Dugin ziet bij de oude Indo-Europese culturen de apollinische denkvorm domineren. Die gaat uit van de hemelgod(en) en de rangorde van de standen. De Indo-Europeanen waren nomaden en vanaf het tweede millennium voor Christus vestigden ze zich in de vruchtbare gebieden van de Zwarte Zee en de Balkan. De Thraciërs zijn een voorbeeld.
Daar bestonden oude “matriarchale” landbouwsamenlevingen die de moedergodin vereerden. Dit is de Magna Mater of Grote Moeder Cybele. Dit is de cybelische denkvorm. De Thraciërs als reactie ontwikkelden daarbij de Dionysus-figuur.
Nietzsche over Apollo en Dionysus
Dionysus was de “go-between” tussen de hemelgodencultus en de aardecultus. Dit is de dionysische “logos”. Nietzsche beschrijft in zijn boek over de Griekse tragedie (1872) de apollinische en de dionysische vorm. Nietzsche kende echter niet de cybelische vormof dacht wellicht dat die volledig achterhaald was. Dugin ziet daar de derde vorm in die ook nu nog doorwerkt en in de moderne Westerse cultuur in zijn materialistische vorm sterk teruggekomen is. (Zie: Alexander Dugin en het moderne Europa; de aftelling)
Een belangrijke opmerking over de dionysische vorm. Bij de Indo-Europeanen is het dionysische niet stabiel, dat is het grote verschil met China. In het artikel over het oude Frankrijk zagen we dat het dionysische vrij goed geïntegreerd was dankzij de goed opgenomen Keltische erfenis. In Groot-Brittannië was dat anders, daar was het Keltische en het Germaanse weinig geïntegreerd, wat tot bipolaire spanning en vlucht in expansie (Britse rijk en de opvolger de VS) leidt.
De oorsprong van de gele draak
China dionysisch. De gele draak
De Chinese cultuur is vrij uniek volgens Dugin omdat daar niet één logos de andere domineert maar er in feite maar één logos is. Dat is de dionysische, de “go-between”. De Chinezen leven in de tussenwereld. Het apollinische (bovenaardse of “yang”) en het cybelische (onderaardse of “yin”) bestaan maar ze zijn niet zelfstandig. Ze zijn maar momenten in een niet aflatende golfbeweging. De code van die beweging is de Tao. Een code waar aarde, hemel en tussenwereld zich naar richten. Dat wordt geïllustreerd door de rol van de draak.
Apollo zie je vaak afgebeeld in gevecht met de slang of draak. Die draak staat voor de duistere wereld die Apollo wegduwt en afsluit. De draak hier is een negatief symbool.
De draak in China is niet een negatief symbool en ook niet een onderaards symbool zoals bij Cybele. De Chinese draak heeft vleugels gekregen zoals een vogel en een onderlichaam van een vis zoals in de video hierboven. Die hoort dus thuis in de tussenwereld tussen het hemelse en onderaardse.
Er zijn draken in vijf kleuren wat overeenkomt met de vijf deugden, de vijf elementen (water, aarde…) en de vijf klassieke dynastieën (Han, Tang..). De voornaamste is wel de gele draak die verband houdt met de vruchtbare gele aarde (slib van de Gele Rivier) van China. Die staat ook in relatie met de mythologische “gele keizer”.
Confucianisme is geen communisme
Is China nog communistisch?
Het communisme was uiteraard apollinisch met zijn top-down structuur. Is China nu nog communistisch? Nee, communisme kent geen privé-bezit en geen kapitalisten. Dat is er allemaal in China. De Chinezen zijn niet van plan dat op te geven. China is wel confucianistisch. Veel commentatoren verwarren communisme met confucianisme. Dat laatste is millennia oud en weerspiegelt de Chinese traditie zoals hierboven beschreven.
In feite is Klaus Schwab (WEF) meer communistisch dan China met zijn GREAT RESET ent zijn slogan: “Jezult niets bezitten en gelukkig zijn.” De communistische technocratie van Schwab geldt uiteraard niet voor de 1%. Die zullen verder privé jets gebruiken. Maar zijn communisme geldt wel voor u.
Toen het ‘Verhaal van Vlaanderen’ gelanceerd werd, schoot verzameld links in een collectieve kramp. Nog voor de reeks uitgezonden werd, bezweerden ze al dat dit zonder enige twijfel identitaire propaganda zou zijn die in de nevelen van de geschiedenis de Vlaamse identiteit zou moeten construeren. En die Vlaamse identiteit bestaat volgens hen uiteraard niet, in schril contrast met hun beate adoratie voor pakweg de Marokkaanse identiteit. Gewone Vlamingen luisterden zoals gewoonlijk niet naar die vooringenomen linkse zelfhaat en keken bij de miljoenen. Niet verwonderlijk natuurlijk, van waar we komen, bepaalt wie we zijn en waar we naartoe gaan, zo wisten de Griekse wijsgeren al, en dat interesseert iedereen.
