Categorie archieven: EU
Quo vadis, Syria?
… en in het verlengde: Quo vadis, Europa?
Op 9 en 10 mei hield men in de zgn. EUropese hoofdstad, Brussel, een conferentie die vrijgevige weldoeners moest optrommelen om Syrië steun te verlenen. De naam alleen al “Syria Donor Conference” is een dikke leugen. Syrië wil men helemaal niet ondersteunen – alleen de terroristenenclave Idlib, waar de regering niets te zeggen heeft.
Sinds meer dan 11 jaar lijdt de Syrische bevolking onder de verwoesting – letterlijk en figuurlijk – die door krachten van buitenuit over het land raasden. Nog steeds is een gedeelte van het grondgebied door buitenlandse troepen bezet. Troepen die alles behalve een vredesmacht moeten voorstellen, integendeel, troepen die de bodemschatten, historische antiquiteiten en rijkdom roven en voor eigen rekening verkopen.
Terwijl de wereld verontwaardigd reageerde op de Russische “speciale interventie” in Oekraïne, wordt de inval van Turkije in Noord-Syrië – en de verwachte tweede invasie eerstdaags – samen met de Amerikaanse bezetting ten oosten van de Eufraat gewoon doodgezwegen. Turkije wil dit verkopen zgz. voor de veiligheid van de buurlanden. En om de Syrische vluchtelingen, die sinds jaren in Turkije verblijven, over de grens te verdrijven. Eens gezuiverd van de Koerden, is daar immers plaats genoeg en is Erdogan één zorg kwijt die zijn herverkiezing in het gedrang brengt.
Sinds 11 jaar kreunt de Syrische Arabische Republiek, Syrië met aan hoofd de steeds weer herkozen, door het westen verguisde, president Assad, onder de voortdurende sancties en embargo’s. Strafmaatregelen die éénzijdig opgedrongen en uitgesproken werden – zonder VN-legitimatie – door de VSA. Nog steeds wordt de bevolking gestraft door een buitenlandse macht die, in het verlengde, iedereen die het waagt Syrië te helpen, aan de heropbouw steun te verlenen, er handel mee te drijven… mee te straffen voor de euvele moed zich niet neer te leggen bij de VSA-oekazes. Nog steeds wordt de bodemrijkdom – zij het olie of graan – gestolen en elders verkocht. Nog steeds mag Israël zonder enige kritiek “pro-actief” Syrië op raketten trakteren onder het mom Irans duivelse praktijken te willen verhinderen. Nog steeds geldt als devies: de democratische verkozen Syrische regering ten val te brengen.
Dankzij het ingrijpen van Rusland slaagde het westen en buurland Israël er niet in de Syrische staat volledig in een eindeloze chaos – volgens het model Libië en Irak – te storten. Syrië had immers de euvele moed zich te verzetten tegen de bevelen uit de VSA. Erger nog, Syrië kon niet met het financiële wapen “tot de orde geroepen worden”, want Syrië was toen immers quasi schuldenvrij. Syrië kon niet gechanteerd worden om de Amerikaanse politieke lijn te volgen. Bovendien beschikte Syrië over olie en gas, had het een welvarende landbouw, kon praktisch zelf in de eigen noden voorzien… Dàt konden de VSA niet toelaten. We hebben in de loop der jaren waarschijnlijk alles tezamen boeken geschreven over de toestand in Syrië, over de kuiperijen, de leugens, de gifgasscenario’s, de zgn. “rebellen”, een koosnaampje voor de islamterroristen, waarvoor niemand veilig was. Tien jaar met één mantra in de poco media: Assad moet weg. Met alle middelen.
