Namen voor planten, schimmels en algen worden sinds jaar en dag gegeven door de wetenschapper die ze als eerst beschrijft in wetenschappelijke literatuur. Dat verandert nu. Een speciale commissie zal beslissen over de namen die aan nieuw ontdekte planten worden gegeven. Mocht een naam discriminerend of denigrerend zijn, dan kan de commissie ingrijpen.
Wat echter met planten, schimmels en algen die in het verleden ontdekt werden? Die mogen een poco naamsverandering verwachten. Humo meldt echter dat de ‘hitlerkever’ en de ‘mussolinivlinder’ buiten schot blijven:
Maar liefst 218 planten en algen met ‘racistische’ namen krijgen een nieuwe naam. Dat hebben wetenschappers onlangs besloten op het Internationale Botanische Congres in Madrid.
In de verboden zone rond de reactor van Tsjernobyl is de afgelopen 38 jaar een biotoop ontstaan, die niet door de mens werd beïnvloed, maar wel door de radioactiviteit. Wat heeft zich in deze omgeving ontwikkeld? Op het eerste gezicht is er niets opvallends, maar een meer gedetailleerd onderzoek bracht aan het licht dat bepaalde genen bij dieren hen resistent maken tegen kanker. Er is zeker nog veel onderzoek nodig om de mens te helpen deze ziekte te bestrijden. En de oorlog in Oekraïne maakt de toegang tot het gebied moeilijk.
De brandstof voor kerncentrales is uranium, meestal 50 tot 100 ton per reactor. Dit is een ongevaarlijke stof. Men zou gemakkelijk naast een dergelijke hoeveelheid kunnen staan voordat deze in de reactor wordt gehesen. Echter niet na een jaar of twee inzet; men zou de radioactieve straling niet overleven. Immers de “as” die bij de “verbranding” ontstaat, verspreid een dodelijke “straling. Deze bestaat uit zeer snelle kleine deeltjes, zoals elektronen en “licht”. Maar dit licht heeft een miljoen keer meer energie dan onze zon: de gammastraling. Ze verbrandt de huid en dringt in ons lichaam om daar een vernietiging te veroorzaken. Mocht iemand zich in de buurt van een hoeveelheid opgebrand uranium begeven, dan zou dit gebeuren.
Dit was het geval in 1986 na de explosie van de reactor in Tsjernobyl, toen de splijtstof uit de cabine van de reactor brak en hulpdiensten werden blootgesteld aan zo’n hoge dosis straling dat ze binnen een maand stierven. Door hun leven te geven, hebben zij waarschijnlijk vele anderen van hetzelfde lot gered.
De hoeveelheid straling die een persoon in de buurt van een stralingsbron ontvangt, wordt de stralingsdosis genoemd. Deze wordt meestal uitgedrukt in millisieverts (mSv). Men schat dat b.g. bestralingsslachtoffers blootgesteld werden aan 6000 mSv. 1000 mSv leidt tot de “bestralingsziekte” met misselijkheid, braken en verlies van witte bloedcellen, maar is niet fataal. De dosis waaraan de plaatselijke bevolking werd blootgesteld voor hun evacuatie was minder dan 100 mSv.
Personen in wier beroep radioactieve straling onvermijdelijk is, kunnen gedurende meer dan 5 jaar maximaal 100 mSv accumuleren. En er is ook natuurlijke radioactiviteit die van de aarde komt en geografisch heel anders is verdeeld. We krijgen gemiddeld 2 tot 3 mSv per jaar, maar er zijn gebieden met 50-100 mSv per jaar, en er wonen mensen, bijvoorbeeld in Guarapari in Brazilië. Ondanks of liever gezegd vanwege deze hoge blootstelling aan straling, draagt de stad de bijnaam Cidade Sa’de, vertaald: City of Health. Het verblijf op radioactieve stranden zou een genezend effect hebben (Hormesis).
