Categorie archieven: financieel

Prijsplafond op Russische olie? Ja… maar…!

Geplaatst op door

Op The Maritime Executive verscheen een lezenswaard opiniestuk dat tot enig nadenken zou moeten leiden: Price Cap on Russian Oil is a Board-Level Risk for the Tanker Sector, waarin de auteur zich afvraagt wat de gevolgen zullen zijn voor de scheepvaart, m.n. de tankersector.

De intentie van de Verenigde Staten om een prijsplafond af te dwingen is een risico op directiekamer/bestuursniveau en belanghebbenden doen er verstandig aan om het advies van een consultant of een advocaat in te winnen.

Op 9 september onthulden de VS en hun bondgenoten de volgende stap in hun plan om de prijs van door Rusland verkochte olie te beperken – een gedurfde volgende stap die verder gaat dan de initiële embargo’s: nl. een maximum prijsbepaling voor Russische olie.

Dus, wat betekent deze stap echt?

Het belemmeren van de Russische olieverkoop is geen kleine stap. Het grootste deel van de Russische productie van 11,3 miljoen vaten per dag in januari 2022 was ruwe olie (10 miljoen vaten per dag) volgens het IEA. Nu voorspelt het agentschap dat de Russische olieproductie in februari met 1,9 miljoen vaten per dag kan dalen, zodra het EU-embargo op import van kracht wordt. Vortex schat de daling op 2,5 miljoen bpd. (Nvdr: verklaring in video onderaan)

Vanuit een monetair perspectief betekent dit dat de realiteit anders is dan de intentie. Rusland lijkt inderdaad meer geld te verdienen, niet minder geld, ondanks al deze sancties – inclusief recente besluiten van de VS en de EU om de invoer van olie en olieproducten te verbieden.

De doelstellingen van de nieuwe richtlijnen, die worden gesteund door de VS, de G7 en de EU, zijn drieledig:

  • 1. Zorg voor een betrouwbare levering van Russische olie over zee aan de wereldmarkt.
  • 2. Verminder de opwaartse druk op de energieprijzen – een enorme impact op de stijgende inflatie in het Westen.
  • 3. Verminder de inkomsten van de Russische Federatie uit olie.

Door achter de Russische wereldmarkt aan te gaan, zullen deze nieuwe sancties de Russische handel beïnvloeden die verder gaan dan die welke onafhankelijk zijn opgezet door de VS en de EU. In termen van regelgeving is dit misschien wel de meest complexe – en nieuwe – regelgeving over handel en scheepvaart die de wereld ooit heeft gezien.

Maar het is niet de eerste in zijn soort. Laten we twee jaar terugspoelen: in feite werden de eerste belangrijke sanctieregels voor wereldwijde scheepvaart in mei 2020 door de Trump-regering uitgevaardigd. Deze regelgeving stelde een reeks verwachtingen vast voor alle relevante partijen – van handelaren en banken tot rederijen, verzekeraars, havens en andere gerelateerde partijen – om rigoureus te gaan screenen op “misleidende verzendpraktijken” buiten de standaardcontrole van eenvoudigweg “lijstmatching” (d.w.z. controleren of iemand met wie u zaken doet niet op de zwarte lijst staat).

Deze recente sancties steunen op de resolutie van mei 2020 in die zin dat ze bedrijven effectief vertellen hoe ze maritieme transacties moeten uitvoeren – om nog maar te zwijgen van het feit dat hoewel deze twee regelgevende beslissingen uniek zijn, de onzekerheid die elk heeft veroorzaakt binnen het scheepvaart- en handelsecosysteem vergelijkbaar is.

Dus, wat is er nieuw?

Dit nieuwe advies (Nvdr: … of eerder “bevel”) betekent dat bedrijven geen maritieme diensten mogen aanbieden – inclusief transport, verzekeringen, onderhoud en meer – aan iedereen die boven de prijslimiet handelt. Het schrijft ook voor dat iedereen die betrokken is bij de bredere toeleveringsketen van de scheepvaart voortdurend handelspartners moet screenen op misleidende verschepingspraktijken – zowel die welke in mei 2020 zijn geschetst, als extra risicofactoren en abnormale patronen.

