Categorie archieven: geschiedenis

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

In de geschiedenis van Jozef in Egypte (Genesis 37, 39-50) kunnen we de aankondiging zien van wat een nieuwe, christelijke beschaving kan zijn. Hierover geven we nog deze afsluitende overweging.

Een menselijke samenleving heeft veel nodig om stand te houden. Mensen hebben eten nodig, kleding, een dak boven hun hoofd en een geheel van rechten, plichten  en vrijheden om voor zichzelf en de anderen te kunnen  zorgen. Dit is, kort samengevat, de economische en sociale behoefte van een maatschappij. Toch is er op al deze terreinen nog een fundamenteel probleem dat moet opgelost worden: de onderlinge spanningen en het geweld.

Hoe beletten we dat een maatschappij aan haar eigen geweld ten onder gaat? En vanwaar komen die spanningen? Volgens Aristoteles is de mens het meest geneigd tot navolging. Hij wil hebben, doen en zijn wat anderen hebben, doen of zijn. René Girard (+ 2015) spreekt van mimetisme of “nabootsend  verlangen” en toont aan dat onze verlangens meestal illusies zijn. We beseffen meestal niet dat het voorwerp van ons verlangen nauwelijks belang heeft, we willen gewoon het verlangen van de ander overnemen en dat veroorzaakt problemen.  De Bijbel toont ons hiervan vele voorbeelden. Eva neemt het verlangen van de slang (de duivel) over, Adam wil wat Eva wil. Caïn is jaloers op het welbehagen dat zijn  broer Abel geniet. De boers van Jozef zijn jaloers op de gunst die Jozef geniet vanwege hun vader…Hieruit ontstaan spanningen die tot geweld en uiteindelijk tot moord leiden. De onderlinge jaloersheid kan besmettelijk worden en een hele gemeenschap aantasten. Dit  leidt tot een strijd van “allen tegen allen”. Wanneer tenslotte iemand als dé schuldige wordt aangeduid, vormt deze crisis zich om tot een strijd van “allen tegen één”.

Herinner u de dwaze maatregelen van de corona crisis. Plots werd gesuggereerd dat de niet gevaccineerden de grote schuldigen waren en zij werden, zonder enige grond, aangewezen als de zondebokken van de samenleving en werden overal uitgesloten. Het scheelde niet zoveel of ze werden in concentratiekampen opgesloten. Iemand of een groep wordt algemeen erkend als dé oorzaak van alle kwaad terwijl niemand persoonlijk  contact neemt met deze zogenaamde schuldige(n). Deze wordt unaniem veroordeeld en uitgeschakeld. De menselijke oplossing voor dit probleem is dus de uitschakeling van een schuldige, een zondebok. Hierna is er even rust maar daarna beginnen de spanningen opnieuw en alles herhaalt zich. Het doden en uitschakelen van een schuldige is immers zelf een daad van geweld die het geweld bestendigt. Kortom de twee pijlers van een “menselijke” beschaving zijn: een slechte navolging en het gewelddadig uitschakelen van een schuldige. Dat is het wat Jezus ons heeft geopenbaard.

Jezus Christus, de Zoon van God, de  Messias van Israël en de Redder van de wereld is de enige die de spiraal van geweld in de menselijke beschaving heeft gebroken. Reeds in het Oude Testament werden daarvoor de “10 geboden” gegeven als charter voor iedere samenleving (Exodus 20): alleen de ware God vereren, ouderlijk gezag erkennen, niet doden, niet stelen, geen echtbreuk, geen valse getuigenissen en niet verlangen naar wat van anderen is!… Jezus roept ons uitdrukkelijk op om Hem na te volgen en niet de aardse verlangens te koesteren. Hij nodigt ons uit iedere dag ons kruis op te nemen en Hem te volgen. “Neemt mijn juk op uw schouders en leert van Mij; Ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen, want mijn juk is zacht en mijn last is licht” (Mattheus 11, 29v). Een juk dient al om de lasten evenwichtig te verdelen.

De wijze waarop de evangelisten Jezus’ veroordeling, lijden en sterven weergeven laat geen enkele onduidelijkheid over. Er is geen twijfel over zijn totale onschuld noch over het feit dat Jezus zelf aan het geweld helemaal niet deelneemt. Voor de hogepriester worden allerlei aanklachten opgevoerd.  Uiteindelijk zal het de religieuze leiders lukken om de massa tegen Hem op te zwepen, zo zeer  zelfs dat ze de kruisdood eist voor Hem, terwijl hiervoor geen enkele grond gevonden wordt. Zo worden voor Pilatus allerlei beschuldigingen tegen Hem geuit. Pilatus is verwonderd dat Hij geen enkele moeite doet om zich te verdedigen. Jezus verdedigt zich niet maar zal wel openlijk getuigen van de waarheid, nl. dat Hij Koning is en dat Hij God is, al zal dit de kans op zijn veroordeling vergroten. Pilatus heeft al vlug door dat Hij totaal onschuldig is en zegt het ook openlijk. Toch veroordeelt hij Hem tot de verschrikkelijkste straf, geseling en kruisiging! Het is een monsterproces waarbij zowel de religieuze als de burgerlijke gezagsdragers hun totale onmacht en onbekwaamheid uitstallen. Wanneer Jezus uiteindelijk sterft op het kruis zal de verantwoordelijke honderdman zijn onschuld nogmaals publiek bevestigen en uitroepen: “Waarlijk, deze mens was de Zoon van God” (Marcus 15, 39). De passieverhalen uit de Evangelies zijn  radicaal tegengesteld aan de mythen. In mythen worden mooie verzinsels met elkaar verweven waarbij men nooit weet wie werkelijk schuldig is. De Passieverhalen zijn glashelder. En toch blijven sommige Bijbelgeleerden het Evangelie lezen alsof het mythen zijn, in plaats van de mythen te ontmaskeren vanuit het Evangelie.

Jozef is de voorafbeelding van Jezus en zijn geschiedenis is het voorspel van het verlossingswerk van Jezus Christus, die gekomen is om niet alleen het Joodse volk maar de gehele mensheid te redden. Jezus roept ons op tot bekering, nl dat we ons afwenden van deze wereld zonder God en ons hart richten op de nieuwe wereld die Hij brengt. “Niet voor de wereld bid Ik, maar voor hen die Gij Mij gegeven hebt…” (Johannes 17, 9). “Verliest uw hart niet aan de wereld of aan de dingen in de wereld! Als iemand de wereld liefheeft is de liefde van de Vader niet in hem. Want al wat in de wereld is – het begeren van de lust en het begeren van de ogen en de hovaardij van het geld – het komt niet van de Vader maar van de wereld. En die wereld gaat voorbij met heel haar begeerlijkheid, maar wie de wil doet van God blijft in eeuwigheid” (1 Johannes 2, 15-17). In tegenstelling tot iedere “menselijke” samenleving die gebouwd is op “het nabootsend verlangen” en uiteindelijk op het uitschakelen van een zondebok, is de christelijke samenleving helemaal gebouwd op bekering door de navolging van Jezus Christus. Hij heeft alle zonden en schuld van de mensheid op zich genomen en heeft daarvoor in vrijheid en uit liefde de kruisdood ondergaan. Hiermee heeft hij de spiraal van het geweld gebroken. Door zijn verrijzenis is Hij Heer geworden. Allen die zich aan Hem toevertrouwen laat Hij delen in zijn glorie bij de Vader. Jezus wijst iedere zonde ondubbelzinnig af en wil ons allen, zondaars bevrijden van alle zonde en kwaad. Waar gelovigen in navolging van Jezus, in vrijheid en liefde, de schuld van anderen op zich nemen, ontstaat een christelijke samenleving.

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië,18.8.23

Nvdr: Om U een idee te geven over de godsdienstaanhang in Syrië door de eeuwen heen, dit filmpje. Rond het jaar 1840 – onder de Ottomanen – kreeg het christendom het moeilijk terwijl het voorheen goed stand hield.

https://youtu.be/CZ5St-x5XGE

Flitsen

Zaterdag in de vroege mogen vertrokken we met heel de gemeenschap naar de woestijn van Anabek om een bepaald kruid te verzamelen, dat hier gedistilleerd wordt en gebruikt als geneesmiddel voor hen die aan suikerziekte lijden. Onderweg namen we een deskundige op die ons uitlegde over welk kruid het gaat en hoe we het moeten knippen: vele struiken zijn al bijna uitgebloeid, we zijn al wat laat, maar vinden toch nog voldoende planten in bloei. We hebben ruim ‘n honderd kilo kunnen verzamelen.

Als voorbereiding op het hoogfeest van O.L.V. Tenhemelopneming baden we maandagmorgen de ‘paraklisis’ om haar voorspraak af te smeken. Ook in het oosten wordt dit als het grootste hoogfeest van Maria gevierd. Hier heet het: het inslapen van Maria (dormitio) en wordt als zodanig ook afgebeeld op de iconen, met de oude tradities die hierrond in ere gehouden worden.

Tegen middernacht kwam uiteindelijk de groep van 8 toe uit België: de moedigen die niet gezwicht zijn voor de negatieve druk tegen Syrië. Wat een blijde ontmoeting in de Vlaamse taal! In de refter verteld, er werd nog wat gegeten en gedronken. In de kerk hebben we even God gedankt voor het goede verloop van deze reis tot heden.

Mijn bericht deze week en volgende week zal een verkorte versie zijn omdat cf Jean en ik alle aandacht aan deze groep willen schenken met de nodige onderrichtingen en begeleiding.

Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelatenNvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.

Sfeerbeelden over de geloofsbeleving in Antiochië en Syrië:

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Varia

Een gesprek met de Syrische president, Bashar Al-Assad

Geplaatst op door

President Bashar Al Assad interview met Sky News Arabic zou het eerste interview kunnen zijn met een media-outlet uit de Golfregio sinds de begindagen van de door de VS geleide oorlog van terrorisme tegen Syrië, waarin de meeste Arabische landen en alle buurlanden en entiteiten van Syrië zwaar hebben bijgedragen aan het sponsoren van terrorisme in Syrië. Het interview werd uitgezonden op 9 augustus.

Tijdens het interview besprak president Al Assad belangrijke onderwerpen, van de obstakels waarmee de terugkeer van de Syrische vluchtelingen wordt geconfronteerd, tot de voortdurende door de VS geleide oorlog van terrorisme en uitputtingsoorlog tegen het Syrische volk, tot de aardbeving en de gevolgen ervan voor het Syrische volk, naast het uitleggen waarom hij een ontmoeting met de Turkse gek Erdogan als vruchteloos beschouwt, en waarom Syrië elk gesprek over vrede met Israël als tijdverspilling beschouwt, om een paar van de onderwerpen te noemen die in het interview worden besproken.

Hieronder volgt de video met Engelse ondertitels en de volledige transcriptie van de Engelse vertaling van het interview. We willen erop wijzen dat de Nederlands tekst volledig voor rekening van een geautomatiseerde vertaling gaat. Mocht u een eerder rare kronkel lezen, dan weet u waaraan deze te wijten is.

  • President Bashar Al-Assad Interview: De oorlog tegen Syrië, de verraderlijke rol van terrorisme

Door Bashar al Assad en Arabi Souri, gepubliceerd in Global Research, 17 augustus 2023

Afschrift

Intro: Wij heten u, onze kijkers, van harte welkom bij deze bijzondere ontmoeting vanuit het Muhajireen-paleis in de Syrische hoofdstad Damascus met president Bashar Al-Assad.

