Een Ierse familie die stelt gezondheidsschade te hebben opgelopen door een windmolenpark dat 700 meter van hun huis is geopend, heeft onlangs een schadevergoeding van € 225.000 ontvangen.
Laura David en Jack Kelleher beweerden dat hun familie hun boerderij in Gowlane North, Donoughmore, County Cork, vier jaar geleden moest verlaten, nadat een windmolenpark met 10 turbines op iets meer dan 700 meter van hun woonplaats begon te draaien. In het Hooggerechtshof hebben Laura (15 jaar), David (17 jaar) en Jack (10), die nu 13 kilometer van de familieboerderij wonen, hun vorderingen geschikt voor in totaal € 225.000. De schikkingen die zonder erkenning van aansprakelijkheid plaatsvonden, werden goedgekeurd door rechter Leonie Reynolds na bemiddeling. …
Ze beweerden dat het geluid, de trillingen en de schaduwflikkering van de turbines, die zich op iets meer dan 700 meter van hun familieboerderij bevonden, ertoe hadden geleid dat ze aan verschillende ziekten leden. ….(…)
De b.g. personen mogen niet getuigen. Zo niet vervalt de vergoeding. U vindt hieronder een video met soortgelijke problemen en getuigenissen van mensen die in de buurt van een windmolenpark moeten wonen:
Wat hebben wij toch een groot hart, een dikke portemonnee, een wereldvisie…!!!
Niet alleen de ‘technische ondersteuning voor resultaatsgericht management van de overheidsfinanciën aan het ministerie van gezondheid in Mozambique’ stond met een subsidie van 913.000 euro in de wilde weldoenersboeken ingeschreven.
Daar bovenop komt nog een leuke bijdrage – in ons aller naam – van 600.000 euro, ook aan het ministerie van gezondheid in Mozambique, voor het project ‘uitbreiden van de snelle tuberculose-detectie naar Covid-19 detectie in Mozambique’.
Immers, naar verluidt zou Mozambique problemen hebben met de testcapaciteit… Rinkelt er ook bij u een belletje? Is dat niet nét het probleem dat wij hier, in dit vrijgevige land, ook ondervinden? Is het niet nét om die reden dat er niet meer volle bak getest wordt?
Bron: Ministerraad van 23 oktober 2020. Apopo vzw: subsidie project snelle COVID 19 detectie in Mozambique – 23 oktober 2020 op voorstel van minister-president Jan Jambon
Inderdaad, echter van een heel andere orde dan het beruchte probleem in het land b. In Duitsland hebben ze te veel maskers. Ze staan opgeslagen in magazijnen her en der in de Bundesrepublik, o.a. in de buurt van Düsseldorf: honderden dozen met miljoenen maskers. Besteld door de Duitse overheid. Echter, de leverancier kan ze niet leveren wegens een “capaciteitsprobleem”. 70 vrachtwagens reden naar de losplaats; slechts 1 vrachtwagen werd gelost, de andere 69 moesten ergens naar een opvanglosplaats.
De factuur werd tot op heden niet betaald. Er werd intussen een advocaat ingeschakeld met de opdracht ervoor te zorgen dat de rekening eindelijk vereffend wordt. De advocaat werd ook door andere leveranciers, met hetzelfde probleem, ingeschakeld. Het zou in totaal – alleen al bij de vertegenwoordiging van deze advocaat – gaan om een uitstaande schuld van het federale Min. van Gezondheid van ca. 380 miljoen euro. Alle schuldvorderingen voor bestelde maskers samen zouden ca. 1 miljard euro beslaan.
Minister Spahn zou nl. “vergeten” hebben een maximum totaal aantal maskers te specifiëren. Hij liet aan iedereen die wou en kon leveren binnen een bepaalde termijn weten dat elke hoeveelheid naar goedkeuren van de leverancier aanvaardbaar was.
Eigenlijk een omgekeerde situatie van deze hier in het land b. Kijk even mee. Ook de prijsindicatie is een lachertje. Met één levering van 70 vrachtwagens kan je een behoorlijk lange tijd op je lauweren rusten. En nu wordt geprobeerd de maskers te laten afkeuren…
“Het is niet de eerste keer dat een Marokkaanse ambassade beschuldigd wordt van corruptie en wanpraktijken.”
Het is de schuld van… gemiste kansen. U kent het riedeltje. Dat het zelfs, of moeten we zeggen ‘ook’, in respectabele afvaardigingen van het Prachtland Marokko in het buitenland voorkomt, is uitsluitend en alleen te wijten aan de coronacrisis. Zegt men – schouderophalend – niet verontschuldigend. In talrijke exotische landen is het de gewoonte een fooi te geven. Zo niet breekt de samenleving in elkaar. Ook in Marokko. Of het nu gaat om een café, een restaurant, een taxichauffeur, een kruier, een gids, een toelating om een foto te nemen van een kleurrijk fruit- en groentenkraam in de souk, een aai over een kameel of paard… Logisch toch dat dit eigenste culturele identiteitsgebonden gebruik ook in het buitenland verwacht en toegepast wordt? Vooral dan in de diplomatieke zetel van Marokko extra muros. Al gaat het hier niet over kamelen- en/of paardenknuffels.
Afgelopen juni dreigde een voormalig handlanger van de Marokkaanse ambassade in Nederland de ambassadeur, de consul-generaal en de voorzitter van een dubieuze vereniging te ontmaskeren.
In België en Italië verwijten voormalige handlangers van de Marokkaanse ambassades de ambassadeurs hetzelfde. Volgens kenners zijn de verwijten en beschuldigingen het resultaat van de bezuiniging als gevolg van de coronacrisis. Door de bezuiniging zouden vele handlangers van de Marokkaanse ambassades, die gewend waren subsidies* te ontvangen, uit de boot zijn gevallen.
Gisteren was het negen jaar geleden dat Gaddafi geëlimineerd werd. Oorlogen hebben tot doel om bevolkingen “in beweging te zetten”. Zo was het in Syrië, zo was het ook in Libië. Na het akkoord met Gaddafi liep het aantal landingen van “vluchtelingenboten” in Italië drastisch terug en waren in 2010 quasi op nul teruggebracht. Degenen die plannen voor de etnische herstructurering van Europa hadden – en altijd nog hebben wegens redenen die economische belangen overschrijden en die met historische wraak te maken hebben – konden dit niet toestaan. Gaddafi moest verwijderd worden. Opdat de mensensmokkel-industrie weer kon bloeien en groeien.
De VN Veiligheidsraad heeft rond half twaalf ‘s avonds onze tijd een resolutie aangenomen die de weg vrij maakt voor militair ingrijpen in Libië. Er waren tien stemmen voor, nul tegen en vijf onthoudingen. Binnen het mandaat valt een no-fly zone en ‘alle noodzakelijke maatregelen’ om burgers te beschermen tegen aanvallen van Moammar Gaddafi, de man die zijn eigen burgers vermoordt. De Verenigde Naties willen geen bezettingsmacht in Libië. Op het centrale plein in oppositiestad Benghazi steeg gejuich op.
Rusland, China, Brazilië, India en Duitsland onthielden zich van stemming. Frankrijk, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Bosnië en Herzegovina, Gabon, Libanon, Nigeria, Colombia, Portugal en Zuid-Afrika stemden voor.
En dan was er ook nog Sarkozy die per se wou verhinderen dat het omkopingsgeld, dat hij van de Libische leider ontvangen had, aan het licht zou komen. Bijgevolg was de politieke coup, de verwijdering van het leiderschap, niet genoeg: Gaddafi moest sterven. Alle belangen, onder eender welke vlag, onder eender welke titel of doelstelling, kruisten zich bij de aanval op Libië. Zoals de ondermijning van de US-dollar, wat niet kon getolereerd worden door de VSA.
