Steeds meer shariarechtbanken in het Verenigd Koninkrijk
De forse opmars van shariarechtbanken in het Verenigd Koninkrijk zorgt er voor onrust. Volgens recent onderzoek zijn er momenteel 85 islamitische raden actief, die vooral recht spreken in familiale vraagstukken, zoals huwelijks- en echtscheidingskwesties. De stijging maakt van het Verenigd Koninkrijk de “Westerse hoofdstad” voor islamitische juridische beslissingen, die moslims uit Europa en de Verenigde Staten aantrekt. Het heropent het debat over de gevaren van een parallel juridisch systeem en de gevolgen voor de rechten van vrouwen en kinderen.
De eerste shariaraad in Engeland zag het levenslicht in 1982, en het aantal bleef intussen stijgen. Deze raden, dikwijls door geleerde islamitische mannen voorgezeten, vellen beslissingen inzake religieuze huwelijken, echtscheidingen die door mannen (zogenaamde talaq) of door vrouwen worden ingeleid. Zorgwekkend is in elk geval dat volgens schattingen ruim 100.000 islamitisch-religieuze huwelijken werden ingezegend, die hierna niet werden geregistreerd door de burgerlijke overheden. In het Verenigd Koninkrijk, de geboorteplaats van het Common Law!
Voortaan meer dan één wet toepasselijk op de inwoners van het Verenigd Koninkrijk?
De evolutie is bijzonder zorgwekkend, vooral voor vrouwen en kinderen. Mannen kunnen eenzijdig scheiden volgens de sharia, maar vrouwen moeten dikwijls een lange en ingewikkelde weg volgen, die enorm verschilt van de Britse wetgeving. Verder zijn er ook klachten tegen de shariarechtbanken, omdat die het zogenaamde tijdelijke huwelijk erkennen. In dit tijdelijk “huwelijk” wordt een vrouw tijdens een bepaalde huwelijkstermijn vergoed. In de Britse krant The Times getuigen vrouwen hoe ze onder zware druk verplicht waren in te stemmen met dit tijdelijk huwelijk.
De National Secular Society, actief op het vlak van een duidelijke scheiding tussen staat en godsdienst, heeft zich al bezorgd getoond over de verankering van islamitische rechtbanken. Volgens Stephen Evans, directeur van de NSS, ondermijnen de shariaraden “het principe van het Engelse recht dat toepasselijk is op allen”. De kritiek, die aanzwelt, heeft het over de geleidelijke vervanging van het Engelse recht door de sharia. Nochtans heeft het Britse recht de plicht om te waken over de gelijkheid van haar burgers.
Steeds meer knipperlichten gaan aan. Waar blijft de reactie van de verschillende overheden? Iemand thuis?
Peter Logghe
