Eergisteren verleende buitenminister Antony Blinken en lieflijke Jill, Joe Bidens wederhelft, de prijs voor de “internationale moedige vrouwendag”. Je zou dan verwachten dat een of andere suffragette 2023 op het podium gevraagd zou worden. Niet dus. Een bijzonder strijdlustige voorvechter van de multigeslachtenreligie werd in de bloemetjes gezet. U leest het goed “voorvechter”…de voor haar moed geëerde “vrouw” is nl. een biologische man!
First Lady Jill Biden and Secretary of State Antony Blinken awarded Alba Rueda, a biological male & transgender activist from Argentina, one of 11 of the International Women of Courage (IWOC) Awards. pic.twitter.com/Y3qDjQAI87
Kermissen, jaarmarkten, vieringen en andere samenkomsten, waar veel volk bijeen komt, zijn naar verluidt niet ongevaarlijk voor vrouwen. Je vindt er zowel bedronken als handtastelijke feestvierders, mannelijke feestvierders, waardoor vrouwen zich niet op hun gemak voelen of zelfs weg blijven.
In Bremen menen de Juso’s (jonge socialisten) daar een oplossing voor gevonden te hebben. Er zouden moeten uren of resp. dagen georganiseerd worden, tijdens dewelke mannen geen toegang krijgen. Tenslotte, zo vinden de Juso’s, is dit niet iets nieuws: er bestaan immers ook gescheiden toegangsuren in zwembaden, sauna’s en zelfs bij concerten. Dus zouden de Paasfeestelijkheden, jaarmarkt en kermis, één dag moeten doorgaan zonder mannen. Immers, we citeren Lara Gerecke, rode vice-akelei der sossen in de stadstaat Bremen: “Vooral vrouwen en queer personen moeten ook kunnen deelnemen zonder angst dat ze seksueel lastig gevallen worden.”
Enkele bedenkingen:
hoe wil men eigenlijk vaststellen of iemand “man” is? Tenslotte zijn er tegenwoordig nogal wat die menen dat ze een vrouw zijn? Lijfonderzoek?
of gaat het eigenlijk om een andere minderheidsgroep? Een groep die men niet met naam mag noemen… u weet wel… de groep die stelselmatig gediscrimineerd wordt ook al zijn het welgekomen “vakkrachten”?
vanaf welke leeftijd wordt een jongen een man? Wat met “onbegeleide jongeren”: telt hun bio-leeftijd of hun verzonnen geboortedatum?
Kent u de Duitse uitdrukking “den Bach runter gehen”? Het betekent zoveel als “kapot gaan, mislukken…”
Die uitdrukking flitste door ons hoofd toen we het volgende vernamen:
Mehr als vier von zehn Frauen zwischen 18 und 34 Jahren sind der Auffassung, aktuell psychisch erkrankt zu sein. 41 Prozent der befragten jungen Frauen gaben in einer Befragung für den AXA Mental Health Report an, aktuell unter Depressionen, Angststörungen, Essstörungen, Zwangsneurosen oder anderen psychischen Erkrankungen zu leiden.
Das sind bei jungen Frauen fast zehn Prozentpunkte mehr als in der Gesamtgruppe der Befragten. Bei Männern dieser Altersgruppe waren es nur 30 Prozent, die sich als psychisch bezeichneten.
Unter Studierenden und Schüler:innen ab 18 Jahren lag diese Quote bei 42 Prozent. Offenbar gibt es in dieser Altersgruppe eine sehr starke Zunahme, in der Befragung vom Vorjahr lag dieser Wert lediglich bei 12 Prozent, das entspricht einem Anstieg von 30 Prozentpunkten.
Korte vertaling van de onheilsboodschap die de Tagesspiegel verspreidde:
Meer dan vier op de tien vrouwen tussen 18 en 34 vinden dat ze psychisch ziek zijn. Inderdaad, 41% van b.g. leeftijdsklasse zou momenteel aan depressies, angsttoestanden, eetstoringen, dwangneuroses e.d. lijden. Daarmee kloppen ze de mannen met 10%; dezelfde leeftijdsgroep had “slechts” 30% soortgelijke psychische klachten. Studerende vrouwelijke wezens van 18+ : 42%. Goed voor een stijging van 30% in één jaar.
Als nuchter-denkende, via onze genen woke-virusresistente buitenstaander reageerden we onmiddellijk met: “niet moeilijk met deze Duitse groen-rode-streepje-blauw weg-met-ons regering”. De Duitsers hebben het aan zichzelf te danken. Moeten ze gewoon andere partijen naar de regering sturen. Met hun woke-, geslachts- en feministisch geïnspireerde politiek kan het niet anders dan dat de bevolking stilaan begint door te draaien. Je moet in het huidige Duitsland beter op je woorden letten dan vroeger in de DDR. Voor het minste zijn de tere tenen van de een of andere gekwetste groep vertrappeld. Uiteraard in hoofdzaak door blanke normale mannen.