U kent de rest van het verhaal: in 2011 stortte Libië in en de tsunami illegale volksverhuizers (her)begon, via de poco media als “vluchtelingen” door onze strot geduwd. Dit hoewel geen enkele Libiër “vluchtte” en in Italië belandde. Het ging uitsluitend om economische strandjutters uit de Sub-Sahara, die uit het zuiden naar Libië doorstootten, gebruik makend van het gecreëerde machtsvacuüm. Maar ook hier laat de omvang en de snelheid, waarmee de volksverhuizing begon, vermoeden dat het vooraf bedacht en georganiseerd werd.
Alles en iedereen stond gereed. De Libische mensensmokkelaars stonden in de startblokken om de illegalen naar de Westerse sociale kassen te verkassen. De Afrikaanse mensenhandelaars stonden popelend te wachten om hen naar Libië te vervoeren. De journalisten, heel de poco media-industrie was er klaar voor om ons emotioneel te chanteren met de “vluchtelingen”, waarvoor we ons hart, ons land en onze portemonnee moesten openen. De NGO-reddingsvloot – al dan niet gesteund door de eigen EU-veerdienst – wachtte, de korte golf-radio en de gsm op stand-by om het vooraf geseinde afvaartbericht te ontvangen en zich naar de afgesproken coördinaten te begeven waar de zgz. “drenkelingen” konden opgevist worden… Vervolgens koers naar Sicilië met op de kade een meute journalisten die uitkeek naar zwangere vrouwen, kleine kindjes, bibberende grijsaards, uitgehongerde verstotenen der aarde…
Of Sarkozy de enige politicus is die bij de voorbereiding van de oorlog tegen Libië betrokken was? Of hij de enige politicus is die omkopingsgeld van Gaddafi ontving? We hebben onze vermoedens… zijn echter realistisch genoeg om te erkennen dat we dat naar alle waarschijnlijkheid nooit zullen te weten komen. Of het naar alle waarschijnlijkheid niet zouden kunnen navertellen. Onderstaande statistiek spreekt boekdelen:
Aantal gelande immigranten in Italië
Gaddafi voelde de bui hangen. De zgn. “Arabische Lente” was het excuus voor de westerse inmenging in Libië, zoals ook het geval was in Syrië, met catastrofale gevolgen voor de bevolking. Tunesië ontsnapte aan de ‘democratie’-oorlogen van het westen; daar valt immers niets te rapen en is van geen belangrijk geostrategisch belang. Tunesië mocht na de zgn. Jasmijnrevolutie haar eigen boontjes doppen… en kreeg prompt een radicaal-islamitische regering, waardoor de economische toestand én het toerisme de genadeslag kreeg.
Vier weken geleden kregen we het bekende groene kaartje ter herinnering aan de verplichte auto-inspectie in de brievenbus met als uiterste datum 7 november. Onmiddellijk gebeld voor een afspraak. Bleek onmogelijk. Vroegste datum voor afspraak: eind november mét daaraan verbonden een ‘bonus’ voor te late aanbieding van een voertuig. Dame aan de telefoon was het met ons eens dat dit niet onze fout was, wij wilden immers komen, wij hebben onmiddellijk gereageerd… echter… wet is wet: wie te laat komt, moet extra betalen. We konden toch ook vooruitzien en enkele maanden geleden een afspraak gemaakt hebben? We konden toch ook zonder afspraak komen? Liefst reeds om 06.00 uur ‘s morgens aanschuiven. Of “op dinsdag en donderdag is het rond 12.00 uur ‘s middags het minst druk”.
Dan maar eerst afspraak gemaakt met onze garage voor nazicht, klein onderhoud en “in staat stellen voor inspectie”. Gisteren dus, om 15.00 uur. Een klein uurtje later, laten we in de garage nakijken – via de camera’s op het terrein van de auto-inspectie – of het er druk is (Malle). Niet druk, slechts een vijftal wachtende auto’s.
Bij aankomst – zo’n 10 minuutjes later – waren het een tiental, afspraken en niet-afspraken samen. Prima. Liep vlot. Wagen wordt door medewerker van de auto-inspectie overgenomen, vervolgens worden we naar achteren verwezen om te wachten.
