The day the music died is een naam die wordt gebruikt om te verwijzen naar een vliegtuigongeluk dat op 3 februari 1959 plaatsvond nabij Clear Lake in de Verenigde Staten. Bij dit ongeluk kwamen drie Amerikaanse rock-‘n-rollmuzikanten om het leven: Buddy Holly, Ritchie Valens en J.P. “The Big Bopper” Richardson. (…)
American Pie betekenis: de verdeling van de Amerikaanse taart…
… is méér dan pannenkoeken-eten!
U krijgt er meteen een geschiedenisles en reclame voor onze Kempen bij:
Ronald Reagan vertelt over zijn ambtstijd als gouverneur onder het presidentschap van Obama. Tijdens zijn bezoek aan een campus van de Universiteit van Californië, met de gebruikelijke studentenprotesten, wordt hij overspoeld door een waterval van woorden door een student die stelt dat Reagan geen besef heeft wat er bij de jeugd omgaat omdat hij niet opgroeide in een tijd met instant elektronische communicatie, computers die in een oogwenk berekeningen kunnen maken wat voorheen maanden, of jaren, duurde. Of het snelle vliegtuigreizen, de ruimtewandelingen, de maanexploraties… enz… Toen hij even pauzeerde om adem te halen, kon Reagan er kort op antwoorden:
“Je hebt absoluut gelijk: we hadden dat niet toen we jouw leeftijd hadden, wij vonden ze uit!”
“De ooit succesvolle Volksunie is ten onder gegaan omdat zij liberaler wou zijn dan de PVV, socialer wou doen dan de SP, katholieker wou zijn dan de CVP en … groener dan AGALEV … terwijl haar achterban en kiezers alleen maar wilden dat hun partij VLAAMS was!
Geleend bij onze kameraad Luc Dhondt, VL2 nieuwsbrief 508 31.1.23.
Manu Ruys schreef in Ons Erfdeel: De Volksunie: opgang, inzinking, uitdaging. Onze redactie vindt dat Lucs krachtige analyse veel beter beschrijft wat de kiezers erover dachten.
… waarvan we vandaag nog de gevolgen moeten dragen
Geleend bij Raf Feys*:
Mijn waarschuwing in 1973 – bijna 50 jaar geleden- voor anti-autoritaire opvoeding, ontplooiingsmodel, ontscholing, leerlinggestuurd onderwijs
In januari 1973 hield ik in het tijdschrift ‘De Nieuwe Maand’ een pleidooi voor de verdere humanisering van de relatie leerkracht-leerling, kwaliteit van het onderwijs e.d. Tegelijk nam ik de escalatie in die tijd in de richting van de anti-autoritaire opvoeding, de ontscholingsdruk en het ontplooiingsmodel op de korrel.
*Geen ontplooiingsmodel (zoals destijds gepropageerd door Carl Rogers en Co): De leerkracht mag zich niet in sterke mate afhankelijk maken van de ideeën en voorstellen van de leerlingen. Hij beschikt namelijk over meer kennis en ervaring, over een leerplan en over een leerpakket, enz. Hij moet dit alles ter beschikking stellen van de leerlingen. Hij helpt ze b.v. met zijn kennis, hij helpt ze daarmee tot zelfstandige ideeën te komen.
Waar in de autoritaire opvoeding het werkelijk aanvaarden van de eigen gevoelens en ervaringen van het kind ontbreekt, ontbreekt in de ‘laisser-faire’ opstelling het voorstellen van de gevoelens, ervaringen en opvattingen van de opvoeder aan het kind. In het eerste geval miskent men de waarde van het individuele, in het tweede geval de waarde van het sociale in de relatie leerkracht-leerling. …
Niet-autoritaire opvoeding mag dus niet vervallen in het andere extreem – het anti-autoritaire – waarbij men als ideaal ziet de leerling vrijlaten om te doen waar hij zin in heeft, hem niet uitnodigen om iets te doen en om zich in te zetten. Zo betekent het vermijden van manipulatie niet dat de leerling geenszins beïnvloed wordt, dat de leerkracht niet tussenkomt
. … (In: Naar een open gemeenschapsschool, De Nieuwe Maand, januari 1973, p. 50 e.v.).
Commentaar
Het streven naar verdere humanisering van de relatie leerkracht-leerling – met behoud evenwel van beproefde waarden als discipline en eisen stellen – had o.i. een positieve invloed. Zelf hebben we ons – samen met collega’s – hiervoor ook sterk ingezet op onze normaalschool, en met succes.
Jammer genoeg sloegen de interne democratiseringsvoorstellen van een aantal ‘progressieven’ al vlug door. Extreme visies deden hun intrede binnen de pedagogiek: de VSO-brochure van minister Vermeylen van 1971 propageerde al volop de zachte leerlinggecentreerde didactiek en pleitte voor een copernicaanse revolutie, de anti-autoritaire opvoeding deed haa intrede, de ‘opvoeding tot ongehoorzaamheid’ (boek en film van Duitser G. Bott van 1972 over anti-autoritaire Kleutertuinen in Berlijn – geprezen door 2 Leuvense pedagogen) de knuffelpedagogiek à la Laevers en co vanaf 1976, de onderhandelingspedagogiek, het zelfontplooingsmodel, de ant-pedagogiek…
Alles wat rook naar eisen stellen, discipline, examens en punten … werd verdacht. We merkten een grote mate van prestatie-vijandigheid in de meeste pedagogische tijdschriften en repliceerden in 1974: weg met de prestatiedwang, maar leve de prestaties.
