Veel mensen geloven dat een coronapas hen vrijheid verschaft. Maar vrijheid is de mogelijkheid naar eigen wil te handelen. De coronapas biedt geen vrijheid, maar privileges: speciale rechten die aan mensen worden toegekend als beloning omdat zij de vaccinatie hebben genomen. Dat is anders dan echte vrijheid.
Iemand kan zeggen: “Ondanks alle coronamaatregelen voel ik me niet onvrij!” Sommigen voelen zich misschien vrijer dan ooit, omdat ze bijvoorbeeld niet naar kantoor hoeven. Maar wie vrijheid vertaalt als ‘zich vrij voelen’, neemt genoegen met wat ik noem ‘subjectieve vrijheid’. Subjectieve vrijheid verwijst naar de mate waarin er in iemands leven gebeurt wat diegene wenst.
In objectieve zin is men vrijer in een land waar minder verboden en belemmeringen zijn, en waar de bewegingsvrijheid groter is.
De realiteit is dat de autoriteit die jou privileges geeft, die ook zo weer kan afnemen. Op elk willekeurig moment kunnen ze de regels veranderen. Je krijg geen vrijheid maar je maakt jezelf onderhorig. Waar je een vaccinatie kunt nemen om een medische reden, kan dit over gehoorzaamheid aan het QR-systeem niet worden gezegd. Dat is namelijk puur het omdraaien van de machtsverhoudingen. In plaats van dat ik me ziek voel, of bang ben ziek te worden, en daarom drukke plekken mijd, conditioneert men mij om van de staat te verwachten dat de staat mij beschermt tegen de (mogelijk) slechte gezondheid van anderen. Wie meedoet aan QR-codes, steunt een een algehele verschuiving van individuele verantwoordelijkheid naar collectivisme. Je maakt jezelf tot slaaf van de willekeur van autoriteiten.
Wat is de rechtvaardiging van dit beleid? We hebben te maken met een nieuwe ethiek die wezensvreemd is aan de individualistische uitgangspunten van het vrije westen. De voorstanders van de coronamaatregelen willen de burgers aan deze ethiek laten wennen, om hen mentaal voor te bereiden op een systeem van massa-surveillance en social credit zoals in China. Het doel is burgers constant te laten denken vanuit de maatschappelijke complicaties van virusverspreiding, zodat het denken in termen van natuurrechtelijke vrijheden en individuele zelfbeschikking vreemd en ontoegankelijk wordt.
Als we op deze manier doorgaan, verliest het ‘vrije westen’ de eigen ziel, karakter en identiteit. Er is geen massasterfte door virusverspreiding, maar het westen sterft wel een geestelijke dood.
De Westerse beschaving is gebaseerd op het idee van onvervreemdbare individuele rechten, die slechts bij hoge uitzondering door de staat mogen worden ingeperkt. Deze klassieke grondrechten, bedoeld om de natuurlijke vrijheid van het individu te garanderen, worden door de beleidsmakers en opiniemakers geframed als egoïstische rechten. Wie tegensputtert krijgt te horen dat hij of zij ‘zelfzuchtig’ is en een ‘minderheidsstandpunt’ verkondigt. “Ik doe het voor een ander.”
Dit is een ethiek gebaseerd op altruïstische motieven die we in de hele geschiedenis terugzien, vroeger bijvoorbeeld in het communisme. Burgers worden aangespoord om hun persoonlijke belangen op te offeren ‘voor het collectief’, maar geen enkel mens is volledig onkreukbaar. Altruïsme is een maatstaf waar geen mens ooit perfect aan kan voldoen, en als je je wel afmeet aan een moreel gebod waarbij je chronisch tekortschiet, dan opent dit de weg voor nóg meer offers. Totdat uiteindelijk de zelfbeschikking van het individu verdwijnt en een totalitaire controlestaat is geboren.
Pas dus op, want wie de wereld wil redden, zoekt meestal naar een excuus om de wereld te overheersen.
Dr. Sid Lukassen, politiek filosoof en onafhankelijk denker, in De Andere Krant
Mocht Sid Lukassen voor u een nobele onbekende zijn, bekijk dan onderstaande beelden. Een jaar geleden was hij te gast bij Joost Niemöller in Café Weltschmerz:
