Geen ongeval, geen amokloop, geen spijtig incident, geen verwarde eenzaat… Wie kan men verantwoordelijk houden?

Niemand anders dan Angela Merkel en de EU.  Of de dader nu door de mazen van de on- bestaande grenscontrole geglipt is, of hij elders al strafbare feiten op zijn kerfstok heeft, het was Merkel en haar EU-accolieten die de grenzen wijd open gezet hebben onder het motto “Wir schaffen das!”.

Zolang de terreuraanvallen elders gebeuren, in Frankrijk of het land b, kijkt de gemiddelde Duitser ernaar en waant zich veilig in de Gutmenschen-cocon.  Niet dus.  Dankbaarheid bestaat niet in de moslim logica.  Je deuren en harten openen voor de vreemden, voor een vijandige godsdienst getuigt van zwakte.  En daarop kijkt een moslim neer.

En neen, wij zijn noch verbaasd noch verheugd dat de islamduivel ook uithaalde in Duits- land.  Omdat een moslim nu eenmaal zo in elkaar zit, omdat Mo en Allah hem hiervoor een vrijgeleide gegeven hebben.  Vluchteling of geen vluchteling, onder de laag van hulp- behoevendheid zit net dezelfde radicale Mohammed-aanhanger als bij de best opgeleide vliegtuigingenieur, die beslist op dinsdag 11 september ‘s ochtens zijn vliegtuig in één van de Twin Towers, N.Y., te boren.  Het meest markante voorbeeld van moslimterreur, in- tussen opgevolgd door talrijke andere slachtpartijen in verschillende landen.

Verbaasd, noch verheugd.  Uiteraard verheugen we ons niet in de miserie van de kerstmarktbezoekers.  Maar Duitsland voelde zich te lang onaantastbaar.  Was het niet Mutti Merkel die met de armen en portemonnee wijd open een miljoen zgn. vluchtelingen veiligheid en een onderkomen bood?  Ondanks het feit dat dit tegen heel de EU-afspraken en -verdragen over de opvang van asielzoekers inging, ondanks het feit dat ze daarmee heel Europa, of liever de EU-lidstaten met een goed draaiend vrijgevig sociaal systeem, meesleurde in de neerwaartse spiraal van bezetting, vervreemding, financiëel débâcle, onveiligheid en terreur.

Even alarmerend is de verwijdering van het kerststalletje in het gemeente huis van Holsbeek als de dodelijke rit van de camion op de bezoekers van de kerstmarkt in Berlijn.

Het eerste is zelfs zwaarwegender dan het tweede.  Het eerste is een teken van overgave; het tweede is een teken van de aanval.

Wanneer gaan we nu eindelijk voluit in ‘t verzet?

FVE