Het humaniseren van de relatie leerkracht-leerling was niet voldoende, men stuurde aan op gelijkheid en totale wederkerigheid, op antiautoritaire opvoeding, op ‘vrije keuze’ en zelfsturing, instant-welbevinden à la Laevers, knuffel- en onderhandelingspedagogiek, op zelfsturing…
De leerling moest gepamperd worden, leren moest vooral leuk zijn. De leerschool moest een leefschool worden. De waarde van goed doordachte leerplannen en handboeken werd miskend. De leerkracht mocht niet langer meer een expert en meester zijn, maar een coach. Het zelfontplooings-model deed zijn intrede en de ontscholing nam toe. De status van de leerkracht als professional en deskundige werd aldus aangetast.
De meeste praktijkmensen en scholen deden wel terecht niet mee aan de anti-autoritaire modes, aan de onderhandelingspedagogiek … die her en der ingang vonden.
De ministeriële brochure over het Vernieuwd Secundair Onderwijs van 1971 kondigde al de beeldenstormerij & ontscholingsdruk van de voorbije decennia aan; ze baadde in de geest van het einde van de jaren 1960.
We lazen: ”Het verwerven van kennis is niet langer het hoofddoel van het onderwijs. De nadruk valt voortaan op het kunnen, het ontwikkelen van vaardigheid. De vroegere weetjesopstapeling moet plaats inruimen voor de adequate inwerkstelling van de intellectuele eigenschappen. De zuiver dogmatische werkwijze die op het reproduceren van leerstof gericht was, moet men tot elke prijs vermijden. De kinderen moeten leren, leren zelf vinden. Inductieve en actieve methodes zijn vanzelfsprekend. Er moet voortaan zoveel mogelijk uitgegaan worden van de belangstellingssfeer van de leerling. De moderne pedagogiek legt ook de nadruk op het belang van de zelfwerkzaamheid en groepswerk.”
*https://www.stichtinglodewijkderaet.be/interviews/interview-met-raf-feys
We groeven even in onze herinneringentrommel en visten dit op: onze collega en haar echtgenoot waren grote voorstanders van vrijheid-blijheid op diverse** vlakken. Ook wat betreft hun zoontje in de kleuterleeftijd. Tot onze collega op een dag pas tegen de middag op kantoor verscheen wegens een dringend huiselijk probleem. Haar zoontje was uit zijn bed gekropen, terwijl de ouders nog sliepen, en naar de keuken getrokken waar hij aan een ontdekkingstocht begon. Daar laadde hij de kasten en de ijskast leeg, speelde met “sneeuw” – de grote verpakking wastrommel Dash – en liet vervolgens de kranen van de gootsteen lopen, nadat hij deze eerst toegestopt had. Resultaat: de buren op de verdieping onder hen sloegen alarm nadat het water door het plafond binnen sijpelde. Uw fantasie kan u nu de vrije loop laten… erger dan de werkelijkheid werd het niet!
Onze collega en haar man vonden immers dat hun zoon niet aan regels gebonden moest zijn. Ergo: alles stond binnen handbereik voor avontuurlijke kindjes die zich proefondervindelijk konden amuseren. Als hij – een kleuter – zin had op te staan: prima. Als hij zich vermaakte met kasten uit te laden: prima. Als hij vond dat waspoeder sneeuwpret kon vervangen: prima. Dat hij graag met water speelde: prima. Het probleem lag bij de onverdraagzame – zonder enige twijfel: autoritaire – onderburen.
We herinneren ons nog een klein akkefietje: zij hadden een terrarium met akelige beesten. Als voeding werden in Tupperwaredozen levendige larven en wormen gehouden. Pas toen het zoontje deze larven ontdekt had en deze als snoepjes begon te verorberen, dàt was dan toch voor de ouders een brug te ver. Wisten zij veel dat 50 jaar later de EU deze als voeding zou goedkeuren!!!
**inderdaad… wat u nu vermoedt: klopt inderdaad!
Hierbij twee voorbeelden in verschillende leeftijdsgroepen:
Luc Vermeulen meldt:
In juni vorig jaar werd het graf van Borms op de begraafplaats te Merksem door vandalen vernield. Stad Antwerpen liet het grafmonument herstellen. We ontvingen de melding dat het graf van Borms opnieuw vernield werd. Grafschennis, hoe laag kan men gevallen zijn. Hoe laf kan men zijn om zijn frustratie bot te vieren op een graf. Links krapuul.
Als een poging tot voorlopig eerherstel plaatste Voorpost er een bloemstuk en een Vlaamse Leeuwenvlag bij.
De tekst vindt u hier en voor de liefhebbers een Japanse versie.
