Er werd in “great America” in november een enquête gehouden bij 1000 personeelsverantwoordelijken kriskras door alle VSA-staten. Dit zijn in een notendop de bevindingen over het al dan niet toepassen van “positieve discriminatie”:
52% vindt dat hun bedrijf “positieve discriminatie” toepast bij de aanwerving
1 op 6 werd gevraagd aan blanke mannen geen voorkeur te geven
48% werd gevraagd de voorkeur te geven aan “diversiteit” en niet aan kennis
53% geloven dat hun baan in gevaar komt als ze niet genoeg “diverse” werknemers aanwerven
70% vinden dat hun bedrijf DEI toepast omdat dit verwacht wordt
To find out how many believe “reverse discrimination” is really an issue affecting their workplace, in November ResumeBuilder.com surveyed 1,000 hiring managers across the U.S.
Key findings include:
52% believe their company practices “reverse discrimination” in hiring
1 in 6 have been asked to deprioritize hiring white men
48% have been asked to prioritize diversity over qualifications
53% believe their job will be in danger if they don’t hire enough diverse employees
70% believe their company has DEI (Diversity, Equity, Inclusion) initiatives for appearances’ sake
M.a.w. 1 op 6 personeelsdirecteuren heeft het bevel gekregen geen of zo weinig mogelijk blanken aan te werven. Stel u nu even voor dat de kranten zouden uitpakken met het “wereldschokkend” nieuws dat elke 6de personeelsdirecteur vanuit het bestuur de orders zou gekregen hebben geen enkele donker-gepigmenteerde, geen enkele moslim of andere populaire landverhuizer meer aan te werven… We uiten slechts een fictieve veronderstelling, geen suggestie…
Zelfverklaarde “klimaatbeschermers” drijven hun acties steeds verder op. Op dinsdag 20 december hebben ze de ganse avond het noodoproepnummer in Essen misbruikt, om reddingsdiensten naar vermeende ongevallen te roepen. De zogenaamde zwaar gekwetste slachtoffers, gaslekken in woonhuizen en een roofoverval: het was allemaal fake news.
De politie meldde dat er “in al die gevallen veel reddingsdiensten onderweg waren”. En “daarmee stonden ze niet ter beschikking mochten andere, échte oproepen binnenkomen”. De daders lieten nadien verstaan dat “de klimaatcatastrofe de enige echte noodsituatie is”, want aan die klimaatcatastrofe “zullen miljoenen mensen sterven”.
Voor hun acties maakten deze “klimaatbeschermers” gebruik van een app, die het doofstommen mogelijk maakt een noodoproep te versturen. Via dezelfde app lichtten ze later hun acties toe. Tevens lieten ze verstaan ook in de toekomst van deze noodoproep misbruik te zullen maken: “We zullen deze vorm van protest verderzetten, tot onze Bondsregering effectieve wetten stemt om de klimaatcatastrofe te verhinderen”.
Energiecrisis: wordt elektriciteit om e-auto’s op te laden in Duitsland sterk beperkt?
Op vraag van de Duitse minister van Economie, Robert Habeck (Grünen) heeft het Bundesnetzagentur (Agentschap voor het Bondsnet) onlangs een zogenaamde “piekafvlakking” voorgesteld: Als de stroomvoorziening krap wordt, worden de prestaties van warmtepompen en oplaadboxen voor e-auto’s sterk beperkt. De regel zou ingaan op 1 januari 2024.
Het zou dan tot 3 uur kunnen duren om een elektrisch voertuig voor een reis van 50 kilometer op te laden. Dat staat te lezen in het “Eckpunktepapier” van dit Agentschap. De beheerders van stroomnetwerken zullen, bij een krapte aan elektriciteit, warmtepompen en oplaadstations voor elektrische auto’s minder energie bezorgen. Volgens het Federaal Agentschap voor het Bondsnet is dit onvermijdelijk om echte, nationale stroomuitvallen te vermijden.
Eerst de mensen massaal in de richting duwen van elektrische auto’s en in de volgende fase de energietoevoer beperken. Is dat niet de zoveelste episode in de soap ‘beduvelen van de burgers’?
Als twee landen internationaal verdoemd worden – beide met grote voorraden energiegrondstoffen – dan is het niet meer dan logisch dat ze de rangen sluiten om gezamenlijk het hoofd te bieden aan ‘s werelds minachting. Zoals Rusland en Iran, die de laatste jaren steeds dichter tot elkaar groeiden en die zich gedwongen zagen hun krachten te verenigen om westerse sancties op hun exportproducten te kunnen ontlopen door een nieuwe zee-spoorweg route te ontwikkelen vanuit de haven van Marioepol (bezet door Rusland) naar de zuidelijke Iranese havens.
Beide willen de handel met Azië vooruit helpen door transport via bevaarbare rivieren en de bouw van nieuwe spoorlijnen. Volgens Bloomberg zouden beiden landen voor 20 miljard dollar daarin willen investeren. U vindt hier een kaart.