Wat bleek: het wachtlokaal met zitgelegenheid was afgesloten. Iedereen stond buiten op de parking in de regen te wachten. Welgeteld 5 stoelen op respectabele afstand van elkaar. Kletsnat. Niemand van de ca. 25 wachtenden ging erop zitten. Algemene teneur: wat gaan ze hier doen in de winter? Bij vrieskou, sneeuw, harde regen of stormwind?
Conclusie: weer een zoveelste maatregel – veroorzaakt door de coronahysterie – die geld uit onze zakken probeert te kloppen. Wij hadden gisteren nog geluk… Zó ver is het gekomen dat je je gelukkig prijst als je eens een keertje niet extra – bovenop de keuring die niet bepaald goedkoop is – hoeft te betalen… Een kinderhand…
Dàt het niet altijd botert tussen de volgelingen van de Profeet mag blijken uit de gezonde concurrentie der onvolprezen Prachtlanden Marokko en Turkije. Ook daar geldt: ‘eigen volk eerst’. We kunnen ze geen ongelijk geven. Bovendien is de Turkse schatkist blijkbaar goed gevuld; zo niet zou het land geen oorlog voeren in Libië, in Syrië, in Irak, in Nagorno-Karabagh en zijn goed op weg naar een escalatie in de Griekse wateren…
…Turkse bedrijven protesteren tegen merkwaardige vertragingen bij douaneprocedures in Marokko. Deze klachten vinden plaats nadat de regering de handelsovereenkomst tussen de twee landen heeft aangepast. Na enkele maanden onderhandelen is Marokko erin geslaagd om maar liefst 1200 producten uit de handelsovereenkomst met Turkije te laten schrappen.(…)
De vertragingen waarover Turkse exporteurs klagen, zijn al enkele weken aan de gang. Het betreft operatoren die kleding exporteren naar Noord-Afrikaanse landen, waaronder Marokko. Vorige week wijzigde Rabat de handelsovereenkomst met Turkije, door een stijging van maximaal 90% van de douanetarieven op deze producten in te voeren, geeft persbureau Reuters aan… (…)
Een bank, de Chaabi Bank en een gerechtelijk onderzoek.
De federale gerechtelijke politie van Brussel gaat de bank “Chaabi Bank”, een dochteronderneming van de Marokkaanse bankgroep “Banque Populaire” vervolgen. Ze doet dit in het kader van een gerechtelijk onderzoek ingesteld door de Belgische federale aanklager naar illegale activiteiten die verband houden met het witwassen van geld.
Bronnen die door de Marokkaanse pers worden aangehaald, melden de betrokkenheid van Chaabi Bank-agenten bij het witwassen van geld van 68 in België wonende klanten die onroerend goed bezitten in Marokko en Spanje.
Afgelopen dinsdag viel de Belgische politie de kantoren van Chaabi Bank in Antwerpen en Brussel binnen. Speurders van de federale gerechtelijke politie (FGP) Brussel voerden er een huiszoeking uit in opdracht van het federale parket. De politie nam documenten in beslag en volgens Marokkaanse media zijn ook de managers van de filialen gearresteerd.
Wat hebben wij toch een groot hart, een dikke portemonnee, een wereldvisie…!!!
De Vlaamse regering heeft op algemene aanvraag – stond in alle verkiezingsprogramma’s der Vlaamse regeringspartijen uitdrukkelijk vermeld – het Prachtland Mozambique beloond voor het resultaatsgericht management der overheidsfinanciën…
Nu nog iets doen aan de overheidsfinanciën van ons eigen land. Goe bezig!
