Een Australische duiker filmde dit tafereel: krabben en nog eens krabben, op elkaar, naast elkaar, onder elkaar, ze krioelen zonder een bepaalde richting uit te willen in een levende piramide. Een krabbenorgie?
Categorie archieven: fauna en flora
Appelcensuur
Bij ons zijn ‘datingsites’ schering en inslag. Wie leert zijn partner (moderne opvatting van een persoon waarmee je je lakens, zetel, wasmachine en eventuele kroost deelt) nu nog gewoon bij vrienden, familie, in een café of bij het amateurtoneel kennen? Je doet dat thuis, achter je computer. Je hoeft je baard of benen niet te scheren, je buik in te trekken of snel-snel je vlotste hemd of kleedje te strijken. Geen overbodige investeringen in een etentje of een avondje uit, geen parkeerproblemen, geen spijt van een verbrodde avond.
Een klik en heel de vrijgezellenwereld ligt aan je voeten. Zegt men. Dat daar nogal wat schuinmarcheerders bijzitten mag niet verbazen. Zo heel even proeven van een ander bord…
In Parijs doen ze dat open en bloot. Met reclame op bussen voor een webstek, waarbij het buiten de lijntjes kleuren zoals een Zalando-verkoopsstrategie aan de man / vrouw / andere gebracht wordt.
Dat was de intentie, maar het mag niet. Toch niet zo officieel op rijdende bussen. De affiches, bedoelen we, de praktijk mag ook niet. Zelfs niet op stilstaande bussen.
De zijsprongmakelaar heet Gleeden.com en werft met de slogan ‘De eerste buitenechtelijke dating site, gemaakt door vrouwen’. Libération noemt het de ‘carrefour des infidèles‘. De woordvoerdster Solène Paillet stond woensdag het persbureau AFP te woord: “We begrijpen de overdreven reacties niet. De reclamecampagne is zeer neutraal en totaal niet choquerend.”
De affiche toont inderdaad slechts een beknabbelde appel samen met de slogan ‘De eerste van vrouwen bedachte webstek voor buitenechtelijke ontmoetingen’. De aangebeten appel is het logo van de firma Gleeden. De affiches werden van bussen in steden zoals o.a. Poissy, Rambouillet, Saint-Germain, Versailles und Sèvres in de regio rond Parijs verwijderd.
FT
Zonevreemd
De Roodborstlijster is een algemene broedvogel in grote delen van Noord-Amerika en Mexico.
Hier, in Noord-Europa, is deze vogel uiterst zeldzaam en trekt dan ook heel wat bekijks, de ongewone gast zal behoedzaam geobserveerd worden, de allergrootste omzichtigheid wordt in acht genomen door beroeps- en amateurornithologen. De vogel storen zal bijna aanzien worden als een misdaad.
Dezelfde zorgzame vogelaars deinzen er echter niet voor terug om nesten leeg te roven van bv. meeuwen en Canadese ganzen om hun populatie onder controle te houden en zo de inlandse soorten te beschermen.
Hetzelfde zien we gebeuren in het plantenrijk: zonevreemde bomen en struiken worden verwijderd en mogelijk uitgeroeid. De populier bijvoorbeeld, die zijn nut heeft bewezen op natte gronden en als materiaal voor de industrie, gaat zonder pardon en letterlijk, voor de bijl. Dit alles eveneens ter bescherming van de inheemse soorten.
Het kan niet ontkend worden dat in bepaalde gevallen de uitheemse soorten zich agressief voortplanten ten koste van de plaatselijke fauna en flora en deze laatste beschermd dienen te worden. Want zoals allerhande natuurbeschermers ons voorhouden: alles moet in evenwicht blijven om een stabiele ecologie te waarborgen en een overmaat aan een allochtone soort kan nefast zijn voor het autochtone milieu.
Natuurlijk stellen zich dan een aantal vragen…
Klik voor vergroting
Onze huisfotograaf kon een protestactie van eigen-nest-eerst-verdedigers, onder leiding van de Vlaamse Gaai (niet in beeld), vastleggen. De tekst op hun affiche werd nog niet aangepast aan de nieuwe bezoekers. Ze dateert nog van hun verzet tegen de trekvogels uit het zuiden, die hun nomadenbestaan opgegeven hebben om hier een graantje mee te kunnen pikken. De Turkse tortels distantiëren zich van het protest.
Wes Hardin
Gevaarlijk!
![MM900236531[1]](https://i0.wp.com/www.golfbrekers.be/wp-content/uploads/2013/02/MM9002365311.gif)
Gat in Afsluitdijk moet zoutwatervis lokken, lezen we in de Nederlandse kranten.
Als u het ons vraagt zouden ze daar beter nog eens over nadenken. Als je ziet hoe wij overspoeld werden met uitheemse soorten via gaten in de EU-grenzen en de grote mazen in de immigratienetten, dan kunnen we slechts aanraden die dijken maximaal te verstevigen. Hoeveel eitjes legt één vis?
FT
Hoe denken ze in de Antwerpse haven hierover?
Een internationale studie heeft aangetoond dat natuurcompensaties, ter vervanging van elders verwijderde natuur, leidt tot een dalende biodiversiteit. Bij het vergelijken van onaangeroerde en herstelde habitats bleek dat zelfs over een periode van 100 jaar slechts in 40 procent van de herstelde habitats het ecosysteem dezelfde rijkdom zal bereiken.
Lees verder bij VILT
Zeg niet lichtvaardig ‘GAS’: er zit een ingrijpende filosofie achter
Samen met de verkoop van de week- en maandbladen daalde het cijfer van het aantal GAS-boetes in Vlaanderen. Al moet u niet zoeken naar een oorzakelijk verband. Dat is er niet. Hoewel… wat ons betreft mag iedereen die Humo of iets dergelijks koopt een GAS-boete aan zijn been krijgen. Vlaanderen zou een pak netter zijn zonder die rommel.
Terug naar de GAS (…let op het gebruikte lidwoord). Volgens HLN verheugde Vlaanderen zich in 2013 over 42.624 boetes, 20% minder dan in 2012. U kan zelf vaststellen hoe GAS-bewust uw gemeente het beleid in de hand houdt.
In het Koninkrijk van Vandela houden ze het record met 11 boetes per 100 inwoners. Ook De Panne en Kokzijde doen het goed. Waarschijnlijk heeft het iets met de gezonde zeelucht te maken. Word je ijl van in je hoofd… zoals van het gas (…let op het gebruikte lidwoord).
Ontdek hier hoeveel boetes er in uw gemeente werden uitgeschreven in vergelijking met het aantal inwoners. Antwerpen staat op 6 met 2.7 boetes, al zal daar snel verandering in komen want binnenkort worden er brievenbuscontrolleurs op pad gestuurd die moeten vaststellen of uw brievenbus wel voorschriftsmatig leeggemaakt wordt. Knap van het stadsbestuur om de bevolking een geheugensteuntje te geven bij het plichtmatig betalen van de rekeningen. Zo riskeert u geen bijkomende intrestboete voor een laattijdige betaling. Een ontradingsbeleid, noemt men dat. Dank u.
Nu vrezen we dat de abonnementen van de gazetten, de boekskes en andere nuttige papieren informatiebronnen nog meer zullen afnemen. Wie kan het nog riskeren een gelijktijdig abonnement op de Frut, de Knack, Humo, Libelle en… ‘t Pallieterke te nemen? Al zullen er weinig Antwerpenaars rondlopen met zo’n brede interessesfeer.
Zo komen we bij onze winkel. Misschien kan er iemand Bart DW voorstellen Golfbrekers een subsidie te geven zodat we een paar langbenige secretaressen kunnen aanwerven. Kwestie van de vervrouwelijking – naar goed voorbeeld van de EU-leiding – op een aanvaardbaar peil naar ongekende hoogtes te brengen en om onze redacteurs op tijd en stond een taske koffie te serveren. Kunnen we die papieren gazetten ineens helemaal afschaffen. De groenen moeten dit toejuichen: hoeveel bomen worden er gespaard? Hoe zuiver zal de lucht dan wel kunnen worden? Moeten we die niet meer gaan kopen in niemandsland en de noordpool kan dan rustig verder toevriezen tot IJsland en Lapland. Kunnen we langlaufen van Zuid-Zweden tot bij de Eskimo’s. Op eigen kracht. Zetten we meteen de oliebaronnen en dito sjeiks een hak.
Hierbij een kort overzicht van zware feiten waarop GAS-boetes van toepassing zijn:
FVE
Dawai!
De eendenfluisteraar
Jean Sibelius – Finlandia
Finlandia (op.26 nr. 7) is een symfonisch gedicht van Jean Sibelius en waarschijnlijk het bekendste werk van deze Finse componist.
De eerste versie schreef hij in 1899. Het was het laatste van een serie van zes werken over de Finse geschiedenis en heette “Finland ontwaakt” (Suomi herää), al mocht het op de première op 4 december 1899 die titel niet dragen (het stond op het programma als impromptu). Sibelius herzag het werk in 1900 en maakte er een opzichzelfstaand symfonisch gedicht van, dat sindsdien Finlandia heet. Het was een patriottisch stuk, gericht tegen de intrekking van de Finse autonomie door Rusland. In 1900 werd het stuk gespeeld op de wereldtentoonstelling van 1900 in Parijs, waardoor de Finse zaak onder de aandacht van de buitenwereld kwam.
Later hergebruikte Sibelius het laatste deel van Finlandia in zijn Finlandia-hymne, dat als het officieuze Finse volkslied geldt. Veikko Antero Koskenniemi schreef er in 1941 de woorden bij.
U krijgt er een natuurvideo bovenop ‘Zomer in Zuid-Finland’:
Exoten, oerslakken, bio-puristen, EU
Indien u in een appartement woont, dan heeft u geen boodschap aan dit artikel. De lezers met een tuin(tje) zullen onze frustraties delen. Dit jaar is een bijzonder vruchtbaar slakkenjaar. Bij ons toch. De buren bevestigen. Na elke regenbui is de jacht open. Of ‘s morgens. De buit bedraagt telkens tussen de 15 en 45 stuks. Het lijkt wel alsof die beesten zich constant voortplanten. Huisjesslakken en naaktslakken. Een lekkernij voor de kippen bij de buren. Kringloop in de praktijk.
In Duitsland is er een controverse ontstaan over de ‘Spaanse wegslak‘. De naaktslak, dat vieze, bruine ding, dat een wansmakelijke brij nalaat als je er per ongeluk op trapt. Elke tuinier heeft er een hekel aan. Ze vreten alles op wat wij met veel liefde en zorg planten en koesteren. De Duitse Groene milieuterroristen zien de slak ook niet graag, niet omdat ze dat beestje onnuttig vinden, maar wel omdat het een ‘exotisch‘ diertje is dat in de Duitse Heimat niet thuis hoort. Als het fauna en flora gaat, moeten de exoten in eigen land blijven. Weg met de Amerikaanse eiken, de forsythia, de tulpen, de Turkse tortels, de Schotse runderen, de Arabische paarden, de Highland terriers, de Perzische katten…
De bio-puristen noemen hen invasief. Tja. Tot op heden hebben wij nog geen last gehad van een leger dieren en planten, die de OCMW-kassen bespringen of overgroeien. Niet goed gekeken waarschijnlijk.
De Duitse Bundesbahn laat een DNA-onderzoek uitvoeren naar de muurhagedissen die op een parkeerplaats van treinwagons in Stuttgart-Untertürkheim hun permanent adres hebben. Er moet blijken of die hagedissen als blinde passagier uit bv. Frankrijk of Italië via de goederentreinen Duitsland binnengeslopen zijn. Ze kijken vooruit bij de Bundesbahn want ze sluiten niet uit dat ‘burgerinitiatieven’ toekomstige uitbreidingswerken aan deze stelplaats zouden willen verhinderen om de ‘inlandse’ muurhagedissen te beschermen.
In de EU-cenakels wordt momenteel gewerkt aan nagedacht over een EU-richtlijn om de ‘invasieve’ soorten te kunnen beperken en bestrijden. Enkele radicalen hebben zelfs al voorgesteld de West-Duitse bever uit te roeien omdat hij van Scandinaafse oorsprong is. Het beestje werd in de 60-er jaren in Duitsland uitgezet om de totale uitroeïng van de eigen beversoort te voorkomen.
Maar nu hebben wetenschappers van de Frankfurter Goethe-Universiteit ontdekt dat de naaktslak oerduits is. Tot de dag van deze ‘ontdekking’ werd de gehate naaktslak als voorbeeld van een schadelijke importspecie beschouwd. Het beestje zou na WOII met import voedingsmiddelen uit Spanje in Duitsland zijn weg gevonden hebben.
De zoölogen van de universiteit hebben deze stelling van de kaart geveegd. Een oerduitse slak. Sterker nog: er zitten geen soortgenoten in Frankrijk of Spanje. En ze geven als toemaatje dat we in de toekomst voorzichtiger met de term ‘invasief’ moeten omgaan.
Alsof we dat al niet dagelijks (moeten) doen…
De Groene Leugen(s)
“Volksverlakkerij!” “Bedrog”
“Zonnepanelen zijn bijna zes keer zo schadelijk voor het milieu als een olie gestookte energiecentrale.”
Mensen die denken het milieu een plezier te doen door een elektrische- of hybride auto aan te schaffen, komen flink bedrogen uit. Een 20 jaar oud brik is zelfs minder schadelijk voor de natuur.
Zonnepanelen zijn bijna 6 x zo schadelijk voor het milieu als een olie gestookte energiecentrale, en ook elektrische auto’s zijn contraproductief. De ‘Energiewende’, de omschakeling op ‘groene’ energie in Europa, is dan ook één grote leugen. Dat zegt niet een bobo uit de olie-industrie, maar de internationaal erkende milieupionier professor Friedrich Schmidt-Bleek, winnaar de van ‘Takeda World Environment Award’ en initiatiefnemer van het ‘World Resources Forum Davos’. Zijn nieuwe boek ‘De Groene Leugen’ is feitelijk één lange aanklacht tegen het milieubeleid van de politiek.
‘Ophouden met deze volksverlakkerij,’ en ‘dit is bedrog’ zijn zomaar enkele zinnen waarmee Schmidt-Bleeks in zijn nieuwe boek het groene klimaatbeleid in Europa omschrijft. ‘De ontwikkelingen in de politiek baren mij zorgen en maken mij daadwerkelijkheid woedend,’ zegt de professor in een interview met Wirtschafts Woche.
Lees verder bij collega-blogger Xander
Wie de tijd, het geduld en de taalkennis bezit, kan zich deze ingesloten video achter de kiezen steken: