Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) wil die digitale achterstand nu ombuigen in een voorsprong. Het budget voor ICT voor het Vlaamse onderwijs gaat in één klap van 32 miljoen euro in 2019 naar 375 miljoen euro. Meer dan een vertienvoudiging dus. (…)
In Di Rupo-stad bouwde, bouwt, zal men nog verder bouwen aan een station. Eén station, dat eigenlijk in 2015 had moeten klaar geweest zijn. Anno 2020 bouwt men nog steeds. Men zal waarschijnlijk bouwen tot 2023. Kostprijsberaming: oorspronkelijk 37 miljoen euro. Nu 321 miljoen euro. Bijna een vertienvoudiging. In 2023: 375 miljoen euro? (…)
“In the far distance a helicopter* skimmed down between the roofs, hovered for an instant like a bluebottle, and darted away again with a curving flight. It was the police patrol, snooping into people’s windows.”
De sociale media staan er vol van: hoe de Vivaldi-regering zich wentelt als een paling in een emmer snot om geminimaliseerde erediensten toe te laten met een handrem op.
Alsof er in onze kerken enig gevaar is voor besmetting. Hoge gewelven, ruim in oppervlakte, minimum afstand tussen gelovigen kan zelfs meer dan 2 m bedragen. Mag niet. Omwille van de andere geloofsgemeenschappen die enigszins anders gehuisvest zijn en die minder slaafs naar de Vivaldibevelen luisteren.
We plukten deze reactie van facebook:
“Zouden er in corona-tijden eigenlijk veiligere lokalen bestaan dan onze eeuwenoude kerken, met hun hoge plafonds en wijde zijbeuken? Neen. Dat men een mis niet veilig kan organiseren gelooft dan ook geen kat. De regering zelf weet dat goed genoeg. Misvieringen zijn dan ook niet waar men werkelijk bang voor is.
Men is vooral bang dat de talrijke kleine moskeetjes in dit land, die vaak lage plafonds hebben en slecht verlucht zijn, opnieuw bomvol lopen.
Ook voor de diensten van de chassidische gemeenschap is men bijzonder bezorgd, aangezien daar al verschillende corona-overtredingen werden vastgesteld. Volkstoelopen in kleine ruimtes kunnen we vandaag missen als kiespijn, zeker aan de huidige besmettingscijfers.
Maar pak dan dat specifieke probleem aan. Dat durft men klaarblijkelijk niet. De regering lijdt aan “stigmatiseringsfobie”. Ze is doodsbang om de indruk te wekken dat deze of gene geloofsgemeenschap wordt geviseerd. Daarom gaat men gemakshalve maar alle erediensten verbieden.
De Raad van State heeft dat algemene verbod nu ongrondwettelijk verklaard, waardoor de regering met een oplossing moet komen. Die bestaat en ligt voor de hand:
laat de lokale brandweer bepalen hoeveel mensen er samen binnen mogen in een bepaalde kerk, synagoge of moskee, afhankelijk van de grootte daarvan. En laat agenten bij elke eredienst controleren of dat maximumaantal en de afstandsregels binnen worden gerespecteerd. Klaar. Zo simpel kan het zijn.“
… niet zomaar een rechter, een rechter met een mening, een linkse mening, een rechter die vindt dat de politie niet zoveel mag zeuren, die vindt dat in de taakomschrijving van de politie ook de nuttige idiotenfunctie van boksbal- of schietschijfoefening staat, een rechter, wiens aureool hem een een elitestatus geeft…
*citaat uit De Afspraak dd. 24.11.2020
Zoals beloofd in de eerste bijdrage, lichten we vandaag nog een stukje van Hennarts doopceel.
Om Luc Hennart werkelijk te leren kennen dienen we terug te gaan naar het begin van zijn loopbaan, nl. in Nijvel, waar hij als jonge onervaren onderzoeksrechter door de toenmalige minister van Justitie Gol geparachuteerd werd met een bijzondere opdracht, nl. het dossier van de Bende van Nijvel gescheiden te houden van dat van de moord op Juan Mendez. De meeste lezers hebben al wel gehoord van het BvN dossier; het dossier Mendez is echter veel minder gekend… hij werd begin 1986 vermoord.
Juan Mendez was een jood van Spaanse afkomst. Hij was actief geweest in de garage Podevijn in Aalst die een concessie had voor het verdelen van een Oost-Duits motomerk. Nadien werd hij vertegenwoordiger voor FN Herstal voor Zuid-Amerika. Begin 1986 werd Mendez dan vermoord. In tegenstelling tot wat men zou kunnen verwachten waren er geen commentaren over: “Jodenhaat – Antisemitisme – Anti Zionisme” . Men bleef zeer discreet over zijn afkomst.
