Categorie archieven: geschiedenis

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

We blikken nog even terug op de 15-daagse van de acht Belgen. Het is de eerste keer sinds de oorlog  dat we een groepje landgenoten mochten  ontvangen. Pogingen van de voorbije jaren mislukten, niet omwille van de onwil van de jongeren maar omwille van de schrik van de ouders, die vroegen: wilt ge dat onze kinderen in een doodskist terugkeren? De negatieve mentaliteit  tegenover Syrië in de openbare opinie is nog groot maar deze groep heeft hiertegen weerstand geboden.

In deze kleine groep waren grote verschillen. Gepensioneerden en een 80 plusser hebben een andere ingesteldheid dan jongeren van 18 jaar of twintigers. Welnu, in de oosterse monastieke traditie bestaat de “idioritmie”, d.w.z. met de zegen van de overste in gemeenschap leven maar met een eigen ritme, volgens eigen aanleg. Volgens dit principe hebben we ook sommigen die het wensten een ietwat eigen ritme laten volgen.

Verder blijft er een groot verschil tussen een leven in Europa en het oosterse/arabische Syrië. In vele Europese kloosters zal alles precies op het vastgestelde uur gebeuren. Middageten bv. om 12.30 u precies. Hier is het middageten meestal zo rond half vier, wanneer het klaar is en wanneer er geen andere dringende zaken tussen komen. In Europa worden bepaalde zaken weken op voorhand georganiseerd. Hier kunnen belangrijke zaken drie dagen op voorhand geregeld worden en op de dag zelf kan nog alles veranderen. We gaan hier niet de grote waarde van een goede dagorde betwijfelen. Feit is dat het leven hier wat soepeler, eenvoudiger, spontaner, familialer verloopt, wat voor de enen aangenamer is en bij de anderen mogelijk op de zenuwen werkt. Toegegeven, afspraken zijn hier soms een catastrofe. Anderzijds kan het leven ook gemoedelijker zijn en openheid geven voor het onverwachtse, de ingeving van de Heilige Geest als een oefening in geduld. Laten we het zo zeggen: in Europese kloosters volgt de gemeenschap de regels, hier volgen de regels de gemeenschap.

Voor de retraite hebben we in de conferenties o.m. de vraag behandeld: wat is de mens? We gaven als antwoord hierop de millennia oude wijsheid van de joods-christelijke visie vanuit katholiek perspectief.

Ziehier de zeven wortels van ons mens-zijn:

1.     Geschapen naar Gods Beeld
2.     Met een onstilbare hunker naar volmaakt geluk/God
3.     Gewond door de zonde
4.     Hartstochtelijk bemind
5.     Geroepen om door lijden en sterven omgevormd te worden tot de gelijkenis met Jezus Christus
6.     Geroepen om steeds meer zelfgave te worden
7.     Om tenslotte de Gelijkenis van Christus te bereiken die de Icoon van de Vader is, waardoor we Gods gelijkenis verwerven.

Deze thema’s zullen we trachten uit te werken in onze volgende wekelijkse bijdragen

Ziehier nog enkele slotindrukken van een deelnemer die een erg goede samenvatting geeft.

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 8.9.23

Flitsen

De laatste dagen van  deze grote vakantie waren bijzonder druk. Het groepje Belgen vertrok voldaan, aan beide kanten. De volgende dag vertrokken het Duitse en Zwitserse meisje. Zij hebben een maand lang het leven in de gemeenschap intens meegemaakt. Dezelfde dag kwamen 60 jongeren uit Mamura voor een tweedaagse bezinning. Zij vierden met ons de Eucharistie en ook plechtig de Vespers, voorgegaan door abouna Georges, die pastoor is van Qara én Mamura. Zaterdagmorgen werd deze groep afgewisseld door een groep van 40, ietwat oudere jongeren van Mamura .Het zijn universitairen of jongeren die al werk zoeken. Op zondag 3 september begon hier het schooljaar, dus ook voor onze Jakob (15 jaar). Cfr Jean en ik zorgden voor de beide groepen voor de onderrichtingen. Zondag kwam de bisschop, gaf een kort onderricht en ging voor in de Eucharistie. ’s Middags aten we allen samen in de grote zaal van de nieuwbouw, op de grond of op een bank, terwijl er onafgebroken werd gezongen of gedanst. Er werd nog een rondleiding voorzien met een uitgebreide uitleg over de heilige Jakob de verminkte en over de lijkwade van Turijn waarvan we in de crypte de kopie bewaren voor het Midden Oosten. Op de grote koer vond het afscheid plaats met een eindeloze reeks fotosessies. Mamura kan werkelijk een model worden van een levende christelijke gemeenschap, waaraan we willen meewerken. We gaan nu voor hen een degelijke geloofsvorming voorzien, waarvoor we tevens uw gebed vragen. Waarlijk, onder deze jongeren is iets aanwezig van wat Paulus noemt “het reukwerk van Christus” (2 Korintiërs 2, 15).

Dinsdagavond waren we met heel de gemeenschap aanwezig in de parochiekerk van Qâra voor de viering van de patroonheilige de aartsengel Michael. Na de mis was er nog een gezellig samenzijn met de parochianen. Tenslotte werden we uitgenodigd door de zus van onze oblaat Ibrahim, waarvan de man, die in Dubai werkt voor twee weken thuis was.

Lees verder →

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Zondag reden we naar Mamura, maandag naar Mar Moussa, dinsdag naar Maalula en  Seydnaya. Met de groep Belgen werden meer uitstappen gemaakt dan aanvankelijk voorzien omdat we geen rekening hadden gehouden met het feit dat de patroonheilige van Mar Moussa op maandag plechtig gevierd werd. En zo namen we de retraitanten ook mee. Na de Eucharistie keerden we huiswaarts.  Het bezoek aan het christelijk dorpje Mamura was een bijzonder vreugdevol feest (verslag hieronder).  Dinsdag was een overvolle dag: Maalula, Sydnaya, Mar Touma, Hagia Sofia! (verslag van die drukke dag hieronder). Zelf hadden we ook nog nooit de Hagia Sofia bezocht, hoewel moeder Agnes Maria in die kerk de Christus Pantocrator in de koepel geschilderd heeft.  Keizer Justinianus had een grote verering voor de heilige Sophia van Rome die in 304 de marteldood stierf. Voor haar  bouwde hij de kathedraal van de Hagia Sophia in 360, nu in Istanboel. Twintig jaar eerder werd echter hier in Seydnaya al een (weliswaar kleinere) Hagia Sophia kathedraal gebouwd, die nu drie ‘kerken’ bevat, een catacombekerkje uit de tijd van de vervolgingen (links onder), een kerk na het edict van Milaan met de godsdienstvrijheid (rechts, met merkwaardige akoestiek!) en nog in de 4e eeuw deze grotere kerk. De parochiepriester wees op de grote nood aan priesters. Hij legde uit dat hij voorbije zondag 2 (byzantijnse!) Eucharistievieringen had, daarna een doopsel, dan een rouwdienst voor een overledene en tenslotte een huwelijksviering. Hij werd uitgenodigd op de bruiloft waar hij met zijn hoofd op tafel in slaap viel! Hij gaf ons nu een uitgebreide en indrukwekkende uitleg. Ziehier verslagen met indrukken van onze retraitanten:

“Een warm bezoek aan Maamura

Zondagochtend vertrok onze groep met de bus noordwaarts het land in. We reden door het uitgestrekte ruwe en droge landschap naar het dorp Maamura. Maamura telt ongeveer 1000 christengelovigen. Ze vormen een mooie en sterke christelijke gemeenschap, waar we vandaag deel van mochten zijn. De dorpelingen ontvingen ons hartelijk in de lokale kerk van Sint-Jozef om er samen de H. Mis in Byzantijnse vorm te vieren. Er werd volop gezongen. Na de H. Mis nodigden ze ons uit voor Arabische koffie en gesprek in het salon naast de kerk. We werden omringd door blije en geïnteresseerde gezichten.

Voorafgaand aan de lunch bezochten we de woningen van enkele families. In het dorp leven generaties samen in één huis of dicht bij elkaar in de buurt. We werden keer op keer met een enorme gastvrijheid en openheid ontvangen! De mensen verwenden ons telkens met een lekker drankje en hapje. De families (ook de priester) stonden open voor onze vragen. Ze vertelden over hun leven, met alle uitdagingen die ze ervaren. Het leven is er niet gemakkelijk, maar het was prachtig om te zien dat ze ondanks alles blijven glimlachen. Ze worden gedragen door het katholieke geloof.

In tussentijd bereiden enkele dorpelingen de lunch voor. We zagen hoe het platte brood tegen de wand van een stenen oven werd gebakken. De lunch werd op de grond gegeten, een leuke ervaring. Nadien was er tijd om te praten en het dorp te ontdekken. Er kwamen meer en meer nieuwsgierige jonge dorpelingen een kijkje nemen. We werden omringd door vele dorpelingen, vooral kinderen en jongeren.  Rond 19u besloten we terug te keren naar Qara.