Meneer de President, welkom bij Sky News Arabia, en dank u voor de gelegenheid om u te ontmoeten voor deze langverwachte bijeenkomst.

President Assad: Welkom in Syrië, en ik ben erg blij u vandaag te mogen ontvangen en een vruchtbare dialoog tussen ons te hebben.

V: Bedankt. Aangezien dit de eerste ontmoeting is, meneer de president, op Sky News Arabia als het eerste Arabische kanaal, gaan we met u terug naar het begin van de gebeurtenissen in 2012, was het naar uw mening mogelijk om te voorkomen wat er gebeurde? Zou je de oorlog, deze confrontatie meer dan tien jaar lang op dezelfde manier met dezelfde visie hebben meegemaakt?

President Assad: Natuurlijk had dit in theorie voorkomen kunnen worden als we ons hadden onderworpen aan alle eisen die aan Syrië werden geëist of opgelegd over verschillende kwesties, waarvan de belangrijkste het opgeven van Syrische rechten en Syrische belangen was.

Ik zeg in theorie, want in de praktijk gaan we die kant niet op. Maar als we ervan uitgaan dat we in deze richting zullen gaan, betekent dit dat we oorlog zullen vermijden, maar dat we later een veel hogere prijs zullen betalen. Zouden we de dingen op dezelfde manier hebben aangepakt? Er kunnen verschillende manieren zijn om hetzelfde doel te bereiken, wat belangrijk is, is het beleid. Wat is de nationale visie?

Onze visie was om de Syrische belangen en Syrië te verdedigen in het licht van terrorisme en in de onafhankelijkheid van de Syrische beslissing. Als we teruggaan in de tijd, zullen we hetzelfde beleid bouwen en aannemen.

V: Had u verwacht dat de schade in ieder geval het eerste jaar van deze omvang zou zijn?

President Assad: Nee, we hadden het niet verwacht omdat we niet wisten welke plannen er in voorbereiding waren. We wisten dat er dingen werden voorbereid voor Syrië, en we wisten vanaf het begin van de oorlog dat het een lange oorlog zou worden, en geen vluchtige crisis zoals sommigen dachten, maar niemand verwachtte de details.

V: Meneer de President, staat u mij deze vraag toe, de gevechten vonden plaats op meters afstand van de presidentiële paleizen, om zo te zeggen, voor een moment, vreesde u niet voor uw leven, voor het leven van uw kinderen, en er zijn echt angstaanjagende scenario’s in de regio, bijvoorbeeld wat er met presidenten is gebeurd, zoals wat er met president Kadhafi is gebeurd?

President Assad: Allereerst is iedereen die niet bang is voor gevaar een abnormaal en onevenwichtig persoon. Angst maakt deel uit van de menselijke natuur en het is natuurlijk voor een persoon om bang te zijn. Maar angst heeft vormen die variëren van paniek tot angst en alles daartussenin. We hebben dit niveau van paniek zeker niet bereikt, maar aan de andere kant, je leeft in een algemene situatie, ik was niet het doelwit als persoon, iedereen was het doelwit.

We lopen allemaal al jaren in deze straten en wegen en in onze huizen en schelpen, dus angst en bezorgdheid worden onderdeel van ons onderbewustzijn…

V: U vertegenwoordigt de leiding van het land…

President Assad: Het is waar, maar uiteindelijk ben je een mens en ga je met anderen om, zoals het een algemeen geval was, en wanneer het een algemene toestand wordt dat je jarenlang niet met angst kunt leven, wordt het onderdeel van iets waar je dagelijks mee leeft.

Wat betreft de scenario’s die zich hebben voorgedaan, is de waarheid dat deze scenario’s zijn opgesteld, zoals gebeurde met Kadhafi, of zoals gebeurde met Saddam Hoessein in Irak om een staat van angst te creëren, daarom waren we ons in Syrië bewust van de scenario’s die werden ontwikkeld en in de media werden verspreid om een staat van angst te creëren, Dus deze scenario’s zaten niet in onze gedachten in het algemeen, vooral omdat we een existentiële strijd voerden; het doelwit was niet Kadhafi, het was Libië, het doelwit was niet Saddam Hoessein, het was Irak, en het doelwit was niet president Bashar, het was Syrië.

Wanneer je rekening houdt met deze dingen, zul je niet geobsedeerd zijn door de persoonlijke gevallen die ze probeerden op de markt te brengen om een staat van angst te creëren.

Lees verder →

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden, 

Vorige keer handelden we over Jozef in Egypte (Genesis, 37.39-50), een meesterwerk uit de wereldliteratuur: een spiegel van iedere menselijke samenleving vol afgunst, haat en geweld. Tevens zien we hierin een voorafbeelding van wat  Jezus Christus door zijn dood en verrijzenis openbaarde en bracht.

Waarom is Jozef, die zijn broers meteen herkent,  zo extreem hard voor hen? Waarom eindigt die bloedstollende confrontatie zo plots? Zie hier hoe we het kunnen begrijpen.

