Gisteren stond er nog in The Sun het ijswekkend nieuws dat om precies 01.00 a.m. GMT, “Zero Hour”, de Russische invasie van Oekraïne zou beginnen met bombardementen en een tankslag. Zero Hour werd inderdaad nul… invasie.
Vandaag wordt het rechtgezet: “Zero Hour” werd een Amerikaans “vermoeden“.
Noch Biden of Stoltenberg hebben iets van een terugtrekking van Russische troepen gemerkt, zeggen ze. Nochtans kon men niet naast het konvooi kijken dat over de Krimbrug naar het Russische binnenland terugkeerde.
Oekraïens president Zelensky riep gisteren zijn volksvertegenwoordigers op terug te keren naar de ware schaapstal. Ze moeten terug op post zijn binnen de 24 uur. Zo niet dreigen er gevolgen. En hij deed zijn oproep ook aan ‘s lands eliteburgers, zoals zakentycoons, oligarchen en andere bedrijvigaards die naar het buitenland gevlucht waren. Ze moeten terugkeren naar “hun bedrijven, naar de tienduizenden werknemers die voor hen en voor de staat werken”. Zelensky had er ook geen goed woord voor over dat bepaalde westerse landen hun diplomaten naar Lviv in West-Oekraïne verhuisd hadden. “Oekraïne is één. Ondeelbaar. Als er iets gebeurt – God behoede – zal het overal gebeuren.”
De voormalige Oostenrijkse ministerin van Buitenlandse Zaken, Karin Kneissl, bevestigde onze berichtgeving: “Ze zullen nooit tevreden zijn met terugtrekking. Pas als het Russische leger helemaal ontmanteld wordt… Duitsland heeft geen alternatief voor de Russische gasleveringen; is afhankelijk van het Russisch gas… “
En verwijst naar de sabotage van Southstream en Nord Stream 2.
We volgden de persconferentie van de Duitse kanselier Scholz en de Russische president Poetin en hadden de indruk dat ze met wederzijds respect met elkaar overlegd hebben.
Er werden verschillende thema’s behandeld; o.a. de RT-de en DW die eerst in Duitsland en nadien in Rusland uit de ether genomen werd. Navalny. NAVO-toetreding van Oekraïne. Gasleveringen. De voorspelde invasie. En – niet onbelangrijk voor Poetin – geen Duitse wapenleveringen aan Oekraïne. Maar geen der beide heren liet het achterste van zijn tong zien.
Geen hoerasfeer, maar wel een terugkeer naar de ratio en de beleefde omgang met elkaar. Waarschijnlijk is men aan de andere kant van de Atlantische Oceaan “not amused”…. vandaar de titel!
Als er iets is, wat rekbaar is, dan zijn het wel de Israëlische grenzen… fysische, historische en gewenste. Zodra je het aandurft de handelswijze niet helemaal comme il faut te vinden, krijg je heel de erfzonderetoriek over je heen.
Israël en Libanon (… en Syrië) hebben geen diplomatische relatie en daar wil Israël voordeel uit halen. De annexatie van de Syrische Golan Hoogte wordt jaar na jaar tijdens de vergaderingen van de VN aangeklaagd… zonder resultaat. Zonder omkijken wordt er olie opgepompt, worden er nederzettingen gebouwd, ja, zelfs toeristische uitstapjes georganiseerd, de grens militair verstevigd en al dan niet pro-actief verdedigd. Trump kreeg er zelfs een nederzettingsnaam toebedeeld; van arrogantie gesproken!
Bekijken we de huidige grenzen nader, dan zou Israël opnieuw de Egyptische Sinaïwoestijn kunnen bezetten. Mocht er olie onder de Sinaï ontdekt geweest zijn… hadden we nu over heel andere grenzen gesproken. Ook zonder delfstoffen zou Israël er in elk geval strategisch geografisch een pak op vooruit gaan. Anderzijds biedt de Jordaanvallei mogelijkheden voor huisvesting – de nieuwe nederzettingen, de verdrijvingen, de huisafbraken worden ook bij de VN veroordeeld, zonder echter dat er gevolgen aan verbonden zijn.
Blijft er uitbreiding richting zee. En daar ligt de Gaza als een lokkende kuststrook. Het moet voor een volbloed Israëlische “natiebouwer” bijzonder frustrerend zijn dat de inname van dit stukje grond wel eens voor de internationale gemeenschap echt onaanvaardbaar zou blijken te zijn. Blijft er de zee en de maritieme grenzen. Heeft er iemand al over de Nederlandse inpolderingtactiek nagedacht?
Om u een idee te geven over de geografische ligging een video uit het jaar 2013. Libanon bekijkt de maritieme grens als een verlengde van de landgrenzen; Israël ziet de grens meer naar het noorden (zoals in onderstaande video aangeduid). U vindt hier een afbeelding; het omstreden gebied, 1430 km2, is gemarkeerd met een rode 4. Uit de b.g. afbeelding blijkt dat de Libanese grens niet met de Israëlisch-Cypriotische plannen strookt.
De VSA – als gerenommeerde vredestichter – probeert nu een akkoord tussen Israël en Libanon te forceren. De VSA wil als een soort lijnrechter een oplossing uit hun hoed toveren waardoor een witte duif de demarcatielijn voor eens en altijd vastlegt.
Dat Libanon buurland Israël niet echt vertrouwt, zal u niet verbazen. Er is meer nodig om de Libanezen te overtuigen…. zoals bv…. een explosie?
Een citaat uit het charmeoffensief van de VSA-bemiddelaar:
“This is the last minute.” “My advice to people in Lebanon — focus on not what you’re missing, not what you may lose if you compromise. Think about what you gain,”
Of hij er in gedachten “… or else” bij gezegd heeft?
Intussen is iedereen wel op de hoogte van de aardbevingen, veroorzaakt door het oppompen van het gas. Huizen worden onbewoonbaar verklaard, moeten afgebroken worden. In Nederland moeten op termijn alle verwarmingen met gas verdwijnen. Maar Duitsland is doof voor de Nederlandse zorgen en blijft aandringen op de aanvoer van gas, méér gas, terwijl ze via de Nord Stream pijplijnen onbeperkt gas uit Rusland kunnen krijgen.
In grote lijnen blijft de situatie in Syrië sinds geruime tijd onveranderd. Idlib is nog steeds volgens de westerse media “de laatste burcht van de rebellen” met de steun van Turkije, ten oosten van de Eufraat bepalen de Koerden, aan het handje van de VSA, de gang van zaken, en in het noorden wordt de grensstreek bezet door het Turkse Leger.
De VSA stelen nog steeds de olie en beschikken nu over meer mogelijkheden; ze hebben er immers een raffinaderij gebouwd:
Wat gisteren enigszins de lethargie doorbrak was de “bei Nacht und Nebel” inzet van het Amerikaanse leger om de scalp van de ISIS-commandant Abu Ibrahim al-Hashimi al-Qurayshite te veroveren. Hoewel… van die scalp zal niet veel meer terug te vinden zijn. Dàt hij zichzelf opblies, is iets dat we maar moeten geloven. Bewijzen zijn er niet meer. Opmerkelijk is wel dat dit gebeurde zonder dat het Turkse leger zich hiermee bemoeide. Of zelfs het Russische leger. Dergelijke aanvallen mét helikopters, vliegtuigen, drones en grondtroepen komen niet – onverwacht, zonder afspraak – uit de lucht gevallen. Ze worden wel degelijk voorbereid, alle protagonisten ingelicht. Bij het bekijken van de beelden vroegen we ons af wat àls het Russische leger hem uitgeschakeld zou hebben. Zou men dan ook zo begripvol weggekeken hebben bij het aantal burgerslachtoffers of zouden er beelden circuleren met de beruchte Witte Helmen die bloedende lichamen op brancards zouden wegvoeren? Tegelijkertijd herinnerden we ons de triomfantelijke Hillary Rodham (echtgenote Clinton) toen in Libië Khadaffi uitgeschakeld werd.
Volgens het Pentagon werden vier burgers en vijf terroristen gedood. Tien mensen zouden geëvacueerd zijn, waarvan 8 kinderen. De Witte Helmen hanteren een ander aantal: er zouden in totaal 13 mensen gedood zijn, waarvan 6 kinderen en 4 vrouwen. Een helicopter zouden ze zelf kapot geschoten hebben opdat hij niet in vijandige handen zou belanden. Ingesloten video vertelt een ander verhaal:(…)
Dat een ISIS-kopstuk naar de eeuwige jachtvelden vertrekt is op zich niet te betreuren; opvallend is wel dat er bij interne politieke moeilijkheden (Bidens populariteit zit op een eenzaam dieptepunt) gegrepen wordt naar een opzienbarend schokeffect in het buitenland. Kwestie van zijn staatsmanschap in de verf te zetten. En duidelijk te maken dat de VSA niet overwegen te vertrekken: https://english.alarabiya.net/News/middle-east/2021/11/13/US-staying-in-Syria-until-ISIS-threat-eliminated-State-Department
Even belangrijk, maar minder opvallend aanwezig in de wereldpers, is dat Israël in december twee maal de haven van Latakia aanviel met veel schade en brand als gevolg. Naar verluidt omdat Iran wapens zou vervoeren in containers.
In oktober heeft Hongarije een nieuw lange termijn gascontract met Gazprom afgesloten waarbij Hongarije niet alleen het nodige gas maar ook een gunstige prijs bedongen en gekregen heeft. De EU besliste in ons aller naam een andere strategie te volgen, nl. de dagprijs van het gas af te wachten én te moeten betalen. Idem dito voor Oekraïne dat officieel geen Russisch gas meer koopt, maar wel “Europees gas”.
In werkelijkheid heeft Oekraïne het gas sinds 2014 bij schijnfirma’s in Hongarije gekocht die Russisch gas omdoopten in Europees gas. De schijnfirma’s in Hongarije hebben voor deze dienstverlening 100 dollar per geleverde m3 berekend. Oekraïne blijft hoog op haar hautaine toren zitten, weigert gas uit Rusland te importeren (… met vijand Rusland doet men geen zaken… ) en heeft bijgevolg opnieuw leveringscontracten met Hongarije afgesloten, dat sinds oktober via de nieuwe pijplijn Turkish Stream onbezorgd gas geleverd krijgt. Voor Hongarije is dit mooi meegenomen: import aan een prix d’ami en verkoop aan de officiële marktprijs (of een fractie daaronder).
Grote baas van het Oekraïense gastransportsysteem, Sergej Makogon, gaat op facebook de von Münchhausentour op met het volgende verhaaltje voor het slapen gaan:
“Voor het eerst in de geschiedenis is Oekraïne ermee gestart fysisch gas uit Hongarije te importeren. In het verleden heeft het Oekraïense gastransportsysteem uitsluitend richting Oekraïne-Hongarije gewerkt. De vooruitgang staat echter niet stil: dankzij technische ingrepen is nu ook mogelijk het gas in beide richtingen te laten stromen.
Hongarije is nu na Slovakije de tweede gegarandeerde gasleverancier aan Oekraïne geworden. “De opening van deze richting heeft het voor handelaars mogelijk gemaakt vanuit een terminal in Kroatië vloeibaar gas aan Oekraïne te leveren.”
Er wordt niet bij vermeld dat dit LPG gas veel duurder is dan het gas uit Rusland. Daar bovenop komen dan nog eens de transitkosten.
Volgens cijfers van het Oekraïense gasnet importeerde Oekraïne in 2021 meer dan 2.6 miljard m3 gas “uit de EU”.
De waanzin in het kwadraat: er werd een ingewikkelde technische oplossing gevonden opdat het Russisch gas verder via Oekraïne naar Europa stroomt en tegelijkertijd Russisch gas voor een beduidend hogere prijs in de tegenovergestelde richting vanuit Europa naar Oekraïne stromen kan.
Hongarije zal volgens het in september ’21 getekende contract 4.5 miljard m3 per jaar ontvangen, waarvan 3.5 miljard m3 via Servië (Turkish Stream) en 1 miljard m3 via Oostenrijk.
In 2020 leverde Gazprom 8.637 miljard m3 gas aan Hongarije en 10.522 miljard m3 in 2019. In de eerste helft 2021 stegen de leveringen met 5% op 3.909 miljard m3.
Bovendien levert Rusland ingevolge lange-termijn contracten gas aan Duitsland, wat betekent dat Gazprom het gas goedkoper dan de dagprijs verkoopt.
Poetin maakt het rekensommetje: “Alleen al met de doorverkoop van een miljard m3 gas kan men bijna een miljard dollar verdienen, en degenen (Duitsland) die van ons 5.6 miljard méér konden krijgen dan voorzien in de lange-termijn contracten, verkopen het nu door. Daar bevindt zich de pijplijn die het Poolse pijplijnsysteem verbindt met het Oekraïense. Het volume bedraagt ca. 3 miljoen m3 per dag. Dat is exact de hoeveelheid die door Duitsland aan Polen geleverd wordt. Ik neem aan dat dit uiteindelijk in Oekraïne belandt. De verbruikers in Europa en Duitsland moeten weten wat er in werkelijkheid gebeurt.“
Samengevat: Oekraïne importeert het gas beduidend duurder dan indien het direct van Gazprom zou kopen. Daarbij maak het niet uit of Duitse, Hongaarse, Slovaakse importeurs het Russische gas aan Oekraïne leveren of vloeibaar gas uit Kroatië laat transporteren. Het bankroete, corrupte Oekraïne koopt liever duur gas dan goedkoper rechtstreeks in Rusland te verwerven. En ziet er geen graten in de tussenhandelaars een serieuze commissie te betalen. Wie betaalt uiteindelijk de rekening? De Oekraïense, de Europese belastingbetaler?
En zeggen dat dit allemaal begonnen is toen Oekraïne de gasfacturen aan Rusland niet meer kon of wilde betalen. Het scenario dreigt zich te herhalen in Moldavië.
Hongarije is in de EU een buitenbeentje: Hongarije had immers in oktober een lange-termijn leveringscontract voor gas met Gazprom afgesloten en wordt via de nieuwe Turkish Stream voorzien van gas.
Bijgevolg lijdt Hongarije – anders dan de rest van de EU – niet onder de energie- en gascrisis. Orban maakte daar n.a.v. zijn bezoek bij Poetin tijdens de gemeenschappelijke persconferentie nog eens fijntjes attent op.
En Rusland, dat door het westen ervan beschuldigd wordt gas als politiek wapen te gebruiken, is zelfs bereid de gasleveringen aan Hongarije nog te verhogen. Waarmee de EU – als een echo van de VSA – knarsetandend zal moeten erkennen dat Rusland de gaskraan niet dichtdraait. Integendeel, Rusland biedt zelfs aan de gasleveringen te verhogen opdat de prijzen in de EU niet langer stijgen, resp. te doen dalen. De EU blijft echter doof op dat oor.