Okunoshima of het Konijneneiland zit er vol van.
Categorie archieven: fauna en flora
Ecoduct, vanzelfsprekend!
Wat hebben de Noordse woelmuis, de hermelijn en de rugstreeppad gemeen?
Een brug. Een natuurbrug. Een ecoduct.
We hebben allemaal wel eens vrijwilligers met emmertjes aan de rand van wegen gezien, die padden verzamelen. Padden, die op weg naar de voortplantings- en kraamkliniek zouden kunnen doodgereden worden. Langs autobanen worden omheiningen geplaatst om te vermijden dat het wild op het onzalige idee van een zelfmoordactie komt.
© RIJKSWATERSTAAT.
Een ecoduct echter, dat is pas nieuws. Nederlanders zijn wat dat betreft niet te kloppen. Rijkswaterstaat bouwt een enorm eco-aquaduct. 74 m breed wordt de ecoduct; het aquaduct 26 m breed. En watersportliefhebbers zullen ook aan hun trekken kunnen komen want er komt een aanlegsteiger voor kano’s, zodat men in een bootje via grachten en moerasjes de overkant van de A4 kan bereiken.
En dan kan men gaan muizen tellen, hermelijn spotten en padden bespioneren. Hopelijk zijn ze dankbaarder voor deze constructie dan de eekhoorns in Den Haag. Daar werd in het Haagse Bos speciaal voor de populatie van 20 pluimstaarten een brug gebouwd. Ze staat daar nu al anderhalf jaar en nog geen enkel eekhoorntje heeft er een poot op willen zetten. Eigenzinnige beesten.
© AD, Frank Janssen.
Meer info vindt u bij hier en hier
FT
Hoe een luiaard onmisbaar blijkt te zijn
Hoe een luiaard onmisbaar blijkt te zijn
De wetenschap staat niet stil. Zonder dat wij er ons van bewust zijn is gebleken en bewezen dat lui-zijn het immuunsysteem versterkt. Moet lui-zijn aangemoedigd worden? Komen er kweekcentra voor luiaards? Is de tijd rijp voor een luiaardencultus? Meer specifiek: moeten luiaards geschoren of geplukt worden om de nuttige stoffen uit de haren te extraheren?
Onze dienst Fauna en Flora, afdeling Wetenschappelijk onderzoek, zocht het voor u uit:
Hier heb je hem: de drievingerige luiaard.
Foto Thinkstock
De luiaard is lui, maar onderhuids gebeurt er heel wat. Zijn vacht bevat stoffen met een sterke werking tegen o.a. bacteriën. Onderzoekers menen er nieuwe geneesmiddelen, waaronder antibiotica en kankerbestrijdende middelen uit te kunnen halen.
Uit een studie in het tijdschrift PLOS One blijkt dat de vacht van luiaarden een rijke verzameling schimmels bevat, die in een later stadium effectief zouden kunnen ingezet worden tegen bacteriën, borstkankercellen en de parasieten die malaria en de ziekte van Chagas veroorzaken.
plasmodium falciparum
De studie onderzocht de vacht van drievingerige luiaards in Panama’s Soberanía National Park. Ze vonden een brede waaier aan schimmels en testten 84 extracten op hun activiteit tegen ziektekiemen. Uit de onderzoeksresultaten bleek dat de stoffen de groei van parasieten en kankercellen halveerden.
Twee extracten bleken erg actief tegen plasmodium falciparum, de parasiet die malaria veroorzaakt, vijftien extracten tegen borstkankercellen, en acht tegen trypanosoma cruzi, verantwoordelijk voor de ziekte van Chagas.
trypanosoma cruzi
Nog eens 20 extracten blijken antibacteriële eigenschappen te bezitten, waarvan vijf tegen gramnegatieve bacteriën, die steeds resistenter worden tegen bestaande antibiotica.