En dan zouden we voort kunnen gaan met ‘Es war einmal…”
De klimaatsekte moet hiermee toch met vragen zitten. Waren er enkele duizenden jaren geleden fabrieken, auto’s, vliegtuigen, kippen-, varkensmesterijen, hoge bemesting van landbouwgronden, energiecentrales op steenkool, gas…. Hoeveel mensen leefden er op aarde?
Als in de Alpen prehistorische zaken gevonden worden (U herinnert zich “Ötzi“, gevonden op een hoogte van 3210 m) dan is dit toch een teken dat het vroeger mogelijk was over de Alpen te geraken zonder dat sneeuw- en ijsbarrières dit verhinderden.
Een een nieuw onderzoek, gebaseerd op gevonden bisentbeenderen, bevestigde dat het enkele duizenden jaren geleden tot zelfs in het Romeinse tijdperk duidelijk warmer was op aarde dan nu het geval is. We citeren:
“[D]ie Buchengrenze, aber auch die Waldgrenze während der “Wisentzeit” (6.000 bis 1.200 Jahre vor heute) war viel höher und die durchschnittliche Sommertemperatur musste mindestens 3 bis 6 °C höher sein als heute. Bemerkenswert ist ein palynologischer Befund (Ressl, 1980) aus der Schachthöhle Stainzerkogelschaft bei Lunz am See. In dem Schacht (1.463 m, siehe Tab. 3) wurden Reste von Wisenten gefunden. Der Ton mit einem Schädelfragment mit Hornkernen darin wurde palynologisch untersucht. Die dominierenden Pollen stammten von Erle (Alnus), Eiche (Quercus) und Linde (Tilia). Die Eichengrenze (Grenze zwischen kollinen und montanen Vegetationsstufen) liegt heute in den Nordalpen zwischen 400 und 800 Metern (Grabherr et al., 2004). Eichen (Quercus) in einer Höhe von 1.450 Metern vor etwa 2.000 Jahren weisen ebenfalls auf ein Klima hin, das etwa 4 bis 7 °C wärmer war als heute.
Wisenten voedden zich met planten en loofbomen, die vandaag slechts in de lagere gebieden groeien. Toen echter, ergens tussen 6000 en 1200 V.C., groeiden er ook bv. beuken en eiken tot ca. 800 m hoger dan nu het geval is. Daaruit kan men concluderen dat het toen ca. 4 à 7° C warmer was dan nu.
Groenland kreeg niet toevallig die naam. En de wijnbouw floreerde ver noordelijker dan nu.
Een ander onderzoek, gepubliceerd in het jaar 2011, ging nog ervan uit dat de temperaturen ca. 10.000 jaar geleden op de noordelijke helft van de wereldbol ca. 3 à 4,5° C (in juli zelfs tot 8,5° C) hoger waren dan nu. En dat allemaal zonder de 8 miljard CO2-producerende bevolking en industrie! Iets waar de klimaatfanatici toch eens zouden moeten over nadenken, vooral zij ons de levieten lezen met onheilspellende berichten over steden en dorpen die onder water zullen lopen door het stijgende zeeniveau. Wie bv. antieke opgegraven steden in Griekenland, Turkije en Italië bezoekt, vindt daar resten van oude havens en kaaimuren die nu ver in het binnenland liggen. Het zeepeil stijgt en daalt sinds duizenden jaren, zonder dat de mens hierop invloed had of heeft.
… waarschijnlijk de énige keer in de geschiedenis
Dit gebeurde toen Franse troepen Nederland waren binnengevallen, dat samen met Engeland en Spanje Frankrijk had aangevallen. Het Nederlandse leger was zwak, en de Fransen hadden al snel een groot deel van het land ingenomen, waaronder Amsterdam. Daarom besloot een deel van de vloot over te steken naar Engeland om van daaruit door te vechten. Maar in het Nieuwe-Diep bij Den Helder kwamen ze vast te zitten in het ijs.
Lees meer: https://historianet.nl/techniek/scheepvaart/franse-cavalerie-verovert-nederlandse-vloot
https://nl.wikipedia.org/wiki/Overgave_van_de_Nederlandse_vloot_aan_de_Franse_cavalerie
Johan Sanctorum vertolkte in zijn recent opiniestuk niet alleen zijn mening maar waarschijnlijk ook die van de brede Vlaamse Beweging. We zijn sowieso veel te braaf, te bescheiden, we zijn sowieso te snel tevreden met een kleine blijk van erkenning. En Johan wijst de programmamakers niet zonder reden terecht. Hij sluit af met:
“Oorlog is niet voor doetjes, dat weten we ook vandaag, maar de Brugse opstand was een voorbeeld voor een omwenteling waarin een stedelijke middenklasse haar rechten opeist tegen het middeleeuwse Ancien Régime. Daar mogen we best fier op zijn.”
Lees: Heu… ‘Vlaamse Taliban’, Tom Waes?
Nvdr: “Het verhaal van Vlaanderen” zou gratis te (her)bekijken zijn via: http://4ty.me/d2mqug. Zou… We zijn er niet in geslaagd verbinding te maken. U misschien wel?