De VN staan op kop bij de koninginnenrit op weg naar de redding van het klimaat. En wordt hiervoor financieel gesteund door de lidstaten. Zoals Duitsland, dat zich voor 8.1 miljard euro ingeschreven heeft, als steun voor het VN-programma ter redding van ons aller klimaat. Geen peulschil. Je mag je dan ook terecht afvragen of dit geld – en de vrijwillige bijdragen van andere klimaatreddende naties – goed besteed wordt. In Duitsland wordt er in elk geval door het hiervoor bevoegde buitenministerin Annalena Baerbock (Grüne) in alle talen gezwegen.
8.1 miljard euro, die volgens de karige informatie van b.g. ministerie, allemaal voor buitengewoon nuttige buitenlandse projecten uitgegeven werden. Het bedrag werd toegekend ten gevolge van de belofte der industrielanden aan de VN (2009) waardoor de uitgaven voor de klimaatredding jaar na jaar moeten stijgen.
Vanaf 2020 moeten jaarlijks pakweg 100 miljard US dollar door de industrielanden in klimaatreddingsprojecten in opkomende landen geïnvesteerd worden. In 2015 werden de beloftes tijdens een klimaattop in Parijs bekrachtigd. Van de gulle 8.1 miljard euro Duitse reddingssteun kwamen 5.3 miljard uit de begroting en de rest vloeide via reddingsboei der KfW.
Voor de volgende jaren werden/worden slechts schattingen medegedeeld. Een concrete lijst waaraan het Duitse geld besteed werd/wordt, geeft de Grüne buitenministerin Baerbock en haar hiervoor aangeduide klimaatbeschermingsstaatssecretaresse, de voormalige Greenpeace-bazin Jennifer Morgan, niet.
Resultaat:
- Italië hielp een ijsverkoper (detailhandel) bij de opening van chocolade- en ijsverkooppunten in heel Azië.
- De VSA boden een lening voor de uitbreiding van een strandhotel in Haïti aan… (alsof Haïti geen andere zorgen heeft!)
- Het land b steunde de film „La Tierra Roja”, een liefdesgeschiedenis, die zich in het Argentijnse regenwoud afspeelt.
- En Japan financierde een nieuwe kolencentrale in Bangladesh en een luchthavenuitbreiding in Egypte.
De financiering op zich van deze vijf projecten liep op tot in totaal 2.6 miljard dollar… Alle betalende landen verantwoordden hun steun aan de zgn. “klimaatfinanciering” in de vorm van subsidies, leningen, obligatieleningen, aandelenparticipatie en andere bijdragen die de ontwikkelingslanden zouden moeten helpen om hun uitstoot te verminderen.
Universiteitsproffen, wetenschappers en regeringsambtenaren die zich met de klimaatfinanciering bezig houden zijn het erover eens – zo bevestigden ze aan Reuters-journalisten – dat de geïdentificeerde projecten weinig of geen relevantie met de klimaatverandering hebben.
“Het is het wilde, wilde Westen der financiën,” stelde Mark Joven, staatssecretaris in het Filipijnse financiënministerie, vertegenwoordiger bij de VN-klimaatbesprekingen.
Hoewel een kolencentrale, een hotel, chocolade/ijsverkoop, een film en een luchthavenuitbreiding niet direct in het oog vallen als inzet tegen ‘s werelds opwarming, kon dit de resp. regeringen niet storen. Zij zetten ze doodgemoedereerd op hun lijstje aan de VN als uitgaven ter redding van het klimaat.
En zij kunnen dat vermits er geen officiële richtlijnen voor de financiering der klimaatbescherming vastgelegd werden, zo meldt Reuters. Volgens de VN-klimaatsecretaris staat het de individuele landen vrij bepaalde normen en standaarden in te voeren. Echter… de industrielanden hebben tot op heden geen akkoord bereikt over de na te streven norm der normen.
De vier b.g. landen verdedigen hun programma’s als zijnde gedegen.
- de Jappen vinden dat hun energie- en luchthavenprojecten milieuvriendelijk zijn omdat er propere technologie en duurzame kenmerken inbegrepen zijn.
- de VSA vinden dat hun hotelproject bijdraagt aan de klimaatverbetering daar er regenwatercontrole- en orkaanbeschermingsmaatregelen in verwerkt werden.
- een woordvoerder der belgische regering verdedigde de belgische subsidie aan de regenwoud-liefdesfilm omdat het kappen van bossen ook aan bod komt.
- En Italië draaide gewoon rond de pot en stelde dat bij al hun financieringen rekening gehouden wordt met het klimaat. Hoe de chocolade- en ijsverkoop in Azië aanspraak kon maken op klimaatsteun verklapte de dd. regeringsambtenaar niet.
Daar de landen niet verplicht zijn de details en motivatie van hun gulle hand mede te delen blijven de beschrijvingen vaag of zijn gewoon niet aanwezig. Soms wordt zelfs niet vermeld naar welk land de geldstroom gevloeid is. Niet moeilijk dat de steun-ontvangende landen dikwijls niet kunnen zeggen hoe het geld uitgegeven werd. Waarom zouden ze verantwoording afleggen als de gevende landen lukraak het geld laten vloeien zonder dat er een kllimaatnoodzaak of -verband voor aangewezen kan worden?
Miljarden steun, zomaar, om klimaataflaten te kopen. Er zijn ook uitzonderingen, bericht Reuters, zoals het V.K., Canada en Nederland. Die leggen wel gedetailleerde verslagen voor, zoals investeringen in hernieuwbare energie en projecten die de gevoeligheid voor natuurcatastrofen moeten doen afnemen.
Terugkomend op het Grüne buitenministerie o.l.v. Baerbock en de voormalige Greenpeace-akela Morgan, geven geen details voor hun vrijgevigheid en verwijzen slechts naar hun Fortschrittsbericht waarin quasi geen concrete projecten die door Duitsland ondersteund worden vermeld zijn.
—
Het bovenstaande bracht ons in herinnering hoe de EU met dezelfde motivatie met geld gooit. Ca. 8 jaar geleden waren we op vakantie in Noord-Kreta. Vanaf ‘s morgens bij het ontbijt werd opgeroepen deel te nemen aan een actie om het strand te zuiveren. Wetende dat het strand elke dag door het personeel van de aangrenzende hotels van papiertjes, plastic en ander (zeldzaam) rondslingerende afval gereinigd werd, leek het ons een overbodige inspanning. We waren niet de enigen… Echter… de EU heeft andere middelen om mensen te overtuigen. Wie deel nam kreeg een vuilzak, handschoenen, masker en grijper uitgereikt… én … werd uitgenodigd door de burgemeester op een tuinfeest met dranken en hapjes, met opblaasbaar speelgoed voor kinderen, met petten en T-shirts. Allemaal betaald door de vrijgevigheid der EU, waarvan de burgemeester dankbaar gebruik maakte om zijn populariteit op te krikken. Kortom: heel het strandstadje kon gratis en voor niks naar een eet- en drinkgelag met extra’s zoals speelgoed, petten en hemdjes.
