Dit is uw orgel Heer, dit is uw kerk ‘k Loop zomaar binnen Heer, net van m’n werk Niet voor de priester Heer, of ‘t antiek Ik kom alleen maar Heer, voor de muziek
Is het bezwaarlijk Heer, dat ik hier zit Maakt ‘t wat uit oh Heer, dat ik niet bid ‘k Ben niet hervormd of zo, niet katholiek Ik kom alleen maar hier voor de muziek
Ik kom hier vaker Heer, haast elke week Nooit bij een zondagsdienst, nooit voor de preek Als je alleen bent Heer, zonder publiek Nou dan geniet je meer van de muziek
Ik had ‘n rotdag Heer, ‘t lukte niet best ‘k Werd door collega’s Heer, ook nog gepest ‘t Komt door ‘t orgel Heer, door uw trompet Ik kwam haast ongemerkt tot een gebed…
Renovatie justitiepaleis begint met restauratie van de stellingen
Tegen 2030 moeten alle stellingen rond het Brusselse justitiepaleis weg zijn. Maar nu volgt eerst een opfrisbeurt van de stellingen zelf, zodat daarna een restauratiestudie en de werkelijke restauratie kunnen beginnen. Lees verder…
Steeds weer worden we in Vlaanderen geconfronteerd met incidenten, die over een inperking van de vrijheid van opinie gaan. Zonder over de inhoud te gaan is er bvb. de zaak Jef Elbers, de rechtszaak tegen Voorposters in Mechelen, de schuld-betichting naar Vlaams Belang (Bart Somers) i.v.m. de afgrijselijke moord op David Polfliet, de herhaalde aantijgingen t.o.v. Theo Francken. Het lijstje kan aangevuld worden…
Het basisidee achter deze beperkte lijst is, dat er een nieuw “woke”-denken ingang moet vinden, door de links-liberale machthebbers voorgesteld als vaststaand! Als er ergens iemand het oude normaal aanhaalt, wordt direct heel de pravdiaanse eenheidspers ingeschakeld. Pravda is trouwens het Russische woord voor waarheid.
De levensbeschouwelijke sfeer is intussen in Vlaanderen zo geëvolueerd dat alle partijen ongeveer dezelfde eenheidsworst aanhangen: een links-liberalisme dat opkomt met cultureel-marxistische denkbeelden. In heel deze nomenclatura zijn waakhonden, zoals Bart Somers en Vincent Vanquickenborne trouwens enkel maar de uitvoerders van het vuile werk. De opdrachten en het waken komen vanuit de echte machten boven de politiek, waarvan Alexander De Croo echter een machtig kopstuk is!
Nu kunnen we in Vlaanderen dus eigenlijk van een “eenheidsbeweging” spreken, te zien in het regeringsproject Vivaldi en de collabo’s N-VA en PvdA. Er schiet dan nog één “tegenkracht” over zou men zeggen. Toch even kijken naar wat de Illuminati-top sedert meer dan honderd jaren in de wereld uitvoert: ze voert ergens een bewind in en vervolgens scheppen ze ook een oppositie die ze subtiel manipuleren. Ik wil dit in dit belgisch geval niet expliciet insinueren, maar wat leert ons het overstag gaan van de krachten-binnen-een-stalen-cordon, telkens er moet gekozen worden? Niet enkel bestaat er een eeuwigdurend cordon, bovendien worden ze ook nog eens gemaand op die wezenlijke dingen te verzaken, die hen tot een unieke oppositie maakt.
Voor diegenen, die uit terechte partijtrouw, nu steigeren, heb ik de grondprincipes van het Vlaams Blok nog eens bovengehaald; in een gestencilde vorm, vlak nadat ze van VNP tot Vlaams Blok waren geworden. Daar is een bladzijde-lange verhandeling onder de titel : “ethische waarden”. Ik ga heel beperkt opsommen:
Eerbied voor de individuele mens, met al zijn gegeven vrijheden.
