De dubbele draaitrap, een architectonisch en technisch wonder, bevindt zich in de Grazer Burg (Steiermark, Oostenrijk). Burg Graz werd in het jaar 1438, onder de leiding van de heilige Roomse Keizer Friedrich III gebouwd en door diens zoon, Maximilian, in de jaren 1494 tot 1500 uitgebreid.
In deze burcht leidt een dubbele draaitrap via twee verdiepingen naar de toren. Het is een architectonisch meesterwerk en werd dikwijls als symbool van de eeuwigheid geïnterpreteerd. De Grazer bevolking noemt hem “de trap van de verzoening”… immers, als de wegen zich scheiden, dan vindt men zich uiteindelijk ergens verenigd terug. De trap heeft nog een naam, de “Busserl-Treppe”, de kusjestrap, omdat men zich op elke verdieping omarmt en kust.
Nvdr: Omwille van een ons onbekende reden konden wij de wekelijkse brief van pater Daniël niet meer ontvangen. Wellicht moest de postduif onderweg ergens een veilige schuilplaats zoeken...
Goede vrienden,
Meditatie
Rijkdom van de sociale leer van de Kerk (1)
Dagelijks worden we bedolven onder plechtige beloften van wereldleiders en verregaande besluiten van wereldorganisaties, die schaamteloos aan de bevolking hun vrijheid, bezit, waardigheid en leven ontnemen. De desastreuze gevolgen worden met de dag duidelijker.
Het recente coronabeleid was hiervan een duidelijk voorbeeld. Op ongegronde wijze werd angst opgedreven, waardoor de overheid een totale ontwrichting van de maatschappij wilde verantwoorden. Terwijl het sociale leven gewoon werd geblokkeerd en een onevenredig aantal mensen stierven, tot armoede vervielen, ziek en depressief werden, groeiden de macht en het persoonlijk bezit van enkele superrijken met miljarden dollars.
Ook de kerkelijke autoriteiten deden slaafs mee en stemden er mee in dat alle eerbied voor een waardige viering van het christelijk geloof werd afgeschaft. Zelfs op hoogfeesten werden geen liturgische vieringen gehouden of met een heel klein aantal aanwezigen, op afstand van elkaar, met mondmaskers, zonder wijwater, zonder heilige Communie…
De grote wereldleiders en wereldorganisaties hebben hun vertrouwen verspeeld. Hun beleid blijkt gericht op de vernietiging van de vrijheid en de waardigheid van de burgers, vooral de zwaksten (ongeborenen, bejaarden, gehandicapten), de gezinnen, de kleine ondernemingen en de staten zelf. De mooie verklaringen over de rechten van ieder mens hebben nog slechts de waarde van een vodje papier. Neen, het ging voor hen niet om het leven, de gezondheid, de waardigheid en de vrijheid van de burgers in een gelukkige, welvarende samenleving. De rijkdommen van de aarde zijn hiervoor ruimschoots voldoende indien ze eerlijk verdeeld en door de oprechte inzet van mensen ontgonnen worden. Het doel bleek echter te zijn: de wereldbevolking zo efficiënt mogelijk ziek maken en verminderen om de overblijvenden dictatoriaal tot slaven te herleiden. En dit blijkt nu meer dan ooit het doel te zijn van de grote wereldleiders en wereldorganisaties, verpakt in de Nieuw Wereldorde met de mooie slogan: “Je zult niets bezitten en gelukkig zijn”. Wie trapt daar nu nog in?
Het wordt tijd dat christenen hun waardigheid hervinden en de waardigheid en vrijheid van hun medeburgers verdedigen, vanuit de onverwoestbare rijkdom van het christelijk geloof, dat voortkomt uit het Woord Gods, het Oude en Nieuwe Testament. Het is de basis van zowel het geloof als van de moraal. Zo is het christelijk leven zelf al een oproep tot een sociaal en rechtvaardig leven.
Ziehier hoe de sociale leer van de Kerk uit de Schrift zelf voortkomt. Uit het Oude Testament blijven de “Tien Woorden/Geboden” als Gods geboden voor gans de mensheid van kracht (cf. Exodus 20). In het hart van Deuteronomium staat de plechtige belijdenis: “Luister, Israël. De Heer alleen is onze God. Gij moet de Heer uw God beminnen met heel uw hart, met heel uw ziel en met al uw krachten” (Deuteronomium 6, 4). Waar God niet erkend wordt, daar krijgt ook de mens geen plaats. Verder is dit boek één pleidooi voor goedheid, mildheid, barmhartigheid en menslievendheid.
De profeten treden op telkens wanneer de rechten van God of van de mensen met voeten worden getreden. Waar het volk geheel opgeslorpt wordt door eigen activiteiten en plannen zullen de profeten hen wijzen op hun eerste plicht, namelijk God eren en erkennen. En wanneer het volk door eigen liturgie verblind wordt, zullen ze duidelijk maken dat uitbuiting en verdrukking van medemensen niet kunnen toegedekt worden door vrome offers op te dragen. Amos is een bijzondere “sociale” profeet, die het verdient om bij gelegenheid eens afzonderlijk voorgesteld te worden.
Een aparte behandeling verdient ook “de tijd van de rechters”: “In die tijd was er in Israël nog geen koning; iedereen deed wat hem goed leek” (Rechters 21, 25). Het is een tijd van oorlog en veel ellende. Het gezag is gebouwd op al te menselijke overeenkomsten zonder erkenning van God. Nu noemen we dat “democratie” (?!). De samenleving is echter geroepen om bestuurd te worden door een koning die Gods gezag erkent! Indien een samenleving Gods gezag niet erkent, wordt ook de waardigheid van de mens niet gerespecteerd. Hieruit volgt allerlei ellende. “In de tijd van het rechtspreken van de Rechters, brak er in het land een hongersnood uit” (Ruth 1, 1). De tijd van de Rechters omvat enkele eeuwen. Deze uitdrukking geeft dus geen nauwkeurige tijdsaanduiding aan, maar schetst een toestand. En wat krijgen we nu? Dat is toch wel het toppunt van alle miserie. In het “beloofde land” dat overvloeit van melk en honing is er hongersnood! Dat is het resultaat van de “menselijke overwegingen” van de “tijd van de rechters”, waarbij Gods gezag niet wordt erkend. In de Schrift is er een wezenlijk verschil tussen een “Rechter” en een “Koning”. Dé Koning van Israël is God. Wie in zijn naam goed bestuurt, zal zijn instrument zijn, namelijk de levende verpersoonlijking van de Wet, die vóór alles de Wil van God doet respecteren.
Het eerste Bijbelse fundament van de sociale leer is de leer over de schepping. Hieruit begrijpen we de onvervreemdbare waardigheid van ieder mens, geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God, die als Drie-eenheid zelf “gemeenschap” is. Als enig schepsel op aarde draagt hij voor altijd de goddelijke levensgeest in zich: bewustzijn, verstand en vrije wil. Man en vrouw zijn in waardigheid aan elkaar gelijk maar door hun geslachtelijke differentiatie onderscheiden en hebben elk hun eigenheid, waardoor zij op mysterieuze wijze delen in Gods eigen, nagenoeg onbeperkte scheppingskracht. De mens is geroepen om in liefdevolle relatie zorg te dragen voor elkaar en te genieten van de schepping, die aan hem werd toevertrouwd. De schepping is er voor de mens, niet omgekeerd (wordt vervolgd).
“In der internationalen Politik geht es nie um Demokratie oder Menschenrechte. Es geht um die Interessen von Staaten. Merken Sie sich das, egal, was man Ihnen im Geschichtsunterricht erzählt.“
“In de internationale politiek gaat het nooit om democratie of mensenrechten. Het gaat om de belangen van staten. Onthoud dit ook als men u in de geschiedenislessen iets anders vertelt.”
Egon Bahr*
*Egon Karl-Heinz Bahr was een Duitse politicus. Hij was staatssecretaris en minister in de kabinetten van Willy Brandt en Helmut Schmidt en wordt gezien als architect van de Neue Ostpolitik van Brandt. Bahr was lid van de Sozialdemokratische Partei Deutschlands.
Zijn bijnaam “Tricky Egon” dankte hij aan zijn talent voor geheime diplomatie. Hij gold als een zwijger, die “belangrijke informatie zelfs voor zichzelf geheim hield”. En hij had hiermee succes. Aan Egon Bahr, de man op de achtergrond, dankt Duitsland de ontspanningspolitiek die uiteindelijk tot een (gedeeltelijke) hereniging van West- en Oost-Duitsland zou voeren.
Huidige politici zouden van zijn logica nog iets kunnen leren. Hij stelde nl. dat “indien men van het Oosten (hij refereert naar de DDR en Rusland) iets wil hebben, dan moet men deze niet de rug toekeren, maar zich naar hem toe wenden”.
“Antwerpenaars, denkt gij nog wel eens aan uw oude stad, aan onze fiere toren, de Grote Markt en Brabo van Jef Lambeaux, herinnert gij u nog …” vraagt de stem op de achtergrond zich af.
Ja, wij denken nog dikwijls aan ónze oude stad, die door de beleidsmakers verkracht en verkocht werd, aan gebouwen die slechts nog op oude postkaarten bestaan, aan een tijd waar men – zowel overdag als ‘s nachts – nog veilig over straat kon lopen, waar men ongehinderd kon auto rijden én parkeren, waar de “Zwarte Jef” de énige zwart-gepigmenteerde burger was, waar men tot in de ochtenduren kon plezier maken – eerst lekker eten in een lievelingsrestaurant, dan een cinemake doen, vervolgens gaan dansen of zingen in de Piet Pot… en met de laatste tram, resp. bus, naar huis… zonder gevaar voor lijf en leden… We kunnen zo nog uren doorgaan… Indien we toen geweten hadden wat de beleidsmakers, zowel die van ‘t Stad als van de Belgiek voor ons en onze nazaten in petto hadden, zouden we dit dan zo lijdzaam ondergaan hebben?
“Oud-Antwerpen leeft nog,” beweert de stem op de achtergrond… Wij kunnen dit niet bevestigen. Oud-Antwerpen leeft slechts nog in onze herinneringen. Stapt eens op een willekeurige tram. Het is niet uitzonderlijk dat u de énige blanke passagier bent en dat u van de gesprekken “geen knijt” kunt verstaan…
Heropent Links het abaya-debat in Frans onderwijs?
De schoolvakantie is halverwege en toch lijken al onweerswolken al samen te troepen rond de start van een nieuw schooljaar in Frankrijk. Want de linkse coalitie Nouveau Front populaire heeft blijkbaar plannen om de abaya-kwestie terug op tafel te leggen. Op Wikipedia kan men lezen dat de abaja (ook wel abaya) een eenvoudig, los kledingstuk is, een soort jurk, gedragen door vrouwen in de islamwereld. In de jaren ’20 van deze eeuw kende dit kledingstuk vooral in Franse scholen een forse opmars, de abaya werd het symbool van een toenemende islamisering.
Omdat de strikte scheiding tussen kerk/ religie en staat een fundament van het Franse onderwijs is, kon minister van onderwijs, Gabriël Attal, niet anders dan een duidelijk signaal geven. Bij het begin van het schooljaar 2023 vaardigde hij per circulaire een verbod van alle kledij uit, die “in de schoolomgeving een duidelijk toebehoren tot een bepaalde religie uitdrukt”, zoals het staat geschreven in de Bulletin officiel van 31 augustus 2023. Rechts stond achter dit duidelijke verbod, links had het veel moeilijker, en vooral dan La France Insoumise, zowat de partijpolitieke belichaming van het befaamde islamgauchisme.
Om islamkiezers aan te trekken…verwacht u aan het ergste
Rodrigo Arenas, LFI-parlementslid voor het 10de arrondissement van Parijs, was op maandag 8 juli te gast bij Olivier Truchot van de Franse commerciële zender BFM Story. Zijn rond-de-pot-gedraai belooft niet veel goeds. Want “het Nouveau Front populaire staat achter de wetten van 1905 en 2004” (de wetten op de laïcité van het onderwijs). Dan is er toch geen discussie over de abaya? “De laïcité laat zich echter niet samenvatten in een discussie over bepaalde kledingstukken”, is de reactie van Arenas. Die kledingstukken slaan allicht op de abaya van de moslimvrouwen.
De journalist dringt aan en Arenas gaat verder: “Voor de circulaire van Attal konden schooldirecties ook al deze kleding verbieden als ze de openbare orde dreigde te verstoren”. Maar, reageert de journalist: “De circulaire kwam er toch op vraag van de schooldirecties om zich te beschermen tegen acties van ouders en kinderen?”. Waarop Arenas het rond de pot draaien tot kunst verheft met deze reactie: “Er zijn zaken die men niet in regels kan gieten omdat er dingen zijn die op een menselijke manier moeten worden geregeld”.
Het is duidelijk dat LFI zich niet zal verzetten tegen de schrapping van de circulaire-Attal. Duidelijk is dat eens het verbod op de abaya geschrapt is, het hek van de dam zal zijn. Schooldirecties zullen zich in de steek gelaten voelen, islamitische ouders en kinderen zullen hierin net een opsteker zien om een tandje bij te steken in deze visuele islamisering van de Franse scholen, laïcité of niet!
Op St Kilda, op 60 km van de Schotse kustlijn, woonde gedurende vele eeuwen een kleine gemeenschap, die leefde van vogelvangst en wolproductie. In 1930, geplaagd door honger en ziekte, vroegen de laatste bewoners aan de Schotse regering te helpen bij hun evacuatie.
Vandaag is het bekend voor de hoogste kliffen van G.B., de belangrijkste broedplaats van vogels in N-W-Europa. Het herbergt de grootste kolonie zeekoeten ter wereld, de oudste en grootste kolonie van stormvogels, de grootste kolonie papegazijnen in Groot-Brittannië en in totaal meer dan een miljoen vogels. Meer…
Doornroosje van Loulan (1800 v. J. -C) : een perfect bewaard mysterie
Ontdek de perfect bewaarde mummie van Loulan: Doornroosje, een van de 200 mummies gevonden in de westerse woestijnen van Xinjiang in China. Deze raadselachtige figuur, overleden op de zijderoute op 40-jarige leeftijd, biedt een fascinerende blik op de etnische diversiteit van die tijd. Met haar scherpe wangen, haar hoge neus en haar gevlochten blond haar daagt de Doornroosje van Loulan de historische overtuigingen uit, wat bewijst dat de blanken 3800 jaar geleden deze verre landen hebben bereikt.
Gekleed in rode jurken die nog intact zijn, zijn schoonheid en bewaring buitengewoon. Deze vaststelling roept nog steeds mysterieus en controversieel op, vooral tussen de Oeigoeren van de regio en de Chinese leiders. De mummie van Loulan vertegenwoordigt een belangrijk stukje geschiedenis, verweven met de oude handelsroutes van de zijderoute en de complexe culturele identiteit van de regio.
https://youtu.be/OADTPqIOzIk?si=GziX3KaGlCg66qJ_
Een blik in de verre voorafgaande geschiedenis van Loulan:
… zegt Nobelprijswinnaar John Clauser. Dit is waarom hij gelijk heeft.
“Het klimaatverhaal dat het IPCC en zijn voorstanders verkondigen, is gebaseerd op slechte statistieken, een gebrekkige selectieve gegevensselectie en een onvolledige behandeling van fysieke mechanismen, waarbij belangrijke negatieve terugkoppelingsmechanismen worden genegeerd.”
In een recente lezing legde Nobelprijswinnaar en natuurkundige John Clauser uit hoe de modellen en analyses van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC), waarop politici en activisten vertrouwen om beweringen over een ‘klimaatcrisis’ te ondersteunen, niet voldoen aan de basisnormen van wetenschappelijk onderzoek. Clauser ontving zijn Nobelprijs in 2022 voor de observationele meting van kwantumverstrengeling en begrijpt het probleem van het onderscheiden van een fysiek signaal van achtergrondruis goed.