Onderstaande aangehaalde citaten verwijzen naar Juan Mendez en de rol van Luc Hennart in deze twee moorddossiers:reacties op het “Bende van Nijvel”-forum:
186 05-10-2018 03:29 “De echte redenen is dat minister Gol verboden had aan onderzoeksrechter Schlicker om het dossier Mendez aan de bende te koppelen.”
“Het was vooral Lacroix en Troch die inzage vroegen maar niet kregen. Schlicker was tegen eind 1986 onderzoeksrechter-af in de Bendezaak. De zaak Mendez was toen nog lopende.”
In het boek “De Bende van Nijvel – verraad, manipulatie, geheime diensten” schreef Bouten: Door toedoen van minister Gol werd onderzoeksrechter Schlicker na de moord op Mendez vervangen door de jonge en onervaren Luc Hennart. Die weigerde de link te leggen tussen het dossier-Mendez en de Bende. Speurder Doraene spuwde zijn gal: “Onderzoeksrechter Hennart verbiedt ons te communiceren met de collega’s die bevoegd zijn voor het Bendedossier. Daardoor zijn we aan handen en voeten gebonden door de procedures en de werkwijze die ons zijn opgelegd door Hennart.”
We zien hier dus Luc Hennart als een saboteur van het onderzoek in beide dossiers.
En over het motief en identiteit van de Mendez-moordenaar op het b.g. forum:
191 05-10-2018 19:01 Ik zal het nog eens herhalen. het Gol die Schlicker onder druk gezet heeft in het “begin” van het onderzoek, Schlicker was bevoegd voor het dossier van de bende en “ook” het dossier Mendez.
Mendez wist in elk geval te veel. Hij hielp bij het opstellen van vervalste ‘end user certificates’, zeer belangrijk voor de camouflage van wapentrafieken naar oorlogshaarden als Libanon, Angola, Mozambique, Nicaragua en El Salvador, of landen waarvoor een wapenembargo gold, zoals Suriname, Libië, Zuid-Afrika en Iran. Voor Israël en de VS stonden er grote belangen op het spel. Mendez kopieerde ook gevoelige dossiers van zijn werkgever FN. Men vroeg hem die documenten terug te geven, maar hij weigerde. De moord zou daarop bevolen zijn door de Staatsveiligheid en de Israëlische geheime dienst. [1]
Dit stuk komt vanop de “rechtbank” bij de ondervraging van Schlicker zelf, wie anders kan dit anders verklaren. Ik zal voor jullie de datum ervan opzoeken wanneer en waar dit gezegd is.
De moord op Mendez heeft dan ook kenmerken van een “Inside job”. Als Robert Maxwell kan verdrinken door van zijn boot te vallen, is alles mogelijk. En dus ook m.b.t. een kleinere vis zoals Juan Mendez.
Het verband Luc Hennart met Luik:
“222 02-12-2018 …………Je snapt het blijkbaar niet. Die misschien helemaal in het begin, is in werkelijkheid sinds het begin en daarna nooit meer. Die gevoelige dossiers die Mendez kopieerde zijn zeer gevoelig materiaal voor de politiek, vooral in en rond Luik. Dat er iemand koppig met een kleurtje Schlicker opvolgt is geen toeval vooral met Luik in gedachten. Wees maar gerust dat Gol en Hennart ivm de moord op Mendez dezelfde agenda hadden.”
We zien hier Luc Hennart als belangrijke pion in de ganse doofpotstrategie m.b.t. de BvN en de moord op Juan Mendez. Zo een man weet veel, zeer veel, kan zich bijgevolg dan ook veel veroorloven… en is dus totaal niet “wereldvreemd”. Beide dossiers raken immers aan de funderingen van het Belgische wangedrocht en geven een idee hoe het er aan toe gaat in de beerput waarvan het deksel liefst niet gelicht mag worden.
De verantwoordelijkheid van Luc Hennart gaat dan veel verder dan de loutere doofpot. Dergelijke doofpotdossiers zijn uiterst geschikt als chantagewapen, waarop dan nieuwe schandalen en bloedige terreurdaden, resp. “ongelukjes” met fatale afloop, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid volgen.
We citeren deze zin uit het boek, blz. 202, “The Nebula” van Walter Baeyens:
“And Luc Hennart, the Belgian judge who mishandled the Brabant Killings case.”
En zo een man werd dan rechtbankvoorzitter in Brussel!! En heeft de mateloze arrogantie anderen te beschuldigen van “onprofessioneel gedrag”. Typische voor een logemaffioso. Via Luc Hennart zien we hier één van de zovele beerputdossiers waaraan het Belgische kunstmatige gedrocht rijk is. Mocht u uw herinneringen nog eens willen opfrissen, raden wij u de lezing aan van: “De vuile oorlogszaakjes van België“, waarin gesteld wordt:
“De moord op Mendez werd nooit opgehelderd. Werd de ingenieur vermoord door geheime diensten? Was hij door zijn kennis van en zijn betrokkenheid bij illegale wapenverkopen op een of andere manier een bedreiging geworden? Mendez had de onvoorzichtige gewoonte gevoelige documenten op zak te hebben. Sommigen zien in Mendez een slachtoffer van de Bende van Nijvel, maar dat werd nooit hard gemaakt door een onderzoek dat – wie zal het verbazen? – niet bepaald een toonbeeld van doortastendheid was.”
Los van het criminele aspect, liet Hennart zich ook kennen door bij het BHV-dossier de Nederlandstalige rechters de mantel uit te vegen. Hij was trouwens ook niet te beroerd de cijfers over de verdeling van de werklast – Franstalig vs. Nederlandstalig – te willen manipuleren. En manoeuvreert als een gewiekst tapijtenverkoper tussen de zgn. “neutraliteit als rechter”** en het bespelen van de pers om de situatie naar zijn (Franstalige) hand te willen zetten.
“…Het kan niet zijn dat een voorzitter van een rechtbank essentiële cijfers bewust verdraait voor politieke doeleinden en daarmee een belangrijk deel van de burgers onrecht aandoet. Een magistraat heeft een waarheidsplicht en zeker een voorzitter van een rechtbank moet daarin het voorbeeld geven…”
Manoeuvres, inderdaad. Hoe kan je anders verklaren dat hij eerst tégen de splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV was en enkele jaren later ervoor pleitte Justitie helemaal te splitsen?
Het verschil tussen de BvN en Covid 1984 is dat Luc Hennart betrokken was bij de “doofpotoperatie”, daar waar Van Ranst actief betrokken is bij de samenzwering zelf. Maar dat is leesstof voor een volgende bijdrage die we zullen wijden aan het truienicoon, waar iedereen weliswaar de draak mee steekt, maar die zelf ongehinderd in het vuistje blijft lachen.
Wie wil er nu nog een beroep uitoefenen waar het parket je gelijkstelt aan de boeven die je vangt. Dankzij corona wandel ik meer dan ooit in mijn stad. Zo ontdekte ik een paar panden bewoond door anarchisten. Spandoeken aan de gevel om de “moord” op Adil aan te klagen, wraak in het vooruitzicht te stellen en de coronamaatregelen af te doen als een schending van de mensenrechten. Die schending lijkt me een levensreddend idee.
Wat te denken van de “moord” op Adil weet ik pas sinds vorige week.Adil heeft zich domweg te pletter gereden. De agenten die werden aangereden, hebben waarschijnlijk wekenlang psychisch geleden. Dat is ten dele onvermijdelijk, omdat een zorgvuldig onderzoek moet worden gevoerd, maar wie neemt het voor hen op als zij worden uitgemaakt voor moordenaar? Er zijn heel wat mensen die hen op die manier hebben beschuldigd of verdacht gemaakt. Ik hoop dat die lui worden aangeklaagd voor laster en eerroof. Laat de politiebonden hun mensen daarbij helpen. Politiewerk is niet meer leuk en slecht voor de gezondheid.
Volgens de politievakbond VSOA zijn er gemiddeld minstens 23 gevallen van geweld op politiemensen per dag. Een coronacontrole, een opmerking, de aanhouding van een drugsdealer of een dief, alle excuses zijn goed om de politie aan te vallen. Hun belagers willen doorgaans duidelijk maken dat zij, niet de overheid en haar politie, het monopolie op geweld hebben in hun buurt. Als een drugsdealer al niet meer gerespecteerd wordt in deze buurt, wie dan nog wel? Laat de politie haar lesje leren.
Toegegeven, onze media rapporteren dergelijke incidenten op een onrustwekkende manier. Het zijn telkens “jongeren” en “omstaanders” die de politie aanvallen. Beangstigend toch als alle jongeren en omstaanders gevaarlijk worden. Vroeger waren omstaanders gewoon onverschillig. Het lijkt wel een scenario voor een sciencefictionfilm: iets geheimzinnigs verspreidt zich in de samenleving en de onverschillige omstaanders transfigureren van zombie in geweldenaar.