Voorrang voor “familie en gezin”, iets anders dan toevallig mekaar ontmoetenden en specifiek daarbij aandacht voor de zorg voor een kinderrijk gezin.
De staat is geen “schoolmeester”, ook niet via de media, van zelfstandige mensen.
Volstrekte afwijzing van liberalisering van vruchtafdrijving en het toelaten van euthanasie
Bescherming van de jeugd tegen misdadigheid, bandeloosheid en pornografie.
Wat maakt een partij tot opponent van een regime dat ALLE vrijheden wil afschaffen? Men wil zelfs de vrijheid van jonge mensen afschaffen, om elkaar van aangezicht tot aangezicht te leren kennen. Dit wordt dan vervangen door allerhande vormen van digitale seksbeleving en pornografie. Voor eenieder die vindt dat ik te hard oordeel: de grootste fout die het georganiseerd Vlaams-nationalisme het laatste jaar gemaakt heeft is zonder enig verzet de corona-dictatuur laten invoeren!
Nu verschijnen, na een jaar, geeïsoleerde reacties van ontwaken, omdat een Mattias Desmet, een Hendrik Vuye, een Stefan Sottiaux ook aan de alarmbel beginnen te trekken. Ik waarschuw de Vlaams-nationale Beweging al jaren voor de plannen tot onze vernietiging. Hetgeen deze regering onderneemt, vnl. op het vlak van afschaffing van alle burgerlijke vrijheden, is niet een spel simpelweg bestuur en oppositie. Men wil de totale “Vernichtung” van elke zelfstandige Vlaamse volkswil.
Vandaag verscheen in dS een fervente opinie van benoemd bisschop Johan Bonny, die het standpunt van het Vaticaan afwijst betreffende homo-wijdingen. Als Godbeminnende christen heb ik hem nog geen enkele maal gehoord, over het dicht-barricaderen van de Kerken. Geholpen door een ontzaglijk heir van zijn schapen zorgt men er goed voor dat er geen muis teveel in de kerk komt, terwijl in federaties zoals Rupel en Klein-Brabant de kerken gewoon op slot blijven. Dat zijn dus de grote medestanders van dit belgicistisch regime.
Het is natuurlijk verheugend dat het Vlaams Belang zeer in de gunst is van het publiek. Men moet echter de “trollen” in eigen rangen het zwijgen opleggen. Al hetgene wat duizenden jaren schoonheid, edelmoedigheid, geborgenheid en veiligheid was, mag men nu niet verloochenen. Ik wil hier duidelijk wijzen op het “debâcle” van de AfD bij twee verkiezingen in de “Länder” Nordrhein en Württemberg (dit weekend). De partij is de ENIGE die een echt alternatief vormt voor de Stasi-partijen. Hun uitslag was een schamele elf procent. Dit kwam er nadat partijleider Jörg Meuthen een liberaal-conservatieve koers wenste (uit schrik voor de Bundesverfassungsschutz) en een aantal volksnationalisten uitgerangeerd had. Nochtans zijn vele “einzelne-AfD” figuren echte strijders tegen de corona-dictatuur (zoals de Oostenrijkse FPÖ).
Samenvattend komt de richtingstrijd ook bij ons daarop neer: nu bepaalt het Vivaldi-kabinet heel de regie en alle standpunten. Er was een tijd – weliswaar veel gunstiger voor ons – dat de Volksunie met zijn karakterfiguren heel de richting van het politieke spektakel bepaalde. Het is aan het volks-nationalisme om dat terug in handen te nemen! Hoe absoluut de macht van een Frank Vandenbrouckie is… zou men hem in de gloriejaren van onze strijd niet aangepakt hebben?