En het probleem wordt er niet beter op als de vrouwen langer studeren. Integendeel: hoe meer leerstof ze verwerken, hoe ongeschikter ze worden voor een relatie. Vooral dan als ze psychologie studeren. Die zijn voor hun leven beschadigd. Mannen in een trouwlustige leeftijd maken best een grote boog rondom hen heen. Zo niet worden ze meegezogen in een neerwaartse spiraal richting psychiatrie.
Tja. Pakweg een eeuw geleden zou het niet waar geweest zijn. Toen was de mening dat vrouwen aan “hysterie” lijden (uit het oud-Griekse ὑστέρα hystéra, in het Nederlands “baarmoeder”) en bijgevolg ongeschikt waren voor de universiteit. B.g. peiling bij “niet-studerende wezens” zou wellicht een ander resultaat geven. Wie niet die luxe heeft, is immers met de dagelijkse – normale – zorgen bezig en niet met verzonnen wantoestanden die leiden tot een angstpsychose.
Intussen dendert de Duitse groen-rode-streepje-blauw regeringstrein verder. De groene buitenlandministerin Annalena Baerbock – het had erger gekund: ze was tenslotte ook kanselierin-kandidate – laat geen enkele kans onbenut om haar ideologie op te dringen. Samen met ontwikkelingsministerin Svenja Schulze heeft ze een concept uitgedacht voor een “feministische buitenlandpolitiek”.
Bent u ook zo benieuwd hoe “de on-/onderontwikkelde landen” gaan reageren op hun woke-agenda? Met heel de geslachten-santeboetiek, de trans-waanzin en het inclusieve taalgebruik? Met “missoirs” voor de drukbezette moderne vrouw? Gaan “ontwikkelingssubsidies” slechts richting zuiden stromen als zij de woke-religie omarmen? Want laat er geen twijfel over bestaan: “feministisch” gaat niet uitsluitend over vrouwenrechten, maar ook over de regenboogrechten.
Droge realistische kritiek van blanke normale mannen: “Het kost gewoon meer geld. Een onuitputtelijke bron voor de geslachtenideologie.”
Poco blondje: “Michael, weet je wat de belangrijkste doodsoorzaak van zwangere mensen is?” M.K.: “… Mensen?… zwangere mensen?.. euh… moeders?” Poco blondje: “Als je ze per se moeders wilt noemen… ze zijn niet allemaal moeders… maar als je hen per se zo wilt noemen…” M.K.: “Wat zijn ze dan als ze geen moeders zijn?” Poco blondje: “Het zijn zwangere mensen.” M.K.: “Welke mensen – buiten moeders – kunnen er zwanger zijn?” Poco blondje: “Je hebt slechts enkele lettergrepen meer nodig om een inclusief taalgebruik te hanteren.” M.K.: “Om wie er deel van uit te maken?” Poco blondje: “Om mensen erbij te voegen die zich niet identificeren als vrouw, maar toch zwanger kunnen worden.” M.K. “Je zegt me dus dat de voorwaarde om als een rechtvaardig mens beoordeeld te worden ik moet aanvaarden dat een man écht een vrouw kan worden? Dàt is dus de voorwaarde dat ik een rechtvaardig mens kan zijn?” Poco blondje: “… euh… ja!” M.K.: “Ik zou me willen identificeren – ik identificeer me – als waarheidsgetrouwe persoon m.b.t. dit thema. Ik zou je willen vragen mijn identiteit te aanvaarden en bevestigen. Doe je dat?” Poco blondje: “… wel, je bent echter geen medische professional. En abortus en zwangerschap maken je identiteit niet uit.“ M.K.: “Dat is wel degelijk mijn identiteit. Ik verzeker je: dat is mijn identiteit.”
Mocht u zin hebben heel het gesprek tussen het poco blondje en Michael Knowles te bekijken, dan klikt u hier. U kan maar u moet niet. Het poco blondje, Bronte Remsik, studeert trouwens medicijnen en is een abortussupporter.
Kansas heeft een nieuwe wet gestemd – na blijvende druk van ongeruste (groot)ouders – om bij wet vast te stellen wat nu eigenlijk een vrouw is. Wat voor een normaal-denkend mens overbodige verspilling van politieke tijd en inzet lijkt, is gewoon een reactie op de geslachtenwaanzin die heel de wereld in zijn ban houdt.
Kansas stelde bij wet vast: “een vrouw is wie als vrouw geboren is”. Punt. En dat dit absoluut nodig was, mag blijken uit ingevoegd filmfragment waarbij jonge afgestudeerde artsen, het marxismeboek-der-oneindige-geslachten indachtig, de eed van Hippocrates moeten vervangen door: ” … Ik werk aan de toekomst van de geneeskunde, beloof mijzelf streng onder de loep te nemen om onbewuste vooroordelen tegen te gaan en om mijn kennis en empathische vaardigheden te ontwikkelen om een inclusief open geneeskundeniveau te bereiken…”
Ook in Kansas: trans-vrouwen-met-een-penis (… vertaling van “women with a penis“) mogen niet meer deel nemen in sporten met vrouwenploegen:
U gelooft het niet. Althans wij geloofden het niet. Tot we op zoek gingen naar bevestiging van iets dat niet te geloven valt. En toch waar is. Transmensen die zich vrouw voelen kunnen nu ook de ervaring van het leven geven, van het baren, ondervinden.
