Het is zonder meer van toepassing op de zgn. leider der vrije wereld, Joe Biden. Tijdens een samenkomst van de Business Roundtable, een lobby-organisatie, hield hij een toespraak en maakte iedereen deelachtig in de toekomstplannen van een “Nieuwe Wereldorde”, die de VSA – vanzelfsprekend – in goede banen zullen leiden. Een citaat nadat hij refereerde naar historische paralellen in de 20ste eeuw en “chaos en doden” vermeldde:
“Nu is het een tijd tijdens dewelke de zaken veranderen. Wij (de VSA) – er komt een nieuwe Wereldorde – en wij moeten ze leiden. En we moeten de rest van de vrije wereld daarbij verenigen.”
*Een citaat van Helmut Schmidt.
We kunnen het niet genoeg herhalen: de stouteriken uit de zgz. onvrije wereld worden tot elkaar veroordeeld. De VSA sleuren ons mee in hun krampachtig vasthouden aan hun zelfverklaarde status van “exceptionalisme” en wereldhegemonie.
Of het ons ten goede zal komen? Moeten we domweg de marsbevelen volgen? Moeten wij kou lijden, onbetaalbare brandstof slikken, de werkzekerheid ondermijnen? Bv. niet alleen de Antwerpse diamantsector ligt onder vuur, ook de Haven die rechtstreeks en onrechtstreeks het loon betaalt aan duizenden werknemers…
“Zij hebben hun wagentje aan de VSA-locomotief gehangen. U bent er blijkbaar zeker van dat de Russen zullen verliezen in Oekraïne zoals ze dat deden in Afghanistan. Ik zou er niet op durven wedden. En zelfs indien dit het geval zal zijn, dan zullen ze Oekraïne vernietigen en vanuit Oekraïens zicht is dit geen goede zaak. Daarom vind ik dat Oekraïne al lang hadden moeten scheiden van de VSA en een manier van samenleven met Rusland vinden.
Als je een eerder kleine macht bent in het internationale systeem en je buurman is een gorilla, dan moet je je best doen om deze gorilla te vriend te houden – het laatste dat je moet doen is je vinger in de gorilla’s ogen steken want de gorilla zal grote schade bij jou veroorzaken en zal het ook nooit vergeten.
Herinner je Cuba. Fidel Castro kwam aan de macht en daarop spraken we straffen uit, zowel op hem als op Cuba. Deze straffen worden nog steeds gehandhaafd. Wij hebben nooit kunnen aanvaarden dat Cuba zich anders gedroeg dan dat wij aanvaardbaar vonden.
Een soortelijke situatie hier en nu… Als er een conflict is tussen de internationale wetgeving en de strategische belangen van een land, dan zal het land de strategische belangen vooraan zetten – de internationale wetgeving en mensenrechten worden dan van de tafel geveegd… Het helpt niet echt over rechten te spreken als je de vraag stelt of Rusland het recht op een bufferstaat of Oekraïne het recht op een eigen buitenlandse politiek heeft. Dit zijn denkbeelden die volgens mij slechts miserie veroorzaken. De VSA zouden nooit toelaten dat Canada of Mexico op wettelijke basis China zouden uitnodigen hun militaire troepen te stationeren in Toronto of Mexico City.
We hebben de Monroe Doctrine die onze nationale belangen behartigt en die stelt dat geen enkele verre grootmacht militaire eenheden mag plaatsen in de westelijke hemisfeer. Wat de Russen doen is hun versie van de Monroe Doctrine. Zij zeggen dat wij Oekraïne niet in een westers bastion op hun grens kunnen veranderen. Het heeft niets te maken met rechten. Het heeft er niets mee te maken of Oekraïne het recht heeft dit toch te doen of wat wij erover zeggen. Het was net hetzelfde toen wij zegden dat de Sovjets geen militaire troepen op Cuba, in de westelijke hemisfeer mogen brengen.
Omdat je machtig bent, wil niet zeggen dat je gelijk hebt. De VSA is met opzet een machtig, krachtig land en het doet alles om wat in hun strategisch belang is. Als de rechten in tegenspraak zijn met onze strategische belangen, dan handelen wij volgens onze strategische belangen. Internationale belangen zijn een ander paar mouwen dan binnenlandse.
