Categorie archieven: geschiedenis
Toen kon men er nog mee lachen… nu niet meer
Humor ist wenn man trotzdem lacht!
We schrijven de jaren ’70 van de vorige eeuw. De oliecrisis is een feit. WDR produceert een TV-reeks “Ein Herz und eine Seele” over het leven van een gezin in Nordrhein-Westfalen. Ze wonen in een rijhuis en hebben het hart op de tong. De ouders liggen regelmatig in de clinch met hun kinderen, die helemaal door de mei ’68-microbe ingepalmd werden. De vader, Alfred Tezlaff, is niet te spreken over de toenmalige federale regering o.l.v. socialist Helmut Schmidt.
In deze scène wil een politie-agent vader Alfred spreken. Die laat er echter zijn eten niet voor staan. De agent wil het ijs breken door te stellen dat het er aangenaam warm is. Waarop Alfred uit zijn krammen schiet:
“Nu laat die Helmut Schmidt ook al de kamertemperatuur controleren! Net terug uit Moskou en nu moeten wij al Siberische toestanden dulden. Bij ons is er te weinig olie, gas heeft hij achter de hand en nu, kijk zelf, alles uitgevonden en bijeen gelogen…. Zeg aan uw heer kanselier, bij ons, het is nu 19u24, bij ons, de Tezlaffs, is het 22°C.”
En dan komt er nog een vrome wens bovenop…
Hier zou Fernand Huts een voorbeeld moeten aan nemen
In de Hansestad Wesel werd de gevel van het oude stadhuis helemaal opnieuw gebouwd in Vlaamse laat-gotische stijl zoals het eruit zag 6 eeuwen geleden. Na de verwoesting tijdens WOII werd er een rij huizen gebouwd, quasi allemaal gelijk. Nu werd één dezer huizen aangepast met de gevel van het oude stadhuis en ziet het er weer uit zoals vroeger. De marktplaats kreeg terug een Vlaamse ziel. Terug naar de wortels. Inderdaad. Niets mis mee.
Hopelijk kan dit de Fernand Hutsen van deze wereld inspireren opdat zij hun ideeën van “cultuur” ergens in het archief van te vergeten stommiteiten opbergen.
Pierre de Gaulle, kleinzoon van Charles, is even kritisch als zijn grootvader over…
… VSA, de NAVO en de Europese media
Een citaat uit de bekendmaking van Charles de Gaulle uit 1966 dat Frankrijk uit de NAVO zou treden:
La France (. . .) se propose de recouvrer sur son territoire l’entier exercice de sa souveraineté.
(Le gouvernement francais a marqué (. . .) qu’il considérait que l’organisation du traite de l’Atlantique Nord ne répondait plus (…) aux conditions qui prévalent dans le monde à l’heure actuelle et qui sont jondamentalement différentes de celles de 1949 et des années suivantes)
Uit: Het Franse uittreden uit de NAVO, gepubliceerd bij Militaire Spectator (pdf)
“Om Frankrijks ‘rang’ en ‘onafhankelijkheid’ te herstellen zette De Gaulle zich op recalcitrante wijze af tegen de VS. Hij ijverde onder meer voor een drastische verandering van de verhoudingen binnen de NAVO en de EEG.”
Uit: onderstaand artikel verschenen in het Historisch Nieuwsblad:
Blijkt dat de appel niet ver van de boom gevallen is. Pierre de Gaulle, kleinzoon van zijn illustere grootvader Charles, heeft soortgelijke bezwaren tegen de invloed van over de Atlantische Oceaan. En hij neemt de internationale relaties tussen Frankrijk en de EU enerzijds en Rusland anderzijds op de korrel.
Pierre de Gaulle is niet bepaald terughoudend om de leugendictatuur der VSA & handpop NAVO, de idolate vazallenjournalistiek der media aan de kaak te stellen en te wijzen op de daardoor – boemerangsancties – veroorzaakte economische problemen in de EU.