Wetenschappers zien in de ontdekking een bevestiging van de dringende noodzaak om de biodiversiteit te beschermen. Gelukkig dat wij al een stapje verder staan. Met de opendeuren-politiek van de EU krijgt eender welk specimen dat aan bovengenoemde beschrijving voldoet, hier een status van beschermde diersoort.
Professor
Werk aan de winkel voor de EU
Dat ze daar nog niet aan gedacht hebben: een verbod op schelpjes rapen. Camera’s op de stranden, veiligheidspoortjes met emmertjesscanners, controleurs in groene uniform…
Er werd, terwijl u en ik ons van geen kwaad bewust zijn, degelijk onderzoek verricht naar de schadelijke gevolgen voor het milieu van een geliefde kleuterbezigheid aan de stranden: schelpjes rapen. U mag ze wel even oprapen en bewonderen, maar u moet ze dan snel weer terugleggen: het ecosysteem is immers in gevaar.
De studie werd uitgevoerd door de universiteiten van Florida en Barcelona. Maandelijks togen de wetenschappers naar het strand van Llarga om schelpjes te tellen. Ze vergeleken de resultaten tussen tussen 1978 en 1981 met tellingen tussen 2008 en 2010.
Het aantal toeristen in deze regio is verdrievoudigd en tegelijkertijd is het aantal mollusken op het strand met zo’n 60 à 70 procent teruggelopen. Dat er zoveel schelpen verdwenen is niet toe te schrijven aan de visserij of andere oorzaken, besluiten de onderzoekers, maar is het resultaat van schelpjes rapende toeristen.
Hiervoor krijgt u waarschijnlijk de maximum straf
Onze vrees is niet denkbeeldig: zal de EU een exportquotum of zelfs een totaalverbod op schelpjes opleggen? Komen de schelpjes op dezelfde verbodslijst als ivoor? Wat gebeurt er met gesmokkelde schelpjes? Worden ze teruggevlogen naar hun biotoop (…samen met… u weet wel)? En zal de belgische Vlaamse regering de richtlijn doen toepassen aan de belgische Vlaamse kust? Of zal Geens Muyters zijn bevoegdheden gebruiken om een schelpentaks op te leggen?
Federalisme in Duitsland
Federalisme in Duitsland
Arm en sexy, criminaliteitshoofdstad én dierenlievend: Berlijn.
9 miljoen voor het welzijn van diertjes in 11 km kanaal. Berlijn laat het zich iets kosten. Geen geld voor scholen, maar wel voor de minsten onder ons. De subsidiestroom van de welvarende Duitse Bundesländer zorgt ervoor dat Berlijn sowieso aan het nodige kleingeld geraakt. Zo krijgt Beieren de kans mee te mogen betalen voor de Berlijnse schaaldiertjes en visjes.
140 vergaderingen, die gemiddeld 6 uur duurden, 25 groepen én het Scheepvaartambt hebben zich intensief beraad over het 11 km lange Landwehr-kanaal (tussen Spree en Havel). Waarschijnlijk het langste en duurste vergaderfenomeen in de geschiedenis van Berlijn.
Biologen vermoeden dat de vlokreeft (… niet te verwarren met de Mandelakreeft) overspannen is. Daarom werden er aan de zijkanten van het kanaalbekken vlakke rustzones gecreërd. De vissen daarentegen krijgen vistrappen, want die houden niet van de sluizen.
Geen van die dieren is met uitsterven bedreigd. Als ze sterven, dan meestal uit zuurstoftekort. En watervogels hebben zich tot op heden uitstekend kunnen redden zonder een helicopterplatform.
Belachelijk maar niet om te lachen. Overal waar de natuurterroristen opduiken lanceren ze de meest idiote fantasietjes, die iemand anders mag betalen.
Mandela wordt vereeuwigd
Bizar
Kort na de dood van Mandela wilden zijn aanbidders diens naam vereeuwigd zien. Zo geschiedde. Wij hebben het echt niet verzonnen. Een kreeftje, dat tot een lagere indeling van de ruggegraatlozen behoort, kreeg zijn naam: Munidopsis mandelai.
Het kreeftje is meer verwant met een heremietkrab dan met een kreeft.
Het is een klein ding van 7 mm, het woont 750 m onder de zeespiegel en het werd door een bio-wetenschapper/doctoraal studente, Diva Amon, aan de kust van Zuid-Afrika ontdekt.
Bron: NJ-Newsday
Kamelen-chocolade
Chocoladefabrieken werken aan de lopende band in de Prachtlanden. Verkoopcijfers in bv. Saoedi-Arabië hebben zich tussen en 2008 en 2013 verdubbeld op 1 miljard dollar. In de emiraten steeg de omzet met 60%. De namen van de fabrikanten zijn bij ons onbekend: Patchi uit Beiroet, Bateel uit Saoedi-Arabië, Chichak uit Iran, al-Lazeeza uit Jordanië en Ghraoui uit Syrië, al heeft deze laatste wat leveringsmoeilijkheden.
Waar wij bij Leonidas een half pond of een halve kilo, gemengd of uitgezocht volgens de voorkeursmaak, als kadootje meenemen, gaan de Arabieren ineens voor 10 kilo. Een geliefd geschenk aan jonge ouders. Wat de boorling daarmee moet aanvangen is ons een raadsel. Maar eigenlijk is elke reden goed voor een chocolade-tsunami.
De chocolatiers gebruiken hun fantasie voor eigen creaties. Zo is al-Nassma bijzonder trots op de kameelmelk-chocolade. Raar maar waar, de baas van deze firma is een Duitser, Martin van Almsick. Naar verluidt heeft de kamelenmelk vijf keer meer vitamine C en duidelijk meer calcium dan koemelk én is slechts half zo vet.
Wedstrijd voor artiesten en andere tisten
Wie voelt zich geroepen om hieraan deel te nemen?
Onze naam is Scarabaeidea, zeg maar ‘mestkevers’
WEETJES OVER MESTKEVERS
Er leven een goede zesduizend verschillende soorten mestkevers ( Scarabaeidea) op onze aarde en de meeste zijn in staat tot ongelofelijke prestaties. Zo heft de Australische mestkever (Ontaofhagus Taurus) 1.141 maal zijn eigen gewicht, ter vergelijking: voor een mens van 70 kg. zouden dit zes dubbeldekbussen met passagiers zijn.
Scarabaeus Sacer is zonder twijfel de meest vooraanstaande van de ganse familie. In Egypte bereikte hij – in de tijd dat het land nog beschaafder was – een heilige status als Scarabee Chepri of Kephri, een scheppende god die de zon voortrolde en die later een verschijningsvorm van de zonnegod Ra werd.
Omdat zij de vuiligheid, die anderen hebben achtergelaten, opruimen moeten mestkevers ongetwijfeld tot de nuttige insecten gerekend worden, parasieten krijgen minder kans zich te verspreiden en allerlei ziekten te veroorzaken.
Mogelijk zouden zo miljarden euro’s kunnen bespaard worden in ons land. Echter de Vlaamse Mestkever (Scarabeus Flandrensium) heeft ongelukkig genoeg geen overwicht in zijn habitat waardoor deze wordt overwoekerd door parasieten en wantsen, die zo talrijk zijn dat zij de leefomgeving verwoesten. Echter, observaties ten velde geven een duidelijke toename te zien van de mestkeverpopulatie, wat zal leiden tot het terugdringen van parasieten en wantsen.
WEETJES OVER WANTSEN
Met een kik kan u zijn vinnige pootjes beter bekijken.
Studio Rony
De Belgische Blauwe Pseudo Kever (Palomena Labes Hyacinthum – zie afbeelding), waarvan sommige debutanten denken dat deze een verre gelijkenis vertonen met sommige mestkevers, behoort zelfs niet tot de familie der kevers maar tot de familie der wantsen, waarvan de Groene Stinkwants (Palomena Prasina) wel de bekendste is. De Blauwe Pseudo Kever brengt, zoals alle wantsen, veel schade toe aan het milieu en de economie en dit zonder enige positieve bijdrage te leveren.