De nieuwe transcontinentale route zou beginnen in de Zee van Azov, de haven van Marioepol inbegrepen. Bloomberg heeft daar de scheepvaart gevolgd en vastgesteld dat talrijke Russische en Iraanse schepen die route – op en neer – volgen; een route die veel korter is dan volledig afgelegde zeereis vanuit de Russische havens aan de Baltische Zee, via de Middellandse Zee en het Suezkanaal. Kortom: een route die geen gevaar op sancties met zich meebrengt.
Deze route kan aansluiten op deze die vanuit Sint Petersburg vertrekt: lees vorige bijdrage:
Geir Pedersen, de speciale gezant der VN voor Syrië, bracht een grote week geleden een bezoek aan de Syrische regering in Damascus, het tweede bezoek in een periode van twee maanden, om de onderhandelingen in Genève over een nieuwe grondwet terug in gang te trekken. Hij toonde zich bezorgd over een nieuwe militaire escalatie: “Syrië is niet gebaat met meer oorlog, maar wel met vrede en een politiek overleg om dit te bereiken.” Waarop de Syrische regering haar waardering uitte voor Pedersens inzet, maar eraan toevoegde dat deze pogingen tot het bereiken van een politiek akkoord, te niet gedaan werden door de inmenging der VSA & bondgenoten in Syrië.
Dat Pedersen 100% gelijk heeft als hij stelt dat Syrië geen nood heeft aan nog meer oorlog, is meer dan duidelijk. Hij is bezorgd over de confrontatie door Turkije met lucht- en artillerie-aanvallen in de noordelijke grensstreek, in de provincies Aleppo, Raqqa en Hassakah, tegen de Koerdische militia (SNF).
Opnieuw moesten mensen vluchten. Een elektriciteitscentrale en verschillende bedrijven werden buiten werking gezet, de oliesector tekende grote beschadigingen op. Volgens Badran Jiy Kurd, leider der buitenlandse relaties der zgn. Koerdische autonome regering, gaat het om de planmatige vernietiging van economische en sociale structuur.
Het tekort aan benzine en stookolie heeft de regering gedwongen om in december een derde vrije dag per week (op zondag) in te voeren om een deel van de nodige brandstof (woon-werkverkeer, productie) te besparen. Vroeger had men in Syrië op vrijdag en zaterdag vrijaf. Bakkerijen moeten sluiten. Ziekenwagens kunnen niet rijden omdat ze geen benzine hebben. In het zuiden, Suweida, kwam het volk op straat, kwam het tot rellen, men eiste meer brandstoffen. Die zijn nu beperkt. En da’s niet uit vrije keuze.
Het min. van olie en natuurlijke grondstoffen bepaalde dat iedereen zich diende te registreren voor een soort kredietkaart. In 2021 had men nog 200 liter per gezin moeten kunnen krijgen; het werden slechts 50 liter. Ook nu zouden 50 liter “als een voorlopige hoeveelheid” voorzien zijn, zonder dat het ministerie een totale min. hoeveelheid kon beloven. Die 50 liter worden gesubsidieerd door de staat; op de zwarte markt kost de brandstof een veelvoud. De burgerbevolking ziet zich gedwongen alternatieve verwarmingsmogelijkheden te zoeken: zoals olijvenafval, hout, zelfs plastic (!); de 50 liter diesel zijn amper genoeg voor één maand. Hout is door de oorlog en de armoe sowieso beperkt voorradig. De olieminister Bassam Tohme is evenzeer vertwijfeld: “Geven we alle Syrische gezinnen 50 liter of de helft van de gezinnen 100 liter?”
En dan hebben we het nog niet over de ingrijpende gevolgen bij de industrie, de tewerkstelling en het transport gehad.
Keren we terug naar de steeds sluimerende heropflakkering van geweld: we verwijzen naar een vorige bijdrage van 24 november nadat Turkije de zgz. PKK-bomaanslag in Istanboel wou vergelden in Syrië en Irak.
De Koerden ondernamen een eigen onderzoek naar de gebeurtenissen in Istanboel. De SDF-commandant Mazlum Abdi verklaarde dat de aanslagpleegster lid is van IS en dat de aanslag door de door Turkije beschermde bewapende moslimextremisten, de zgn. “rebellen” gepland werd. Een zgn. “false flag” operatie, een provocatie, een reden om over de grens te trekken en een nog groter gebied in Noord-Syrië te bezetten.
Een maand na de bomaanslag in Istanboel kon de Turkse defensieminister Hulusi Akar het parlement triomfantelijk berichten dat er 364 “terroristen” in Syrië en Irak uitgeschakeld werden. Maar daar houdt Erdogan het niet bij: hij wil dat alle gewapende Koerdische strijders hun biezen en wapens pakken en naar het zuiden – of elders – verhuizen.
