Op een festival in Amsterdam probeerde Jimmy Schepers, een 21-jarige Nederlander, in te grijpen toen zijn zus werd aangevallen door een bende Afrikanen. De Afrikanen staken Jimmy vervolgens dood. Twee van zijn vrienden werden ook neergestoken, maar overleefden.
Vandaag kregen de drie Afrikanen resp. slechts 6 maanden, 18 maanden en 14 jaar cel voor het doden van Jimmy, het verwonden van zijn vrienden en voor twee gewelddadige overvallen die ze pleegden op hetzelfde festival vóór de moord.
Het Openbaar Ministerie eiste 20 jaar. Echter… Ze kregen deze zeer milde straffen omdat de rechter argumenteerde dat ze “zwakbegaafd” zijn. Mogen we een pronostiek houden over het tijdstip dat de hoofdbeklaagde, Derzik H., de gevangenisdeuren achter zich zal sluiten? En waarschijnlijk psychologische begeleiding zal krijgen…
Jimmy is slechts een van de duizenden Europese slachtoffers van de omvolking.
“We willen de Holocaust niet opdringen aan de leerlingen…”
Twee Anderlechtse scholen wensen liever niet te veel aandacht te schenken aan het onderwerp van de Holocaust, de door Nazi-Duitsland georganiseerde genocide jegens de Joodse bevolking in Europa. Directies zouden “de oorlog niet hierheen willen verplaatsen”. Alleen heeft men het kennelijk niet over WOII, zo meldt Doorbraak, maar over het Gaza-conflict.
Van alle verdachten die vorig jaar werden aangehouden, had 20 procent een of meerdere registraties van ‘onbegrepen of verward’ gedrag achter zijn of haar naam staan, meldt de politie. Het aantal incidenten met mensen met verward gedrag was in 2024 opnieuw hoger dan het jaar daarvoor. Volgens de politie kan in elk geval een deel van de incidenten met verwarde personen voorkomen worden door hen de zorg te geven die ze nodig hebben.
Vraagje: Zijn die in hun thuisland even “verward” of ontwikkelt zich die stoornis pas als ze hun tenten bij ons opgeslagen hebben? Zou een anti-verwardheid-vaccinatie kunnen helpen?
Eergerelateerd geweld in Nederland neemt toe, met in 2024 een stijging van 8 procent in het aantal meldingen. Het gaat vaak om bedreigingen, mishandeling en in ernstige gevallen zelfs moord, vooral onder gemeenschappen met een Syrische, Turkse, Marokkaanse of Afghaanse achtergrond.
De woordvoerder van de politie wikt en weegt zijn woorden, kwestie van niet in het vizier van het “eergerelateerd geweld” te komen… of vervolgd te worden voor discriminerende uitspraken.
“… en dan zien we veelal – het is een sociaal-cultureel probleem – dat ze nog vasthouden aan het gewoonterecht…”
Vier vreemdelingen zijn veroordeeld voor de groepsverkrachting van een 31-jarige vrouw in Helmond. Ze krijgen slechts tot 15 maanden gevangenisstraf, omdat volgens de rechter “toezicht en begeleiding” ontbrak.
Het Openbaar Ministerie eiste twee jaar jeugddetentie tegen de vier verkrachters. De rechter deelt een lagere straf uit van maximaal 15 maanden cel, omdat “een gebrek aan toezicht en begeleiding mogelijk een rol hebben gespeeld bij de delicten.”
U weet wel over welke namen we het hier hebben. De namen die in verband staan met straatgeweld, overvallen, brandstichting, diefstallen, zwartrijden, werkonwilligheid, drugshandel, vrouwenverkrachtingen… In het beste geval vindt U in de krant de initialen of een zwakke beschrijving “zwarte kleding, hoodie, mondmasker”. Eventueel bij een overmoedige redactie kan er nog “mediterraan type” of “donkere haren, donkere teint” bij vermeld worden. Of er staat veelzeggend niets. Gewoon niets. En dan weet U ook voldoende.
Niet alleen bij ons werd oudjaar door b.g. anonieme daders “gevierd”. Ook in alle andere steden die door “vakkrachten” verrijkt werden. Zoals in Berlijn. Daar heerst er grote opschudding omdat er een lijst van de politie met 256 voornamen aan de redactie van Nius gelekt werd. Met verwijzing naar een bericht in de Berliner Zeitung, die – typisch – het over een meerderheid van volwassen Duitse daders heeft zonder erbij te vermelden dat ze van allochtone afkomst zijn met een al dan niet dubbele nationaliteit. Na verloop van tijd kwamen daar nog 400 namen bij die ook op een “oudjaarstypische” wijze Berlijn in een oorlogsgebied omtoverden.
De lijst, die opgesteld werd aan de hand van de aanhoudingen der Berliner Polizei, spreekt boekdelen. Op deze lijst staan er merkwaardig weinig voornamen met een Duitse oorsprong. Integendeel. Talrijke islamitische voornamen. Alfabetisch begint de lijst met:
Abdul Kerim
Abdulhamid
Abdulkadir
Abdum Karim
Abdullah
Ali komt 8 keer voor
Hassen 3 keer
Mohammed (in verschillende schrijfwijzen) 12 keer
Youssuf (in verschillende schrijfwijzen) 6 keer.
Van de 256 namen kunnen er maximum 90 voornamen als “Duits” ingedeeld worden, waarbij namen als Adam en Marko ook bij immigranten voorkomen. In totaal is 65% van de verdachten met zgz. “Duitse” voornamen niet van Duitse oorsprong. Enkele zijn Pools (Bartosz of Pawel) maar de meeste zijn typisch voor moslims. Ook zouden enkele der gearresteerden lid zijn van Arabische clans, die intussen de Duitse nationaliteit verwierven. Het is niet bekend hoeveel verdachten een dubbele nationaliteit hebben.
Het zal U niet verbazen dat de meeste verdachten mannen zijn. Op de lijst prijken slechts 9 vrouwelijke voornamen, goed voor 3% van alle opgepakten. Bovendien zijn ze jong. Ca. 3/4 zijn in 1997 of later geboren. Meer dan de helft werd pas in het jaar 2000 of later geboren.
Bovenop de zgz. 256 Duitse verdachten werden ook 194 niet-Duitsers gearresteerd, intussen zijn het er 264. Daarbij binden zich vooral Turken, Afghanen, Syriërs, Russen maar ook Italianen, VS-Amerikanen en Spanjaarden. Het is echter overduidelijk dat personen met een immigratie-achtergrond in de criminele statistieken oververtegenwoordigd zijn. Terwijl ca. 40% der Berlijnse bevolking niet-Duits is of een immigratie-achtergrond heeft, bestaat 80% der arrestaties net uit deze groep. Een politie-agent (die anoniem wil blijven) stelt: “Men moet het probleem durven aankaarten en mag het niet uit idealisme doodzwijgen.”
Bij de ca. 1500 criminele feiten die de politie mocht optekenen zijn talrijke gevallen van alarm-, gas- of signaalpistolen zonder een toelating. En ook lichamelijk letsel, aanvallen op en verzet tegen veiligheidspersoneel (politie), brandstichting, huisvredebreuk en illegaal betreden van privé terreinen.
Ze menen zich alles te kunnen veroorloven. Zoals de brandstichting doorde zgn. Arabische “influencer” Atallah Younes. De instagrammer en Tiktokker van Palestijnse oorsprong vond het passend zichzelf te filmen toen hij een vuurwerkpijl in een woonhuis in Berlijn-Neukölln schoot die daar voor brand zorgde. Zijn video, die hij zelf triomfantelijk op zijn sociale media met de wereld deelde, zorgde voor grote verontwaardiging. Waarop Younes zich verontschuldigde op zijn sociale media. Zaterdag werd hij door de politie op de luchthaven van BER (Berlijn) gearresteerd net vooraleer hij uit het land kon vluchten. Ook werd een 20-jarig clan-lid en een 17-jarige gearresteerd die de politie met vuurwerkpijlen beschoten had. Uit de talrijke filmbeelden blijkt dat de geweldescalatie vooral een immigratie-fenomeen is.
Naar verluidt werden tijdens de oudjaarsnacht 363 mensen door vuurwerk gekwetst. 52 mochten na behandeling het ziekenhuis verlaten. Eén persoon heeft ernstige gezichtsverbrandingen. Een kind werd levensbedreigend gekwetst. 34 woningen werden (al dan niet tijdelijk) onbewoonbaar verklaard. 23 gevallen zijn bekend waarbij verplegend personeel en artsen door patiënten fysisch of verbaal aangevallen werden. De politie heeft een petitielijst met ca. 2 miljoen handtekeningen aan het binnenministerie overhandigd met de eis vuurwerk voor het privé gebruik te verbieden.
Komen we bij het uitgangspunt: de lijst der voornamen. NIUS bestond het deze lijst te publiceren, wat bij “de politiek” ontzette reacties uitlokte. Men heeft nu een interne drijfjacht naar de “mol” opgestart. Het is immers “onaanvaardbaar dat blijkbaar illegaal namenlijsten van verdachten” gepubliceerd werden, aldus de Berlijnse Senaat (stadsbestuur). En dat is niet slechts “een inbreuk op de gegevensbescherming” maar moedigt ook een “onevenredige en discriminerende gedragswijze” aan met alle gevolgen van dien voor een “eventuele individuele justitiële houding”.
Tja. Als we het goed begrijpen, vreest men dat justitie niet mild genoeg voor de lieverdjes zal zijn omdat hun identiteit bekend gemaakt werd en de bevolking bevestiging krijgt van wat men al jaren weet en telkens weer moet vaststellen.
In Duitsland – en niet alleen daar – geldt degene, die de vinger op de wonde legt, als gevaarlijker dan degene die de wonde veroorzaakt heeft. Filip Dewinter – en in het verlengde het Vlaams Belang – kan erover meespreken.
We hebben er maar één woord voor: waanzin! In een klein dorpsdistrict van Moosinning, een nederzetting van ocharme 180 zielen, moeten 150 gelukzoekers opgenomen worden. De gemeenteraad heeft de opvang afgewezen, maar een hogere instantie zet toch zijn wil door.
Niet moeilijk dat de AfD dag na dag meer aanhangers krijgt!
1.472 pro-migratieverenigingen ontvingen 1 miljard euro subsidies in Frankrijk.
In 2022 werd door de Franse overheid meer dan 1 miljard euro subsidies – belastinggeld met andere woorden – betaald aan verenigingen die zich bezighouden met het beheer en de opvang van migranten in Frankrijk. De rapport van de Franse Senaat verschafte eindelijk concrete cijfers, en dezelfde bedragen worden genoemd voor de jaren 2023 en 2024. De subsidies kwamen zelfs bij verenigingen terecht die, zoals Coallia, door het Franse Rekenhof op de vingers werden getikt voor slecht financieel beheer.
Terwijl migratie door steeds meer Franse burgers wordt afgewezen, blijven publieke gelden in bodemloze putten verdwijnen. Senatrice Nathalie Goulet (LR) klaarde uit dat in 2022 niet minder dan 1.472 verenigingen van dit miljard euro belastinggeld genoten. De gelden werden concreet als volgt besteed: een budget van 51,9 miljoen euro voor verenigingen die taalcursussen en lessen burgerkunde aanbieden aan nieuwkomers. Ongeveer 914 miljoen euro gaat naar verenigingen en organisaties die opvang en onderkomen voor asielzoekers organiseren. Het gaat bijvoorbeeld om de CADA (of Centre d’acceuil pour demandeurs d’asile).
Een steeds groter wordende Franse bedrijfstak – ons kent ons
Het rapport wordt fel besproken in Frankrijk. Zo vinden steeds meer burgers het abnormaal dat verenigingen en ngo’s, die toch een opdracht van publieke orde vervullen, strijden om personen in Frankrijk te houden, zelfs ze hierop geen enkel recht hebben of als ze een OQTF kregen – het bevel om het grondgebied te verlaten, of obligation de quitter le territoire français. De stemmen, die een doorgedreven doorlichting vragen van dit soort verenigingen, worden talrijker.
Wat eveneens als een duidelijke migratie-dysfunctie wordt ervaren, is de vaststelling dat de beëindiging van een verblijfsvergunning in Frankrijk niet automatisch leidt tot het schrappen van sociale rechten die gekoppeld zijn aan een legaal verblijf. Met andere woorden: de sociale uitkeringen lopen gewoon door, zelfs als de verblijfsvergunning stopt. Sociale fraude wordt steeds vaker een hot item, net als de ontbrekende controles op allerlei sociale uitkeringen aan migranten. Het Senaatsrapport maakt verder melding van een grote domiciliefraude in Frankrijk waartegen nauwelijks wordt opgetreden.
Gecombineerd met het feit dat de Franse Senaat de omzet van mensensmokkel in Frankrijk jaarlijks schat op een bedrag tussen 5,5 en 7 miljard euro zijn er steeds meer indicaties dat het échte migratiedebat nog moet losbarsten bij onze zuiderburen.
“Het eengezinshuis is een seksistische woonvorm”, liet de architect Jan Engelke optekenen in de Süddeutschen Zeitung (SZ). Het was niet zijn eerste en wellicht niet zijn laatste uitschuiver.
De door alle Duitse naoorlogse regeringen aanbeveling een eigen huis te bouwen, wordt door architect Jan Engelke een “ondersteund, aanbevolen hetero-norm patriarchaal gezinsideaal om meer kinderen te krijgen” genoemd. Het herinnert – volgens Engelke – “aan de bloed-en-bodem-ideologie der nationaal-socialisten”.
De Süddeutsche Zeitung was hiermee niet aan haar proefstuk. Steeds weer wordt er een podium geboden aan linkse, poco meningen en aanbevelingen. Zoals bv. het artikel “Oma soll umziehen” (Ned.: “Oma moet verhuizen”), waarin geëist wordt dat gepensioneerden hun 100 m2-woningen voor gezinnen vrij maken. Architect Engelke is dezelfde mening toegedaan. Dat een echtpaar met werken een eigen woning kon verwerven, of door een financiële regeling een lange-termijn huurcontract aan een vaste huurprijs bemachtigd had*, is volgens hem ondergeschikt aan de nood van minder bemiddelde gezinnen met kinderen. Lees: voor de immigranten. Oudere mensen hebben immers niet zo veel plaats nodig. Dus moeten zij opkrassen. Of … meteen in een doodskist gaan liggen…
*men kon (kan?) immers een contract aangaan waarbij een redelijk groot bedrag betaald wordt voor de zekerheid dat men x aantal jaren (… of tot het overlijden van de huurders) in de woning kan blijven wonen aan een vooraf bepaalde huurprijs. Het bood immers de zekerheid voor de verhuurinstelling dat de lange-termijn huurders de woning zouden aanpassen en verbeteren aan moderne noden en voor de huurders de zekerheid dat ze zich daar permanent konden vestigen.
