Categorie archieven: geschiedenis

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

De unieke grootheid en originaliteit van Jezus Christus, zoals de Evangeliën beschrijven, worden nog te weinig begrepen. Tijdens onze recente vakantie in ons oorspronkelijk vaderland hebben we enkele keren het overbekende Evangelieverhaal van de overspelige vrouw aangehaald. Voor een enthousiast publiek heb ik echter de neiging om reeds een tweede zin te beginnen wanneer de eerste zin nog niet af is. Ziehier dan een goed geordende uitleg. Ik wil wijzen op twee manieren van samenleving: tegenover die van geweld en uitschakeling, openbaart en brengt Jezus een leven van verlossing.

Schriftgeleerden en farizeeërs zijn  jaloers op Jezus en willen Hem ten val brengen. Op een morgen brengen ze een vrouw bij Hem die op overspel betrapt is (Johannes 8, 1-11). Ze herinneren Jezus er aan dat deze vrouw volgens de Wet van Mozes (Leviticus 20, 10 en Deuteronomium 22, 22-24) moet gestenigd worden. Wat een geniale valkuil! De religieuze leiders beseffen dat Jezus niet erg geneigd is mensen te doen doden. Indien Hij zegt dat deze vrouw niet moet gestenigd worden, verzet Hij zich echter tegen de Wet van Mozes en kan Hij aangeklaagd worden als valse profeet. Indien Jezus zegt dat deze vrouw inderdaad moet gestenigd worden, overtreedt Hij een strikt verbod van de Romeinen, die de Joden het recht ontnomen hadden om een doodstraf uit te voeren. Ze kunnen Hem dan aanklagen bij de Romeinse bezetter. Jezus lijkt zich terug te trekken uit heel dit gebeuren. Zo dikwijls vermelden de Evangelies dat Jezus liefdevol kijkt naar de mensen die naar Hem toekomen. Hij kijkt vol liefde naar de rijke jongeling, naar de kinderen, naar de zieken, naar zijn  apostelen. En melaatsen, die zelf moeten roepen opdat niemand in hun buurt zou komen, raakt Hij zelfs aan! En nu kijkt Hij niet eens op, Hij zit met zijn  hoofd in het zand en schrijft met zijn vinger wat op de grond.  De farizeeërs blijven echter maar aandringen. Uiteindelijk richt Hij zich op en geeft dit geniale antwoord: “Wie van u zonder zonde is, moet dan maar het eerste een steen op haar werpen”. En weer wendt Hij zich af en schrijft op de grond. Alle aanklagers vertrekken, de oudsten het eerst. Jezus blijft met de vrouw alleen over en niemand heeft haar veroordeeld. Hij zegt: “Ik veroordeel u ook niet. Ga nu maar, en zondig voortaan niet meer”.

De farizeeërs willen én Jezus én de vrouw veroordelen en uitschakelen. Jezus laat hen zichzelf oordelen en roept hen op tot bekering. Het straffen en uitschakelen van deze vrouw, zo maakt Hij duidelijk, is niet de oplossing, want het kwaad zit in je eigen hart. Daar moet de opruiming gebeuren door bekering. Dat is de nieuwe samenleven die Jezus openbaarde én bracht, zoals Hij ook aankondigde: Ik zal openbaren “wat verborgen was vanaf de grondvesting van de wereld” (cfr Mattheus 13, 35). Alle menselijke beschavingen zijn gebouwd op geweld, veroordelen en uitschakelen. Jezus brengt een beschaving van redding door bekering.

Om het originele en nieuwe hiervan te begrijpen, willen we aantonen hoe de menselijke beschavingen altijd gewerkt hebben. We doen dit op eigen wijze, gebruik makend van de twee grote ontdekkingen van de Frans-Amerikaanse cultuurfilosoof René Girard (+ 2015): het mimetisch of nabootsend verlangen en de zondebok.

Alle menselijke samenlevingen vanaf de eerste archaïsche beschavingen zitten vol geweld, dat voortkomt uit na-ijver en jaloezie. Aristoteles wist al dat de mens het meest geneigd is tot navolging, na-apen. Wij verlangen niet naar de dingen die we zogenaamd willen, wij nemen in feite meestal het verlangen van een ander over. Wij verlangen wat een ander verlangt. En dit wordt een bron van spanningen. Een actrice wil het succes van een andere hebben. De andere is eerst model en wordt dan rivaal. De spanningen kunnen lang aanslepen wanneer men ver van elkaar leeft, maar in eenzelfde gezelschap kunnen ze vlug hoog oplopen. En dit “nabootsend verlangen” speelt bij iedereen en op alle vlakken. De na-ijver die hieruit voortkomt kan een hele gemeenschap aansteken. De jaloezie wordt epidemisch en iedereen wordt vijand van iedereen. Uiteindelijk groeit er een eensgezindheid over de oorzaak van het kwaad. Officieel wordt aangekondigd wie de boosdoener is. De spanningen vormen zich om tot een strijd van allen tegen één. Voor de bolsjewieken van de Sovjet-Unie was het de bourgeoisie, voor de Franse Revolutie was het iedere vertegenwoordiger van de troon en de godsdienst, voor de nazi’s waren het de joden en in de corona-hysterie waren het de niet-gevaccineerden, die net (nog) niet opgesloten werden.