De laatste dagen duiken er geruchten op dat Turkije de stad Tell Rifaat in de zgn. Turkse veiligheidszone zou willen zien opgenomen worden. Dit als tussenoplossing om af te zien van een grote bodemoperatie. Kortom: nog een stuk van Syrië dat dan onder Turkse voogdij zou geplaatst worden. Volgens de krant Al-Ahbar kwam dit ideetje van de VSA om te verhinderen dat de Koerden uiteindelijk hulp zouden zoeken bij – en een akkoord zouden tekenen met – de Syrische regering.
De bezetting door het Turkse leger van de stad Tell Rifaat ligt zeer gevoelig bij de Syrische regering: de stad ligt immer bovenop heuvels, die heel de omgeving beheersen. Het verlies van Tell Rifaat zou een bedreiging voor Aleppo, het hart van de Syrische economie, vormen. De afstand tussen beide steden bedraagt slechts 25 km. En wie zegt dat de Turkse bondgenoten, het terroristisch zootje ongeregeld – de zgn. “rebellen” – dan niet daarheen zullen trekken? Waarmee Aleppo terug gekatapulteerd zou worden naar de pre-bevrijdingstijd…naar het ISIS-tijdperk.
Dat de Koerden hun hart vasthouden is een feit. In Tell Rifaat en omgeving zouden zich volgens vroegere berichten Koerdische vluchtelingen, in 2018 door Turkse troepen verdreven uit Afrin, gevestigd hebben. Moeten zij opnieuw vluchten?
En Turkije heeft de akkoorden van 2017 over de zgz. “de-escalatiezone”, lees: Turks bezette zone, niet nagekomen. De “rebellen” werden niet ontwapend: integendeel, ze kunnen ongehinderd onder de Turkse paraplu, de oorspronkelijke bevolking de pest aandoen en verdrijven. Zolang ze maar de Turkse geopolitieke agenda dienen.
Op 24 november schreven we ook over de geruchten van een Syrisch-Turkse toenadering.
Uit verschillende bronnen vernamen we dat de Turkse dreigementen de Syrische Koerden en de regering wel dichter bij elkaar zouden kunnen brengen. Russisch buitenminister Lavrov opperde tijdens de Primakov-lezingen dat Syrië en Turkije tot een bilaterale verstandhouding zouden moeten terugkeren om de veiligheid aan de gemeenschappelijke grens te verzekeren (zoals afgesproken in het Adana-verdrag van 1998).
Erdogan wil liefst voor de presidentsverkiezingen van juni 2023 enkele goede punten scoren, zoals bv. de terugkeer van Syrische vluchtelingen naar hun thuisland. Als hij dat kan bereiken door de Koerden als wisselgeld te gebruiken, zal hij het niet laten. Hoe deze daarop zullen reageren? Mochten de VSA er niet hun tenten opgeslagen hebben, zouden de Koerden de weg van het minste kwaad bewandelen. B.g. Badran Jiyah Kurd stelt dat de Koerden graag een goed nabuurschap en samenwerking zouden zien. “Maar tot op heden zien wij slechts de Turkse wens de door hun leger bezette gebieden blijvend te blijven bezetten, zich in de binnenlandse problemen van een andere natie te mengen, diens soevereiniteit met de voeten te treden en extremistische groeperingen te ondersteunen…” Wat betreft de Syrische regering, wijkt hij uit: “Wij worden ervan beschuldigd de agenda van buitenlandse machten te volgen… De Koerden hebben olie, water en broodkorven, het eigendom van alle Syriërs dat aan iedereen zou moeten eerlijk verdeeld worden. Tot zover zijn we akkoord… “ Wat hoopvol klinkt voor een vereniging. Maar er zijn ook andere die zichzelf “de trouwste vrienden der VSA” noemen en een dialoog met de Syrische regering in de weg staan.
Ali Awwada, volksvertegenwoordiger in het Syrische parlement, vindt dat er “geen andere oplossing is dan de terugkeer der noordoostelijke regio’s (ten oosten van de Eufraat) onder de controle van het regeringsleger. Damascus zal een complete autonomie nooit erkennen (… evenmin de andere landen waar Koerden een minderheid uitmaken), maar wel de toepassing van artikel 107 van de grondwet over lokaal beheer van hun regio’s, een beperkte vorm van zelfbestuur dus.
Hij stelt heel cru dat de verloochening van het SDF en de afhankelijkheid van de VSA zullen leiden tot een volgende nederlaag en het verlies van nieuwe gebieden in de handen van Turkse huurlingen, zoals het ook gebeurde in 2018 met Afrin en in 2019 met Ras al-Ain en Tell Abyad. Zijn oplossing ligt voor de hand: een hereniging met het Syrische grondgebied.
De Koerden gaan ervan uit dat de Syrische regering het leger niet zal inzetten tegen de Koerdische bevolking om de olie- en gasbronnen terug te veroveren. De energiekaart willen ze zeker inzetten bij politieke onderhandelingen met de Syrische regering.