Zo brachten de VSA wapens en huurlingen naar Syrië – Turkije stak graag een handje toe, de droom van een neo-Ottomaans Rijk lag in het verschiet – en staken de lont aan wat men een “burgeroorlog” noemde. Tegelijkertijd bezetten buitenlandse troepen gedeeltes van het land, bombardeerden zij uni-sono Syrische steden, de infrastructuur en de bevolking. Dit allemaal om de democratiegedachte uit te dragen… De stad Raqqa werd grotendeels verwoest evenals de helft van Aleppo en quasi heel het industriële hart van Syrië. De economie, de landbouw, lag op apengapen. Miljoenen vluchtelingen binnen en buiten de Syrische grenzen. Dàt Europa hierdoor ook deelde in de klappen – ontwrichting van de maatschappij – was voor de VSA mooi meegenomen. Herkent u het scenario dat zich ook in Oekraïne afspeelt? Jarenlang werd Oekraïne door de VSA opgejut tégen Rusland, hield het zich niet aan afspraken – Minsk I en II, NAVO uitbreiding, gasfacturen… Europa wordt er massaal armer door. En de VSA blijven buiten schot, leveren wapens, hebben Nord Stream 2 vakkundig uitgeschakeld en vervolgens volgt de EU-Commissie “his masters voice” waardoor onze industrie, economie, financiële toestand, de samenleving compleet naar de vaantjes geholpen worden door de vazallenhouding van de over het paard getilde EU-dictators.
Keren we terug naar Syrië: met de hulp van Rusland kon de Syrische regering de controle over het land voor een groot gedeelte weer herstellen, behalve in het noordwesten, in Idlib, waarheen de terroristen – na hun overgave – een vrijgeleide kregen en dat vervolgens door Turkije bezet werd. De opbrengsten van de “Donor conferentie” gaan integraal naar de gebieden die niet onder de controle van de Syrische regering vallen. We laten het gebied ten oosten van de Eufraat even buiten beschouwing; daar “genieten” de Koerden de Amerikaanse bescherming in ruil voor de vrijwillige afstand van olie en oogstopbrengsten. Niet overal echter: in het noorden ligt het jachtgebied van Erdogan.
De heropbouw van de verwoeste regio’s op het grondgebied van de Syrische regering wordt opzettelijk en zelfs fanatiek door het westen verhinderd. Er is bv. sinds 11 jaar een embargo op cement en andere bouwmaterialen. Bovendien mag Syrië geen rol spelen op de wereldmarkten. Syrië heeft geen milde schenkers nodig maar in eerste instantie een afschaffing van de strafmaatregelen waaronder vooral de bevolking te lijden heeft. En dàt wil de VSA regering ten allen prijze verhinderen – eender hoe lang het duurt. Cuba is hiervan een welbekend voorbeeld. Maar ook Noord-Korea, Iran, Venezuela en ook Rusland. Bij al deze voorbeelden van haat t.o.v. een andere wereldvisie is het onverhulde bevestigde doel de bevolking zo lang en ze diep mogelijk te kwellen tot deze tegen haar democratisch gekozen regering opstaat.
De poco media spelen hun rol mee. N.a.v. de zgn. Donor Conference werden de gifgasbeschuldigingen nog eens boven water gehaald – ook als deze tot in den treure ontkracht werden – zelfs door een onderzoeksploeg van de OPCW – waarna het verslag hieromtrent verticaal geklasseerd en vervolgens moést aangepast worden naar de wensen van de eiser.
Rusland krijgt – omwille van de hulp aan de Syrische regering – nu ook de zwarte piet voor wat er in Syrië gebeurd is. Je houdt het niet voor mogelijk! Inderdaad, had Rusland niet geholpen, dan was Syrië nu een lappendeken met stammentwisten, religieuze fatwa’s en… konden de VSA & bondgenoten hun zin doen.
De toegezegde gelden van de zgn. Donor Conferentie gaan integraal naar de terroristenburcht Idlib. Wat een opmerkzame toeschouwer daarbij mist is een bijhorende oproep aan de VSA en Turkije hun bezetting van het Syrische grondgebied te beëindigen. Eveneens, en in het verlengde, wordt er met geen woord gerept over de recente en aanhoudende Turkse aanvallen tegen de Koerden op Iraaks grondgebied.
De VSA en de NAVO – kortom het westen zo vol van zichzelf en hun fameuze waarden – handelen steeds volgens hetzelfde stramien. Eerst wordt een ongehoorzaam, in ongenade gevallen, land gedestabiliseerd, geïnfiltreerd, omgekocht of gechanteerd. We verwijzen naar Joegoslavië en Oekraïne. Dan wordt het “onder controle gebracht”. Maar niet gestabiliseerd – het moet immers een smeulend kruitvat blijven. We verwijzen naar Libië of Irak. Dankzij de Russische hulp, lukte dit niet in Syrië. De totale verwoesting bleef uit. Assad bleef zitten en werd herverkozen. Bijgevolg màg het land niet heropgebouwd worden. Aan de sancties en embargo’s komt geen einde, zo lang het “exceptional” VSA de wereld naar hun hand kan zetten.