Lees verder →

Monemvasia, het Griekse Gibraltar

Geplaatst op door

Monemvasia is een rotsachtig eiland dat lijkt op Gibraltar, gelegen voor de oostkust van de Peloponnesos in Griekenland, en dat via een korte weg met het vasteland verbonden is.

Het eiland, het resultaat van een aardbeving in 375 na Christus, is ongeveer 300 meter breed en een kilometer lang, en staat op een plateau, honderd meter boven zeeniveau. Op de helling van dit plateau, aan de zeedijk en verborgen van het continent, ligt een klein stadje. Deze opmerkelijk romantische ommuurde stad, genesteld in de schaduw van de imposante rots, is een levend museum van de Byzantijnse, Ottomaanse en Venetiaanse geschiedenis dateert uit de 13e eeuw.

Monemvasia werd in de zesde eeuw gekoloniseerd door de inwoners van het voormalige Laconië die een toevluchtsoord zochten tegen de Slavische indringers die tussen 500 en 700 na Christus een groot deel van Griekenland domineerden.

In de daaropvolgende eeuwen kwam Monemvasia herhaaldelijk in andere handen, o.a. Venetiaanse en Turkse, totdat het werd bevrijd tijdens de Griekse onafhankelijkheidsoorlog aan het begin van de 19e eeuw.

De naam Monemvasia is afgeleid van twee Griekse woorden, mone en emvasia, die “unieke ingang” betekenen en verwijzen naar de smalle weg die de enige manier is om de stad binnen te komen.

Het eiland werd eerst bewoond op de top van het plateau, die nu de “hoge stad” wordt genoemd. Stilaan heeft de bevolking zich uitgestrekt aan de voet van de heuvel. Na het verval van het Byzantijnse rijk werd Monemvasia een belangrijke stad, een van de grote winkelcentra van de Byzantijnse wereld en een grote handelshaven. In de 18e eeuw is Monemvasia achteruitgegaan totdat het opnieuw werd ontdekt door toeristen in de jaren zeventig van de vorige eeuw.

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Onze hoofdaandacht blijft gaan naar de hulpverlening aan de slachtoffers in Lattakia en Aleppo. We zijn zeer dankbaar om de uitzonderlijke financiële steun die ons werd verleend. We moeten hiervoor de uitdrukkelijke dank overbrengen vanwege moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel die blij zijn zoveel concrete hulp te kunnen organiseren. In bijgevoegd bericht geven we enkele foto’s.* Moge God alle gulle gevers overvloedig zegenen.

Al waren we in het verleden geen voorbeeld van strikte volgzaamheid van medische voorschriften, we begrijpen nu dat we enkele dagen geen computer mogen gebruiken, indien we ons één goed (gebrekkig) oog niet helemaal willen verliezen. In dat geval zou voor mij als het ware het licht uitgaan. Vandaar nogmaals een erg beperkt  bericht. Toch konden we niet nalaten op de valreep een artikeltje te wijden aan het uitzonderlijk belang van het oude Antiochië in Syrië, de plaats van de oorspronkelijke twee-eenheid van de Kerk (dat nu omwille van het Franse verraad Antakia in Turkije is geworden).

Dit is de link van ons interview van 2, 20 u met Epoché waarin wij vrij konden praten en het ook gedaan hebben: 

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 24.3.23

*kunnen wij wegens technische onvolmaaktheden niet plaatsen. De foto’s zijn naar alle waarschijnlijkheid binnenkort te bekijken op (4) Deir MarYakub El Mukata | Facebook.

Maryakubcharity | La charité du Christ nous presse

Flitsen

Deze vierde zondag van de veertigdagentijd in de byzantijnse liturgie is gewijd aan de hl. Johannes Climacus, een geëerde asceet en abt van het klooster van de Sinaï (+ rond 649) (zie video’s). Naar aanleiding van de droom van Jakob in Betel met de ladder naar de hemel (Genesis 28, 10-22), schreef hij de “klimax” (Grieks voor ladder), de Scala Paradisi, de Paradijsladder, die heel populair werd. Hij schreef dit alles vanuit eigen persoonlijke ervaring en gebed. Het is een volledige verhandeling over het geestelijke leven voor de monnik, vanaf de verzaking aan de wereld tot de volmaaktheid van de liefde. Het is een opgang naar God in 30 stappen, die in de kloosters tijdens de vasten gelezen werd. Het eerste deel handelt over de overgang van de breuk met de wereld naar het “kindschap” van God. Je kunt geen geestelijk leven leiden als “kind van God” als je vol zit van wereldse gedachten en levenswijzen. Het tweede deel beschrijft de strijd tegen de hartstochten, die wel goed zijn in zich, maar moeten gezuiverd worden. Het derde deel beschrijft de volmaaktheid in geloof, hoop en liefde, die leidt tot de innerlijke rust en vrede van de ziel (de “hysechia”). Boven op de ladder staat God de monnik op te wachten. Enkele jaren voor zijn dood trok de hl. Johannes Climacus zich terug in een kluizenaarsleven. Heel zijn leven verliep tussen de Tabor en Sinaï. (Paus Benedictus XVI wijdde hieraan een boeiende catechese, 11 februari 2009). Deze Paradijsladder is een geschikte handleiding.