Op 11 december berichtte de Koerdische TV-zender Rudaw TV (Erbil) dat de eerste tankwagen-konvoois vanuit de Rumelan-oliebronnen naar Syrisch regeringsgebied reden. Een éénmalige geste van goede wil bij de acute brandstoffennood in Syrië? “Het transport van olie uit het noordoosten naar de raffinaderijen in Homs en Baniyas werd hernomen, “ zo zou het Syrische ministerie voor binnenlandse handel bericht hebben.
Wat betreft de toenadering tussen Turkije en Syrië werd er de laatste dagen in verschillende media luidop geraden naar de toekomst.
Erdogan urges joint meeting with Assad, Putin against ‘terror’ threat in Syria’s north, meldde de Israëlische https://www.haaretz.com/breakingnews (Erdogan dringt aan op een gemeenschappelijke ontmoeting tussen Assad en Poetin, tegen de “terreurdreiging”* in Noord-Syrië (*uitgaande van de Koerden volgens Erdogan)
En bij de Syrian Observer die verwijst naar Al Souria net (oppositie): ““Our intelligence organizations must meet first, then our defense ministers must meet, then our foreign ministers,” he said. refererend naar Erdogan: “Onze veiligheidsdiensten moeten eerst samen komen, vervolgens onze defensieministers en dan onze buitenlandministers.” Op de Amerikaanse afwijzing van een Turkse toenadering tot de Syrische regering en een ontmoeting met Assad, verklaarde Erdogan: “Ik bepaal wie, waar en hoe ik iemand wil ontmoeten.” Erdogan Offers Putin Mechanism on Talks with Bashar al-Assad – The Syrian Observer
https://english.aawsat.com/home/article/3977206/syrian-oil-time-new-approach meldt dat er vlot olieproducten gesmokkeld worden vanuit de olievelden onder Koerdisch/VSA toezicht naar de “rebellen” (het amalgaam moslimextremistische terroristen) in door Turkije bezet en/of gecontrolleerd gebied (Idlib) terwijl dat ze elkaar elke dag naar het leven staan.
Evenzeer wordt er (beperkt) ruwe olie naar de raffinaderijen in Syrisch regeringsgebied gestuurd. Leidende PKKers zouden hun SDF-broeders aangeraden hebben met Damascus samen te werken bij de verkoop van olie op de binnenlandse markt.
En dan hebben we het nog niet gehad over de overgrote hoeveelheid olie die gewoon onder bescherming van de VSA-soldaten via een illegale grensoversteek naar Irak gebracht wordt. Wie daarvan beter wordt, weet u. “We’re keeping the oil!” triomfeerde Trump.
Feit is dat degenen die van de smokkel profiteren niet geneigd zullen zijn mee te werken aan een vredesakkoord.
Voor de oorlog in Syrië waren de problemen aan de Syrisch-Turkse grens eerder minimaal; in het Adana-akkoord werd immers afgesproken dat Syrië de PKK uit het land zou gooien en dat Turkije – in geval van nood – tot 15 km over de grens kon en mocht optreden tegen Koerdische militia. Syrië kàn echter niet optreden tegen “Koerdische” militia vermits Turkije de grensstreek bezet heeft. Syrië kàn evenmin optreden tegen de Koerden ten oosten van de Eufraat omdat daar de VSA het gebied de facto bezet hebben.
Lavrovs wens kàn bijgevolg niet uitgevoerd worden tenzij de VSA zich terugtrekken – tenminste uit de grensstreek of liefst helemaal. Zij verblijven daar zonder enige legimitatie. Dàn pas is er ruimte voor onderhandelingen tussen de Syrische Koerden en de regering. Dàn pas is de uitvoering van het Adana-akkoord mogelijk. Dàn pas kan Syrië stilaan recht krabbelen.
Het is hemeltergend dat uitgerekend de VSA aanwezigheid in Syrië een veiligheidsrisico voor NAVO-bondgenoot Turkije vormt, die er voorheen – onder de Syrische regering – niet was. Erdogan speelt poker: met zijn aangekondigde invasie van Syrië verhoogt hij de druk, kan er beweging in de situatie komen. De vraag is wat er bij hem primeert: uitbreiding van het Turkse grondgebied door de inlijving van Noord-Syrië, met een niet denkbeeldige mogelijkheid dat Turkse soldaten in een lijkzak terug naar huis zullen gestuurd worden, of een rationele oplossing door het geschil met de Syrische regering ten minste te ontmijnen én duizenden Syrische vluchtelingen naar hun thuisland te doen terugkeren?
… al is het geen zwart-wit verhaal. Blijft het probleem met de moslimterroristen in Idlib… wat met hen? Is er één land dat moslimterroristen wil welkom heten?
We vervolgen: Waar gaat alle militaire en humanitaire hulp naartoe?
Sommige westerse weldoeners hebben onlangs gemerkt dat het grootste deel van de militaire en humanitaire hulp nooit het Oekraïense leger of de gewone burgers bereikt heeft.
Ook medische benodigdheden worden gestolen. The Telegraph meldde dat “sommige van de geschonken benodigdheden later hun weg vonden naar de uitstallingsrekken der ziekenhuisapotheken: te koop aangeboden en voorzien van een prijsetiket.” Personeel actief in de gezondheidszorg legt beslag op medicijnen, verband en medische apparatuur en verkopen ze door aan patiënten, die ze eigenlijk gratis hadden moeten verstrekt worden.
Een soortgelijk verhaal werd verteld door de eerder genoemde arts Dr. Morris:
“Ik kreeg een telefoontje van een verpleegster in een militair ziekenhuis in Dnipro. Ze zei dat de directeur van het ziekenhuis alle pijnstillers had gestolen om ze door te verkopen en dat de gewonde soldaten die daar werden behandeld geen pijnmedicatie hadden. Ze smeekte ons om haar persoonlijk pijnstillers te bezorgen. Ze zei dat ze ze zou verbergen voor de ziekenhuisdirecteur, zodat ze bij de soldaten zouden kunnen geraken. Maar wie kun je vertrouwen? Stal de ziekenhuisdirecteur echt de medicijnen, of probeerde de verpleegster aan de telefoon ons te misleiden om haar persoonlijk pijnstillers te geven die ze dan vervolgens zou kunnen verder verkopen of gebruiken? Wie weet… Iedereen liegt.”
Oorlog voor sommigen, Gucci voor anderen
Enorme geldstromen uit westerse landen worden voortdurend gebruikt door corrupte Oekraïense functionarissen voor hun persoonlijke verrijking en/of om luxegoederen te verwerven.
In een onlangs opgerold corruptiesysteem smokkelde de douane van Odessa shirts, rugzakken, sportschoenen, riemen en andere luxeartikelen van Givenchy, Gucci, Polo, Dolce & Gabbana, Michael Kors, Chanel, Louis Vuitton en Armani onder het mom van legeruitrusting. De documenten, waarin de lading werd aangegeven als “voor de behoeften van de strijdkrachten van Oekraïne”, werden ondertekend door het waarnemend hoofd van de douane van Odessa, Vitaly Zakolodyazhny. Volgens parlementslid Aleksandr Doebinski is dit een veel voorkomend diefstalsysteem. “Het werk van de douane is onbevredigend, want terwijl sommigen aan het front vechten, verdienen anderen geld door hun douane-uniform te misbruiken,”, aldus Doebinski.
Een ander voorbeeld: in mei 2022 schaften westerse landen de douanerechten voor Oekraïne af. Binnen een week werden meer dan 14.000 personenauto’s in het land geïmporteerd. Zoals de vice-minister van infrastructuur, Mustafa Nayem, opmerkte: “Aangezien we een land in oorlog zijn, waren onze partners in Polen, Slowakije en Roemenië behoorlijk verrast door deze snelle upgrade van ons wagenpark.”
Terwijl ze luxe kleding en auto’s kopen, zorgen de dieven er ook voor om kapitaal uit Oekraïne te trekken.
Volgens het Bureau of Economic Security of Ukraine mist de Oekraïense begroting 4,5 miljard UAH* aan belastingen van zgn. agrotraders (handelaars in agrarische producten):
“In augustus-september 2022 werd bijna 12 miljoen ton graangewassen en olie geschat op 137 miljard UAH* geëxporteerd via het douanegebied van Oekraïne. Daarvan werd bijna 4 miljoen ton geëxporteerd door nepbedrijven die alleen op papier bestonden.”
Bovendien zijn “de meeste niet in Oekraïne geregistreerde firma’s waarheen graan wordt geëxporteerd een hoog risico en betrokken bij strafrechtelijke onderzoeken.”
Is dit de ‘graandeal’ die de wereldgemeenschap toejuicht? Het lijkt erop dat Oekraïense fraudeurs niet alleen hun eigen land corrumperen, maar ook buitenlandse staten. En dit is slechts één voorbeeld uit vele.
Toen de gebroeders Surkis Oekraïne verlieten (… nu residerend in Frankrijk, zie deel 1), namen ze 17 miljoen dollar mee. Maar dat is slechts een kleinigheid vergeleken met de ‘helden van de Euromaidan’. Volgens voormalig Oekraïens volksvertegenwoordiger Oleg Tsarev stuurden vooraanstaande Oekraïense politici na het uitbreken van de vijandelijkheden zowel hun geld als hun families naar het buitenland.
Hij vermeldt dat de ouders en familieleden van Zelensky en zijn vrouw allemaal het land hebben verlaten. Zijn voorganger, voormalig president Pjotr Porosjenko, verhuisde niet alleen zijn kinderen, maar ook ongeveer een miljard Amerikaanse dollar in contanten naar het Verenigd Koninkrijk.
Hetzelfde geldt voor andere belangrijke Oekraïense functionarissen: voormalig binnenminister Arsen Avakov, het hoofd van het bureau van de president, Andrey Yermak, de tweede president van Oekraïne, Leonid Koetsjma, voormalig premier Arseny Yatseniuk en vele anderen namen allemaal hun families en fortuinen, geschat op ongeveer een miljard dollar, mee naar het buitenland. En dan hebben we het nog niet eens over de vele politiek gelieerde oligarchen.
Kleinere vissen-oplichters kunnen ook “individueel naar een EU-lidstaat getrokken zijn”. Mannen van een militaire leeftijd kunnen / konden mits omkoping het land verlaten. Volgens Izvestia ligt / lag de vergoeding tussen tussen de $ 8.000 en $ 10.000. Tendens stijgend. De Oekraïense media berichten ook actief over mensen die betalen om de grens over te steken.
De sympathie van westerlingen voor een land in oorlog is begrijpelijk. Maar terwijl sommige landen hun uiterste best doen om Oekraïne te helpen – zelfs terwijl ze zelf met een economische crisis worden geconfronteerd – gebruiken corrupte Oekraïense functionarissen de royale financiering om persoonlijke fortuinen te vergaren en een luizenleventje te leiden in chique, luxueuse verblijfplaatsen. En dat allemaal op kosten van de westerse belastingbetaler.
In 2015 verklaarde Arseny Yatseniuk, toen hij het premierschap voor gezien hield, openlijk dat hij miljardair was geworden. Het is nog maar de vraag hoeveel nieuwe Oekraïense superrijke tycoons – onderhouden door buitenlandse militaire hulp – tegen het einde van het conflict in het westen zullen verschijnen.
Syrië lijkt wel uit de redactiekamers der media verdwenen te zijn. De armoe neemt dag na dag toe. Elektriciteits- en bijgevolg waterbevoorrading (buiten werking gestelde pompen) is één der bekommernissen van de bevolking en de regering. De VSA gaan verder op de ingeslagen weg: het stelen van de natuurlijke rijkdom – de olie – en van de oogsten. Een zoveelste inval van Turkije is nakend: of Rusland / de VSA hen nog kan op andere gedachten brengen, is twijfelachtig. Turkije heeft nood aan “Lebensraum” voor de Syrische vluchtelingen en dat ze tegelijkertijd de gehate Koerden verder naar het zuiden drijven is dan mooi meegenomen. Bovendien hoopt Erdogan zijn populariteit terug te kunnen doen stijgen als hij erin slaagt de lastpakken – de Syrische vluchtelingen – terug over de grens te doen verhuizen.
Beelden die u hier nergens bij de poco media zal zien:
Een oproep voor donaties om scoutsuniformen voor christelijke kinderen te kunnen aanschaffen:
Kirche in Not ondersteunt christelijke gezinnen bij hun dagelijks levensonderhoud. Een gevlucht gezin dat alles verloren had:
Fondsenwervingsactie van L’Oeuvre d’Orient in Armentières (Fr) ten bate van onderwijskosten van 200 leerlingen in Syrië. Mgr. Joseph Tobji (Aleppo) legt uit: “een staatsambtenaar verdient 100.000 Syrische £ per maand, m.a.w. 20 à 21 euro per maand. De schooluitgaven bedragen ca. 1,5 à 1,8 miljoen per maand.”
Tentoonstelling en verkoop van hebbedingetjes gemaakt door psychisch gehandicapten om geld in het laatje te brengen:
In het door de VSA bezet gebied ten oosten van de Eufraat, is kinderarbeid geen uitzondering. U ziet hen hier aan het werk in primitieve, levensgevaarlijke “doe-het-zelf” raffinaderijen. Op 14’50 van de tijdlijn verneemt u dat “in ruil voor militaire bescherming het SDF (Koerden) het uitbatingsrecht voor een groot gedeelte van de Syrische olie overdroegen aan de VSA” . De VSA beschermen inderdaad de olievelden en de tankwagenkolonnes die de gestolen olie vervoeren naar een illegale grensovergang met Irak.
…Abou Juwan, directeur van de energiesector, stelt:
“We hebben een contract over de oliewinning, de export en de raffinaderij. De Amerikanen hebben ons een officiële raffinaderij beloofd, geen tweedehandse. Die had via Iraaks Koerdistan moeten komen… daar wachten we nog op. Dan zouden we de “doe-het-zelf” raffinaderijen niet meer nodig hebben. Tot dan moeten we ons behelpen. We hebben de keuze: ziekte of de dood. We hebben voor ziek zijn gekozen. We weten hoe schadelijk die is en hoe milieuschadelijk. We hebben echter geen andere oplossing. De internationale standaard wordt niet nageleefd, noch de veiligheidsmaatregelen. Het is gewoon onze realiteit. Zo slaan we ons erdoor. We hebben enorm veel slachtoffers, ook vrouwen en kinderen…”
China klaagt de illegale bezetting en rooftochten der VSA aan:
Ondanks alle ellende wordt er nog gezongen… gezongen voor de vrede.
… kan al uw geld (of het geld van een politieke tegenstander) worden geblokkeerd, net zoals een account op de sociale media. De digitale euro is onderdeel van een totalitair systeem. Dat de Europese democratieën maar eens goed nadenken of ze dat willen.
