De film “Lyd“, met als co-producer Palestijns journalist en activist Rami Younis, beschrijft hoe het leven er had kunnen uitzien indien er geen Nakba was geweest. De film is – vanzelfsprekend – verboden in Israël maar kan in Noord-Amerika rekenen op een grote belangstelling.
Younis: “Tot op vandaag heeft niemand – behalve de Arabische wereld en enkele uitzonderingen – begrip voor wat ons overkomen is.”
De Israëlische krant Haaretz besteedt aandacht aan de film en titelt met een citaat van Younis: “Ik zou willen dat Israëli’s kunnen begrijpen dat zionisme gelijk staat aan racisme.”
De film beschrijft zowel wat er na de oprichting van de staat Israël gebeurd is, maar ook wat er had kunnen geweest zijn zonder de Nakba. Younis neemt zijn 5000 jaar oude stad – al-Lyd – als voorbeeld van de ingrijpende gevolgen voor de bevolking.
Het ene na het andere wetenschappelijk vak valt onder de beschrijving “racistisch”. Een professores van de Queen Mary University of London heeft nu ook geologie voor racistisch verklaard. Het heeft immers allemaal verband met het blank superioriteitsgevoel.
Niet alleen racistisch, maar bovendien ook koloniaal. Alleen seksistisch mankeert nog. De professores vindt dat wie prehistorische levensvormen van fossilien onderzoekt, bekijkt, bewondert… van een racistisch allooi is.
… of hoe zowel het verleden, het heden als de toekomst der Palestijnen uitgewist werden en worden.
We citeren een paragraaf uit Pater Daniëls wekelijks bericht:
“Op 2 november 1917 schreef de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur James Balfour een brief aan Lord Lionel Walter Rothschild van de bankiersfamilie, bestemd voor de zionistische federatie, waarvan deze laatste een van de leiders was. De brief toont veel begrip voor de zionistische beweging en verklaart dat de Britse regering alles zal doen om het mogelijk te maken dat het joodse volk in Palestina een nationaal huis zal hebben “met inachtneming van de burgerlijke en religieuze rechten van de plaatselijke niet-joodse gemeenschappen”. De zogenaamde stichting van de staat Israël in 1948 werd door velen (ook christenen en vooral protestanten) beschouwd als een gave Gods en het einde van de verdrukking en van de “tijd van de heidenen” (Lucas 21, 24).
De gezaghebbende joodse historicus Ilan Pappe (Ethnic cleansing of Palestine, 2006*) heeft echter op verpletterende wijze aangetoond dat de genocide van het Palestijnse volk door de zionisten toen al begon. De joden genoten van de Palestijnse gastvrijheid, noteerden alle gegevens van de Palestijnse dorpen en kwamen daarna terug om het dorp met militair geweld in te nemen en de verantwoordelijken te arresteren of te doden. Er was geen sprake van enige erkenning van de Palestijnse bevolking.
Terecht stelt de Syrische volksvergadering op 2 november 2024 dat de Balfourverklaring het begin is van een lange periode van “historisch onrecht”, “misdaden” als bezetters, waarbij “alle internationale wetten, normen en overeenkomsten” met voeten getreden werden (https://sana.sy/en/?p=340986).
De joden hadden best in Palestina een plaats kunnen krijgen als dat in respect voor de Palestijnen met wederzijds overleg geregeld zou worden. Nu was het in feite de bezetting van een land en het onderdrukken, verjagen en uitmoorden van de bevolking. Ondertussen werd iedereen die dit onrecht wilde aanklagen als antisemiet gestraft. De zionisten zelf wisten zich voor te doen als arme slachtoffers en ondertussen een supermilitaire macht uit te bouwen met conventionele, chemische, biologische én atoomwapens, zonder enige internationale controle. Ook nu nog spreken de meeste westerse leiders van het “recht op zelfverdediging” van Israël, alsof iemand die uw huis binnendringt, de ijskast leeg haalt, uw familieleden gijzelt en vermoordt, nog moet beschermd worden!”
De recente samenkomst der staatshoofden der BRICS-landen in Rusland luidt een nieuw tijdperk in. Het oude, met achterbakse truken, manipulaties en eindeloze oorlogen der staten onder elkaar zal worden vervangen door een nieuw tijdperk, dat van de vrede. Dit is de visie der meerderheid der staten op deze wereld. Amerika en Israël zullen (hopelijk) meer geïsoleerd geraken.
De realiteit: het Amerikaanse zakenmodel van eeuwige oorlogen moet eraan geloven als de wereld niet wil ondergaan. We beleven momenteel de beslissende slag der beide systemen; oorlog tegen vrede.
Trumps verkiezing tot VSA-president zal op de toekomst van BRICS geen positieve werking hebben; Trump zet immers 100% op “America First”, een politiek die er beter wil van worden op kosten van andere staten. Zoals het geval was, is, sinds meer dan 100 jaar. Een teruggrijpen van de oorspronkelijke waarden is quasi uitgesloten. Trump of Harris, Trump of elke andere VSA-president… geen van hen zal Israël laten vallen, integendeel. Elke nepreden is goed genoeg en Israël zal hen voer voor haat, een excuus voor militaire steun of erger, voor militair ingrijpen, tegenover de buurlanden – en Iran – geven. Het “uitverkoren volk”, toch? Amerika wordt door Tel Aviv geregeerd. Amerika had oorspronkelijk een sterk fundament van morele rechtvaardigheid. En nu? Trump zal ook niets aan de huidige koers kunnen en willen veranderen.
Trump heeft niet het inzicht om vast te stellen aan welke kwalen zijn land lijdt. Heeft niet de open blik der rechtvaardigheid. Trump of enige andere president: ze zijn allemaal lood om oud ijzer. Het probleem in de VSA is grotendeels te wijten aan een onderwijsdeficiet, aan kortzichtigheid, aan navelstaarderij. 42% der Amerikanen kan Japan niet aanduiden op een wereldkaart. Of erger: 15% kan zelfs de VSA niet vinden op de wereldkaart. Slechts 5% zou een intellectuele vorming hebben.
De mening van een Navajo-indiaan over de Amerikaanse wereldmacht
De Amerikaanse auteur Robert Kaplan schreef in “Empire Wilderness” ( vertaald in het Nederlands “Het einde van Amerika” ) wat een Navajo, genaamd Cayce Boone, hem berichtte:
“In het zuidwesten leven de mensen in woonwagens. Hierin wohnen vuile mensen, die niet kunnen lezen, die niet met elkaar communiceren, die weinig of geen familiebanden of vrienden hebben, die insolvent worden als slechts één steunoverschrijving uitblijft. Dat zijn mensen die zichzelf niet verzorgen of zich om hun kinderen bekommeren. Maar ze beschikken allemaal over kabel-TV.
Als ik aan de toekomst der VSA denk, dan denk ik aan het kleine meisje, dat ik in zo’n woonwagen zag. Ze is ongeveer drie jaar oud. De ouders zetten het meisje voor de TV, de hele dag. Overal ligt er vuil. Overal bierdozen. Geen meubels. Het stinkt er.”
Tot zover het Amerikaanse paradijs. Ca. 50% der Amerikanen leven vandaag van de hand in de mond. Iets is volledig fout gelopen. Geen enkele politicus heeft een flauw idee van de realiteit.
Lessen leren van China
We beëindigen deze reeks met het thema waarmee we begonnen, met de Chinezen. De Chinese filosoof Meng Tzu (Mencius) leefde van 372 tot 289 v. Chr. Hij had het volgende over het thema leidinggevend personeel te zeggen: “Als de hemel het plan heeft een man verantwoording te geven, dan zal hij zijn geest met lijden belasten; hij zal zijn pezen en knoken aan harde arbeid onderwerpen; zijn lichaam zal honger lijden, armoe zal hij op zijn pad vinden en al zijn plannen worden door grote hindernissen bemoeilijkt opdat zijn geest gestimuleerd wordt, zijn natuur gehard en hij al zijn onkundezwakheden overwonnen.”
Tja. Vooruitgang en technologie bepalen niet alles. De kwaliteit van de mens bepaalt uiteindelijk alles.
