Pleidooi voor een scheiding

Een 9 jaar oud debat over dit kunstmatig land dat het mijne niet is. De redenen voor een scheiding zijn er niet kleiner op geworden.

Zou het niet logischer zijn als Vlaanderen en Nederland één land zouden vormen? Bart DW, Tom VG en Geert W zijn alvast voorstanders:

En hij niet alleen: ook Bob Cools, Louis Tobback, Geert Van Istendael, Ward Kennes

https://nl.wikipedia.org/wiki/Orangisme_(na_1830)

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20130426_00557973

Cyclus

DE DONKERE TIJD – HET INNERLIJKE KLOPT AAN.

Enige tijd geleden, werd de schrijver Joost Ballegeer  (1938-2007)  in herinnering gebracht n.a.v. zijn boek De Vlamingen, een volk zonder bovenlaag”.  Dit boek is niet recent herdrukt, maar nog te verkrijgen.  Joost Ballegeer was één van die getrouwe Vlaams-nationalisten, die in zijn leven die vragen stelde, uit bekommernis om Vlaanderen.

Hoeveel pessimistische conclusies, zoals die in zijn boek zijn al aan Vlaamse togen gemaakt?  Laten we beginnen met onze eindconclusie eerst te zetten: in 1830-1832 is de Belgische staat opgericht met een feitelijke gekoloniseerde status t.o.v. Frankrijk.  Vanuit het moederland Frankrijk, en in de daartoe geëigende “eerbiedwaardige” parallelle structuren, wordt dit land onder toezicht gehouden.  Eén van de grote redenen waarom alles toegespitst is op de strijd tegen het Vlaams-nationalisme, is de controle die Frankrijk over het uitermate begeerde Vlaanderen blijft uitoefenen!

Begonnen als een militant Fransgezinde staat, is Belgie geëvolueerd tot een chaotisch ingericht land, waarin de machthebbers toch eigenlijk steeds dezelfde blijven.  Vooral op het federale niveau merkt men de onverholen arrogantie van de Waalse/Franstalige leden, die eigenlijk dit land hun richting uitsturen (is Magnette niet de eigenlijke regeringschef?).  Om hier geen ruis te krijgen op het beleid, heeft men bij de laatste regeringsvorming net die partijen aangeduid die in Vlaanderen de belgicistische heropstanding uitvoeren.

Hoe krijgt men een geheel volk in dergelijke onderdanigheid  (1830-2021)?   In mijn beleving bestaat er in het menselijke samenleven, maar één werkelijke scheidslijn,nl.  diegenen die rijk zijn (en met macht combineren) en daartegenover – in gradaties – de minder rijken tot de behoeftigen.  In alle filosofische systemen ontstaat er bij machthebbers een opstapeling van rijkdom.  Het communisme, dat gelijkheid predikt, kent in elke “zuivere” uitvoering, een nomenclatuur, zijnde de bovenste laag van de partij die het bezit (en macht) cumuleert.  De Vlamingen hebben de erfenis van vierhonderd jaren bezetting: hun geest en reacties zijn misvormd door brutale tot subtiele overheersing.  De weg tot groei in de rangorde van de samenleving gaat langs het verwerven van rijkdom (daardoor aanzien) en dit bereikt men in dit land door zich bij de heersende klasse aan te sluiten.

Helemaal buiten deze “pyramide” vindt men een verzameling “idealisten”, sommige voor nobele en andere voor verkochte doelen. De Vlaamse Beweging wordt juist gekenmerkt door een aantal van deze idealisten.  Ze staan vierkantig geïsoleerd en ontwikkelen hun halsstarrige houding in de samenleving zodanig dat het lid van de Belgische nomenclatura Karel De Gucht hen als “caractériels” betiteld.  In de hoogste salons van het land wordt regelmatig eens smakelijk met hen gelachen.

Vlaanderen is nochtans een top-regio in de wereld, eertijds betiteld als “het Beieren aan de Noordzee”.  Op vele terreinen staan de prestaties van ons volk op het hoogst denkbare niveau, mondiaal bekeken.  Dat dit land zo vreselijk ondermaats overkomt, ligt aan het verzaken van zijn bovenlaag.  Ik ken geen ander land, waar leiders zoals Gaston Geens (1931-2002) gehoond werden voor zijn verkeerd geciteerde uitspraak “Wat we zelf doen, doen we beter”.  Ook één van zijn opvolgers Luc Van den Brande (1945-….) werd door vnl. het culturele wereldje verguisd, omdat hij werk wilde maken van een echte Vlaamse identiteit en zelfbewustzijn.