Er worden nl. nagemaakte premature borelingen (… geen idee hoe we dit wansmakelijk idee moeten noemen) aangeboden, nl. de “Butt Baby” die niet geboren wordt uit de baarmoeder maar wel uit een lichaamsdeel met opening die voor alle geslachten voorzien wordt om het niet bruikbaar afval te verwijderen. Verkrijgbaar in alle kleuren die de huid van de trans-wensouder heeft. De reclame meldt: “ervaar nu ook de ultieme MPREG (afkorting voor Male Pregnancy), de mannelijke zwangerschap:”
“De Butt Baby is een levensecht, anatomisch correct, volledig invoegbaar, 100% platinum siliconen boreling”. Afmeting: 1 ft (30 cm) en 1 ft omtrek, gewicht bijna 5 pond (2.5 kg). Deze baby het levenslicht te geven is voorwaar een Hercules opdracht. De Butt Baby “Big Brother” (… je kan blijkbaar ook kiezen voor een kleinere versie) zal zelfs de meest talentvolle man-gina behoorlijk beschadigen, zoals jij zelf ook deed bij je eigen mama. Inbrengen op eigen risico.”*
*in het rectum
Voor pakweg 300 dollar heb je het onmisbare hebbeding, compleet met gebruiksaanwijzing.
“Maak zelf de pijn en de vreugde van een bevalling mee. Verras je ouders met een kleinkind. Maak je echtgenoot gelukkig met een erfgenaam.“
Zou de wensouder nu ook aanspraak kunnen maken op zwangerschapsverlof? Als dit niet het geval is, moeten we dat dan discriminatie noemen?
“Genoeg is genoeg”, zo begon Forum-raadslid Gino Luurssen zijn betoog. “Regenboogvlaggen, regenboogzebrapaden, roze woensdag en paarse vrijdag”, somt hij op. “Het is een keer klaar. Je wordt er letterlijk mee doodgegooid.” Ook zou een overheid met veel invloed volgens Luurssen ‘een klimaat van genderideologie ondersteunen en faciliteren’.
Lees alles over de wanhoop, de treurnis, de tranen bij het Arnhemse stadsbestuur:
“… Als kinderen en tieners ervoeren we wat alleen kan worden omschreven als een soort positieve onverschilligheid, en nog wel aan het einde van de geschiedenis. We mochten dragen wat we wilden, spelen wat we wilden en omgaan met kinderen van het andere geslacht, zolang we maar thuis waren voor het eten.
We leven nu in een kinderlijke, opgevulde wereld waarin iedereen wordt behandeld als kwetsbaar en beschermd moet worden tegen mogelijke ontreddering. Maar dit vertroetelen is schadelijker dan wat het wil voorkomen.
Tussen toen en nu is er echter iets sinisters gebeurd: de toename van het belang van gender boven karakter, identiteit boven wording. Tegenwoordig loopt het jongensachtige meisje het gevaar te horen dat ze “in het verkeerde lichaam is geboren” en wordt ze naar een genderkliniek gebracht om de reis te beginnen van puberteitsremmers naar borstverwijdering naar voortplantingsoperaties en uiteindelijk onvruchtbaarheid. Kinderen op dit pad zetten – een pad die velen betreuren – is een duidelijk, grotesk kwaad. We hebben een vreselijk verkeerde afslag genomen door farmaceutische bedrijven toe te staan levenslange patiënten te maken van gezonde kinderen….“
Britse media berichten dat de leiding der Anglikaanse Church of England overweegt “geslachtsneutrale alternatieven voor God” te gebruiken. In het voorjaar zou er een project met dit thema opgestart worden om te beslissen of er veranderingen zitten aan te komen of niet. Zo ja, moet dit door een synode bekrachtigd worden.
Let wel: het is niet zo dat het Anglicaanse Opperwezen plotseling een transwezen geworden is – men weet dat eigenlijk niet zo goed – maar men stelt zich de vraag of het geslachtsspecifieke taalgebruik met betrekking tot God niet stilaan aan hernieuwing toe is. En ja hoor, ook bij dit eigentijds nepprobleem, was het een vrouw, de dominesse Joanna Stobart die de gesneden kater de bel aanbond bij de liturgiecommissie door zich af te vragen welke maatregelen er moeten ondernomen worden “om een inclusievere taal bij onze geautoriseerde liturgie te ontwikkelen”. En zij voegde eraan toe dat “zij meer mogelijkheden zou wensen om over God op een niet geslachtsspecifieke manier te spreken. En bij gebeden niet om Gods opmerkzaamheid te smeken met het gebruik van “mannelijke voornaamwoorden”.
Kop van jut is het “Onze Vader”. Moet er een “Onze Moeder”, of een “Onze ouders” aan toegevoegd worden? Waarschijnlijk is er ook vanalles mis met het Wees-gegroetje. En zal men dan ook de vraag kunnen stellen waarom er met Kerstmis een jongetje geboren werd en geen meisje, of iets ertussen in.