De Europese Centrale Bank (ECB) werkt volop aan een ‘digitale euro’. Die nieuwe munt zou evenveel waard zijn als de huidige euro die we vandaag gebruiken onder de vorm van munten en biljetten (de ‘chartale’ euro) en van geld op zicht- en spaarrekeningen (de ‘girale euro’).
Betalen met de digitale euro zou kunnen in alle Europese (web)winkels dankzij een aparte app of een nieuwe betaalkaart in een bestaande app. Ook het overschrijven van geld naar rekeningen van andere banken zou hierdoor overal in Europa even vlot moeten lopen.
Het verschil met de huidige euro is dat de digitale euro wordt uitgegeven en volledig gewaarborgd door de Europese Centrale Bank. De girale euro, die door de commerciële banken wordt gemaakt telkens ze een krediet verstrekken, wordt slechts tot maximum 100.000 euro gewaarborgd in de meeste landen van de eurozone.
Politieke munt
De ECB blijkt al meer dan een jaar bezig met de voorbereidingen. Eind 2023 zou er een concreet plan op tafel liggen. Of de digitale euro er echt komt, is uiteindelijk een politieke beslissing, net zoals de invoering van de huidige euro. Dat was een tegeneis van de Fransen in ruil voor de Duitse eenmaking uit vrees voor een te sterk Duitsland en een te sterke Duitse mark.
… Regeringspartij CD&V lanceerde gisteren een zogenaamde jobsdeal 2.0, die de aanzet moet vormen tot een beter federaal arbeidsmarktbeleid. Het is meteen ook een signaal richting de noodzaak van een nieuwe staatshervorming, al wil CD&V zich daar voorlopig liever niet op vastpinnen.
Een pakket met 15 maatregelen voor de nog altijd behoorlijk krakkemikkig functionerende Belgische arbeidmarkt: het lijkt wat vreemd dat een partij die in de federale én Vlaamse regering zetelt daar nu mee komt aandraven. Zeker in de wetenschap dat diezelfde partij dan ook nog eens de Vlaamse minister van werk levert….
Zwitserland importeert veel stroom. In 2021: 5.7 miljard Kwh vooral uit Frankrijk en Duitsland. De Zwitserse Bundesrat vreest dat er deze winter wel eens minder stroom zou kunnen geleverd worden. Bijgevolg werd een drastisch spaarprogramma opgesteld met vier stappen, waarbij als laatste stap de uitschakeling aan het elektriciteitsnetwerk voorzien is. Afnemers met overlevingsbelangrijke diensten, energie- en waterlevering, brandweer, politie en medische verzorgingsinstellingen zijn uitzonderingen voor zover dit technisch uitvoerbaar is.
Stap 1: de overheid doet een oproep aan de bevolking om spaarzaam te zijn. Verbod op gebruik van: bladblazers, resp. -zuigers, privé bubbelbaden, solaria, sauna’s, infraroodkabines, stoombaden, massagezetels, elektrische wellnesstoestellen. Strengere regels voor temperatuurhandhaving op het werk, voor ijskasten en warmhoudtoestellen in de horeca.
Stap 2: verbod op de werking van roltrappen, minibars in hotels. In disco’s, clubs en dansevenementen: temperatuur op laagste stand of helemaal uitgeschakeld. Verbod op streamingdiensten in HD.
Stap 3: verbod op alle amateursportevenementen, privé gebruik van video-, DVD- en blue-raytoestellenn, op spelconsoles en gamecomputers. Carwashbedrijven worden stilgelegd. Sportplaatsen zonder belichting. Cryptomining en hoge-frequentie-handel verboden.
Stap 4: grote verbruikers met een jaarlijks stroomverbruik van minimum 100 MWh kunnen – al dan niet voor beperkte tijd – uitgeschakeld worden. Ca. 34.000 bedrijven komen hiervoor in aanmerking. Eigenaars van elektrische auto’s mogen alleen nog “dringende ritten” ondernemen. Ca. 110.000 eigenaars van elektrische auto’s zouden hun auto niet meer mogen opladen. En de opwekking van kunstsnee wordt dan ook verboden.
Tsjechische bierbrouwers beweren wel dat ze geen bier meer naar Rusland exporteren, de feiten zien er anders uit: er wordt nog steeds geleverd, bijna even veel als vroeger. Dat schrijft de Tsjechische krantLidové noviny.
Volgens het Tsjechische bureau voor statistiek werd de bierexport naar Rusland tijdens het 3de kwartaal 2022 slechts met 1/3 verminderd. Voor het begin van de oorlog bereikte de Tsjechische bierexport naar Rusland een recordcijfer om vervolgens maand na maand af te nemen… en in augustus werd het peil van het voorgaand jaar terug bereikt. Straffer zelfs: dit jaar werd Rusland – qua volumen – de 5de grootste afnemer van Tsjechisch bier. In geld uitgedrukt staat Rusland op de 4de plaats van 100 landen die Tsjechisch bier afnemen.
Lidové noviny weet te melden dat tussen januari en september 24,8 miljoen liter bier naar Rusland vervoerd werden. Verleden jaar werden er tijdens hetzelfde tijdperk 39 miljoen liter geleverd. Wie de grote zondaar is? Geen idee; alle brouwerijen ontkennen.
De krant tekent een schema uit: een Tsjechische firma, die niets met de brouwersstiel te maken heeft, koopt een bepaalde hoeveelheid. Deze tussenpersoon moet zich niet aan de sancties houden daar deze geen producent of merkartikel vertegenwoordigt – de firma is slechts handelaar: import-export-makelaar. Vervolgens exporteert deze het bier naar Rusland.
Het Tsjechische Budweiser zou op middellange termijn terugkeren op de Russische markt “om hun merk te beschermen”. Dit werd in oktober aangekondigd bij iDNES door Petr Dvořák, directeur van de brouwerij. Hij verklaarde dat Budweiser Budvar in het verleden de VSA-markt verlaten en “het eigen merk verloren” had. Niet voor herhaling vatbaar. Dvořák:
“Wij waren in staat bestaande contracten en schulden in Rusland met succes af te handelen, inbegrepen de kosten voor de teruggave van vaten voor meer dan 1 miljoen euro. Ook de reeds geproduceerde vaten hebben we met succes afgehandeld. Er bestaat geen enkele reden die ons verhindert op de Russische markt present te tekenen en er bestaan geen sancties die de export van bier naar Rusland verbieden.”
Nieuwsgierig zoals we zijn, gingen we op zoek naar de naam “Budweiser”. We meenden ergens vernomen te hebben dat Budweiser door Inbev overgenomen werd. Blijkt inderdaad te kloppen. Maar een “Bud” is niet meteen een stamboek-“Budweiser”. Wikipedia weet:
Budweiser, vaak afgekort tot Bud, was het belangrijkste biermerk van het bedrijf Anheuser-Busch en hoort nu tot de Anheuser-Busch InBev groep. Het wordt verkocht met de reclamekreet"King of Beers". Budweiser is een Amerikaans lager dat wordt gebrouwen met behulp van technieken uit de massaproductie. Zoals veel andere Amerikaanse lagers, heeft het weinig smaak en veel koolzuur; het is het vlakste bier (qua smaak) van alle internationaal gedistribueerde lagers.
M.a.w. een flauw chemisch afgietsel dat slechts één ding gemeenschappelijk heeft met de énige, échte Budweiser uit Tsjechië… het is vloeibaar.
Budweiser is een type lagerbier (vergelijkbaar met pils) uit de stad České Budějovice in Tsjechië. Het bier wordt gebrouwen sinds 1265. De naam is afgeleid van de Duitse naam van de stad: Budweis. Iets dat uit Budweis komt werd aangeduid met Budweiser.
Dus wel degelijk Tsjechisch.!! Bij Wikipedia vernemen we hoe de Amerikanen zich de merknaam toegeëigend hebben:
Geschil om de handelsnaam
Hoewel de brouwerij Budějovický Budvar werd opgericht in de 13e eeuw, claimt Anheuser-Busch dat het merk Budweiser pas sinds 1895 commercieel wordt vermarkt. Dit is 19 jaar na het eerste Budweiser brouwsel van Anheuser-Busch. Het Tsjechische bedrijf verweert zich hier tegen door te stellen dat de claim op de naam verder teruggaat. In 1265 verleende koning Ottokar II van Bohemen de onafhankelijke brouwers in de stad het recht bier te brouwen. Zij deden dit in een stijl die nu onder de naam Budweiser bekendstaat, analoog aan een brouwstijl uit een andere Tsjechische stad: Pilsen. Deze bieren worden aangeduid met pilsener, aldus het bedrijf.
In veel landen is het bier dat geproduceerd wordt door Budějovický Budvar het enige dat verkocht mag worden met de naam Budweiser. In die landen wordt de Amerikaanse variant verkocht als Bud. Omdat er twee producenten zijn met de merknaam Budweiser, zijn hierover al vele rechtszaken gevoerd. In sommige landen wordt het Tsjechische Budweiser aangeduid met Budvar en Budweiser Budvar.
Sinds 2000 brengt Budějovický Budvar bier op de markt in de Verenigde Staten en Canada onder de naam Czechvar.[1]
Keren we terug naar het uitgangspunt: de Tsjechische Budweiser op de Russische markt. Wie bij de supermarktbezoeken goed oplet ziet dat er ook de Inbev-Bud in de rekken staat, samen met Leffe, Stella Artois, Hoegaarden, Tuborg e.a. westerse biermerken. Hoe deze hun merken naar Rusland exporteren zonder dat ze aan sancties onderworpen zijn, mag het ons melden.
Waar er appartementsblokken opgericht worden vindt men op het gelijkvloers een kleinere supermarkt en dikwijls ook een kinderkribbe, zoals hier in Sint Petersburg:
In de koelkasten: ook “Bud”, in fles en blikjes, van Inbev