Nu de reeks afgelopen is, kunnen we concluderen dat niet ‘het’, maar wel ‘een’ verhaal van Vlaanderen verteld werd. Academische ondersteuning van PVDA-professoren zoals Jan Dumolyn transformeerden de Guldensporenslag zowaar tot een proto-marxistische klassenstrijd, om maar iets te noemen. Nog interessanter dan wat en hoe er verteld werd over onze geschiedenis is het nog interessanter wat er juist niet verteld werd. Over de taalstrijd en de Vlaamse emancipatie amper een woord. De Vlaamse regering doet er dan ook goed aan bijkomende reeksen te bestellen, die de andere, verzwegen verhalen en invalshoeken over Vlaanderen vertellen.
De laatste aflevering bakte het echter helemaal bruin. Daar werd niet een bepaalde visie op het verleden van Vlaanderen verteld, maar werd meteen ook de toekomst vastgelegd. En daaraan, noch aan de wenselijkheid daarvan, mogen we zelfs niet meer twijfelen. Vlaanderen moet en zal superdivers zijn. Het gaat daarbij niet over diversiteit van opinie, voorkeuren, geslachten of overtuigingen, maar het gaat in wezen over etnische heterogeniteit ten gevolge van migratie. En dat vinden ze geweldig. Maar is het dat ook wel?
Vlaanderen migratieland?
Vlaanderen is per definitie geen migratieland. De reden daarvoor is onze bevolkingsdichtheid en de beperkte, dus schaarse ruimte. Toch hebben we migratiegolven gekend de afgelopen decennia. Die werden gedreven door een economische logica. Tekorten op de arbeidsmarkt drijven de prijs van arbeid op. Dat vond het patronaat niet interessant. Dus manipuleerden ze de arbeidsmarkt door gastarbeid. In de jaren ’50 en ’60 werden vooral Europese gastarbeiders aangetrokken (Italianen, Spanjaarden, Grieken). Vanaf midden jaren ’60 toen de mijnen al begonnen te sluiten had men zelfs nog goedkopere arbeid nodig, en importeerde die vanuit Marokko en Turkije. Deze gastarbeiders waren letterlijk te gast om te arbeiden, maar toen de oliecrisis uitbrak in 1974, keerden ze helemaal niet terug, maar lieten in tegendeel hun hele familie overkomen om zich hier te vestigen. De winsten waren voor het patronaat, de samenleving draaide echter op voor de sociale kosten en het multiculturele drama dat zou volgen.
Identiteit is een complex gegeven. Het definieert wie we zijn, en dus waar en bij wie we thuis horen. Mensen zijn immers sociale wezens en organiseren zich altijd in verbondenheid met elkaar en definiëren zich in relatie tot mekaar. In politieke zin is identiteit eenduidig: dat is de nationaliteit. Nationaliteit kan men overal ter wereld verwerven, ook bij ons. Daarmee drukt men uit gedeelde politieke belangen te verdedigen. Dat is formeel een administratief proces, maar stoelt op culturele identiteit. Anders is het inhoudsloos. Tot die culturele identiteit hoort taal, geschiedenis, afkomst, waarden en normen. Dat is een veel minder eenduidig, maar eerder een organisch gegeven. Daarom is identiteit ook niet statisch, maar past het zich zeer geleidelijk doorheen de tijd aan. Identiteit aannemen stopt niet met een nationaliteitsverwerving, maar is het begin van een cultureel transformatieproces, waarbij men van een oude culturele identiteit overgaat naar een nieuwe. Dat is een zeer traag proces dat soms zelfs meerdere generaties kan duren.
Multicultureel drama
Elke samenleving heeft een absorptievermogen. Dit is de capaciteit om nieuwkomers politiek en cultureel te integreren door te assimileren waarbij nieuwkomers uiteindelijk Vlaming onder de Vlamingen worden. Bepalend daarbij zijn de hoeveelheid nieuwkomers, de snelheid waarmee ze komen en hoe ver of hoe dicht ze cultureel van ons af staan. Grote groepen Italianen en Spanjaarden konden we relatief snel integreren. Echter, om precies dezelfde reden faalt de integratie van grote groepen niet-Europese vreemdelingen. Die integratie is door de omvang, de snelheid en de afstand niet mogelijk. In plaats van assimilatie stellen we dus het ontstaan van parallelle samenlevingen langs etnoculturele lijnen vast. Bruiden worden uit het land van herkomst hierheen gehaald. Met schotelantennes verbinden ze zich cultureel met het thuisland. Men identificeert zichzelf met het land van herkomst, zelfs al is men er niet eens geboren. Dat komt tot uiting in kleine, maar symbolische en dus erg betekenisvolle dingen. Als België tegen Marokko voetbalt is het feest in de Marokkaanse ghetto’s van Antwerpen, Mechelen en Brussel. De politieke vertaling daarvan is etnisch stemgedrag. Zo ontstaat een soort van staat-binnen-de staat. Inclusief burgerschap en dus inclusief nationalisme is niet alleen een contradictio in terminis, maar vooral een naïeve wensdroom die zich simpelweg niet manifesteert in de realiteit. Massamigratie leidt helemaal niet tot een nieuwe superdiverse inclusieve identiteit, maar wel tot een maatschappij van minderheden die zich verdeelt langs etnoculturele breuklijnen. En dat is problematisch.
Migratie betekent ongelijkheid en onvrijheid
Volgens prof. Robert Putnam is sociaal kapitaal noodzakelijk om een samenleving te organiseren. Dat bestaat uit gedeelde normen, waarden, overtuigingen, etc. Hoe etnocultureel homogener een gemeenschap, hoe meer sociaal kapitaal en dus hoe meer vertrouwen tussen burgers, hoe minder criminaliteit, en dus hoe meer gemeenschapsleven. Een sterk uitgebouwde sociale zekerheid is daar bij ons de uitdrukking van. Wij horen samen, en wij zorgen voor mekaar. Door migratie wordt onze samenleving heterogeen. Het logisch gevolg van de superdiversiteit is dus dat die sociale zekerheid zal privatiseren: privaat onderwijs, private zorg, private veiligheid. In andere heterogene samenlevingen zoals Brazilië of de VSA zien we dat al langer en ook bij ons is die evolutie stilaan begonnen. Superdiversiteit zorgt dus voor grotere ongelijkheid.
Sociaal kapitaal zorgt er anderzijds voor dat een gemeenschap zichzelf kan besturen en corrigeren. Men heeft niet voor alles formele controle en correctie door de staat nodig. Superdiversiteit echter, veronderstelt per definitie conflicterende normen en waarden. Hoe verenig je islamitische vrouwenbesnijdenis met Westers gelijke rechten? De staat moet tussenkomen, controleren en corrigeren. Net zo veroorzaakt superdiversiteit intergroepsspanningen, zoals racisme en discriminatie door iedereen tegen iedereen. Om die spanningen te kunnen bedwingen, ontbreekt per definitie het sociaal kapitaal, waardoor de staat die rol moet innemen. Wie had enkele jaren geleden gedacht dat de overheid met mystery calls discriminatie bij huurders zou opsporen? Wie had enkele jaren geleden gedacht dat een verkeerd woord op een voetbalwedstrijd tot een stadionverbod kon leiden? Superdiversiteit veroorzaakt een totalitaire overheid en leidt dus tot grotere onvrijheid.
Superdiversiteit onvermijdelijk?
Als de toekomst van Vlaanderen bepaalt wordt door massamigratie, dan is de onvermijdelijke logische uitkomst daarvan een maatschappij van minderheden. Het vreemde is dat dezelfden die dit model van superdiversiteit geweldig vinden, nu beweren dat minderheden het zo lastig hebben om vooruit te geraken ondanks alle kansen die geboden worden. Waarom zouden wij Vlamingen dan eigenlijk zelf een minderheid willen worden in ons eigen land? Bovendien, het logisch gevolg van superdiversiteit is meer ongelijkheid en meer onvrijheid door een gebrek aan homogeniteit en dus sociaal kapitaal. Waarom zouden wij dat wensen voor onze kinderen en kleinkinderen?
De waarheid is dat superdiversiteit geen onvermijdelijkheid is, omdat massamigratie een politieke keuze is. Sinds 2000 verwierven 499.117 personen van buiten Europa onze nationaliteit. Zullen we dat verder toelaten, of zullen we net zoals Denemarken hoge eisen stellen? In 1974 kondigde België een migratiestop af, maar sindsdien is de migratie enkel maar toegenomen via het asielmisbruik. Ze vluchten niet voor oorlog, maar naar het land met de beste sociale zekerheid, de zwakste grenzen en de naïefste politici: België. Zullen we dat verder toelaten, of willen ze net zoals Groot-Brittannië illegalen elk recht op asiel ontnemen? Asielrecht is een humanitair recht, maar dat mag geen verblijfsrecht betekenen. Asiel moet per definitie in eigen regio, en niet bij ons. Net zoals in de jaren ’70 schreeuwt het bedrijfsleven ook nu om importarbeid, in bijzonder van niet-Europeanen. Sociale dumping in de bouwsector en moderne slavernij in de deeleconomie zijn de exponenten van een compleet immoreel neokoloniaal model. Winsten privatiseren, multiculturele kosten socialiseren. De Europese Unie wil met het EU-migratiepact jaarlijks miljoenen naar Europa halen. We hebben migratie nodig beweert commissaris Johansson. Omdat we met denataliteit kampen, vult commissaris Jourova aan. Zij willen met andere woorden doelbewust de omvolking organiseren. In wiens belang is dat eigenlijk? Willen we daarmee blijven doorgaan, of willen we zoals Hongarije inzetten op gezonde gezinspolitiek en zoals Japan in een slimme economie door informatisering, automatisering en productiviteit?
