… In zowat alle rankings staat Nederland boven België of Vlaanderen. Waarom zelf het warm water uitvinden als het voorbeeldland al bestaat. Laat ons in 2024 stemmen over de heraansluiting van Vlaanderen bij Nederland. Dat heeft veel voordelen. In plaats van een wankele pasgeboren regio van 6 miljoen, zijn we samen met Nederland een land van bijna 25 miljoen inwoners. Zo kunnen we invloed uitoefenen. We kunnen bovendien meesurfen op de sterke internationale reputatie van Nederland én we hebben een aansporing om het als regio nog beter te doen. Infrastructuur, mobiliteit, langetermijnstrategie of internationaal beleid – we kunnen als Vlaanderen veel leren van de Nederlanders.
In 2030 is het 200 jaar geleden dat onze wegen en die van Nederland definitief scheidden. Misschien kunnen we 200 jaar later die vergissing ongedaan maken. Onhaalbaar? Utopisch? Beide beschrijvingen gelden net zozeer voor elke poging de afgelopen jaren om België structureel sterker te maken. Laten we kiezen voor een aansluiting bij Nederland. Beter de lat te hoog leggen en ze niet halen, dan de lat te laag leggen en ze wel halen…
Telkens een artikel niet achter een betaalmuur zit kanje er gif op nemen dat er iets achter de (muur)vrijgevigheid zit…
Het eerste artikel dat “de Vrienden van Doorbraak” zomaar gratis-voor-niks in hun goedertierendheid aan de be’vriend’e lezer – echter geen abonnee – schonken was dat van Karl Drabbe. Onmiddellijk ging er bij onze redactie een belletje rinkelen. Of beter gezegd: een beiaard. “Gratis” mag men niet verwarren met “je hoeft niet te betalen”. Bij het tweede wordt er wel iets in ruil verwacht. Begrip. Beïnvloeding. Waarschuwing. Terechtwijzing…
En ons argwaan wordt vandaag bevestigd met het vervolg op Drabbe’s “Na Jambon, een daadkrachtige Vlaamse regering”. Noteer de woordkeuze: “Na…”. Drabbe heeft zich bij zijn retoriek blijkbaar laten inspireren (copiëren??? twitterbericht incluis!) door onze steen-in-de-kikkerpoel Pontius Pilatusshow om daaruit vertrekkende de suggestie van een tactische terugtocht door Jan Jambon op de “Vrienden” los te laten. Een ingestudeerd nummertje (in opdracht van?) om te peilen naar de mening van de “Vrienden” voor het geval Jambon moet geslachtofferd worden op het altaar van het partijbelang? Of zien wij dat verkeerd? Echter: waarom Jambon? Waarom niet Joy Donné? In dit verband verwijzen we naar de laatste paragraaf:
“Je kan je ook afvragen of en hoe de N-VA van binnenuit uitgehold wordt. Hoeveel voormalige liberalen werden op een N-VA-lijst verkozen? Maken bijgevolg deel uit van de partijraad? Of van het partijbestuur? (En ja hoor, ene Joy Donné, heeft daar een zitje.) Bepalen mee de politieke koers? Wie heeft de deur voor de vijfde kolonne open gezet?“
Onze redactie wilde eigenlijk wachten op de beloofde persmededeling van Jan Jambon, ergens vandaag, vanuit zijn thuisbasis, Brasschaat. Het tweede artikel, ook geschonken door de “Vrienden”, geschreven door Pieter Bauwens, trok echter nu al onze aandacht. Vandaar deze beschouwingen. Ook daar is de woordkeuze opvallend, een waarschuwende toon: “Jambon en N-VA onder druk… Wankeltde troon van Vlaams minister-president Jan Jambon?”..” En deze bedenking is er eentje dat we niet gewoon zijn van een doorgaans voorzichtige Pieter Bauwens:
“Dat conflict wordt intern op de spits gedreven door de Belgische kabinetscultuur die Jambon meebracht naar het Martelarenplein. Zijn eerste aanwerving was zijn oude kok van op Binnenlandse zaken. Andere Vlaamse cabinettards ergeren zich dood aan de bourgondische cultuur ‘met een ander werkethos dan we op het Vlaamse niveau gewoon zijn’. Met daarbovenop een saus van Belgisch politiek cynisme. Van ‘da gade gij nie bepale’ tot ‘de cijfers liggen op mijn bureau, maar ik ga ze niet geven’.”
En dit dan, waarbij ook hier ons geuite vermoeden bevestigd wordt:
“Dat Jambon er dan nog voor zorgde dat zijn kabinetschef, Joy Donné, een verkiesbare plaats kreeg op de lijst, en ook verkozen is én in het partijbestuur zit, deed in — en buiten — Limburg veel N-VA-wenkbrauwen fronsen.”
Met als conclusie:
Collega Karl Drabbe zou wel eens gelijk kunnen hebben als er een herschikking van de regering wordt voorbereid. Zeker nu de N-VA zelf onder druk staat.
