Willen we Oekraïne, hét armste land van Europa, met schokkende corruptiecijfers, erbij nemen om de VSA en diens EU-vazal te plezieren? Betalen we nog niet genoeg belastingen? Is dit wat de Great Reset voor ons in petto heeft?… Allemaal even arm???
Zelfs Roemenië heeft een BNP dat 5 x hoger ligt dan dat van Oekraïne.
Ingedeeld in kleuren zoals zichtbaar op de kaart, rechts in beeld:
Op de wereldranglijst staat Oekraïne zelfs achter o.a. Tunesië, Egypte, Jordanië, Jamaïca… op plaats 112 van de 190 met 51% van het wereldgemiddelde.
Hoe lang nog eer de bevolking protesteert tegen de EU, de regering, tegen de verplichte solidariteit met Oekraïne? Toen Turkije N-Cyprus en N-Syrië binnenviel en bezette, nog steeds bezet houdt, Israël de Syrische Golanhoogte bezette en annexeerde, de VSA Oost-Syrië de facto onder hun bestuur plaatsten… welke sancties werden toen opgelegd?
Toen de eerste geruchten verspreid werden over het NAVO-lidmaatschap van Zweden en Finland, werd Zwitserland uitgenodigd hun ingeslagen pad te volgen. Zwitserland speelt sinds mensenheugenis een voortrekkersrol qua diplomatie. Menig EU-lidstaat paste van dag tot dag hun diplomatieke houding aan naar gelang de situatie in Oekraïne veranderde. Duidelijk is echter dat Zwitserland slechts één politiek handhaafde, de beste politiek: neutraliteit.
Zowel voor- als tegenstanders van Poetin zaten vol spanning te wachten op 9 mei. Maar niets gebeurde: geen dreigementen, geen afrekening, geen beloftes. Niets. Poetin hield een korte toespraak maar liet niet in zijn kaarten kijken.
De VSA wilden dat Zwitserland het pad van Zweden volgde: zowel Zweden als Finland bleven immers neutraal tijdens de koude oorlog, maar nu hebben ze beslist het loreleigezang van de NAVO, resp. de VSA, te volgen. Blijft Zwitserland het land énige land dat weerstand biedt aan verleiding en chantage; het werd duidelijk gemaakt, niet door grote bombastische persmededelingen, maar wel door… het vrij geven van Russische eigendommen die in Zwitserland in bewaring gegeven waren. Een moedige beslissing die – waarschijnlijk, uiteindelijk, hopelijk… – geen windeieren zal leggen.
Naar verluidt zou er ca. 213 miljard dollar aan Russisch kapitaal, eigendom van Russische oligarchen, aan (een) Zwitserse bank(en) toevertrouwd zijn. De EU oefende druk uit om deze te identificeren, bekend te maken, en vervolgens te bevriezen… Wat dus niet gebeurde vermits de bankoverheid donderdag stelde dat de fondsen moeten vrij gegeven worden vermits de bank niet kon vaststellen of deze wel degelijk het het eigendom of resp. onder het beheer van een bepaald persoon staan.
Zwitserland kan niet zomaar fondsen bevriezen als het geen “voldoende redenen” heeft, dixit Erwin Bollinger, hoofd van SECO (Bilateral Economic Relations Division at the State Secretariat for Economic Affairs). Banken zijn tenslotte geen deurwaarders.
Het westen kan slechts toekijken. En proberen de Zwitsers te overtuigen. De Helsinki Commission o.l.v. de VSA, die de zgz. veiligheidssamenwerking in Europa coördineert, oordeelde: “Zwitserland is een waterdrager van dictator Poetin en zijn trawanten.”
Zwitserland is niet onder de indruk; zoals we in een vorige bijdrage als schreven: Zwitserse wapens en munitie mogen niet naar oorlogsgebieden geëxporteerd worden – hier werd fijntjes aan herinnerd toen Duitsland ervan uitging dat Zwitserland wel een oogje zou dichtknijpen…
Hoe men kan zondigen en toch niet in de hel belanden, hebben we in vorige bijdragen beschreven. Of in de hedendaagse versie: hoe betalen in de verboden Russische munt, de roebel, en toch niet in de bodemloze EU-kerker der sancties belanden.
De sancties van de EU zijn doorspekt met zwarte humor. De Italiaanse energiereus Eni zal een roebel rekening openen bij de Gazprombank om de betaling van het ontvangen Russisch gas te verzekeren. Nochtans had Eni’s grote baas Claudio Descalzi eind maart nog moedig verklaard dat “Eni niet in roebels zal betalen, geen roebels heeft en dat de contracten stipuleren dat energiebetalingen in euro zouden moeten vereffend worden”.