Daar de westerse landen én een groot gedeelte der VSA-geïnspireerde bondgenoten zich laten leiden door de Amerikaanse buitenpolitiek, zijn ook wij – quasi als een Amerikaanse kolonie – indirect mede schuldig, worden ook wij door Israël geregeerd.
Amerika werd door de blanke man uit Europa veroverd. Blanke mannen met hun gezinnen koloniseerden het gebied dat we nu de VSA noemen. De “founding fathers” (oprichters) gingen ervan uit dat alles zo zou blijven. De zwarte slaven telden niet als burgers van het land. En de Indianen al helemaal niet. De blanke mannen en hun families kwamen bijna allemaal uit G.B. en uit Noord-Europa. Met de Italianen werd het al moeilijk. Bovendien waren ze katholiek, bijgevolg onder het bevel van de paus. Dàt mocht echter niet; immers in Amerika heerste vrijheid.
Van pausen, koningen, keizers, tsaren en consoorten hielden de Amerikanen niet. De Grondwet van 1787 was een revolutionaire daad. Vrijheid boven alles. Dat ging in de rest van de wereld rond als een lopend vuurtje. Meer en meer mensen wilden naar Amerika komen.
In 1798 schreven de Amerikanen in een immigratiewet wie ze graag erbij wilden hebben. Men wou deftige, blanke protestanten. Ze moesten een goed karakter hebben („show good character“)en trouw zweren aan de grondwet.
Er volgden meer immigratiewetten, die nu echter telkens uitdrukkelijk vaststelden wie geen toegang kreeg. De 1882-wet verbood Chinesen de toegang tot het grondgebied en bovendien – voor alle duidelijkheid – verbood de wet Chinesen de US-nationaliteit te verlenen. De 1924-immigratiewet was een laatste poging de dominantie van blanke, protestantse mannen in de VSA te behouden. Het was te laat. En vandaag?
Intussen is Amerika door buitenlanders vanuit heel de wereld overspoeld. Het land heeft met de instelling van de “founding fathers” niet veel gelijkenis meer. Steeds minder buitenlanders zijn bereid zich in het land te integreren. Deze zijn er slechts in geïnteresseerd in Amerika te leven en de voordelen, die de staat hen verschaft, te genieten. De homogeniteit, die ooit de ruggengraat van het land was, bestaat niet meer. Fracties met verschillende – zelfs tegenstrijdige belangen – verscheuren het land. De andersdenkende is nu een vijand. Terwijl men vroeger met de andersdenkende tot een compromis kon komen. Ze zijn tenslotte allemaal Amerikanen, toch?
De joden in Amerika
Men kan Amerika niet begrijpen zonder zich te verdiepen in de joden. Er waren twee immigratiegolven van joden in Amerika. De eerste begon in het begin van de 19de eeuw en duurde tot kort na de revolutie van 1848 in Europa. Deze joden waren bijna allemaal afkomstig uit Duitsland. De namen zijn tot op heden bekend: Rothschild, Goldman Sachs, Kuhn Loeb, Lehman Brothers, J. & W. Seligman & Co., Warburg and Schiff en talrijke andere. Deze Duitse joden integreerden zich goed in Amerika, ondanks de discriminatie die ze ook het zgn. “land der vrijheid” mochten ervaren. En ze waren bijzonder succesrijk.
De twee immigratiegolf van joden naar Amerika gebeurde op het einde van de 19de eeuw / het begin van de 20ste eeuw. Deze joden kwamen bijna allemaal uit Oost-Europa (vooral uit Rusland). Tussen 1881 en 1912 vestigden zich meer dan 2,5 miljoen in enkele steden, hoewel geprobeerd werd hen als boeren op het platteland te verdelen. Dit plan mislukte. En zo gebeurde het dan dat steden zoals New York, Chicago, Miami, Los Angeles snel een zeer grote joodse bevolking telden. New York heeft vandaag nog de grootste joodse gemeenschap ter wereld, i.e. bijna 1 miljoen.