Zeer nauw verwant met de Belgische Blauwe Pseudo Kever is de Belgisch Rode Pseudo Kever (Palomena Labes Rubrum), die voornamelijk leeft in de minder ontwikkelde gebieden van het land, zoals Wallonië en Limburg. Eigenaardig is wel dat deze wants ook voorkomt in het centrum van de Vlaamse kuststreek, waar hij zich – riant – in leven weet te houden met wind en subsidies.
De levensprocessen van beide soorten zijn nog niet volledig duidelijk en zullen dat waarschijnlijk ook nooit worden, aangezien zowel de Blauwe Pseudo Kever als de Rode regelmatig nieuwe processen opstarten om de oorspronkelijke processen te verdoezelen.
Wes Hardin, dr. hon. causa univ. of Golfbrekers
Dat moet de grote roerganger van Oostende VandéLanoté toch weten.
En de groene gifkikkers van GROEN! dan, uit die hoek hoor je ook geen protest.
Met de eerste herfststormen achter de rug weten windmolens nogal wat aandacht te trekken. Beveiligingen die niet werken waardoor de windmolen over z’n toeren gaat, wieken die afbreken, complete masten die omvallen, het kan niet op. Over het algemeen zijn windmolens veilig. Behalve veel ongemak voor de omgeving van een windmolenpark op land zijn er bij calamiteiten met windmolens nog geen burgerslachtoffers gevallen. Hoe anders is dat bij de fabricage van één van de belangrijkste onderdelen van de generator, de neodymium magneten die in China worden gemaakt. In de stad Baotou in Noord China aan de grens met Mongolië, voltrekt zich een humanitaire ramp van ongekende omvang. Met dank aan de windmolens die in België, Nederland, Engeland, Denemarken, Duitsland, Frankrijk en Schotland het groene plaatje moeten inkleuren.
Neodymium magneten
Deze neodymium magneten worden hoofdzakelijk in China gefabriceerd omdat daar, in de omgeving van de plaats Baotou, tegen de grens van Mongolië aan, de kostbare zeldzame grondstoffen worden gevonden die nodig zijn om de neodymium magneten te maken. Deze regio herbergt meer dan 90 procent van alle wereld reserves van zeldzame metalen, in het bijzonder neodymium, het element dat nodig is om de magneten te maken die in de meest opvallende groene energie producenten van dit moment, windmolens, worden gebruikt.
Neodymium is een zogeheten “zeldzame aardmetaal”. Anders dan de naam doet vermoeden, is het helemaal niet zeldzaam, maar is het vooral moeilijk te winnen. Het zit niet, zoals koper, met een “ader” geconcentreerd in de grond, maar is vermengd met andere stoffen.
In Baotou moet het neodymium worden gescheiden van uranium en thorium. De stoffen worden na winning en verwerking van neodymium samen met andere giftige chemicaliën gedumpt in nauwelijks beschermde bassins en meren. Grondwater wordt besmet met radio-actieve straling, de lucht bevat hoge concentraties giftige stoffen en planten, dieren en mensen worden dodelijk ziek.
De poel van verderf
Bij het naderen van de stad Baotou verraadt het aanzicht dat zich hier een humanitaire ramp voltrekt van ongekende omvang. Allereerst vallen de honderden hoge schoorstenen en koeltorens op van de honderden metaalfabrieken die de stad rijk is. Van de onafzienbare tarwe- en maïsvlaktes die er tot voor tien jaar waren is niets meer terug te vinden.In plaats daarvan is er een meer dan 120 km² grote poel van borrelend giftig afval ontstaan die bedekt is met zwarte stof. Deze poel vol gif, omgeven door een tientallen meters hoge dijk, is één van de verschrikkelijke gevolgen voor het milieu, die de vraag oproept over de geloofwaardigheid van deze zogenaamde groene technologie: de windmolen.