Deze richtlijnen brengen een aantal belangrijke veranderingen met zich mee:

  • Historisch gezien waren de meeste sancties uitsluitend gericht op vuile olietankers, terwijl de nieuwe regelgeving schone aardolie een belangrijk onderdeel van de vergelijking maakt. In het verleden waren niet alleen schone olietankers onderworpen aan weinig of geen nalevingscontroles of auditproeven, maar “trading”beursfinanciers en commeriële banken die handelden in schone aardolie handelden grotendeels zonder bijkomende beperkingen. Deze nieuwe richtlijnen zullen strengere nalevingsnormen met zich mee brengen voor ongeveer 5.500 extra schepen.
  • Olie-handelaren en gerelateerde partijen moeten nu elke transactie screenen en de hele prijsketen voor elke handelsovereenkomst van bewijsmateriaal voorzien. Pas als een transactie onder het prijsplafond valt en de diensten tegen de marktprijs zijn, kan het contract doorgaan.
  • Het verlengt het controlespoor tot vijf jaar.
  • Het breidt de risicofactoren uit waarop bedrijven moeten screenen – nieuwe bedrijfscontroles, abnormale patronen en meer.
  • Ten slotte zet het veel meer bedrijven in de schijnwerpers en verhoogt het wijdverspreide controle rond de handhaving van sancties.

De betekenis

Waarom zijn deze sancties dan zo belangrijk?

  • Ten eerste is de transport- en handelswereld verre van binair en kan deze niet zomaar worden opgesplitst in “good guys” en “bad guys”. Dienovereenkomstig zijn de meeste van de getroffen scheepvaart- en handelsbedrijven westers of handelen ze in het Westen. Er wordt bijvoorbeeld gemeld dat een meerderheid van de Russische olie wordt vervoerd door Griekse reders, die in de EU actief zijn en nu directe doelwitten zijn van dit advies.

Ten tweede sturen de VS, de EU en de G7 deze sancties. Gezien de invloed die deze nationale entiteiten hebben op mondiale aangelegenheden, zullen de effecten verder reiken dan alleen de G7-landen. Hoewel de sancties van mei 2020 uitsluitend Amerikaans waren, kunnen deze nieuwe beperkingen meer dan 30 extra nieuwe landen als partners betrekken bij het afdwingen van deze prijslimiet.

Aan de andere kant kunnen we vrijwel zeker verwachten dat Rusland en zijn partners zich zullen aansluiten bij maritieme transportbedrijven buiten de G7, de EU en de coalitiepartners. Dat betekent dat we steeds meer bedrijven zullen zien die in het GCC-gebied worden gevormd – China, Rusland, Turkije – die schepen zullen kopen en verzekerings- of financieringsfaciliteiten zullen opzetten.

Grote uitdagingen voor de implementatie

Dit gefabriceerde, kunstmatige middel om de olieprijzen te beheersen en in te dammen kan gemakkelijk averechts werken – het zal een zeer fijne evenwichtsoefening vergen om ervoor te zorgen dat de maatregel wordt aangenomen, opgevolgd en het juiste resultaat bereikt. Het geeft Rusland ook een “out” om zijn olie te blijven verkopen en een voordeel te krijgen, dus zelfs als de prijzen in een bepaalde hoedanigheid worden afgetopt en gereguleerd, erodeert het en omzeilt het de intenties en effectiviteit van initiële sancties.

Het handhaven van deze regelgeving zal erg moeilijk zijn, zelfs als elke transactie wordt gedocumenteerd. Hoe wordt dit gecontroleerd? Door wie en wanneer? De analogie van “flitspalen” gaat hier waarschijnlijk op – zal de camerabewaking van een paar mensen die misdrijven plegen van invloed zijn op de rest van de markt?

Er is het risico dat bedrijven grotere deals in pakketten of opgesplitste transacties doen om de olieprijslimiet te omzeilen.

De toepassingskosten van alle noodzakelijke controles voor deze beperkingen zullen veel gerenommeerde bedrijven afschrikken. Tegen de tijd dat een groot bedrijf dit implementeert, is het misschien al niet meer nodig.

Hoewel de VS hun wensen hebben vrijgegeven, zullen we moeten wachten op de Europese versie van dezelfde richtlijn, want dat is waar dit alles echt van belang is en waar de impact op het beperken van Russische olie wordt gevoeld. Dit kan moeilijk te bereiken zijn omwille van de consensusvereiste bij EU-beslissingen.

Dus, maakt het dingen ingewikkelder of gemakkelijker?

De nieuwe verordening richt zich op twee gebieden: prijsstelling en maritiem transport. In zekere zin zijn wij van mening dat dit het voor bedrijven veel gemakkelijker maakt om de sancties toe te passen, zelfs als de taak om deze normen te handhaven een sisyfusarbeid is.

Hoewel het volgen van ladingen Russische olie en de oorsprong van elk product vrij ingewikkeld is, vooral omdat connossementen (B/L) kunnen en worden vervalst, helpt dit systeem om goed te definiëren wie Tier 1-, Tier 2- en Tier 3-spelers zijn (risicobepaling), zoals uiteengezet in het advies van het Amerikaanse ministerie van Financiën, en het legt verschillende vereisten voor elk van hen vast.

Een voorbeeld van de impact van deze prijsplafond zijn de twee miljoen vaten per dag die via de Russische Baltische havens worden verscheept en sleepbootdiensten nodig hebben om de Baltische staten over te steken. Zonder transactiebewijs van handel onder het prijsplafond mogen deze sleepbootdiensten niet worden verleend, waardoor deze export wordt belemmerd.

Probleem op directiekamer/bestuursniveau

Gezien het feit dat recente sancties de spanningen hebben verhoogd, is één ding duidelijk: het wordt steeds ingewikkelder om veilig handel te drijven in deze wereld. Het vereist meer technologie, meer processen, meer knowhow – en soms meer sancties. En het risico nam gewoon een enorme stap omhoog. De VS hebben duidelijk gemaakt dat ze er alles zullen aan doen om deze te laten te handhaven.

De gedurfde intentieverklaring van de Verenigde Staten om deze sancties af te dwingen is een risico op bestuursniveau, en alle relevante belanghebbenden zouden er verstandig aan doen om het advies van een consultant of een advocaat in te winnen om hun handel en risicobeleid te herzien en te beslissen over concrete volgende stappen. Hoewel de richtlijn pas op 6 december van kracht wordt, zullen spelers in het shippingspel alleen dan veilig het doel bereiken als ze nu actie ondernemen te bewegen.

Ami Daniel is mede-oprichter en CEO van het maritieme risicomanagement- en inlichtingenbedrijf Windward.

Wie zit er achter de aanslag op de Nord Stream pijpleidingen?

Geplaatst op door

Niet wij vroegen ons af wie de Nord Stream pijpleidingen gesaboteerd heeft. Niet wij. Voor onze redactie was het onmiddellijk duidelijk dat de VSA in samenwerking “Duitsland-Freind”* Polen achter de aanslag(en) zaten. Wie anders? De schuld in de schoenen van Rusland te willen schuiven is ronduit belachelijk.

De voormalige Poolse buitenminister en huidig EU-parlementslid Radek Sikorski zou volgens verschillende bronnen de VSA hiervoor bedankt hebben. In de onderste video wordt ook verwezen naar Bidens belofte “dat er geen Nord Stream 2 meer zal zijn als Oekraïne aangevallen wordt. Wij zullen er een einde aan maken”. Maar Turkije, dat zowel Noord-Cyprus als Noord-Syrië bezet houdt, of Israël die de Syrische Golanhoogte en grote delen van Palestina geannexeerd heeft, die mogen hun pijpleidingen ongehinderd uitbaten.

Biden houdt zich nu op de vlakte:

Er bestaan echter ook nog realisten in de VSA: “Je moet al een suïcidale gek zijn om je eigen pijplijn te vernietigen. Zonder gas, geen hefbomen…” Luister wat Tucker Carlson erover zegt:

EU-akela von der Leyen dreigt met “consequenties”. We zitten met spanning te wachten tot ze haar troepen opdracht geeft Washington aan te vallen. Grapje! Er wordt immers gesuggereerd dat Rusland zelf de dure pijplijn kapot gemaakt heeft. Rare jongens, die Russen…: ze konden toch gewoon de kraan dichtdraaien aan de bron…!

In juli hield de NAVO nog manoeuvres in deze regio van de Baltische Zee, met diepzeemateriaal van de marine. Dat Rusland dit niet blauw-blauw zal laten staat vast. De vraag is wanneer en hoe de rekening zal gepresenteerd worden.

EU-Abgeordneter dankt USA für Zerstörung von Nord-Stream-Pipelines (deutsche-wirtschafts-nachrichten.de)

https://youtu.be/mhMRs5mdQS8

* Freind: samenvoegsel van Freund en Feind om duidelijk te maken dat de vriendschap tussen Polen en Duitsland het papier niet waard waarop het vriendschapsverdrag geschreven werd. Wij verwijzen ook naar een vorige bijdrage… Zou de vernieling van de Nord Stream pijpleidingen ook tellen als Wiedergutmachung?

Wiedergutmachung bis zur bitteren Neige

Bijna een krimppakket voor CD&V door halsstarrige Mahdi

Geplaatst op door

Dat de CD&V bij de samenstelling van de zgz. Vlaamse regering vervangbaar zou kunnen zijn door mateke’s Vooruit, zal misschien wel iets te maken hebben met de pijnlijke terugtocht der tsjeven.

De media grijnsden bijna even vergenoegd als bij een slecht verkiezingsresultaat van het VB. Het leek wel alsof ze zich allen vol overgave wentelden in de miserie van de neo-heiland der zgz. christendemocraten. “Zijn hand overspeeld”, “Verkeerd gegokt”, “gezichtsverlies”… en “Hilde Crevits heropstanding” die Mahdi de spreekwoordelijke dolk in de rug stak. Soit. Wie met de grote jongens wil spelen, moet tegen een stootje kunnen.

Nochtans beriep de CD&V zich tientallen jaren erop zich comfortabel “in het midden van het bed” genesteld te hebben. Intussen mag de partij al blij zijn als ze niet in de hondenmand belandt…

We verwijzen naar ons vorig opiniestukje, begeleid door Mahdi’s niet te misverstane boodschap bij de VN:

“Het is onze verantwoordelijkheid dat we met de juiste emoties migranten opvangen, dat de emoties positief en niet negatief zijn… met de emoties van solidariteit, van hoop, respect en verantwoordelijkheid… en dat we de verschillen kunnen overbruggen… “

In andere toespraken heeft Mahdi het over integreren, dat óók wij moeten integreren in de nieuwe samenleving opdat de integratie van de gelukzoekers zou lukken… In de praktijk komt het erop neer dat wij onze portemonnee nog verder moeten open zetten opdat Prachtlanders zich hier op hun gemak kunnen voortplanten en “ons pensioen redden”.

Groeipakket

Groeipakket

Geplaatst op door

Voor hoe naïef houdt de Sammy Mahdi ons? Dat hij geïnspireerd wordt door Sint Niklaas gelooft toch geen mens!

Het is duidelijk dat hij voor een bepaald type gezin een financieel steuntje erdoor wil krijgen. Welk type? Het type dat gelooft in welstand door een zo groot mogelijke kinderzegen. Het type dat vooral in reclamefilmpjes aan bod komt. Het type wiens kleurtje niet verdwijnt na een facultatieve pigmentatie. Het type dat handelt, zoals vroeger, toen er nog geen sprake was van sociale zekerheid, van pensioen, toen men ervan uitging dat een zo groot mogelijk aantal kinderen de zekerheid gaf dat de ouders zouden verzorgd worden tot hun dood. Zoals in bepaalde Prachtlanden nog steeds in zwang is. Het type dat ingezien heeft dat men in de gastlanden meer waarde hecht aan luxe en een ongebonden leven dan aan de vorming van een gezin. Geef ze eens ongelijk als ze ons egoïsme willen misbruiken in hun eigen voordeel.

Kinderbijslag verbonden aan de index dus. Met als gevolg dat er nog méér schattige multi-gekleurde kindertjes zullen gemaakt worden, waardoor onze samenleving sneller en definitiever zal versmelten tot potpourrimensen.

Dat Sammy Mahdi zelf een neo-Vlaming is met een kleurtje dat niet opgewekt wordt door een facultatieve pigmentatie zal wel toeval zijn, zeker? Dit staat als een paal boven water: Mahdi handelt niet uit christelijke naastenliefde. Het groeipakket dat hij voor ogen heeft, is het mogelijke groeipakket voor de bijna ter ziele gegane partij, de CD&V. En dat dit op de kap van onze eigen mensen moet gebeuren zal hem geen enkele slapeloze nacht kosten.

F.T.

Wallonië houdt krampachtig vast aan vastgeroeste planeconomie

Geplaatst op door

“Sinds begin jaren 80 is de PS maar vier jaar niet aan de macht geweest in Wallonië. Het economische model dat daar toegepast wordt, kan moeilijk aan het kapitalisme of neoliberalisme gelinkt worden. Vandaag werkt amper 41 procent van de Waalse 25- tot 64-jarigen in de private sector, het laagste cijfer van Europa. In Vlaanderen is dat 52 procent, in Zwitserland zelfs 62 procent.“

Lees: Dit Waals economisch model verdient geen navolging, auteur Bart Van Craeynest, hoofdeconoom Voka en tevens auteur van “Terug naar de feiten”.

BRICS uitbreiding is slechts een kwestie van tijd

Geplaatst op door

Hoewel BRICS verschillende andere landen onder de rubriek “”BRICS Plus ” geplaatst heeft en overlegvergaderingen met als thema “BRICS Outreach” – uitbreiding – gehouden heeft, blijft de groep eerder voorzichtig bij het toevoegen van nieuwe lidstaten.

De uitbreiding kwam aan bod tijdens BRICS-topoverleg-vergaderingen, vooral in de jaren 2013, 2017 en dit jaar, toen China het voorzitterschap waar nam, waarbij dit land duidelijk voorstander was van nieuwe lidstaten. Ook Rusland en Zuid-Afrika delen die mening maar willen niet dat één BRICS-lidstaat kan beslissen wie er mag toetreden. Brazilië en Indië zijn eerder behoedzaam.

De slottekst van de 2022 top in Beijing voorziet gesprekken over de uitbreiding en wat er zoal bij komt kijken qua voorwaarden om de samenwerking met andere opkomende en ontwikkelingslanden uit te breiden.

Vijf nieuwe kandidaat-leden zouden BRICS in 2023 kunnen vervoegen tijdens het voorzitterschap van Zuid-Afrika, dat de oorspronkelijke groep van vier BRIC landen in 2010 bijtrad. Aanvragen van Iran en Argentinië worden nu al onder de loep gehouden; Saoedi-Arabië, Turkije en Egypte zijn begonnen met de aanvraagprocedure.

Turkije vooral wil haast maken met de aanvraagprocedure. Daar bovenop hebben Algerië, Bangladesh, Indonesië, Kazakhstan, Mexico, Nigeria, Pakistan, Soedan, Syrië, de VAE en Venezuela interesse getoond. Verschillende van hen namen in mei 2022 deel aan de “BRICS Plus” vergadering met de resp. buitenministers.

Eén van de argumenten voor uitbreiding is dat BRICS ondervertegenwoordigd is in het mondiaal financieel systeem (Global Financial Governance). Samen tellen de (huidige) vijf leden voor meer dan 50% van ‘s werelds groei, 40% van ‘s werelds muntreserves, 25% van ‘s werelds BNP en 16% van de wereldhandel… en toch hebben zij slechts 15% van het stemrecht in de Wereldbank en in het IMF!

BRICS pleidooi voor een vrije, eerlijke en billijke wereldhandel maakt het de vlaggendrager van het Globale Zuiden dat vindt dat hun belangen niet naar behoren beschermd worden onder het huidige Global Financial Governance systeem. Het BRICS BNP zal de economie van de G7 tegen 2032 inhalen – misschien zelfs vroeger.

De criteria voor uitbreiding hoeven niet noodzakelijk het BNP of de marktgrootte te zijn. Zuid-Afrika bv. werd toegelaten als brug van BRIC naar Afrika, een volgend groeicentrum – en het lidmaatschap van een Afrikaans land, maakte van BRICS een wereldgebeuren.

De toelatingscriteria van vandaag zouden andere maatstaven kunnen hebben, zoals geografische, of de bevolkingssamenstelling, religieuze redenen of (natuurlijke) bronnen. Indonesië, Iran, Egypte en Saoedi-Arabië zouden islamitische landen kunnen vertegenwoordigen, elk van hen met hun eigen unieke kracht. Saoedi-Arabië natuurlijk ook als ‘s werelds grootste olie-exporteur.

De consensus over uitbreiding zal ook bepaald worden door de intra-BRICS-relaties. De vergelijking tussen de grootste en de tweede grootste BRICS economie (China en Indië) is hiervan een voorbeeld. Toetredingsaanvragen van Argentinië of Pakistan zullen op een ernstig gebrek aan vertrouwen bij Brazilië en Indië botsen.

De oorspronkelijke logica van BRICS “opkomende economieën” kunnen een probleem stellen voor de huidige samenstelling. Brazilië, Rusland en Zuid-Afrika zijn niet alleen kleiner, maar lijden momenteel aan economische ontwrichtingen. Tijdens de pandemiejaren ondervonden zelfs China en Indië periodes van negatieve groei en in het algemeen een ter plaatse trappelen.

Echter, het Rusland-Oekraïne conflict en de resulterende stijging van voedings- en olieprijzen bleken een stimulans voor de BRICS uitbreiding. De resulterende toename van de Russische handel met andere BRICS-landen, vooral met China en Indië, hebben hun pogingen om minder afhankelijk te zijn van de US dollar nieuw leven ingeblazen en deze te vervangen door de roebel-roepie en roebel-renminbi transacties.

Nieuw ontdekte voedings- en energiebronnen van verschillende opkomende economieën hebben BRCS overtuigd dat ze zouden moeten uitbreiden. Bovendien is Rusland, sinds de sancties, meer geneigd zijn vriendenkring uit te breiden. In plaats van een nieuwe Koude Oorlog wil de BRICS uitbreiding meer zeggenschap voor de ontwikkelingslanden in de mondiale besluitvorming.

http://infobrics.org/post/36605

Wat betreft de kandidatuur van Algerije, moet u dit nog eens nalezen:

Kafka regisseert de gaspijpleidingen

Handlangers onder elkaar wuiven met het wierookvat

Geplaatst op door

Ursula von der Leyen hield de lippen stijf op elkaar over het vaccin-akkoord dat ze gesloten had tussen de EU en Pfizer. Daar kreeg ze terecht een dankbetuiging voor:

Ursula von der Leyen werd één der winnaars van de beker der “Goalkeepers Global Goals Award“, uitgereikt door Bill & Melinda Gates Stichting, omdat ze “zowel in de EU als wereldwijd vastberaden op de covid-19 pandemie gereageerd heeft, zowel qua crisismanagement als bij heropbouwmaatregelen op lange termijn.”