Deze reeks “Cyclus” werd vooreerst begonnen om voor de Waarheid en de rechtlijnigheid binnen de Vlaams/Nederlandse strijd op te komen.  Het bilan van de naoorlogse Vlaamsnationale partij-politiek toont grote hiaten.  Indien men, zoals auteur, steeds de daadwerkelijke realisatie van de hoofdthema’s van een partij wil bereiken, eindigt men in een geïsoleerde uithoek.  De strijd die “kan” gevoerd worden vanuit politieke fracties, wordt steeds van zijn oorspronkelijke doel(en) afgeleid.  Een partij wordt een doel op zich, in de middens waar-het-er-toe-doet, komen sommigen in de verlokking van weelde en rijkdom.  Dit is waar Belgie als een volleerd vogelvanger bijna iedereen op de lijmstok vangt!!

Nu bevinden we ons op een volstrekt “hypnotisch” tijdsgewricht. Dat we, met veel te weinigen, luid en gealarmeerd, waarschuwen voor de werkelijke agenda van de corona-terreur is duidelijk.  Deze alarm-situatie dreigt  de concrete achteruitgang inzake Vlaamse zelfstandigheid nog aan te scherpen.  Een grote groep zelfs leidinggevenden in de Vlaamse Beweging, volgt gedwee het scenario dat Klaus Schwab, Bill Gates , Georges Soros e.a. zonder de minste gêne in hun boeken aankondigen.  Dit dreigt met name een vernietigende rol te spelen op de uitslag en gevolgen van a.s. verkiezingen.  Niet enkel drijft men nog verder af van hun basis-programma, bovendien is er een massale tactiek bezig om het Vlaams Belang in een situatie te brengen met de broek op de enkels.

Het primordiaal stellen van toekomstige regeringsdeelname door het weldenkende deel van het Vlaams Belang is een gigantisch zwaktebod.  Men moet zich toch eens inbeelden, dat men een “liaison” wil bereiken, met al die kringen, die je willen vernietigen…….  Men hoort de Waalse leiders zich toch geen zorgen maken over alle Vlaamse partijen; alleen lijkt men gebiologeerd door het Vlaams Belang in de oppositie.

Meer dan vijftig jaren Vlaamse Beweging heeft me geleerd dat de trouw en sterkte van Vlaanderen behoort bij de onderlaag van Vlaams-radicale doorduwers.   Deze onderlaag is in feite een bovenlaag.   Indien bvb. in 1979 de a-typische hardliners geen eigen partij hadden opgericht, als V.N.P., met de juiste staatkundige en morele richtlijnen, dan hadden we nu wellicht een “lethargie” onder onze bevolking gekend, zoals in een ver afgelegen “departement” van Frankrijk.

De te voeren strijd nu is tegen het eenzijdige verbeurd verklaren van al onze vrijheden, maar ook tegen de naïeve waan van onze partij(en) om als een ”verlopen maagd” zonder voorwaarden het Belgisch moeras in te stappen.   Daartoe moeten we zelf bovenlaag zijn.

Jos Wouters, Boom, 20.12.21

Een lijk reanimeren is zinloos

… “Nog een geluk dat er corona is, of dat de Vivaldiregering kan ruziemaken onderling over prioriteiten voor de politie. Wat een oppositieman als Dedecker doet zuchten dat de meerderheid zoveel ruzie maakt dat ze geen plaats laat aan de oppositie. Mocht het niet zo triest zijn, het werd een volgende domme-Belgenmop. Dat is allemaal ideaal om het niet over de migratiecrisis te moeten hebben. Want dat zou de winst van het Vlaams Belang nog groter maken” …

…”Zowel voor Vivaldi, de energieprijs, energiezekerheid, kernenergie in België, coronacompromissen, migratie, de begroting, de staatsschuld geldt: ‘duif is dood meneer’”

Lees: De toestand is ernstig en hopeloos, door Pieter Bauwens

Von Münchhausen tankt elektrisch


Je auto tanken is er de jongste tijd niet goedkoper op geworden. Een sterk gedaalde vraag naar olieproducten maakte aan het begin van de coronacrisis benzine en diesel goedkoper dan ze in tijden geweest waren. Maar dat effect is al lang weggeëbd en de brandstoffen zijn nu ronduit duur. Wie een elektrische auto als alternatief aanziet voor een hoge brandstofkostprijs, kan maar beter geen netstroom of laadpaal nodig hebben om hem op te laden. Nu al is de energiekost per 100km voor een elektrische auto vaak vergelijkbaar met die van een benzine- of dieselvoertuig. Dat blijkt uit berekeningen van mobiliteits- en reisbijstandsorganisatie VAB.

Lees: De echte cijfers: elektrisch tanken nu soms al duurder dan benzine of diesel