Het plaatsen van windmolens in in Nederland, Engeland, België, Denemarken, Duitsland, Frankrijk en Schotland draagt bij aan het ontstaan van een enorm kunstmatig meer van de meest giftige stoffen die er op deze aarde zijn. Dit is de dodelijke en sinistere kant van de windmolenfabrikanten waar een mens liever niet aan herinnerd wil worden.
Het bewaakte meer
Verborgen en ver uit het zicht achter in rook gehulde fabrieken in Baotou en bewaakt door pelotons van bewakers, ligt een 8 kilometer breed en 15 kilometer lang meer, omgeven door een tientallen meters hoge dijk. De landbouwgrond bestaat niet meer, duizenden inwoners van Baotou zijn ziek en het meer vormt een groot gevaar voor de drinkwatervoorziening van miljoenen mensen in de rest van China omdat het giftig water uit het meer zich langzaam vermengd met water uit één van de belangrijkste waterwegen van China.
Sissende ketel
Deze enorme letterlijk sissende ketel van chemische producten is de dumpplaats voor 7 miljoen ton per jaar van de ontgonnen zeldzame aarde die de elementen van neodymium bevat nadat het overgoten is geweest met zuur en chemicaliën en verwerkt is in roodgloeiende ovens. Het gifmeer is al meer dan 30 meter diep en elk jaar stijgt het niveau met 1 meter.
Elke dag stromen honderdduizenden liters radioactief water vermengd met aarde door roestige pijpleidingen vanaf de fabrieken naar dit meer. Het stralingsniveau van het meer ligt 10 tot 40 keer hoger dan de normen die wij in het westen hanteren. Deze stinkende en misselijk makende smurrie is het resultaat van een industrieel proces dat ervoor moet zorgen dat in Nederland en omringende landen de windmolens draaien.
Westerse bezoekers werden na tien minuten al ziek
Westerse bezoekers, die de bewakers wisten te omleiden kregen, toen ze over de rand van de dijk keken die het complex omringt, de schrik van hun leven: De apocalyptische aanblik van deze grote geheime giftige en borrelende dump, die bij elke windturbine die gebouwd wordt, groter wordt en méér mensen ziek maakt.
De borrelende troep doet direct een aanval op de zintuigen van de bezoekers. Al na enkele seconden loopt het water uit de ogen en vullen de longen zich met een bijtende lucht. De magen keren zich om en de hoofden bonkten. En dit allemaal slechts na een verblijf van amper tien minuten aan de rand van deze borrelende poel van gif.
Dag veeteelt
De bewoners van Baotou ademen dag in dag uit hetzelfde gif in.
Vee kunnen de inwoners al jaren niet meer houden. Al het vee is de afgelopen jaren gestorven. Boeren verdwijnen naar andere delen van China.
Kinderen die op de ogenschijnlijk ingedroogde oevers spelen zakken door de korst en verdrinken. Op die manier zijn al tientallen kinderen verdwenen.
Ziektebeelden
Het is duidelijk dat de inwoners van Baotou lijden onder de aanwezigheid van dit giftige meer. Tanden vallen uit, het haar wordt op ongewoon jonge leeftijd wit, ernstige huid- en luchtwegaandoeningen zijn aan de orde van de dag. Kinderen worden geboren met zachte botten en het aantal kankergevallen is sinds het ontstaan van deze industrie omhoog geschoten.
De instanties houden de resultaten van stralings- en toxiciteitstesten angstvallig geheim en politici in de omringende dorpen hebben geweigerd om publiekelijk te erkennen dat de gezondheidsrisico’s het gevolg zijn van het giftige meer.
Het toepassen van windenergie als milieuvriendelijke of groene energie blijkt toch niet zo goed te zijn voor het milieu, nespa don Vandélanoté.
http://www.fibronot.nl/nieuwsartikel277-356/