De Amerikaanse boycot van Russisch gas heeft gevolgen. De EUropese gasafnemers betalen het gelag. Rusland kan ook elders zijn gas aan de man brengen. De Nord Stream (1), Yamal-Europa en Blue Stream pijplijnen werken aan volle capaciteit – met uitzondering van de Oekraïne-pijpleiding loopt alles vlot. Rusland was de afgelopen 40 jaar de grootste leverancier van aardgas aan Europa.
Nord Stream 2 moest de capaciteit verdubbelen. Maar de Amerikaanse oliebonzen en politieke afgevaardigden staken er een stokje voor door iedereen die eraan meewerkt, rechtstreeks of financieel, te saboteren. Nochtans zijn de VSA dé voorvechters van de vrije markt economie. Enige politieke druk kan economische wonderen doen.
Oekraïne bestelde en kreeg een schip met een kolenlading, helemaal vanuit Baltimore. Twee keer zo duur als Russische kolen en drie keer duurder dan de eigen Donbass productie. Een lening? Of gewoon met de belofte van schuld-kwijtschelding?
Voor het eerste loste een gastanker in Litouwen 140.000 m3 vloeibaar gas uit de VSA. De prijs werd niet bekend gemaakt – als het een koopje was geweest, dan hadden de media er vol van gestaan. Normaal gezien zal de Litouwse regering ca. 70 – 80 $ per m3 méér moeten betalen dan bij de huidige aankoopprijs van Russisch gas. In 2014 werd met de bouw van de gasterminal begonnen om onafhankelijk te zijn van Russische bevoorrading.
FrontNews: “First batch of liquefied gas from US arrived in Lithuania” The US plans to become a global supplier of liquefied gas by 2020.
Pas als grote bedrijven zoals BASF, E.on of Shell bedreigd worden reageren politici. Middelgrote Duitse ondernemingen wiens voortbestaan sowieso al sinds de eerste sancties tegen Rusland twijfelachtig is, eisen al lang een actie van hun verkozen volksvertegenwoordigers.
https://youtu.be/bi9oqkfpF7g
Geautomatiseerde ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.
Zoals bv. Thomas Streil uit Dresden, specialist milieu meettechnieken, die zich twee jaar geleden tot Angela Merkel wendde met het verzoek “als Oostduitse de Oostduitsers niet te vergeten”. Rusland is een belangrijke handelspartner – Streil verloor sinds de sancties (waarvan Merkel toen een grote voorstandster was) bestellingen voor een bedrag van 8 miljoen euro. Dit bedrijf is een van de velen in midden Duitsland met gelijkaardige existentiële problemen. Vooral degenen die traditioneel veel handel dreven met Rusland. Tot een faillissement niet meer te vermijden is. Zoals de staalbouwfirma Stahlbaufirma Industriemontagen Leipzig (IMO), die verleden week de boeken heeft neergelegd. Reden: terugloop van bestellingen en sancties tegen Rusland. Het bedrijf bestaat 120 jaar, bood werk aan 320 arbeidnemers en had een filiaal in St. Petersburg en Kazachstan. Uit Rusland kwamen bestellingen voor hoogbouw in staal, voor bruggen en energie centrales. Nadat Duitsland resoluut koos voor groene stroom, had het bedrijf zichzelf heruitgevonden door de traditionele handelscontacten met Rusland te intensifiëren. De trots van het bedrijf is de constructie van de televisietoren in Berlijn.
In Sachsen zijn vooral producenten van werktuigmachines, landbouwtechnieken en leveranciers van de auto-assemblages het slachtoffer. Volgens IHK Sachsen (Industrie – en Handelskamer) is tijdens de laatste drie jaar de handel met Rusland met 670 miljoen euro gekrompen. Ook Brandenburg heeft meer dan gemiddeld aan omzet moeten inboeren. Volgens IHK-cijfers hebben alleen al in West-Brandenburg 200 firma’s handelsbetrekkingen met Rusland met hoofdzakelijk export van gummi- en kunststofartikelen, voedingsmiddelen, machines, pharmaceutica en auto-onderdelen. Ook vervoermaatschappijen noteren verliezen.
Daar bovenop komen de Chinezen die in het gat springen. Nieuwe afzetmarkten zijn moeilijk te vinden. Export naar China, Indië en zelfs naar de VSA is weliswaar mogelijk, maar gewoonlijk duurt het twee tot vier jaar eer een handelsrelatie echt van de grond komt. Bijzonder moeilijk is de export naar de VSA wegens het protectionisme van de eigen markt. Tot de nieuwe sancties verkondigd werden, lag de politiek niet wakker van de problemen der kleinere en middelgrote ondernemingen. Tot de Nord Stream, andere pijpleidingen en zelfs de Russische spoorlijnen in het gedrang kwamen en grote spelers op de markt zich beroofd zagen van hun investering (video bovenaan). Citaat:
“Wie economisch denkt, kan niet tegen Nord Stream2 zijn. Het project wordt helemaal met privé geld gefinancierd. 5 miljard euro werden al aangesproken, 80% van de leidingbuizen werden al geproduceerd, met een groot aantal Duitse producenten, het risico ligt helemaal bij de deelnemende firma’s.”
“America First” is niet alleen het motto van president Donald Trump, maar ook het devies van de beide kamers van het Amerikaanse parlement. Sancties tegen Rusland? Eerder pure maffiatechnieken om de eigen markt een dikke steun in de rug te geven. In één adem werden er immers ook sancties tegen Europese bedrijven, die bij de pijplijn betrokken zijn, goedgekeurd. Tot zover het laagje ‘vriendschap’ tussen westerse mogendheden. Duitse toppolitici zoals Merkel en Gabriel protesteerden maar houden zich verder gedeisd. De EU was altijd een koele minnaar van Russisch gas invoer. Liever lakei van de VSA. De verbruiker betaalt het gelag.
De Amerikaanse chantage is niet nieuw. Toen ca. 10 jaar geleden de eerste Nord Stream pijplijn gepland werd, trokken de Amerikanen vooral bij de Scandinavische grensstaten aan de alarmbel, want zij konden de bouw nog verhinderen. In 2008 drong de Amerikaanse ambassadeur in Stockholm in een volledige pagina bij de “Svenska Dagbladet“ aan de bouw tegen te houden. Alle ontmoedigings- en intimidatiepogingen waren tevergeefs, dankzij Gerhard Schröder die er zelf niet armer door werd.
Intussen zijn de omstandigheden voor de bouw van de tweede pijplijn veranderd. Rusland werd met steun van de EU sinds het Oekraineconflict tot internationale boeman verklaard. In augustus 2016 vloog de Amerikaanse vice-president Joe Biden hoogstpersoonlijk naar Stockholm om de Zweden van een veto te overtuigen bij de geplande bouw van de tweede pijplijn, Nord Stream 2. Right! “No country should use energy as a weapon.” En “Everyone has to play by the rules.” Als de vos de passie preekt…
Als een rode draad loopt de Amerikaanse openlijke afwijzing van de Russisch-Duitse pijpleiding door de geschiedenis der laatste jaren: van Bush jr. over Obama tot Trump met diens afgezante Robin Dunnigan die in mei in Denemarken nog open en duidelijk tegen Nord Stream 2 tussenbeide kwam (US warns Denmark over Russian gas pipeline).
Midden Europa wordt momenteel voor 50% uit Rusland en 50% uit Noordzeevoorraden (Noorwegen, GB en Nederland) van gas voorzien. De Noordzeegasbellen zitten aan hun maximum capaciteit en op middel- tot lange termijn moet Europa nieuwe leveranciers voor aardgas aanspreken.
Grote voorraden bevinden zich in Siberië (Rusland), in de Perzische Golf (Qatar en Iran) en in het noordelijk gedeelte van de Kaspische Zee. Rusland heeft strategisch (… het mocht iets kosten!)de touwtjes in handen bij de Kaspische Zee-leveranciers. Een lange termijn bevoorrading uit de Perzische Golf ligt politiek en militair moeilijk. Tenslotte is de oorlog in Syrië begonnen wegens de pijplijn uit Qatar, die over ‘vijandelijk’ grondgebied moest lopen. Alternatief: bevoorrading over zee in reusachtige tankers. Komt slechts voor wat aanvullende bevoorrading in aanmerking, vermits dit niet voor een constante aanvoer kan zorgen en een prijsstijging met zich meebrengt.
Waarmee we weer bij Nord Stream 2 beland zijn. Een pijpleiding die een grote bocht maakt rond probleemlanden die naar heug en meug de kraan kunnen toedraaien. Een tweede Nord Stream, parallel met de eerste Oostzeeleiding, kan voor een even grote capaciteit zorgen als het vroegere Transgassysteem over Oekraïne.
Dus schakelden de VSA een trapje hoger, waarbij het hun niet alleen om macht en geostrategie te doen is, maar ook om geld. Door de van George W. Bush gesteunde fracking zwemmen de VSA in een overcapaciteit, die een catastrofale werking op de aardgasprijs in de VSA heeft. De wet van vraag en aanbod. Momenteel betaalt men als grote afnemer ca. 88 USD voor 1000 m3 – ter vergelijking in Duitsland ca. 350 euro. Wat voor de Amerikaanse consument gunstig is is bijgevolg een catastrofe voor de Amerikaanse gas- en financiële economie. Tenslotte werd er veel geld geleend voor de frackingprojecten die bij een zo lange opbrengst niet rendabel zijn en er op korte of lange termijn een faillissement dreigt. Bijgevolg hebben de VSA een dwingende reden om overcapaciteiten van de markt te nemen. Een mogelijkheid is de export van vloeibaar gas in tankers. Naar Europa. Tenzij de Nord Stream 2 roet in de toekomstige gasexport-plannen gooit. (Germany’s Russian gas pipeline smells funny to America)
De export zou de gasprijs in de VSA stabiliseren en de investeringskosten van de grote aardgasexploitanten – niet toevallig ook de grootste olieconcernen zoals bv. Exxon, Chevron, BP – redden en een verkoopswinstgraantje laten meepikken. Hoewel het frackinggas, onafgezien van de milieugevolgen, ter plaatse zeer goedkoop is, wordt het door het transport naar verdere bestemmingen zeer duur. Niet dat de VSA daarvan wakker liggen. De rekening zal wel door de Europese consument betaald worden. Kortom: America First? Bullshit! Wallstreet First!
https://youtu.be/nKq7Gsdhs2s
“Europa’s energiebevoorrading is een Europese aangelegenheid en niet die van de VSA.” klonk het midden juni unisono van Sigmar Gabriel en de Oostenrijkse kanselier Kern, die als grootste steunverleners van het project gelden. Ook Angela Merkel ondersteunde, licht tandenknarsend, de kritiek. Voor haar zijn de Amerikaanse plannen “eigenaardig“.
Nu die plannen waarheid worden zijn zowel Gabriel als Merkel “eigenaardig” stilletjes. Geen Europa eerst? Het is zelfs onduidelijk of de meerderheid der EU-lidstaten vinden dat de pijplijn in het belang van heel de EU is. In de Baltische staten, Polen en Slowakije zal dit negatief beantwoord worden. Enerzijds vast verankerd in de transatlatische lobbykringen, anderzijds hebben zij er geen economisch voordeel bij daar ze geen transittaksen meer kunnen aanrekenen. Ook Zuid- en Zuidoost-Europa hebben zich intussen ook tegen Nord Stream 2 gekant en dat gaat uitsluitend op rekening van Angela Merkel.
Wat Nord Stream voor Duitsland moest nl. oorspronkelijk het pijplijnproject South Stream voor de Balkanstaten en Italië worden. Dwars door de Zwarte Zee (m.a.w. de probleemlanden Oekraïne en Turkije werden wijselijk aan de kant geschoven) moest een Russische pijpleiding via Bulgarije met een noordelijke aftakking de Balkan tot Oostenrijk en met een zuidelijke aftakking Griekenland en Italië gas leveren. Vanzelfsprekend ageerden de VSA ook tegen dit pijplijnplan, maar niet de VSA maar wel Duitsland zorgde ervoor dat de South Stream nooit aangelegd werd. In het licht van de huidige situatie een bijzonder pikante terugblik.
Na de inlijving van de Krim was het nl. vooral Angela Merkel die op strenge EU-sancties tegen Rusland aandrong. Samen met de toenmalige EU-energiecommissaris Günther Oettingen oefende ze sterke druk uit op de grenslanden, vooral op Bulgarije, om het project te begraven.
https://youtu.be/AwJupkZIFDo
Dat het in deze landen nu niet bijzonder goed ontvangen wordt als Merkel in het verleden, met Rusland-sancties zwaaiend South Stream verhinderde, en nu argumenteert dat Nord Stream 2 een puur economisch project is, dat absoluut niet door Rusland-sancties in gevaar mag komen, dan is de houding van deze staten begrijpelijk. Men had geen glazen bol nodig om te weten dat de sancties als een boemerang in het gezicht van de EU terecht zouden komen.
Nu heeft Nord Stream 2 dank zij Merkels laffe houding een tweede vijand: de EU-commissie, ook al blies Juncker even hoog van de toren. Niet te vergeten: bij de EU-commissie moet men zich over deze problematiek wenden tot de Slovaak Maroš Šefčovič, die zijn eigen interpretatie van zijn bevoegdheid heeft, nl. de EU onafhankelijker van het Russische gas te maken, met als supporters de Oost-Europeanen, de Balkan en Italië. Hoe een dubbeltje rollen kan – dankzij Merkels politiek. Of ze uit haar fouten lessen getrokken heeft? Feit is dat ze nog nooit iets tegen de Amerikaanse belangen heeft ondernomen. Merkel is geen Schröder. En het belang van Duitsland staat niet op haar agenda. Tenslotte is ze via haar tafelschuimersinvasie er al goed in geslaagd Duitsland om zeep te helpen.
Je kent het wel, ‘s avonds koelt het zomers een beetje af, maar in de stad is het nog altijd warm. Gebouwen en straten van steen en asfalt houden de warmte vast. Daar willen ze in Duitsland hun voordeel mee gaan doen.
Onderzoekers van Siemens, de technische universiteit van Hamburg en energiebedrijf Hamburg Energie willen binnenkort aan de rand van de haven van Hamburg 2000 vierkante meter aan natuursteen plaatsen om daar met wind opgewekte energie in op te slaan.
Een reusachtige energiebunker met een isolerend jasje aan.
In vier Zwitserse kantons loopt er een pilootproject om methaan-gassen, die in het maag/darmstelsel van koeien geproduceerd worden, op te vangen en nuttig te gebruiken.
Het is maar de vraag of dit ook op andere levende wezens kan toegepast worden.
Oude mijn wordt enorme batterij – enig probleem: het project is niet rendabel.
De Prosper Haniel steenkoolmijn in Bottrop, net over de grens, gaat volgend jaar dicht. Niet het einde, maar als alles naar wens loopt, het begin van een nieuw leven als een hydro-elektrische installatie met een te verwachten capaciteit van 200 megawatt, genoeg om stroom op te slaan voor 400.000 gezinnen gedurende 4 uur. Als er weinig zon of wind is, stroomt water uit een bekken bovenaan in de mijn 1200 meter diep de schachten in en drijft daarbij turbines aan die stroom opwekken. Als er later weer een overschot aan hernieuwbare energie is, wordt dat gebruikt om het water weer naar boven te pompen. Als het systeem naar behoren werkt zou dit ook in andere gesloten steenkoolmijnen toegepast kunnen worden; een symbiose van de hernieuwbare energie en tewerkstellingsmogelijkheid voor de voormalige mijnwerkers.Het enige minpuntje: een financiële put.
Gisteren ging de film De Stille Beving in de bioscoop in première. De film gaat over gezin in Bedum in de provincie Groningen, die geteisterd wordt door aardbevingen als gevolg van aardgaswinning in het noorden van Nederland. 24 camera’s volgen de familie drie jaar lang en leggen aardbevingen vast en laten de gevolgen voor de bewoners van de monumentale boerderij zien.
https://youtu.be/3Fvt2nJv0Ns Het Groningse verval slokt alle energie op Twee jaar lang legden 24 camera’s vast hoe een boerderij uit 1837 door haar hoeven zakt. ‘De stille beving’ is een documentaire voor de rest van Nederland.
We zien zwart-witbeelden in de nacht en kinderen die uitleggen hoe een aardbeving werkt. Een schuddend Boeddhabeeldje. Een uil in de schuur, een steenmarter. Het gezin aan tafel. Het landschap, woest, weids. Een gevallen ornament dat weer op het dak wordt gezet.
De buurman die volschiet. “Ter Laan is Ter Laan niet meer”, zegt hij. “Alles is kapot. Het is net oorlog hier.”
Twee jaar lang legden 24 camera’s dag en nacht vast hoe de beeldbepalende kophalsrompboerderij uit 1837 van Albert Ubels en Annemarie Heite langzaam door haar hoeven zakte. Het trage verval van een pand in hartje aardbevingsgebied, het trage verval van de bewoners, van Groningen. Verneem meer…
In de uitzending van Nieuwsuur van 5 oktober 2016 komen eigenaren van zonnepanelen aan het woord die tot hun teleurstelling zien dat hun systemen uitvallen juist op de zonnigste momenten van de dag.
Bekijk het hallucinante verhaal over té veel zon, té veel energie, té weinig opslag… en weggesmeten geld.
Klik op Nieuwsuur en schuif de balk door naar 35’28” “Het elektriciteitsnet kan alle zonne-energie niet aan.”
De Amerikaanse boycot van Russisch gas heeft gevolgen. De EUropese gasafnemers betalen het gelag.
Pas als grote bedrijven zoals BASF, E.on of Shell bedreigd worden reageren politici.
Duitsers gaan windenergie opslaan in steen
In vier Zwitserse kantons loopt er een pilootproject om methaan-gassen, die in het maag/darmstelsel van koeien geproduceerd worden, op te vangen en nuttig te gebruiken.
Gisteren ging de film De Stille Beving in de bioscoop in première. De film gaat over gezin in Bedum in de provincie Groningen, die geteisterd wordt door aardbevingen als gevolg van aardgaswinning in het noorden van Nederland. 24 camera’s volgen de familie drie jaar lang en leggen aardbevingen vast en laten de gevolgen voor de bewoners van de monumentale boerderij zien.
In de uitzending van Nieuwsuur van 5 oktober 2016 komen eigenaren van zonnepanelen aan het woord die tot hun teleurstelling zien dat hun systemen uitvallen juist op de zonnigste momenten van de dag.