Niemand van ons zal ooit worden blootgesteld aan de bovengenoemde hoge stralingsdoses – dus waarom de wijdverspreide angst voor het atoom? Het is omdat radioactieve straling niet alleen weefsels van ons lichaam vernietigt, zoals de wonde van een messteek, maar omdat zelfs lage doses de genetische samenstelling kan doen veranderen zonder dat de cel zelf daardoor wordt vernietigd. Een dergelijke mutatie kan cellen doen ontstaan die kanker veroorzaken. De kans hierop is extreem laag, maar als er genoeg mutaties plaatsvinden, dan is er misschien eentje bij met dit fatale resultaat.
Geschat wordt dat bij een dosis van minder dan 100 mSv per jaar het risico op kanker niet significant wordt verhoogd ten opzichte van de natuurlijke waarschijnlijkheid. Maar wie zou worden blootgesteld aan een dosis van 100 mSv of meer?
Tijdens de explosie en de daaropvolgende gigantische brand van Tsjernobyl kwamen reactordelen, m. n. name brandstof en as, in de omgeving terecht, die ongelijkmatig verdeeld werden. In de loop der jaren en onder invloed van wind en weersomstandigheden erodeerden deze stoffen, losten zich op in water en zonken in de bodem. Rond de beschadigde reactor werd een 3000 km2 veiligheidszone opgericht om de mensen te beschermen tegen radioactiviteitscontact. Je kunt echter geen levende wezens met vleugels, vinnen en vier poten tegen houden. En zo heeft zich hier sinds 1986 een klein paradijs ontwikkeld – een radioactief paradijs. Hier zijn er reuzen zoals de bizon, er zijn bevers die hun dammen bouwen in de zijrivieren van de Pripyat en er is de wolf. Die heeft recent een voor hem ongebruikelijke populariteit gekregen, omdat hij naar verluidt het wondermiddel tegen kanker zou gevonden hebben. Hij personaliseert de “Survival of the Fittest”, de overleving van de sterkste.
Onderzoekers keken naar de top van de voedselpiramide: ze vingen wolven, verdoofden hen en namen genetische stalen. Hierin ontdekten ze genen die het dier resistenter maken tegen de effecten van kanker, ook al verhinderen ze de ontwikkeling van de ziekte zelf niet. Dit was natuurlijk een belangrijk voordeel bij de dagelijkse overlevingsstrijd en bij de voortplanting.
Wolven zijn op de leeftijd van 2-3 jaar volwassen. Sinds 1986 zijn er bijgevolg ca.15 wolvengeneraties gepasseerd, waarbij de b.g. positieve genetische erffactor waarschijnlijk doorgezet is. Natuurlijk zou men moeten weten welke wolven daar leefden ten tijde van de ramp en welke pas later erheen trokken. Het zou ook interessant zijn om te onderzoeken of bepaalde wolven “natuurlijk” (erfelijk) gezegend waren met dit gen, en dat deze pas na de bestraalde habitat van Tsjernobyl een existentiële betekenis kreeg.
De Tsjernobylwolven moeten nog vele geheimen prijs geven. Het onderzoek hiernaar moet niet alleen uit academische nieuwsgierigheid gebeuren, maar ook in het belang van de kankertherapie bij de mens. De toegang tot het gebied, zo’n 100 km van Kiev, is door het Oekraïneconflict niet gemakkelijker geworden. Men mag in geen geval op het idee komen dat een verblijf in de zone rond Tsjernobyl een bescherming zou bieden tegen kanker. De eventuele bescherming van de bevolking kan pas na verschillende generaties plaats vinden.
Afwachten is de boodschap. In eerste instantie tot de oorlog voorbij is.
Het nieuwe plan van Bill Gates: kap 28.327.995 hectare bomen – meer dan 28 miljoen hectare – om “de opwarming van de aarde te bestrijden”
Bill Gates en andere globalistische miljardairs investeren nu in nieuw opgerichte klimaatbedrijven zoals Kodama Systems om een miljard ton ‘biomassa’ te oogsten en te begraven om ‘de planeet te redden’. Miljoenen bomen, die ons van zuurstof voorzien en waardevol hout hadden kunnen zijn, zullen in plaats daarvan worden begraven. Dit zal leiden tot stijgende prijzen voor hout, brandhout, pulp en andere houtproducten als gevolg. De veelal opzettelijk aangestoken bosbranden over de hele wereld deze zomer worden nu gebruikt als primair argument voor ontbossing. De vernietiging van Amerikaanse bossen “omwille van het klimaat” wordt geleid door een Chinese professor. Samen met het planten van bomen op bouwland en economische prikkels voor boeren om over te schakelen op “koolstoflandbouw” in plaats van voedselproductie, zal de toch al gespannen wereldwijde voedselproductie binnenkort niet langer in staat zijn om de wereldbevolking te voeden.
Bill Gates, de oprichter van Microsoft en een van ‘s werelds rijkste globalisten, financiert nu een nieuw initiatief om “de opwarming van de aarde te bestrijden” en “de planeet te redden”. De organisatie van Gates, Breakthrough Energy, heeft $ 6,6 miljoen geïnvesteerd in het project onder leiding van een bedrijf genaamd Kodama Systems, opgericht in 2021. Het plan is om maar liefst 28 miljoen hectare bos te oogsten, voornamelijk in het westen van de Verenigde Staten. Na de massale oogst zullen de miljoenen bomen in de grond worden begraven, zodat niemand ze kan gebruiken. Dit komt omdat klimaatalarmisten geloven dat “het begraven van bomen de opwarming van de aarde zal verminderen” omdat het voorkomt dat ze koolstofdioxide in de lucht vrijgeven.
Koolstofdioxide in de lucht is nodig voor planten en bomen om koolstof te absorberen en te gebruiken om hun plantendelen te bouwen en te groeien. Door fotosynthese komt zuurstof vrij, die wij mensen inademen. Daarom leggen bomen tijdens hun leven grote hoeveelheden koolstofdioxide vast. Wanneer ze sterven en ontbinden of verbranden, komt de gebonden koolstofdioxide vrij. Wanneer bomen aan het einde van hun levensduur worden geoogst, wanneer ze het meest waardevol zijn als hout of brandhout, en worden begraven in plaats van te worden verkocht, is het idee dat de koolstofdioxide wordt gebonden en gescheiden wordt gehouden van de atmosfeer van onze planeet. Daarom zijn de coördinatoren van het project, bekend als het Carbon Lockdown Project, van plan om de “biomassa in zuurstofvrije boomgewelven” nog lang op te slaan. De bomen zullen worden begraven of ondergedompeld in water in plaats van te worden gebruikt voor zaken als hout voor huisvesting of pulp, wat de prijzen van hout, brandhout, papier en alle op hout gebaseerde producten verder zal verhogen.
Tijdige bosbranden
De houtkap is geen toekomstidee; Het is al begonnen. Het Amerikaanse zakenblad Forbes meldt dat Kodama Systems mede-oprichter Merritt Jenkins momenteel de testkap leidt in Stanislaus National Forest, gelegen aan de voet van het Sierra Nevada-gebergte in Noord-Californië. Het natuurreservaat beslaat bijna 900.000 hectare en wordt beheerd door de U.S. Forest Service, een onderdeel van het Amerikaanse ministerie van Landbouw. 31% van de Amerikaanse bossen is federaal eigendom.
Momenteel test en verbetert Kodama een semi-autonome oogsteenheid, die acht meter lang is en 17 ton weegt. Het doel is om volledig autonome houtoogstmachines te bouwen die de klok rond kunnen werken zonder menselijke operators, van het kappen van de bomen tot het uit het bos halen. De huidige testmachine van Kodama kan ‘s nachts werken, maar vereist nog steeds menselijke operators. Met satellietconnectiviteit en geavanceerde lidar-camera’s (lichtdetectie en -bereik), vergelijkbaar met die in zelfrijdende auto’s, kan het werk op afstand worden gericht en bewaakt. Degenen die de film Avatar hebben gezien, kunnen ongeveer begrijpen hoe het eruit zou zien.
Kodama gebruikt bosbranden als een van de belangrijkste verkoopargumenten, omdat ze ook aanbieden om te zorgen voor omgevallen bomen en kreupelhout, evenals het uitdunnen van het bos – het bosbeheer dat niet langer wordt uitgevoerd zoals voorheen. Kodama wijst op de bedreiging van leven en eigendommen, evenals de gezondheidsrisico’s van bosbrandrook. Jimmy Voorhis, directeur biomassagebruik en -beleid bij Kodama, vertelt Forbes dat besluitvormers nu naar hen luisteren, vooral nadat de Canadese bosbranden van deze zomer gevaarlijke luchtomstandigheden creëerden in grote steden als New York, Washington, DC en Chicago.
Windmolens vormen bij grote aantallen een ernstige bedreiging voor vogels, vleermuizen en insecten. Uit recent onderzoek blijkt dat de gevolgen voor vogelpopulaties vooral op langere termijn nog veel groter zijn dan eerder gedacht. Voor vleermuizen zijn windturbines nu al de grootste doodsoorzaak. Windturbines blijken ook een grote bijdrage te leveren aan de teruggang van het aantal insecten.
Voor 13.000 dollar (of £ 8.000) kocht de Engelsman Brendon Grimshaw een klein onbewoond eiland op de Seychellen, Moyenne, en verhuisde daarheen voor altijd. Toen hij bijna veertig werd zegde hij zijn baan als redacteur van een der grootste Afrikaanse kranten op om een nieuw leven te beginnen.
In die tijd was er al 50 jaar geen mens op het eiland geweest. Zoals een echte Robinson , vindt Brendon een metgezel onder de inboorlingen, René Lafortune, de zoon van een plaatselijke visser. Samen met René begint Brendon zijn nieuwe huis uit te rusten. Terwijl René slechts af en toe op het eiland kwam, woonde Brendon er tientallen jaren alleen, zonder het eiland te verlaten.
Gedurende 39 jaar hebben Grimshaw en Lafortune 16.000 bomen geplant met hun eigen handen en bijna 5 km voetpaden aangelegd. In 2007 overleed René Lafortune en Brendon bleef alleen achter op het eiland. Hij overleed in juli 2012 in Victoria, Mahé.
De inzet van hen heeft 2000 nieuwe vogelsoorten naar het eiland gelokt en meer dan honderd reuzenschildpadden geïntroduceerd die in de rest van de wereld (inclusief de Seychellen) al met uitsterven bedreigd waren. Dankzij de inspanningen van Grimshaw is op het ooit verlaten eiland nu twee derde van de fauna van de Seychellen thuis. Een verlaten terrein is veranderd in een waar paradijs.
Enkele jaren geleden bood de prins van Saoedi-Arabië Brendon Grimshaw 50 miljoen dollar voor het eiland, maar hij weigerde. “Ik wil niet dat het eiland een bevoorrechte plek wordt voor de rijken. Het is beter dat het een nationaal park is waar iedereen van kan genieten”.
En dat heeft hij gedaan. In 2008 werd het eiland inderdaad uitgeroepen tot nationaal park.* “
Tot en met vrijdag gaan we naar het prachtige Moezeldal. Ook al is de Rijn in talrijke liederen bezongen, in gedichten geprezen, voor ons is de Moezelstreek veel aantrekkelijker, lieflijker, authentieker. En dichtbij.
Een enthousiaste Marlene toont wat er zoal te bekijken en beleven valt rond Cochem:
De zoektocht naar opvangplaatsen voor asielzoekers is voor staatssecretaris Van der Burg (Asiel) is al geen gemakkelijke opgave, maar nu heeft de VVD-bewindsman een nieuwe vijand: de das. De VVD-bewindsman somde tijdens het wekelijkse Vragenuur een reeks tegenslagen op en noemde daarbij ook het beschermde beest. ,,De huisvesting van drie dassen zorgt dat we daar geen achthonderd mensen kunnen huisvesten”, zei Van der Burg in de Tweede Kamer over de opvangplannen in Heumen.
Een Judasboom… (Cercis siliquastrum) heeft U er al over gehoord? Toen wij onderstaande boomplanting vernamen, vroegen wij ons af hoeveel Judasbomen er zouden moeten geplant worden voor elke Judas in de regeringen die ons land teisteren…