De dag werd afgesloten met, je kan het raden, een hapje en drankje in het eigenlijke huis van het conciërgegezin van Mar Yakub.

Vandaag hebben we een grote gastvrijheid, blijheid, geloof en liefde ervaren. We voelden ons zeer welkom in dit bijzondere dorp! Er heerste een familiegevoel en vredevolle sfeer. Het is mooi om te zien hoe generaties samen leven op een plek die al veel te verduren kreeg. Voor de bevolking, alsook voor ons, was het een unieke dag!” (E.V.)

“Uitstap naar Maaloula en Saydnaya,

Dinsdag hadden we de kans om het op 40 kilometer van Damascus gelegen dorp Maaloula te bezoeken. Het reisbusje was weer volgeladen met de bende enthousiastelingen van Mar Yakub; paters, zusters, kinderen en de Belgen. Onze bestemming was een van de weinige plekken waar het Aramees, de taal van Jezus, nog wordt gesproken. Onze eerste stop in Maaloula was het Grieks-katholiek klooster Mar Sarkis, Sergius en Bachus (officieren van het Romeinse leger die tegen het einde van de 3e eeuw omwille van hun christelijk geloof de marteldood stierven). In de kloosterkerk, dat wordt beschouwd als een van de oudste christelijke kerken, is het altaar een voormalig heidenaltaar. De inkeping waar het bloed van het offerdier moest vloeien is nog steeds zichtbaar. Vervolgens bracht een bewoner van het klooster het ‘Onze Vader’ in het Aramees, exact zoals Jezus het leerde aan zijn leerlingen.

Het bergdorp is ook rijk aan een tweede interessant klooster, een die gewijd is aan de Heilige Thekla. Deze volgelinge van de apostel Paulus leefden op het einde van haar leven in een grot op de plek waar nu het klooster staat.  Tijdens de wandeltocht naar het klooster toe werden we omgeven door enorme rotswanden. Volgens de traditie scheidde God deze rotsen zodat de Heilige Thekla via het gecreëerde pad aan haar vervolgers kon ontsnappen. We waren allemaal onder de indruk van dit unieke natuurverschijnsel. Na het bezoek aan het pittoresk klooster maakten we een wandeling door de kleine straatjes van Maaloula. De schade van de oorlog is nog steeds merkbaar. In een verlaten kerkje, waar de muren vol kogel- en bomgaten stonden, was het interieur nog altijd bezaaid met puinhoop. Na de teistering van dit kerkje, tien jaar geleden, werd het verlaten achtergelaten en nog steeds niet verholpen. We konden enkele kruisbeelden, iconen en evangelieboeken vinden tussen de puinhoop en brachten het naar de plaatselijke priester.

Om de dag af te sluiten gingen we naar het stadje Saydnaya waar we het laatste klooster van de dag bezochten. In dit klooster bevindt zich een Maria-icoon dat wordt toegeschreven aan de evangelist Lucas. Opmerkelijk aan deze icoon is dat er onafgebroken olie uit het paneel valt. De verzamelde olie wordt in het midden van ruimte geplaatst waar een kloosterzuster watten in de olie dopt en meegeeft met de aanwezigen. Ook wij konden dit meenemen.

Op onze terugweg reden we de hoogste berg van de wijde omgeving op. We werden daar opgewacht door het hoogste Jezusbeeld van het Midden-Oosten. Het kolossale beeld, dat midden in de oorlog geplaatst is, geeft zijn zegen over Syrië en de omliggende landen terwijl hij een slang verplettert. Na dit bewonderd te hebben, reden we al induttend terug naar onze thuisbasis Mar Yakub” (M.V.)

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 1.9.23

Flitsen

Zaterdagavond verbroederden we met allen aan het huis van het conciërgegezin, waar we ook iets te eten kregen. Zondag maakten we een uitstap naar het christelijk dorpje Mamura. Maandag was het de viering van de heilige Mozes, de Ethiopier aan de voet van het klooster van Mar Moussa in aanwezigheid van de apostolische nuntius, kardinaal Mario Zenari en de Italiaanse ambassadeur in Syrië. Op de terugtocht bezochten we onze volksmarkt in Qara aan de autostrade en het 4e -eeuwse orthodoxe kloostertje met de icoon van Maria die haar Kind voedt, uit de 11e eeuw (zoals er maar twee in de wereld zijn!). De terroristen probeerden destijds heel de icoon te verwijderen maar het lukte hen niet.

Maandagavond werd voor heel de groep van retraitanten en gemeenschap een erg geanimeerde quiz georganiseerd met allerlei vragen en oefeningen.

Dinsdag moesten we vroeg vertrekken en we kwamen nog te laat aan, nl. op het einde van de mis in de kloosterkerk van Sergius en Bachus, Maalula. De deelnemers zelf gaven hierover een verslag.

Woensdag  werd de retraite afgesloten en er werd ook een evaluatie gehouden. Deelnemers en  de gemeenschap waren best tevreden. Er  werden ook suggesties gegeven voor een volgende keer. Omdat verschillenden meer wilden weten over de populaire Libanese heilige Charbel toonden we in de namiddag een mooie film over zijn leven. Allen gingen vroeg slapen en donderdagmorgen om 3 u namen we afscheid.  Wat later in de morgen verwelkomden we 60 jongeren van Mamura in de Eucharistie, die voor een tweedaagse bezinning. Deze laatste dag van augustus is in de byzantijnse liturgie gewijd aan de verering van de gordel van Maria die in het bisschopshuis van Zela in Cappadocië zou teruggevonden zijn onder keizer Justinianus (+565). Deze jongeren volgden tevens de feestelijke vespers en hielden ’s avonds in de grotten hun sfeervolle avond. “Leven vanuit de heilige Geest” was het thema van hun bezinning. Cfr Jean en ik ervaarden een grote ontvankelijkheid bij deze jongeren.

(Wegens de grote hoeveelheid foto’s bewaren we er enkele voor volgende keer)

Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten. Video’s werden door onze redactie ter illustratie van de tekst geplaatst en hebben an sich niets met de genoemde groep te maken.

Varia

  • Ons vorig bericht met 5 video’s: 1 + 2 Mar Moussa, 3. Huis van Ananias, 4. St Paulus kapel, 5. Getuigenis van genezing: https://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-317/
  • Een fanatieke, gewetenloze anti-Syrië lobby in Amerika schijnt zich voor te bereiden om met nieuwe sancties het Syrische volk te blijven uithongeren, het land te verdelen en opnieuw een kalifaat van Al Qaïda op te richten met bemiddeling van de zogenaamde Syrisch-Amerikaanse Raad. Een infiltrant heeft hun cynische plannen openbaar gemaakt en het masker afgerukt: https://www.mondialisation.ca/syrie-un-nouveau-projet-de-partition-avec-creation-dun-califat-pour-une-branche-relookee-dal-qaida/5680739?doing_wp_cron=1692860667.2868800163269042968750. En de  anti-Syrië lobby schijnt al in actie gekomen te zijn: https://www.al-monitor.com/originals/2023/08/us-lawmakers-make-unannounced-trip-northwest-syria
  • Volgens Scott Ritter, voormalig Amerikaans inlichtingenofficier en inspecteur ontwapening voor de VN, zal Oekraïne uiteindelijk gedwongen worden onvoorwaardelijk te capituleren zoals Japan in W.O. II. De president van Oekraïne en de NAVO blijven in hun droomwereld terwijl Rusland in de werkelijkheid leeft. Volgens Rusland zou Oekraïne met zijn  tegenoffensief 43.000 soldaten verloren hebben en 5000 stuks zwaar materieel en zou Kiev niets geven om zijn soldaten die het de dood in jaagt: https://www.mondialisation.ca/scott-ritter-lukraine-capitulera-sans-condition/5680819?doing_wp_cron=1693034310.9703359603881835937500  Ondertussen schijnt president Zelensky zijn zoveelste luxevilla gekocht te hebben, ditmaal in Egypte: https://www.mondialisation.ca/scott-ritter-lukraine-capitulera-sans-condition/5680819?doing_wp_cron=1693034310.9703359603881835937500