Mogen we, moeten we, n.a.v. heel de historie ervan uitgaan dat er ergens aan touwtjes getrokken wordt die niets met de al-dan-niet voorafgaande kennis van het Chovanecdossier te maken hebben maar alles met het ongeschonden blazoen én blijvende aanwezigheid van geïnfiltreerde Logeleden?
Hou in gedachten dat er momenteel regeringsonderhandelingen aan de gang zijn, waarbij de CD&V, partij van ene Pieter De Crem, moet beslissen of ze “met de dood in het hart” de navelstreng met de N-VA doorsnijdt. Hou tevens in gedachten dat er nog openstaande politieke (af)rekeningen moeten vereffend worden. En laat dan net nu – toevallig – de beelden opduiken van “de Slovaakse heer” (dixit Francken) die het leven liet ondanks, resp. dankzij, de tussenkomst, resp. deskundige begeleiding van de politie van Charleroi.
Over Didier Reynders (MR) op Buitenlandse Zaken geen woord. Over premier Michel (MR) geen woord. Beide heren zitten intussen veilig op EU-rozen.
Binnenlandse Zaken (Jambon) zou dus op de hoogte geweest zijn. Toenmalige kabinetschef ene Joy Donné. Een “gekregen paard”. Bekijk even zijn c.v. op wikipedia. Niet bepaald een Vlaams-nationalist. Dezelfde Donné die N-VA voorzitter en Antwerps burgemeester Bart De Wever een lift gaf in zijn Porsche Carrera.
“Jambon heeft me gesteund tijdens een moeilijk moment met de media: het Porsche-incident. Dat maakte dat ik me snel thuis voelde bij N-VA. Bij N-VA ging het er aangenamer aan toe dan bij andere partijen. Ik kan me volledig terugvinden in de visie van de partij. Als kabinetchef was het bovendien heel fijn werken met Jan Jambon, een echte topper.’” (…)
Juist. “Fijn werken”. “Snel thuis voelen”. Of mogen we, moeten we, durven we stellen dat Jambon, resp. de leiding van de N-VA “zich snel thuis voelde” in het gezelschap van de duikboten, die toen de N-VA de wind in de spreekwoordelijke zeilen kreeg, snel van vlag wisselden? We verwijzen naar: http://www.tijd.be/dossier/krant/Ik_geloof_500_procent_in_Joy_Donne.9804126-2972.art waaruit we deze paragraaf citeren (we mogen i.v.m. auteursrecht niet heel het artikel plaatsen):
Joy Donné kabinetschef Jan Jambon Donné excuseerde zich bij de vrouw, verkocht zijn Porsche en hoopte dat de storm zou gaan liggen. Maar toen de afgelopen weken bekend werd dat Herman De Bode, de kabinetschef van Jambon, een stap opzijzet en Donné hem opvolgt, dook het Porsche-filmpje opnieuw overal op. En daarom wil Jambon de puntjes op de i zetten. ‘Ik ben geschokt dat dat akkefietje hem blijft achtervolgen. Bij de keuze van mijn kabinetschef kon ik geen gok wagen. Mocht ik niet 500 procent in hem geloven, zou ik niet voor hem gekozen hebben. Hij is de juiste man op de juiste plaats en wordt door vriend en vijand gerespecteerd’, zegt Jambon. Het was Joy Donné die het kabinet-Jambon uit de grond stampte. ‘Hij was een van de enigen die ervaring had op federale kabinetten’, zegt Jambon. Donné werkte voor de liberale ministers Patrick Dewael, Annemie Turtelboom (beiden Open VLD) en Didier Reynders (MR). Hij stond daar bekend als een rustige, harde werker. ‘Ik ken de knepen van het vak’, zegt Donné.
Juist. Wij twijfelen er niet aan: hij kent de knepen van het vak. De vraag is wat zijn definitie is van “het vak” en in hoever hij wil gaan bij het “knijpen“.
In feite liep een behoorlijk aantal liberalen over naar de N-VA toen de VLD langzaam maar zeker afkalfde qua stemmenaantal. Niet echter qua invloed in bepaalde kringen, zoals de haute finance en de Loge. En talrijke N-VA-getrouwen, die bij de splitsing van de Volksunie voor de lijst Bourgeois stemden, werden met een ezelsstamp bedankt voor hun diensten. De liberale overlopers daarentegen kregen een verkiesbare plaats en mandaten. Ook én overduidelijk in Antwerpen. En ondanks de partijdiscipline, die voor “democratische” begrippen heel ver gaat op straffe van een vooraf ingestudeerd nummertje bij de vierschaar, ook wel “verzoeningscommissie” genoemd, klinkt er gemor bij de “oude garde”: Porsche-chauffeur De Wever wordt kabinetschef Jambon: ‘Trapt op hart N-VA’ers van het eerste uur’
Joy Donné is een man die altijd op zijn pootjes terecht komt. Zoon van een Tongerse gerechtsdeurwaarder, Leo Donné, voormalig zaakvoerder van het ouderlijk voormalig optrekje (société Grimaldi) en populair vakantiestekje der liberale partij- en Logegenoten, Villa Grimaldi in Saint Maxime, betrokken bij de beruchte verkoop van de belgische ambassade in Tokio.
