Beginjaren 70 opende Paco Paco een bar op de Leopoldplaats ,de Taberna Flamenca. Hij had een groot succes met Taka Taka. Hier word je ‘inmediatamente’ goed gezind van…
Meer op facebook: “De geschiedenis van Antwerpen”: https://www.facebook.com/groups/6357250524331962/posts/7727734960616838/
Laat U niet afschrikken door de eerste afgebeelde foto.
Soms maakt ons geheugen rare sprongen. Van Zelensky naar Arthur Miller. Na de gebeurtenissen in het Witte Huis, moesten we terugdenken aan het toneelstuk, het boek en de in 1985 gedraaide film met Dustin Hoffman: “Death of a Salesman”… De dood van een handelsreiziger.
Keren we terug naar onze gedachtensprong:
https://news.az/news/zelensky-is-the-greatest-salesman-in-history-trump
Al ging er nog een herinnering door ons hoofd, nl. “De duif is dood” van Toon Hermans… waarbij het bruggetje naar “vredesduif” voor de hand ligt.
Het graf van Maria Magdalena Langhans is een werk uit 1751 van de beeldhouwer Johann August Nahl in de kerk van Hindelbank bij Bern.
Nahl verbleef in Hindelbank in 1751 om een graf te maken voor de overleden veldheer Hieronymus von Erlach. Tijdens de werkzaamheden in de dorpskerk logeerde de beeldhouwer bij de predikant Georg Langhans en diens 28-jarige vrouw Maria Magdalena Wäber. Op Stille Zaterdag beviel de predikantenvrouw van haar eerste kind, maar ze stierf in het kraambed en enige tijd later overleed ook de baby. Nahl, die zelf enkele maanden eerder een dochtertje had verloren, was sterk aangedaan. Hij bood aan haar te gedenken met een bijzondere graftombe, wat buitengewoon was voor een eenvoudige predikantenvrouw.
Het beeld, met een afmeting van 225 x 118 cm, is gehouwen uit één brok zandsteen. Het toont Maria Magdalena Langhans en haar zoontje die op het moment van de Opstanding door de brekende grafplaat tevoorschijn komen. Met naar boven gerichte ogen en serene gezichten begroeten ze het hemelse bazuingeschal. Er bestonden antieke sarcofagen naar dit idee, die Nahl mogelijk had gezien.
Verneem meer bij en activeer vervolgens de Nederlandse vertaling: https://de.wikipedia.org/wiki/Grabmal_der_Maria_Magdalena_Langhans
https://www.ref-hindelbank.ch/ueber-uns/historisches
Een waarschuwing en toekomstvoorspelling tegelijk.
Franz Josef Strauß hield deze toespraak in 1986. Zijn waarschuwing werd in de wind geslagen en de zgn. “motor van EUropa” is nu dringend aan een revisie of een vervanging toe.
“We staan nu voor de beslissing: blijven we op de kurkdroge, broze – desnoods vervelende wijsheid en bijhorende voordelen – of stappen wij in de kleurrijke boot “Utopie”, waarin een groene en twee roden de rol van carnavalscommandanten spelen?”
De Golf van Mexico ontstond ca. 300 miljoen jaar geleden door een verschuiving van tektonische platen. De naam vindt zijn oorsprong in Mexica, de Nahuatl taal der Nahua en Azteken. De naam “Golf van Mexico” werd officieel erkend door het “International Hydrographic Organization” (IHO), gevestigd in Monaco, dat namen van internationale maritieme plaatsen standaardiseert.
En dan werd Trump president der VSA. De Golf van Mexico werd de Golf van Amerika. De naamverandering zou niet van toepassing in een internationale context. Andere landen en internationale instanties hoeven de naamswijziging niet te erkennen.
Meer bij: https://nl.wikisage.org/wiki/Golf_van_Mexico en bij Wikipedia
Uit Wido Bourels dagklapper, deze herinnering aan Pater Stracke
Op 18 februari 1970 overleed pater Desideer Stacke (1875-1970) jezuïet, doctor in de Germaanse filologie en grijze eminentie van de Vlaamse Beweging. Hij was een kenner van de middeleeuwse mystiek en de stichter van het Ruusbroecgenootschap.
Stracke legde voor het genootschap een werkbibliotheek aan van 60.000 boeken waarvan 40.000 door hem persoonlijk aangebracht. Hij publiceerde veelvuldig over de Oud-Nederlandse letterkunde.
