De laatste jaren hebben Vlamingen, met wat gezond boerenverstand, moeten vaststellen dat er een ernstig probleem is met het politioneel optreden. Dit zowel qua misdaadbestrijding als handhaving van de openbare orde en veiligheid.
Enkele voorbeelden, met een niet beperkende opsomming:
- De Mocromaffia in Antwerpen wordt met fluwelen handschoenen aangepakt, maar Yannick Verdyck wordt in die zelfde stad vermoord onder het voorwendsel dat het hier gaat om een “rechtsextremist”.
- De 4 leden van Voorpost worden bij een symbolische actie, opgepakt in Mechelen, administratief aangehouden en gerechtelijk vervolgd, en dit alles in sneltreinvaart.
- Het autochtone en allochtone schuim van de straat dat massaal plundert (zie Luik) en de bevolking terroriseert (zie de recreatiedomeinen tijdens de voorbije zomer), worden met rust gelaten. De terreur wordt zelfs nog goed gepraat, door Annelies(je), minister van binnenlandse zaken.
Dit partijdige en selectieve optreden is ingebakken in het Belgische kunstmatige wangedrocht sinds 1830. In dit verband is er het boek “Geuzengeweld” van Gita Deneckere, dat een goed beeld geeft van deze tergende partijdigheid. Een dergelijke partijdigheid kan ook moeilijk anders, gezien de wortels van dit wangedrocht liggen in de collaboratie met de 20 jaar durende Franse bezetting, het eerste sovjetachtige terreurregime avant la lettre. Een tergende partijdigheid die er op gericht is de persoonlijke en partijpolitieke belangen en de stemmenreservoirs te beschermen, de politieke vijanden en boodschappers met gevaarlijke waarheden te bevechten en desnoods letterlijk te neutraliseren. (zie Yannick Verdyck en Jurgen Conings).
De laatste jaren is er echter een belangrijke evolutie in de aanwending van de politie als een politiek wapen. Dit is echter ook een internationaal gegeven, zie in dit verband het FBI in de VSA :
In België werd een belangrijke stap gezet met het Octopusakkoord, waarover toen in De Tijd een vrije tribune verscheen onder de veelzeggende titel: “Octopus, een politieke hold-up op de politie en gerecht”.
- De RW, de Gerechtelijke politie en het Hoog Comité van Toezicht werden afgeschaft.
- Er kwam een politie gestructureerd op twee niveaus, de Lokale politie en de Federale politie
- De lokale politie is in feite de gemeentepolitie van vroeger, gepolitiseerd, partijdig, onbekwaam en met corrupte elementen, via o.a. de diversiteit. De Grote Lijder in Antwerpen kan er van meespreken:
“Cocaïne zit verweven in onze samenleving, klinkt het. “Ja, ook in mijn partij. Ik vind dat zorgwekkend”, zegt hij. “En ik moet aan de lopende band politiemensen ontslaan omdat ze betrapt zijn op gebruik van middelen. Een tweede kans? De resultaten zijn verpletterend negatief.” https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20220826_91782567
De burgemeesters en corrupte dorpspolitiekers waren eindelijk tevreden, ze waren nu alleen baas in hun baronnie, met een lokale politie als Pretoriaanse garde.
De federale politie met een nationale reserve, de federale recherche en enkele gespecialiseerde diensten waren praktisch uit het straatbeeld verdwenen.
De politieke controle over deze nieuwe politiestructuur, gebeurde zowel via de versplinterde organisatie als via de werking ervan. Een belangrijk wapen waren de mandaatfuncties voor alle sleutelposten. Hier werden dan politieke creaturen geparachuteerd door politieke zetbazen, aan wie deze creaturen schatplichtig zijn, en waarbij ze steeds met één been binnen en één been buitenstaan. De betrouwbaarheid was dus verzekerd. Het belangrijkste uitrustingsstuk waren dan ook “pampers”.
Bij de federale politie werd er intussen “bespaard”, zijnde het financiële wapen. Als gevolg hiervan gaan er dan ook stemmen op om gespecialiseerde diensten af te stoten naar de lokale politie :
1. De Spoorwegpolitie:
“Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (cd&v) wil de lokale politie verantwoordelijk maken voor de veiligheid in de stations en dat heeft gevolgen voor de aanwezigheid van deze veiligheidsdienst in een aantal Belgische steden. De posten van de Spoorwegpolitie verdwijnen in Hasselt, Leuven, Libramont en Bergen, waardoor de dekking op het spoorwegnet een stuk dunner wordt. De plannen stuiten dan ook op sterk verzet van de kant van de oppositie.”
De voormelde taakverdeling zal niet alleen aanleiding geven tot een ingewikkeld “protocol”, maar vooral tot betwistingen: wat is voor de spoorwegpolitie en wat voor de lokale politie? Bv een incident dat begint in de trein en eindigt in het station! Kenners weten hoe dit gaat eindigen, met de gevleugelde slogan: ”Dat is niet voor ons” en uiteindelijk gebeurt er niets meer, “courageus” als er daar velen zijn. Opnieuw zien we hier het wapen van de versplintering met daaruit voortvloeiende conflicten. Cui bono?
2. Autowegenpolitie:
“Regering overweegt snelwegpolitie onder te brengen bij lokale politie: “Een nieuwe stap naar de begrafenis van de federale politie” – Er is een nieuw “politieplan” opgedoken in de schoot van de regering. Volgens een nota van het kabinet van de premier zou de snelwegpolitie ondergebracht worden bij de lokale politie. Bij de premier erkent men het bestaan van de nota. “Maar het is niet meer dan een piste”, klinkt het daar. De misnoegde vakbonden vinden het alvast een “dwaas idee”.” .