Ik ben er geen voorstander van andere staten zomaar een rammeling te geven… ik ben tegen geweld. Wat er gebeurt in Oekraïne is verschrikkelijk maar aan de andere kant moeten we fundamentele realistische logica begrijpen en de VSA vinden het bijzonder moeilijk zich in Poetins schoenen te plaatsen.
Waarom? Omdat de VSA de neiging hebben te denken volgens “rechten” en het “Amerikaans exceptionalisme” (… Nvdr: de gekende Übermenschenmentaliteit) en deze veroorzaken de miserie die de VSA te weeg brengen door ervan uit te gaan zichzelf als een “exceptionele” natie te beschouwen.
De vraag is of de sancties en de kostprijs van de oorlog, de slachtoffers, gekoppeld aan de economische sancties het Russische volk en de oligarchen genoeg bestraft zodat ze zullen opstaan tegen Poetin. Volgens mij gaat dit niet gebeuren. Staten kunnen veel straffen incasseren en het volk gaat niet opstaan tegen de leider. Denk maar aan onze situatie in WOII. Denk eraan wat wij Japan en Duitsland aangedaan hebben. En als het over economische sancties gaat, denk maar aan Iran. Ongelooflijk wat wij Iran aangedaan hebben. En Cuba! Staan deze volkeren op tegen hun leiders? (Nvdr: lijst is niet beperkt tot deze 2 aangehaalde voorbeelden)
Nationalisme een een heel sterke kracht. Ik krijg ca. 1000 e-mails per dag – ik kan ze zelfs niet allemaal openen. Ik krijg ook e-mails van Russen, van opgeleide mensen, die niet vijandig t.o.v. mij staan. Ik lees hun e-mails die mij zeggen dat de bedreiging van ons, Amerikanen, aan het adres van Moedertje Rusland gericht is. Het is niet een zwart-wit verhaal van Poetins wangedrag, dat Russen de Amerikanen niet haten, en dat de Russen Poetin zullen afzetten. Het is geen wetenschappelijk voorbeeld, maar het is wel een rode draad in hun e-mails: “hoe meer we tégen de Russen in Oekraïne ageren, hoe meer we tegen het (Russisch) regime optreden, des te meer mensen zullen vervolgens op straat komen tegen Poetin”… wel, die aanname zit waarschijnlijk helemaal fout… Ik zou er geen geld op durven wedden dat de sancties Poetin of het Russische volk op hun knieën krijgen.”
De VSA met hun schoolmeester “Sleepy Joe” gaan zoveel straffen uitdelen dat de stoute jongens – Rusland en China – wel eens ondereen zullen gaan samenzweren. Da’s de realistische teneur waarvoor – vooral vanuit economische hoek – gewaarschuwd wordt.
Een opvoedende tik is heel iets anders dan constant trappen en blijven trappen. Men bereikt hiermee geen volgzaamheid maar wel verzet.
De Saoedische regering zou naar verluidt overwegen betalingen voor olie in de Chinese munt te aanvaarden. Het nieuws werd in heel de wereld opgepikt:
Indië zou een speciale prijs voor importolie uit Rusland aangeboden gekregen hebben:
Zo streng en omvattend als Rusland werd nog nooit een land bestraft. Het is een experiment om te proberen een oorlog te beëindigen met financiële en economische maatregelen. En mocht dit lukken dan zal in de toekomst het aantal handels- en economische slachtvelden toenemen.
Zoveel is duidelijk: Rusland moet bankroet gemaakt worden. De Russische deviezenreserves bij buitenlandse banken en internationale kredietinstellingen werden bevroren. En uiteindelijk zou dit dan ertoe moeten leiden dat de Russische staat geen terugbetalingen en/of intrestuitbetalingen van leningen kan doen.
Rusland heeft op zich een gezonde boekhouding, heeft geen wurgende schulden, is eigenlijk een rijk land, maar kan niet meer aan zijn vermogen in het buitenland. Het zou dan geen faillissement wegens ontbrekende middelen, maar wel wegens het versperren van de toegang tot de middelen zijn. Rusland kan dan geen aankopen doen die in buitenlandse deviezen moeten betaald worden. Het bevriezen van het Russisch staatsvermogen heeft echter ook een ander effect: het trekt de crediteuren mee in het bad: niet alleen Russische oligarchen, maar ook internationale banken en financiële instellingen die leningen verleend hebben. Bv. ook talrijke investeerders in fondsen waarvan ook Russische staatsleningen deel uitmaken en waardoor deze nu het risico lopen geen intresten of terugbetaling te krijgen. Bv. telt dit ook voor u en ons, die via een aangeboden fonds, een zgn. korf, bij een plaatselijke bank, de spaarcentjes toch een klein beetje intrest willen doen opbrengen.
Met het bevriezen van de Russische buitenlandse deviezenreserves heeft men een zeer gevaarlijk wapen ingezet. Zo kan men kredietwaardige staten op hun knieën dwingen omdat ze niet meer aan hun in het buitenland geparkeerde geld geraken. Of men kan hen via dit wapen laten verhongeren, hun bevolking medische hulp ontzeggen… en in de “gastlanden” zelf de intresten en opbrengsten innen. Voorbeelden genoeg: Venezuela, Afghanistan, Libië, Syrië.. De bruggetjes geven slechts een voorbeeld; de confiscaties in deze landen zijn veel omvattender. Om wat en hoeveel het juist gaat, wordt om voor de hand liggende redenen niet bekend gemaakt en/of ontkend.
Waar is de grens? Stel dat Trump het in de VSA geparkeerd Mexicaans geld zou in beslag genomen hebben om zijn beruchte Muur met Mexico te financieren? Of idem dito met Chinees geld om de zware Amerikaanse schuldenlast af te lossen? Hoe ver kan men gaan? Kan men omwille van de zgn. “democratie”, de bewierookte “waarden en normen” afglijden tot het niveau van een schurkenstaat? Hoe dicht is men na de confiscatie überhaupt nog verwijderd van een weigering de schulden te betalen?
Obligaties zijn kredieten die staten, instituten en ondernemingen toegestaan worden uit te schrijven. Krediet heeft zijn oorsprong in het Latijnse “credere” – geloven. De kredietverstrekker gelooft aan de kredietwaardigheid, de terugbetalingsmogelijkheid en dito bereidschap van de schuldenaar. Als dit vertrouwen verdwijnt zal het op de kapitaalmarkten moeilijk worden. De euro-schuldencrisis heeft dit al aangetoond. Het wapen dat tegen Rusland gebruikt wordt is nog veel straffer: hier wordt de schuldenaar de terugbetalingsmogelijkheid ontnomen omdat dit mogelijk is omwille van de bewaringsplaats van het vermogen. Het tilt het instrument van een vermogensbeslaglegging op een heel ander niveau.
De kapitaalmarkten fungeren echter op vertrouwen dat de mist in gaat als de regels niet gehouden worden. Op korte termijn lijkt het misschien op een succes: Rusland wordt niet failliet doordat er meer schulden dan eigendom is, maar wel door de toegang tot de gelden te verhinderen. Op lange termijn is het echter zeer gevaarlijk. Op een hoger doel te bereiken grijpen vooral westerse staten zeer diep in de eigendomsrechten van derden.
Investeerders wordt dringend aangeraden b.g. ontwikkelingen van dag tot dag te volgen. De onmogelijkheid tot betalen krijgt een heel nieuwe definitie. Niet omdat er geen financiële middelen zijn, maar omdat men verhinderd wordt aan de financiële middelen te geraken.
Investeerders moeten blijkbaar in de toekomst niet alleen rekening houden met een “veilige, sterke en rendabele” belegging maar moeten meteen ook een moreel certificaat van hogere waarden en normen eisen. Als dit er niet bij verstrekt wordt, dan moeten ze er rekening mee houden dat een hogere hand de belegging kan blokkeren. Een tweede niveau is ook de plaats waar de investeringen opgeslagen, resp. uitgeschreven, worden. Wat er nu met Rusland gebeurt is het spreekwoordelijke voorbeeld. Wie kan voorspellen wie er binnen bv. 5 jaar buiten de gratie van de westerse moraalridders valt? Wie garandeert dat uw belegging niet riskeert in beslag genomen te worden? Volgens hoeveel bijbels moeten we in de toekomst leven? Eerst was er het Greta-Thunberg-boekje, dan was er de coronadwangbuis en dan nu de financiële geboden der westerse moraalridders!
… staat niet in het Wetstratees woordenboek. We hoorden gisteren De Croo met een uitgestreken gezicht de argeloze kijker vertellen dat de regering de energiecrisis even goed zou oplossen als de coronacrisis. Hij gebruikte weliswaar andere woorden, maar het kwam in se op hetzelfde neer.Tja… en dat was zelfs geen slechte zwarte humor. Hij méénde het!Laat het nu net dàt zijn wat we met z’n allen moeten vrezen.
De VSA toeterden dat ze geen olie meer zouden importeren uit Rusland. Impliciet betekent dit dat iedereen die dit wel nog doet, wel eens hiervoor zouden kunnen gestraft worden door de VSA. Intussen zijn ze wel voor zichzelf op zoek naar een andere olieleverancier, zoals Venezuela dat over de grootste bekende olievoorraden zou beschikken. Als de bevolking van de VSA hoge prijzen aan de pomp moet betalen voor hun geliefde benzineslurpende auto’s, dan is dat geen goed nieuws voor de Democraten bij de mid-term verkiezingen in november.
In voorgaand artikel (zie onderaan) gaven wij een overzicht van het bezoek dat een VSA delegatie aan de Venezolaanse regering had gebracht met het oog op olieleveringen naar de VSA. De oorlogsfluisteraars in de VSA, o.a. Rep. senator Marco Rubio, waren er niet bepaald gelukkig mee. Media gaven weer dat de harde supporterskern van de zgn. “interim president” Juan Guaidó zodanig druk hadden gezet dat de onderhandelingen met de Venezolaanse regering op ijs werden gelegd, maar dat de “deal”, nl. verzachten van de sancties in ruil voor olieleveringen, nog steeds ergens op de tafel lag… Rubio diende zelfs een wetsvoorstel in waardoor de olie-import uit Iran en Venezuela bij wet moet verboden worden. Rubio is van mening dat een akkoord met de VSA het “einde” zou betekenen van de Venezolaanse oppositie.
En u weet zonder enige twijfel hoe genegen de VSA de “opposities” wereldwijd toegedaan zijn!
Tot de recente ontwikkelingen, m.n. de Oekraïnecrisis, had Bidens kabinet hoofdzakelijk Trumps politiek van “maximale druk” gehandhaafd waardoor Maduro had moeten vallen, maar zoals de Financial Times opmerkte, zat er sowieso al een verandering van strategie aan te komen. Woordvoerster Jen Psaki probeerde de VSA-Venezolaanse gesprekken van 5.3.22 te bagatelliseren, al viel dat wel moeilijk gezien zowel president Maduro, vice-president Rodriguez en de VSA adviseur voor Latijn-Amerika Juan González hierbij aanwezig waren. Als blijk van goede wil liet Venezuela kort daarop twee VSA-gevangenen vrij… En de VSA ontkenden dat er enig verband was tussen de top ontmoeting en hun daarop volgende vrijlating… hoewel dit volgens Jen Psaki deel uitmaakte van de opdracht der VSA-missie!
Bronnen binnen de Venezolaanse oppositie meldden de Miami Herald dat het potentieel akkoord een speciale licentie voor Chevron zou inhouden, waardoor het activiteiten in Venezuela kan hervatten. Chevron had in het verleden bij het VSA Buitenlandministerie aangedrongen op een terugschroeven van de sancties tegen Venezuela.
Venezuela stelt dat eender welk akkoord omtrent de levering van olie verbonden zou zijn aan het erkennen van Maduro als president. Venezolaans buitenlandminister, Félix Plasencia, tijdens het Antalya Diplomacy Forum:
“Wij hebben een 100 jaar oude olie-zakenrelatie met de VSA. Wij hebben hen niet uit de oliezaken verdreven; zij verlieten deze om eenzijdig sancties op te leggen. Nu willen zij terugkeren. Goed, VSA en Europese oliebedrijven zijn welkom, als zij aanvaarden dat de énige en legitieme regering van Venezuela deze is geleid door president Nicolás Maduro.”
En voegde eraan toe dat een “respectvolle relatie” ook de annulering van de eenzijdige sancties inhoudt. EU-boegbeeld Josep Borrell hield een bilateraal gesprek met Plasencia, waaruit men kon opmaken dat er aan de EU-kant bereidwilligheid was om de relatie te normaliseren en de sancties op te heffen.
De Venezolaanse olie-industrie werd gedurende de harde periode dat tankers door de VSA onderschept, gestolen, de olie en vervolgens de tankers verkocht werden, slechts gered door de steun van “te vertrouwen partners zoals Rusland, China en Iran.” Tijdens b.g. top in Antalya noteerde men ook gesprekken tussen een Russische delegatie met aan het hoofd de Russische buitenminister Sergei Lavrov. We citeren Ven. vice-president Delcy Rodriguez:
“We hadden een gesprek met onze goede vriend Sergei Lavrov. We herbekeken onze bilaterale strategische relaties en het ingewikkelde internationale scenario.”
De gesprekken op 5.3.22 tussen de VSA en Venezuela werd geïnspireerd door de pogingen der VSA een wig te drijven tussen Rusland en Venezuela en president Poetin te isoleren van zijn bondgenoten in Latijn Amerika. Naar verluidt wilden de VSA een officiële terechtwijzing door Venezuela over de Russische Oekraïne-operaties uitlokken.
De Venezolaanse regering trapte niet in de val en riep “slechts” op tot een “vreedzame oplossing”, zonder kritiek te uiten op de Russische militaire operatie. Maduro telefoneerde met Poetin. Het Russische buitenlandministerie berichtte hierover dat de Venezolaanse president zijn “vaste steun” aan Rusland betuigd had en dat hij de destabiliseringspogingen der VSA en NAVO veroordeelde.
Daden zeggen meer dan woorden: een akkoord tussen Venezuela en Russisch bondgenoot, Wit-Rusland, had als gevolg dat 2 tractorfabrieken in Barinas konden geopend worden.
Alle aandacht gaat naar Oekraïne. Je kan je euro slechts één keer uitgeven. We vernamen deze kreet voor hulp:
“De nieuwe officiële prijs voor een gasfles werd opnieuw verhoogd op 273.000 Lib.P. Ik kom niet meer bij van het lachen. Vrijdag heb ik al 360.000 Lib.P.* voor een gasfles betaald. De regering kan zoveel maximum prijzen vastleggen als ze wil. De markt bepaalt de prijs. Voor de sancties kostte een gasfles tussen de 30.000 en 40.000 Lib.P.
Ik moest toeslagen want we weten immers niet wanneer er opnieuw gas beschikbaar is. We hebben gas nodig om te kunnen koken.
Verwarmen doen we niet meer. Daarvoor is het gas te duur – idem dito voor elektriciteit – voor zover er soms stroom is. Het is ijskoud. We slapen met joggingbroeken, sokken, hemd, trui met kap, muts en drie dekens. ‘s Avonds hebben we het alleen maar koud.
Ook overdag binnenshuis zijn we altijd dik, met jassen en sjaal, ingepakt.
Soms, als het niet giet en de zon voor 2 à 3 uur eens komt piepen, dan verwarmen we ons in het zonnetje. Volgens de meteo is het de guurste winter sinds 10 jaar. Nog altijd ligt een een sneeuwdeken over 70% van Libanon. Wat in de bergen als sneeuw gevallen is, kregen we hier in een waren regenvloed over ons heen; de straten en paden zijn in een chaotische Venetië-versie veranderd. Daar bovenop zware stormen met meer dan 100 km/u windsnelheden.
Verleden jaar konden we reeds op 22 februari in de zee zwemmen. Zo warm was het toen reeds. Hopelijk eindigt de winter snel – nog nooit stierven zoveel mensen aan de gevolgen ervan.
En al dit hebben we te danken aan de westerse waardeloze gemeenschap die met hun chantage-sancties het land in de waarste zin tot de dood gesanctioneerd heeft!!!”
*360.000 Lib.p. = € 218.15 – bij ons afhankelijk van de inhoud en aan huis levering: ca. € 32 (10 kg) tot € 143 (46,5 kg)
Nvdr: Wie wil helpen, verneemt meer via een reactie bij ons, of bij pater Daniël.
Hoewel het gastekort nijpend wordt en nadat de importeurs uit de EU vooral in december en januari weinig tot zeer weinig Russisch gas besteld hadden, de verbruikersprijzen tot ongekende hoogtes stijgen, bestellen importeurs nu – de schrik voor het einde van Russische gasleveringen zit er diep in – recordhoeveelheden Russisch gas. En daarbij is nog niet beslist wie de gaskraan zou toedraaien. Het zou het westen kunnen zijn, als deze het betalingsverkeer verder verhindert of Rusland compleet van SWIFT afgeschakeld wordt. Het zou echter ook Rusland kunnen zijn waar intussen al luidop over een beëindiging van de gaslevering via Nord Stream 1 nagedacht wordt.
Op de Russische tv wordt hierover als volgt bericht:
“Tijdens een vergadering van de Russische regering, die door de tv-zender Rossiya 24 uitgezonden werd, verklaarde Vladimir Poetin dat Rusland alle verplichtingen betr. de levering van energiedragers aan buitenlandse partners nakomt. Ook de Oekraïense pijplijn is volledig benut. Poetin: “Ook de Oekraïense gaspijplijn draait voor de volle 100% van onze contracten. Dit is verrassend, maar een feit.”
Wat betreft de landen die tegenover Rusland en diens economie onvriendelijk staan, hebben zij hun burgers reeds aangeraden “de riem aan te spannen en zich warmer te kleden”… En zij verwijzen helemaal niet naar de sancties die zij ons opleggen als reden voor de verslechtering van hun situatie”
Poetin zegde dat dit, rekening houdend met het feit Rusland al zijn energieverplichtingen nakomt, er wel “zeer eigenaardig uitziet.”
Wie herinnert zich dat de VSA sancties tegen Frankrijk uitspraken toen dit land niet aan de Irakoorlog wilde deelnemen?
De import van Franse wijn werd verboden en de (sowieso foutief) genoemde “french fries” moesten voortaan “freedom fries” heten.
M.a.w. de VSA waren zo driest landen te bestraffen die niet wilden deelnemen aan hun oorlogen. Ook de ambtstermijn van kanselier Schröder eindigde voortijdig nadat hij de Duitse deelname aan de overval op Irak weigerde. Mag men hem nu voorzien van pek en veren aan de schandpaal nagelen omdat hij de situatie enigszins anders beoordeelt dan de westerse oorlogsfluisteraars toeteren.
Dat er nu in de media op luide toon gefluisterd wordt dat Poetin dement aan het worden is, zegt veel over het niveau van “kwaliteitskranten”. Bij Biden merken ze niets, ook al struikelt de man niet alleen over zijn voeten, maar ook over zijn woorden.
Met China hebben de VSA in het zand moeten bijten. Ook al heeft China in de Alg. vergadering van de VN “neutraal” gestemd. Sommige “experts” zagen hierin een afkeurende boodschap aan het adres van Poetin. Laten we echter niet vergeten dat Poetin, nèt vooraleer hij Oekraïne met zijn speciale operatie tot de orde riep, eventjes met de Chinese president over een toekomstig gascontract ging praten.
Iran: we vragen ons af in hoever Iran “aangemoedigd” wordt om Rusland te laten vallen in ruil voor de hernieuwing van het nucleair akkoord en het terugschroeven van de sancties. De tekenen zijn er: aan Israëls “bezorgdheid” wordt blijkbaar minder aandacht besteed. Het zou met Trump niet waar geweest zijn. Die had dan ook een speciale band met het uitverkoren volk.
Dan maar een andere medestander van Rusland proberen los te weken. Venezuela. Waar de bevolking nog altijd lijdt onder de sancties. Waar staatseigendom door de VSA en het V.K. geconfisqueerd werd. Waar Iran olietankers heen liet varen, die onderweg gekaapt werden door de VSA. Waar een oppositielid, Juan Guaidó , door de VSA en westerse vazalstaten “erkend” werd als de “interim-president” in afwachting van door de VSA gestuurde democratische verkiezingen. Venezuela stemde niet mee in de VN Veiligheidsraad; het land heeft immers geen stemrecht meer omdat het geen lidmaatschap meer betaalde omwille van de wurgende sancties.
De poging tot “regime change” was de aanleiding dat Venezuela in 2019 diplomatische relaties met de VSA verbrak. De VSA & vazalstaten weigerden de verkiezingen van 2018 te erkennen en deden hun uiterste best om een “regime change” op te dringen en Maduro aan de kant te schuiven. U herkent het stramien. De Amerikaanse ambassade in Caracas werd in 2019 gesloten. De olie-export, top-politici en ambtenaren werden gesanctioneerd. Alle Venezolaanse eigendommen in het buitenland werden in beslag genomen.
Ook hier, zoals bij China het geval was, nam Rusland eerst contact op met Venezuela, vooraleer er in Oekraïne militair ingegrepen werd. Yuri Borisov, de Russische vice-eerste minister, reisde naar Caracas voor gesprekken op topniveau. En de resp. presidenten, Maduro en Poetin, telefoneerden minstens twee keer met elkaar tijdens de afgelopen maand – zo werd gemeld in beide regeringskringen.
Zaterdag trok een Amerikaanse delegatie naar Venezuela met een beloftedossiertje. Het moet pijn gedaan hebben te gaan praten met een president, Maduro, die de VSA weigeren te erkennen. Guaidó, de door de VSA erkende president, werd slechts de ochtend van de vergadering op de hoogte gebracht en was er verder niet bij betrokken. Het nieuws werd “gelekt” door de New York Times, in de hoop dat dit Poetin een slapeloze nacht zou bezorgen.
Volgens Reuters werd de VSA afvaardiging geleid door Juan González, Witte Huis adviseur Latijn-Amerika, die “maximale” garanties eiste voor verkiezingen. Volgens drie Reuters-bronnen hadden de VSA dit verlanglijstje: 1) nieuwe presidentsverkiezingen, 2) grotere participatie van buitenlands privé kapitaal in de Venezolaanse olie-industrie en 3) een publieke veroordeling van de Russische inval in Oekraïne. 4) Verder werden de VSA-gevangenen in Venezuela ter sprake gebracht, waarbij 6 olie bedrijfsleiders (van CITGO, veroordeeld voor corruptie en twee voormalige Green Berets (groene baretten die tijdens een couppoging gearresteerd werden).
In ruil zouden de VSA een tijdelijke terugkeer naar het SWIFT financieel betaalsysteem aangeboden hebben.
Venezolaans president Maduro en vice-president Delcy Rodríguez, die aan de gesprekken deelnamen, eisten daarentegen 1) de opheffing van een groter aantal sancties, 2) de teruggave van in beslag genomen eigendommen, zoals het oliebedrijf CITGO.
Laten we ook niet vergeten dat de VSA 15 miljoen dollar op Maduro’s hoofd gezet hebben:
En dan komen de VSA af om te onderhandelen over een lijst met onrealistische eisen en in ruil een tijdelijke SWIFT-terugkeer. U ziet de immense verschillen. Maduro zocht omwille van de moordende sancties voor zijn land economische en diplomatieke hulp bij Rusland, Iran en China. Via hun energiebedrijven en banken kon Venezuela olie uitvoeren en geraffineerde producten invoeren.
Wat als de sancties ertoe leiden dat de samenwerking tussen de b.g. olielanden nog hechter wordt? Als ze samen, Venezuela, Rusland en Iran, met een totaal olie-embargo dreigen? Wie betaalt dan de rekening of – eerder – wie kan dan nog de rekeningen betalen?
The New York Times meende zich te moeten bemoeien door het nieuws over de zgz. Venezolaanse-VSA toenadering eenzijdig te duiden:
"Dhr. Maduro en andere Russische bondgenoten beginnen zich te distantiëren van de Oekraïne-oorlog. (!) Venezuela, Nicaragua en Cuba onthielden zich of stemden niet bij de twee resoluties van de VN om de Russische agressie te veroordelen. (! ... dit ondanks het feit dat de VSA het aan ieder die het wou verstaan duidelijk maakten dat een onthouding gelijk stond met "aan de Russische kant te staan"...) En de leiders van Venezuela en Cuba deden een oproep voor een diplomatische oplossing. (!... wat een andere manier is om te zeggen dat ze Rusland niet willen veroordelen...)"
