Wie braaf is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Of in EU-Commissietaal: alleen de EU-lidstaten die slaafs de EU-oekazes volgen zullen nog uit de EU-ruif mogen eten.
Weer werd een intern document “gelekt”, het is bijgevolg “zonder opzet” publiek gemaakt, nl. door de FAZ.
Volgens de krant is de EU-Commissie van plan het EU-budget ingrijpend te veranderen. In juli kondigde Commissie-voorzitster Ursula vonder Leyen aan dat ze het budget (de geldverdeelmachine) wil vereenvoudigen. Dus reeds een drietal maanden geleden kondigde ze de oprichting van een fonds aan dat de concurrentiekracht zou moeten aanzwengelen.
Tot op heden wordt een groot gedeelte van de belastingbijdragen der EU-lidstaten over 530 EU-programma’s verdeeld. Dit is volgens de Commissie inefficiënt en om die reden (?) moet de verdeling van de middelen via 27 nationale uitgavenplannen aan de EU-lidstaten lopen.
Om een nepreden en bijhorende preek zit de EU-Commissie niet snel verlegen. Het doel van de hervorming is – naar verluidt – de EU-begroting te vereenvoudigen. Het venijn zit echter in de voorwaarden om in aanmerking te komen van de gulle EU. De lidstaten zullen alleen dan nog geld kunnen krijgen, als zij zich aan de politieke richtlijnen van de EU-Commissie houden. M.a.w. wie buiten de EU-lijntjes kleurt: wordt gestraft. En zo wordt nog maar eens een stukje soevereiniteit van de lidstaten door de EUSSR opgeëist.
In de toekomst moet het budget in vier categorieën opgedeeld worden. Buitenpolitiek , concurrentiekracht, beheer en de subsidies aan de resp. EU-lidstaten. En de EU-Commissie behoudt zich het recht voor de subsidies volgens de gehoorzaamheid van de lidstaten toe te kennen. Voor alle duidelijkheid: de EU-Commissie, met von der Leyen aan het roer, bepaalt hoe de belastinggelden, die door de EU-lidstaten bijgedragen worden, vervolgens verdeeld worden volgens de volgzaamheidgraad der lidstaten.
Kortom: von der Leyen en haar acolieten blijven op EUSSR-koers. Mogen we dit chantage noemen? Wellicht heeft von der Leyen, toen ze in een vorige carrière nog Flinten-Uschi genoemd werd, ook leren drillen.
Het land b zal zonder enige twijfel in het kamp der brave EU-lidstaten blijven.
Oostenrijkse binnenminister Gerhard Karner (ÖVP) verklaarde nadat de Duitse regering haar nieuwe “strenge”-asielpolitiek kond gemaakt had dat zijn land, Oostenrijk dus, “geen personen zou opnemen die uitgewezen worden door Duitsland. En daar zit geen marge op.” Weliswaar heeft Duitsland het recht mensen terug te sturen als een ander EU-land voor hun asielaanvraag verantwoordelijk is, maar dat is een formele procedure waarbij de toestemming van de betrokken lidstaat nodig is. Terugwijzingen n.a.v. controles aan de EU-binnengrenzen zijn niet toegelaten. Aldus Karner.
Sinds jaren maken de EU-Commissie en Apple / Ierland ruzie om geld. Veel geld. De EU-Commissie vindt dat Ierland Apple d.m.v. belastingvoordelen illegaal geld toegestoken heeft. En dit werd nu door het Hof van Justitie van de Europese Unie (zetel in Luxemburg) bevestigd. Het gaat om 13 miljard euro, dat Ierland nu moet terugeisen. (Vonnis van 10.9.24 C-465/20 P)
Het verwijst naar een beslissing van de EU-Commissie van 2016 waaruit moet blijken dat Ierland Apple tussen 1991 en 2014 illegaal gesponsord heeft in de vorm van belastingvoordelen. Concreet: belastingen van buiten de VSA gewonnen winsten van Apple. Het geld werd sindsdien geblokkeerd.
In juli 2020 meende de EU Gerechtshof dat de EU-Commissie niet kon bewijzen dat de belastingakkoorden die Apple met Ierland bereikt had een verboden staatshulp waren. De EU-Commissie ging in beroep – met succes.
Apple argumenteerde dat de winsten vooral in de VSA belast geweest waren en vond dat het geen twee keer belasting hoefde te betalen. De EU-Commissie en het Hof van Justitie zagen het anders, met de b.g. financiële gevolgen voor Ierland en Apple.
Apple ontkent ten stelligste dat het enig belastingvoordeel mocht ontvangen van gastland Ierland.
… Ze worden gewoon met een bus – gratis – naar de EU-bonzen in Brussel gestuurd.
Of het slechts om een provocatie gaat, is ongewis.
Lijkt bevestigd te worden:
De boete voor het niet aanvaarden van de door de EU verplichte opvang van immigranten, werd door Hongarije niet betaald.
Ook Oekraïners vallen onder deze maatregel. Slechts een beperkt aantal Oekraïners – uit onveilige regio’s – krijgen nog opvang en hulp. De rest moet maar elders gaan aankloppen.
Echt waar??? Uiteraard, socialisten denken nooit of nauwelijks aan hun eigen belang.
Kathleen Van Brempt trekt de lijst der sossen in Antwerpen. Of ze een schepenambt ambieert? Of ze dan verdwijnt uit het Europees Parlement? Ze gaf toe dat ze zich in het verleden “te weinig bemoeit” heeft met Antwerpen en zich vooral met de EU bezig gehouden heeft. Groen blijft haar voorkeur dragen als bevoorrechte partner. Niet de PVDA. De rest “zullen we wel zien”. “Uiteraard niet het Vlaams Belang”.
Cumuleren? Neen, hoor, dat doen “wij” niet. Wat dan wel? Met de rechter hand op het linkse hart: ze “weet het niet”. En ja, ze engageert zich voor de volle 100%. Het is heel duidelijk: niemand staat op de verkiezingslijst met de wens “schepen” te worden, zegt schuddebol Kathleen. Haar ambitie is: “we willen heel groot worden”. En ze zal haar rol in Antwerpen opnemen.
Waarmee duidelijk gemaakt werd dat ze haar “verantwoordelijkheden” in het EU-parlement niet zal verlaten…
Iets zegt ons dat het financiële plaatje er iets mee te maken heeft.
Schepenambt: 10.106 euro bruto per maand + allerhande zitpenningen*
Dat wat een gemeenteraadslid opstrijkt, valt te verwaarlozen in vergelijking met de vergoedingen voor schepenen en EU-parlementsleden.
EU-parlementslid: 7.850 euro netto per maand + allerhande vergoedingen, zoals 350 euro per dag dat ze aanwezig zijn in het EU-parlement én een forfaitaire vergoeding van 4.950 euro per maand, te verdelen onder de medewerker op het kabinet. Naar verluidt is hierop geen controle en wordt het bedrag dikwijls – zo niet meestal – gewoon integraal op de rekening van het EU-parlements lid gestort. In totaal: mag een EU-parlementslid ca. 13.000 euro per maand verwachten.*
Bekijk onderstaand filmpje met uitgebreidere verduidelijkingen:
Ondertiteling en vertaling naar het Nederlands via icoontjes onderaan
Wie geeft de opdracht tot censuur op sociale media?
Ze noemen het de hoeder van de democratie, de verdediger van onze vrijheden. Het liberalisme presenteert zich als het bastion van openheid en progressie. Maar achter dit glanzende masker schuilt een verontrustende realiteit.
Mark Zuckerberg, de CEO van Facebook, onthulde onlangs hoe de Amerikaanse overheid tijdens de coronapandemie druk uitoefende op sociale mediaplatforms om berichten te verwijderen die niet strookten met de officiële lijn van het regime. Berichten over het virus, berichten over Hunter Biden — allemaal moesten ze verdwijnen. Dit is geen samenzweringstheorie, dit is geen wilde speculatie; dit is harde realiteit.
Wat in de Verenigde Staten mogelijk is, is dat ook bij ons denkbaar? De geschiedenis toont aan dat wanneer regeringen de macht dreigen te verliezen, ze hun toevlucht nemen tot de controle van informatiestromen.
In België is Vlaams Belang, de grootste oppositiepartij, al jaren het doelwit van dergelijke censuurpraktijken. Of het nu gaat om openlijke censuur, waarbij berichten worden verwijderd, of subtielere vormen zoals ‘schaduwbannen’ waarbij berichten wel worden geplaatst maar amper worden gezien, het patroon is duidelijk. Dit zijn geen op zichzelf staande incidenten. Dit is een systematische poging om politieke tegenstanders te onderdrukken en de macht te behouden. Dit is hoe een regime zichzelf beschermt tegen het volk.
De uitspraak van het Hof van Beroep in Gent, waarbij Facebook werd veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding voor het opleggen van een schaduwban aan mijn pagina, bewijst dat deze praktijken meer zijn dan speculatie; ze zijn een bewezen feit. Het bestaan van zulke censuurpraktijken werd jarenlang ontkend, maar nu is het duidelijk: Big Tech kan verkiezingen beïnvloeden door bepaalde meningen te promoten en andere te verbergen.
Net zoals in de Verenigde Staten, waar Facebook handelde op bevel van de regering-Biden, moeten we ons afvragen of er in België ook sprake is van politieke inmenging. Zijn er contacten tussen de Belgische regering en socialemediabedrijven? Wordt er druk uitgeoefend om bepaalde inhoud te verwijderen of te verbergen? Vooruit wou begin dit jaar nog politieke advertenties verbieden.[1] Het lijkt erop dat de huidige machthebbers koste wat kost hun positie willen behouden, zelfs als dat betekent dat ze zich moeten verlagen tot het manipuleren van de informatiestroom naar de burger.
Ook de Europese Unie speelt hier een sleutelrol. Met de Digital Services Act (DSA) hebben ze een nieuw wapen in handen om de vrije meningsuiting te knevelen. Die Digital Services Act (DSA) is namelijk wetgeving van de Europese Unie die erop gericht is om digitale platforms, zoals sociale media en marktplaatsen, verantwoordelijk te maken voor de content die op hun platforms wordt geplaatst, met als doel het ‘verbeteren van de online veiligheid en transparantie’. De wet verplicht platforms om illegale inhoud snel te verwijderen en misleidende informatie tegen te gaan.
Thierry Breton, Europees Commissaris voor de Interne Markt, heeft sociale mediabedrijven herhaaldelijk opgeroepen om strenger op te treden tegen zogenaamde “desinformatie” en “schadelijke inhoud.” Maar wie bepaalt wat desinformatie is? Wie bepaalt wat schadelijk is? Niet het volk, maar de bureaucraten in Brussel. Ze willen een internet waarin alleen hun waarheid de waarheid is. Ze willen een democratie waarin vrijheid betekent: het recht om te zwijgen. De houding van Breton laat zien hoe de EU bereid is om met harde hand te reguleren en te controleren wat wel en niet gezegd mag worden op het internet. Dit is niets minder dan een gecoördineerde poging om de vrije meningsuiting in te perken en politieke oppositie te onderdrukken.
video is meer dan een jaar oud – dus intussen van toepassing op iedereen die het waagt een ander geluid te laten horen op sociale media
Dit alles toont de ware aard van het liberalisme: een systeem dat de controle wil behouden door middel van censuur en manipulatie. Dit is geen toeval; het is een bewuste strategie om de macht te behouden en oppositie te verzwakken. Het liberalisme van vandaag, zoals uitgevoerd door bepaalde regeringen en hun bondgenoten bij Big Tech, kan zonder overdrijving als totalitair worden bestempeld. Geen democratie, maar technocratie. Big Tech heeft de macht om onze gedachten te sturen, onze meningen te manipuleren. Ze beslissen wie gehoord wordt en wie in de schaduw moet blijven. En dit alles onder het mom van vrijheid en vooruitgang. Dit is niets minder dan techno-fascisme.
Hiertegenover staat het nationalisme, dat vrijheid en burgerlijke rechten verdedigt. Nationalisme pleit voor een transparante, open samenleving waar de belangen van de eigen bevolking centraal staan en waar iedereen het recht heeft om zijn of haar mening vrijelijk te uiten, zonder angst voor censuur. In een nationalistische visie is vrije meningsuiting een fundamenteel burgerrecht dat niet mag worden aangetast door politieke machthebbers of door grote technologiebedrijven die handelen in hun belang.
Het is daarom essentieel dat we ons bewust worden van de gevaren van de huidige ontwikkelingen en in actie komen om onze democratische rechten te beschermen. De vraag is niet of censuur plaatsvindt, maar hoe diep het gaat en hoeveel invloed de overheid werkelijk heeft op deze processen. De strijd voor vrijheid en burgerlijke rechten gaat door, en het is aan ons allen om ervoor te zorgen dat we deze rechten verdedigen tegen de steeds groter wordende dreiging van overheids- en Big Tech-censuur.
Nationalisme biedt hier een antwoord: het verdedigen van de vrijheid van meningsuiting en het verzekeren dat de macht in handen blijft van het volk, niet van een selecte groep machthebbers die hun positie koste wat kost willen behouden.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang
Als men de derde wereld binnenhaalt, wordt men zelf de derde wereld.
Het is een open deur intrappen: onze steden verloederen met de dag steeds meer. Niet alleen ons geliefde Antwerpen, het gehate Brussel… maar ook talrijke steden in andere westerse landen waar de verrijking toegeslagen heeft.
Hier volgen enkele voorbeelden van steden die om zeep gekleurd werden:
Londen: in het jaar 2020 woonden er 3.2 miljoen immigranten, of 37% van de bevolking
Athene: in het jaar 2023 woonden er ca. 850.000 immigranten, of 18% van de bevolking
Stockholm: in het jaar 2023 woonden er meer dan 650.000 immigranten, of 25% van de bevolking
Brussel: in het jaar 2023 was 30% van de 1.2 miljoen inwoners immigranten. (en daarmee worden niet de EUrocraten bedoeld!)
Marseille: in het jaar was ca. 35% van de 870.000 inwoners van buitenlandse origine
Berlijn: in 2023 huisden er ca. 1 miljoen immigranten, goed voor 30% van de bevolking
Parijs: in 2023 telde men bij de bevolking 20% immigranten.
De lijst kan aangevuld worden met ontelbare andere steden: Antwerpen, Wenen, Rotterdam, Hamburg met telkens dezelfde problemen.
Meer details vindt u bijgaande video. Er is één constante: politici zijn bezorgd…
Lieve kijkbuiskinderen, nu snel naar jullie warme bedjes. Oogjes toe en snaveltjes dicht.