Blijkbaar waren de EU-sancties niet voor iedereen even duidelijk. De EU-commissie verduidelijkte maandag met een gebruiksaanwijzing hoe de sancties te omzeilen volgens het motto “een goed gedacht en een kurken ziel doet je boven drijven”. De sancties verbieden niet expliciet het openen van een roebelrekening.
Let wel, Eni houdt een slag om de arm: Eni zal doen zoals gevraagd door Moskou, maar houdt voet bij stuk: de inhoud van het gascontract wordt in se niet gewijzigd, de euro-roebel-rekeningen bij Gazprombank zijn tijdelijk en bovendien is Eni niet van plan nog een lange termijncontract af te sluiten. Applaus op de banken voor de standvastigheid van Eni…
Nochtans had een woordvoerder van de EU-commissie dinsdag getoeterd dat dit wel degelijk een inbreuk is op de EU-sancties. De Italiaanse premier Draghi, op bezoek in de VSA, noemde de regeling aanvaardbaar zolang deze niet formeel in strijd met de EU-sancties verklaard wordt en noemde het een “grijze zone”. Of eerder: een “gasnevel”. Het begint verdacht veel op taqqiyya te lijken.
Gazprom is goed voor ca. 40% van het Italiaanse gasverbruik. Italië is intussen op zoek naar nieuwe leveranciers, eventueel uit Afrika of een ander gasexport-land. De vraag is hoe snel de ontdekte olie- en gasvoorraden voor de kust van Ivoorkust kunnen aangeboord worden:
Lavrov trekt naar het M.O. en geeft in zijn persmededeling in grote lijnen de inhoud van ons vorig artikel weer:
Hij had het o.a. ook over de in beslagnames van eigendommen en bezittingen van Russische burgers, over het vermoeden van onschuld tot de schuld bewezen is en over alle westerse waarden en normen waarop het westen zo prat ging…
De EU dreigt met een invoerstop van Russisch olie en gas. Wie wordt echter het slachtoffer? Wie zal eronder lijden?
De EU eist een invoerverbod van Russisch olie en gas en geeft daarmee de indruk dat men Rusland met die maatregelen zal pijn doen. Wellicht is dit zo op korte termijn – de vraag blijft echter onbeantwoord wie het op korte termijn meer pijn zal doen: Rusland of de EU? Wie op lange termijn eronder zal lijden is duidelijk.
Wat zijn de verschillen tussen de levering van olie en gas? De EU zet haar kaarten in eerste instantie op een embargo van olie; dit zou in het 6de sanctiepakket moeten begrepen zijn. Vooral Hongarije*gaat nog steeds dwars liggen. Het noemt het een “atoombom voor de eigen industrie”.
De reden dat de EU het liefst onmiddellijk een olie-embargo wil opdringen is dat olie vooral met tankschepen vervoerd wordt en dat men het Russische olie relatief eenvoudig zou kunnen vervangen. Tot zover de theorie. De praktijk is iets ingewikkelder. Maar toch: de Russische olie laat zich in principe zonder droogleggingsgevolgen vervangen, ook als de prijzen voor benzine, diesel, verwarmingsmazout en andere olieproducten in de EU naar een recordhoogte zouden stijgen.
Daar de EU dan olie zou moeten kopen die tevoren door andere landen werd gekocht zouden deze landen nieuwe leveranciers moeten zoeken en daar zou Rusland de olie, die voor het embargo aan de EU geleverd werd, aan kunnen verkopen. Deze landen hebben immers onverkort olie en derivaten nodig. Rusland moet zich dan naar deze markt richten, de prijs aantrekkelijk maken (… zoals bij Indië het geval is), en uiteindelijk zou Rusland nog steeds olie leveren… alleen de eindbestemming verandert. We tekenen hier nu een simplistisch beeld, maar uiteindelijk gaat het om vraag en aanbod – problemen die op te lossen zijn.
De situatie met gas is helemaal anders. Derhalve heeft de EU nog niet een onmiddellijk gasembargo verordend. Het Russische gas is voor de EU-afnemers niet op korte termijn vervangbaar. En al helemaal niet aan dezelfde prijs. Er zijn immers veel minder LPG- dan olietankers. De huidige LPG-vloot is voornamelijk met de bevoorrading van Azië bezet.
Als de EU geen Russisch gas via de pipe-line verbindingen importeren wil, dan treedt ook hier vraag en aanbod op de voorgrond, die de prijs van het LPG-gas én het vervoer met de bestaande LPG-tankers zal bepalen. Het Russische gas kan men niet zomaar vervangen door LPG. Ook als hier voldoende aangeboden wordt, dan steekt onmiddellijk het transportprobleem de kop op. Bovendien zijn er in de EU niet voldoende LPG-terminals om de bevolking te voorzien van gas. Ze zullen dus nog moeten gebouwd worden. Op korte termijn: geen oplossing.