Jozef was het slachtoffer van de jaloezie van zijn broers. Heel menselijk. Hij was de lieveling van zijn vader, kreeg een mooi kleed, bracht de nieuwtjes van zijn broers over aan zijn  vader en vertelde dan nog dromen waarin iedereen voor hem boog tot op de grond. Als mensen zijn wij na-apers en verlangen wat anderen verlangen en hebben. Dit wordt een bron van spanningen. Hoe dichter men bij elkaar leeft, hoe groter de spanningen kunnen zijn. De wrijvingen worden besmettelijk: iedereen is tegen iedereen. Hoe zal een menselijke beschaving zorgen om aan eigen geweld niet ten onder te gaan? Door een zondebok aan te duiden en uit te schakelen. Dat is de menselijke oplossing. De spanningen van allen tegen allen vormen zich om tot “allen tegen één”. De uitschakeling van de zondebok kan eindeloos verscheiden zijn. Deze persoon, meestal een geheel onschuldige zonderling, wordt verdronken, onthoofd, verbrand, van de rotsten geduwd, gekruisigd…Alle menselijke beschavingen zijn gebouwd op geweld en moord,  op het uitschakelen van een zogenaamde schuldige, een zondebok. Cain, die uit jaloersheid zijn  broer Abel vermoordde, kunnen we de stichter noemen van de eerste menselijke beschaving. Romulus en Remus zijn tweelingbroers, gevoed door een wolvin. Rome is gesticht door Romulus, die zijn broer Remus uit na-ijver vermoordt (rond 753 voor Christus).

Jozef wordt als slaaf verkocht in een vreemd land. Wanneer hij later als onderkoning zijn broers ontmoet, dwingt hij hen terug te komen met Benjamin, de lieveling van hun vader. Hij zal alles doen om dezelfde jaloezie, waarvan hij slachtoffer was, op te wekken tegen Benjamin. Aan tafel laat hij Benjamin 5 X meer eten bezorgen dan de anderen. Dan lokt hij hem in de val en eist dat Benjamin zijn slaaf wordt. De verhouding onder de broers is evenwel totaal veranderd. Ze zijn door het lijden gelouterd. Er is geen enkel teken van  na-ijver meer te bespeuren en niet de minste voldoening om de veroordeling van Benjamin. Integendeel. Ze willen hun leven geven voor hem, voor hun vader, voor elkaar. Dat zijn de nieuwe maatschappelijke verhoudingen die Jezus geopenbaard en gebracht heeft.

Jozef is de voorafbeelding van Jezus, onschuldig veroordeeld en gekruisigd. Hij geraakt met twee anderen in de gevangenis. Jezus hangt tussen twee anderen aan het kruis. Farao verwijst het volk dat honger heeft naar Jozef en zegt: “doe maar wat hij u zeggen zal”. Maria verwijst de dienaars op de bruiloft van Cana naar Jezus met dezelfde woorden. Na veel ellende is Jozef verheven tot redder van Egypte én van zijn eigen volk. Juda wil zijn leven geven voor zijn broer Benjamin om hem met de anderen broers te laten terugkeren en een groot leed te besparen aan hun vader. Jozef maakt zichzelf kenbaar aan zijn nietsvermoedende broers. De  verrezen Heer openbaart zichzelf aan de onthutste apostelen.

Jezus heeft geopenbaard wat verborgen was vanaf de grondvesting van de wereld (cfr Mattheüs 13, 35). Mensen hadden niet door dat ons maatschappelijk leven gebouwd is op “nabootsend verlangen”, een slechte navolging en het uitschakelen van een zondebok. Mensen willen hebben wat anderen hebben, nemen het verlangen van anderen over. Zo begon het al met Adam en Eva. Eva neemt gewoon het verlangen van de slang (duivel) over en Adam neemt het verlangen van Eva over. Mensen nemen in onze tijd het verlangen over van de hogepriesters/-eressen van de mode, hoe lelijk of onpraktisch de kleding ook mag zijn. Regeringen willen de vernietigingswapens van de grootste mogendheden waarmee het leven driemaal kan vernietigd worden, alsof éénmaal niet genoeg is. Hieruit groeit jaloezie, die steeds groter wordt en een hele maatschappij kan aansteken. Het wordt een besmettelijke strijd van allen tegen allen, die zich omvormt tot een strijd van allen tegen één, bij voorkeur een willekeurige, onschuldige zonderling. Deze wordt als dé zondebok algemeen veroordeeld en uitgeschakeld. En er is weer rust, tenminste heel even. Hierna begint  alles weer opnieuw: na-ijver, spanningen, geweld, aanduiden van een zondebok en uitschakeling… Dat is de korte samenvatting van alle beschavingen vanaf de meest archaïsche tot nu toe. Het christelijk geloof heeft hierin enige verzachting gebracht. Het handelen van afzonderlijke personen, zoals Juda in de geschiedenis van Jozef, geven  ons een beeld van wat een nieuwe christelijke maatschappij kan zijn.

Jezus zegt dat Hij niet gekomen is om te veroordelen maar om te redden en dat Hij niet meer het offer van een zondebok wil maar barmhartigheid. Het straffen en veroordelen van een schuldige, een zondebok, blijft het geweld aanmoedigen. Jezus heeft deze spiraal van geweld gebroken door alle schuld op zich te nemen en zelf op geen enkele wijze deel te nemen aan het geweld. In het afschuwelijk monsterproces waarin Hij als Onschuldige tot de gruwelijke geseling en kruisdood werd veroordeeld, heeft Hij zich zelfs niet met één woord verdedigd. Hij heeft vrijwillig en uit liefde alle schuld van de mensheid ondergaan door te sterven op het kruis. Door te verrijzen heeft hij de dood vernietigd. Het blijven voor ons inderdaad mysteries, maar ze zijn daarom niet minder historische werkelijkheden. De kruisdood van Jezus is bovendien een van die feiten uit de mensengeschiedenis die het sterkst historisch bewezen is.