Zouden onze media niet iets informatiever kunnen zijn, “jongeren” en “omstaanders” nader omschrijven? Waarschijnlijk – ik probeer dit even neutraal te formuleren – wil men niet de indruk wekken dat mensen met bepaalde kenmerken de onbetamelijke dingen doen waarvan velen vermoeden dat mensen met die kenmerken ze doen. De vaagheid wekt evenwel de indruk dat het altijd om dezelfde mensen gaat, misschien wel onterecht. Als de “omstaanders” weer eens gewelddadig worden, is er wel altijd een groep die heel precies, met vermelding van het uitgeoefende beroep wordt geïdentificeerd, de politie. Een onbetrouwbaar zootje, blijkbaar.
Toen een aantal van hen onlangs nog maar eens in elkaar werd getrapt, liet het parket de daders meteen gaan. Dat gebeurt geregeld, maar deze keer met een merkwaardige uitleg: “De verklaringen van de verdachten verschilden te veel van die van de betrokken agenten.” Als een verdachte door de politie wordt binnengebracht, kan men volgens het parket al even goed de agent als de verdachte opsluiten. Een recept voor straffeloosheid is dat.
Werk op de plank dus voor de minister van Justitie. Bedenk eens iets om het Openbaar Ministerie aan minimale ernst te houden, een werkbare tuchtprocedure misschien. Anders, zoals u hebt gemerkt, lachen ze u gewoon uit. Uiteraard vindt men nagenoeg niemand meer om politiewerk te doen. In Brussel vindt men zelfs onvoldoende mensen om het eigen politiekader te vullen. En dat in een stad met een grote, jonge bevolking waar tal van projecten worden opgezet om mensen toch maar bezig te houden. Van een falende gemeenschap gesproken.
Maar ja, wie wil nu nog een beroep uitoefenen waarin je dag in dag uit kop van Jut bent, het parket je gelijkstelt aan de boeven die je vangt, het opiniërende deel van de bevolking je voortdurend voor moordenaar, fascist en racist uitscheldt. Waarin je ook ongehoord streng wordt gestraft voor beoordelingsfouten, gewoon omdat die in jouw beroep vaak zwaardere gevolgen hebben dan in de meeste andere beroepen. Dat zou een reden voor mildheid kunnen zijn. Het heeft het omgekeerde effect.
Hoeveel keer, zo vraag ik me geregeld af, zou ik de andere kaak aanbieden? De afname van het schaarse geweld door politie veronderstelt een afname van het frequente geweld op politie. Daar ligt een dringende opdracht voor de minister van Binnenlandse Zaken. Herstel het respect voor onze politie. Maak dat beroep weer aantrekkelijk. Zorg ervoor dat er tegen het einde van deze legislatuur voldoende gekwalificeerde kandidaten zijn om alle vacatures te vullen. Het ondergraaft het vertrouwen in de regering, de rechtsstaat en de medemens als de agenten die de coronamaatregelen handhaven in elkaar worden geslagen door iemand die daar dezelfde avond nog tegen zijn maten kan over opscheppen. Dat vermijden lijkt me toch niet onmogelijk.
… niet zomaar een rechter, een rechter met een mening, een linkse mening, een rechter die vindt dat de politie niet zoveel mag zeuren, die vindt dat in de taakomschrijving van de politie ook de nuttige idiotenfunctie van boksbal- of schietschijfoefening staat, een rechter, wiens aureool hem een een elitestatus geeft…
*citaat uit De Afspraak dd. 24.11.2020
Luc Hennart was hiermee niet aan zijn proefstuk. Zoals ene in de media prominent aanwezige viroloog, tevens PVDA-sympathisant, schuwt hij de aandacht van de pers niet, laat hij geen enkele gelegenheid onbenut om de goegemeente de les te spellen. Wie of wat is die man? Wat drijft hem? Wat bezielt hem? Is hij een wereldvreemde eigenzinnige snuiter of een sinister individu?
Aanleiding van de uitnodiging in De Afspraak waren de gewelddaden op een politie-inspectrice in één der Brusselse gemeenten, Sint Joost-ten-Node, waar de heilige Joost al lang zijn biezen gepakt heeft “uit den node”.
“…Hij zei letterlijk dat hij mijn keel wilde doorsnijden”, aldus Fad. “Op dat moment gaat er een electroshock van 2.000 volt door je lijf. Kijk maar naar wat er in Frankrijk recent allemaal gebeurd is. Ik zit 21 jaar bij de politie, maar zoiets had ik nog nooit meegemaakt.”
Toen Fad hem wilde arresteren, escaleerde de situatie. “Het draaide uit op een vuistgevecht. Enkele klappen kon ik ontwijken, andere niet. Op een bepaald moment greep hij me bij de keel. We zijn allebei op de grond gevallen en toen voelde ik zijn hand op mijn wapen. In een fractie van een seconde zag ik mijn hele leven voorbijflitsen….”