Vlaanderen is per definitie geen immigratieland en moet het ook niet worden. Vlaanderen heeft geen superdiversiteit nodig, maar zelfbewuste Vlaamse identiteit. Het verhaal van Vlaanderen is nog lang niet geschreven. Omdat wij Vlamingen nog altijd de keuze hebben. Die democratische macht hebben ze nog niet van ons afgenomen. In 2024 nemen wij ons land terug. Dit is ons land, onze thuis, voor onze kinderen en kleinkinderen. En dat moet ook altijd zo blijven. Want we hebben er geen ander.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid VB, 10.3.23
Wegens de herkenbaarheid en de continuïteit van de reeks handhaven we dezelfde titel, ook al verblijft pater Daniël momenteel in Postel.
Goede Vrienden,
Ziehier de link naar de enthousiaste avond met de mensen rond Peter Vereecke, donderdag 2 maart, restaurant Pataya in Sleidinge (bewustzijnsbeweging Diogenes):
In Brugge was ik de volgende avond met een 60-tal eveneens bijzonder wakkere mensen.
Het is hartverwarmend samen te zijn met een dergelijke groep, die eensgezind ijvert voor waarheid en waardigheid zonder bijbedoelingen of verborgen agenda’s. Ik kreeg heerlijk logement in Brugge en Waasmunster, wat me als het ware iets gaf van de smaak van het Aards Paradijs: alles wat nodig is werd me in overvloed gegeven!
Zondagnamiddag was ik bij mijn zus, broers en schoonzussen waar we vrijuit ervaringen uit “de oude doos” hebben opgehaald: de herinneringen aan onze ouders en kindertijd. Het was allemaal zo eenvoudig en anders dan nu, maar we zijn God en elkaar dankbaar dat we het mochten beleven.
Maandag kwam Brecht Arnaert met zijn cameraploeg naar de abdij voor een interview van meer dan drie uur, dat vanaf volgende maandag te bekijken valt. We vertellen altijd hetzelfde en springen soms van de hak op de tak maar blijven wel in dezelfde boom. Kort samengevat. De komst in Syrië, voor de oorlog, was voor mij een echte cultuurschok. In werkelijkheid ervaarde ik een land dat zowat over heel de lijn radicaal het tegendeel was van wat onze kranten hierover schreven: een onvoorstelbare harmonie, welvaart, veiligheid…Ik begreep dat onze media alleen maar monster leugens blijven verspreiden opdat het westen oorlog kan voeren en de VS de grondstoffen van het land kan roven om het volk te onderwerpen aan de westerse belangen. Vervolgens vertel ik iets over de eigenheid van het klooster Deir Mar Yakub dat contemplatief wil zijn maar tegelijk zorg wil dragen voor de grote noden van de bevolking. Tenslotte spreek ik over de onovertroffen grootheid en originaliteit van de Persoon van Jezus Christus en het Evangelie. Ik verklaar dit met de reactie van Jezus, op de aanklacht van de farizeeën die een overspelige vrouw bij Hem brengen en willen dat Hij er mee instemt dat ze gestenigd wordt.
Correcties: We hebben vermeld dat we op zondag 26 februari in de Grieks-Melchitische kerk te Etterbeek waren. Het is geen “Syrische” parochie zoals we schreven. De pastoor Antoine Tannous stelt duidelijk dat het een parochie is met Armeniërs, Libanezen, Syriërs, kopten, Grieken en vele anderen… Verder gaven we vorige keer een erg vervormde naam van Brecht Arnaert.
En zo loopt ons verblijf weer ten einde. Gezien mijn leeftijd en de gezondheidsproblemen die ik met deze nachtvlucht gehad heb, dacht ik dat het wellicht mijn laatste bezoek zou zijn aan mijn heimat. Na het ontmoeten van zovele wakkere burgers en enthousiaste gelovigen, houdt ik rekening met de mogelijkheid dat ik toch nog wel eens Vlaanderen met mijn bezoek zal teisteren… “als ’t God belieft’!
… een heilige die u wellicht ontgaan is – in alle eerlijkheid: we wisten het ook niet – Daniel van Moskou, Rusland; grootvorst & weldoener; † 1303.
Hij werd in 1261 te Vladimir geboren als vierde zoon van de heilige Alexander Newski († 1262; feest 30 augustus). Zijn vader kwam om, toen hij nog maar één jaar oud was. Reeds op 12-jarige leeftijd zag hij zich aan het hoofd geplaatst van het toenmalige vorstendom Moskou. Op dat moment was het nog tamelijk klein. Hij wist het echter uit te breiden en te vergroten met de vreedzame middelen van onderhandeling en schenking. Aan de Moskwa bouwde hij een klooster dat hij noemde naar zijn patroonheilige Daniël de Styliet; het bekende Danilovklooster. Rond een bosrijke heuvel legde hij een houten palissade aan; hierbinnen bouwde hij een kerk en zijn paleis. Dit vormt het begin van het beroemde Kremlin in Moskou.
Toch wordt hij het meest gewaardeerd vanwege zijn vreedzaamheid. Toen zijn oudere broers met elkaar streden om de troon, wist hij ze met elkaar te verzoenen. In 1293 vielen de Tataren binnen en veroverden met grof geweld de steden Murom, Suzdal, Kolomna en Tver. Nu koersten ze richting Moskou. Daniël had zijn volk gesmeekt geen strijd te leveren, maar liever alle plundering en vernieling te verdragen die er over hen zouden komen. Misschien dat ze zo de meeste mensenlevens zou redden. En zo is het ook gegaan. Helaas zag hij zich tot oorlogvoering gedwongen, toen een van zijn broers zich aansloot bij de Tataren en tegen hem ten strijde trok. Daniël bracht hem een nederlaag toe, nam hem gevangen, maar behandelde zijn gevangenen met hoogachting en eerbied. Ook maakte hij van zijn overwinning geen gebruik om zijn gebied uit te breiden. Het groeide desondanks door vererving en overdracht.
Begin 1303 werd hij ziek. Op 4 maart van dat jaar stierf hij, 42 jaar oud, bewonderd door zijn vijanden en bemind door zijn onderdanen.
In onderstaande video werden een aantal kerken en iconen, aan hem gewijd, opgesomd met op de achtergrond een hymne:
Volgens Dugin is het cybelische in het Westen weer dominant geworden in de late moderne periode. De aardegodin Cybele is de Grote Moeder of Magna Mater. Daarvan komt het woord materialisme. Alle krachten van de materie moeten nu worden ontplooid en geharnast, alles is grondstof tot omvorming, planten, dieren, mensen, hun gender en DNA. Tegen 2050 is de fusie van mens-machine voorzien. Cybele hield in de onderwereld de agressieve Titanen in bedwang. Als die los geraken, ontstaat een “war of the worlds”. Ze zijn zeer populair in tv-reeksen en videogames.
Is de VSA de los gelaten titanische mogendheid gezien hun schijnbaar onbeperkte technische, militaire en financiële mogelijkheden? Het verzekeren van “full spectrum dominance” en wereldheerschappij?
Amerika, het licht gaat op in het Westen. Een geleerdenrepubliek, een technocratie?
De Zuilen van Hercules. “Plus ultra” of “Er is meer voorbij deze plaats”
“New Atlantis” heet het profetische boek van de grondlegger van de moderne wetenschap, Francis Bacon. (pdf) Het werd in 1626 postuum uitgegeven. Op de kaft zie je een schip varen tussen de Zuilen van Hercules (Nauw van Gibraltar). Daar staat bij “plus ultra” of “er is meer voorbij deze plaats”. In de Oudheid stond er volgens de legende bij de zuilen gemarkeerd: “Nec plus ultra” m.a.w. “Er is niets verder”. De Grieken en Romeinen kenden de kustvaart maar meden de oceaan zelf.
In “NewAtlantis” droomt Bacon overeen geleerdenrepubliek die in Amerika gevestigd is. Voor de Europese geleerden zal het licht voortaan opgaan in het Westen en niet meer in het Oosten. Amerika, de eerste technocratie?
Amerika occult
Het dollar-teken zou afgeleid zijn van die twee zuilen. Een dollar is immers een S-teken met twee evenwijdige balken.
De Twin Towers (2001) doen ook denken aan de zuilen van Hercules. Waren ze bedoeld als het portaal van een nieuwe dimensie? Het terrein wordt niet in die vorm heropgebouwd. Niet nodig, we zijn de nieuwe dimensie al binnengetreden, de versnelde cybelische fase, de RESET, de fusie van mens en machine (2050), de ultieme technocratie komt er aan.
We zien of het “werkt”
Dugin waardeert een oorspronkelijke kracht die in Europa niet aanwezig is. Het heet pragmatisme en is geformuleerd door de filosoof William James (1842-1910). Dat gaat niet uit van de opdeling subject-object en kijkt gewoon of iets “werkt”. Werkt het, dan is het OK, werkt het nu niet, ook OK, dan komt er iets anders. Dat is bij uitstek dionysisch…
De Europese filosofie is altijd uitgegaan van subject-object. Denk aan Descartes (“Ik denk dus..”). Denk aan Hegel waar de “subjectieve” geest zich in de geschiedenis “objectiveert”.
