“De behoefte aan dollars stelt andere landen bloot aan de invloed van de Amerikaansefinanciële sector en geeft de VS als gevolg hiervan politieke invloed“, vertelde econoom Aleksandar Tomic eerder aan Insider.
De doeltreffendheid van de sancties van het Westen tegen Rusland heeft landen die hun afhankelijkheid van de dollar willen verminderen, wakker geschud, stelde hij.
De VSA dringen quasi dagelijks aan op méér en zwaardere sancties tegen Rusland. Russisch gas en olie zouden moeten verboden worden. Zeer eigenaardig vermits de VSA eind maart/begin april hun import van Russische olie met meer dan 40% verhoogd en de sancties op de import van meststoffen opgeheven hebben.
Michail Popov, pl. verv. secretaris van de Russische Veiligheidsraad verklaarde:
“De VSA hebben de Europeanen gedwongen anti-Russische sancties uit te vaardigen, terwijl ze zelf niet alleen verder olie uit Rusland invoeren, maar bovendien hun import van het “zwarte goud” tijdens de laatste week met 42% op 100.000 barrels per dag verhoogd hebben!”
Tegelijkertijd dringen de VSA erop aan dat de EU-lidstaten bij hen het merkbaar duurdere frackinggas kopen, waardoor de concurrentiekracht der Europese economie achteruit gaat en dit bijgevolg jobs zal kosten. Daar bovenop zullen de sancties op meststoffen uit Rusland en Wit-Rusland tot sterk stijgende voedingsprijzen leiden en zal in Afrika de honger toenemen. Rusland en Wit-Rusland leveren bijna de helft van de wereldwijd gebruikte meststoffen. Daar de productie van meststoffen zeer energie-intensief is kan Europa het gat zelf niet dichten daar er sowieso een tekort aan energie is en de prijzen voor energie exploderen. De VSA verzwakken hiermee de EU, die ze niet alleen als vazallen beschouwen maar bovendien ook als economische concurrenten. America First, yes indeed!
De VSA zijn niet zo stom als de EU; zij hebben meststoffen voor hun landbouw nodig. Bijgevolg hebben de VSA de bestaande sancties op Russische meststoffen en enkele andere nuttige zaken op 24 maart geannuleerd. Officiële berichtgeving vindt u hier.
Hieronder vindt u de begeleidende video’s die het bovenstaande bevestigen.
De westerse sancties hadden o.a. als doel de Russische munt, de roebel, fors te doen dalen, te verzwakken en liefst helemaal te doen ineenstorten om een hyperinflatie in Rusland uit te lokken. Blijkt dat die verd… roebel weerstand biedt, te veel weerstand.
Na het begin van de zgn. Russische operatie in Oekraïne en de door het westen opgelegde economische sancties, daalde de waarde van de roebel met bijna de helft. Het westen jubelde. Hun hoop, een hyperinflatie met als gevolg een verarming van de bevolking en een massale volksopstand tegen de regering, ging voorlopig niet in vervulling. Meer dan 80% der Russen zou akkoord gaan met de regeringskoers. Der Spiegel snapt er niets van: lees 81 Prozent der Russen befürworten den Angriffskrieg auf die Ukraine. Slechts 14% keurden de Russische ingreep in Oekraïne af. Een magere 6% wist nog niet goed wat ervan te denken. Een wakkere lezer zal opmerken dat het artikel op 1 april geschreven werd… Moest het in ‘t Pallieterke gedrukt geweest zijn, dan hadden we nog halvelings kunnen geloven dat de schrijvelaar zich traditioneel op die dag helemaal had laten gaan. Quod non.