Uit: https://www.gva.be/cnt/dmf20221103_96047130
Hoe gaat dit werken, wetende dat de autowegen belangrijke verkeersaders zijn voor de al of niet georganiseerde misdaad, zeker nu er geen grenscontroles meer zijn. Opnieuw zal een ingewikkeld protocol het licht zien, met daarbij tal van praktische problemen, zoals bv een Politiezone (=PZ) met een stuk autoweg, maar zonder op – en afrit … Wat gaat de lokale politie PZ daar doen? Wat bv bij kettingbotsingen, waarbij een omvangrijk dispositief vereist is, waarover deze PZ niet beschikken…? Opnieuw het wapen van de versplintering? Of is het enkel de bedoeling om de flitspalen te bedienen om geld in de gemeentekas te storten? En opnieuw stelt zich de vraag: Cui bono ?
Er zijn echter uitzonderingen op dit gebrek aan slagkracht. In het domein van de handhaving van de openbare orde en veiligheid is er een nieuw wapen opgedoken:
Uit: het Belgisch Staatsblad, 25 AUGUSTUS 2022. – Omzendbrief betreffende het individueel en preventief betogingsverbod, ter aanvulling van omzendbrief OOP41 , https://www.ejustice.just.fgov.be/cgi/article_body.pl?language=nl&caller=summary&pub_date=2022-10-27&numac=2022033448#top
Deze omzendbrief bevat mooie principes die echter toegepast worden volgens het principe van “La tête du client”. Van Vivaldi, een communistische loge maffia bende, kan men immers niets anders verwachten.
Op de webstek van Polinfo.Kluwer was er een praktische duiding: https://polinfo.kluwer.be/NewsView.aspx?id=VS300973001&contentdomains=POLINFO&lang=nl, waaruit enkele citaten:
“ Burgemeesters kunnen op basis van de Nieuwe Gemeentewet een individueel en preventief betogingsverbod opleggen aan (potentiële) relschoppers. Zij het onder strikte voorwaarden. Minister van Binnenlandse Zaken, Annelies Verlinden, legt in een nieuwe omzendbrief uit wat die voorwaarden zijn en hoe de procedure precies in elkaar zit. Het gaat om een aanvulling bij Omzendbrief OOP41 dat de algemene principes van bestuurlijke politie bevat m.b.t. het beheer van evenementen en gebeurtenissen die de openbare orde aanbelangen….
Een burgemeester kan slechts een individueel en preventief betogingsverbod opleggen voor zover voldaan is aan volgende voorwaarden:
• hij beschikt over informatie die aangeeft dat iemand naar aanleiding van een betoging op het grondgebied van zijn gemeente de orde dreigt te verstoren;
• de beslissing van de burgemeester (en dus het opgelegde betogingsverbod) is beperkt tot het grondgebied van zijn gemeente. Ook wanneer een betoging plaatsvindt in meerdere gemeenten;
• de beslissing van de burgemeester moet aantonen dat het betogingsverbod wordt opgelegd om de openbare orde te handhaven en de rechten van de burgers te vrijwaren die op een vreedzame manier willen betogen;
• het betogingsverbod is geschikt om het beoogde doel van ordehandhaving en rust te bereiken. Er zijn geen andere, minder ingrijpende maatregelen mogelijk
• de beslissing van de burgemeester bepaalt op welke geplande betoging het verbod betrekking heeft;
• de duurtijd van het betogingsverbod is beperkt tot het bestaan van een risico op ordeverstoring;
• de beslissing van de burgemeester is voldoende duidelijk en nauwkeuring gemotiveerd;
• de betrokkene (of zijn raadsman) wordt gehoord vóór het nemen van de beslissing. Let wel, deze hoorplicht geldt niet wanneer de betrokkene (of zijn raadsman) zich niet heeft gemeld nadat die is uitgenodigd om zijn verweer schriftelijk of mondeling te doen gelden via aangetekende brief en geen geldige motieven heeft meegegeven voor zijn afwezigheid of verhindering…………….
Algemene Nationale Gegevensbank
Het betogingsverbod wordt opgenomen in de ANG van de politie. Dit betekent dat iedere politieambtenaar bij een identiteitscontrole op het terrein onmiddellijk kan nagaan of er een betogingsverbod van kracht is en voor welk gebied het verbod geldt.
GAS
Gemeenten kunnen in hun gemeentereglement een specifieke bepaling voorzien dat overtredingen van het individueel betogingsverbod aanleiding zullen geven tot het opleggen van een gemeentelijke administratieve sanctie (GAS). .
Het voormelde is dan ook een zeer gevaarlijk wapen dat door de corrupte politiek selectief zal worden toegepast tegen alles wat Vlaams & Rechts gezind is. De voormelde voorwaarden moeten de schijn ophouden van enige wettelijkheid. In de praktijk zal eens te meer de tergende selectiviteit zegevieren. Waar zit de oppositie in Vlaanderen? Geeft men zich wel rekenschap van de gevolgen? Met een dergelijke preventief betogingsverbod kan elke activiteit immers reeds vooraf in de kiem gesmoord worden.
De voormelde elementen zijn maar een zeer beperkte opsomming van het gebruik van de politie als politiek wapen tegen vijanden en boodschappers met gevaarlijke waarheden. In feite zien we hier de analyse van een Goelagdeskundige, Alexander Solzjenitsyn:
“Ein marxistisches System erkennt man daran, daß es die Kriminellen verschont und den politischen Gegner kriminalisiert.”
” Een marxistisch systeem herkent men daaraan dat het de boeven mooi praat en de politieke tegenstander verkettert.”
H.P.
