Terwijl de BBC kritiek levert op zgn. totalitaire staten analyseert het intussen het archief met eigen producties om de huidige kijkers niet voor het hoofd te stoten.
John Cleese is het alvast kotsbeu: misschien met de Chinezen, maar niet met de Cleesen, lijkt zijn motto.
Dit groepsgesprek als therapie om “ongewenste intimiteiten op de werkvloer” te verwerken werd geschreven door Loriot, die we sinds jaar en dag in ons hart dragen. We konden niet anders dan aan de “MeToo”-hetze – vooral in de amusementssector – der laatste jaren denken…
U moet ons verontschuldigen: de eigenheid van de Duitse taal laat niet toe dit in het Nederlands te vertalen. Dit fragment toont de vraag naar aandacht der vrouwelijke slachtoffers en de uitvergroting van een “probleem” dat met een lichte tik en eventuele humoristische terechtwijzing hadden kunnen opgelost worden.
Een van de meest aangename en verrassende boeken van 2021 was voor mij ‘En van waar dit allemaal komt’, de autobiografie van Urbanus.Zie ook de bespreking door Luckas Vander Taelen hier. En het eerbetoon door Johan Sanctorum hier. De komiek heeft er zich niet makkelijk van af gemaakt en beschrijft meer dan 500 bladzijden lang hoe hij geworden is wie hij is, welke tegenstand hij overwonnen heeft en hoe hij zijn gezond verstand tot een consequente filosofie heeft verheven.
Als men uitgenodigd wordt in De Afspraak, dan kan men ervan uitgaan dat dit niet door vriendelijkheid of oprechte belangstelling geïnspireerd werd. De suggestieve vragen van Bart Crols zijn gewoon instinkers…
Urbanus houdt ons een spiegel voor, zoals in dit liedje “De mantelzorger”, waarbij hij de teloorgang van de menselijkheid, het gebrek aan gezinssamenhang, de tristesse van de eenzaamheid der “zilveren jaren” beschrijft:
We herhalen: dit is weliswaar ook een talentenjacht maar van een heel ander kaliber. Een “natuur”talent hoeft niet per se te gaan om het al dan niet vals zingen… of besodemieteren…