  • De BRICS (Brazilië, Rusland, Indië, China en Zuid-Afrika) zullen op 1  januari 2024 uitgebreid worden met Argentinië, Egypte, Ethiopië, Iran, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten. Dat werd beslist op de top van 22-24 augustus te Johannesburg. Ze zullen dan meer dan de helft van de wereldbevolking vertegenwoordigen en beschikken over 45 % van de olievoorraad in de wereld en 60 % van de gasvoorraad. Zij willen een wereldorde opbouwen die politiek, economisch en financieel rechtvaardiger is dan nu en meer de soevereiniteit en gelijkwaardigheid van de volken respecteert. Zij willen zich ontdoen van de wereldheerschappij van de dollar en hebben al een nieuwe bank opgericht. Bovendien zijn er nu nog 44 landen die willen aansluiten bij de BRICS: https://www.byoblu.com/2023/08/25/i-brics-fondano-un-nuovo-ordine-internazionale-grandangolo-pangea/  Dit zal het einde worden van het Amerikaans exceptionalisme waarmee nu willekeurig de wereld gedomineerd wordt. Het is duidelijk dat de VS alle  (illegale, mensonwaardige) middelen zullen gebruiken om dit te beletten.
  • Collectief exorcisme door Ivo Sasek / Leadzanger Till Lindemann en topmodel Heidi Klum voor het VOLKSTRIBUNAAL / Koude-Records en Hitte-Lockdowns / Factcheckers door geheime diensten betaald. www.kla.tv  
  • Pools referendum over migratie kan Europa’s beleid eindelijk schaakmat zetten: https://www.katholiekforum.net/2023/08/28/pools-referendum-over-europese-migratiebeleid/
  • Mgr Joseph Strickland (Tyler, Texas) uitte in een pastorale brief duidelijke kritiek op de synode van de synodaliteit. Zij die trouw blijven aan de vaste kerkelijke leer zijn geen schismatiekers. Integendeel het zijn de anderen, degenen die nu allerlei vernieuwingen  voorstellen in verband met homogedrag, genderideologie… die zich losmaken van de Katholieke Kerk. Mgr. C. M. Viganò stelt zich helemaal achter deze pastorale brief. Mgr. Strickland noemt zeven punten op : 1. De Katholieke Kerk als de enige ware Kerk; 2. De noodzaak om de heilige Communie te ontvangen in staat van genade; 3. De goddelijke natuur van het sacrament van het huwelijk, wat niet gemanipuleerd kan worden; 4. Mens geschapen naar Gods beeld en gelijkenis; 5. Het immorele van seksueel gedrag buiten het huwelijk, wat niet gezegend kan worden; 6. De leer die zegt dat alle mensen gered worden onafhankelijk van hun gedrag, is vals; 7. De noodzaak om door ons lijden te delen in de verlossende dood van Christus: https://www.lifesitenews.com/news/archbishop-vigano-praises-bishop-stricklands-pastoral-letter-on-the-synod/
  • Op 24 augustus 2023 werd Guillaume Trichard, 47 jaar,  verkozen tot grootmeester van het grote oosten van Frankrijk. Hiermee werd hij, laten we zeggen, de paus van de loge, wat nu zoveel is als de staatskerk van Frankrijk. Deze loge zou 54.000 leden kennen over 1391 loges verspreid. Vermits de namen niet bekend gemaakt worden kan dit ook niet getoetst worden. Hij heeft al een straffe verklaring afgelegd  met de gekende slogans: werken aan een meer ‘verlichte’ mensheid en meer zelfbeschikkingsrecht over leven en dood. Hij is blijkbaar vergeten dat ook hij door God geschapen werd op een tijd, wijze en met mogelijkheden en beperkingen waaraan  hij niets (0,0) te zeggen had. In plaats van God te danken, vlucht hij in zijn illusie van zelfbeschikking! :https://lesalonbeige.fr/leglise-de-la-republique-a-elu-son-pape/

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Met de groep Belgen houden we een eigensoortige retraite. Ze leven mee, bidden mee, werken mee en eten mee met de gemeenschap. En ze krijgen ook onderrichtingen. Zaterdagmorgen vertrokken allen samen  met de gemeenschap naar het klooster van Mar Moussa  (= de heilige Moses), hoog in het gebergte van Nebek. Alleen de ouders van het conciërge gezin en ik bleven thuis. Ik heb al vele malen de honderden trappen naar Mar Moussa beklommen en het klooster bezocht. Zondagavond hielden we een wandeling op het terrein en daarna een picknick aan de kluis, waarover je ook een kort verslag krijgt. Woensdagmorgen trokken we naar Damascus, de oudste steeds bewoonde stad ter wereld.  Hierover krijg je nu telkens enkele indrukken van een van de deelnemer zelf.

“Onze uitstap naar Mar Moussa.

Met een volgeladen busje en enige Syrische vertraging vertrekken we zaterdag richting Mar Moussa. Het is het klooster van de heilige Mozes de Abyssinier. Een  gemeenschap van de Syrisch katholieke kerk ongeveer 50 km verwijderd van Qara. Nu gerund door een gemeenschap van zusters en broeders…

Ambiance verzekerd in de bus. De hele communauteit, zusters, broeders, bewoners, gasten en kinderen vergezellen ons. Een bont allegaartje op schoolreis. We passeren het dorp Qara, zwaar getroffen door oorlogsschade, gevolgd door het dorp Nabek, een grotere en welvarendere plaats. We doorkruisen woestijngebied, uitgestrekte kale vlaktes en in de verte en vooral de hoogte, het klooster van de Heilige Mozes. Een beklimming van 344 trappen wacht ons onder een verschroeiende zon. Nieuwsgierigheid lokt ons. De kleine gemeenschap onthaalt ons hartelijk, waaronder een pater jezuïet uit Drongen die er te gast is. We worden vergast op een uitgebreide en heerlijke maaltijd. Waarvoor nogmaals onze oprechte dank. We worden rondgeleid in het prachtig met fresco’ s versierde kerkje en het nieuwe gebouw (nog een aantal treden hoger hemelwaarts). We zetten de afdaling in, dezelfde 344 treden neerwaarts richting busje. Maar onze bustocht huiswaarts krijgt nog een intermezzo in de woestijn voor een pluksessie woestijn’roosjes’ voor de zusters. We blikken terug op een dag vol nieuwe ontdekkingen. Dank Heer God daarvoor”. (A.D.)

Ter illustratie deze video met een ander reisgezelschap 3 jaar geleden

“Maaltijd onder de sterrenhemel.

Zondagavond tegen zonsondergang maakten we met de hele groep en wandeling op het domein. Om de dag op een sfeervolle manier af te sluiten, werden we nadien uitgenodigd voor een barbecue aan de kluis.  Verschillende nationaliteiten, jong en oud, mensen van binnen en buiten het  klooster stoken samen de handen  uit de mouwen om de maaltijd te verzorgen. Enkelen onder ons maakten een vuur, anderen schilden en sneden aardappelen en groenten. De vis uit de vijver was op voorhand klaar gemaakt om op het vuur te bakken. In tussentijd werden we verwend met een bekertje zelfgemaakte thee. Na veel geduld – want ’t management in het oosten is toch el anders dan bij ons -, kregen we een authentieke en lekkere maaltijd voorgeschoteld. Na het samen eten, praten,  rustig aanschouwen van wat er gebeurde en het zingen van het Salve Regina, gingen we met voldoening slapen.  Het was een gezellige en geslaagde avond onder een schitterende sterrenhemel” (E.V)

“Uitstap naar Damascus

Woensdag stond een uitstap naar Damascus op het programma. Rond 7u30 vertrokken we met een busje vanuit het klooster richting de Syrische hoofdstad. Na een relatief vlotte rit van ca. 90 km, af en toe onderbroken door de nodige checkpoints – de naweeën van de oorlog blijven tastbaar – kwamen we toe in de hoofdstad.
Eerste stop was een franciscaner kerk. Onder de goedkeurende ogen van St. Antonius van Padua en St. Franciscus van Assisi, bezochten we de Syrische thuiskerk van deze mooie en wereldwijd vertegenwoordigde broederorde. Hierna aten we een smakelijke sandwich met falafel als geïmproviseerd ontbijt, en gingen we verder richting de Ommayadenmoskee, de grote moskee van Damascus en het meest indrukwekkende bouwwerk van de stad. Voor de Arabische verovering in de 7e eeuw was deze moskee een christelijke basiliek, waar het hoofd van Johannes de Doper werd bewaard, dat in de huidige moskee nog steeds wordt vereerd. We konden ook de Isa (Jezus)-toren bezichtigen, en waren getuige van een islamitische rouwdienst.

Na het moskee-bezoek gingen we richting de Soek (of Bazaar), de grote overdekte markt van Damascus. In deze toeristische trekpleister kun je de meest uiteenlopende dingen vinden, maar we beperkten ons toch vooral tot erdoor wandelen. Vervolgens begaven we ons – het was ondertussen al na de middag – richting een door onze lokale gids Ahmad uitgekozen restaurant, om een eenvoudige lunch te gebruiken. Na het middagmaal en een tijd verpozing om de hitte van het warmste moment van de dag wat te mijden, zetten we ons stadsbezoek voort in de richting van het huis van Ananias, toch één van de hoogtepunten van deze dag. Na door enkele straten te wandelen waarin we onder meer langs 6000 (!) jaar oude huizen liepen, bezochten we deze beroemde huiskapel waar Paulus na zijn spectaculaire bekering tot christen gedoopt werd. We konden afdalen tot in de kapel zelf en hielden een kort gebed, ter ere van zowel Paulus als Ananias.