Antiochië, de oorspronkelijke twee-eenheid van de Kerk

In Antiochië (van Syrië) ontstond de originele twee-eenheid van de Kerk met gelovigen uit de joden (ecclesia ex judaeis) en gelovigen uit de volken (ecclesia ex gentibus). Daar werden  deze laatsten voor het eerst “christenen” genoemd.

Na de steniging van Stephanus brak er een grote vervolging uit tegen hen die in Jezus geloofden. Vanuit Jeruzalem vluchtten vele joden die in Jezus geloofden naar Antiochië. Tegelijk waren er steeds meer heidenen die in Jezus geloofden en die zich in Antiochië vestigden.  De apostel Paulus heeft zich samen met Barnabas gedurende een jaar toegewijd aan de vorming van deze groeiende groep. Hier hebben ze wellicht ook Lucas tot het geloof gebracht. Hier ontstaan ook grote spanningen rond de vraag: moeten heidenen niet eerst jood worden om in Jezus te kunnen geloven? In ‘het eerste concilie van Jeruzalem’ (Handelingen 15) werd de belangrijke beslissing genomen dat gelovigen uit de volken niet eerst jood moeten worden maar hun identiteit mogen bewaren om het geloof in Jezus te aanvaarden. In die zin had Paulus de universaliteit van het geloof in Jezus al begrepen. Dit besluit veroorzaakte een explosie van geloof onder de heidenvolken. Paulus zal zijn missiereizen vanuit Antiochië organiseren.

Onder het Romeinse Rijk was Antiochië de hoofdstad van Syrië met ’n half miljoen inwoners. Hier was de apostel Petrus (’n jood) gedurende zeven jaren de eerste bisschop, vooraleer hij naar Rome trok. Zijn opvolger, Ignatius van Antiochië (alles behalve een jood) zal hier de kerk uitbouwen vooraleer hij in Rome rond 110 de marteldood sterft.

In de 6e eeuw wordt Antiochië door verschillende aardbevingen verwoest. Resten van de kerk van de heilige Petrus, in rotsen uitgehouwen en mogelijk de eerste kerk uit de geschiedenis van het christendom, blijven bewaard. Hoewel de kruisvaarders op heldhaftige wijze de stad trachten te verdedigen zal ze door in 1268 definitief verwoest worden*.

*Conquest of Antioch (1268): Letter of Baybars (d. 1277) to Bohemond VI (d. 1275)

Na de eerste wereldoorlog valt Antiochië onder Frans mandaat. Het wordt een ingewikkelde geschiedenis waardoor het hele Midden Oosten in stukken wordt verdeeld. Uiteindelijk verloochent Frankrijk een glorieus hoofdstuk uit de geschiedenis van het christendom door het oude Antiochië van Syrië aan Turkije af te staan, wat Syrië nooit aanvaard heeft. We geloven ook niet dat er één patriarch van Antiochië, hetzij katholiek hetzij orthodox, bereid is om zijn zetel in Damascus te verplaatsen naar het oorspronkelijke Antiochië (nu Antakia in Turkije).

In het midden van de jaren’90 ontstond de wereldwijde oecumenische beweging “Op weg naar het Tweede Concilie van Jeruzalem” (Toward Jerusalem Council II, afgekort: tjcii). Immers sinds de explosie van gelovigen uit  de volken werd de Kerk steeds meer een Kerk van uitsluitend heidengelovigen. Overigens werd Jerusalem in 70 door de Romeinse generaal Titus geheel verwoest en nam Antiochië de erfenis van Jeruzalem al over. Joden die in Jezus geloofden, nu messiaanse joden genoemd, verdwenen steeds meer en waren zeker vanaf de 4e eeuw niet meer aanwezig. In de komende eeuwen zal het nog erger worden. Joden die in Jezus willen geloven, zullen hun identiteit zelfs moeten afzweren, hoe onbegrijpelijk en onverantwoord ook. Het Tweede Vaticiaans Concilie zal met het decreet “Nostra Aetate” terug tot inzicht komen, dat zowel bij joden als bij  christenen steeds meer zal doordringen: de oorspronkelijke Kerk van Jezus was een twee-eenheid. Hieruit ontstond ook de gezamenlijke gebeds- en bekeringsbeweging van tjcii.

In 2000 zal moeder Agnes-Mariam samen met de zegen van de inmiddels overleden bisschop Ibrahim Nehme met het klooster Mar Yakub de “Orde van de eenheid van Antiochië” stichten. We kunnen hierbij concreet twee fazen onderscheiden. We ijveren voor een grotere eenheid onder alle gelovigen en patriarchaten van Antiochië. We willen er voor zorgen dat ze zich hier steeds meer thuis voelen. Vervolgens willen we ervoor ijveren dat eens de “christenen” tot de messiaanse joden kunnen zeggen: jullie zijn welkom in de Kerk van Jezus Christus en jullie mogen ten volle jullie joodse identiteit bewaren! Dit zou dan het vervolg zijn op de het “eerste concilie van Jeruzalem” uit Handelingen 15 waar de apostelen (joden) tot de heidengelovigen gezegd hebben: jullie zijn welkom en jullie hoeven geen jood te worden maar mogen jullie eigen identiteit bewaren om in Jezus te geloven.

Laten we terugkeren naar Jeruzalem, langs Antiochië.

(Iets van het besef van de grootheid van Antiochië vonden we bij Antoine de Lacoste: https://www.lesalonbeige.fr/dantioche-a-antakya-des-premiers-chretiens-a-lannexion-turque/)

Varia

Alexander Dugin en Oekraïne (deel 6, luik 2)

Geplaatst op door

Dit is geen beschrijving van het conflict en van wat Dugin daarover denkt. Het gaat ook niet over de door geheime agenten uitgevoerde moord op zijn dochter. We bekijken het land vanuit de denkvormen die Dugin in de beschavingen onderscheidt. Zie een eerste artikel: Alexander Dugin en het moderne Europa: de aftelling | Golfbrekers

Succesvolle Oekraïense handboeken

Met Oekraïne bedoelen we hier alles behalve de etnisch Russische gebieden (Krim en Donbass). Die hebben een eigen schoolsysteem.

De meeste Oekraïense intellectuelen gaan mee met het ultranationalisme van de westelijke provincies. Het doet er niet toe of het uit overtuiging, uit indoctrinatie of intimidatie is. Het is gewoon een feit. In deze video leggen universiteitsdocenten uit waarom de Russische cultuur minderwaardig is en eigenlijk uit de beschaafde wereld moet worden gebannen. Hun literatuur voert minderwaardige wezens op geslingerd tussen fatalisme en straffeloosheid. Zet u vooral de vertaalfunctie van Youtube daarbij aan..

Oekraïne is genoemd naar de westelijke grensprovincies (de Karpaten) waar het Oekraïens vandaan komt. Centraal-Oekraïne is dichter bevolkt en vruchtbaarder, het is het gebied van Kiev tot Kharkiv en Odessa. Daar wonen veel tweetaligen (Russisch thuistaal). De tieners, twintigers, dertigers en veertigers zijn sinds 1991 “geoekraïniseerd” dankzij het onderwijs. Dat onderwijs is zeer laag gequoteerd in de OESO-ranking (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). De genummerdheid en geletterdheid is pover in vergelijking met de Sovjettijd. Geletterdheid wordt bemoeilijkt omdat de opgelegde taal, het Oekraïens, zelf nog niet volledig uitgekristalliseerd en genormeerd is. Alleen enkele universiteitsprofessoren spreken het foutloos. Het grote succes van het onderwijs zijn de anti-Russische handboeken die vanaf 1991 ingevoerd zijn. Die hebben de houding van de bevolking jonger dan vijftig grondig beïnvloed. De Russen (als veronderstelde opvolgers van de Sovjets) worden voor alles geblameerd: de corruptie, het kelderende BNP enz. Die houding wordt doorgetrokken: nu zijn Russische boeken verbannen, de Russische orthodoxe kerk is verboden..

Oekraïens Stockholm-syndroom

Een grote reden waarom mensen flippen is ten slotte het Stockholm-syndroom. Als extreme krachten steeds meer vat krijgen op je samenleving, is (passief?) meedoen dé 
overlevingsstrategie.  Hoe dan ook, de Russen hebben zich misrekend wat de cultuur betreft. Ze hebben niet ingeschat in welke mate het land (zonder de etnische gebieden) en de vele tweetaligen van hen weggeëvolueerd zijn. Ze hebben te veel vertrouwd op de kennis uit deSovjettijd toen de republiekgrenzen niet zo’n rol speelden en de mobiliteit tussen republieken groot was.

Oekraïne, het ultieme westerse land

https://youtu.be/e_m1adEz7Xs
De primitieve Cybele-culten in Rome met ontmande priesters

Dugin ziet in het moderne Europa de oeroude cybelische denkvorm terugkeren. Dat komt van de moedergodin Cybele, die vereerd werd in de oudste landbouwsamenlevingen. Die vorm verdringt in de hedendaagse periode de traditionele apollinische vorm (standen, rangorde, kerkdoctrine) en dionysische vorm (de religieuze en andere bemiddelaars).

Cybele staat voor het ontketenen van radicaal materialisme, het aanboren,  ontginnen en herscheppen van alle krachten tot uw DNA toe, het vervagen van grenzen van gender, mens en niet mens (hybrides). Aangezien het een oeroude vorm is, bevat het primitieve religieuze resten.