3. ENABEL: SUBISDIE PROJECT MOZAMBIQUE
ONTWERPBESLUIT VAN DE VLAAMSE REGERING BETREFFENDE DE TOEKENNING VAN EEN PROJECTSUBSIDIE AAN ENABEL IN HET KADER VAN GEDELEGEERDE SAMENWERKING TUSSEN DE VLAAMSE REGERING EN ENABEL VOOR HET PROJECT ‘TECHNISCH ONDERSTEUNING VOOR RESULTAATSGERICHT MANAGEMENT VAN DE OVERHEIDSFINANCIËN AAN HET MINISTERIE VAN GEZONDHEID IN MOZAMBIQUE’
(VR 2020 0910 DOC. 1083/1 EN DOC. 1083/2)
Dit punt wordt goedgekeurd confer beslissingsfiche VRPV 2020/52 – punt 0003.
Enabel: 913.000 euro subsidie project versterking van het gezondheidssysteem in Mozambique
9 oktober 2020 op voorstel van minister-president Jan Jambon
In uitvoering van de landenstrategienota ontwikkelingssamenwerking 2016-2020 tussen Vlaanderen en Mozambique kent de Vlaamse Regering 913.000 euro subsidie toe aan Enabel voor het project ‘Technical Support for result oriented public financial management’. Fase 4 van dit project zet in op versterking van het gezondheidssysteem in Mozambique, meer specifiek op horizontale thema’s als het financieel beheer van de overheidsmiddelen, het HR-beleid en het management van het gezondheidssysteem.
Dat de onrust in Wit-Rusland zonder enige reden is, zal u ons niet horen beweren. Maar dat de onrust aangewakkerd wordt door het buitenland, door allerlei machinaties, om hun wil door te drijven, om het land moedwillig te laten destabiliseren, om het financieel afhankelijk te maken van dezelfde touwtjestrekkers, om het af te wenden van Rusland, dàt staat als een paal boven water.
Dat het IMF slechts een lening wil toestaan indien Wit-Rusland de richtlijnen voor de beheersing van de coronahysterie volgt met een uitgebreide lockdown, zodat het land aan het infuus van het westen ligt, is evenzeer een vorm van chantage als te eisen dat een huisvrouw – waarvan we ook niet weten hoeveel stemmen ze echt achter haar naam had staan – de volgende president van het land moet worden. We herinneren aan de situatie in Venezuela, met Guaidó.
https://youtu.be/H0I5DEY4h84
Loekasjenko –Rellen als afrekening voor „neen“ tegen lockdown?
Wit-Rusland: gewelddadige demonstraties tegen de onlangs herkozen president Loekasjenko hebben het land wekenlang geschokt. Zijn deze protesten spontane uitingen van volksontevredenheid – of mogelijk gedreven door krachten van buitenaf? Wat zouden de redenen voor een dergelijke inmenging kunnen zijn en welke rol speelt de huidige corona-crisis hierin?
Op 9 augustus 2020 werd Aleksandr Loekasjenko met grote meerderheid herkozen als president van Wit-Rusland. Sindsdien zijn er protesten in het land en probeert de politie ze tegen te houden. Volgens de toonaangevende media is de reden voor de rellen de ontevredenheid van veel Wit-Russen over de verkiezingsuitslag van 80 procent voor Loekasjenko, die al 26 jaar als president in Wit-Rusland regeert. Er zou verkiezingsfraude zijn gepleegd. Onlangs zijn er ook beschuldigingen geuit dat Loekasjenko een wrede dictator is en mensen in gevangenissen heeft gemarteld. Spiegel online kopte “Opstand tegen de laatste dictator van Europa” en de Zwitserse krant “Blick”: “Loekasjenko heeft de demonstranten wreed gemarteld”.