Zijn opmerkelijke redevoering “In de leer bij Jacob van Maerlant” is een belijdenis van de Heel-Nederlandse gedachte die ook Jean-Marie Gantois in zijn boek “Ons Nederland boven de Zomme” inspireerde.
Zijn favoriete verzen uit de veertiende eeuw waren ook zijn levensmotto:
‘Elc worde een man
die striden kan,
waar des is nood.
Hi sla zynen arm
breed uut, ende warm,
in fellen wederstoot.’
Deze verzen stammen uit het werk van de middeleeuwse dichter Herman de Wit. Ze zijn afkomstig uit het “Lancelot”, een van de vroege Nederlandse ridderromans en reflecteren de ridderlijke waarden en de strijdlust die typerend zijn voor die tijd.
Lees ook: In Memoriam Pater Stracke: https://www.dbnl.org/tekst/_vla016197001_01/_vla016197001_01_0178.php
N.a.v. het BRT-programma “Ten Huize Van” bezocht Joos Florquin ook Pater Stracke. Het beeldmateriaal hebben we niet kunnen vinden. We citeren hieruit:
Pater, dit is de allereerste keer dat we in deze uitzending op bezoek gaan bij een pater en die pater is dan nog een jezuïet. Jezuïeten hebben al wel eens een minder goede reputatie?
Die verdienen ze dan ook wel een beetje. Achter onze naam staat S.J., wat Societas Jesu betekent, maar vaak maakt men daarvan ‘schlaue Jungen’ of zelfs ‘slimme joden’. Ons wapen is, zoals u weet, I.H.S., wat betekent: ‘Jesus Hominum Salvator’. De nijdigaards lezen echter: ‘Jesuitae habent satis’ (aan geld). Wij antwoorden daarop: ‘Si habent Jesum!’
Hebt u zich als Vlaming in uw orde altijd thuisgevoeld?
Nee. Nu wel, vroeger niet. Van 1892 tot 1936 is het wel eens zwaar geweest. Nu zijn al onze oversten Nederlands sprekenden. Vroeger waren het Walen of franskiljons, die zonder tussenpersoon niet met de broeders konden praten. Maar er is nog een afstand tussen ‘leest en geest’.
U kan het volledig verslag lezen bij: https://www.dbnl.org/tekst/flor007tenh04_01/flor007tenh04_01_0007.php
Van de 13de tot de 15de februari 1945 werd Dresden met de grond gelijkt gemaakt door Britse en Amerikaanse bombardementen. Meer dan 3900 ton bommen troffen de stad. En op 17 april werden nog eens 3000 ton gegooid.
Het bombardement, waaraan meer dan 1.300 Britse en Amerikaanse vliegtuigen deelnamen, ging van start op 13 februari om 10 uur ’s avonds. Binnen drie uur werd voor meer dan 3.900 ton aan brisantbommen en brandbommen boven Dresden afgeworpen. Het zwaartepunt van de aanval lag op 14 februari, even na middernacht. Het bombardement op Dresden werd uitgevoerd in verschillende fases, wat resulteerde in een grote vuurstorm in het centrum van de stad.
Het plan om een vuurstorm te veroorzaken, lukte. De eerste aanvalsgolf veroorzaakte al veel branden, maar toen even na middernacht honderden Britse bommenwerpers 2600 ton bommen boven de stad loslieten veranderde de stad in een vuurzee. Die tweede aanvalsgolf trof veel gebieden waar veel mensen na het eerste bombardement naartoe waren gevlucht. De tactiek van de RAF was er op gericht zoveel mogelijk branden te veroorzaken. De eerste vliegtuigen wierpen bommen af die nog in de lucht ontploften en een grote schokgolf veroorzaakten. Daarmee werden de dakpannen van de daken geblazen, zodat de houten constructie eronder bloot kwam te liggen. Daarna kwamen vliegtuigen die brandbommen afwierpen, waarvan het vuur op de nu onbeschermde houten zolderingen van gebouwen terechtkwam. Zodoende ontstond een vuurstorm die niet meer te blussen was. De brand woedde zo hevig dat de lichtkogels die de bommenwerpers gebruikten om doelwitten aan te geven, vanuit de lucht niet meer zichtbaar waren. De vliegtuigen die deze lichtkogels afwierpen, de pathfinders, besloten daarom om hun lichtkogels aan de zijkanten van het brandende gebied te laten vallen. Doordat volgende bommenwerpers die lichtkogels volgden, werd het gebied waarin de bommen vielen enorm uitgebreid.