U bent getuige van een gesprek dat kort voor Kerstmis plaats vond met Irina Dubois, hoofd van de vereniging “L’Association Dialogue Franco-Russe” en dat als video aangeboden werd op tweede Kerstdag.
Meer weten over reeds uitgevoerde en geplande activiteiten: klik hier.
Wie Franse taallessen gekregen heeft zoals wij tijdens onze schooltijd zal zonder problemen het gesprek kunnen volgen. Indien niet, kan u via de icoontjes onderaan zowel de ondertiteling, aangehechte vertalingsmogelijkheden als de geschreven tekst kunnen oproepen.
8 januari: feestdag van de heilige Goedele
Bij Goedele zat het heilig zijn in de genen:
Ze werd rond 650 geboren in het Vlaamse Ham, bij Aalst (of in de Brabantse plaats Hamme) als dochter van Sint Amalberga († ca 690; feest 10 juli) en Sint Witger († 690; feest 10 juli). Ook de andere twee kinderen uit dit gezin zouden later als heiligen worden vereerd: Reinhildis van Kontich († 8e eeuw; feest 16 juli) en Emebertus van Cambrai († ca 715; feest 15 januari). Goedele’s peettante was Sint Geertruida van Nijvel († 659; feest 17 maart).
Haar opvoeding kreeg ze als kluizenares in het klooster van haar peettante. Nadat deze was overleden, keerde Goedele naar het ouderlijk huis terug en legde de gelofte van zuiverheid af. Als de haan kraaide, begaf ze zich op weg naar de kerk van Moorsel om haar gebeden te doen.
Tal van wonderen worden aan haar toegeschreven. Blijkbaar is haar wonderkracht in de loop der jaren uitgewerkt. Hoewel ze de beschermheilige van Brussel is, glijdt de stad steeds verder weg in het heidendom. Meer over de h. Goedele… Misschien zou ze hierboven best eens een vergadering beleggen met de heilige Christoffel, opdat hij zijn beschermende hand boven de reizigers in zijn zakken laat zitten. Bij Wikipedia staat ze vermeldt als “Belgische heilige”. Vermits België toen niet bestond, zou dit door iemand die toegang heeft, moeten recht gezet worden.
Betekenis Goedele
Vorm van Goede. Eenstammige verkorting van een Germaanse naam met god- `god’ of goed- `goed’.
Heilige: Gudula, patrones van Brussel. In 1047 werd haar lichaam overgebracht naar de St.-Michaelskerk in Brussel, die tot voor enige jaren St.-Goedele heette, in de volksmond gewoonlijk Sinter Goele(n).
U krijgt ook nog een historische uitleg van Paul De Ridder over de kathedraal, die ze moet delen met Sint Michiel:
Interessante vragen en nog interessantere antwoorden
Het kan verkeren
Verschillende Britse media berichtten recent over Blairs voorzet om voor Poetin een plaats aan de tafel der ‘righteous nations’ te reserveren. We schrijven dan het jaar 2000. Blairs voorstellen werden bekend door de publicaties uit het Britse Nationaal Archief.
Volgens deze bronnen beschreef Blair tijdens een gesprek met de toenmalige Amerikaanse vice-president Dick Cheney in het jaar 2001 Poetin als “een Russische patriot, die zich realiseert dat Rusland het respect van de wereld verloren had” en vergelijkt Poetins denkwijze met die van een “Russische de Gaulle“. Blair was zich ervan bewust dat Poetin “in de VSA weinig bijval krijgt” en liet Cheney weten dat hij (Blair) vond dat men best “Poetin zou aanmoedigen een westerse houding en economisch model aan te nemen”.
Poetin had, zoals zijn voorganger Boris Jeltsin, interesse getoond in een NAVO-lidmaatschap. Jarenlang werden er onder Jeltsin gesprekken gevoerd over een mogelijke toetreding. Poetin verklaarde voor zijn verkiezingssucces van 2000 nog dat “het moeilijk was de NAVO als vijand voor te stellen”.
De NAVO-uitbreiding in oostelijke richting en de westerse steun aan opstanden en daadwerkelijke hulp bij regeringswissels in voormalige sovjetstaten, maakten snel duidelijk dat een Russisch lidmaatschap uitgesloten was.
Hadewijchs nieuwjaarswensen
Hadewijch leefde in het begin van de 13e eeuw en is de eerste vrouwelijke dichter die we kennen in de geschiedenis van de Nederlandstalige literatuur. Zij is tevens een van de eerste schrijfsters van de lage landen die streeft naar persoonlijke vereniging met het goddelijke. De teksten die we van haar hebben zijn in een Brabantse variant van het Middelnederlands geschreven, dat is heel bijzonder, want de schrijftaal was toen Latijn.
Toch is haar bekendheid vrij beperkt gebleven. Zij moet een uitzonderlijke vrouw geweest zijn met grote poëtische en muzikale talenten en scherpe religieuze gevoeligheid. Het leven van Hadewijch was gewijd aan de liefde van en voor God. Uit haar Strofische Gedichten spreekt een grote liefde (minne) voor Hem. Sommige gedichten zijn ook zonder problemen als liefdesgedichten te lezen. Maar haar voorwerp van liefde was geen aardse minnaar of minnares, maar God.
In de grond is het echter onmogelijk Gods Liefde te definiëren, zegt Hadewijch. En zij heeft daar een goed argument voor: “ Alles wat over God in de mens zijn gedachten komt en wat hij over Hem kan weten of in een of ander beeld kan voorstellen, dat is God niet. Want kon de mens Hem begrijpen en verstaan met zijn geest en rede, dan was God de mindere van de mens. Dan zou zijn liefde gauw zijn ‘uitgemind’, zoals nu bij kleine mensen de minne gauw is opgebruikt” (Twaalfde Brief).
Als het nieuwe jaar aanbreekt,
dan hoopt men dat het seizoen snel komt waarvan velen heil verwachten en dat berg en dal in bloei zet.
Toch blijft de blijdschap nog achterwege.
Zo is het ook met hem gesteld die zich volledig geeft, vertrouwend op de mooie beloftes van Hoge Minne, voordat hij de voorsprong van de Minne heeft ingelopen.
Vertaling van couplet 1 lied 40
Je schoolkennis oppoetsen of gewoon nieuwsgierig naar Hadewijck? Neem dan een kijkje bij: https://hadewijch.net/leven/
Heer Ray van Angeltjes
Vandaag zou onze vriend Ray De Bouvre 84 jaar geworden zijn. Zou. Plotseling was hij er niet meer. Inmiddels reeds tien jaar geleden. Nooit meer zijn kwinkslagen, zijn satirische commentaar horen, zijn spitsvondige schrijfsels lezen.
En toch… Als we nu aan hem terugdenken, en dat gebeurt frequenter dan hij voor mogelijk had kunnen houden, dan herinneren we ons vooral amusante intermezzo’s, doorspekt met Ray’s onvergelijkelijke zin voor humor. “Heer Ray” werd hij door zijn schare volgelingen half-ernstig, half-lachend genoemd. Terecht: hij was dan ook een Sinjoor – een seigneur – in hart en nieren. Met Antwerpen en Gerda stond hij op en ging hij slapen. De toekomst van Vlaanderen baarde hem constant zorgen; hij schreef zijn frustraties van zich af in Angeltjes. En het is er niet beter op geworden.
Ray kon ook zonder complexen genieten van Franse liedjes, bv. van Lucienne Delyle. Voor Ray, voor u, voor ons, dit stukje pure nostalgie:
Een verslag uit Syrië zonder poco bril
Goede Vrienden,
Eeuwenlang bracht het Kerstfeest de grootste feeststemming in de gezinnen en in heel de maatschappij met originele kerstversieringen en flikkerende lichtjes, kerstliederen uit alle landen, aangrijpende verhalen en gedichten rond de kerstboom met kerststal. Ze gaven aan het private en openbare leven een ongekende diepte en drukten de onuitroeibare hunkering uit van de mensheid naar verlossing en vrede.