Intussen heeft de Europese Vergadering beslist dat er corona-paspoorten komen; dit is volstrekt illegaal. Men koppelt het inenten met een experimenteel middel; wat ingaat tegen de Codex van Nürnberg, aan de toelating om normaal te reizen en te leven. Dit als makaber slot van het artikel: men zal zeggen wat kunnen we nog doen? Laat me er fijntjes aan herinneren dat Jezus en zijn twaalf discipelen (samen 13) de wereld helemaal omspannen hebben. Ga buiten en kijk naar het universum en de natuur: niet aangetast door de corona-wandaden en gedenk dat het Kwade niet altijd zal winnen. Dat ligt mede aan ons!
Intussen werd de IJzerbedevaart naar de geschiedenisboeken verwezen. Sinds het IJzerbedevaartcomité zijn werking “verruimde”, zelfs probeerde de Vlaamse Leeuwenvlag van de toren te verwijderen, blijven Vlaams-nationalisten op hun honger zitten. Onze “Toren” vervelde tot “het Museum aan de IJzer”. De uitgestoken hand van het IJzerwakebestuur wordt telkens hooghartig geweigerd… logisch, vermits “godsvrede” vervangen werd door “nuance en verdraagzaamheid”.
Exact veertig jaar geleden werd de Antwerpse afdeling van wat het toenmalige Vlaams Blok boven de doopvont gehouden. Filip Dewinter — toen nog een broekje van 19 — was er van bij het prille begin bij, maar noch zijn partij noch hijzelf konden hun electorale kapitaal ooit echt verzilveren. Dewinter wanhoopt evenwel niet. ‘Misschien zijn we iets te lang zuiver in de leer gebleven, maar deelname aan de macht komt nu echt wel dichtbij.’
Vier decennia hoofdrol
Het is niet alle nieuwbakken partijen gegeven: toen het Vlaams Blok bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 1982 voor het eerst een aantal lokale lijsten indiende, kaapte de partij in Antwerpen meteen 5,2 procent van de stemmen en twee gemeenteraadszetels weg. Zes jaar later al volgde de echte electorale dijkbreuk. Het Vlaams Blok behaalde in de metropool ruim 17 procent en werd er prompt de derde grootste partij.
De inbreng en de politieke meerwaarde van Filip Dewinter in de opgang van de partij kunnen wellicht moeilijk overschat worden. De Bruggeling, die als 19-jarige naar Antwerpen verhuisd was, werd in 1987 als piepjonge neofiet al tot Kamerlid verkozen. Net geen 35 jaar later is Dewinter Vlaams parlementslid en ondervoorziter van het Vlaams parlement. Maar zowel in Antwerpen als op nationaal niveau heeft hij afstand gedaan van zijn mandaten in de partij. En hoewel hij de voorbije vier decennia een absolute hoofdrol speelde op de binnenlandse politieke scene, heeft de intussen 58-jarige politieke veteraan nooit één uitvoerend politiek mandaat bekleed. ‘Ik heb daar vrede mee. Onze generatie heeft de voorbije decennia mee het pad geëffend. Ik maak me sterk dat de jonge generatie binnen de partij binnenkort zal kunnen oogsten.’
Antwerpen was op dat moment het mekka van het Vlaams-nationalisme
Waarom bent u indertijd van Brugge naar Antwerpen verhuisd?
‘Antwerpen was op dat moment het mekka van het Vlaams-nationalisme. De politieke microbe had me als zestienjarige al te pakken — ik was toen al voorzitter van een scholierenvereniging. En ik zou ook in Antwerpen gaan studeren. Ik kon daar bij mijn tante op kot, en heb dus het nuttige aan het aangename gekoppeld (lacht).’
‘We hebben nooit macht gehad maar wel heel veel invloed’
U bent intussen ruim 35 jaar actief in de nationale politiek. In al die decennia heeft u nooit één uitvoerend mandaat kunnen bekleden. Dat kan bezwaarlijk een succes worden genoemd?
‘We hebben nooit echte macht gehad, maar we hebben wel gigantisch veel invloed gehad.’
Volstaat dit dan, als u vandaag de balans moet opmaken?