Dt heeft geleid tot een staatsvorming met “checks” en “balances”. Het 1ste amendement (vrije meningsuiting) en het 2de amendement (wapenbezit) maken massale censuur op het internet en massale bewaking zoals bij lockdowns moeilijk. Het verschilt erg van deelstaat tot deelstaat.
In de supranationale EU is censureren veel makkelijker, de EU-commissie heeft die macht naar zich toegetrokken en uitbesteed aan de “publiek-private samenwerking” met big tech.
Politieke correctheid doodt eigenheid
De “politieke correctheid” slaat echter toe sinds de jaren 1970 en verspreidt zich vanuit de VS over de wereld. Denk aan LGTB+, “cybelisch” feminisme.Links is in de VS bijna volledig “woke” geworden, er is geen anti-oorlogs of anti-globalistisch links meer zoals in de anti-WTO-protesten in Seattle (1999). Politieke correctheid is de grote gelijkschakelaar van de Westerse wereld. Wie geen homohuwelijk enz. kent, is achterlijk, “illiberaal” en moet “regime changed” worden.
De dag na de inhuldiging van president Trump (21 januari 2017) betoogden in de VS honderdduizenden in de Women’s March, ook “pussy march” genoemd door hen zelf. Ze kozen “pussy” omwille van de roze mutsen, sommige betogers waren ook gekleed in roze vagina-outfit. Ze betoogden tegen het “patriarchaat” van Trump. Ging Trump de Amerikaanse vrouwen deporteren naar de keuken, naar de harem? Waarover gaat het eigenlijk?
We leven in een versnelde Cybele-fase. Is Cybele feministisch? Dit is feminisme van de derde fase. De eerste fase waren de politieke rechten, de tweede de pil en abortus, de derde is de breuk met maatschappelijke en biologische bepaaldheden. De Cybele-feminist zegt:
“Je kunt niet gelukkig zijn als vrouw omwille van al die bepaaldheden. Mannen houden gewoon het patriarchaat in stand. Kap ermee. Maak dat je meer macht krijgt dan zij en leef je leven.”
De oorlog van allen tegen allen in een geatomiseerde wereld. Alles/iedereen is grondstof tot omvorming bij Cybele. Geslachtsverandering, hybrides, chimera’s. De Cybele-priesters in het Midden-Oosten waren ontmande mannen. … Is Cybele niet de spiegel van onze tijd?
In een vorig artikel bekeken we de denkvormen in Frankrijk, Duitsland en Vlaanderen zoals Dugin die beschrijft in zijn grote werk over de mentaliteiten (“nous”) van de verschillende beschavingen.
Hoe zit het in Groot-Brittannië?
De koude witte draak
Deze Engelse patriot legt uit wat de vlag van Engeland eigenlijk is…
Dit land is deels geromaniseerd Keltisch en weinig geromaniseerd Germaans (Angelen, Saksen en Normandiërs). Volgens Dugin is de synthese tussen die tweeniet gerealiseerd. Het Keltische is aanwezig in de rand, er is ooit een Keltische dynastie geweest: de Stuarts. De niet realisatie leidt tot een niet aflatende bipolaire spanning. Die is in de nieuwe tijd afgereageerd door de expansie, de kolonisatie, het Britse Rijk.
Die bipolaire spanning is overgebracht naar de kolonies, en meer bepaald de meest succesvolle nl. de VS. De Britten waren niet gericht op integratie van inlandse bevolkingen, een vermenging die in Latijns-Amerika wel gebeurd is. Dat heeft geleid tot de genocide van de indianen. De VS hebben echter eigen krachten waar we in een later artikel op ingaan. De globalisatie en de politieke correctheid zijn echter een grote bedreiging voor elke bestaande eigenheid.
Engeland en de City of London is het moederhuis van de Westerse globalisering. Het begon met het Britse Rijk, de studiebeurzen en stichtingen van de koloniaal Rhodes (1853-1902), de denktanks eerst Brits, dan Brits-Amerikaans en tenslotte Amerikaans-Brits-Europees, de programma’s zoals ERASMUS tot en metde Young Global Leaders (Davos) die nu in vrijwel elke Europese regering hun pionnen hebben (Decroo, Rutte, Macron, Sunak, Baerbock..).
De rode draak eeuwig in gevecht met de witte draak
"De geschiedenis van de vlag van Wales: Vele eeuwen geleden, toen draken ronddwaalden in het land, liet een witte draak zich neer in een klein dorpje en besloot er te blijven wonen. De witte draak had een ijskoud gemoed en liet alles bevriezen in zijn omgeving. Hij was er zich echter niet van bewust dat er al een andere draak in de buurt woonde. Een rode vuurdraak leefde niet ver van het dorpje; was in een winterslaap in een grot dichtbij de klif. Zes maanden later werd hij wakker en moest vaststellen dat een enorme witte draak zijn dorp in zijn greep hield. Hij zag dat zijn dorpelingen ziek waren door de koude. De rode draak voelde diep medelijden met zijn volk in de ijskoude lucht. De grond onvruchtbaar, niets kon er groeien. zelfs de taaie paardenbloemen niet. Het volk leed honger, snakte ernaar dat de rode draak hen zou bevrijden uit hun ijskoude miserie zodat hun land zou kunnen terugkeren naar het zonnige, warme klimaat zoals voorheen. De rode draak daagde de witte uit voor een tweegevecht bovenop de klif. De volgende ochtend vloog de rode draak naar de top van de klif waar de witte draak hem opwachtte. De dorpelingen wachtten angstig af. De rode draak viel aan en raakte de witte draak met zijn hoorn in de borst. De witte draak huilde van woede toen het blauwe bloed eruit spoot en verdedigde zich door met zijn staart uit te halen naar de kop van de rode draak. En toen werd het stil. De rode draak steeg in de lucht, als een pijl, en onthoofdde de witte draak met het uiteinde van zijn staart. De ijsdraak viel dood op de grond. Het volk juichte. De rode draak joelde triomfantelijk. De burgemeester van het dorp besliste vervolgens dat het land voor eeuwig en altijd een vlag met een rode draak als symbool zou dragen met een wit-groene achtergrond: het groen als symbool van het weelderig-groeiende gras en de witte kleur als herinnering aan het ijs. Opdat niemand ooit vergeten wat er gebeurd was. Na het tweegevecht keerde de rode draak terug naar zijn grot, viel in een diepe slaap en werd nooit meer wakker. Vanaf toen regent het in Wales als uiting van verdriet voor de dood van de rode draak."
Terug naar Groot-Brittannië. De niet aflatende spanning wordt verzinnebeeld door de vlaggen: de rode draak, het Keltische, het symbool van Wales en de witte draak van de Angelsaksen. Die zijn volgens de legende blijvend in een gevecht gewikkeld. Tijdens de begrafenis van de Britse koningin waren die vlaggen naast mekaar te zien…
Dit levert een eerder depressief beeld van het land. Een half verdrongen Keltische sfeer met uitgewerkte mythen en daarnaast een Germaanse sfeer die staat voor een agressieve expansie. Dit kan alleen worden overwonnen door voortdurende globale expansie maar die botst tegen zijn grenzen. Het dionysische is in die Germaanse sfeer weinig ontwikkeld en verkeert vlug in zijn donkere tegenhanger, de meedogenloze titanische globaliseringsmachine. Zie bv. “Late Victorian holocausts” van Mike Davis (2000). Dat gaat over de miljoenen hongerdoden in het 19de eeuwse Brits-Indië, opgeofferd voor de de invoering van exportteelten voor de wereldmarkt. (audio-boek)
Maar die 300 jaar Westerse globalisering lijkt nu aan zijn einde te komen. Er komt een multipolaire wereld. Hoe zal Groot-Brittannië dit verteren? Het is nu samen met Polen de meest agressieve NAVO-staat in het conflict met Rusland. Denk aan de levering van lange afstandsraketten. Volgens Emmanuel Todd, historicus en bevolkingsdeskundige (zie artikel onderaan) gaat het Britse levensniveau er in 2023 nog eens 7% op achteruit. Zal hen dat op andere gedachten brengen of juist niet?
De geopolitieke onderzoeker Dugin (1960-) beschrijft in zijn 20-delige reeks de conflicterende denkvormen (“logoi”) die de mentaliteit (“nous”) van de verschillende beschavingen uitmaken.
Wat schrijft hij over Frankrijk, Duitsland, Vlaanderen? Wel erbij bedenken dat de hele Westerse beschaving nu dominant “cybelisch” geworden is. Dat staat voor het exploiteren van alle materiële krachten en codes (ertsen, energie, DNA enz.), het omvormen en herscheppen uiteindelijk ook van de mens zelf. In die zin is het hedendaagse Frankrijk een anti-Frankrijk geworden enz.
Frankrijk en Orfeus
De opera “Orphée et Eurydice” van Gluck
Zijn de oorspronkelijke Indo-Europese samenlevingen gekenmerkt door het “apollinische” (de rangorde van de standen), dan is in de Keltische variant zoals bij de Grieken, Thraciërs.. . een aanvullende vorm of “logos” aanwezig: het “dionysische”. Dat is het bemiddelende element tussen de hemel- (Apollo) en aardegodheden (Cybele).
Volgens Dugin is in het middeleeuwse Frankrijk een originele synthese van het apollinische (de standen, de monarchie, de kerkdoctrine) en het dionysische (de Keltische mythen, de volksdevotie voor de middelaars Maria en Jezus) ontstaan.
Dugin plakt daar de naam Orfeus op. Die daalde in de onderwereld af om zijn geliefde terug te halen. Hij keek echter achterom en verloor haar weer. Bij zijn terugkeer op aarde werd hij verscheurd door afgunstige vrouwen. Het verhaal van Dionysus’ afdaling, gewelddadige dood en opstanding is helemaal gelijklopend. Dugin ziet in de afdaling in de onderwereld de zoektocht naar de vrouwelijke wederhelft. Denk ook aan Parsifal (Perceval) en de Graal. Deze zoektocht geeft aanleiding tot de hoofse liefde die in de Provence ontstaan is.
Frankrijk: Melusine
Hier ziet u hoe de huidige feministen Melusine flippen naar de donkere kant
Dugin plakt er de naam van Melusine bij. Zij stamt uit de Keltische mythen, half vrouw, half vis, soms met vleugels. Ze werd als de stammoeder beschouwd van het huis van Bouillon. Ze heeft een dubbele natuur: cybelisch (onderwerelds) en dionysisch (bemiddelend). U vindt haar op de Gentse Vrijdagmarkt aan de zuidoostelijke hoek op dakhoogte rechts van de klok van de marktdagen. (Meer info: De Gentse zeemeermin van de Vrijdagmarkt)
Duitsland en Walkyren
“De rit van de Walkyren” van Wagner
Duitsland heeft het Keltische element veel minder bewaard. De Germaanse ethiek houdt in dat alle werk een gestructureerde strijd is. Mannen en vrouwen strijden zij aan zij, net als de Walkyren uit de mythen. De strijd kan zo opslorpend zijn dat de strijder in zijn donkere dubbel opgaat. Dat gebeurt vaak met het dionysische, dat element is niet zo stabiel, het slaat dan om in zijn donkere dubbel: het titanische.
De titanen waren de ontaarde wezens die in de onderwereld waren opgesloten. Ze behoren tot het onderaardse. Als ze los geraken, ontstaat er een “war of the worlds”. Denk aan de “Götterdämmerung” van Wagner.
Duitsland en Götterdämmerung
Wagners “Götterdämmerung”, de dood en de begrafenismars van Siegfried. Een “war of the worlds”?
Als je sommige Duitse politici nu hoort, vooral groenen maar ook anderen, dan lijkt de Derde Wereldoorlog de gewoonste zaak van de wereld (“We zijn in oorlog met Rusland”, flapt Baerbock eruit in een vergadering). Het is allemaal doodgewoon: ze plannen nieuwe pandemielockdowns, klimaatlockdowns, ze hebben blijkbaar een blanco mandaat om hun bevolking te disciplineren, te ontvetten, her op te voeden.
Vlaanderen
Opera Ballet van Vlaanderen met een Vlaamse (?) productie
Vlaanderen, Wallonië, Lotharingen en Zwitserland behoorden tot het tussenrijk bij de verdeling na de dood van Karel de Grote (Verdrag van Verdun). Dat tussenrijk zal niet lang stand houden, het was de contactzone van de Germaanse, Romaanse maar ook de Keltische cultuursfeer. Het Keltische is sterk aanwezig in Wallonië (de namen in de Ardennen) en Romaans Zwitserland (de la Tène-cultuur). Vlaanderen, Nederland en Duitsland hebben die invloed veel minder gekend.
De staatsvorming in de zone van het tussenrijk is zeer problematisch. België en Zwitserland zijn vergelijkbaar: een contactzone niet tussen twee maar drie invloeden. De aanpak is echter totaal anders geweest. Zwitserland is bottom-up ontstaan, België top-down. België is maar onafhankelijk kunnen worden na de erkenning door de mogendheden. Ook de federalisering van België is een top-down proces geweest en de confederalisering zal wellicht niet anders zijn. Er worden postjes bij gecreëerd terwijl de werkelijke macht al grotendeels door niet verkozen niveaus zoals de EU en de NAVO is opgeslorpt.
Een volgende keer handelen we over de denkvormen in Groot-Brittannië (en aansluitend de VS), die wel verschillen van de continentale.
Als u een uurtje tijd en interesse heeft, moet u toch eens luisteren naar wat geleid heeft tot het débâcle dat een kleine tien jaar geleden opgeklopt werd tot de oorlog nu. Twee intelligente mensen die proberen de hersenspoeling der westerse politici en media te weerleggen. Zij vertellen u gecomprimeerd in begrijpelijke taal wat wij al jaren volgen en schrijven:
Mocht u de geschreven tekst willen opslaan, dan kan u via het uiterst rechtse icoontje “…” dit oproepen (transcript).