Al is de nood aan vrede en heil in onze wereld groter dan ooit, de kerststemming in de samenleving is nu sterk verminderd. Ook bij christenen is niet alleen de kerstsfeer maar tevens het besef van het unieke kerstgebeuren zelf aan het verdwijnen.
Met het fris en helder geloof van een bekeerling en de beeldrijke taal van een groot schrijver heeft de Engelse letterkundige Gilbert Keith Chesterton (1874-1936) het goddelijk mirakelspel van Kerstmis in al zijn grootheid opnieuw doen herleven. Zijn boek “De eeuwige mens” toont eerst: “De mens in het hol”. Vervolgens legt hij uit hoe ook God een holbewoner werd: “God in de grot”.
In Bethlehem hebben de uitersten elkaar ontmoet. Een hulpeloos Kind met onbeperkte macht werd daar geboren. En dit gebeurde niet op het wereldtoneel maar geschiedde als het ware “onder de wereld”. Het eerste bedrijf van het goddelijk treurspel vond plaats op een niet verhoogd en niet verlicht podium, waarvan zelfs het gordijn was neergelaten. “In het geheim van Bethlehem was het de hemel die zich onder de aarde bevond”. En deze “revolutie” werd ontdekt door gewone mensen uit het volk, zoals de herders: “…omdat hun geest het minst was besmet en verkild door de spitsvondigheden van de filosofieën en het bederf van de overbeschaving”. Ja, deze herders hadden hun Herder ontdekt. De plaats waar zij Hem vonden was geen campus van een universiteit of een academie maar “een plaats waar dromen waarheid werden”. In de verschillende landen worden de herders voorgesteld met de kleding, en in de omgeving van de plaatselijke bevolking. Denk maar aan de grote Vlaamse dichter en schrijver Felix Timmermans (+ 1947) en zijn “Kindeken Jezus in Vlaanderen”, dat toen in zovele parochies als kerstspel werd opgevoerd.
Nvdr: een Vlaamse opvoering hebben we niet gevonden, wel de vertellingen hieronder, uit Duitsland en Nederland. Het Duitse “hoorspel” is een aanrader voor bewonderaars van de taal van Goethe. Ook de Duitse taal wordt vandaag immers besmet met de “mondialisering” en een gebrek voor eigen fierheid. De volledige Nederlandse tekst van Felix Timmermans kan u via dit bruggetje lezen.
En de meesten van ons beseffen wel “hoe waar deze dwaling is”, hoe wijs, christelijk en katholiek. Bovendien komt hier ook het beste van de mensheid samen. Met de wijsgeren uit oosterse landen, “gekroond met de majesteit van koningen en bekleed met de geheimzinnigheid van wichelaars”: de wijsheid komt naar haar bron. Het hadden Confucius, Pythagoras, Aristoteles of Plato kunnen zijn. Ze vertegenwoordigen het zoeken van de oude leer naar de diepste waarheid, naar God. Boeddha zou “uit zijn onpersoonlijk paradijs gekomen zijn” om een Persoon te aanbidden en Confucius “zou de tempels, waar hij zijn voorvaderen vereerde, verlaten om te komen knielen voor een Kind”. En het is dit Kind dat de heidense deugden en heidense overtuigingen aantrekt, want “de kerk bevat wat de wereld niet bevat”.
Moderne pogingen van syncretisme brengen vele geesten in vervoering. Theosofen willen een parlement van godsdiensten samenroepen en bouwen een pantheon voor de hereniging van alle volken. Moslims, hindoes, boeddhisten, tolstojaanse vredesapostelen, troubadours zoals Franciscus, Calvinisten en Quakers… allen samen in één wereldgodsdienst. Helaas, “ze kunnen nooit iets groters maken dan het Credo”, zonder dat ze het verminken. Ze verwijderden namelijk altijd iets wezenlijks uit het kerstgebeuren en het was niet iets goddelijks maar meestal iets menselijks: de Moeder, de herberg, de herders, de wijzen of de soldaten van koning Herodes. Hun pantheon diende slechts voor een club van waanwijzen. De christenen weigerden resoluut Jezus Christus in dezelfde rij te plaatsen en “dat was het keerpunt van de geschiedenis”, want hierdoor werd belet dat de wereld zou sterven “aan de breedheid van opvatting en aan de verbroedering van alle godsdiensten”. Onbeperkte tolerantie leidt immers naar de grootste dictatuur. De katholieke geloofsbelijdenis is veel meer dan wijsbegeerte. Ze is, zoals geen enkele andere godsdienst katholiek, nl. universeel, voor alle mensen van alle tijden. De herders vertegenwoordigen het joodse volk, de wijzen alle andere volken. Samen vormen ze de twee-eenheid van de Kerk van Jezus Christus.
Kerstmis is echter niet alleen zalige vreugde, zoals “een brahmaanse vredesconferentie” of een “Scandinavisch winterfeest”. Het is feestvreugde in een loopgraaf. Het klokkengelui van middernacht heeft iets van de klank van zware kanonnen van een pas gewonnen veldslag. De mystieke figuren in het mirakelspel zijn de Moeder en de engelen, maar er is ook de dreiging van Herodes, die een oproep is tot voortdurende waakzaamheid. Kerst Iconen drukken dit uit doordat de kribbe al de vorm van een doodskist heeft. Het hoogste en meest waardevolle kan slechts verkregen worden “vanuit de diepte vanuit strijd”.
Toen Christus geboren werd, nam de Olympus, de woonplaats van Zeus, nog steeds de plaats van de hemel in. ”De wijsbegeerte zat nog op haar verheven gestoelte en zelfs op de tronen van de koningen, toen Christus geboren werd in de grot en het christendom in de catacomben”.
We mogen de optimisten de beschaving niet laten verwisselen met weldoend comfort. Herodes blijft op post als de blijvende bedreiging voor de strijdende Kerk. En de grot is niet alleen de plaats van Jezus’ geboorte maar ook van zijn dode lichaam. Het katholieke kerstgebeuren bevat volgens Chesterton drie verschillende en tegengestelde elementen, die alleen maar in de Kerstnacht tot eenheid gemaakt kunnen worden. Er is vooreerst het instinctmatige, onuitroeibare menselijke verlangen naar een hemel als naar een vaderhuis. Zovele dichters en scheppers van mythen doorheen de eeuwen beschreven een sprookjesland als hun verlangen naar een heiligdom van een god of naar een verblijf voor gelukzaligen. Het tweede element is een wereldbeschouwing die alle filosofieën ver overtreft en zich richt tot alle soorten mensen in alle mogelijke gemoedsgesteltenissen. Ze is tegelijk veelzijdig, gevoelig en veelomvattend. Ze beschouwt de wereld, niet door één enkel venster zoals de oude stoïcijn of de moderne agnosticus maar door honderd vensters tegelijk. Het derde element is de uitdaging voor de strijd. Het christendom spreidt zijn armen wijd open voor iedere goede gedachte en elk waardig initiatief maar zet zich schrap en bekleedt zich met “een ondoordringbaar harnas voor iedere vorm van dwaling”. Kortom, het kerstgebeuren is tegelijk “algemeen en énig”. Geen andere geboorte van een god of van een godsdienst stichter lijkt in de verste verte op de Kerstnacht. Wie dit ontdekt, weet zich gedwongen “een beter mens” te worden. Alles wat in ons voorbijgaande vertedering is, wordt dan “een eeuwige ontroering”. (Volgende week over de Kerk die telkens sterft en verrijst).
P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 30.12.22
Nvdr: Beelden uit Mar Yakub, kersttijd 2011:
Flitsen
De aangekondigde inwijding van het grootste Christusbeeld in Saidnaya is uiteindelijk om een ons onbekende reden uitgesteld.
De 23e ’s avonds vierden we creatief en ludiek de verjaardag van moeder Agnes-Mariam samen met de verjaardag van een moeder van een van de christelijke gezinnen die nauw met ons verbonden zijn.
Lees verder