Bekende problemen

Plauen in Duitsland – of hoe het niet verder kan

Plauen is een gemoedelijk centrumstadje, 64.000 inwoners groot, in het zuiden van de oostelijke Duitse deelstaat Saksen gelegen. Wàs een gemoedelijk centrumstadje, moet ik schrijven, want dit commercieel centrum van het omliggende Vogtland ontwikkelde zich op enkele jaren tijd tot een spil van geweld en criminaliteit. Migranten hangen in het centrum rond, vallen passanten lastig en plegen zware feiten. Recent werd op het nippertje een doodslag verijdeld.

De brave burgervader, Steffen Zenner (CDU), is de wanhoop nabij. Hij geeft toe dat er “midden in ons stadscentrum herhaaldelijk vreselijke taferelen van geweld en fysieke confrontaties plaatsgrijpen”. Aan de Duitse boulevardkrant Bild-Zeitung zei hij dat “het geweld in hoofdzaak door migranten wordt veroorzaakt”. Hij onderstreepte weliswaar “dat de meerderheid van de buitenlanders die in Plauen wonen, zich wel degelijk aan de wetten en de regels houden”.

Op 29 april escaleerde de toestand op de Postplatz in Plauen. Messengevechten tussen Iraakse, Roemeense en Syrische jongeren, volgens de politie. De Kriminalpolizei is een onderzoek gestart …tegen onbekenden. Iets later, tijdens het weekend, ontstond er zware discussie tussen Koerden, Noord-Afrikanen en Arabieren – dit keer in een discotheek in Plauen. De dag erna verzamelde een massa jongeren terug op de Postplatz …opnieuw een steekpartij, dit keer om de discussie van de avond ervoor te beslechten. Hierbij werd een ‘jongere’ levensgevaarlijk gewond.

Steeds meer autochtone inwoners mijden de binnenstad. Winkeliers klagen over omzetdaling, winkelbedienden verlaten in groepjes hun werkplaats via achterdeurtjes. Iedereen gaat de migranten uit de weg, de binnenstad wordt voor velen een no-go-area. De burgemeester is woedend en stelt dat 40 procent van de migranten in Plauen eigenlijk illegaal zijn, en hadden moeten zijn uitgezet. “Consequent handelen” is het enige dat burgemeester Zenner van de Duitse Bondsregering vraagt – maar zelfs dat zal teveel gevraagd zijn!

Peter Logghe

Plauen is geen uitzondering. Ze komen en blijven komen. In steden, in dorpen. Ongeacht de bevolkingsdichtheid, de draagkracht en belasting op de plaatselijke samenleving.

https://youtu.be/1dCNzhc2biw

C’est foutu

In “le Chicago français”, Grenoble, geen postbedeling meer uit schrik voor drugsdealers

Op de webstek van de Franse La Poste kan men het volgende lezen: “Als de groep La Poste een bijzondere plaats in het hart van de Fransen heeft veroverd, is dat dankzij haar dagelijkse dienstverlening en dit sinds 600 jaar”. Dit blijkt vandaag fictie, want in Grenoble laat de dienstverlening in bepaalde wijken meer dan te wensen over. En dit als gevolg van een laks veiligheidsbeleid.

De Franse krant Le Daupiné meldt namelijk dat “bewoners van twee appartementsblokken op het Sint-Brunoplein in Grenoble een brief van La Poste hebben ontvangen, die hen informeert dat de post er tot nader order niet meer wordt verdeeld, en dat men zijn of haar post kan ophalen in het agentschap van La Poste (…). De postbode wordt bedreigd door dealers in de wijk”.

De bewoners hebben onmiddellijk gereageerd: “We zijn in hoge mate verwonderd door uw beslissing om de bedeling van poststukken stop te zetten, en dus de algemene dienstverlening op te schorten, en dit omwille van inbreuken op de strafwet”. De burgers van deze wijk pikken het niet langer: “We ontvingen uw brief zonder datum van het hernemen van uw dienstverlenging, en we ervaren uw brief als een inbreuk op onze rechten als burger. Wij kunnen toch onmogelijk opdraaien voor strafbare feiten, waardoor uw dienstverlening wordt opgeschort?”

