De Syrische bevolking, achtervolgd door het wrede Assad-regime, is wanhopig op zoek naar veilige oorden. Meedogenloze regeringstroepen vernietigen hulpeloze berm- en autobommen, herstellen als ware verraders bruggen, wegen, scholen en huizen. Organiseren weerzinwekkende wegpatrouilles en praktiseren andere gruweldaden om de gematigde oppositieleden van al-Qaeda te onderwerpen. Op 18 februari bereikte de wreedheid van de regering een nieuw hoogtepunt met de heropening van de Internationale Luchthaven van Aleppo na een sluiting van 9 jaar.

Naar verluidt zouden volgende bestemmingen vanuit Aleppo aangevlogen worden: Beiroet, Dubai, Kaïro, Moskou en Yerevan. De luchtvaarmaatschappijen die zich niet schamen met de Syrische regering zaken te doen zijn de Syrische Cham Wings, Iran Air en de Russische Aeroflot.

Syrië schendt schaamteloos alle faire handelsakkoorden door Turkish Airlines uit te sluiten. In tegenstelling tot de Aleppo protagonisten hebben Turkse maatschappijen zich al bewezen als veilig en comfortabel luchtvervoer van rebellen die naar Libië trokken om geld te verdienen in opdracht van door Turkije gesteunde groeperingen.

In het NO van Syrië gingen regeringstroepen nogmaals zo ver een Amerikaanse militaire patrouille tegen te houden, tot een ommekeer te dwingen en op deze manier de democratische inspanningen van dhr. Trump te ondermijnen die de Syrische olie wou veilig stellen voor VSA bedrijven en militaire (onder)aannemers.

Dit gezegd zijnde: de grootste misdrijven gebeuren in de wijde omgeving van Idlib, waar de Syriërs de Turkse eisen tot terugtrekking uit gebieden, die ze laffelijk veroverd hadden op de al-Qaeda groepen, aan hun laars te lappen.

De tweede ronde van de Turks-Russische gesprekken over de situatie in Idlib eindigde op 18 februari zonder een afsluitende mededeling. En op dezelfde dag bestookte de Syrische luchtmacht posities van de Turkse beschermelingen. Gelukkig liet een woordvoerder van de Turkse regeringspartij weten dat Ankara Moskou had medegedeeld dat het de Assad troepen zou aanvallen als deze al-Qaeda niet zou gerust laten en zich terugtrekken uit de recent veroverde streek. Turkije plaatste duizenden stukken betrouwbaar militair materieel in de regio. Er is dus minstens één sterke democratiepijler in het Idlibprobleem.
De Amerikaanse president heeft al aangekondigd dat hij en de heer Erdogan samen over een toekomstplan voor Idlib werken om een tragedie te voorkomen. Hij wil immers absoluut niet dat duizenden mensen de dood vinden. Tevoren had de op één na grote mensenrechten- en noodhulpbaas der VN, met de ronkende titel “Under-Secretary-General for Humanitarian Affairs and Emergency Relief Coordinator”, Mark Lowcock, reeds verklaard dat het willekeurige geweld in de regio een verschrikkelijk nieuw hoogtepunt bereikt had. De rebellen in Idlib hoeven zich geen zorgen te maken over de belangen van hun buitenlandse steunverleners. Ze zijn van plan hun Idlib bendes te verkopen voor een juiste prijs.