Donné is het schild waarachter een machtige groep schuilgaat, de periscoop van een onderzeeër: de baronnen van het vastgoed.
Keren we terug naar de dood van “de Slovaakse heer”. En de veronderstelde kennis op het kabinet van Jambon, met Joy Donné als kabinetschef, en/of mol voor de liberalen en/of de Loge. Het is best mogelijk dat Jambon niet op de hoogte was. Het is best mogelijk dat Francken er niets van wist tot het in de pers uitlekte. Het is niet alleen mogelijk, maar zelfs hoogst waarschijnlijk, dat er handen in onschuld zullen gewassen worden.
Timmie van Diepen@TvanDiepen (Belang van Limburg) Volgens @JanJambon was hij in buitenland op die bewuste 2 maart 2018, de dag dat Slovaakse ambassadeur op kabinet werd ontvangen. Verslag op 4 juli v BuZa werd aan kabinetschef Joy Donné bezorgd. Die is vandaag Kamerlid en lid van comm BiZa, maar was vanmorgen opvallend afwezig.8:32 p.m. · 26 aug. 2020·T
En dit alles gebeurde toevallig nu Egbert Lachaert aan zet is om het land te redden… en de N-VA buiten spel te zetten. Je kan je ook afvragen of en hoe de N-VA van binnenuit uitgehold wordt. Hoeveel voormalige liberalen werden op een N-VA-lijst verkozen? Maken bijgevolg deel uit van de partijraad? Of van het partijbestuur? (En ja hoor, ene Joy Donné, heeft daar een zitje.) Bepalen mee de politieke koers? Wie heeft de deur voor de vijfde kolonne open gezet?
… ook al werd ze door dit onland tot bedrust gedwongen
Niettemin blijven we, meer dan ooit, trouw aan de woorden van het IJzertestament.
Zelfbestuur: Meer dan ooit werd duidelijk dat het Belgische staatsbestel niet werkt, dat we nood hebben aan een eigen Vlaamse staat die in het belang van haar bevolking en haar gezondheid kan handelen.
Nooit meer oorlog: Meer dan ooit werd duidelijk dat de conflicten die de multiculturele samenleving met zich meeneemt niet thuishoren op onze Vlaamse bodem. De Vlaming wil in harmonie kunnen leven, met haar verleden, in het heden en in de toekomst. De Vlaming wil in Vlaanderen zichzelf kunnen zijn.
Godsvrede: Meer dan ooit werd duidelijk dat een regering vormen op federaal niveau opnieuw tot mislukken gedoemd is. Het blijft daarom noodzakelijk dat Vlaams-nationalisten over partij- en verenigingsgrenzen heen de krachten bundelen en samenwerken voor het gemeenschappelijke doel: een mooi en krachtig onafhankelijk Vlaanderen, waar Vlamingen thuis zijn.
Ook al gaat er dus dit jaar geen fysieke IJzerwake door, op 30 augustus 2020 om 11 uur zullen we wel via onze Facebookpagina https://www.facebook.com/ijzerwake/ en ons Youtubekanaal een digitale uitzending verzorgen.
Goed voor vier onbemande drones, die echter wel wapens aan boord kunnen hebben. Vier van zulke militaire speeltuigen heeft het land b gekocht bij het Pentagon, dat als makelaar fungeerde bij een wapenfabrikant in Californië. Aan de bijna-weggeefprijs van 189 miljoen dollar= 159 miljoen euro. Of de factuur meegerekend werd in de staatsschuld – die stijgt met 507 euro per seconde – konden we nog niet achterhalen. Het land b koos voor kwaliteit. De producent, General Atomics (GA), krijgt niet minder dan vier vermeldingen in de top-10 van beste droneslijst (video).
Ze zullen ingezet worden om Club Brugge supporters te controleren in Vlaamse kuststeden. Of te spioneren bij toekomstige IJzerwakes, voor zover die ooit nog toegelaten worden omwille van ‘extreem’-besmettingsgevaar. (Pentagon bestelt vier drones voor België)
Zeg nu in koor: Merci, monsieur Michel. Merci, monsieur Reynders. (…)
Afwezig, zegt u? Klopt, ze “kregen” een aanbod-dat-ze-niet-konden-weigeren in de EU.
De wereld volgens Open Vld als Lachaert voorzitter wordt: geen kernuitstap en regio’s die beslissen over alle centen. Een kernuitstap in 2025? Niet haalbaar. Een federale kieskring? Kunstmatig. Een formatie laten aanslepen? Voorzie een stok achter de deur. Een staatshervorming? Geef regio’s meer fiscale autonomie. Als Egbert Lachaert op ten laatste 31 maart de volgende voorzitter van Open Vld wordt, belooft hij geen heilig huisje uit de weg te gaan.
Uit de Almanak der Verkiezingsbeloftes van Team Egbert
3.3.20: “Er zijn geen nationale partijen meer en hen verplichten om lijstverbindingen aan te gaan, lijkt mij kunstmatig en staat ver van de huidige realiteit.”
Vandaag: “Open VLD en MR zijn één en ondeelbaar.”
Hij had nochtans een “duidelijk verhaal” in het vooruitzicht gesteld:
