Ja, het is wel degelijk “omvolking” en volgens onze leiders kan het niet snel genoeg gaan.
De ene vakkracht is de andere niet. Enkele voorbeelden (sommige afbeeldingen zijn intussen verdwenen)
Maar als immigratie-kritische partijen dit aanklagen, zijn zij degenen die misprezen en bedreigd worden.
Toen Twitter nog systematisch alle conservatieve, rechtse, niet politiek-correcte bijdragen censureerde hadden de Groenen er vrede mee. Nu er een andere wind waait, willen de Groenen dat de EU-commissie het medium controlleert en terecht wijst.
Vanuit de Duitse federale regering wordt nu geëist Twitter in Europa onder het directe toezicht van de EU-commissie te plaatsen. Waarom? Om een zgz. “concurrentietegenstrijdige houding” van Twitterbaas Elon Musk te verhinderen, deelde staatssecretaris Sven Giegold (Grüne) van het Duitse federale economieministerie mee. Hij houdt zich bezig (sic) met het thema concurrentie. Hij zou zeer bezorgd zijn over de abrupte veranderingen en willekeurig gebruik van en bij Twitter, zo schreef hij aan de EU-commissie. En hij verwacht dat deze sito presto de nodige controles uitoefent om Twitters positie als “gatekeeper”* met argusogen te bekijken.
Je moet maar durven. Nadat alle sociale media door linkse waarheidszoekers en AI gefilterd worden op verboden woorden, taalgebruik, beeldmateriaal en zelfs op humor of kunst, moet er volgens de linkse moraalpredikanten nog een EU-schep bovenop gedaan worden!
*een persoon of bedrijf met een sterke marktpositie, die de keuze van toegelaten nieuws kan beïnvloeden
Als er niets tegen zit, dan wil de nieuwe Italiaanse eerste minister:in (sic) nog voor het einde van het jaar de asielpolitiek naar haar rechter hand zetten d.m.v. een decreet dat de komst van zgn. “reddingsschepen” moet bemoeilijken.
“Geredde” drenkelingen zouden dan aan boord van het NGO-schip hun asielaanvraag moeten doen, die dan vervolgens zou moeten gehonoreerd worden door het land onder wiens vlag het bewuste NGO-schip vaart. Bovendien moeten de redders bij een “redding” in internationale wateren zo snel mogelijk koers zetten naar de dichtstbij zijnde haven zonder dat ze nog dagenlang op zee ronddobberen in de hoop nog meer drenkelingen te kunnen “redden”. Hiermee wil Italië verhinderen dat de reddingsschepen met honderden fotogeniek-wanhopige mensen aan boord in Zuid-Italië (vasteland en eilanden) aanmeren. De NGO’s weten maar al te goed dat beelden met opeengepakte landverhuizers meer op sympathie kunnen rekenen dan een kaartersclub-gezelschap. NGO’s die zich niet aan de Italiaanse regels houden, kunnen met een boete van 50.000 euro bestraft worden en het schip zou eventueel in beslag kunnen genomen worden.
Binnenminister Matteo Piantedosi (partijloos) verzekerde de argwanende mensenrechtenpredikanten dat de Italiaanse regering absoluut niet de intentie heeft hulporganisaties te criminaliseren, wat niet wil zeggen dat ze – zoals in het verleden – een vrijgeleide krijgen om hun zin door te drijven. Ze zullen een gedragscodex moeten respecteren.
Zondag bezocht verkeersminister en vice-premier Salvini Lampedusa dat ook nu weer bijzonder in trek is bij wereldreizigers. “We hebben de plicht de door criminelen gedreven mensenhandel, die slechts dood en vertwijfeling brengt, te verhinderen. Migratie moet gestuurd en gecontrolleerd worden. Het is niet aanvaardbaar dat migratiepolitiek door privé verenigingen gestuurd wordt.”
Meloni bereitet Dekret vor: Wie Rom den Asyl-Ansturm eindämmen will
Dat het corruptieschandaal in de EU-praatbarak überhaupt bekend geraakte, ligt eraan dat de EU-akela Ursula von der Leyen buiten beeld kon blijven. Immers, als haar positie in gevaar komt, dan worden alle mogelijke omerta’s en banbliksems in werking gebracht.
De oneindige mogelijkheden van whats-app:
Hier wordt geraadseld of Decroo de begroting al dan niet met whats-appjes goed- of afgekeurd heeft. Wie herinnert zich echter nog dat de grote bazin van de EU-commissie Pfizer, zonder vergelijkend prijsonderzoek, met een whats-appje een vaccinatiecontract voor een waarde van meer dan 70 miljard euro toegezegd heeft. En – maar da’s waarschijnlijk een (on)gelukkig toeval – dat de chatgesprekken, in strijd met alle archiveringsregels der onovertroffen EU-commissie, verwijderd werden – toevallig – onvindbaar zijn…
De ongelukkige partner van de belaagde Griekse Eva nam ruiterlijk de schuld – als penningmeester – op zich. De echtgenoot van de EU-akela kon echter uit beeld blijven, ook al is hij – toevallig – de medische directeur van een farmabedrijf, dat – even toevallig – ook geld wil verdienen met mRNA-producten, die zijn lieftallige echtgenote Uschi tijdens en in de nasleep van de corona-pandemie voor menig kwaaltje aanvaardbaar gemaakt heeft.
Blijkbaar is vriendjespolitiek binnen de EU geen enkel probleem; het moeten alleen de “juiste vriendjes” zijn die ervan kunnen profiteren. Ook is de invloed van lobbyisten, die veel geld verdienen door de “EU ter zijde te staan”, die vervolgens hun eigen opdrachtgevers ook mee laten genieten van de vallende EU-kruimels, niet te verwaarlozen. We noemen slechts Blackrock… en, in het verleden, toen Uschi nog bekend was als “Flinten-Uschi”, de gebuisde Duitse defensieministerin, toen liet ze zoonlief David mee profiteren van haar ambtsmogelijkheden.
Met de toekenning van het Pfizer-contract was ze dus niet aan haar proefstuk. Als defensieministerin gaf ze – quasi onder vrienden – een “raadgevingscontract” aan McKinsey, eveneens zonder vergelijkend prijsonderzoek… in ruil kreeg zoon David een goed betaalde job.
Het is eigenlijk niet grappig…
Michiel Hoogeveen, Nederlands volksvertegenwoordiger in de EU-praatbarak voor de partij JA21:
“Verhofstadt en andere eurofederalisten willen van het veto af om tegensputterende lidstaten te kunnen omzeilen. Maar de EU is gemaakt door en voor de lidstaten, niet andersom. Lidstaten zijn geen provincies van een Europees Rijk. Het zijn soevereine democratieën, leden van een intergouvernmentele organisatie genaamd de EU.”
Dat de Griekse schoonheid, Eva Kaili, nogal veel contanten in huis had, wist u al. Niet haar schuld. Eerst verdacht ze haar “partner”, ze vroeg hem wat hij met dat geld van plan was, maar hij wees verontwaardigd haar gebrek aan vertrouwen van de hand.
Eva zag zich verplicht een advocaat onder de arm te nemen, mr. Michalis Dimitrakopoulos, die verklaarde dat noch Eva, noch van haar levensgenoot, de eigenaren waren van het gevonden geld. Eva legde haar partner onmiddellijk op de pijnbank tot hij toegaf dat hij – als vriendendienst – het geld eventjes in bewaring genomen had. Eva waarschuwde hem dat zij absoluut niet zou dulden dat geld van iemand anders in de gemeenschappelijke woning bewaard zou worden. Je hebt daar tenslotte banken voor. Bon, en om het probleem zo snel mogelijk uit de wereld en uit de gemeenschappelijke woning te bannen, werd Eva’s papa ingeschakeld, die sito presto de tas met geld meegenomen had naar een hotel waar hij de eigenaar zou ontmoeten en hem zijn geld overhandigen. De advocaat voegde er nog aan toe dat Evaatje bijgevolg onschuldig zou pleiten.
Blijkbaar waren de Griekse sagen een inspiratiebron voor mr. Dimitrakopoulos. Odysseus kwam met veel vertraging en een heleboel onwaarschijnlijke verhalen uiteindelijk terug bij zijn Penelope.
Dat ze recent nog het EU-parlement wou overtuigen dat Qatar een gangmaker is van arbeidersrechten, op een niveau dat “zelfs” Europese bedrijven weigeren toe te passen, zal aan het vermoeden van omkoping geen goed doen. (Klik op “Bekijken op YouTube)
Na de oude Grieken kwamen de Romeinen, zo leerden wij in de geschiedenislessen. Eva’s partner, Francesco Giorgi, zette vervolgens zijn Griekse madam uit de wind. Hij zou naar verluidt (Le Soir) bekentenissen afgelegd hebben, nl. dat hij deel uitmaakte van een organisatie die door Marokko en Qatar gebruikt werd om tussenbeide te komen in Europese zaken. Eigenlijk was hij slechts de penningmeester, de beheerder van de contanten. Dat hij tijdens zijn bekentenissen ook nog enkele sossen noemde, is louter toeval.
Terwijl heel de wereld grijnzend geniet van de afgang der “onkreukbare” EU, blijft de EU tegenover de lidstaten de wortel en de stok hanteren.
Viktor Orban moest zich na wekenlang verzet neerleggen bij de oekazes van de EU. De “lening” voor Oekraïne werd door Hongarije uiteindelijk mee goedgekeurd. Het gaat om een reguliere EU-lidstaat-uitkering, 7.5 miljard euro uit de EU-begroting, en 5.8 miljard euro voor de corona-heropbouw. Het is ons niet duidelijk of die laatst vermelde 5.8 miljard euro al dan niet uitbetaald zal worden zonder dat er vooraf voldaan werd aan de anti-corruptie voorwaarden. Dat Orban “zich liet overtuigen” heeft alles te maken dat de corona-heropbouw-gelden dreigden definitief te vervallen indien het corona-opbouwplan niet voor het einde van het jaar goedgekeurd zou worden. Dat is inmiddels geschied; de betaling zal echter pas volgen als Hongarije de 27 hervormingsdoeleinden vervuld heeft, zoals de oprichting van een anti-corruptie-overheid.*
De 7.5 miljard euro komen uit het EUropees cohesiefonds die de levensverhoudingen in structureel zwakkere regio’s moet bevorderen. Niet het gehele bedrag zal voorlopig bevroren worden, maar wel slechts 6.3 miljard euro.
*… onder het kritische oog van de EU-boswachter/stroper?
Frank Furedi, emeritus professor sociologie aan de universiteit van Kent en van Hongaarse afkomst is directeur geworden van MCC Brussels een nieuwe denktank van het Hongaarse Mathias Corvinus Collegium. Met deze instelling probeert hij een tegengewicht te bieden aan het heel eenzijdig ideologisch beeld dat door de EU aan de Europese bevolking opgedrongen wordt.
Furedi is auteur van een 26 tal boeken. Vooral in de werken ‘Populism and the European culture wars’, ‘Democracy under siege’ en het meest recente ‘The road to Ukraine’ spaart hij zijn kritiek op het instituut EU niet. Ik probeer hieronder de algemene lijnen van zijn kritiek samen te vatten.
Hij gaat in tegen het geloof dat alleen de economie het doen en laten van mensen bepaalt. Tot in het midden van de jaren 70 van de vorige eeuw leefden de Europese leiders in de illusie dat de voordelen van economische samenwerking voor de Europese burger volstonden om zich politiek te vereenzelvigen met het federalistische project. Maar economische integratie leidt helemaal niet vanzelf tot politieke integratie. Markten kunnen de economische basis leggen voor welstand maar dit leidt niet tot politieke integratie.
Furedi stelt daarnaast de depolitisering van de politiek in Europa aan de kaak. Niet verkozen instellingen nemen beslissingen die een grote impact hebben op het leven van de Europese burger. Denken we bijv aan de invloed die NGO’s (Niet Gouvernementele Organisaties) spelen bij de politieke besluitvorming. Hij verwijst eveneens naar het Hof van de Rechten van de Mens die via haar juridische bevoegdheden de politiek probeert te sturen. En op economisch vlak worden beslissingen niet genomen door de regeringen van de nationale staten maar door een technocratisch instituut zoals de ECB (Europese Centrale Bank) met heel ingrijpende gevolgen op het leven van de burger terwijl die burger heel terughoudend staat tegenover technocraten en experten. De achterliggende gedachte is dat er slechts één oplossing kan zijn voor de problemen waar Europa voor staat – en dat is de EU natuurlijk: There Is No Alternative (TINA).
De geschiedenis toont echter aan dat de enige manier waarop democratische rechten en burgerschap mogelijk zijn, zich niet situeert in een abstract universum maar binnen een afgebakende ruimte waar de nationale soevereiniteit ten volle kan spelen. De meeste burgers ontlenen een groot deel van hun persoonlijkheid en identiteit aan hun behoren tot een natie. Het afbrokkelen van de nationale soevereiniteit leidt tot de vervreemding van het publieke leven. Het is de wereld van technocraten en NGO’s die beslissingen nemen boven de hoofden van de burger.
Furedi gelooft sterk in Europese samenwerking maar steekt de draak met de door de EU verbreide Europese waarden zoals daar zijn ‘diversiteit’ en ‘inclusie’. Furedi zegt dat diversiteit geen waarde is maar louter een beschrijving. Op zichzelf zegt veelheid niets of iets goed of slecht is. Het is eerder een weergeven van een hoeveelheid.
Van een instelling die diversiteit hoog in het vaandel voert zou men verwachten dat deze de verschillende nationale culturen zou waarderen. De diversiteit van nationale culturen is echter taboe verklaard. Nationale culturen worden voorgesteld als artificiële entiteiten die de heterogeniteit van het echte leven ontkennen. Meer zelfs, men ging vaak nog een stap verder: alles wat te maken heeft met nationale gevoelens, het behoren tot een natie, patriottisme wordt vandaag in verband gebracht met een gevaarlijk en destructief nationalisme. Het verwijt van xenofobie is nooit ver weg.
Dat is de reden waarom er een soort van cordon sanitaire gelegd wordt rond landen die totaal andere waarden delen zoals Polen en Hongarije. Deze landen zijn fier op hun culturele eigenheid en wensen die ook te behouden. Je mag in de EU echter niet anders denken dan dat wat door de Europese Commissie opgelegd wordt.
De diversiteit die door de EU nu gepromoot wordt, is deze van de verschillende identitaire groepen gebaseerd op huidskleur, seksuele gerichtheid, geslacht, enz… Furedi gaat regelrecht in tegen deze EU oekazes en breekt een lans voor een alternatieve interpretatie van de Europese waarden. Als Europeanen moeten we waarden zoals ‘vaderlandsliefde’, ‘tolerantie’ en het ‘vrije woord’ opnieuw herwaarderen omdat deze vandaag in gevaar zijn.
Jan Sergooris, in Knooppunt Delta, nieuwsbrief 175, dec. ’22