Hierna gingen we verder naar de Melkitisch Grieks-katholieke kathedraal in de stad, met een theologie faculteit, verbonden aan de universiteit van Damascus, waar we een rondleiding kregen van de plaatselijke priester. Ook kregen we een uitleg over de specifiek Grieks-Byzantijnse ritus, en hielden we een mooi aanbidding moment. Vervolgens – het begon al te schemeren – zetten we onze tocht voort naar de laatste halte van de dag, namelijk de Pauluskapel. Ook hier kregen we door een zuster een korte rondleiding en uitleg over de ouderen-en weeszorg die op het domein gedaan worden, en maakten we wat tijd voor gebed. Ondertussen was de nacht reeds gevallen, en troffen we ons busje terug aan dat ons zou terugvoeren naar Qara. Na afscheid te hebben genomen van onze gids Ahmad en twee zusters te hebben opgehaald die die dag in het ziekenhuis moesten zijn, lieten we Damascus achter ons en keerden we moe maar voldaan terug naar Qara en het Mar Yacub klooster dat onze thuisbasis vormt, waar we rond 22u30 terug aankwamen”. (S.D.)

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 25.8.23

Flitsen

De groep van acht Belgen zijn dinsdagavond 15 augustus toegekomen en zullen donderdagmorgen vertrekken. Hoe deze eigensoortige retraite verlopen is hebben ze zelf al met enkele indrukken al weergegeven. Donderdagavond gaf moeder Claire-Marie een beeld van het recente ontstaan van deze gemeenschap. Van het tweede gedeelte hopen we u volgende week een verslag te geven. Uit de overvloed aan foto’s hebben we er enkele gekozen.

Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.

Varia

Zelenski zoekt het noorden op (2)

Geplaatst op door

De noordelijke landen zijn bekend om hun zuinige en efficiënte beheer maar als het om het aanzwengelen van het conflict in Oekraïne gaat, sparen ze geen moeite. Dan spelen de kosten voor Europa geen enkele rol.

Zelenski bezocht onlangs Denemarken en Nederland en kreeg 42 boekhoudkundig afgeschreven F16’s toegezegd.  Een toestel dat de Russen niettemin als “nuclear capable” beschouwen, geschikt om nucleaire wapens te dragen en af te gooien. Zie het vorige artikel: Zelenski zoekt het noorden op | Golfbrekers

Hij bezocht ook Zweden. Dat land heeft nu een rechtse coalitie. Die is in werkelijkheid precies even fanatiek anti-Russisch, pro-Oekraïens en pro-NAVO als de vroegere linkse coalitie.  Hetzelfde kun je zeggen van de huidige rechtse coalitie in Italië… Maar de Zweedse immigratieregels zouden verstrengd worden. Daar is nog niet veel van te zien. Wel verbranden activisten nu wekelijks een Koran.

Zweden ziet zichzelf als een technologische en humanitaire modelstaat. Vrije meningsuiting staat hoog in het vaandel. Dat de activisten christenen elders in de wereld in problemen brengen laat hen koud. Zie hoe in Pakistan als reactie kerken en huizen in brand gestoken worden.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Zweden heeft een performante wapenindustrie die nog deels aan de Duitse input te danken is (transfer in 1945) met bv. tankwagens en zelfs een heel wendbaar gevechtsvliegtuig, de Gripen.

Zelenski moest daar zeker op bezoek gaan en hij is daar op 19 augustus als een bevriende wereldleider ontvangen. Het parlement, het paleis, het stond allemaal op het programma net als voor de ieder jaar gelauwerde nobelprijswinnaars.

De banden met Oekraïne zijn er al lang. In 2016, dus zes jaar voor de Russische militaire operatie, leverden de Zweden al antitankwapens AT4 (Saab Bofors).

Oekraïne was toen niet in oorlog tenzij je de “antiterroristische operatie” (ATO) tegen de bevolking in Donbass in aanmerking neemt. Of was het voor de zwarte markt? De Italiaanse blogger van Russische afkomst Nicolai Lilin wijdt er een interessante podcast aan. Volens hem zijn toen al AT4-antitankwapens bij Boko Haram in Nigeria terechtgekomen.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

De titel is “Het Zweden dat niet verandert”. Inderdaad, de moderniteit is maar een oppervlaktelaag. Daaronder is heel wat onverwerkt verleden. Ooit was Zweden een militaire grootmacht in Noord-Europa. De huidige koning Carl-Gustav XVI is dan wel een grondwettelijke monarch maar zijn naam alleen roept een reeks oorlogvoerende koningen op, de Carl Gustavs, Gustav Adolfs e.a. tussen ruwweg 1600 en 1709.