Maar zijn dit de echte redenen voor de protesten? Zou het kunnen dat de opstanden uit het buitenland zijn aangewakkerd, zoals de president beweert? Dat dit een vrij gangbare praktijk is, blijkt uit voorbeelden uit het verleden, zoals de omverwerping van de regering in Oekraïne in 2014 en de poging tot omverwerping van de Syrische president Bashar al-Assad. In beide gevallen was er onbetwistbaar sprake van financiering van de opstand door externe krachten met deelname van buitenlandse inlichtingendiensten. Precies zoals nu het geval is met Loekasjenko, werden zowel de toenmalige Oekraïense president Janoekovitsj als de Syrische president Assad in de toonaangevende media afgeschilderd als wrede dictators – beschuldigingen die, achteraf gezien, volstrekt buiten proporties bleken te zijn. Net zoals de Wit-Russische veiligheidsautoriteiten nu worden beschuldigd van gewelddadige acties tegen vreedzame demonstranten, werd dezelfde beschuldiging in Oekraïne in 2014 geuit. Dus als dezelfde werkwijze momenteel in Wit-Rusland wordt herhaald, wat zou dan de reden kunnen zijn voor inmenging van buitenaf in het geval van Wit-Rusland?
Tijdens een bijeenkomst op 19 juni beschreef Loekasjenko pogingen uit het buitenland om Wit-Rusland te destabiliseren en een tweede Maidan te organiseren. Hij erkent de economische problemen die zijn verergerd door de huidige moeilijke mondiale situatie. Het IMF heeft echter voorwaarden verbonden aan de dringend noodzakelijke leningen. Luister naar president Loekasjenko zelf: “… De voorzitter van de Nationale Bank is de hoofdonderhandelaar bij het IMF. Wat is de toestand hier? Wat willen de partners van ons? Ons werd verteld dat het mogelijk zou zijn om Wit-Rusland 940 miljoen dollar te geven als “snelle financiering”. Wat is de situatie hier? Ik zou willen zeggen: We zullen niet naar hun pijpen dansen! Omdat er eisen zijn: Om het coronavirus te bestrijden, doe alsjeblieft zoals in Italië. Maar ik wil niet dat het wordt zoals in Italië. We hebben ons eigen land, we hebben onze eigen situatie!”
Volgens Loekasjenko eist het IMF de invoering van quarantaine en avondklok. (…) Uit onderzoek van de Italiaanse historicus, schrijver en onderzoeksjournalist Nicola Bizzi blijkt dat de uitspraken van Loekasjenko aannemelijk zijn. Bizzi uitte het sterke vermoeden dat zijn eigen regering – namelijk de Italiaanse – tijdens de eerste lockdown ook onder de tafel werd betaald om de strengste en meest rampzalige lockdown van Europa af te dwingen. Bizzi letterlijk: “Ik weet van inlichtingendiensten dat veel andere Europese en niet-Europese landen vergelijkbare aanbiedingen hebben gekregen. En ik weet ook dat veel staatshoofden en regeringsleiders, waaronder de Servische president Aleksandar Vučić, geen moment hebben geaarzeld om ze te accepteren”.
Dat deze chantagepogingen niets nieuws zijn, wordt bewezen door klokkenluider John Perkins, een voormalige economische huurmoordenaar en agent van de Amerikaanse buitenlandse inlichtingendienst NSA.
https://youtu.be/OLsvqe4TpPM
Hij meldt dat het centrale banksysteem en het IMF al veel staten in hoge schulden en afhankelijkheid hebben gedreven door middel van chantage en corruptie. Als Loekasjenko zou ingaan op de vraag van het IMF om een lockdown in te voeren, zou dit betekenen dat zijn eigen economie enorm zou verzwakken en de behoefte aan leningen grenzeloos zou zijn. Als terugbetaling dan niet meer mogelijk is, plundert de financiële elite het land zonder scrupules.
Conclusie: Blijkbaar is de regeringsleider van Wit-Rusland NIET bereid te buigen voor de dictaten van het IMF – en dus heerst er onrust in het land. Er zijn sterke vermoedens dat deze pogingen tot staatsgreep door de media en van buitenaf worden gecontroleerd. Volgens een gemeenschappelijk patroon worden daarbij vaak feitelijke misstanden gebruikt om de ontevredenen in het land tegen hun regeringsleider op te hitsen en het land in chaos te storten. Het is een steeds terugkerend scenario om zich te ontdoen van ongewenste staatshoofden en de controle over een land over te nemen. (video bovenaan).