Lees meer: https://isgeschiedenis.nl/nieuws/bombardement-op-dresden
Historici berichten over ca. 275.000 slachtoffers (Rode Kruis), andere bronnen vermelden “slechts” 135.000 doden. Actuele info vindt u hier: https://www.dresden-gedenken.info/allgemein/dresden-1945-daten-fakten-opfer/. Volgens linkse geschiedenisvertellers ging het niet om de “juiste” doden. Het waren nl. slechte Duitsers… Ze verraadden en verraden hun volk door in 2022 te stellen dat “De bommen nodig waren” om het nationaal-socialisme te verdrijven. De doden zouden nl. geen slachtoffers zijn maar wel “daders”. Derhalve is het volgens hen fout als gemeenschap de Dresdener doden te betreuren. En daarom beschadigden ze het beeld “Trauerndes Mädchen im Tränenmeer” (Treurend meisje in een tranenzee) op de Dresdener Heidebegraafplaats.
Het beeld van de Poolse kunstenares Malgorzata Chodakowska, dat 60.000 euro gekost had, werd in 2010 n.a.v. de 65ste herdenking van de luchtaanvallen op Dresden ingewijd. Het werd aan de stad geschonken door Helga Petzold, die als 9-jarig meisje het bombardement van 13 februari 1945 beleefde.
Het 1.40 m hoge beeld werd op een zwarte granietblok bevestigd in hetwelk zich een met water gevulde uitholling bevindt. Dit moet een tranenzee voorstellen als teken van rouw voor de talrijke doden veroorzaakt door de brand-bombardementen.
En dàt stoorde de linksextreme daders, die het beeld van de sokkel rukten en afbraken. Om hun linksradicale webstek Indymedia verklaarden ze dat het Treurende Meisje een “geschiedenisherschrijvend monument” is dat ze “professioneel verwijderd” hadden.
Een groot aantal Duitse media verzwegen deze schanddaad, hoewel de brandbommen op Dresden als de grootste misdaad op vluchtelingen op het Duitse grondgebied geldt. Inderdaad: ca. 100.000 mensen in Dresden waren vluchtelingen. Geen exotische zoals nu in heel West-Europa het geval is, maar Duitsers die door de Russen uit het oosten verdreven en in Dresden een onderkomen zochten of op doorreis verbleven. Dresden was immers een treinknooppunt waardoor talrijke verdrevenen met de trein in Dresden beland waren in afwachting van een aansluiting verder naar het westen.
De vernieling van het treurende meisjesbeeld zou nog gevolgd worden door het verwijderen van een plakkaat ter herinnering aan de slachtoffers van de bombardementen op de Dresdener Altmarkt. Naar verluidt zou het stadsbestuur o.l.v. burgemeester Dirk Hilbert (FDP) verantwoordelijk zijn voor het ontkennen van het Duitse leed.
Hendrik Conscience
Van Belgicist, die deelnam aan de Belgische revolte van 1830 tot auteur van ‘De Leeuw van Vlaanderen’. en ‘De Kerels van Vlaanderen’.
Komende zaterdag 15 februari brengen we een bezoek aan het Bormshuis waar een interessante tentoonstelling loopt over H. Conscience.
Welkom door Lieve Van Onckelen – Het leven van H. Concience door Luc Vermeulen.
Samenkomst te 14u ingang Bormshuis Volksstraat 30 Antwerpen.
Na het bezoek aan het Bormshuis brengen gaan we onze dorst lessen in een gezellig Antwerps café. Tot zaterdag!
Luc Vermeulen
Hendrik Conscience, Strijder voor Vlaamse taal en cultuur Antwerpen, 3 december 1812 - Elsene, 10 september 1883
Hij leerde zijn volk lezen. Dat is de meest gehoorde uitspraak over Hendrik Conscience. Die moet natuurlijk niet letterlijk genomen worden. Conscience was geen leraar, maar een schrijver die zich bewoog in de artistieke milieus van zijn tijd. Het volk dat hij zou hebben leren lezen is het Vlaamse. Het werk van Conscience had op dat volk inderdaad bijzonder veel invloed. Lees verder...