1709 is er de veldslag bij Poltava dat nu in Oost-Oekraïne ligt. De Zweden werden er beslissend verslagen door tsaar Peter de Grote. Vanaf dan zullen de Zweden het vasteland verlaten ook al zullen ze nog een tijd Finland houden. Het wordt tot de vijftien belangrijkste veldslagen in de ons bekende geschiedenis gerekend.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Carl XII had er de steun gekregen van de Kozakken van “hetman” Mazepa. Eerder hadden de Kozakken de tsaren gediend. Ze waren een ruitervolk uit de Zwarte-Zeesteppe (de streek van Zaporozhe en de Zee van Azov). Mazepa flipte een aantal kozakkengroepen naar de Zweedse kant maar dat heeft Carl XII niet kunnen helpen. Mazepa is na de nederlaag als verrader terechtgesteld. De huidige (West-)Oekraïense machthebbers geven Mazepa heldenstatus. Is Mazepa niet een Zelenski, een Russisch sprekende die naar de andere kant geflipt is? Zie deze propagandavideo, waarin hij een diplomaat, mecenas en een grondlegger wordt genoemd.

Het is duidelijk dat het moderne Zweden en het moderne (West-)Oekraïne onder de oppervlakte heel wat gemeenschappelijke frustraties hebben en dat de hysterische russofobie hen samenbrengt.

Tenax

Suprematisme heeft een zware prijs.

Geplaatst op door

Radio Courtoisie interviewde de historicus Lucien Cerise enkele maanden geleden n.a.v. zijn boek “Ucraine la guerre hybride de l’ OTAN” van juni 2022 uitgegeven bij “Culture et Racines”.

Als het over de ideologie van de coup-plegers van 2014 gaat, komt suprematisme ter sprake. Een term uit het Amerikaans. Witte suprematisme of blanke overheersing is een ideologie dat blanken superieur zijn aan andere etnische groepen en hen daardoor zouden moeten overheersen. Hier betekent dat dan blanke (West-)Oekraïners tegenover “Aziatische” Russen.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

En deel 2, dat we om een ons onbekende reden niet zichtbaar kunnen insluiten. Klik op:

https://youtu.be/Ra5KtDYB3ck

Volgens Cerise is voor suprematisme altijd een zware prijs te betalen en brengt dat de blanken in die streken zelf later in zware problemen. Hij toont dat aan de hand van voorbeelden aan: de voorhoede van de Afrikaanders, de Voortrekkers en de slag bij de Bloedrivier in 1838, de strekking die tot de Apartheid geleid heeft. Een ander voorbeeld is de Ku Klux Klan. Die wou na de Amerikaanse Burgeroorlog de  levenswijze van de blanken in het zuiden beschermen. Dat leidde tot de officiële segregatie die door Washington in het zuiden toegestaan werd (aparte plaatsen in woonwijken, scholen, transport..) en die is blijven bestaan tot in de jaren 1960.

De KKK is niet zonder meer behoudsgezind te noemen. In de beginjaren (1866-) was er een sterke aanwezigheid van vrijmetselaars. De bekendste is Albert Pike (1809-1891). Die ex-generaal van de zuiderlingen heeft zich na de burgeroorlog opgeworpen als de leider van de vrijmetselarij wereldwijd. Hij had zin voor symboliek en installeerde zijn hoofdkwartier in Charleston op de 33ste breedtegraad.. die ook door Palestina passeert. Hij coördineerde revolutionaire bewegingen in Europa: de Jong Italianen, de Jong Hongaren… Hij had meer titels dan de paus van Rome en met zijn praatjes over de verbetering van de mens is hij zonder meer de voorganger van Klaus Schwab, de GREAT RESET, transhumanisme en noem maar op.

Voor zijn praatjes zie:

Hoe zit het met het suprematisme in (West-)Oekraïne? Dmytro Dontsov (1883-1973) is de ideoloog. Hij begon net als Mussolini bij de revolutionaire socialisten maar raakte vlug in de ban van het romantische pan-Germanisme in Duitsland (het verenigen van alle Germaanse volken in één staat). Hij zag in de (West-)Oekraïners afstammelingen van de Germanen, meer bepaald de Vikings. Voor de (West-)Oekraïners was de strijd tegen de Russen (tsaristisch, communistisch enz.) DE existentiële strijd en dat was een strijd op leven en dood. (West-)Oekraïne was de laatste Europese dam tegen de Aziatische horden.

Die strijd is na de coup in 2014 in alle hevigheid los gebarsten met de “Anti-terroristische Operatie” (ATO) tegen de bevolking in het oosten. Al zijn de suprematisten een minderheid in (West-)Oekraïne de prijs die de hele blanke bevolking betaalt is uiterst zwaar en zal generaties lang worden meegedragen (bv. de buitenlandse schuld alleen al).

Hier de enige videolink die over die belangrijke figuur te vinden is:

Geen ondertiteling beschikbaar

Deze universitaire studie schetst de chaotische stromingen rond Dontsov en sleurt er ‘gender’ bij. Daardoor missen ze jammer genoeg de krachtlijnen.

Tenax