https://youtu.be/e8GdycppTrg
Inderdaad, Der Spiegel, beroept zich zelfs erop dat de opiniepeiling “door het énige onafhankelijk instituut” voor onderzoek naar de diepste gedachten der Russen uitgevoerd werd, m.n. het Levada Centrum. M.a.w. het is westers genoeg geïnspireerd om niet meteen bij de oud-papier-ophaling weggezet te worden. Daar wordt trouwens nog een peiling vermeld, nl. naar de al dan niet voorhanden zijnde sympathie van het Russische volk voor andere landen. We citeren en vertalen:
"18.3.22: Midden februari, zelfs voor het begin van de "speciale operatie" en de verdere escalatie van het conflict, was er een opmerkelijk verslechtering van de houding van het volk t.o.v. westerse landen. Regelmatige opiniepeilingen toonden een stijging van negativiteitsgevoelens t.o.v. de VSA, de EU en Duitsland. Ook betr. het V.K. waren de negatieve gevoelens overheersend. De oudere generatie heeft de slechtste instelling t.o.v. deze landen. Opiniepeiling van 17 - 21 februari 2022."
Inderdaad leek het er initieel op dat de roebel fel verzwakt was. De Russische regering heeft echter een reeks noodmaatregelen uitgevaardigd om de economie te steunen: met succes. O.a. werd de beurshandel dagenlang onderbroken opdat de paniek zou gaan liggen. Na de heropening van de beurs is de roebelkoers opnieuw sterk gestegen en heeft intussen de waarde van voor de sancties bereikt. U kan bij Finanzen.net een grafiek raadplegen. En de waarde van de roebel werd verbonden aan de goudstandaard (video bovenaan). (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gouden_standaard_(economie))
Blijkbaar is de Russische economie robuuster dan de experten in het westen voor mogelijk gehouden hebben. Weliswaar is de inflatie in Rusland verleden maand met 14% gestegen, maar daarin was het voorbijgaande koersverlies van de roebel inbegrepen. Het is afwachten wat april brengt.
Rusland heeft in het algemeen een hogere inflatie dan bv. Duitsland. Daar is de inflatie als gevolg van de westerse sancties tegen Rusland met meer dan 7% gestegen, een cijfer dat sinds 40 jaar in Duitsland niet meer voorkwam. Ook daar en de rest van Europa is het bang afwachten wat de cijfers in april zullen tonen als gevolg van de hoge prijzen voor olie en gas.
En dan heeft Rusland nog niet uitgepakt met tegensancties.
“Indië interesseert zich totaal niet voor heel de heisa. Die zeggen:
“Jullie doen maar, ook jullie sancties interesseren ons niet. Wij doen verder zaken met Rusland. Integendeel zelfs, wij hebben tot nu slechts 2 à 3% van onze olie uit Rusland laten komen, maar nu de prijs zo gunstig is nemen we die graag. En ook willen we graag met jullie verder zaken doen. We kunnen veel gebruiken, ruwe materialen, en misschien heeft Indië het een of ander te bieden wat jullie kunnen gebruiken. Programmeerders e.d. (… Nvdr: een goede verstaander heeft maar een half woord nodig. We verwijzen naar de diamanthandel met Antwerpen. Indië staat te springen om deze naar Mumbai te doen verhuizen. Lees i.d.v.: Struikelen over Zelenski’s diamant – Doorbraak.be)
En hoe gaan we dat doen? De dollar, ja daar kunnen we een bocht rond maken. De plannen, opdat men niet meer in US $ afrekent, bestaan al. Daar komen we dadelijk op terug.
De wereldmunt is tenslotte in US $. Alles wordt in US $ afgerekend. Dadelijk volgen de hoe en waarom. En Indië zegt: dat hebben we eigenlijk niet nodig met Rusland. Pas even op: jullie kunnen bij onze Indische banken rekeningen openen, wij kopen bij jullie olie en daarvoor voorzien wij dan bv. roepies op onze Indische rekeningen. En met deze roepies kunnen jullie bij ons inkopen doen, zaken uit Indië kopen. Of we laten het helemaal in roebel gebeuren. Waarom zouden we per se de US $ gebruiken? We laten die gewoon weg. We doen het gewoon onder ons in onze munt.”
En Indië denkt niet alleen op deze manier. Zo was de Pakistaanse premier net nog in Rusland met dezelfde achtergronden en dezelfde thema’s. Die interesseren zich geen bal voor de sancties. Wat in Oekraïne gebeurt laat hen koud, de EU, de NAVO laat hen koud. Zij zien hun eigen situatie, bekijken vanuit hun perspectief en die hebben allemaal nog open rekeningen met de VSA en de NAVO. Momenteel zien ze de kans zich van hen te distantiëren – en van het verleden waarin ze met de NAVO en de VSA geen al te beste ervaringen gehad hebben en steeds het gevoel hadden misbruikt geweest te zijn. We hebben nu misschien andere partners waarmee we overeenkomen. En daar zij juist ons nu nodig hebben kunnen we nu gunstige zaken doen en een goede prijs krijgen. Waarom zouden we dus niet van kant wisselen?
De Frankfurter Allgemeine schrijft: En China staat vanzelfsprekend helemaal vooraan. Daar zal Poetin verder geld krijgen met soortgelijke afspraken: bilaterale zaken in de Chinese munt, yuan. En het zal op dezelfde wijze lopen: Russische waren voor Chinese waren, gelijk oversteken, in yuan of roebel, waarschijnlijk in yuan, en daarmee zijn de westerse sancties minder effectief. Steeds meer Russische ondernemers openen rekeningen in China. En zij zeggen: waarom hebben we eigenlijk nog de US $ nodig? Waarvoor hebben we Amerikanen nog nodig?
En het gaat verder. Het wordt spannend. Nu S.A. (Saoedi-Arabië) – en dat was een bominslag (verontschuldigingen voor de woordkeuze!…) – dat S.A. overweegt de yuan i.p.v. de US $ te accepteren voor de verkoop van olie aan China… Tot op heden werd quasi alle oliehandel in heel de wereld in US $ afgehandeld, maar nu overweegt S.A. of men dat niet eventueel t.o.v. China in de Chinese munteenheid zou kunnen doen.
De Deutsche Welle schrijft: “S.A. en China nieuwe beste vriendjes?” De VSA en S.A. waren de dichtste bondgenoten sinds het begin van de ’70-er jaren, sinds men een pact gesloten heeft, en dit pact staat momenteel op ineen storten. De spanningen en conflicten tussen de leiders der VSA en S.A. zijn in de loop der jaren steeds groter geworden en de Saoedi’s vragen zich af waarom ze de Amerikanen nog nodig hebben… Laten we ook met de Chinezen eens spreken…”
Donald Trump verbrandde er bijna zijn vingers aan. Gelijk hebben of gelijk krijgen zijn twee verschillende zaken. Nu doet hij opnieuw een poging: “Waarom gaf de vrouw van de burgemeester van Moskou aan de Bidens (beide) 3.5 miljoen dollar?… Poetin moet daarop het antwoord weten. Hij zou dit moeten bekend maken…”
En wat werd er gekonkelfoesd met de Chinezen? Waarom was Hunter Biden zo veel geld waard voor China? Bedragen kan u in onderstaande video vernemen.
In Hunter Bidens laptop zouden er bewijzen van banden met de Amerikaanse biolaboratoria in Oekraïne te vinden zijn:
Russisch joods biljonairRoman Abramovich werd door het V.K. gestraft omdat hij Rus én rijkis. Zijn eigendommen in het V.K. werden in een Britse diepvriezer gestopt; zijn voetbalclub Chelsea moest hij van de hand te doen. Daar bovenop kreeg hij visumproblemen.
Niet dat Abramovich wakker lag van het Britse visum, ten slotte had hij een Russisch, een Israëlisch én een Portugees paspoort. Laat het nu net dit paspoort zijn dat aandacht kreeg én ertoe leidde dat de Portugese nationaliteitswetgeving onder de loep genomen wordt. Een officieel onderzoek kwam op gang bij de Portugese joodse gemeenschap voor haar rol bij het toekennen van de Portugese nationaliteit.
https://youtu.be/msHR8X96iWc
De Spaanse en Portugese sefardische afkomstwetgeving, goedgekeurd in 2015, waardoor Abramovich een Portugees paspoort toegekend kreeg, moest een “historische fout” rechtzetten. De verdrijvingen van 1492 en 1496 leidden tot het vertrek van duizenden joden van het Iberische Schiereiland. Hun nakomelingen, de Sefardim, hervestigden zich vooral in Marokko en in het Ottomaanse Rijk, maar ook in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika, dikwijls als cryptojoden.
Portugal schafte uiteindelijk in 1821 de inquisitie af en deed een onderzoek naar de vermoedelijke afkomst, dikwijls van cryptojoden. De laatste auto-da-fé (gruwelijke geloofsbelijdenis) werd in 1739 in Lissabon gehouden. In Valencia, Spanje was in 1826, waarbij een jood levend verbrand werd. De Spaanse uitdrijvingswet werd pas in 1968 officieel herroepen. Vijf eeuwen later werd de wetgeving – de Terugkeerwet – in beide landen zodanig aangepast dat joodse nakomelingen van de verdreven joden, indien gewenst, de Spaanse of Portugese nationaliteit konden aanvragen.
In het algemeen zijn joden die deze nationaliteit aanvragen minder geïnspireerd door een historische verzoening dan wel de door praktische voordelen van een Europees paspoort. Talrijke joden vroegen eerst in Spanje hun paspoort aan, maar toen er voorwaarden aan verbonden werden – taal- en burgerschaptesten – trokken ze in grote getale naar Portugal. Spanje maakte in oktober 2019 een einde aan dit proces, liet er echter nog een verlenging op volgen. Een onbekend aantal (honderden?) kregen de nationaliteit van beide landen, waardoor de specifieke emotionele band met een bepaald land duidelijk ontbrak.
Talrijke aanvragers begonnen aan het nationaliteitsproces met het belang van een paspoort in hun achterhoofd. Voor sefardische joden en in het bijzonder voor hen uit Israël, Turkije en Venezuela, kan het belang van een Europees paspoort niet onderschat worden. Zij kunnen immers onbeperkt in de EU wonen en werken én de nationaliteit aanvragen voor dichte familieleden.
Het mag dan ook niet verbazen dat iemand als oligarch Roman Abramovich aan deze win-for-life nationaliteitslotto wou deelnemen. Als EU-burger en de hieraan verbonden woonrechten kan hij er alleen maar profijt uit halen. Hij moest slechts een enkele sefardische voorouder vinden. En zelfs als hij een dergelijk specimen niet zomaar vanonder het stof kon halen, dan zou hij misschien wel een overheidsinstantie kunnen “overhalen” het bestaan van dergelijke voorouder officieel te bevestigen. Ondanks het feit dat hij een Russische jood is zonder een alom bekende sefardische band, werd Abramovich in april 2021 goedgekeurd voor het Portugese staatsburgerschap.
De Portugese wetgeving liet het verstrekken van bewijzen over aan de joodse gemeenschappen van Porto en Lissabon. Abramovichs aanvraag werd samen met ca. 90% der aanvragen goedgekeurd door de joodse gemeenschap van Porto en werd ondertekend door de hoofdrabbijn Daniel Litvak.
In Spanje werden notarissen ingeschakeld om documenten en toelatingen te wettigen. De Federatie van Joodse Gemeenschappen van Spanje verkocht online certificaten aan aanvragers en kon zo een lucratieve bron van inkomsten voor zichzelf verzekeren…
Abramovich diende zijn aanvraag vooraleer Rusland aan de speciale operatie in Oekraïne begon: januari 2022. Abramovich en andere oligarchen hebben eigendommen over heel de EU verspreid. Een EU-burgerschap zou veel vergemakkelijken. Toen westerse regeringen oligarchen begonnen te straffen, hun eigendommen bevriezen… voor hun contacten met het Kremlin, toen nam de Portugese interesse in de aanvraag toe. En het was in dit nieuw klimaat, op 12 maart, dat de rabbijn, Daniel Litvak, die de aanvragen goedkeurde, opgepikt werd voor ondervraging toen hij naar Israël wou vertrekken. Zijn paspoort werd in beslag genomen en het onderzoek is lopende.
https://youtu.be/Z2aC3o8fodw
Veel is nog onduidelijk. De joodse Porto gemeenschap ontkent de beschuldiging van corruptie, kaatste de bal terug en vergeleek het onderzoek met de Inquisitie. Dat Abramovich en andere joodse oligarchen op sympathie mogen rekenen bij joodse instituten zal er wel alles mee te maken hebben dat ze mogen rekenen op hun vrijgevigheid. Lees: https://jewishcurrents.org/our-oligarch) Het imago van wilde schenker komt er niet zomaar aanwaaien en zal naar alle waarschijnlijkheid wel ertoe bijgedragen hebben dat er voorouders van Abramovich in Portugal ontdekt werden. I.v.m. hun rol bij het bevestigen van de sefardische afkomst heeft de joodse Porto gemeenschap intussen de samenwerking met de overheid opgezegd en het is onwaarschijnlijk dat deze van Lissabon tegemoet wil komen om de leemte te vullen. Hoe het verder moet, of de overheid nu zelf op zoek moet gaan naar een geloofwaardig verleden der aanvragers is niet bekend.
Er zijn nogal wat vaagheden hoe de wetgeving – zowel in Spanje als in Portugal – functioneerde. De wetgeving is gebaseerd op een “biologische” interpretatie van de sefardische identiteit: een directe bloedverwantschap is de énige manier om in aanmerking te komen. Dat betekent dat talrijke joden van een andere oorsprong, die integreerden in de sefardische joodse samenlevingen, zoals bv. de Mizrahi joden (Istanboel), technisch gezien niet voldoen aan de regels. Echter, in de praktijk bleek het tegendeel. Bovendien is er nog het probleem dat een directe bloedlijn niet zomaar op papier kan bewezen worden. Het is voor een gewone sterveling buitengewoon moeilijk te bewijzen dat hun bet-over-over-…. grootouder een jood van het Iberisch Schiereiland was. Men heeft er maar eentje nodig… en het maakt niet uit hoe ver men terug in de tijd moet zoeken. Het is bijgevolg een kwestie van vertrouwen. Voor leden van een sefardische gemeenschap geen probleem; hun instituut zal er wel een goedkeurende stempel op zetten…
Wie zal er scheidsrechter spelen voor gevallen zoals de duizenden Amerikaanse latino’s die beweren cryptojoden te zijn, of zoals de Donme uit Turkije (wiens voorouders zich tot de islam bekeerden in navolging van de valse messias Shabbetai Tzvi) of rijke opportunisten zoals Abramovich? Door lokale joodse gemeenschappen in deze positie te plaatsen kan de Portugese overheid de handen in onschuld wassen bij de bevestiging of verwerping van een aanvraag en wordt er veel werk gespaard bij de opzoekingen van de joodse stambomen.
Het ligt echter voor de hand dat een dergelijke methode de weg naar manipulatie opent. Iets dat in het geval van Abramovich zelfs waarschijnlijk is. Een ander element is dat, afhankelijk van de resultaten van het Abramovich-onderzoek, vorige goedkeuringen van Portugese nationaliteit gebaseerd op een sefardische stamboom wel eens nietig zouden kunnen verklaard worden. Portugal heeft intussen een nieuwe – en uiterst vage – vereiste aan de sefardische burgerschapswetten toegevoegd. Men zou, voorafgaand aan de toestemming, twee jaar in Portugal moeten verbleven hebben. Dit ging echter niet door. De regering zwakte de vereiste af naar het hebben van een “effectieve band met Portugal”. Wat daarmee bedoeld wordt is niet duidelijk. De grote meerderheid der aanvragers die aan alle vereisten voldoen spreken geen Portugees, zijn nog nooit in Portugal geweest en zijn niet van plan erheen te verhuizen. Hoe ver moeten ze gaan om hun “effectieve band” te bewijzen? Een bezoek? Hun kelder aanvullen met Portugese wijnen? Moeten ze er een zaak opstarten, belastingen betalen en hun woonplaats in Portugal kiezen?
Afsluitend: Oekraïens president Zelensky zou naar verluidt bij bij de VSA gepleit hebben om Abramovich buiten de wind te zetten. Hoe Abramovich deze aflaten verdiend heeft werd niet medegedeeld.