Voor Rusland komen er ook dergelijke problemen: als de EU het Russische gas niet meer wil, dan kan Rusland niet zomaar het gas vloeibaar maken en met tankers naar Azië vervoeren. Ook Rusland zou eerst LPG-tankers en bijkomende -terminals moeten bouwen.
Als de EU met Hongarije i.v.m. een olie-embargo tot een akkoord zou komen, dan zullen wij dit zeer zwaar voelen: de prijzen van olieproducten zullen snel nog meer stijgen. En van deze prijsstijging zou Rusland onrechtstreeks profiteren omdat het dan het Russische olie duurder op de wereldmarkt kan verkopen. Tijdens de fase, tijdens dewelke de EU een vervanging voor de Russische olieleveringen zoekt, zou Rusland op de wereldmarkt meer kunnen factureren voor de olie.
Om aan te tonen hoe nerveus de oliemarkt is: toen de EU het vervoer van Russische olie in Europese schepen uit het sanctiepakket haalde, daalde de prijs van de olie op de wereldmarkten.*
Rusland heeft bij de gasverkoop een voordeel: ook zonder de bouw van LPG-terminals zijn China en Indië vanuit Rusland via een pipeline bereikbaar. En Rusland heeft zich al richting Azië heroriënteerd. Binnen enkele jaren zou Rusland het verlies van de EUropese markt compenseren via nieuwe pipelines naar Azië, waar de vraag stijgende is.
En daar zal de EU het volgende probleem zien opduiken want de EU moet economisch met Azië concurreren. De machtsverdeling in de concurrentiestrijd is momenteel: Azië heeft het concurrentievoordeel van lagere lonen – de EU lagere energiekosten. En dat precaire evenwicht zal snel verstoord worden als de EU haar kaarten op het duurdere LPG-gas zet. En als de Aziatische landen binnen enkele jaren volop Russisch gas via pipelines kunnen invoeren… ja dan… ziet het voor onze bedrijven niet gunstig uit.
De EU-commissie en de EUropese politici die een olie- en gasembargo tegen Rusland eisen, schieten in eerste instantie in eigen voet. Op korte termijn zou het zelfs tot olie- en gastekorten kunnen leiden. En wat zelfs een blinde ziet: tot onbetaalbare prijzen aan de pomp en bijzonder koude winters. Een Russisch gasembargo is niet op korte termijn te vervangen. De nationale regeringen zullen voor de keuze staan: ofwel de verwarming van bevolking stilleggen of de industrie vleugellam te maken. Bovendien zou de hogere energie kost niet alleen tot inflatie maar bovendien tot een concurrentienadeel voor onze economie leiden met verlies van banen.
Wat de EU momenteel doet is de hielen likken van de VSA, die een markt voor hun LPG-gas gecreëerd hebben in Europa. En mooi meegenomen, daar bovenop hebben de VSA een economische concurrent in Europa fel verzwakt.
Politiek gezien handelt de EU bijzonder kortzichtig. Ooit zal de omgang met Rusland genormaliseerd moeten worden en dan is het niet bijzonder verstandig alle bruggen op te blazen. Tenslotte maakt Rusland tot aan de Oeral deel uit van Europa en liggen de exceptionele VSA aan de andere kant van de Atlantische Oceaan.
“Bent u het met FVD eens dat dit verbod op gespannen voet staat met de vrijheid van meningsuiting? Bent u het met FVD eens dat het onwenselijk is dat de EU zonder tussenkomst van de rechter of enig parlement deze verboden kan opleggen?” vroeg Hiddema.
In de VSA klopt men zichzelf op de schouder: zaken doen en tegelijkertijd de Barmhartige Samaritaan uithangen. Het idee is niet nieuw, werd tijdens WOII al toegepast omdat het niet fair was dat alleen Groot Brittanië de last van de weerstand tegen nazi-Duitsland moest dragen.
Om die reden weken de VSA af van het normale concept: nl. boodschappen in het winkelmandje én aan de kassa onmiddellijk betalen. Toen had men het grandioze idee wapens te verhuren of lenen onder het motto “Lend and Lease” en tegelijkertijd zijn handen wassen in onschuld – de VSA kan zgz. “neutraal” blijven – zoals Roosevelt het concept in 1940 voorstelde:
“Teneinde de steun van de Amerikaanse bevolking te verkrijgen, gebruikte president Roosevelt in een radiotoespraak van 17 december 1940 de beroemd geworden beeldspraak van de buurman wiens huis in brand staat en hem de tuinslang te leen vraagt. “Ik zou dan niet zeggen, buurman, mijn tuinslang heeft 15 dollar gekost en die moet u mij eerst betalen. Ik hoef geen 15 dollar, ik wil alleen mijn tuinslang terug als de brand is geblust.” Mede door deze analogie werd bereikt dat de wet werd aangenomen, ook al was er een felle discussie in het Congres.” Wikipedia
Het is vooralsnog niet bekend welke wapens (en alles wat ermee samenhangt) de VSA volgens dit systeem aan Oekraïne willen lenen. Bekend is wel de omvang: 33 miljard US dollar. Niet echt dat waarop de Oekraïense president Zelensky gehoopt had; hij eiste recent 7 miljard US dollar per maand!
Daar er in de wereld weinig of niets gratis is willen de wapenfabrieken blijkbaar dat hun waren betaald worden. Dat Oekraïne hiertoe niet in staat is, zal niemand verbazen, ook niet zonder oorlog. Dus… wie mag dan de factuur vereffenen? Als het de VSA niet zijn, Canada, Afrika, Indië, de VAE, Saoedi-Arabië of Australië ook niet, Rusland al helemaal niet… wie blijft er dan over? … hoe solidair wil de EU zijn? Met quota berekend per lidstaat? Met nog zwaardere nationale schulden en inflatie? En dan hebben we het nog niet over de kosten van de heropbouw gehad. U zal ook begrijpen dat militair materiaal lenen of huren niet te vergelijken is met het huren van een tuinfrees. De kans dat militair materiaal in onberispelijke staat teruggegeven wordt is eerder klein…
“Under the measure, Ukraine can request streamlined transfers of U.S. weapons and other security assitance. The U.S. will get guarantees that the country will replace or reimburse the assets at a later date. (CNBC)”
Ned. vert.: Met deze maatregelen kan Oekraïne gestroomlijnde leveringen van VS wapens en andere veiligheidssteun. De VSA zullen garanties krijgen dat het land op een latere datum de goederen zal vervangen of vergoeden.
Het Amerikaanse parlement stemde met grote meerderheid in voor het concept, dat dateert uit WOII, de zgn. “Ukraine Democracy Defense Lend-Lease Act”, waarmee de Biden-regering aan Oekraïne militair materiaal kan lenen en verhuren. Begin april keurde de Senaat de wet al goed. Intussen zette Biden ook zijn handtekening ter goedkeuring. Neem nota van de naam der wet: “Democracy” mocht niet ontbreken… alsof deze wet iets met democratie te maken heeft.
De wet werd goedgekeurd met 417-10 – de 10 nee-stemmen kwamen van de Republikeinen. De wet zal het mogelijk maken onbeperkt – zowel in hoeveelheid als in tijd – hulp te sturen zonder dat er telkens goedkeuring van het Congress voor nodig. Het is een boodschap aan Rusland dat er geen einde komt aan de toevloed van wapens en munitie.
Politiek analist Cato verwoordde het zo:
“Biden will more or less be able to lease any weapons systems he wants to Ukraine without the broad requirements that Ukraine would need to pay us back,” Cohen said. “It gets rid of the entire bureaucratic process to sell a weapon. Now, you can just lease it.”
The United States used the Lend-Lease program during World War II to increase its involvement in the war and quickly lend arms to allies in the fight against the Nazis while remaining neutral in the conflict. The Roosevelt administration sent $50 billion to more than 30 allies under the program.
Cohen said the new Lend-Lease program could become especially helpful if the war with Russia gets worse.
“Having this bill passed makes it a lot easier for the U.S. to escalate very quickly,” he said. “The effect it will have if everything stays status quo is probably not much. If the U.S. wants to increase its involvement with far more advanced weapons, this bill makes that a lot easier.”
Ned. vert.: Biden kan nu quasi elk wapensysteem aan Oekraïne verhuren zonder dat Oekraïne ons hiervoor moet betalen. Zonder bureaucratisch gedoe bij een wapenverkoop. De VSA kunnen op de achtergrond “neutraal” blijven. Als de VSA meer gesofisticeerde wapens willen inzetten, dan maakt deze wet het mogelijk.
Wetende dat gratis niet bestaat, komt het idee van Macron – een uitbreiding van de EU met politiek-sympathieke landen – dan ook niet uit de lucht gevallen. “Desnoods moeten de verdragen maar gewijzigd worden”. Onze Alexander wist als volleerde waterdrager er nog wat aan toe te voegen: energie, defensie en EU-uitbreiding. Laat die drie thema’s nu bijzonder actueel zijn in het land Oekraïne.
Stilaan stapt Alexander De Croo (Open VLD) met zijn Europees engagement in de voetsporen van zijn voorganger en partijgenoot Guy Verhofstadt. Voor de Belgische premier staat Europa op een kruispunt. “De Unie moet haar verantwoordelijkheid voor het volledige continent nemen.” Citaat uit: De Croo spreidt Europese vleugels verder uit
Met de Macrons, de Vrhfstdts, de Michels en Decroo’s worden we verkocht waar we bij zitten. Niet toevallig allemaal behorende tot dezelfde blauwe partijrichting.