A propos, sancties. Met welk recht werden deze uitgesproken en anderen opgedrongen? Waarom bestaan ze überhaupt nog? Daaraan wordt geen enkele conferentie gewijd. Maar wel aan het Gutmenschen-imago met hulpacties waarbij men zich niet de vraag mag stellen of die überhaupt wel zin hebben. Of ze op de juiste plaats terecht komen en of er nergens iets aan de vingers blijft plakken. Het is geen toeval dat dit uitgebreid bij Turkse media aan bod kwam:
Uiteraard wordt er stilletjes over gezwegen waarom er nood is aan hulp… nood die veroorzaakt werd door het westen. Een perfecte westerse logica: we slaan eerst alles kapot en vervolgens kunnen we hen afhankelijk maken van onze hulp. Maar wel wordt verwacht braafjes erkentelijkheid tonen.
De Arabische wereld schijnt intussen begrepen te hebben dat men best zijn eigen koers vaart. Tijdens de Gulf Cooperation Council (GCC) woensdag bleek dat men niet geneigd is de westerse sancties tegen Rusland te volgen. Syrië werd intussen weer in de Arabische rijen opgenomen en zelfs Saoedi-Arabië is weer op gespreksstatus met Iran.
De zgn. “Syria Donor Conference” is een dikke leugen. Het is een inzamelconferentie voor de vijanden van Syrië, waarbij sowieso uitgesloten wordt dat de Republiek Syrië, met president Assad aan het hoofd, één enkele eurocent (of dollarcent) hiervan mag ontvangen. Daar moet geleden worden. Ze kunnen daar niet genoeg afzien voor hun onverantwoordelijk stemgedrag. Eigen schuld, dikke bult. Ook de trieste omstandigheden in de vluchtelingenkampen in Libanon mogen niet opgelost worden, want Libanon moét en zal – niet toevallig ook een buurland van het verkozen volk – instabiel blijven. Indien de sancties tegen Syrië zouden stopgezet worden, dan zouden duizenden Syriërs in Libanon naar hun vaderland kunnen terugkeren. Ondenkbaar: zo’n pluim op Assads hoed mag niet gestoken worden.
Dat Israël nog steeds doelwitten in Syrië met raketten bestookt is hier zelfs geen voetnota in de media waard. Zoals laatst nog in Damascus.
We blijven het herhalen: Syrië zou geen buitenlandse hulp nodig hebben mocht het weer over zijn eigen bodemrijkdom kunnen beschikken en ongehinderd aan de wereldhandel kunnen deelnemen.
Recent heeft een Amerikaanse militair geëist dat Rusland schadevergoedingen betaalt aan Oekraïne. Als we deze logica volgen, dan moeten de VSA & bondgenoten Syrië vergoeden voor de vernielingen die zij uitgevoerd hebben. Dan hebben we het over bedragen van een heel andere dimensie dan deze van de Donor conferentie… Oeps… dat telt ook voor Irak, Libië, Afghanistan, Vietnam, … Cuba. Donorconferentie in het kwadraat: er werd zelfs geopperd dat Rusland herstelbetalingen moet doen aan Syrië!!! … Hoe pervers kan men redeneren? Het is net Rusland dat verhinderd heeft dat heel Syrië even verwoest werd als Libië en Irak.
Het énigste wat eerlijk en waarheidsgetrouw was aan heel de Donorconferentie was de verklaring dat men Syrië pas dan écht zou helpen als Assad van het toneel verdwenen zou zijn.
Tom biedt zijn verontschuldigingen aan voor belgische EU-bonzen
Worden we belazerd in de EU-achterkamers?
Retorische vraag. Hoe democratisch is de EU? De EU-Commissie wordt geïnstalleerd – u en ik hebben daar niets over in te brengen. De EU-Raad wordt afgevaardigd door de regeringen in de lidstaten. En het EU-parlement is één grote krabbenmand met EU-parlementairen die luisteren naar de marsbevelen der hogere instanties. Goed voor een fin de carrière pensioenplan.