Voor de volledigheid nog dit: 34 procent van de aandelen van La Poste zijn in handen van de Franse staat. Dit aandeelhouderschap van de staat zou La Poste moeten toelaten haar 4 kerntaken te verzekeren: universele postbedeling, postbedeling over het ganse grondgebied, transport en verdeling van kranten”. Quod non, dus.

Samengevat: brandweerlui worden door fysieke aanvallen gehinderd in hun dienstverlening in bepaalde wijken. Politiemensen die worden opgeroepen om conflicten in wijken op te lossen, worden verhinderd in de uitvoering van hun dienstverlening. En nu wordt de postbedeling in bepaalde wijken geschrapt omwille van illegale drugshandel. Rechtsstaat? Kerntaken? Of wordt het recht van de sterkste stilzwijgend overal de nieuwe regel? Dit passeert natuurlijk niét zonder de nodige electorale gevolgen….

Peter Logghe

Ligt Blaarmeersen ergens in de buurt van Agadir?

Toen we de beelden op tv te zien kregen over de “bezoekers” van het recreatiegebied De Blaarmeersen zouden we zonder bijhorende tekst en uitleg er kunnen uitgaan dat ze ergens in het vakkrachtenland Marokko gedraaid werden. Of is blond op de Blaarmeersen misschien verboden?

Arm Vlaanderen!

De problemen zijn niet vandaag ontstaan en ze zullen ook niet afnemen vermits het aantal “vakkrachtkinderen” dag na dag toeneemt. Een getuigenis uit het jaar 2022:

Geld stinkt niet

Dat moet de achterliggende gedachte zijn bij Equalis, die zich naar verluidt inzet voor de zwaksten in de maatschappij.

Als migratie ‘big business’ wordt – financieel schandaal bij Franse Equalis

Al in september 2021 kwam de vereniging Equalis onder vuur te liggen wegens allerlei dubieuze financiële praktijken. Equalis is een vereniging die zich statutair inzet voor daklozen en migranten, illegalen. In een uitgebreid rapport had het Franse Rekenhof al gewezen op luxeseminaries, een groot wagenpark. Het befaamde Franse schandaalblad Le Canard Enchaîné heeft de resultaten van een onderzoek van inspecteurs kunnen inkijken.

Dit rapport biedt een weinig fraai beeld van een vereniging die zegt op te komen voor “de zwaksten in de maatschappij”. De 7 inspecteurs van de staat hebben alle rekeningen van Equalis onderzocht. Equalis krijgt 83 miljoen euro staatssubsidies van de Franse staat (of belastinggeld dus), waarvan 14 miljoen alleen al voor de opvang van asielzoekers.

De resultaten zijn beschamend voor deze ‘tophumanisten’: zo ontving Arthur Anane, algemeen directeur van de vereniging, in het jaar 2020 een loon van 203.000 euro – veel hoger dan wettelijk was voorzien. Een dergelijk loon “is eigenlijk maar gangbaar bij bedrijven die een zakencijfer realiseren dat hoger is dan 1 miljard euro”, aldus de inspecteurs. Het jaarlijks zakencijfer van Equalis bedraagt 81 miljoen euro. Daarnaast betaalde Equalis ook kost en woning van de directeur, een bankkaart van 5.000 euro voor zijn restaurantbezoek.

Tweede anomalie, aldus het onderzoek: de zware directiestructuur. Een normale vereniging heeft een algemeen directeur, een ondervoorzitter, een HR-directeur, een administratief directeur, een financieel directeur. Equalis telde 29 directeurs. Allen hadden een bedrijfswagen (en brandstof natuurlijk), kredietkaarten, en 8 onder hen hadden een jaarlijks loon boven 100.000 euro. De inspecteurs stootten in hun onderzoek op veel “onbewezen kosten”: aankopen van huishoudtoestellen, meubels, etc.

De directie volgde regelmatig seminaries. Dat in Marseille bijvoorbeeld, op een jacht, inclusief aperitief, voor een slordige 71.000 euro. Een avond in het theater van Trianon met de partner kostte 123.000 euro. “Er werd manifest weinig of helemaal niet gelet op een goed gebruik van publieke fondsen om de vereniging haar doelstelling beter te laten bereiken”.

Stinkende potjes, tijd om het allemaal eens goed uit te meten. Tijd voor een gans ander beleid dus.

Peter Logghe

Het wordt met de dag angstaanjagender

Talrijke huiseigenaars kunnen de kosten verbonden aan “maatregelen om de klimaatcrisis tegen te gaan”, isoleren, verluchten, verwarmen, ‘duur’zame energiebesparing, belastingen, niet betalen. In dit fragment hoort u hoe een mogelijke “oplossing” eruit ziet voor huiseigenaars, die te veel ruimte innemen: ofwel verkopen die onder de reële waarde, moeten een huurwoning zoeken, die er niet is, ofwel wordt de woning door de overheid in beslag genomen – in het algemeen belang – ofwel kunnen de huiseigenaars er blijven wonen op voorwaarde dat ze asielzoekers in huis nemen. Een laatste wanhopig alternatief is zelfmoord. Er is er nog een andere, maar die mogen we niet noemen, laat staan uitvoeren.

Toen we maanden geleden ietwat satirisch schreven dat het bovengenoemd scenario in de toenmalige DDR zonder problemen zou uitgevoerd worden, toen konden we nog niet bevroeden wat er ons in de nabije toekomst eventueel boven het hoofd hangt. En ja, voorlopig is dit scenario nog niet aan de orde in het land b, maar in Nederland en Duitsland wordt dit wel degelijk door de politieke machtshebbers in petto gehouden. Kwestie van druk op de ketel te zetten.

In plaats van de asielzoekerstsunami tegen te houden wordt er naar mogelijkheden gezocht om ze allen te huisvesten. Tégen de zin en de belangen van de eigen bevolking. En dan schrikken ze ervan dat rechtse partijen overal in de EU aan een opgang bezig zijn.

Genkse school’incident’ haalt wereldpers

Wat eigenlijk niet veel om het lijf heeft, krijgt mondiale aandacht omdat de regenboogsekte belaagd wordt door een verrijkende minderheid:

https://twitter.com/i/status/1657081323046010880

Het Nieuwsblad berichtte:

“Twee medewerkers van de stad en een vrijwilliger van de LGBTQIA+-werking OGWA (Ook Genks Wel Anders) zijn donderdag belaagd door leerlingen van het Atlascollege Techniek & Innovatie in Genk. Ze waren er te gast in het kader van een actie rond diversiteit in de samenleving met als thema de Internationale Dag Tegen Holebifobie en Transfobie (IDAHOT). De stad Genk en de school keuren het gedrag af, en ondernemen actie…”

Lees het artikel: Genkse scholieren spuwen en jouwen naar regenboogvlag op speelplaats: “De sfeer was erg grimmig”

“Verrijking” rond Ter Apel

Meer duiding over het bovenstaande:

https://www.hartvannederland.nl/nieuws/misdaad-112/winkeldiefstallen-door-asielzoekers-ter-apel-nemen-toe-gemeente-wil-meteen

https://www.nporadio1.nl/nieuws/binnenland/27e2a6ff-b9a7-46e4-85d0-5fb6e2d57146/meer-diefstallen-door-asielzoekers-in-ter-apel-winkeliers-zijn-machteloos

https://nos.nl/artikel/2474452-winkeldiefstal-door-asielzoekers-in-ter-apel-neemt-toe-ondanks-maatregelen

Op weg naar een veilig land

Hoeveel landen ze doorkruist hebben om de “veiligheid” van het V.K. te bereiken hangt af van de reisroute. In elk geval is duidelijk dat het niet om de angst voor het vege lijf en leden gaat, maar wel om de financiële en economische randvoordelen.