…Wat nog meer frustreert, is het gevoel van straffeloosheid. Enkele uren na zijn arrestatie was de dader immers weer op vrije voeten…”(…)
Dat de inspectrice haar frustratie én angst ruchtbaar maakte op RTL, nadien overgenomen door VTM en de kranten, dàt kon volgens Hennart niet door de beugel. Zulke uitspraken vindt hij onprofessioneel. Het ligt aan de vorming en gebrek aan ervaring van politie-agenten. Alsof de politie – en hulpkrachten in het algemeen – in Brussel niet genoeg ervaring kunnen opdoen tijdens de uitoefening van hun job…
“…Vanuit mijn oogpunt wordt er niet altijd even handig gereageerd op een situatie. Geweld mag niet met geweld beantwoord worden…” (…)
Aansluitend op de talrijke reacties vaardigde de justitieminister een omzendbrief uit om het geweld tegen de politie aan te pakken, waardoor Hennart nog meer in zijn g… gebeten leek. “Overbodig“, stelde hij, “alles wordt in de wet voorzien”. En dat het justitie-opperhoofd nu pleit voor “nultoleratie” en “lik-op-stuk-beleid” is gewoon een politiek spelletje van Klaas Vaak:
“De omzendbrief blijft voor Hennart dode letter. Hij vraagt “om wat afstand te nemen van de sfeer die vandaag bestaat, laat het openbaar ministerie en rechters hun taken uitoefenen.” Hij kreeg de slotvraag voorgeschoteld of hij niet wereldvreemd overkomt. “Dat is een mening en we leven in een democratie. Ik heb heel veel respect voor de meningen als die op een serene manier kunnen besproken worden…” (…)
Wie is die man nu eigenlijk? Dàt zo’n figuur niet wacht tot hij bijna op pensioen gaat om “zijn mening” mee te delen ligt voor de hand. Hij trad maar al te graag op als “flamboyante rechter” bij bv. RTL, nam deel aan het RTL-duidingsprogramma “Face au juge”, kon niet door één deur met voormalige justitieminister Koen Geens en liet geen kans onbenut om tegen de haren in te strijken van onderzoeks- en jeugdrechters.
Tot begin 2019 de maat vol was en hij gekortwiekt werd bij de Franstalige rechtbank van eerste aanleg te Brussel. (…) Waarop hij reageerde‘dat hij gevoel had dat Justitie nu dood was, met Koen Geens als grafdelver”.
“Deze stripfiguur van PS-signatuur zat gestrikt en afgeborsteld in de studio alsof hij in zijn maçonnieke werkplaats net een fraaie bouwsteen had neergelegd. Het heertje moest gewoon een vrijmetselaar zijn, zo een van de oude soort die de Rede aanbidt zonder enig gevoel voor redelijkheid. Zelfs Phara vroeg het mannetje of hij besefte als ‘wereldvreemd’ over te komen bij de kijker.”
‘t Scheldt lijkt hiermee overtuigd van het logelidmaatschap van dhr. Hennart. Indien dit vermoeden klopt dan verklaart dit veel om niet te zeggen alles. Dan is hij nl. helemaal niet wereldvreemd, maar gewoon een handlanger van de linkse en logemaffia’s die het schuim van de straat moet beschermen, dat door deze maffia’s wordt ingezet om de bevolking te terroriseren. Moesten het Vlaamsgezinden of rechtsen geweest zijn, dan waren ze wel aangehouden geweest, en moest dit dan niet gebeurd geweest zijn, dan had Luc Hennart moord en brand geschreeuwd. Zoiets noemen ze “situationele ethiek”.
‘In Frankrijk is de vrijmetselarij het laatste jaar geregeld in opspraak gekomen’, zegt VUB-historicus Jimmy Koppen. ‘Het gaat dan vooral om de erg snel groeiende reguliere Grande Loge Nationale Française. Er komen veel nieuwe leden bij met veel geld, waarvoor nieuwe tempels en ontmoetingsruimten moeten worden aangeschaft. Bovendien profileert de Grootmeester er zich uitgesproken politiek. Dat wakkert de schandaalsfeer aan. In België ligt de zaak anders, al raken vrijmetselaars hier ook weleens in schandalen verwikkeld. Denk maar aan Agusta, of aan de zaak van de huisvestingsmaatschappij in Charleroi: daarbij waren telkens enkele socialistische broeders betrokken…. ” (…)
In een volgende bijdrage graven we een beetje dieper in het verleden van dhr. Hennart.
