Gisteravond kwam – hoe kan het anders? – het carnavalskonvooi op de Amsterdamse grachten uitgebreid in beeld. Birgit Herteleer bewierookte het gebeuren vanuit de VTM-studio. We noteerden deze ene zin:
“Zo zou het eigenlijk elke dag moeten zijn!”
Waarmee ze wou benadrukken dat het regenboogfanaten 364 dagen per jaar ondergronds moeten gaan om hun fantasieën te kunnen beleven.
Het VTM-beeldverslag over de regenbooggekte kan u hier herbekijken.
In Londen werden bovenstaande borden geplaatst . Ze werden ontworpen door een links-geknuffelde kunstenares, Nadina uit Marseille, een gepigmenteerd soort mens dat zichzelf verschillende treden boven het klootjesvolk ziet. En Nadina heeft dit allemaal aan zichzelf te danken: zij heeft dankzij haar zelfontwikkeling het tot dit niveau gebracht. Ze rees als het ware uit het niets op een wolk der zelfverheerlijking…
Een zgz. kunstnetwerk organisatie, gefinancierd met middelen van de overheid, is verantwoordelijk voor de campagne. Er wordt nu massaal op gereageerd. Maar dat mag blijkbaar niet; ze zijn in hun regenboog-gepigmenteerd g*t gebeten! Blanken moeten hun plaats kennen in de wokewereld.
Lees: https://www.spectator.co.uk/article/why-should-straight-white-men-pass-the-power-
Onverstoord timmert de EU voort aan het pad der absolute controle. De gaskraan open draaien krijgt intussen bijna een macaber geschiedenistintje. De Duitse groene minister Habeck helpt zijn EU-presidentin von der Leyen een handje; hij heeft haar dringend verzocht de EU-lidstaten bindende spaardoeleinden op te leggen.
Wie niet de EU-marsbevelen volgt, zij het privé of als bedrijf, moet in geval van nood ertoe gedwongen worden. Los van het feit dat verschillende EU-lidstaten ronduit geweigerd hebben, vindt Habeck dat zijn wens – een absoluut maximum gasverbruik – ook moet gecontroleerd kunnen worden.
Maar, zo luidt de Habeck-boodschap, er zal geen “gaspolitie” komen. Alsof dat nodig is bij de huidige gasprijzen… Alsof de bevolking het nog niet begrepen heeft: je gelooft warempel dat de Stasi aan een tweede leven begonnen is! Vooral dan in de Bundesrepublik Deutschland, zoals bv. in NRW (Noordrijn-Westfalen), aan de andere kant van de grens, waar het ministerie voor kinderen, jeugd, gezin, gelijkheid, vlucht en integratie – naast de vier reeds bestaande “controle- en meldplaatsen” nog meer rapporteerplaatsen georganiseerd heeft voor de bezorgde burger, die inbreuken en vijandigheid kan melden tegen de gekende belaagde mensensoorten… zoals racisme tegen “queersoorten, tegen moslims , tegen zigeuners (… oeps, macht der gewoonte, lees: anti-rondtrekkende reizigers), tegen negers (… mea culpa, tegen donkerhuidigen) tegen Aziaten…” en alle andere soorten racisme die u zich kan inbeelden en waartegen u zich plaats vervangend kan verzetten.
De Stasi heeft in de toenmalige DDR serieus steken laten vallen. De strijd tegen discriminatie wordt voorwaar een feest van de verklikking!
In Essen (NRW) bestaat er bv. een loket voor inbreuken tegen “corona-beschermingsordonnanties”. In Baden-Württemberg is er voor uw gemak een open contactpunt (LADS) voor “iedereen die zich gediscrimineerd voelt”. In Brandenbiurg bestaat er zoiets als een adviespunt voor “alle betrokkenen van racistische discriminatie, ook voor hun familie en ondersteuners/*innen”. De stad München beschikt over een “voorbeeldcentrum voor klachten over seksuele intimidatie en huiselijk geweld, waarbij in alle gevallen door stedelijke diensten een onderzoek geopend wordt”.
Soortgelijke instellingen, die naar eigen zeggen een alom tegenwoordige discriminatie moeten bevechten, bestaan niet uitsluitend in de Duitse Bundesländer (gewesten). Vanzelfsprekend staat de Bund, de federale staat der Duitsers en aangespoelde andere nationaliteiten, vooraan als lichtend voorbeeld. In de hoofdstad Berlijn is er het meldbureau der regering, die zich achter deze doelstellingen verenigd voelt:
“In Duitsland leven naar schatting meer dan 5 miljoen moslims*. Velen van hen worden tijdens hun dagelijks bezigheden geconfronteerd met racisme in woord en beeld, met discriminaties, met aanvallen, mishandelingen. Een federaal agentschap wil dergelijke euveldaden nu systematisch in kaart brengen.”
*Illegalen niet meegerekend.
Geen enkel gewest, geen enkele regio, geen enkele stad kan nog ontsnappen aan de druk die hen dwingt klachtenbureaus of dito initiatieven op te richten, vooral omdat de eventueel te lauwe politieke inzet dikwijls door privé verenigingen hierdoor aangestoken wordt. Waarmee we dan bij de stasi-praktijken – verklikking – beland zijn. Historici denken dan ook aan het goede voorbeeld van ene Joseph Fouché, die de Franse Revolutie een handje toestak.
En dan is de agressie van de staat en van NGO’s slechts een deel van het kwaad.
Als men een blik werpt op de mensen die naar verluidt op een dergelijke wijze moeten beschermd worden dan stelt men vast dat het uitsluitend om bepaalde minderheden gaat. Erger… het voorbeeld van de moslims toont aan dat deze als een vervolgde minderheid voorgesteld worden. In werkelijkheid ziet het er enigszins anders uit. Het Bundeskriminalamt (Duits federaal ministerie van justitie) meldt voor het jaar 2021 onder de rubriek „Straftaten gegen das Leben, Straftaten gegen die sexuelle Selbstbestimmung, Rohheitsdelikte und Straftaten gegen die persönliche Freiheit“ (strafbare feiten tegen het leven, tegen de seksuele voorkeur, gewelddaden en strafbare feiten tegen de persoonlijke vrijheid) 40.593 Duitse slachtoffers, waarbij een immigrant (of meerdere) als verdachte(n) genoteerd werd. Omgekeerd tonen de cijfers: 11.107 import-slachtoffers van niet nader genoemde verdachten/daders. Als we dit dan nog eens zouden omrekenen naar het % dat de importburgers uitmaken in vergelijking met het totaal van de Duitse bevolking, dan zou de slachtofferstand niet 4 vs. 1 maar een heel ander percentage tonen.
In elk geval wekt heel die discriminatiehetze de indruk dat de officiële bestrijdingspolitiek vanuit een zeer eenzijdig standpunt behandeld wordt. Waar kan de “oude, blanke man” tegen de huidige weg-met-ons politiek klacht indienen? Waar blijft de bescherming van het traditionele gezin die door een bepaalde kanselier/in bij het huisvuil geplaatst werd? Waar vinden de talrijke christenen hulp, die ook in westerse landen door moslims getreiterd en vervolgd worden? Wie durft aan te voeren dat er in moslimlanden christenen vervolgd worden, die riskeert een klacht voor racisme.
Of, een simpele vraag. In zwembaden allerhande – in heel gastvrij Europa waar de exotische invasie een feit geworden is – is er telkens weer sprake van gevechten die meestal door Arabische, of andere gepigmenteerde groepen veroorzaakt worden. Waar zijn de klachtenloketten, de meldplaatsen voor anti-blank racisme, voor haat t.o.v. christenen, voor onze vrijheden en cultuur? Sinds de opkomst van de slimme telefoons worden de beelden quasi à la minute verspreid. De media en politiek kunnen de “verhitte toestanden” in de zwembaden niet meer onder de mat schuiven, kunnen niet meer ontkennen wie er in zwembaden, treinen, stations, op stranden, en allerhande samenkomsten met veel publiek degenen zijn die heibel schoppen, die meisjes en vrouwen lastig vallen, die ouderen weg treiteren…
En toch laten wij het allemaal maar gebeuren.
Op de Amsterdamse stoet der regenboogcarnavalisten zijn alle beestjes van divers pluimage welkome, behalve de Roze Leeuwen.
U weet intussen dat te pas en onpas aangevoerd wordt dat het geslacht niet biologisch bepaald wordt, maar wel gevoelsmatig… nl. hoe men zich voelt: man, vrouw… en verder alle mogelijke alfabetversies die in het regenbooglexicon voorkomen.
In deze tijden, waar bijna alle (on)denkbare varianten op het menselijk geslacht (moeten) mogelijk zijn, viel ons dit nieuwsberichtje op.
... Demi Minor, een 27-jarige transvrouw, moet deze week een vrouwengevangenis in New Jersey verlaten. M., die een gevangenisstraf van maar liefst 30 jaar uitzit voor doodslag, heeft in de vrouwengevangenis twee mede-bajesklanten zwanger gemaakt... Uit: https://panorama.nl/artikel/483512/transvrouw-moet-vrouwengevangenis-verlaten-na-bezwangeren-mede-gevangenen
Ooit, toen er nog geen sprake was van de geslachtenvariëteiten, werd een veroordeelde met typisch mannelijke lichamelijke attributen in een mannengevangenis geplaatst om zijn straf uit te zitten. Nu niet meer. Nu houdt de staat rekening met de rechten van de gevangenen en dat betekent dat zij hun straf ondergaan in een instelling op basis van hun gevoelde “gender-identiteit”. Of de andere 26 “transvrouwen” mogen blijven hebben we niet kunnen nagaan.
Krankzinnige wereld!
Als het naar de zin van de poco gemeentebesturen gaat, dan moeten er voor elk gemeentehuis vlaggenmasten bij geplaatst worden. Nadat de regenboogvlag in een snel tempo quasi overal ging waaieren, kwam daar ook de geel-blauwe vlag van Oekraïne bij. Dit volgens het motto: wie niet voor ons is, is tegen ons.
Heeft er iemand de Syrische, de Libische, de Iraakse, de Afghaanse, of in het verlengde, de Cubaanse, de Venezolaanse, de Iraanse… opgemerkt? Is dit een vorm van politieke discriminatie? En waarom verdienen de bedgewoontes van een minderheid een vlag aan een overheidsgebouw? Waarom krijgen de mannen met vroege kaalheid en vrouwen met kleine boezems geen eigen vlag? Wat volgt: zal Coburger Philippe volgend jaar bij de uitreiking van zijn eretekens er een aantal reserveren voor de regenboogadepten?… Zucht. Nu hebben we hem wakker gemaakt…
Vlaggen hebben hun betekenis verloren. Zij volgen de poco koers van de verlinksing der overheden en media.
Nochtans heeft de onvolprezen Vlaamse regering hiervoor richtlijnen opgesteld. Wist u dat de Vlaamse vlag moét gehesen worden op de verjaardag van het Coburger echtpaar Philippe en Mathilde, van de gepensioneerde Coburgers Albert en Paola en op hun huwelijksverjaardag? Alsof Vlaanderen door hun aanwezigheid iets te vieren heeft.
U kan de richtlijnen hier nalezen.
Met de titel wagen wij een knipoog naar de huidige wereld van de schijn, van de politiek-correcte irrealiteit, kortom van de geslachtenwaanzin.
Tucker Carlson op Fox: dàt is televisie. Een begrip dat zowel de nullen- als de kleuterzender in de poco vuilbak gegooid hebben. In plaats van het zoveelste programma waarbij menselijke wezens van een of ander geslacht uit de kleren gaan, over hun bedervaringen leuteren, zou een programma met een Tucker Carlson als anker meer dan welkom zijn.
“Stilaan wordt het onwettelijk te stellen dat mannen geen vrouwen zijn. Het maakt niet uit welke kleren ze aantrekken, welke schoenen ze hebben (… de maat is sowieso een probleem…), met welk kleurtje ze hun nagels lakken. Dit is een aanval, niet alleen op biologie, maar ook op vrije meningsuiting, op het geweten. Je mag immers niet zeggen wat vanzelfsprekend is. Een voorbeeld:
Een feministe uit Noorwegen, Christine Ellingsen, riskeert 3 (… drie) jaar gevangenisstraf omdat zij de realiteit van het biologische geslacht bevestigde. Zij twitterde dat mannen geen lesbiennes kunnen zijn (…of worden). Juist. En dat mannen geen moeders kunnen worden. Juist.
Maar in Noorwegen, zoals overal in het Westen-in-ondergang, is dit iets wat men niet zomaar voor de vuist weg mag veronderstellen of beweren. Justitie onderzoekt nu of zij zich schuldig gemaakt heeft aan het zaaien van haatboodschappen…”
Welke was nu eigenlijk de onrustwekkende haatboodschap? Zij had de euvele moed een antwoord te twitteren aan ene Christine Marie Jentoft*, een man die beweert lesbisch én moeder te zijn. Jentoft maakt deel uit van Foreningen FRI, een organisatie die ervoor pleit sadomasochisme, algemeen fetisjisme en andere vrouwonvriendelijke praktijken te normaliseren (en/of eventueel uit de strafwet te halen).
Kijk even mee naar het gesprek:
*Nieuwsgierig naar mijnheer Leftoft, de zelfverklaarde lesbienne én moeder? Klik hier voor beeldmateriaal.
… het zou grappig zijn, mochten we er niet dagelijks mee rond de oren geslagen worden…