Twee jaar geleden trok een wierookgolf in de andere richting, van von der Leyen naar b.g. wereldbekende weldoeners.

Ursula von der Leyen @vonderleyen

Thank you Melinda & Bill for your leadership and dedication!

Melinda French Gates @ melindagates

To overcome #COVID19 the world doesn’t just need science. It needs a commitment to help people beat this virus wherever they live. Our foundation is proud to support this effort and will join in pledging the resources & brainpower to confront this globally.

4:04 nachm. · 5. Mai 2020

Wiedergutmachung bis zur bitteren Neige

Geplaatst op door

In Polen klinkt herhaaldelijk én uni sono – meerderheid en oppositie – de eis voor 1.32 miljard euro “Wiedergutmachung” van Duitsland voor de geleden schade tijdens WO II.

1.320.000.000.000 euro. Zo veel geld wil Polen van Duitsland krijgen 78 jaar na het einde van WO II. Dàt de eis in Duitsland onbespreekbaar is en zal blijven, mag blijken uit volgende feitenverzameling:

  • Augustus 1945, de oorlog is afgelopen, Duitsland heeft verloren en gecapituleerd. Op 2 augustus 1945 wordt het Akkoord van Potsdam ondertekend, waarin vermeld onder de hoofding Schadeloosstellingen door Duitsland: Poolse hersteleisen moeten uit de Duitse herstelbetalingen aan de Sovjetunie vereffend worden. Ergo: Polen heeft niet het recht eigen eisen aan Duitsland te stellen.
  • Augustus 1953: De Poolse regering stelt een officiële verklaring over de herstelbetalingen op. Kort daarvoor heeft Moskou aangekondigd in de toekomst af te zien van herstelbetalingen uit “hun” gedeelte van Duitsland, de DDR.
  • Bijgevolg verklaart de Poolse regering op 23 augustus 1953:

“Met inachtneming van het feit dat Duitsland haar verplichtingen betr. de herstelbetalingen reeds in belangrijke mate nagekomen is en dat de verbetering van de Duitse economische situatie in het belang van de vreedzame ontwikkeling is, heeft de regering van de Volksrepubliek Polen beslist, met ingang van 1 januari 1954 afstand te doen van herstelbetalingen aan Polen om hiermee een verdere bijdrage aan de oplossing van het Duits probleem te leveren.”

  • Achtergrond: in 1953 gaan Moskou en Oost-Berlijn nog uit van mogelijke snelle hereniging der beide staten in Duitsland uit. Een jaar daarvoor had Josef Stalin nog een nota aan de Duitsers gestuurd waarbij hij de hereniging voorstelde…. met als voorwaarde een neutraal Duitsland.* De toenmalige Duitse kanselier van de Bundesrepublik Deutschland (West-Duitsland) weigerde omdat hij het land (West-Duitsland) reeds te vast in het westen verankerd had.
  • In 1970 onderhandelt de eerste sociaal-democratische regering van kanselier Willy Brandt over de zgn. “Ostverträge” met Moskou en Warschau. Tijdens de onderhandelingen bevestigt de Poolse buitenminister Winiewicz officieel de Poolse afstand van Duitse herstelbetalingen. (https://www.bpb.de/kurz-knapp/hintergrund-aktuell/322405/vor-50-jahren-unterzeichnung-des-warschauer-vertrags/)
  • Het Verdrag van Warschau belandt bij het Duitse Grondwettelijk Hof. Het gaat om de grens met Polen, om eigendomsaanspraken van de verdreven Duitsers, die wegens de Poolse grensverschuiving naar het westen have en goed verloren hebben. De rechters van het Grondwettelijk Hof in Karlsruhe moeten ook over de herstelbetalingen een oordeel vellen. Er is geen enkele twijfel: in hun vonnis staat duidelijk dat door de ondertekening van het Verdrag van Warschau de Poolse hersteleisen opgeheven werden.
  • In 1990 zijn er de twee-plus-vier-onderhandelingen: BRD en DDR onderhandelen met de geallieerden over de status van Duitsland met de Amerikanen, met de Russen, de Fransen en de Britten. De Poolse regering is officieel niet aanwezig, maar wordt officieus op de hoogte gehouden.

In het twee-plus-vier-verdrag, die ten slotte de soevereiniteit van heel Duitsland vastlegt, worden herstelbetalingen niet vermeld. In parallel lopende gesprekken heeft Polen op geen enkel ogenblik hersteleisen gesteld. Ergo: vanuit internationaal volkerenrecht werd er een streep onder getrokken.

  • 1991: het Duits-Poolse vriendschapsverdrag. Na de Duitse hereniging werden de relaties tussen Polen en heel Duitsland vanuit een nieuwe basis heropgebouwd: de toenmalige oost-west-tegenstanders werden politieke partners. Daarom: ook in dit vriendschapsverdrag geen enkele melding van herstelbetalingen.

Kortom: Polen heeft geen enkele aanspraak op herstelbetalingen uit Duitsland omdat het zelf, meermaals, hiervan afstand genomen heeft en omdat het – via de Sovjetunie – reeds betaald werd.

Tot zover de geschiedkundige invulling van de Poolse geëiste “Wiedergutmachung”.

De Polen zien het enigszins anders: sinds 2018 wordt het thema regelmatig boven gehaald, o.a. door de voorzitter van de regeringspartij, Jaroslaw Kaczynski, die stelt dat zijn land nooit afstand genomen heeft van herstelbetalingen uit Duitsland.

Op 1 september werd een turf met Poolse verliezen bekend gemaakt door “experten” van de Republiek Polen, goed voor een totaal van 6.220.609.000.000 Zloty (of iets in de buurt van 1.3 à 1.5 miljard dollar, afhankelijk van de wisselkoers). Dat de Duitse regering blijft herhalen dat Polen niet één, niet twee, maar verschillende keren in officiële verdragen afstand gedaan heeft van hersteleisen, wordt door de Poolse regering ontkend: zij zouden immers onder druk van de USSR gestaan hebben en bovendien de toenmalige Volksrepubliek Polen was immers geen soevereine staat.

Kanselier Scholz kon er niet mee lachen; integendeel. Een groot gedeelte van Pruisen werd Pools grondgebied… De Oder-Neisse grens werd vastgelegd. Ca. 14 miljoen Duitsers werden uit hun heimat verdreven. Rusland eiste Oost-Polen op. Die bevolking moest verkassen naar het voormalige Oost-Pruisen, Pommeren, Kurmark en Silezië, waaruit de oorspronkelijk Duitse bevolking naar het westen verdreven werd.

https://www.tagesschau.de/inland/scholz-reparationsforderungen-101.html

https://www.focus.de/finanzen/news/eine-analyse-von-ulrich-reitz-polens-billionen-forderung-ist-unsinn-und-hilft-nur-putin_id_139349755.html

https://www.planet-wissen.de/geschichte/deutsche_geschichte/flucht_und_vertreibung/pwiepolnischewestverschiebung100.html

*… ter vergelijking: een neutraal Oekraïne

Niet alleen Polen wil geld zien; ook Griekenland en Italië (dat voor de rechtbank in het stof moest bijten) Meer info over betalingen en eisen bij: https://www.stuttgarter-nachrichten.de/inhalt.reparationszahlungen-muss-deutschland-heute-noch-reparationen-leisten.

https://www.domradio.de/artikel/bruecke-die-zukunft-vor-70-jahren-wurden-wiedergutmachungszahlungen-israel-angekuendigt

Begint de opstand van het volk op gang te komen?

Geplaatst op door

Waar zitten “de dappersten aller Galliërs”??? Is de Grote Leider de énige die merkt dat zijn stroomrekening gestegen is? Komen knijpkatten terug in de mode? Zelf stroom maken op de home trainer? Bovendien krijg je het er warm van. En waar halen we het gas? Keren we terug naar het stadsgas? Zo ja, waar halen we dan de steenkool vandaan? Probleem: https://businessam.be/steenkool-is-snelste-alternatief-voor-russisch-gas-een-grote-exporteur-is-rusland/

https://youtu.be/tzOvwlAkbvU

Braaf gas vs. stout gas

Geplaatst op door

Financieel expert Dirk Müller* ontleedt in enkele minuten de gasmiserie in Duitsland. De video is slechts een klein stukje uit zijn: Cashkurs Spezial – fabelhafte Energiepreise

“Wij zeggen (wij, poco Duitsland): Poetin levert ons geen gas. Hij vermindert de levering via Nord Stream 1, daar komt minder door en dan hadden we bovendien de onderhoudswerken en hij – de onverlaat – zal daar zeker gebruik van maken om daarna helemaal geen gas meer te leveren. Hij zal geen gas meer leveren. Wacht maar af, hij zal geen gas meer leveren.

Tja, en dan kwam het onderhoud. Dag X brak aan en alles liep zoals vroeger. Verd… nu heeft hij dat toch niet gedaan wat wij gehoopt hadden.

Dus, wij zeggen: hij levert ons geen gas.

En Poetin zegt: wat mij betreft kunnen jullie gas krijgen. Het zal niet aan mij liggen. We hebben een afgewerkte pijplijn, die heet Nord Stream 2. Die werd gebouwd, die hebben we tenslotte betaald. Die ligt daar, helemaal gereed. Zoals we hadden afgesproken. En nu ligt ze daar. Ze is zelfs al gedeeltelijk gevuld met gas. Jullie moeten alleen nog het kraantje open draaien. Gewoon open draaien en jullie hebben dan zo veel gas als jullie willen. Geen probleem. Ik heb een probleem met Oekraïne, niet met jullie. Het ergert mij weliswaar dat jullie wapens leveren maar ik heb met jullie eigenlijk geen probleem. Wat mij betreft, kunnen jullie gas krijgen… echter via Nord Stream 2. Ik heb dat voor heel veel geld gebouwd. Jullie hebben dat zo afgesproken en nu willen jullie die niet opstarten. Dus, lieve vrienden van de nacht, zo gaat het niet. Dus, jullie hebben gas nodig. Ik heb gas. Jullie krijgen het van mij, maar dan wel via de pijplijn die wij daarvoor gebouwd hebben.

Het stomme is dat de Amerikanen van bij het begin het niet wilden en steeds meer druk uitgeoefend hebben.  Ze hebben de recente jaren steeds weer gezegd: neen, Nord Stream 2 zal niet in werking treden. En nu is dat inderdaad het geval. De realiteit was dan toevallig in overeenstemming met dat wat de Amerikanen jarenlang gezegd hebben, wat ze wilden bereiken. Soms loopt er iets gemakkelijk, heeft men geluk.

Dus: Poetin zou graag verder gas leveren. Dan zouden we die hoge gasprijsproblemen niet hebben. Maar wij willen dat niet. Neen, wij willen niet. Wij willen Nord Stream 2 niet verbinden met het gasnet. Doen we niet. Hij moet zijn gas maar leveren via de oude Nord Stream 1 of anders, helemaal niet.

Dus: eigenlijk maakt het toch niet uit of er gas uit leiding 1 of leiding 2 komt… of het gas komt helemaal niet. Maar neen, wij willen Nord Stream 2 niet.

Waarom? Omdat de Amerikanen het niet willen of misschien toch niet. Misschien hebben we andere redenen. Misschien zeggen we: gas via Nord Stream 1 is braaf Russisch gas en gas dat via Nord Stream 2 vloeit is stout Russisch gas.

En daarom mogen we uit Nord Stream 2 geen gas aannemen. Maar als jullie het via Nord Stream 1 leveren, dan is het helemaal oke, dan nemen we het.

Ik begrijp dat niet helemaal. Ik ben waarschijnlijk niet de slimste. Dus: uit Nord Stream 2 willen we niet, want daaruit komt stout Russisch gas en daarom willen we het niet. Dus wordt de pijplijn niet aan het net aangesloten.

Dus: het is tenslotte ook onze beslissing te zeggen: wij willen dat gas niet. Dus gaan wij geen kou lijden omwille van Poetin, maar omdat wij het willen. En dàt willen we ook: liever kou lijden dan Poetins gas. Ja, aub, dat doen we. Enkelen hebben gezegd dat we dat zo gaan doen.

Verwijzend naar de betogingen met spandoeken (tijdlijn video 2’23”): “Lieber frieren als Putins gas”. Ik weet niet wie die spandoeken gemaakt heeft, waarschijnlijk hebben ze die zelf ontworpen. Ze vinden het blijkbaar een goed idee en de media vonden dat ook. Klasse: koud douchen tegen de oorlog. Dat kan nog gemakkelijker. En neen, dat betekent niet helemaal niet te douchen. Er zijn nog veel meer mogelijkheden. We moeten het gewoon doen. We moeten ons een beetje bescheidener gedragen. Wegens de Russen. Voor niets anders. Slechts omwille van de Russen.”

¨*Dirk Müller is een Duitse aandelenhandelaar, fondsbeheerder en auteur. Hij staat internationaal bekend als de heer DAX en Dirk van de DAX, omdat zijn werkplek zich direct onder de display van de DAX op de beurs van Frankfurt bevond.

https://de.wikipedia.org/wiki/Dirk_M%C3%BCller_(B%C3%B6rsenmakler)