Tijdens de tweede immigratiegolf der joden ontstond de organisdatie der zionisten, die een staat Israël nastreefden. Deze fanatici slaagden erin de grootste religieuze groepering der christenen in Amerika, de evangelische christenen, (ca. 25% der bevolking) voor hun kar te spannen. Een groot gedeelte der traditionele joden waren tegen de zionisten, die zich van in het begin in de politiek begonnen te bemoeien en een grote machtsbasis opbouwden. Vandaag vormen zij (AIPAC) het grootste en sterkste machtsblok in Amerika! Zonder de zionisten in Amerika hebben ze als politici quasi geen kans.
In het algemeen kan men stellen dat de joden bijzonder succesrijk waren en zijn in de VSA. Ze controleren de banken, hebben een buitenmate invloed op digitale industrieën, op de media, op Hollywood, op de amusementssector in het algemeen, op de universiteiten, op justitie (… de meeste advocaten zijn joden) en vanzelfsprekend ook op de regering hoewel de joden in Amerika (7,5 miljoen) niet meer dan 2,4% van de totale bevolking uitmaken. Ca. 30% van Bidens kabinet zijn joden.
Waarmee we tot het punt terugkeren: het Amerika van 2024 heeft nog amper gelijkenis met het Amerika van 1776 of de voorstelling van Amerika van 1776.
De Song dynastie (960-1279) was de cultureel belangrijkste periode van de latere Chinese geschiedenis. Waarom? Wel, de eerste Song keizer, een man genaamd Taizu, verenigde China en nodigde vervolgens zijn generalen uit op een banket om de gebeurtenis te vieren. De generalen waren geen beetje verwonderd toen de brave Taizu hen verklaarde dat pas dan echte vrede in het land zou heersen, als hij ze allemaal zou ontslagen hebben.
Zijn voorstel luidde: keer allemaal terug naar jullie gezin en geniet van het leven. Ik zal ervoor zorgen dat jullie rijkelijk zullen beloond worden om in welstand te kunnen leven.
Is dat niet raar? De Chinese geschiedenisboeken zeggen ons dat alle generalen het aanbod aannamen. Allemaal. En zo kwam China onder een burgerheerschappij. Het land fleurde op, de welstand nam toe, geen enkel land ter wereld kon cultureel aan China tippen. Het was alsof China zich op een andere planeet bevond. Geen wonder dat Marco Polo tijdens zijn verblijf in China grote ogen trok en later, na zijn terugkeer, moeilijkheden ervaarde om de mensen in Europa ervan te overtuigen dat hij niet gek geworden was en dat hij wel degelijk, alles waarover hij berichtte, wel degelijk in China gezien had.
De Amerikaanse droom
Dit Chinese wonder, ca. 1000 jaar voor de huidige tijdrekening, had zich ook kunnen afspelen in Amerika. De geschiedenis schonk de Amerikanen meermaals gelegenheid hiertoe:
Nadat Amerika zijn onafhankelijkheid bereikt had, nadat Amerika gewonnen had tegen de Britten (1812 – 1815), nadat Amerika zijn burgeroorlog van 1861 tot 1865 achter zich had gelaten, nadat Amerika in het jaar 1890 de verovering van het Westen afgesloten had en alle koppige Indianen had dood geschoten, dan had Amerika opgelucht kunnen ademen en de beslissing genomen hebben al zijn generalen naar huis te sturen. Niemand op heel de wereld zou op het domme idee gekomen zijn Amerika aan te vallen.
Echter… In het jaar 1898 al legde Amerika beslag op de landen Cuba, Guam, Puerto Rico, de Filipijnen en Hawaï. In één enkel jaar. Amerika draaide dol. En heeft zich sindsdien niet meer gekalmeerd.
De volgende gelegenheid voor een eeuwige vrede kwam op het einde van WOI (1918) toen de Amerikanen, als énige echte overwinnaars, de wereld en zichzelf vrede hadden kunnen opdringen. Maar de Vrede van Versailles was slechts een opstapje naar een volgende oorlog.
En daarmee komen we bij het jaar 1945. Amerika heerste over de wereld maar kon zich nog niet overtuigen deze wereld de eeuwige vrede te schenken. Communisme was naar verluidt het probleem. Tja.