De geschiedenis kent vele beroemde mannen en vrouwen, helden en heiligen. Niemand benadert echter de onovertroffen genialiteit van Jezus’ leer en leven. Hem herkennen we als God en tegelijk als volmaakte Mens. Hij bracht de hemel op aarde, een geheel nieuwe samenleving. Daarbij wordt de bevrijding van het geweld en het kwaad in de maatschappij niet meer gezien in het uitschakelen van een eensgezind aangeduide slachtoffer, een zondebok. Jezus zegt dat Hij deze offers niet meer wil maar in de plaats daarvan barmhartigheid verlangt. Hij kwam niet om te veroordelen,  te straffen en uit te schakelen maar om te redden en wel iedereen die zich aan Hem toevertrouwt. Vele grote heiligen hebben dit begrepen en hebben het menselijk nabootsend verlangen met zijn jaloezie en geweld afgelegd. Ze hebben Jezus’ voorbeeld gevolgd en gaven hun leven voor anderen, zoals Juda voor Benjamin of zoals pater Maximiliaan Kolbe voor een huisvader in het concentratiekamp van Auschwitz (+ 1941) en vele anderen, elk op hun eigen wijze. Dit is de geest van  een christelijke beschaving.  

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 11.8.23

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Flitsen

Zowel in oost als west werd deze zondag het hoogfeest van de gedaanteverandering van de Heer gevierd. Het vindt zijn oorsprong mogelijk in de wijding van de kerken op de Tabor. Nadat Petrus zijn duidelijke belijdenis had gegeven over Jezus als de Messias, toont de Heer zich even in zijn volle glorie voor zijn uitverkoren apostelen. Het is een bemoediging vlak voor zijn lijden en sterven. Het is tevens een voorbode van zijn  verrijzenis.

Met de 6 S.O.S. jongeren, de twee meisjes en onze eigen jongeren is er nu voldoende jeugd aanwezig om flinke opruimingswerken te verrichten. Onder hen is er ook een fotograaf, die me een hoeveelheid foto’s bezorgde, waaruit ik een keuze kon maken, waarvoor hartelijk dank.

Lees verder →

Waarom dragen de Europese leiders hun macht over aan de VSA? (2)

Geplaatst op door

Het eerste artikel, met dezelfde titel, vindt u op Waarom dragen de Europese leiders hun macht over aan de VSA? | Golfbrekers

Daar haalden we de auteurs Hindi (1985-) en Todd (1951-) aan. De eerste is een onafhankelijk publicist en godsdiensthistoricus. De tweede is een internationaal bekend antropoloog en demograaf. De eerste is gelovig, de tweede niet maar hun conclusies zijn gelijklopend en komen uit bij de (religieuze) leegte in Europa.

Hierbij het laatste interview van Todd:

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Volgens beide auteurs is de relatie tussen de VSA en de EU-landen niet die van een imperium en zijn provincies (Rome) maar die van een hegemonie. Het klassieke Athene was enkele decennia lang de “hegemon” van de Attische en Ionische stadstaten. Die “bondgenoten” vormden de Delisch-Attische Bond en droegen ieder jaar goud en zilver bij voor “bescherming”. Denk aan de VSA en de NAVO-leden.

Net als de VSA was Athene met zijn enorme vloot gericht op zeedominantie. Landexpedities werden zo mogelijk uitbesteed aan “proxy’s”, zoals proxy Oekraïne nu vecht tegen Rusland. Het doeltreffendste middel van Athene was zeeblokkades (sancties). Die treffen de vijandige legers even goed als de bevolkingen.

De clou is dat onze Europese leiders dat allemaal wel weten maar toch meedoen en suïcidaal zijn. Ze degraderen zichzelf tot “satrapen”. Dat waren de kleine soms tirannieke heersers in de Aziatische provincies, herkenbaar aan hun zelfde hoed. De meeste Europese leiders hebben een petje van “Young Global Leader” (WEF-Davos)…

In dit Iraanse filmpje ziet u de afbeeldingen van satrapen met hun typische hoofddeksels die goud en zilver naar het centrum brengen.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Todd wijst erop dat het EU-project paradoxaal genoeg meer dan ooit “geslaagd” is in de zin van maximale bevoegdheids- en gebiedsuitbreiding. Het EU-gebied eindigt schijnbaar nooit: Albanië, Bosnië, Georgië, Oekraïne enz. staan op de lijst. De EU heeft bevoegdheden naar zich toe getrokken dankzij de verdragen (de budgetcontrole van de euro-landen en kandidaten) maar ook buiten de verdragen om (vaccinatie en -paspoorten, nu opzetten van oorlogsindustrie..). In plaats van hun buitengewone realisaties te laten zien en zich vol zelfvertrouwen in de wereld te laten gelden spreken ze de laatste twee jaar niet meer over het Europese project. Ze schurken zich tegen de NAVO aan, die andere instelling in Brussel die nog meer anciënniteit heeft. Volgens Todd beleven ze daarmee hun ultieme zelfrealisatie nl. het promoten van één gemeenschappelijk vijand, nl. Rusland en daarachter China. Daarmee gaat de EU op in de NAVO als een economische aanhangsel.

Todd en Hindi besteden veel aandacht aan de katholieke politicoloog Carl Schmitt (1888-1985) die lange tijd als niet politiek correct beschouwd werd wegens zijn kritiek op het moderne liberalisme. Volgens Schmitt is de keuze van DE vijand DE stichtende geste in de politiek. De EU is dus naar het eerste vakje, de stichting of herstichting, teruggekeerd.

Geen ondertiteling en bijhorende vertaling beschikbaar

Is dit niet een uiting van de grote leegte van het hele project? Leiders vluchten vooruit en proberen de leegte te vullen met oorlogsretoriek en oorlogsvoorbereiding. Die leegte is in wezen religieus, er is geen enkele zingeving boven het alledaagse. Maar wat is er “antropologisch” aan de hand met de West-Europese elite zelf, de één procent? Stof voor een volgende aflevering.

Tenax

Waarom dragen de Europese leiders hun macht over aan de VSA?