De ultranationalisten in Oekraïne hebben hun zwarte zonnen, hun wolfsangels, hun vuurrituelen uit de geïsoleerde gemeenschappen in de Karpaten gehaald, jaren voor die symbolen in Nazi-Duitsland gangbaar werden. Die oeroude symbolen spoken ook nu nog rond in het ontwikkelde West-Europa. Denk aan hardrockers als Ramstein: “Deutschland”.

Zwarte zonnen, fakkels, SM folteringen en Dominatrixen, Nazi-outfits en grootstedelijke multiculti’s. Dit in het ontwikkelde Duitsland en niet in een geïsoleerd berggebied in de Karpaten.

Oorlog als de ultieme zwendel

In het ultieme westerse land kan het allemaal, uiterst links en uiterst rechts voeren hun nummer op, totale privatisering (land, water) en totale commercialisering (verkoop van organen, leveren van kinderen voor prostitutie) zetten zich door. De EU voert er virtue signaling op met transparantie te promoten terwijl miljarden steun verdwijnen in de zakken van oligarchische netwerken in de ministeries en het leger die dan weer in crypto een deel recycleren naar de Amerikaanse en Europese partijen die hen sponsoren.

Het akkoord voor graanexport wordt nu verlengd. Voor de arme landen? Vergeet het. De EU legt de hand op het leeuwendeel en gebruikt het grotendeels als veevoer. Dat scheelt. Ze moeten dan zelf minder voeder verbouwen, beperken zo hun nitraat-voetafdruk en Rutte kan nog wat meer boerderijen sluiten en tot natuurpark omvormen.

Volgens CBS (vier maand geleden) komt 2/3 van de NATO-wapens nooit aan en voedt die zwarte markt de conflicten in Afrika en het Midden Oosten en de logistieke uitbouw van autochtone en allochtone maffia’s. “War is a racket” (Oorlog is een zwendel) zei majoor-generaal Smetley Butler (VS) in zijn gelijknamige boek (1935) als terugblik op zijn carrière die een halve eeuw oorlog besloeg.

We dalen af in het nihilisme

Februari 2023

Massa’s Oekraïense vlaggen zie je nu niet meer in de straten maar op de kerkhoven. Jongeren van 16 worden als lichamen voor de NATO afgevoerd naar het front in Bakhmut en hebben daar een levensduur van enkele uren of dagen. Leven heeft geen enkele waarde meer. Het nihilisme van de NATO om Rusland te bevechten tot de laatste Oekraïner en onderhandeling af te blokken (zoals het bijna bereikte bestand in Istanboel, eind maart 2022).

Verder het nihilisme van de ultranationalisten. Het in de strijd werpen van vrouwen, ouderen en kinderen zoals in de “Volkssturm” (Duitsland, 1945) om de oorlogsmachine nog te voeden tot de mirakelwapens (“Wunderwaffen”) er aan komen. Komen die er niet, dan maar alleman meesleuren in de ondergang, de “Götterdämmerung”.

De media vertellen u ondertussen het omgekeerde: het zijn de Russen die menselijke golven de dood in sturen. Het zijn de Russen die de Oekraïense cultuur en godsdienst vervolgen. De mediaberichtgeving is puur projectie geworden.

December 2022. De orthodoxen patriarchaat Moskou worden buitengezet uit het Lavra Holenklooster buiten Kiev (in 1051 gesticht door de Griek Antonius). De met steun van de patriarch van Istanbul (een Westerse stroman) afgescheurde Oekraïens-orthodoxen nemen over.

Niets is nog van waarde. De traditionele kerk wordt verboden maar primitieve culten tieren welig. Moeten monniken zich straks barricaderen en ingraven zoals bij de invallen van de Tartaren (12de eeuw) om niet afgevoerd te worden?

We dalen met de Cybele-fase af tot in het minder dan menselijke, het nihilistische...

Tenax

Alexander Dugin en Oekraïne (deel 6, luik 1)

20 maart 2003: invasie van Irak

Geplaatst op door

Gisteren, 20 jaar geleden, op 19 maart 2003, kondigde VSA president George W. Bush, in een televisietoespraak aan de natie het begin van de Irak-oorlog aan, met eenzelfde terminologie die Poetin verweten wordt, nl. “militaire operaties, ontwapening van extremen, bevrijding van het volk, verdediging van heel de wereld voor grotere gevaren”.

Hoe het begon… zonder dat de wereld zich realiseerde wat er nog zat aan te komen. Het getuigenis van gepensioneerd generaal Wesley Clark, dat bijzonder verhelderend de VSA-visie – met het “exceptional” statuut verwoordt. Heel het sprookje van “de verdediging van de democratie en westerse waarden” is gewoon dikke zever:

“Tien dagen na 9/11 ontmoette ik Rumsfeld en één der generalen riep me en vroeg me binnen te komen voor een gesprek. Ik zegde: ‘we hebben het te druk.’ En hij zegde ‘Neen, neen, we hebben iets beslist: we gaan een oorlog beginnen tegen Irak.’ Daarop ik: ‘We gaan een oorlog beginnen tegen Irak? Waarom?’ En hij zegde: ‘Ik weet het niet! Ik denk dat ze niets anders te doen hebben.’ Waarop ik vroeg: ‘Is er dan informatie gevonden waaruit blijkt dat Saddam met al-Qaeda een band heeft?’ En hij: ‘Neen, neen, in dat verband is er niets nieuws. Ze hebben gewoon beslist een oorlog te beginnen tegen Irak. Ik vermoed omdat we niet goed weten wat te doen met terroristen, maar we hebben een goed leger en we kunnen regeringen doen vallen.’ Enkele weken later had ik weer een ontmoeting met hem en tegen die tijd waren we Afghanistan aan het bombarderen. Ik vroeg: ‘Gaan we nog steeds een oorlog beginnen tegen Irak?’ En hij antwoordde: ‘Het is erger dan dat. Ik vernam net van boven – hij bedoelde de toenmalige defensieminister – dit is een memo die een toelichting geeft hoe we 7 landen binnen de komende 5 jaar gaan uitwissen, beginnende met Irak, vervolgens Syrië, Libanon, Libië, Somalië, Soedan en uiteindelijk Iran.’ Ik vroeg: ‘Is dit geheim?’ Waarop hij: ‘Ja, mijnheer!’ En ik: “Wel, dan toon je het beter niet aan mij!’

En hiermee werd de noodzakelijkheid van de Irak-oorlog aan de goegemeente verkocht: met een angstaanjagend riedeltje dat Sadam Hoessein “weapons of mass destruction” liet produceren waarmee hij ons quasi van de wereldkaart kon vegen. Quod non. Er waren er geen… Het ware verzinsels, gaf Colin Powell, nadien toe, verzinsels die klakkeloos overgenomen waren van een Irakees die Sadam Hoessein van de macht wou verwijderd zien.

Deze voormalige VSA marinier hechtte er – samen met ervaren militairen – geen geloof aan, maar desondanks “diende hij zijn vaderland”:

Ook het V.K. vervoegde maar al te graag de oorlogslustige VSA: “eender hoe, eender wat”:

De Amerikanen en bevriende landen waren gemakkelijk te overtuigen na de aanslag van 9/11. Sinds die dag werd de wereld gemasseerd om deze oorlog aanvaardbaar en zelfs essentieel te maken: angst als raadgever en overtuigingskracht. De media speelden vlotjes mee, luisterden naar hun Master’s Voice.

“…to defend the world of great danger…”

De rest is geschiedenis die waarheid werd.

Onderstaande video probeert u duidelijk te maken waarom de VSA non-stop wel ergens oorlog voeren:

Ondertiteling, vertaling en geschreven tekst via icoontjes onderaan.

https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_wars_involving_the_United_States

Rechtzetting: ‘Niet de N-VA schepen bezondigde zich aan het censureren en verwijderen van beelden, maar wel de directeur van de Arenberg.’

Geplaatst op door

… Het zijn de ‘vleiers van Bart De Wever’, schrijft Peter, die de foto’s vervangen hebben. Zij willen de strijd tegen woke voeren door op ‘simplistische manier’ de foto’s van ‘oude blanke mannen’ terug te hangen en zo het ‘herschrijven van de geschiedenis’ ongedaan te maken. Ze hebben ‘veronrustende uitspraken’ gedaan, vindt Peter nog…”

Een citaat uit: De verdwenen schilderijen van de Arenberg

Waarmee ook aangetoond wordt dat een schoenmaker, resp. cabaretier, beter bij zijn leest, resp. historische beperkingen, blijft.

Als dan toch het werk van een gerenommeerd fotograaf moet tentoon gesteld worden…

Alexander Dugin en Oekraïne (deel 6, luik 1)

Geplaatst op door

Dit is geen beschrijving van het conflict en van wat Dugin daarover denkt. Het gaat ook niet over de door geheime agenten uitgevoerde moord op zijn dochter. We bekijken het land vanuit de denkvormen die Dugin in de beschavingen onderscheidt. Zie een eerste artikel: Alexander Dugin en het moderne Europa: de aftelling | Golfbreke

Aan Oekraïne grenzende landen: te onthouden door een ezelsbruggetje…(Engels)

Wat is Oekraïne?

Het is een land dat in 1945 en 1954 zijn huidige vorm kreeg. In 1945 werden de vijf westelijke provincies (die voor de Tweede Wereldoorlog aan Polen behoord hadden), stukjes van de verliezers Slovakije, Hongarije en Roemenië en in het oosten de etnisch Russische Donbass bij het centrale gebied van Kiev gevoegd. In 1954 voegde de Oekraïner Chroestsjov de etnische Russische Krim erbij.

In de Slavische talen betekent “Oekraïne” (gebied) “bij de rand”.  Die rand verschuift volgens de overheersingen die elkaar opgevolgd hebben: Habsburgs, Pools, tsaristisch, communistisch. Het was Stalin en Chroestsjov er niet om te doen om met behulp van die toevoegingen een etnisch homogene republiek te creëren, wel integendeel. Gewoon verdeel en heers: ze wilden de verschillende Sovjetrepublieken tegen mekaar balanceren, door de sterk geïndustrialiseerde Donbass (1945) kreeg de Sovjetrepubliek Oekraïne veel meer economisch gewicht. In 1991 bij de onafhankelijkheid had Oekraïne per inwoner het hoogste BNP van alle ex-Sovjetrepublieken en in 2019 (voor de Russische inval) was het het armste land in Europa na Moldavië. Hoe het zo ver gekomen is, is een ander verhaal.

Yuval Harari (WEF): Putin zet de menselijke evolutie op het spel

De Israëlische futuroloog waarschuwt al in maart 2022…

Yual Harari is de mentor van Klaus Schwab. Zijn “Homo deus” (Mens god) is in 2017 door Knack en De Standaard de hemel in geprezen. U weet wel, de mens die in een volgende evolutie (het transhumanisme, 2050) met artificiële intelligentie zal samensmelten en zich tot een god zal uploaden. Harari liep vorig jaar de tv-platforms af niet om daarover te spreken maar om zijn verontrusting te uiten. De mens had volgens hem sinds de val van het communisme de oorlog achter zich gelaten. Door Putin komt echter de menselijke evolutie in het gedrang, we vervallen weer. Harari is helemaal geen pacifist, hij heeft niks tegen oorlog voeren als het over Assad of Khadafi gaat maar deze oorlog zet nog min of meer de toekomst van de mensheid op het spel.  

Oekraïne, het model. Toortsen en regenboogkleuren

Azov bataljon, toortsenmars met beeltenissen van Bandera, 1 januari 2014, BBC
Gay Pride in Kiev, 2019, Euronews  Een gay pride die voor de buitenlandse media georganiseerd is maar tot daar aan toe.

Oekraïne is voor Harari het model, (uiterst) links en (uiterst) rechts laten mekaar leven. Het is een voorbeeld voor het Westen waar conservatieven en progressieven mekaar vaak verketteren. Geen “cancel culture” hier, de ene avond kun je een toortsenmars van ultranationalisten zien, de volgende avond een gay pride. De ene avond zwarte zonnen en wolfsangels, de volgende avond regenboogkleuren. Die minderheden, zo gaat Harari verder, vechten nu samen schouder aan schouder voor hun land: feministen, LGTB’ers samen met ultranationalisten tegen de duistere Russen die de menselijke evolutie dwarsbomen.

Oekraïne, (neo)liberaal model

Blackrock neemt Oekraïne over, december 2022

Is Oekraïne (neo)liberaal?

Zeker. Volgens Dugin heeft het hedendaagse liberalisme het gewonnen van alle andere ideologieën en kan het nu alles overkoepelen. Ultranationalisme en woke liberalisme gaan nu perfect samen.
Oude termen zijn niet meer geldig.- Nationaal-socialisten in Oekraïne? Vergeet het. Socialisme is hier niet van toepassing, Hitler gebruikte dat om de arbeiders te winnen: arbeiderspensioenen, gratis ziekteverzekering etc. Dat is niet meer aan de orde van de dag.
Minimumlonen afgeschaft, nul-urencontracten, privatisering van water en grond. Een land in schuldslavernij voor een generatie of meer. Investeringsmaatschappij Blackrock krijgt het platteland (ook de ondertussen verloren gebieden!) als onderpand voor al die miljarden leningen en least het aan Amerikaanse en Europese big agro.

“We vechten voor de nieuwe wereldorde”

Rudyk, parlementslid, zegt duidelijk: “Wij vechten niet alleen voor ons zelf, wij vechten voor de nieuwe wereldorde.”  Dat is de rol van Oekraïne, ze worden als kanonnenvlees gebruikt voor een nieuwe wereldorde, de RESET die niemand buiten het Westen nog wil en waar ook in het Westen al grote twijfels over bestaan.

Minister van defensie Reznikov stelt begin februari 2023 duidelijk dat Oekraïne in deze strijd voor de nieuwe wereldorde de plaatsvervanger is voor de NATO. De NATO moet niet zelf bloeden, die moet enkel de wapens leveren nu de wapens uit de Sovjetttijd opgebruikt zijn, Oekraïne levert de lichamen.

Het luik Dugin en Oekraïne wordt vervolledigd in een volgende bijdrage.

Tenax

Over wonderen van een naar verluidt verzonnen heilige

Geplaatst op door

Se non è vero è ben trovato…

Vandaag wordt Arnikius van Averbode († 1208)* herdacht. Norbertijn. Kluizenaar. Volgens geschiedkundig onderzoek is Arnikius een bedenksel van prelaat Vaes uit Averbode. De Norbertijnen wilden graag staat kunnen maken op een groter aantal heiligen. Daartoe verzonnen zij fictieve heiligenlevens. Arnikius is gebaseerd op een middeleeuwse kroniek waarin sprake is van een zekere Amicus. Amicus werd Arnikius. Zijn levensverhaal zegt vooral iets over de opvatting van heiligheid van de schrijver.
Wij ontlenen de gegevens aan ‘De Lusthof der Godvruchtige Meditatiën op alle zondagen en heiligenfeesten’ door Joahnnes Ludolfus van Craywinckel, Antwerpen 1778 (pp.77-82).

Arnikius zou een zoon geweest zijn van heer Arnold I van Diest en van vrouwe Imena die Beata, ‘zalig’ wordt genoemd. Vanaf zijn vroegste jeugd was hij bevriend met Heer Bartolomeus van de Aa. In hun jonge jaren ondernemen ze een pelgrimstocht naar het Heilige Land. Ze zouden daar ook tegen de vijand van het ware geloof gevochten hebben. Ze deden dus mee aan een kruistocht.

Na terugkomst begeven ze zich naar Averbode en dienen zich aan bij Steppo, de opvolger van de stichter abt Andreas († 1139;   11 augustus). Deze stemt in met hun intrede op voorwaarde dat hun ouders akkoord gaan. Na korte tijd treedt Bartolomeus uit; Arnikius blijft; volgens zeggen is hij dan 21 jaar. In het bos tegenover de abdij betrekt hij een armzalig kluizenaarswoninkje. Daar oefent hij zich in vasten en boetepraktijken. Hij heeft een afbeelding van Christus aan de geselkolom. Elke dag dient hij zich daar geselslagen toe om de pijn van Christus te voelen.
Maar op een dag komt er iemand langs die hem zegt dat hij zich moet matigen. Dat was de duivel. Arnikius hecht geloof aan die woorden en vervalt tot middelmatigheid. Zijn vurigheid verdwijnt en hij wendt zich tot het wonderbeeld van Maria dat zich in de abdij bevindt. Maria maakt hem duidelijk tot welke dwaling hij vervallen is. Vol blijdschap keert hij terug naar zijn cel en herneemt zijn strenge boetepraktijken.

Ze maken hem tot een nederig mens. Als de abt van Berne langskomt en hem vraagt voor hem te bidden, zakt hij van wanhoop in elkaar. Dat zó’n hoog geplaatst iemand aan hem, onwaardige, om gebed vraagt! Zijn medebroeders vonden hem overdreven en namen hem niet serieus.
Intussen verricht hij herhaaldelijk een wonder. Zo zien twee kanunniken een vuurzuil in het bos. Geschrokken rennen ze er heen. Dan blijkt dat het vuur staat boven Arnikius’ kluizenaarswoning dat met honing is overgoten…. In 1170 valt heer Otto van Malbergen met paard en al in de rivier en verdrinkt. Zijn stoffelijk overschot wordt naar Averbode overgebracht om daar begraven te worden. Als Arnikius op de stoet stuit, knielt hij neer voor een innig gebed, en tot verbijstering van de omstanders komt de dode weer tot leven.
Zo nu en dan bevrijdt hij bezetenen van de duivel. Zo wordt verteld dat ene Adelbert door zijn broer Otto achterna werd gezeten. Adelbert vluchtte de abdijkerk in. Maar zelfs daar was hij niet veilig voor zijn broer. Deze was hem tot in de kerk gevolgd en stond klaar om hem met een mes dood te steken. Op dat moment verstijft zijn arm en kan hij geen vin meer verroeren. Als Arnikius de kerk binnenkomt, bekent Otto onder tranen schuld. Hij bekeert zich en wordt kanunnik in de abdij. De rest van zijn leven is hij een voorbeeldig religieus.

Voor een verzonnen heilige heeft hij wel behoorlijk wat mirakels verricht. Meer bij Heiligennet en vooral een zeer uitgebreide persoonsbeschrijving met afbeeldingen bij: https://glennschrijft.wordpress.com/2019/03/02/arnikius-van-averbode-heilige-kluizenaar-en-almanakverschijnsel/

*ook Arnicius, Arnicus of Arnikus

U krijgt er van onze redactie nog deze wetenswaardigheden bovenop:

Im Westen nichts Neues

Geplaatst op door

De nieuwe filmversie van de Erich Maria Remarque’s boek “Im Westen nichts Neues” (1928) haalde terecht de begeerde Oscar voor de beste buitenlandse film.

Het boek zelf werd in meer dan 50 talen vertaald. Een kennismaking met de auteur, https://de.wikipedia.org/wiki/Erich_Maria_Remarque :

Het boek werd drie keer verfilmd. De eerste verfilming uit 1930, “All quiet on the western front”, behaalde twee Oscars. De tweede, minder gekende, verfilming was een VSA-U.K.-coproductie voor de televisie; deze behaalde een Golden Globe. Deze kan u onderaan bekijken. Van de eerste film (zwart-wit) bieden wij u dit kleine stukje aan: