunten van deze religie werden aan de kaak gesteld. In de komende 30 jaar, zullen er genoeg moslimkiezers zijn in ons land om een regering naar hun keuze te installeren, met toepassing van de Sharia bij wijze van wet. Ik vond dat alle inwoners van dit land op de hoogte gesteld moesten worden. Maar met het justitiesysteem en de liberale media is er geen enkele kans dat deze tekst breed verspreid zal worden, vandaar…. deze boodschap.
Nvdr: Gezien de mogelijkheid dat deze boodschap plotseling in de censuurvergeetput zal belanden, zijn we zo vrij deze over te nemen en hier te publiceren.
8.000 Afghanen willen onze mensenrechten delen. Per dag. 56.000 per week. 240.000 per maand. Volgens Bild willen ze allemaal naar Mutti Merkel. Dat heb je d’r van als je de derde wereld uitnodigt. Zou zij zich nu nog zo verheugen over “een mondje meer”?
Citaat van Sebastian Kurz, Oostenrijks regeringsleider, refererend naar de te verwachten exodus van Afghanen nu de VSA & bondgenoten daar hun democratieproject verlaten.
Volgens VN-statistieken zijn Afghanen de laatste tijd de grootste groep onder zandbakparels, tendens stijgend. Naar schatting zouden er zich momenteel ca. 300.000 Afghanen in Duitsland bevinden, in Oostenrijk 45.000, in het land b waren Afghanen met 21% (mei ’21) de grootste groep internationale beschermingaanvragers. Om een idee te geven hoe snel dit aantal groeit: In 2000 telde Antwerpen ongeveer tweehonderd Afghanen. Twintig jaar later zijn er dat ruim 7.500. De Afghaanse gemeenschap is daarmee uitgegroeid tot de vijfde grootste nationaliteit in de stad, na de Belgen, de Nederlanders, de Marokkanen en de Turken. Maar de recente instroom van veelal jonge mannen – opvallend hierbij het aantal “onbegeleide minderjarigen” – houdt bepaalde uitdagingen in…
“Uitdagingen”… poco synoniem voor problemen.
– Ich will diese kranke Ideologie nicht nach Europa bringen“, zegde Sebastian Kurz, die zich – terecht – zorgen maakt over de verspreiding van een extremistische islamitische ideologie en die naar verluidt, ondanks de terugtrekking van buitenlandse militairen uit Afghanistan, toch Afghaanse vluchtelingen zal blijven afwijzen en uit het land zetten, ook al zou de Taliban heel Afghanistan onder controle krijgen. . Enkele dagen nadat zelfs “Mutti” Merkel gesteld had dat de vluchtelingencrisis van 2015 niet voor herhaling vatbaar is, uitte Kurz een zelfde mening. Hij vindt dat ze niet naar Europese staten zoals Oostenrijk, Duitsland, Zweden…e.a…. moeten komen; ze kunnen immers ook hun heil zoeken in de buurlanden. Immers “de opname van voor de Taliban vluchtende burgers in Oostenrijk of Duitsland zal de problemen van Afghanistan niet oplossen”.
De Bild-journalist provoceert Kurz, probeert hem erin te luizen door hem de sharia van de Taliban onder de neus te wrijven, en vraagt: wil Kurz echt die mensen in de steek laten? Alsof Kurz persoonlijk verantwoordelijk is voor de shariapraktijken der Taliban…
En… Kurz stelde ook dat met de toename van Afghaanse vluchtelingen het gevaar op een stijging van de criminaliteitscijfers reëel is. Immers “heeft de overheid nu met gevallen te maken die voor de grote migrantentoestroom niet voorkwamen en cijfers over bepaalde misdrijven, zoals geweld tegen vrouwen e.d. stijgen.”
Ja, maar, dat is normaal bij een groep die overwegend uit jonge mannen bestaat… Ja, maar, dat is normaal omdat buitenlandse daders sneller aangeklaagd worden… Ja, maar, dat ligt aan hun patriarchale structuur, geweld als socialiseringsvorm, een “hyperseksualisering omwille van het sex-taboe” en ook wegens een “niet ter zake doende conditionering van geweld tegen vrouwen voor migratiepolitieke doeleinden”… m.a.w. het mes wordt omgekeerd: de dader wordt als slachtoffer uitgeroepen!
Zelfs Merkel gaf toe dat de laatste tijd de veiligheid in heel Europa door de migrantentsunami verslechterd was. “Historische Kehrtwende” kopt Bild, een “historische ommekeer” daar miljoenen Afghanen in de startblokken staan om Duitsland (en andere West-Europese landen) te overspoelen. Op de vraag of de Duitse regering een gelijkaardige welkomcultuur zal handhaven t.o.v. de te verwachten vluchtelingenstroom uit Afghanistan, antwoordde Merkel dat Duitsland reeds veel Afghanen onderdak verschaft had en dat de Afghanen van een tocht naar Duitsland moesten afzien. Van “Wir schaffen das” naar… “wij kunnen niet iedereen opnemen“. Maar zo ver als de Oostenrijkse regering wil ze het niet drijven: voorlopig worden geen Afghaanse vluchtelingen uitgewezen. En de Afghanen die sinds 2013 voor de Duitse Bundeswehr, actief in Afghanistan, gewerkt hebben en door de Taliban hiervoor waarschijnlijk de rekening gepresenteerd zullen krijgen, die mogen naar Duitsland komen. Desnoods wil ze zelfs hiervoor chartervluchten inzetten.
De machtstrijd tussen Turkije en de EU dreigt opnieuw te escaleren – ditmaal over Cyprus. Erdoğan creëert gaten in de bufferzone.
Een volgende ronde armworstelen tekent zich af. De Turkse president Erdoğan heeft recent zijn eis van de herfst 2020 bevestigd: hij wil een tweestatenoplossing voor Cyprus. Hiermee ondergraaft hij de tot op heden geldende positie, ook die der VN, dat er een hereniging van EU-lidstaat Republiek Cyprus met de, uitsluitend door Turkije erkende, Turkse Republiek Noord-Cyprus moet nagestreefd worden.
Erdoğan en de Noord-Cypriotische “president” Ersin Tatar zetten druk met hun manoeuvre – waardoor een gedeelte van het militaire spergebied Varosha voor de Noord-Cypriotische bevolking toegankelijk wordt. De EU wijst dit resoluut af. Tegelijkertijd deelde Erdoğan mee binnenkort weer onderzoeksschepen voor proefboringen naar mogelijke gasvoorraden te zullen uitzenden in een regio die Zuid-Cyprus als haar territoriale wateren beschouwt. Waarmee opnieuw een confrontatiestorm op komst is.
Het Cyprusconflict begon op 15 juli 1974 met een staatsgreep door het Cypriotische leger ondersteund, resp. geïnspireerd, door de toenmalige Griekse militaire dictatuur. Het doel: Cyprus bij Griekenland te doen aansluiten, de sgn. “enosis”. De staatsgreep mislukte. Maar Turkije vond hierin een reden om op 20 juli 1974 op te treden als “beschermingsmacht” voor de Turkstalige minderheid, stuurde het Turkse leger en bezette Noord-Cyprus, zijnde 1/3 van het grondgebied. Een door de VN gecontroleerde bufferzone scheidt tot vandaag beide landsdelen.
Het noorden noemt zich sinds 1983 Turkse Republiek Noord-Cyprus, maar wordt slechts door Turkije als staat erkend. Het zuiden, de republiek Cyprus, is sinds 2004 lidstaat van de EU. Officieel is het streven beide landsdelen, noord en zuid, te herenigen. De laatste poging van VN-secr. gen. Kofi Annan met een redelijke kans op succes dateert van 2004. Terwijl 2/3 van de Noord-Cypriotische bevolking hiermee instemden, wees 3/4 van het zuiden het voorstel van de hand. Sindsdien worden af en toe onderhandelingsgesprekken gevoegd, echter zonder enig resultaat.
Verleden jaar begon Erdoğan het probleem naar zich toe te tredden. In november 2020 bezocht hij Noord-Cyprus en eiste af te zien van de herenigingsplannen en in de plaats te opteren voor een officiële tweestatenoplossing. Dit volgens zijn adagio: “er bevinden zich twee volkeren en twee afzonderlijke staten op Cyprus. (1) Ersin Tatar, de zgzn. “president” van een niet erkende staat, steunt dit plan. Erdoğan heeft dit streven nogmaals bevestigd als hij n.a.v. de 47ste verjaardag van de Turkse invasie Noord-Cyprus met een bezoek vereerde. Onderhandelingen over de oplossing van het Cyprusconflict zullen in de toekomst uitsluitend nog door “de twee staten” gevoerd worden, zo liet hij de internationale gemeenschap weten. De soevereiniteit van Noord-Cyprus en de gelijkberechtiging met de Republiek Cyprus moeten internationaal erkend worden. (2) En om zijn stelling te steunen, wees hij erop dat alle tot nu toe gevoerde gesprekken sinds bijna 50 jaar geen succes konden doen optekenen, mede door de halsstarrige afwijzing van het Annan-voorstel in 2004 door de zuidelijke Cyprioten. We kunnen niet nog eens 50 jaar voortboeren, gaf hij te kennen.
Om de druk te verhogen wordt Varosha, een in vergetelheid geraakte staddeel van Famagusta, ingezet. Famagusta, intussen herdoopt in het Turks “Gazimağusa”, hoort tot Noord-Cyprus. Varosha was tot 1974 geliefd voor zijn stranden. In 1974 vluchtten ca. 40.000 Griekstalige Cyprioten, die in dit stadsdistrict woonden, voor de Turkse troepen. Sindsdien is Varosha, dat aan de bufferzone grenst, onbewoond en militair spergebied. De toestand werd in resoluties van de VN-Veiligheidsraad bevestigd én – niet onbelangrijk – met vermelding dat de eigendommen van de Griekstalige Cyprioten moeten teruggegeven worden aan de eigenaars.
Erdoğan en Tatar hebben reeds in de herfst 2020 een stuk van een strand heropend; Erdoğan hield daar in november een optreden. (3) Bij zijn recent bezoek heeft hij zijn steun uitgesproken om een gedeelte van Varosha te heropenen, een niet nader te bepalen “3.5%”. (4) Voor een Erdoğan-analfabeet van geen of amper betekenis die echter wel praktische gevolgen heeft. De EU en internationale politiek mogen dit niet laten passeren.
De Duitse regering en de EU hebben onmiddellijk gereageerd. Het Duitse buitenministerie eiste “de controle van en over Varosha moet in de handen van de VN-missie in Cyprus overgedragen worden” en Erdoğans cavalier seul-stappen zouden “de vooruitgang der laatste maanden bij de EU-Turkije relaties” in gevaar brengen. (5) EU-bazin von der Leyen toeterde dat een tweestatenoplossiing “nooit zou erkend” worden door de EU. (6) En EU-commissaris buitenlandse zaken, Joseph Borell, noemde de Turks-Noord-Cypriotische zet een “onaanvaardbare eenzijdige beslissing”. De Franse buitenminister Jean-Yves Le Drian had het over een “provocatie“. En de VSA lieten zich niet onbetuigd: Blinken sloot zich aan bij de “gelijkgezinde partners” en wil de “zorgwekkende situatie naar de VN-Veiligheidsraad” verwijzen en “op een krachtige reactie aandringen.” (7)
Alsof dat Erdoğan op andere gedachten zou brengen. Sinds jaar en dag wordt in de VN-Veiligheidsraad Israëls grondgebiedsuitbreiding veroordeeld, zonder enig merkbaar effect. En wat met de Turkse bezetting van Noord-Syrië? Wie heeft Turkije toestemming gegeven dat autonoom land binnen te dringen en te bezetten?
Stilaan worden de debatten niet meer uitsluitend verbaal gevoerd. Verleden week kwam het tot een aanvaring toen een Turkse patrouilleboot waarschuwingsschoten loste op een schip van Cypriotische kustwacht, dat zich naar verluidt te dicht naar de demarcatielijn tussen Noord- en Zuid-Cyprus begaf. Turkije ontkent.(8)
Begin van deze maand had Erdoğan de wereld medegedeeld dat hij opnieuw – ook in de territoriale wateren van de Republiek Cyprus – onderzoeksschepen voor proefboringen zou sturen. (9) Iets wat in 2020 tot behoorlijke zware confrontatietoestanden geleid had. (10)
De Turkse regering meent zich alles te kunnen permitteren. Als ze zich gedwarsboomd voelt, dreigt het ermee de vluchtelingensluis open te zetten. En kijkt verachtend neer op een zwakke EU, die machteloos staat tegenover de Ottomaanse arrogantie en uitbreidingsdrang in bv. Syrië, Libië en de zuidelijke Kaukasus. (…)
Ter duiding van de politieke belangen i.v.m. mogelijke gasvoorraden rond Cyprus:
[1] Erdogan fordert dauerhafte Zwei-Staaten-Lösung für Zypern. dw.com 15.11.2020. [2], [3] Erdogan fordert erneut Zwei-Staaten-Lösung für Zypern. n-tv.de 20.07.2021. [4] EU, US reject Erdogan’s plans for a two-state solution in Cyprus. euractiv.com 21.07.2021. [5] Zypern-Konflikt wird Fall für den Sicherheitsrat. tagesschau.de 21.07.2021. [6] EU, US reject Erdogan’s plans for a two-state solution in Cyprus. euractiv.com 21.07.2021. [7] Zypern-Konflikt wird Fall für den Sicherheitsrat. tagesschau.de 21.07.2021. [8] Zypern: Türkisches Patrouillenboot feuert Warnschüsse ab. orf.at 16.07.2021. [9] Gerd Höhler: Wieder droht Gas-Ärger im Mittelmeer: Erdogan kündigt neue Bohrungen an. rnd.de 05.07.2021. [10] S. dazu Eskalation im Mittelmeer und Eskalation im Mittelmeer (II).
Turkije beloofde deze week een lening voor een bedrag van 500 miljoen US dollar aan het door Turkije bezette Noord-Cyprus, de zgn. Turkse Republiek van Noord-Cyprus (KKTC), alleen als dusdanig erkend door Turkije.
Turkije verleent deze lening in Turkse Lira (TL), maar Noord-Cyprus moet dit terugbetalen in US dollars. Iets wat voor de Turks-Cyprioten bijzonder lastig wordt gezien de waardevermindering van de Turkse Lira t.o.v. de US dollar.
Reden van de lening: herstructurering van de publieke en financiële sector van Noord-Cyprus. Zowel de leningverstrekking als de terugbetaling zullen in termijnen gebeuren; ingang 36 maanden na de goedkeuring van de lening, verdeeld over 14 beurten alle zes maanden. De koers? Deze die de Turkse Centrale Bank op de dag van de lening, resp. terugbetaling goedkeurt.
Hoewel de Turkse regering vooropstelt dat de lening zal gebruikt worden voor infrastructuur en gezondheidsgerelateerde uitgaven, wordt algemeen verwacht dat de gelden in werkelijkheid zullen besteed worden aan financiële uitgaven, zoals salarissen, die Noord-Cyprus boven het hoofd groeien. Logisch, vermits Turkse Cyprioten voornamelijk afhangen van het verblijf van toeristen, slechts een heel kleine minderheid mogen ontvangen gezien de internationale boycot nadat Turkije Noord-Cyprus bezette in 1974.
Niettemin – typisch Erdogan – raadde hij de bouw van een presidentieel paleis aan op een perceel van 5.000 m2 “omdat zulke gebouwen de perceptie van het buitenland veranderen.”(…) Men vermoedt dat de lening eigenlijk bedoeld is om dit door Erdogan aanbevolen paleis te financieren.
“Perceptie van het buitenland”??? Juist. Maar niet helemaal zoals hij het bedoelt. (zie vorige bijdragen onderaan)
Terwijl de economische toestand in Turkije eerder lamentabel mag genoemd worden, heeft Erdogan – hoewel aangekondigd werd dat de uitgaven aan buitenlandse operaties zouden beperkt worden – plannen geuit over Turkse inzet in het hiaat dat in Afghanistan optreedt na het vertrek van de VSA.
Deense cartoonist Kurt Westergaard – bekend van de Mohammed-tekening – overleden
Kurt Westergaard is op 86-jarige leeftijd overleden. De Deense cartoonist werd in 2005 wereldberoemd door een tekening van de profeet Mohammed met in diens tulband een bom met de islamitische geloofsbelijdenis. Lees verder…
De eerste en belangrijkste eigenschap van onze identiteit en menselijke waardigheid ligt, zoals we vorige keer hebben aangetoond, in het feit dat we door God geschapen zijn naar Zijn Beeld. God laat ons delen in zijn eigen Leven door ons verstand en vrije wil te geven, nl. een bewustzijn, iets dat uniek is in het hele universum. Hiermee zijn we in staat Hem te kennen en op zijn uitnodiging in te gaan om te delen in Zijn Leven.
Onze tweede eigenschap is: we zijn geschapen met een onverzadigbaar verlangen. Mens zijn is zonder ophouden verlangen. We lijken op een bundeling van eindeloze verlangens. Hebben we een fantastische droom, dan zeggen we dat we voor de rest van ons leven volmaakt gelukkig zullen zijn, als we die kunnen verwezenlijken. En we weten zelf dat het een illusie is, omdat we daarna weer naar iets anders verlangen. We moeten immers zeggen dat we verlangen zijn en niet zomaar dat we verlangens hebben. Als kind kwamen we schreiend uit de moederschoot. Daar leefden we veilig geborgen en afgeschermd. Geluid, licht en aanrakingen werden gedempt. Dan kwamen we naakt ter wereld en werden rechtstreeks blootgesteld aan het felle licht, het harde geluid en directe aanrakingen. We weenden omdat we zo behoeftig waren en in niets voor onszelf konden zorgen.
Iets van dit schreiende kind blijven we heel ons aardse leven meedragen omdat we zelf nooit in staat zijn onze diepste verlangens te voldoen. Ons hart is te groot om ooit door iets op aarde helemaal voldaan te worden. De reden hiervan ligt in het feit dat God ons geschapen heeft naar zijn Beeld om eens volmaakt gelukkig te zijn in Hem. We zijn niet geschapen voor deze vergankelijke wereld. Deze wereld is geschapen voor ons en wij zijn geschapen voor het volmaakte geluk en eeuwige leven in God. We worden als het ware zoals een ijzer naar een magneet aangetrokken. In feite zijn al onze verlangens slechts verschillende uitingen van het ene Grote Verlangen naar God. We kunnen onszelf voorstellen met een heel grote V en daarin niets anders dan kleine v’s.
De kunst van het leven bestaat er nu in dit te aanvaarden en er naar te leven. Het is een erkennen dat alle aardse waarden ons slechts op beperkte wijze kunnen voldoen. Dan kunnen we ook echt (beperkt) genieten. Daarom zegt Jezus in de zaligsprekingen: zalig gij die arm zijt…, die nu honger lijdt…, die nu weent… (Lucas, 6, 20-22). Geniet (beperkt) van het leven, maar blijf dat schreiende kind in u koesteren, blijf die honger naar het absolute in uw hart bewaren, blijf uw arm en onverzadigd zijn erkennen en laat u niet misleiden door de illusie dat er ook maar iets op aarde is dat u voor altijd en volmaakt gelukkig zou kunnen maken. Zorg er voor dat de diepste stroming in uw leven niet geblokkeerd geraakt door u aan ’n aardse waarde te hechten alsof het uw hoogste goed zou zijn, want dan wordt het een bedrieglijke afgod. Het eerste gebod in de Bijbel is: God liefhebben boven alles. Het eerste verbod luidt: gij zult geen afgoden vereren. Jezus wil dat wij zijn vreugde ten volle in ons zouden bezitten (Johannes 17,13). We zijn voor niets minder geschapen dan voor het volmaakte Geluk, de oneindige Liefde van God zelf en het Eeuwige Leven met Hem. En al het andere, waar wij te zeer aan gehecht zijn, kan een belemmering, een afgod worden. Dit geldt niet alleen voor aardse rijkdom, bezit, geld, eer, macht, alcohol, drugs, seks… maar ook voor de hoogste morele waarden, zoals de liefde van man en vrouw, de liefde van ouders tegenover hun kinderen enz. Dit alles blijven ondergeschikte waarden. Daarom zegt Jezus ook dat wie zijn echtgeno(o)t(e), kinderen, ouders… ‘meer lief heeft dan Mij’, niet waard is zijn leerling te zijn (Mattheus 10, 37). Dit is geen uitnodiging om de onderlinge liefde te verminderen, integendeel, het is een aansporing om ons uiteindelijk doel voor ogen te houden en onze liefde voor God te vermeerderen. Wanneer deze centrale cabine van de hoofdstroom in orde is, zullen we hieruit ook alle energie krijgen om de onderlinge liefde te vermeerderen. Jezus zegt: “Ik ben de wijnstok, gij de ranken. Wie in Mij blijft, zoals Ik in hem, die draagt veel vruchten want los van Mij kunt ge niets” (Johannes 15, 5).
Wanneer we dit oer-verlangen naar God in ons niet erkennen noch op de juiste wijze voeden, is het alsof de hoofdstroom uitvalt. Er komt een kortsluiting tussen ons diepste Verlangen en de vele beperkte verlangens. We vluchten dan in de jacht naar kortstondig genot en hechten ons krampachtig vast aan voorbijgaande bevredigingen, die een steeds grotere onvoldaanheid achter laten. En dit zoeken naar kortstondig genot kan in alles liggen. Sommigen worden zodanig in beslag genomen door de zorg voor hun lichamelijke gezondheid dat het hun ziekte wordt. Sommigen vluchten in drank, computerspelletjes, drugs, seks… een vlucht die hen niets anders oplevert dan de illusie van geluk én een verslaving. Wanneer iedere band met de diepste stroom in ons ontbreekt, spreken we van “existentiële frustratie”. Veel mensen zien geen zin meer in hun leven, ze weten niet voor wie of wat ze zich moeten inzetten. Hun geestelijke leegte wordt voor hen zo ondraaglijk, dat sommigen zelfs definitief willen vluchten en hun leven zelf beëindigen. Ze hebben geen kracht meer om te strijden. Zolang iemand zin ziet in zijn lijden, zal hij blijven strijden, hoe groot het lijden ook is. Sinds de jaren ’70 van vorige eeuw hebben we duidelijk een spectaculaire toename kunnen waarnemen van een soort driekoppige draak: agressie, verslaving (obsessie), depressie. Je hebt geen wetenschappelijk onderzoek nodig om te zien hoe sterk de agressie in het openbare leven toegenomen is en blijft toenemen. Hetzelfde voor de vele vormen van verslaving. En het duidelijkst is de depressie omwille van een pijnlijke geestelijke leegte, die nu bijna alom tegenwoordig is. Bovendien treden er voortdurend nieuwe vormen op waarvan steeds meer mensen het slachtoffer zijn: burn-out, chronisch vermoeidheidssyndroom… En de uitvoerige psychologische verklaringen hiervan zijn niet in staat de geestelijke leegte op te vullen.
Wat kunnen we doen? Een deugdelijk innerlijk leven opbouwen. Positief onze liefde tot God, Jezus, het Evangelie, Maria, de Kerk, de anderen versterken door gebed, meditatie, liturgie, sacramenten. Wat zuurstof is voor het fysisch leven, is gebed voor een menselijk, spiritueel leven. Negatief kunnen we de “koorts van het leven”, de jacht naar het aardse, de verlangens naar vergankelijke waarden, de drukte en het lawaai verminderen en onszelf niet verliezen noch in grote vreugden, noch in zware tegenslagen. Gun uzelf de nodige innerlijke rust en stilte opdat de diepste stroom in uw leven zijn vrije, onstuimige loop kan gaan en ruim alle “afgoden” op.
Sommigen zullen het grondig oneens zijn met deze voorstelling. Voor Sigmund Freud met zijn verwrongen godsbeeld (en zijn volgelingen), was/is een verwijzing naar God, naar het geloof of naar het gebed, een capitulatie. Voor ons is het een weg naar authentieke bekering. In een afzonderlijke bijdrage zullen we grondig afrekenen met deze hardnekkige en verstikkende “freudiaanse illusie”. Eerst willen we echter een schitterende illustratie geven van deze tweede eigenschap van ons mens zijn, nl. hoe ons hart onrustig is totdat het rust in God. We doen het aan de hand van de ommekeer die de heilige Augustinus zo levendig beschreef.
P. Daniel
In Flitsen geven we een verslag van ons bezoek aan Sadad . In Het christendom sterft waar het geboren is handelen we nogmaals over de christenen in het Midden Oosten. Terwijl het orkest speelt …handelt over de ondergang van onze beschaving. En dit nog geeft weer een overvloed aan info over Syrië, corona, geopolitiek en Kerk.
Flitsen
Sadad: naaiatelier voor doofstommen
Eind vorige week nodigde Abouna Michaël, de jonge dynamische Syrisch-orthodoxe priester van Sadad ons uit. Hij wilde ons het naaiatelier laten zien. Sadad is een uitsluitend christelijk dorp met verschillende kerken en zonder moskee. Het wordt tweemaal in de Bijbel vernoemd (Numeri 34, 8 en Ezechiël 47, 16). Je ziet er ook geen gesluierde vrouwen of meisjes, zoals overal elders. We werden ontvangen door een joviale man, die de tweede verdieping van zijn huis gratis ter beschikking gesteld heeft voor het atelier. Hij is een handige kerel die allerlei kapotte toestellen en apparaten van de mensen repareert, allemaal gratis. De trap ligt vol met resten van afgedankte apparaten. De tweede verdieping is een ruime zaal met vier ramen en veel licht.