Onderstaande documentaire toont dat het altijd nog erger kan dan u reeds vermoedt…
Erasmus draait zich om in zijn graf!
EU-geld voor cursus drag queen. Meer dan 220.000 euro vonden hun bestemming naar “Drag Queen” projecten die deel uitmaken van een Erasmus* programma.
U kent waarschijnlijk het miljarden kostende EU-programma, genaamd Erasmus, dat onze jongeren de mogelijkheid moet bieden over de grenzen heen te studeren of zich op een andere wijze nuttig bezig te houden. Bv. een Berlijnse “Drag it up” workshop – een “hoe verkleed ik mij-werkgroep” kreeg 21.797 euro. In november 2021 organiseerde de groep Critical Queer Solidarity een “Drag It Up” seminarie, dat door de EU-bollebozen beschreven werd als jongerenuitwisseling in Berlijn met 38 deelnemers, met een leeftijd tussen de 18 en 30. Op de reclamefolder onderstaande afbeelding van een walgelijk, half-naakt, beschilderd man-mensachtig harig iemand in een verleidelijke pose.
De EU-commissie ziet dit blijkbaar als een opvoedkundig project dat verdient gefinancierd te worden met belastinggeld. Het zou naar verluidt “het zelfvertrouwen van jonge queer mensen” moeten doen toenemen. “Opdat ze kunnen groeien tot kunstenaars en podiumartiesten.” En om dat doel te bereiken zou het seminarie hen leren hoe ze “make-up en pruiken kunnen dragen, op hoge hakken lopen en andere methodes die de traditionele binaire geslachtsrollen kunnen onderuit halen.” Verder beloofde de folder dat de deelnemers van het seminarie de kans zouden hebben “de rijke en diverse drag- en queer- scène in Berlijn te leren kennen.
Zo weet u meteen dat de EU zorgvuldig met uw belastinggeld omgaat. Zeg nu zelf, een cursus “de juiste kleur lippenstift gebruiken” en “kanten doorkijk-ondergoed voor mannen kiezen” geeft een onmisbare start in het latere beroeps- en gezinsleven.
*https://nl.wikipedia.org/wiki/Desiderius_Erasmus
Nuchtere kijk op de EU-antagonisten
‘Bouw voor de terugtocht van je tegenstander een gouden brug’ schreef de legendarische Chinese militaire strateeg, generaal en filosoof Sun Tzu 2500 jaar geleden. Het is een diplomatieke wijsheid die niet alleen gezichtsverlies vermijdt, maar die ook en vooral vele mensenlevens kan redden.
Met deze paragraaf sluit Alain Grootaers zijn opiniestukje af. Een welkom geluid in schril contrast met de oorlogsfluisteraars in de politiek en media.
Lees: Het probleem genaamd Ursula – Commissievoorzitter von der Leyen gaat over haar grens
Hierbij stelt ze dat héél de wereld zich erbij betrokken zou moeten voelen, even betrokken als zij, die heel de EU, mee sleept in een oorlog én een compleet débâcle die hadden kunnen vermeden worden. Hadden… indien het westen zich niet ermee bemoeid had, indien het westen bij Oekraïne erop aangedrongen had de wens voor een meer federale structuur in het oosten te respecteren, de omzetting van de Minsk akkoorden uit te voeren, respect te tonen voor de Russischtalige Oekraïeners, verstandige diplomatie in plaats van opruiing tegen Rusland, zich niet had laten ompraten, chanteren door de VSA… We herinneren even aan Nord Stream 2… De verkettering van Poetin zal zich sowieso nog wreken… Als er iets is dat de Russen eigen is, dan is het geduld… tot de dag van de vergelding in zicht is… en dan geldt het motto: “Ohne Rücksicht auf Verluste!”
Vorige publicaties in dit verband:
Big Brother komt eraan!
Dat dit geen fantasie is, las u in een vorige bijdrage:
“Wij willen vrij zijn om zelf onze beslissingen te nemen!” (2)
We berichtten reeds over het standpunt dat een delegatie in de EU-praatbarak innam, nl. dat Afrika weigert zich voor de kar van de VSA, resp. EU, te laten spannen. En dat het Italiaanse ENI (zie onderaan) zoete broodjes wil bakken in Ivoorkust in de hoop een stukje van de energietaart te kunnen bemachtigen.
Ook de Duitse kanselier Scholz trok naar Afrika in de hoop twee invloedrijke Afrikaanse staten, Senegal en Zuid-Afrika, te overtuigen actie te ondernemen tégen Rusland. Tot op heden ijdele hoop. Westerse diplomaten en regeringsleiders gingen herhaaldelijk aankloppen met hun sanctiesvaliesje. Wij kopen niet van leurders… luidde het antwoord, ook aan de VSA-ministerin Victoria Nuland. En de dreiging ontwikkelingshulp in te trekken, wekte eerder verontwaardiging dan begrip op.
Scholz herinnerde zich het gezegde “men vangt meer vliegen met siroop dan met azijn” … en sprak over samenwerking tussen “democratieën”. Senegal is momenteel voorzitter van de Afrikaanse Unie (AU). De Senegale president Macky Sall liet in aanwezigheid van Scholz optekenen dat hij binnenkort naar Moskou zal vliegen voor onderhandelingen.
Tijdens de alg. vergadering van de VN op 2 maart, tijdens dewelke de Russische inval met 141 van 193 stemmen der lidstaten veroordeeld werd, stelde het Afrikaanse continent dat het niet bereid is zomaar in te stemmen met de isolatie van Rusland. Slechts iets meer dan de helft der Afrikaanse landen (28) waren bereid de oorlog te veroordelen. Eritrea heeft zelfs helemaal Ruslands kant gekozen, stemde tegen, en 17 Afrikaanse staten onthielden zich en 8 namen zelfs niet deel aan de stemming.
Zelfs voor b.g. VN-stemming had het westen zich veroorloofd “enige” druk uit te oefenen: 24 diplomaten van EUropese landen hadden in een krantenartikel de Zuid-Afrikaanse regering opgeroepen zich aan de kant van het westen op te stellen. Pretoria reageerde niet en onthield zich tijdens de alg. vergadering.
Het westen geeft echter niet op. De druk blijft en de sancties maken deel uit van hun mogelijke beloftes voor Afrika in de toekomst. Einde maart trok een Amerikaanse delegatie naar Senegal om de regering ervan te overtuigen van Moskou afstand te nemen. Zonder succes. Toen de Amerikanen vertrokken waren, arriveerde een Russische delegatie om een intensievere economische samenwerking voor te stellen. Daarvoor had de Amerikaanse regering geprobeerd om de commissievoorzitter van de Afrikaanse Unie, Moussa Faki Mahamat, te overtuigen de westerse houding – m.n. sancties – te steunen. Eveneens zonder succes.
En de Oekraïense TV-ster Zelensky mag er niet – zoals hier quasi dagelijks – een video-optreden houden tijdens de zitting van een parlement, eender welk Afrikaans parlement, zelfs niet tijdens een topvergadering van de staats- en regeringsleiders der Afrikaanse Unie. Middenapril probeerde Zelensky het nog in Kenia. Nairobi weigerde: het wil zich niet in een conflict tussen het westen en Rusland laten betrekken. Idem dito weigering van Moussa Faki Mahamat, voorzitter AU, die er meteen op aandrong “een vreedzame oplossing” te vinden. In Afrika braadt Zelensky’s haring niet.
Reeds begin maart reageerde de Senegalese regering eerder bot op de Oekraïense poging via hun ambassade in Dakar buitenlandse vrijwilligers voor de oorlog tegen Rusland – huurlingen dus – aan te werven, zoals het in de westerse staten kort voor het begin van het conflict gebeurde. Buitenministerin Aïssata Tall Sall reactie was dat ze “met verbazing” vernomen had dat de Oekraïense ambassade op facebook een dergelijke oproep gelanceerd had en liet de Oekraïense ambassadeur ontbieden om duidelijk te maken dat dergelijke “inbreuk van het Wener Verdrag betr. diplomatieke relaties” niet geduld werd en dat alle aanwervingsprocessen van personen met een Senegalese of buitenlandse nationaliteit onmiddellijk dienden te stoppen. Bovendien werd erop gewezen dat: “de recrutering van vrijwilligers, huurlingen en buitenlandse strijders op Senegalees grondgebied illegaal is en dat deze zullen gevolgd worden met de wettelijk voorziene straffen”.
Dit gezegd zijnde en nadat alle pogingen vanuit het westen om door politieke druk de Afrikaanse staten te overtuigen de westerse anti-Russische visie te volgen, probeert Scholz het nu met een andere strategie, nl. appelleren op de democratie-gevoelens: “Samen staan we sterk.” En verwees naar zijn uitnodiging voor de G7-top eind juni in Elmau waarvoor hij Senegal, als één van de vijf staten uit Afrika, Azië en Latijn-Amerika, uitgenodigd had als “als teken van een wereld die samen werkt”. Tweede staat is Zuid-Afrika, waar Scholz ook naartoe trok om hen te overtuigen meer afstand van Rusland te nemen.
Tweede thema van het bezoek van Scholz aan Senegal: gas.
In Senegal ving Scholz, tenminste voorlopig, bot. President Macky Sall deelde zondag tijdens een gezamenlijke persconferentie met Scholz mee dat hij in zijn capaciteit als AU-voorzitter binnenkort naar Moskou zou vliegen. Hij zou van de AU de volmacht gekregen hebben om met de Russische regering te onderhandelen over de levering van granen en meststoffen. Vervolgens wil hij naar Kiev vliegen voor een bezoek aan Zelensky. Neem nota van de volgorde. Zelensky zal dat zonder enige twijfel ook doen.
EUSSR schiet de bevolking in de rug
Terwijl kiezers in landen zonder verplichte stemdeelname hun afkeer tonen door niet aan de verkiezingen deel te nemen (Frankrijk, NRW), wil de EU-Commissie en de Franse president Macron de EU-grondwet herschrijven opdat de democratie helemaal uitgehold wordt: zij willen de EUropese verdragen wijzigen en de EU omvormen tot een federaal wangedrocht met vazal EU-lidstaten zonder beslissingsmacht.
Het negatieve antwoord kwam uit 13 van de 27 lidstaten, bijna allemaal Oost-Europese, die het “voorstel” categoriek afwijzen. Juist zij, die voor ca. 30 jaar ontsnapten aan de Sovjetknoet, willen geen unie waarin de individuele naties niets meer te zeggen hebben.
Het onbegrip tussen de westers-getinte EU en de oostelijke lidstaten is groot. Het westen schermt met de mensenrechten als hoogste morele instantie, sleept Hongarije en Polen wegens vermeende rechtstaatsinbreuken voor de EU-rechtbank en straft hen met sancties.
Polen dat zich in 2015 nog tegen de opvang van Afrikaanse illegalen geweerd had, opende genereus de grenzen voor meer dan 2 miljoen Oekraïeners en ijvert voor een opname van Oekraïne in de EU. Desondanks wijst het zowel de toenemende afbouw van de eigen soevereiniteit als abortus – Macrons idee -als EUropees grondrecht van de hand.
Terwijl de westerse regeringen zich verslikken door “EUropese waarden” te verwarren met zgz. mensenrechten, oriënteren zich Oost-EUropese regeringen op hun natie, traditie en christendom.
De nationale held van Polen is geen staatsleider, voetbalster of militair maar wel paus Johannes Paulus II, wiens afbeeldingen niet alleen in kerken, maar ook op het publiek domein, op markten, gebouwen…, zichtbaar zijn, en tevens in talrijke woningen bij de mensen thuis. Polen heeft een speciale band met de kerk. Onder het juk van het communisme kreeg het een speciale ruimte van innerlijke vrijheid. Toen er in het verleden meer dan honderd jaar geen Poolse staat bestond, heeft de Kerk de Poolse identiteit levendig gehouden. De in de loop van de geschiedenis de dikwijls bedreigde Poolse cultuur overleefde dankzij de Kerk en een mengeling van identiteit, traditie en geloof. Het onderlinge verband dat, dankzij de ondersteuning van de paus, “Solidarność” het levenslicht gaf en uiteindelijk het communisme ten val zou brengen. Ook vandaag nog zijn de Polen trots op hun natie en op hun identiteit… en deze identiteit is christelijk.
De EU-protagonisten noemen de Pools houding “illiberal”… de tegenhanger van de bewierookte “open society”. Zij zijn de reden en de oorzaak dat de kloof tussen de EU en Polen-Hongarije groter wordt – zij willen immers de oorzaak niet (h)erkennen. Verwijten en beschuldigingen brengen geen oplossing. Integendeel, in beide landen geven de kiezers te kennen dat zij achter hun behoudsgezinde regeringen staan.
De identiteit der naties is geen doel op zich. Doorheen de Europese geschiedenis wordt aangetoond dat de “concurrentie” tussen de monarchieën en later tussen de naties steeds een motor voor nieuwe ontdekkingen, voor vooruitgang, was. En niet alleen in de economie. Noch de maatschappijleer, voortspruitend uit de Franse revolutie, noch een kwaliteitskenmerk zoals bv. “Made in Germany” refereren naar de EU-bureaucratie.
Ook al kan men het huidige EU-oppercommando (nog) niet (?) vergelijken met dat van de Sovjetunie, de ontwikkeling van de EU-politieke koers laat vermoeden dat de EU binnenkort zal afglijden naar een totalitaire EUSSR. Met welk recht veroordelen niet verkozen EU-ambtenaren meerderheidsbeslissingen van vrij verkozen nationale parlementen? En wie de Polen en de Hongaren (… en wij…) in de resp. landen willen binnenlaten? Welke rechters ze kiezen? Aan welke gezinssamenstellingen ze de voorkeur geven? Welke rechten ouders nog hebben bij de opvoeding van hun kinderen?
De democratische nationaalstaat is een blijft de enige politieke structuur die met een bewezen succes erin slaagt de belangen van hun volk te begrijpen, verdedigen en uit te bouwen. Daarom zal de EU slechts als een gemeenschap der individuele vaderlanden succes en vertrouwen winnen met een nationaal fundament, met de eigen tradities en de waarden van het christendom.
Norbert Kleinwächter: De waarden van het oosten
“Make Ukraine great again”…
“Again???” Dat Oekraïne handen vol geld kost zal niemand verbazen. Zelfs zonder oorlog is het land een bodemloze put. Met een toplaag van oligarchen, waar ook Zelensky deel van uitmaakt. Deze eist steeds meer geld en wapens. Het begrotingstekort in Oekraïne is opgelopen tot 5 miljard dollar per maand. Die last kan het land alleen dragen met buitenlandse financiële hulp, zegt president Zelensky, elke maand heeft Oekraïne miljarden dollars nodig. (DM) Wie kan dit blijven ophoesten? Symbolische steun is er genoeg. Overal flapperen de geel-blauwe vlaggen, mensen dragen speldjes met de Oekraïense vlag (… Vlaamse supporters zelfs een speldje met een duo-vlag), Oekraïne heeft met de steun van het muzieklievend Eurovisie-komediefestival mogen winnen. Alsof heel dat festival nog iets met muziek of een pakkend lied te maken heeft; het was en is sinds jàren een decadent- – smakeloos – politiek theater. Je zou verd. blij moeten zijn het niet te winnen… het kostenplaatje van de organisatie is nl. niet min.
Wij gaan met z’n allen, deel uitmakend van de EU, 9 miljard euro geven aan Oekraïne. Het heeft nu, onmiddellijk, 15 miljard dollar nodig om de volgende drie maanden te kunnen “overleven”. (Politico)
Maar andere landen mogen ook hun steentje bijdragen, zoals zelfs Japan dat er geen baat bij heeft, zou volgens het EU-oppercommando moeten bijdragen. https://www.politico.eu/article/eu-plans-trust-fund-for-ukraine/
https://www.politico.eu/article/europes-leaders-fall-out-of-key-on-ukraine/
Stilaan keert de ratio terug. Blijkbaar krijgen Europese staatshoofden en leiders schrik van hun eigen moed. Macron vindt dat het stilaan mag stoppen: de “vernedering” van Rusland moet binnen de grenzen blijven. “Wij zijn niet in oorlog met Rusland,” verklaarde hij in het EU-parlement te Straatsburg, en gaf mee dat “er nieuwe evenwichten” moeten gevonden worden nadat de vijandelijkheden ophouden. Meer gezichtsverlies van Rusland zouden het alleen maar onvoorspelbaarder maken en daar heeft niemand baat mee. Ook de Duitse premier Scholz handhaafde een soortgelijke teneur na zijn telefoongesprek met Poetin, waarbij hij de nadruk legde op een staakt-het-vuren en vervolgens onderhandelingen over de toekomst.