Geplaatst op door

De Franse godsdiensthistoricus Youssef Hindi schreef een scherpzinnige analyse “La guerre des Etats-Unis contre l’ Europe” (Strategika, 2023). Een boek om later op terug te komen.

Verschillende interviews over dit boek circuleren. O.a.:

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Het is een feit dat de EU-landen hun eigen economie de dieperik in sturen, ze betalen hun (Amerikaans enz.) gas vier keer zo duur als vroeger. Nord Stream I en II is bijna een jaar geleden opgeblazen. Het onderzoek daarover leverde nog niks op. Een parlementaire vraag daarover wordt weggelachen.

Waarom dragen de Europese leiders hun macht over aan de VSA? De VSA neemt delen van hun economie over. De EU-landen verliezen hun soevereiniteit en kunnen zelf geen oorlog meer verklaren of beëindigen. De Amerikanen doen dat in hun naam via de NAVO.

De antropoloog en bevolkingsdeskundige Emmanuel Todd (1951-) gaat daar op in onderstaand interview, iets om later op terug te komen.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan


Maar eerst klaarheid in de termen. Daarvoor moeten we bij Hindi zijn. De VSA is geen imperium dat ons opslokt zoals de Romeinen destijds Gallië, Brittannië, Noord-Afrika. Een imperium is gericht niet op de zee maar op het land dat ze te vuur en te zwaard veroveren. Maar ooit krijgen de veroverde gebieden Romeins burgerrecht. Zo zijn er soldatenkeizers geweest afkomstig uit Gallië, Dalmatië, Arabië.

Er circuleren vele filmpjes over VSA en “imperium”. Maar ze maken je niet wijzer, meestal zijn het platitudes zoals hier bij dit Obama-interview. Hij komt niet verder dan de verdediging tegen Al Qaeda en tegen de schurkenstaten. De term “imperium” verdoezelt meer dan ze verheldert.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

De EU-landen zijn trouwe bondgenoten van de VSA maar zullen nooit Amerikaans burgerrecht krijgen. De VSA is geen imperium maar een hegemonie. Een hegemonie is gericht op de zeeën. Een hegemonie maakt gebruik van sancties en zeeblokkades en voor landoperaties gebruiken ze bij voorkeur “proxy’s”.

Hegemon komt van het Grieks ‘hegemon‘. Athene was enkele decennia lang hegemon. Ze beheersten de Attisch-Delische Bond, een soort NAVO.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

De bondgenoten brachten ieder jaar goud en zilver naar Delos. Daarmee werd de Atheense oorlogsmachine gefinancierd. De Ionische steden en eilanden stonden onder druk om toe te treden en uittreden kon helemaal niet. Athene gebruikte soms bondgenoten als “proxy”, zoals de Amerikanen de Oekraïners gebruiken, voor landexpedities. Maar de Atheense sterkte was hun enorme oorlogsvloot. De bondgenoten genoten in Athene geen burgerrecht, ze waren “perioiken” (omwonenden).

Het kleine eiland Delos is synoniem  voor “schatkamer”. Maar al bij al heeft die hegemonie maar enkele decennia geduurd.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Daarmee is nog niet duidelijk waarom de Europese leiders al maar macht overdragen aan de VSA en zichzelf dus degraderen. Daarvoor moeten we een volgende keer het interview met Todd nader bekijken.

Tenax

“Vredescharter” of oorlogsverklaring?

Geplaatst op door

Wim De Wit: ‘Ze zijn gewoon politieke spelletjes aan het spelen. Wij mogen ons toch ten allen tijde beroepen op grondwettelijke rechten, die staan juridisch ver boven de tekst van een of ander ‘charter’. Dat is pure willekeur. Wij leggen ons niet neer bij het verbod op de Kameraadschapsavond en zullen dit in kortgeding voor de Raad van State aanvechten. Ze vragen ons nu om vóór 16 augustus nog eens dat charter te tekenen, en enkel voor de IJzerwake van zondag. Dat gaan we niet doen, ik zie niet in waarom. Voor ons vormen die twee luiken één geheel. Als ze ook die samenkomst van zondag verbieden, zullen we ook daarvoor naar de Raad van State trekken in spoedprocedure. De Stad Ieper zoekt de confrontatie, wij zullen alle middelen aanwenden om onze rechten te vrijwaren’.

Zondag 27 augustus IJzerwake, dé rendez-vous plek van de radicale Vlaamse beweging, en altijd wel goed voor wat hommeles omdat de organisatie elk jaar weer toelating moet krijgen van de stad Ieper, waarin die wei te Steenstrate gelegen is. Dat ex-VB kamerlid Dries Van Langenhove en bezieler van de groep Schild&Vrienden als gastspreker is uitgenodigd, en dat er de avond vooraf een zangstonde, genaamd Kameraadschapsavond is gepland, doet bij het stadsbestuur en een paar linkse organisaties weer alle alarmbellen afgaan. Zoals het Vredescollectief Ieper, waarin vooral Groen, SP.A en PVDA de plak zwaaien. Ze hielpen ook het fameuze charter mee opstellen, zie verder.

Lees: Stad Ieper zoekt de confrontatie met de IJzerwake in Acta Sanctorum

Filmmateriaal van twee jaar geleden:

Onder de Oekraïense regenboog…

Geplaatst op door

… reiken ultranationalisten, LGTB’ers en big business elkaar de hand

De Franse historicus Lucien Cerise interviewde Evgenia Bilchenko. Ze is een Oekraïense professor filosofie en geeft nu les in Sint-Petersburg. Het is een diepgaand gesprek over de toestand in haar land en een psychoanalyse ervan. Te lezen via onderstaand bruggetje:

Lucien Cerise s’entretient avec Evgenia Bilchenko, ancienne égérie de l’EuroMaïdan – Egalite et Réconciliation (egaliteetreconciliation.fr)

Ze was een boegbeeld van de Maidan-protesten in 2013-2014. Ze nam aan Maidan deel zoals vele intellectuelen, ook etnische Russen. Ze had toen een romantische relatie met een dichter uit de ondergrondse en het was toch een strijd voor de vrijheid. Ze schreef zelf een gedicht voor de gesneuvelden van de Maidan. Dat werd vertaald in 23 talen. U vindt haar terug op haar: Facebook-profiel.

Ze steunde in 2014 eerst ook de Anti-terroristische Operatie (ATO) zoals de nieuwe regering de  militaire operatie tegen de bevolking in het oosten noemde. Bij haar bezoek aan die streek (Donbass) in 2015 realiseerde ze zich echter dat er een genocide dreigde die door de “internationale gemeenschap” genegeerd werd.

In 2019 bekritiseerde ze de wet die het Russisch in het hoger onderwijs verbood. Ze noemde Oekraïne een Amerikaanse kolonie. Dat viel niet in goede aarde. De pesterijen werden haar te veel en in 2021 is ze geëmigreerd naar Rusland. In 2019 deed ze een oproep tot EUropa in naam van de “Europese waarden”:

Harassment and Discrimination on Political and Linguistic Grounds in Kiev, Ukraine – YouTube (https://youtu.be/1AT6oyHaMtw)*

*Nvdr: Om de een of andere reden (… we vermoeden een door YT toegepaste vorm van censuur…) kunnen we de video niet zichtbaar insluiten. U kan deze bekijken door op het bovenstaande bruggetje te klikken. Ondertiteling wordt niet voorzien. De film wordt simultaan vertaald naar het Engels.

Een al decennia getraumatiseerd land! Hoe kun je dat trauma, die wonde “dicht naaien” (term van de psychoanalyse)? Op het eerste gezicht niet samenhangende verhalen moet je dan combineren: liberalisme en etnonationalisme, kosmopolitisme en etnicisme, “Europese waarden” en bloed-en-bodemrituelen.

Hier een illustratie. Een mars met toortsen en foto’s van de oorlogsmisdadiger Bandera (1909-1959) in 2014:

Een Gay Pride van 2019:

De meest efficiënte pr-figuur anno 2023 is nu een transseksueel. Ze heet Sarah Ashton-Cirillo, een Amerikaanse journalist en gewezen medische assistent in het Oekraïense leger.

Maar uiteindelijk draait het om big business. Het land is ondertussen honderden miljarden schuldig, het zal generaties duren om alleen maar de rente te betalen en de grond is voor generaties verpacht aan big agro. Hier de documenten daarover:

Tenax

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

De ontroerende geschiedenis van de aartsvader Jozef in Egypte vinden we in Genesis (hoofstukken 37 en 39-50).  Het is als de eerste grote roman in de wereldliteratuur. In de Latijnse liturgie werd deze geschiedenis vorige maand in de Eucharistie herdacht. De grootste kunstenaars hebben deze gebeurtenissen vereeuwigd in schilderijen, toneelstukken, muziek- en dichtwerken … Maar er is meer. Deze geschiedenis verwijst naar de oude, menselijke én de nieuwe, christelijke samenleving.

Jozef en Benjamin zijn de lievelingen van hun vader Jakob omdat zij de kinderen zijn van zijn geliefde Rachel. Zij noemde Benjamin Ben-oni (de zoon van mijn lijden, Genesis 35, 18) en zal ook sterven bij zijn geboorte. De sluwe schoonvader Laban had Jakob in de huwelijksnacht bedrogen door hem ’ s avonds ongemerkt zijn oudste  dochter Lea te geven, onder het voorwendsel dat het niet de gewoonte is een jongere dochter uit te huwelijken voor de oudste. En Jakob werkt nog eens zeven jaar om eindelijk Rachel te krijgen. Lea zal de moeder worden van Ruben, Simeon, Levi, Juda, Issachar, Zebulon (en Dina).  Jakob geeft een schitterend kleed aan Jozef en stuurt hem op pad om in zekere zin de andere broers te controleren. En Jozef brengt trouw de verhalen van zijn broers over aan zijn vader. Bovendien vertelt Jozef dan nog twee dromen waarin zijn broers en zelfs zijn ouders voor hem neerbuigen. Kortom, ruim genoeg om de grootste jaloezie te laten groeien…”Ginder komt ie aan, de dromer…” Neen, de broers zullen hem niet doden maar als slaaf verkopen aan Egyptenaren.  Zijn mooi kleed scheuren ze kapot, doen er wat bloed op van een geitenbok en laten het zo aan hun vader bezorgen: “de ouwe zal wel zien dat het van zijn lieveling is…”  Niemand van hen bekommert zich om de hartverscheurende pijn van hun vader, noch om de angst en ellende van hun broer Jozef.