JMDD heeft een zeer voorzichtige, maar in feite halfbakken poging gedaan om de aandacht te vestigen op het gevaar van de Omvolking. Als men het niet aandurft om te wijzen op het Coudenhove Kalergi plan en de 2 Olifanten in de kamer die achter dit plan schuil gaan… En waarbij de eerste de operationele arm is van de tweede… een overduidelijk probleem. Het gaat bij deze Omvolking niet alleen om het importeren van een stemmenreservoir voor links, van welke kleurschakering ook, maar ook om een openlijke oorlog tegen de autochtone blanke bewoners van de EUSSR, die moeten vervangen worden door een bastaardsoort, cfr. het voormelde plan. Of een etnische zuivering met een culturele genocide. In dit geval echter niet strafbaar. M.b.t. België had JMDD duidelijk moeten stellen dat Vivaldi, een communistische logemaffia-bende, actief betrokken is bij de uitvoering van het Coudenhove Kalergi plan, en zich bijgevolg schuldig maakt aan hoogverraad. Na WO II zijn er bij manier van spreken, veel meer, voor veel minder tegen de muur gezet.
Bij de uitvoering van het Coudenhove Kalergi plan door de 2 Olifanten in de kamer, speelt de islam een sleutelrol. Een islam, die geen godsdienst & ideologie is, maar een bloeddorstig terreursysteem, verantwoordelijk voor 250 miljoen doden, een aantal dat elke dag nog stijgt. Een islam die het wapen is, maar diegenen die het wapen hanteren zijn echter van een doorslaggevender belang.
In het licht van het voormelde is de discussie over de scheiding tussen Kerk en Staat dan ook zonder voorwerp. Dit geldt ook voor de oeverloze discussie over het hoofddoek van madame Ihsane Haouch.
Belangrijker is echter : Wie heeft die daar geparachuteerd en waarom? En dan komen we terecht bij Vivaldi, waar niemand nog kan en mag beweren dat ze niet wisten, welk vlees ze in de kuip hadden. Haar “parachutage” maakt dan ook deel uit van de uitvoering van het Coudenhove Kalergi plan door Vivaldi.
Het ging hier dan ook om een doelbewuste provocatie, via het Islam-Paard van Troje, om onze maatschappij verder te vernietigen. Haar uitspraken over de herziening van de verhouding tussen Kerk en Staat op basis van de demografische evoluties, lees: invasies, passen dan ook in dit Coudenhove Kalergi plan, waarbij de islam niet alleen de Kerk moet vervangen maar ook de Staat.
Het probleem met haar uitspraken ging niet over de inhoud, maar wel dat ze vroegtijdig de verborgen agenda’s op tafel heeft gegooid. Uiteindelijk bleef er niets anders meer over voor madame Haouach, dan het af te bollen. En voor deze islam als wapen, moet dan ook alles wijken en offeren de Loge, links, groenen, feministen e.a. alles op waarvoor ze jaren lang model hebben gestaan en gestreden. Het bevestigt dan ook de leugens, het bedrog en het verraad , waarmee de voormelde soorten al die jaren hebben rond gezeuld. Ter attentie van Barbara: De Croo gaat dan ook zijn boekje niet te buiten, hij en de rest voeren gewoon het Coudenhove Kalergi plan uit!
Het is steeds van belang een onderscheid te maken tussen het “wapen” en diegenen die het hanteren.
Een aspect dat echter na het incident over uitspraken opdook, was het verslag van de Staatsveiligheid over haar eventuele banden met het Moslimbroederschap en wanneer, resp. wie bij Vivaldi hiervan kennis had. Een geluk dat Peter, van Els(ke), in het vuur sprong, om de zaak uit te spitten. Er zijn nog zekerheden…
“De nota van de inlichtingendiensten, die voormalig regeringscommissaris Ihsane Haouach linkt aan de Moslimbroederschap, dateert van dinsdag 6 juli. Nochtans zei premier Alexander De Croo (Open Vld) afgelopen donderdag in de Kamer dat zijn partijgenoot en minister van Justitie Vincent Van Quickenborne de nota ontving “op woensdagavond”. “Het is wel erg sterk dat een nota van Staatsveiligheid drie dagen moet reizen om de premier te bereiken, wetende dat de minister van Justitie tot dezelfde partij behoort”,reageert N-VA-fractievoorzitterPeter De Roover…. (Uit: Sinds wanneer weet premier De Croo van nota Staatsveiligheid over Haouach?)
PDR zou beter moeten weten. Er is de “officiële kennisgeving” en er is de “officieuze” via de “tam tam” van de broeders. Vermoedelijke was Bartje, de “Grote Lijder”, via dit kanaal ook al snel op de hoogte, maar moest zwijgen.
Via de “tam tam” van de broeders wist Vivaldi dan ook onmiddellijk wat er gaande was en begon de operatie schadebeperking. Het gelul over de datum van kennisname leidt echter de aandacht af van de mogelijke contacten van Haouach met de Moslimbroeders. En hier zit het gevaar. Van belang is vooral wie er werkelijk schuil gaat achter de Moslimbroeders. Weten ze dit niet bij de Sv.? Met die nota brengt de Sv. immers Vivaldi in moeilijke papieren, gezien Vivaldi hierdoor in conflict komt met diegenen die werkelijk schuilgaan achter het Moslimbroederschap. Over deze achtergronden verwijs ik naar De islamisering van België en Nederland in 2013, naar De paarden van Troje komen niet uit de mythologie en naar de volledige tekst van Unmasking the Muslim Brotherhood: Syria, Egypt, and Beyond. Een zaak staat er niet letterlijk in, namelijk dat het broederschap indertijd werd opgericht door de Britten in Egypte met als 1ste leider (sic): Hassan Al Banna. Dit broederschap was in feite een instrument in handen van de Britse subversie. (Bron: Das Schwarze Reich van E.R. Carmin, p. 487)
Als madame Haouach of personen uit haar omgeving, inderdaad banden dan wel contacten, zouden hebben met dit broederschap (sic), waarachter de sporen lopen naar Londen, Washington en Tel Aviv, dan is er inderdaad een probleem, niet met die “banden” als dusdanig maar wel met het verslag van de Sv. Een tipje van de sluier wordt, al of niet gewild, opgelicht in “Dallemagne (cdH): “Rapport over Haouach is zorgwekkend”.
“Volgens de cdH’er is staatssecretaris Sarah Schlitz (Ecolo), die Haouach aanstelde, politiek verantwoordelijk. “Ik vraag niet om iemands kop. Ik vraag duidelijkheid, zodat we ophouden onze kop in het zand te steken door te zeggen dat deze kwesties niet bestaan”, klinkt het. “Deze problemen bestaan wel degelijk. Er zijn derde landen die nu invloed uitoefenen op ons land om onze democratie en onze vrijheden te ondermijnen. Ze zijn erin geslaagd om contact te maken met de hoogste regionen van de staat. Ik vind dat dit volledig moet worden opgehelderd.”
In de voormelde brug zijn ook de reacties interessant, alleen al om te illustreren over wat er zoal gesproken wordt, maar waarbij de grond van de zaak niet wordt aangeraakt. En nu komt het:
Over welke “kwesties” gaat het hhier?
Wie zijn die landen die druk uitoefenen?
Met welke “hoogste regionen” van het land zijn er contacten?
Voor wie reed madame Haouach werkelijk? Binnenlandse of buitenlandse belangen – al dan niet vijandige?
Wie binnen Vivaldi is de werkelijke verantwoordelijke voor haar ‘parachutage’ op die plaats? Handelde deze in opdracht van die buitenlandse belangen?
Deze vragen hadden deel moeten uitmaken van het betoog van JMDD en Peter DR.
In ’t Scheldt wordt er ook een analyse gemaakt die vooral betrekking heeft op de interne politieke strubbelingen rond dit dossier, maar voorbij gaat aan het aspect “Moslimbroederschap” en de internationale aspecten ervan, rekening gehouden met de commentaren van Georges Dallemagne.
Na de mislukte “psyops” met Jurgen C, nu dit geknoei. Neem daarbij de ontluikende “romance” tussen Eveline en Alexander, die de internationale pers haalde, met foto’s en al van Eveline, die blijkbaar door de natuur niet werd misdeeld… en we zitten opnieuw in de laatste dagen zoals bij de ondergang van het Oude Rome, met een zondvloed aan corruptie en decadentie, met daarbij dan de klassieke chantage, de olie die het ganse rot-corrupte criminele systeem smeert.
