Ned Price, woordvoerder VSA Min. v. Buitenlandse Zaken, waarschuwde landen die Rusland proberen te helpen de economische sancties te vermijden.
“Ieder land dat zou willen proberen Rusland uit dit economisch financieel moeras te trekken zal moeten rekening houden met de gevolgen. Wij zullen ervoor zorgen dat geen enkel land in staat is hiermee weg te komen.”
Hij had het dan vooral over China. Hoe het dan zit met het Russisch gas dat volop naar West-Europa stroomt om de leeglopende gasreserves aan te vullen, heeft hij niet vermeld. Moeten de particuliere afnemers, bovenop de hoge energieprijzen, ook nog een doorgerekende VSA-sanctie à rato van hun verbruik verwachten?
… staat niet in het Wetstratees woordenboek. We hoorden gisteren De Croo met een uitgestreken gezicht de argeloze kijker vertellen dat de regering de energiecrisis even goed zou oplossen als de coronacrisis. Hij gebruikte weliswaar andere woorden, maar het kwam in se op hetzelfde neer.Tja… en dat was zelfs geen slechte zwarte humor. Hij méénde het!Laat het nu net dàt zijn wat we met z’n allen moeten vrezen.
De VSA toeterden dat ze geen olie meer zouden importeren uit Rusland. Impliciet betekent dit dat iedereen die dit wel nog doet, wel eens hiervoor zouden kunnen gestraft worden door de VSA. Intussen zijn ze wel voor zichzelf op zoek naar een andere olieleverancier, zoals Venezuela dat over de grootste bekende olievoorraden zou beschikken. Als de bevolking van de VSA hoge prijzen aan de pomp moet betalen voor hun geliefde benzineslurpende auto’s, dan is dat geen goed nieuws voor de Democraten bij de mid-term verkiezingen in november.
In voorgaand artikel (zie onderaan) gaven wij een overzicht van het bezoek dat een VSA delegatie aan de Venezolaanse regering had gebracht met het oog op olieleveringen naar de VSA. De oorlogsfluisteraars in de VSA, o.a. Rep. senator Marco Rubio, waren er niet bepaald gelukkig mee. Media gaven weer dat de harde supporterskern van de zgn. “interim president” Juan Guaidó zodanig druk hadden gezet dat de onderhandelingen met de Venezolaanse regering op ijs werden gelegd, maar dat de “deal”, nl. verzachten van de sancties in ruil voor olieleveringen, nog steeds ergens op de tafel lag… Rubio diende zelfs een wetsvoorstel in waardoor de olie-import uit Iran en Venezuela bij wet moet verboden worden. Rubio is van mening dat een akkoord met de VSA het “einde” zou betekenen van de Venezolaanse oppositie.
En u weet zonder enige twijfel hoe genegen de VSA de “opposities” wereldwijd toegedaan zijn!
Tot de recente ontwikkelingen, m.n. de Oekraïnecrisis, had Bidens kabinet hoofdzakelijk Trumps politiek van “maximale druk” gehandhaafd waardoor Maduro had moeten vallen, maar zoals de Financial Times opmerkte, zat er sowieso al een verandering van strategie aan te komen. Woordvoerster Jen Psaki probeerde de VSA-Venezolaanse gesprekken van 5.3.22 te bagatelliseren, al viel dat wel moeilijk gezien zowel president Maduro, vice-president Rodriguez en de VSA adviseur voor Latijn-Amerika Juan González hierbij aanwezig waren. Als blijk van goede wil liet Venezuela kort daarop twee VSA-gevangenen vrij… En de VSA ontkenden dat er enig verband was tussen de top ontmoeting en hun daarop volgende vrijlating… hoewel dit volgens Jen Psaki deel uitmaakte van de opdracht der VSA-missie!
Bronnen binnen de Venezolaanse oppositie meldden de Miami Herald dat het potentieel akkoord een speciale licentie voor Chevron zou inhouden, waardoor het activiteiten in Venezuela kan hervatten. Chevron had in het verleden bij het VSA Buitenlandministerie aangedrongen op een terugschroeven van de sancties tegen Venezuela.
Venezuela stelt dat eender welk akkoord omtrent de levering van olie verbonden zou zijn aan het erkennen van Maduro als president. Venezolaans buitenlandminister, Félix Plasencia, tijdens het Antalya Diplomacy Forum:
“Wij hebben een 100 jaar oude olie-zakenrelatie met de VSA. Wij hebben hen niet uit de oliezaken verdreven; zij verlieten deze om eenzijdig sancties op te leggen. Nu willen zij terugkeren. Goed, VSA en Europese oliebedrijven zijn welkom, als zij aanvaarden dat de énige en legitieme regering van Venezuela deze is geleid door president Nicolás Maduro.”
En voegde eraan toe dat een “respectvolle relatie” ook de annulering van de eenzijdige sancties inhoudt. EU-boegbeeld Josep Borrell hield een bilateraal gesprek met Plasencia, waaruit men kon opmaken dat er aan de EU-kant bereidwilligheid was om de relatie te normaliseren en de sancties op te heffen.
De Venezolaanse olie-industrie werd gedurende de harde periode dat tankers door de VSA onderschept, gestolen, de olie en vervolgens de tankers verkocht werden, slechts gered door de steun van “te vertrouwen partners zoals Rusland, China en Iran.” Tijdens b.g. top in Antalya noteerde men ook gesprekken tussen een Russische delegatie met aan het hoofd de Russische buitenminister Sergei Lavrov. We citeren Ven. vice-president Delcy Rodriguez:
“We hadden een gesprek met onze goede vriend Sergei Lavrov. We herbekeken onze bilaterale strategische relaties en het ingewikkelde internationale scenario.”
De gesprekken op 5.3.22 tussen de VSA en Venezuela werd geïnspireerd door de pogingen der VSA een wig te drijven tussen Rusland en Venezuela en president Poetin te isoleren van zijn bondgenoten in Latijn Amerika. Naar verluidt wilden de VSA een officiële terechtwijzing door Venezuela over de Russische Oekraïne-operaties uitlokken.
De Venezolaanse regering trapte niet in de val en riep “slechts” op tot een “vreedzame oplossing”, zonder kritiek te uiten op de Russische militaire operatie. Maduro telefoneerde met Poetin. Het Russische buitenlandministerie berichtte hierover dat de Venezolaanse president zijn “vaste steun” aan Rusland betuigd had en dat hij de destabiliseringspogingen der VSA en NAVO veroordeelde.
Daden zeggen meer dan woorden: een akkoord tussen Venezuela en Russisch bondgenoot, Wit-Rusland, had als gevolg dat 2 tractorfabrieken in Barinas konden geopend worden.
Alle aandacht gaat naar Oekraïne. Je kan je euro slechts één keer uitgeven. We vernamen deze kreet voor hulp:
“De nieuwe officiële prijs voor een gasfles werd opnieuw verhoogd op 273.000 Lib.P. Ik kom niet meer bij van het lachen. Vrijdag heb ik al 360.000 Lib.P.* voor een gasfles betaald. De regering kan zoveel maximum prijzen vastleggen als ze wil. De markt bepaalt de prijs. Voor de sancties kostte een gasfles tussen de 30.000 en 40.000 Lib.P.
Ik moest toeslagen want we weten immers niet wanneer er opnieuw gas beschikbaar is. We hebben gas nodig om te kunnen koken.
Verwarmen doen we niet meer. Daarvoor is het gas te duur – idem dito voor elektriciteit – voor zover er soms stroom is. Het is ijskoud. We slapen met joggingbroeken, sokken, hemd, trui met kap, muts en drie dekens. ‘s Avonds hebben we het alleen maar koud.
Ook overdag binnenshuis zijn we altijd dik, met jassen en sjaal, ingepakt.
Soms, als het niet giet en de zon voor 2 à 3 uur eens komt piepen, dan verwarmen we ons in het zonnetje. Volgens de meteo is het de guurste winter sinds 10 jaar. Nog altijd ligt een een sneeuwdeken over 70% van Libanon. Wat in de bergen als sneeuw gevallen is, kregen we hier in een waren regenvloed over ons heen; de straten en paden zijn in een chaotische Venetië-versie veranderd. Daar bovenop zware stormen met meer dan 100 km/u windsnelheden.
Verleden jaar konden we reeds op 22 februari in de zee zwemmen. Zo warm was het toen reeds. Hopelijk eindigt de winter snel – nog nooit stierven zoveel mensen aan de gevolgen ervan.
En al dit hebben we te danken aan de westerse waardeloze gemeenschap die met hun chantage-sancties het land in de waarste zin tot de dood gesanctioneerd heeft!!!”
*360.000 Lib.p. = € 218.15 – bij ons afhankelijk van de inhoud en aan huis levering: ca. € 32 (10 kg) tot € 143 (46,5 kg)
Nvdr: Wie wil helpen, verneemt meer via een reactie bij ons, of bij pater Daniël.
Hoewel het gastekort nijpend wordt en nadat de importeurs uit de EU vooral in december en januari weinig tot zeer weinig Russisch gas besteld hadden, de verbruikersprijzen tot ongekende hoogtes stijgen, bestellen importeurs nu – de schrik voor het einde van Russische gasleveringen zit er diep in – recordhoeveelheden Russisch gas. En daarbij is nog niet beslist wie de gaskraan zou toedraaien. Het zou het westen kunnen zijn, als deze het betalingsverkeer verder verhindert of Rusland compleet van SWIFT afgeschakeld wordt. Het zou echter ook Rusland kunnen zijn waar intussen al luidop over een beëindiging van de gaslevering via Nord Stream 1 nagedacht wordt.
Op de Russische tv wordt hierover als volgt bericht:
“Tijdens een vergadering van de Russische regering, die door de tv-zender Rossiya 24 uitgezonden werd, verklaarde Vladimir Poetin dat Rusland alle verplichtingen betr. de levering van energiedragers aan buitenlandse partners nakomt. Ook de Oekraïense pijplijn is volledig benut. Poetin: “Ook de Oekraïense gaspijplijn draait voor de volle 100% van onze contracten. Dit is verrassend, maar een feit.”
Wat betreft de landen die tegenover Rusland en diens economie onvriendelijk staan, hebben zij hun burgers reeds aangeraden “de riem aan te spannen en zich warmer te kleden”… En zij verwijzen helemaal niet naar de sancties die zij ons opleggen als reden voor de verslechtering van hun situatie”
Poetin zegde dat dit, rekening houdend met het feit Rusland al zijn energieverplichtingen nakomt, er wel “zeer eigenaardig uitziet.”
Quasi dagelijks horen we over westerse bedrijven die omwille van de Oekraïnecrisis Rusland verlaten. Een doorsnee Rus zal er niet wakker van liggen dat luxe merken zoals Dior, Louis Vuitton, Chanel, Cartier… niet meer te krijgen zijn. Goedkope kledingmerken worden sowieso in het Verre Oosten gefabriceerd. En hoe nijpend is het “probleem” IKEA? Zijn er geen andere goedkope doe-het-zelf meubels en toebehoren te vinden?
Sinds de “sancties” in het leven geroepen werden, heeft Rusland omgeschakeld op eigen productie van diverse producten en de landbouw, dierenfok e.d. aangemoedigd.
Dat er nu in de media op luide toon gefluisterd wordt dat Poetin dement aan het worden is, zegt veel over het niveau van “kwaliteitskranten”. Bij Biden merken ze niets, ook al struikelt de man niet alleen over zijn voeten, maar ook over zijn woorden.
Met China hebben de VSA in het zand moeten bijten. Ook al heeft China in de Alg. vergadering van de VN “neutraal” gestemd. Sommige “experts” zagen hierin een afkeurende boodschap aan het adres van Poetin. Laten we echter niet vergeten dat Poetin, nèt vooraleer hij Oekraïne met zijn speciale operatie tot de orde riep, eventjes met de Chinese president over een toekomstig gascontract ging praten.
Iran: we vragen ons af in hoever Iran “aangemoedigd” wordt om Rusland te laten vallen in ruil voor de hernieuwing van het nucleair akkoord en het terugschroeven van de sancties. De tekenen zijn er: aan Israëls “bezorgdheid” wordt blijkbaar minder aandacht besteed. Het zou met Trump niet waar geweest zijn. Die had dan ook een speciale band met het uitverkoren volk.
Dan maar een andere medestander van Rusland proberen los te weken. Venezuela. Waar de bevolking nog altijd lijdt onder de sancties. Waar staatseigendom door de VSA en het V.K. geconfisqueerd werd. Waar Iran olietankers heen liet varen, die onderweg gekaapt werden door de VSA. Waar een oppositielid, Juan Guaidó , door de VSA en westerse vazalstaten “erkend” werd als de “interim-president” in afwachting van door de VSA gestuurde democratische verkiezingen. Venezuela stemde niet mee in de VN Veiligheidsraad; het land heeft immers geen stemrecht meer omdat het geen lidmaatschap meer betaalde omwille van de wurgende sancties.
De poging tot “regime change” was de aanleiding dat Venezuela in 2019 diplomatische relaties met de VSA verbrak. De VSA & vazalstaten weigerden de verkiezingen van 2018 te erkennen en deden hun uiterste best om een “regime change” op te dringen en Maduro aan de kant te schuiven. U herkent het stramien. De Amerikaanse ambassade in Caracas werd in 2019 gesloten. De olie-export, top-politici en ambtenaren werden gesanctioneerd. Alle Venezolaanse eigendommen in het buitenland werden in beslag genomen.
Ook hier, zoals bij China het geval was, nam Rusland eerst contact op met Venezuela, vooraleer er in Oekraïne militair ingegrepen werd. Yuri Borisov, de Russische vice-eerste minister, reisde naar Caracas voor gesprekken op topniveau. En de resp. presidenten, Maduro en Poetin, telefoneerden minstens twee keer met elkaar tijdens de afgelopen maand – zo werd gemeld in beide regeringskringen.
Zaterdag trok een Amerikaanse delegatie naar Venezuela met een beloftedossiertje. Het moet pijn gedaan hebben te gaan praten met een president, Maduro, die de VSA weigeren te erkennen. Guaidó, de door de VSA erkende president, werd slechts de ochtend van de vergadering op de hoogte gebracht en was er verder niet bij betrokken. Het nieuws werd “gelekt” door de New York Times, in de hoop dat dit Poetin een slapeloze nacht zou bezorgen.
Volgens Reuters werd de VSA afvaardiging geleid door Juan González, Witte Huis adviseur Latijn-Amerika, die “maximale” garanties eiste voor verkiezingen. Volgens drie Reuters-bronnen hadden de VSA dit verlanglijstje: 1) nieuwe presidentsverkiezingen, 2) grotere participatie van buitenlands privé kapitaal in de Venezolaanse olie-industrie en 3) een publieke veroordeling van de Russische inval in Oekraïne. 4) Verder werden de VSA-gevangenen in Venezuela ter sprake gebracht, waarbij 6 olie bedrijfsleiders (van CITGO, veroordeeld voor corruptie en twee voormalige Green Berets (groene baretten die tijdens een couppoging gearresteerd werden).
In ruil zouden de VSA een tijdelijke terugkeer naar het SWIFT financieel betaalsysteem aangeboden hebben.
Venezolaans president Maduro en vice-president Delcy Rodríguez, die aan de gesprekken deelnamen, eisten daarentegen 1) de opheffing van een groter aantal sancties, 2) de teruggave van in beslag genomen eigendommen, zoals het oliebedrijf CITGO.
Laten we ook niet vergeten dat de VSA 15 miljoen dollar op Maduro’s hoofd gezet hebben:
En dan komen de VSA af om te onderhandelen over een lijst met onrealistische eisen en in ruil een tijdelijke SWIFT-terugkeer. U ziet de immense verschillen. Maduro zocht omwille van de moordende sancties voor zijn land economische en diplomatieke hulp bij Rusland, Iran en China. Via hun energiebedrijven en banken kon Venezuela olie uitvoeren en geraffineerde producten invoeren.
Wat als de sancties ertoe leiden dat de samenwerking tussen de b.g. olielanden nog hechter wordt? Als ze samen, Venezuela, Rusland en Iran, met een totaal olie-embargo dreigen? Wie betaalt dan de rekening of – eerder – wie kan dan nog de rekeningen betalen?
The New York Times meende zich te moeten bemoeien door het nieuws over de zgz. Venezolaanse-VSA toenadering eenzijdig te duiden:
"Dhr. Maduro en andere Russische bondgenoten beginnen zich te distantiëren van de Oekraïne-oorlog. (!) Venezuela, Nicaragua en Cuba onthielden zich of stemden niet bij de twee resoluties van de VN om de Russische agressie te veroordelen. (! ... dit ondanks het feit dat de VSA het aan ieder die het wou verstaan duidelijk maakten dat een onthouding gelijk stond met "aan de Russische kant te staan"...) En de leiders van Venezuela en Cuba deden een oproep voor een diplomatische oplossing. (!... wat een andere manier is om te zeggen dat ze Rusland niet willen veroordelen...)"
Zaporizja. Het schuim stond op de lippen van alle persmuskieten. Hoe durft-ie het, een kerncentrale met raketten aan te vallen, is de teneur. Onverantwoordelijk, waanzinnig…, is de minst kwalijke beschrijving die Poetin ten deel valt. Volgens de kranten werd de kerncentrale in de nacht van 3 op 4 maart veroverd. Heeft een postduif dit nieuws overgevlogen? Dat je de nieuwsberichten van de media met een dikke korrel zout moet nemen, onder een vergrootglas bestuderen en proberen of je via andere bronnen de zgz. neutrale nieuwsduiding kan verifiëren, weet u allicht al veel langer.
Zaporizja werd volgens het journaal op vesti.ru op 28 februari door Russische para’s veroverd en wordt door hen bewaakt. Het is dan toch hoogst eigenaardig dat ze drie dagen later de kerncentrale onder vuur nemen. Rare kwieten, die Russen, ze schieten blijkbaar op elkaar… We willen hier toch ook nog in herinnering brengen hoe ze snel en zonder bloed vergieten de beruchte Tsjernobyl-centrale, aan de noordelijke grens, onder controle gebracht hebben. Rusland meldt dat Oekraïense provocateurs, al dan niet privé bataljons, geprobeerd hebben op het terrein van de kerncentrale te geraken – en dat niet de kerncentrale gebrand heeft, dat heeft u intussen wel al mogen vernemen, maar wel een opleidingsgebouw op enkele honderden meters van de kerncentrale. U vindt foto’s van de schade op Telegram.
En deze beelden binnenin de centrale zouden naar verluidt gedraaid zijn tijdens de b.g. aanval.
In de afgelopen jaren kreeg de omschakeling van Russische naar Amerikaanse brandstof gestalte. Nu de centrale in Russische handen is, zal er meer aan het licht komen. Amerikaanse atoomwetenschappers volgen de ontwikkelingen in Oekraïne op de voet. Oekraïne heeft nu vier kerncentrales en 15 kernreactoren. Bijna allemaal werden in de Sovjetunie voor eigen brandstofcellen gebouwd. Tijdens recente jaren werden echter 7 daarvan op de brandstof van Westinghouse Electric omgeschakeld. Dat heeft menigeen verrast. In het verleden werd dit ook geprobeerd door Tsjechische energiespecialisten: zij vervingen in een kerncentrale Russische staven door Westinghouse-brandstof… en beleefden een fiasco.
"Tijdens een crisistijd in Oekraïne brengt de Westinghouse-familie, zoals vele collega's, hun steun aan de mensen in Oekraïne tot uiting. Wij veroordelen met klem de Russische invasie.", luidt Westinghouse boodschap op sociale media.
“Het gebruik der brandelementen moest onderbroken worden omdat de Westinghouse-elementen tegelijkertijd druk-, verbuiging- en torsievervormingen toonden. De Tsjechen hebben – voor het eerst in het energietijdperk – het brandstofcontract opgezegd en zijn teruggekeerd naar de akkoorden met Rosatom.”, zegt Boris Martsinkevich, chef-redacteur van het analytisch tijdschrift over mondiale energie Geoenergetics.
De meeste kernreactoren in Oekraïne worden aangedreven door WWER–reactoren. Hun brandelementen zijn dunne, maar zeer lange – ca. 4 m – zirkoniumbuizen die met uranium en plutonium gevuld zijn. Deze buizen werden tot brandelementen uit 312 stuks samengesteld. Zij worden door TVEL en Westinghouse geleverd. Maar ze zijn niet hetzelfde. Zelfs niet in de fundamentele parameters: massa en grootte.
Het mag dan ook niet verbazen dat de eerste poging Westinghouse in de Oekraïense Zaporizja “in te bouwen” leidde tot een mislukking en een verlies van 175 miljoen dollar. Sindsdien werden er meerdere ongevallen met Amerikaanse brandstof gemeld.
Simpel verklaard: als men een kogel, geschikt voor een Kalasjnikov, probeert in een M-16 te steken dan zal er geen schot afgevuurd worden. Toen de VSA meenden dat er Amerikaanse brandstofstaven moesten gekocht worden, kwam het technisch probleem op de proppen: nl. hoe men de temperatuurregeling kan aanpassen. Op de een of andere manier slaagde men erin. Hoe betrouwbaar is de technische oplossing? Dat Rusland dit graag wil te weten komen ligt voor de hand. En ook waarom Oekraïne hiertoe besliste. Wat was het overtuigende argument? Westinghouse Electric, een der grootste Amerikaanse producenten van kernbrandstof, is zo goed als failliet. Alle recente projecten in de VSA en China gingen de mist in. De Chinezen eisen voor de rechtbank meerdere miljarden dollar schadevergoeding. De Oost-Europese markt was de enigste kans op overleven voor Westinghouse. En de gebeurtenissen in Oekraïne trekken nu een streep door de rekening. Het is technisch mogelijk alles weer in de oorspronkelijke staat, met Russische staven, om te bouwen. Of dit ook zal gebeuren zonder gevaar, is een andere vraag.
Gemeenten, provincies en waterschappen kunnen Gazprom Energy NL voorlopig niet als gasleverancier uitsluiten, zo meldt de Vereniging van Nederlandse Gemeenten na onderzoek.
Doordat Gazprom Energy NL geregistreerd is in Nederland, valt het bedrijf niet onder de economische sancties tegen Rusland. En dus blijven Europese aanbestedingsnormen gelden.
Intussen heeft de directeur van Gazprom Energy Nederland, Sytse van Heijst, vanwege de oorlog in Oekraïne zijn functie neergelegd.