Jozef krijgt vele moeilijkheden in Egypte te verduren maar God is duidelijk met hem. De vrouw van Potifar is verliefd op hem en gaat hem valselijk beschuldigen. Zo geraakt Jozef in de gevangenis. Hij wordt echter maar licht gestraft. Potifar heeft mogelijk ook wel door dat zijn vrouw de schuldige is en niet Jozef. Jozef weet de dromen van zijn medegevangenen, een bakker en een opperschenker uit  te leggen.   Hun “hoofd zal verheven worden” maar in tegenovergestelde zin. De bakker wordt opgehangen en de opperschenker wordt in ere hersteld. Jozef had de opperschenker nog zo op het hart gedrukt voor hem een goed woordje te doen zodat ook hij zou vrij komen, maar de man vergat het gewoon. Wanneer het mensen weer goed gaat, denken ze helemaal niet meer aan hun weldoeners. De farao wordt echter gekweld door twee dromen. Er zijn 7 vette koeien en daarna 7 magere koeien, er zijn 7 prachtige volle aren en daarna 7  spichtige aren. De eerste eten de tweeden op. Egypte is traditioneel het land van de wijzen, maar in heel het rijk is er geen enkele wijze die deze dromen kan uitleggen. Dan pas denkt de opperschenker  aan zijn medegevangene en Jozef wordt uit de gevangenis gehaald. Jozef geeft alle eer van het verklaren van deze dromen aan God. Hij legt uit dat er hongersnood zal komen en geeft ook de remedie: er moeten voorraden aangelegd worden. Jozef wordt meteen tot onderkoning aangesteld. “Jozef was dertig jaar, toen hij bij Farao, de koning van Egypte, in dienst kwam” (Genesis 41, 46). Het is een verwijzing naar  de leeftijd van David (2 Samuel 5, 4) en naar  de leeftijd van Jezus (Lucas 3, 23). Al in het eerste jaar van de hongersnood trouwt Jozef en krijgt een eerste zoon, Manasse (van het Hebreeuwse nasjah = vergeten): “Al mijn ellende en het gemis van mijn  hele familie heeft God mij doen vergeten” (Genesis 41, 51). Wanneer de Egyptenaren de Farao om brood vragen, antwoordt hij hen: “Ga maar naar Jozef en doe wat hij u zeggen zal” (Genesis 41, 55). Deze laatste woorden zegt Maria te Cana tot de dienaars, verwijzend naar Jezus (Johannes 2, 5).

Nu begint de bewogen geschiedenis van de zonen van Jakob die door hongersnood gedreven naar Egypte gaan om graan te bemachtigen. Jozef herkent zijn broers onmiddellijk maar zij herkennen hem niet. Hij is bijzonder hard tegen hen en verwijt hen spionnen te zijn. Om te beginnen laat hij hen al drie dagen opsluiten. In wat een ellende zijn ze nu toch verwikkeld! In deze ontreddering groeit er echter tevens oprecht berouw: “Ze zeiden tot elkaar: ‘Helaas, we hebben dit aan onze broer verdiend. Wij zagen hoe hij angstig om genade smeekte, maar wij hebben niet willen luisteren. Daarom treft ons dit ongeluk” (Genesis 42, 21). En ze beseffen niet dat Jozef hun gesprek helemaal verstaat. Jozef moet zich afwenden om niet te laten zien dat hij weent. Hij volhardt echter in zijn strenge houding en laat Simeon, de tweede oudste, voor hun ogen in de boeien slaan en gevangenzetten totdat ze met Benjamin terugkeren. Ze hebben zich immers laten ontvallen dat ze nog een jongere broer, Benjamin thuis hebben.  Jozef eist dat ze deze de volgende keer meebrengen. Onderweg naar huis merken ze dat hun geld weer in hun zakken zit. Het maakt hen nog meer ongerust. De hongersnood drijft hen terug naar Egypte. Om Benjamin  mee te krijgen zullen Juda en Ruben zich voor hun vader borg stellen voor hem.

De ontknoping is nog een bloedstollend gebeuren. Jozef laat zijn broers naar zijn  eigen paleis brengen, waar ze moeten wachten. Het maakt hen bang. Dan komt Jozef en weer buigen ze allemaal voor hem tot op de grond, zoals hij vroeger met zijn droom verteld had. Simeon  wordt vrijgelaten en ze gaan aan tafel, ieder zit precies op volgorde volgens zijn  leeftijd. Benjamin, de lieveling van hun vader, krijgt echter vijfmaal meer dan de anderen. Ze eten en drinken en worden er vrolijk van. Ze vertrekken. Jozef zal echter Benjamin op verschrikkelijke wijze in de val lokken. Ze krijgen allen hun geld weer terug in hun zakken én er nog voedsel bovenop. Bij de zak van Benjamin laat Jozef zijn eigen zilveren beker steken. Als de broers goed en wel uit de stad zijn, laat Jozef hen overvallen en beschuldigt hen van diefstal en majesteitsschennis omdat ze zijn zilveren beker gestolen hebben. Het is de beker waaruit hij zelf drinkt en waarin hij de toekomst  schouwt. De verbouwereerde broers zeggen met een goed hart dat degene van hen die dit zou gedaan hebben, gerust mag sterven en dat zij allen zijn slaven willen zijn. En wat blijkt? De beker zit in de zak van Benjamin! Allen scheuren hun kleren als teken van grote rouw en onherstelbare breuk. Is dit niet voldoende  om er een hartstilstand van te krijgen? Totaal gebroken keren ze terug  naar de stad, naar Jozef. Meteen, biedt Juda zich aan om de plaats van Benjamin in te nemen en zijn straf op zich te nemen. In een lange rede legt hij uit hoe ze van hun vader zijn  lievelingszoon mee kregen. Juda wil slaaf zijn en vraagt om Benjamin en de anderen te laten terugkeren “Hoe zou ik zonder de jongen bij mijn  vader durven terugkeren. Het leed dat mijn vader dan treft, zou ik niet kunnen aanzien” (Genesis 44, 34). En plots is er de ontknoping. Jozef maakt zich bekend.

(Volgende keer leggen we uit hoe we in deze schitterende geschiedenis een “menselijke” en een “christelijke” samenleving  kunnen herkennen).  

P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 4.8.23

Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelatenNvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.

Flitsen

Een Duits en Zwitsers meisje die hun middelbare studies beëindigden, komen gedurende een maand met ons meeleven. Ook Mohammed, een jonge moslim uit Damascus wil enkele dagen in  ons klooster verblijven. Ondertussen is de jonge alawiet nog steeds in ons midden. Vandaag komen vijf jongeren van S.O.S Chrétiens d’Orient, waarvan enkelen voor de eerste keer.

Lees verder →