Uiteindelijk had Amerika in het jaar 1990 ook deze vredeshorde – het communisme – genomen en daarmee voor zichzelf het laatste excuus uit de weg geruimd. Vrede nu?
U kent de rest van de geschiedenis. De Amerikanen bewapenen zich steeds meer omdat ze verder de wereld willen beheersen en uitbuiten. Bovendien was heel de industrie, die op de een of andere manier met het leger en met veiligheid te doen had, de belangrijkste werkgever in het land. Vooral echter: uitermate winstgevend. De kans dat de Amerikanen over de goede Taizu van pakweg 1000 jaar geleden zouden lezen, vervluchtigde snel. Vooral dan om de goede reden – wie denkt daar nu aan? – omdat steeds meer Amerikanen steeds minder willen lezen. Maar het is nog erger, veel erger: steeds minder Amerikanen kunnen zelfs niet meer lezen.
Wordt vervolgd
Lees ook een vorige bijdrage over hetzelfde thema:
Er zijn veel verhalen en theorieën over de eerste aankomst van het Jodendom in China. Een aantal daarvan is verbonden met legendes zoals de Tien Verloren Stammen van Israël.
Een grote meerderheid van historici die over het onderwerp hebben gepubliceerd heeft de opvatting, dat de eerste permanente vestigingen van Joden in China uit de tiende of elfde eeuw moeten dateren. Giovanni da Montecorvino, de eerste aartsbisschop van Peking, schreef begin veertiende eeuw in zijn brieven over een joodse gemeenschap in de stad. Marco Polo meldde in Il Milione hetzelfde en noemde een nog grotere gemeenschap in Hangzhou. Ibn Battuta benoemde naar aanleiding van zijn bezoek aan Hangzhou een van de belangrijkste toegangspoorten tot de stad als de Joodse Poort. Diverse overheidsdocumenten uit de periode van de Yuan-dynastie maken duidelijk, dat vanaf 1300 ook joodse religieuze instellingen belastingvrijstelling konden krijgen. Andere joodse gemeenschappen waarvan het bestaan historisch onomstreden is waren aanwezig in Kaifeng, Ningbo, Yangzhou en Ningxia.
Op 18 oktober 1830, tijdens gevechten van Belgische en Franse revolutionairen met de Nederlandse troepen, sneuvelt Jenneval, ergens tussen Lier en Boechout. De Franse theateracteur Jenneval, met zijn ware naam Hippolyte Dechet, was geboren in Lyon en de schrijver van het Belgisch volkslied de Brabançonne.
Het is opvallend hoe talrijk de Fransen waren rechtstreeks en onrechtstreeks verwikkeld in de gebeurtenissen rond de Belgische omwenteling. Enkele namen: Charles (Latour) Rogier, premier van België, was geboren in het Franse Saint-Quentin; Philippe Buonarroti, Franse revolutionair van Italiaanse oorsprong, aanhanger van Baboeuf, overleden in Parijs; Germinal Pierre Dandelin, wiskundige en bouwkundige geboren in Le Bourget, verbonden aan het Belgisch leger en ontwerper van forten in Namen, Luik en Brussel; Anne-François Mellinet, generaal én in het Frans in het Belgisch leger, en gaat zo maar verder.
Het valt op hoe belangrijk de rol van Frankrijk achter de schermen was om de opstand tegen Willem I te ondersteunen en de Belgische onafhankelijkheid politiek en militair mogelijk te maken. De Franse actoren uit die periode waren dikwijls oudgedienden of geestelijke erfgenamen van de Franse Revolutie, of militairen die ooit behoorden tot de bezettingstroepen tijdens de Franse tijd in de Zuidelijke Nederlanden.
Wido Bourel
Nvdr:U kan Wido Bourels “dagklapper” volgen op Facebook
Door de lage waterstand op het Poyangmeer in de Jiangxi provincie (China) wordt de “Duizend Ogenbrug”, een 400 jaar oude stenen brug zichtbaar. Op de achtergrond: lelijke windmolens…
