De jaarlijkse hoogmis van hogepriester Claus Schwab in Davos zit erop. De korte slotverklaring van de WEF-president Børge Brende was een afspiegeling van een week in mineur, ondanks de hoogdravende en zelfvoldane toespraken die dit evenement kenmerken. Dat schrijft Michael Verstraeten (Vrijheid) in deze vrije tribune.
Lees: De afgang van het WEF: E finito la commedia. – Doorbraak.be
Ook bekend als het WEF – het speeltje van Klaus Schwab, de dictator die ons allemaal tot de bedelstaf wil veroordelen… en dan moeten we daar ook nog blij om zijn!
Uit The Dossier, dat erop wijst dat dit “Confidential” is. Behandel het even voorzichtig als Biden het doet met geheime documenten:
The World Economic Forum is a fanatical political organization masquerading as a neutral entity, with specific policy goals that involve centralizing power into the possession of hand-picked global elites as the only means to save the earth from a claimed climate emergency.
The attendees list is a massive roster of some of the most influential and diabolical forces in the corporate, governmental and “non-profit” world. From the United States, this includes the likes of FBI director Chris Wray, the CEOs of Amazon, BlackRock, and Pfizer, top officials at the Gates Foundation and in the Soros network, and the Publisher of The New York Times, to name a few.
Nederlands: Het WEF is een fanatieke politieke organisatie onder het mom van neutraliteit, met uitdrukkelijk na te streven politieke doelen met de bedoeling de macht te centraliseren in enkele wereldelites, die exclusief de macht hebben om de aarde te redden van een zgz. klimaatramp.
De deelnemerslijst is een opsomming van de meest invloedrijke en duivelse machten uit de bedrijven-, regerings- en “non-profit” wereld. Met o.a., uit de VSA, FBI-baas Chris Wray, de leiders van Amazon, BlackRock, Pfizer, Gates Foundation, het Soros-imperium en de uitgever van de New York Times.
Klik hier en vervolgens onderaan voor de lijst der genodigden, waaronder de Flup en zijn wederhelft, of in WEF-taal: Philippe and Mathilde of the Belgians, en een tweede lijst met achtergrondweetjes over hun bezigheden.
Het zal u allicht niet verbazen dat ‘s werelds chouchou, zij aan zij met strijdmakker Stoltenberg, en reclamebureau CNN aanwezig zullen zijn. U zal wel nog tot morgen geduld moeten hebben. Hun voorstelling loopt onder de titel: “Restoring Security and Peace,” -Herstel van veiligheid en vrede – begeleid door de indringende 9de van Beethoven en het loslaten van 30 witte duiven, als symbool van de vredelievende ingesteldheid der NAVO.
Ukrainian President Volodomyr Zelensky will speak at the annual World Economic Forum conference in January 2023, and he will be featured on a panel alongside Jens Stoltenberg, the secretary-general of NATO, and CNN’s Fareed Zakaria, according to information obtained by The Dossier.
Zelensky zal van de gelegenheid gebruik maken om met BlackRock leningscontracten te tekenen, kwestie van toekomstige investeringen in de juiste richting te kunnen kanaliseren.
Een goed gedacht en kurken ziel en ge drijft boven, zou ons moeder zaliger hieraan toegevoegd hebben.
… VSA, de NAVO en de Europese media
Een citaat uit de bekendmaking van Charles de Gaulle uit 1966 dat Frankrijk uit de NAVO zou treden:
La France (. . .) se propose de recouvrer sur son territoire l’entier exercice de sa souveraineté.
(Le gouvernement francais a marqué (. . .) qu’il considérait que l’organisation du traite de l’Atlantique Nord ne répondait plus (…) aux conditions qui prévalent dans le monde à l’heure actuelle et qui sont jondamentalement différentes de celles de 1949 et des années suivantes)
Uit: Het Franse uittreden uit de NAVO, gepubliceerd bij Militaire Spectator (pdf)
“Om Frankrijks ‘rang’ en ‘onafhankelijkheid’ te herstellen zette De Gaulle zich op recalcitrante wijze af tegen de VS. Hij ijverde onder meer voor een drastische verandering van de verhoudingen binnen de NAVO en de EEG.”
Uit: onderstaand artikel verschenen in het Historisch Nieuwsblad:
Blijkt dat de appel niet ver van de boom gevallen is. Pierre de Gaulle, kleinzoon van zijn illustere grootvader Charles, heeft soortgelijke bezwaren tegen de invloed van over de Atlantische Oceaan. En hij neemt de internationale relaties tussen Frankrijk en de EU enerzijds en Rusland anderzijds op de korrel.
Pierre de Gaulle is niet bepaald terughoudend om de leugendictatuur der VSA & handpop NAVO, de idolate vazallenjournalistiek der media aan de kaak te stellen en te wijzen op de daardoor – boemerangsancties – veroorzaakte economische problemen in de EU.
U bent getuige van een gesprek dat kort voor Kerstmis plaats vond met Irina Dubois, hoofd van de vereniging “L’Association Dialogue Franco-Russe” en dat als video aangeboden werd op tweede Kerstdag.
Meer weten over reeds uitgevoerde en geplande activiteiten: klik hier.
Wie Franse taallessen gekregen heeft zoals wij tijdens onze schooltijd zal zonder problemen het gesprek kunnen volgen. Indien niet, kan u via de icoontjes onderaan zowel de ondertiteling, aangehechte vertalingsmogelijkheden als de geschreven tekst kunnen oproepen.
Merkwaardig hoe zgn. extreemrechts en extreemlinks quasi gelijke stellingen verkondigen:
“Wo sind wir denn?”
“Wij werden verkozen om de belangen van de bevolking te dienen. Dat is geen nationalisme, dat is een vanzelfsprekende plicht en als de politiek ertoe leidt dat zij hun rekeningen niet meer kunnen betalen, dat ze verarmen, dat de industrie uit het land trekt, dan moet men de politiek veranderen… Waar zijn we beland?”
Oskar Lafontaine heeft een indrukwekkende c.v.: klik hier.
De liberalen ondergraven zichzelf door zich vertwijfeld op regeringsdeelname te concentreren i.p.v. consequent hun programma te verdedigen. Niet alleen hier, ook in Duitsland, waar de FDP de rood-groene federale coalitie mocht vervoegen.
Af en toe wordt er dan een poging gewaagd om de kiezer ervan te overtuigen dat de liberalen op het beleid hun stempel zetten.
Christian Lindner, FDP-boegbeeld en federaal minister van de Duitse financiën, treedt zo af en toe uit de rood-groene schaduw van zijn coalitiepartners met “gedurfde” voorstellen. Zonder enige kans op succes. Hij heeft alle reden om zenuwachtig te zijn. Zijn partij kon het afgelopen jaar niet overtuigen en de vooruitzichten voor 2023 zijn eerder slecht: in de deelstaten Berlijn, Hessen, Bremen en Beieren worden dan nieuwe plaatselijke regeringen gekozen. Als hij de tendens niet kan doorbreken, dan zou de FDP uit vier parlementen kunnen verdwijnen. De kiezers zijn nl. niet bepaald onder de indruk van een FDP, die
En dan schiet FDP-er Christian Lindner, zoals ene Alexander Decroo, in een voluntaristische kramp, m.a.w. hij lanceert voorstellen, met een omgekeerd evenredige kans op succes. De groen/rode coalitiepartners leiden de dans. Zij zien immers geen enkele reden om het vehikel, dat ze voor de schone schijn in het beleid dulden, te doen groeien. Dat de FDP inmiddels existentiële zorgen heeft laat hun (Russisch-)Siberisch koud.
Er werd in “great America” in november een enquête gehouden bij 1000 personeelsverantwoordelijken kriskras door alle VSA-staten. Dit zijn in een notendop de bevindingen over het al dan niet toepassen van “positieve discriminatie”:
To find out how many believe “reverse discrimination” is really an issue affecting their workplace, in November ResumeBuilder.com surveyed 1,000 hiring managers across the U.S.
Key findings include:
- 52% believe their company practices “reverse discrimination” in hiring
- 1 in 6 have been asked to deprioritize hiring white men
- 48% have been asked to prioritize diversity over qualifications
- 53% believe their job will be in danger if they don’t hire enough diverse employees
- 70% believe their company has DEI (Diversity, Equity, Inclusion) initiatives for appearances’ sake
M.a.w. 1 op 6 personeelsdirecteuren heeft het bevel gekregen geen of zo weinig mogelijk blanken aan te werven. Stel u nu even voor dat de kranten zouden uitpakken met het “wereldschokkend” nieuws dat elke 6de personeelsdirecteur vanuit het bestuur de orders zou gekregen hebben geen enkele donker-gepigmenteerde, geen enkele moslim of andere populaire landverhuizer meer aan te werven… We uiten slechts een fictieve veronderstelling, geen suggestie…
Hier vindt u de verdere ontleding van de enquête: https://www.resumebuilder.com/1-in-6-hiring-managers-have-been-told-to-stop-hiring-white-men/
Klimaatbeschermers misbruiken noodoproepnummer
Zelfverklaarde “klimaatbeschermers” drijven hun acties steeds verder op. Op dinsdag 20 december hebben ze de ganse avond het noodoproepnummer in Essen misbruikt, om reddingsdiensten naar vermeende ongevallen te roepen. De zogenaamde zwaar gekwetste slachtoffers, gaslekken in woonhuizen en een roofoverval: het was allemaal fake news.
De politie meldde dat er “in al die gevallen veel reddingsdiensten onderweg waren”. En “daarmee stonden ze niet ter beschikking mochten andere, échte oproepen binnenkomen”. De daders lieten nadien verstaan dat “de klimaatcatastrofe de enige echte noodsituatie is”, want aan die klimaatcatastrofe “zullen miljoenen mensen sterven”.
Voor hun acties maakten deze “klimaatbeschermers” gebruik van een app, die het doofstommen mogelijk maakt een noodoproep te versturen. Via dezelfde app lichtten ze later hun acties toe. Tevens lieten ze verstaan ook in de toekomst van deze noodoproep misbruik te zullen maken: “We zullen deze vorm van protest verderzetten, tot onze Bondsregering effectieve wetten stemt om de klimaatcatastrofe te verhinderen”.
Energiecrisis: wordt elektriciteit om e-auto’s op te laden in Duitsland sterk beperkt?
Op vraag van de Duitse minister van Economie, Robert Habeck (Grünen) heeft het Bundesnetzagentur (Agentschap voor het Bondsnet) onlangs een zogenaamde “piekafvlakking” voorgesteld: Als de stroomvoorziening krap wordt, worden de prestaties van warmtepompen en oplaadboxen voor e-auto’s sterk beperkt. De regel zou ingaan op 1 januari 2024.
Het zou dan tot 3 uur kunnen duren om een elektrisch voertuig voor een reis van 50 kilometer op te laden. Dat staat te lezen in het “Eckpunktepapier” van dit Agentschap. De beheerders van stroomnetwerken zullen, bij een krapte aan elektriciteit, warmtepompen en oplaadstations voor elektrische auto’s minder energie bezorgen. Volgens het Federaal Agentschap voor het Bondsnet is dit onvermijdelijk om echte, nationale stroomuitvallen te vermijden.
Eerst de mensen massaal in de richting duwen van elektrische auto’s en in de volgende fase de energietoevoer beperken. Is dat niet de zoveelste episode in de soap ‘beduvelen van de burgers’?
Vorige bijdrage over de Zwitserse plannen bij elektriciteitstekort:
Als twee landen internationaal verdoemd worden – beide met grote voorraden energiegrondstoffen – dan is het niet meer dan logisch dat ze de rangen sluiten om gezamenlijk het hoofd te bieden aan ‘s werelds minachting. Zoals Rusland en Iran, die de laatste jaren steeds dichter tot elkaar groeiden en die zich gedwongen zagen hun krachten te verenigen om westerse sancties op hun exportproducten te kunnen ontlopen door een nieuwe zee-spoorweg route te ontwikkelen vanuit de haven van Marioepol (bezet door Rusland) naar de zuidelijke Iranese havens.
Beide willen de handel met Azië vooruit helpen door transport via bevaarbare rivieren en de bouw van nieuwe spoorlijnen. Volgens Bloomberg zouden beiden landen voor 20 miljard dollar daarin willen investeren. U vindt hier een kaart.
De nieuwe transcontinentale route zou beginnen in de Zee van Azov, de haven van Marioepol inbegrepen. Bloomberg heeft daar de scheepvaart gevolgd en vastgesteld dat talrijke Russische en Iraanse schepen die route – op en neer – volgen; een route die veel korter is dan volledig afgelegde zeereis vanuit de Russische havens aan de Baltische Zee, via de Middellandse Zee en het Suezkanaal. Kortom: een route die geen gevaar op sancties met zich meebrengt.
Deze route kan aansluiten op deze die vanuit Sint Petersburg vertrekt: lees vorige bijdrage:
Russia and Iran Are Building a Trade Route That Defies Sanctions
Geir Pedersen, de speciale gezant der VN voor Syrië, bracht een grote week geleden een bezoek aan de Syrische regering in Damascus, het tweede bezoek in een periode van twee maanden, om de onderhandelingen in Genève over een nieuwe grondwet terug in gang te trekken. Hij toonde zich bezorgd over een nieuwe militaire escalatie: “Syrië is niet gebaat met meer oorlog, maar wel met vrede en een politiek overleg om dit te bereiken.” Waarop de Syrische regering haar waardering uitte voor Pedersens inzet, maar eraan toevoegde dat deze pogingen tot het bereiken van een politiek akkoord, te niet gedaan werden door de inmenging der VSA & bondgenoten in Syrië.
Dat Pedersen 100% gelijk heeft als hij stelt dat Syrië geen nood heeft aan nog meer oorlog, is meer dan duidelijk. Hij is bezorgd over de confrontatie door Turkije met lucht- en artillerie-aanvallen in de noordelijke grensstreek, in de provincies Aleppo, Raqqa en Hassakah, tegen de Koerdische militia (SNF).
Opnieuw moesten mensen vluchten. Een elektriciteitscentrale en verschillende bedrijven werden buiten werking gezet, de oliesector tekende grote beschadigingen op. Volgens Badran Jiy Kurd, leider der buitenlandse relaties der zgn. Koerdische autonome regering, gaat het om de planmatige vernietiging van economische en sociale structuur.
In regeringsgebied heerst er tijdens deze winter een acuut tekort aan olieproducten. De laatste Iraanse tanker werd op 2 december in de haven van Baniyas gelost en niemand weet wanneer de volgende zal komen. (Suspension of Iranian Oil Shipments to Syria Paralyses Several Sectors – Syria Report (syria-report.com))
Het tekort aan benzine en stookolie heeft de regering gedwongen om in december een derde vrije dag per week (op zondag) in te voeren om een deel van de nodige brandstof (woon-werkverkeer, productie) te besparen. Vroeger had men in Syrië op vrijdag en zaterdag vrijaf. Bakkerijen moeten sluiten. Ziekenwagens kunnen niet rijden omdat ze geen benzine hebben. In het zuiden, Suweida, kwam het volk op straat, kwam het tot rellen, men eiste meer brandstoffen. Die zijn nu beperkt. En da’s niet uit vrije keuze.
Het min. van olie en natuurlijke grondstoffen bepaalde dat iedereen zich diende te registreren voor een soort kredietkaart. In 2021 had men nog 200 liter per gezin moeten kunnen krijgen; het werden slechts 50 liter. Ook nu zouden 50 liter “als een voorlopige hoeveelheid” voorzien zijn, zonder dat het ministerie een totale min. hoeveelheid kon beloven. Die 50 liter worden gesubsidieerd door de staat; op de zwarte markt kost de brandstof een veelvoud. De burgerbevolking ziet zich gedwongen alternatieve verwarmingsmogelijkheden te zoeken: zoals olijvenafval, hout, zelfs plastic (!); de 50 liter diesel zijn amper genoeg voor één maand. Hout is door de oorlog en de armoe sowieso beperkt voorradig. De olieminister Bassam Tohme is evenzeer vertwijfeld: “Geven we alle Syrische gezinnen 50 liter of de helft van de gezinnen 100 liter?”
En dan hebben we het nog niet over de ingrijpende gevolgen bij de industrie, de tewerkstelling en het transport gehad.
Keren we terug naar de steeds sluimerende heropflakkering van geweld: we verwijzen naar een vorige bijdrage van 24 november nadat Turkije de zgz. PKK-bomaanslag in Istanboel wou vergelden in Syrië en Irak.
De Koerden ondernamen een eigen onderzoek naar de gebeurtenissen in Istanboel. De SDF-commandant Mazlum Abdi verklaarde dat de aanslagpleegster lid is van IS en dat de aanslag door de door Turkije beschermde bewapende moslimextremisten, de zgn. “rebellen” gepland werd. Een zgn. “false flag” operatie, een provocatie, een reden om over de grens te trekken en een nog groter gebied in Noord-Syrië te bezetten.
Een maand na de bomaanslag in Istanboel kon de Turkse defensieminister Hulusi Akar het parlement triomfantelijk berichten dat er 364 “terroristen” in Syrië en Irak uitgeschakeld werden. Maar daar houdt Erdogan het niet bij: hij wil dat alle gewapende Koerdische strijders hun biezen en wapens pakken en naar het zuiden – of elders – verhuizen.
De laatste dagen duiken er geruchten op dat Turkije de stad Tell Rifaat in de zgn. Turkse veiligheidszone zou willen zien opgenomen worden. Dit als tussenoplossing om af te zien van een grote bodemoperatie. Kortom: nog een stuk van Syrië dat dan onder Turkse voogdij zou geplaatst worden. Volgens de krant Al-Ahbar kwam dit ideetje van de VSA om te verhinderen dat de Koerden uiteindelijk hulp zouden zoeken bij – en een akkoord zouden tekenen met – de Syrische regering.
De bezetting door het Turkse leger van de stad Tell Rifaat ligt zeer gevoelig bij de Syrische regering: de stad ligt immer bovenop heuvels, die heel de omgeving beheersen. Het verlies van Tell Rifaat zou een bedreiging voor Aleppo, het hart van de Syrische economie, vormen. De afstand tussen beide steden bedraagt slechts 25 km. En wie zegt dat de Turkse bondgenoten, het terroristisch zootje ongeregeld – de zgn. “rebellen” – dan niet daarheen zullen trekken? Waarmee Aleppo terug gekatapulteerd zou worden naar de pre-bevrijdingstijd…naar het ISIS-tijdperk.
Dat de Koerden hun hart vasthouden is een feit. In Tell Rifaat en omgeving zouden zich volgens vroegere berichten Koerdische vluchtelingen, in 2018 door Turkse troepen verdreven uit Afrin, gevestigd hebben. Moeten zij opnieuw vluchten?
En Turkije heeft de akkoorden van 2017 over de zgz. “de-escalatiezone”, lees: Turks bezette zone, niet nagekomen. De “rebellen” werden niet ontwapend: integendeel, ze kunnen ongehinderd onder de Turkse paraplu, de oorspronkelijke bevolking de pest aandoen en verdrijven. Zolang ze maar de Turkse geopolitieke agenda dienen.
Op 24 november schreven we ook over de geruchten van een Syrisch-Turkse toenadering.
Uit verschillende bronnen vernamen we dat de Turkse dreigementen de Syrische Koerden en de regering wel dichter bij elkaar zouden kunnen brengen. Russisch buitenminister Lavrov opperde tijdens de Primakov-lezingen dat Syrië en Turkije tot een bilaterale verstandhouding zouden moeten terugkeren om de veiligheid aan de gemeenschappelijke grens te verzekeren (zoals afgesproken in het Adana-verdrag van 1998).
Erdogan wil liefst voor de presidentsverkiezingen van juni 2023 enkele goede punten scoren, zoals bv. de terugkeer van Syrische vluchtelingen naar hun thuisland. Als hij dat kan bereiken door de Koerden als wisselgeld te gebruiken, zal hij het niet laten. Hoe deze daarop zullen reageren? Mochten de VSA er niet hun tenten opgeslagen hebben, zouden de Koerden de weg van het minste kwaad bewandelen. B.g. Badran Jiyah Kurd stelt dat de Koerden graag een goed nabuurschap en samenwerking zouden zien. “Maar tot op heden zien wij slechts de Turkse wens de door hun leger bezette gebieden blijvend te blijven bezetten, zich in de binnenlandse problemen van een andere natie te mengen, diens soevereiniteit met de voeten te treden en extremistische groeperingen te ondersteunen…” Wat betreft de Syrische regering, wijkt hij uit: “Wij worden ervan beschuldigd de agenda van buitenlandse machten te volgen… De Koerden hebben olie, water en broodkorven, het eigendom van alle Syriërs dat aan iedereen zou moeten eerlijk verdeeld worden. Tot zover zijn we akkoord… “ Wat hoopvol klinkt voor een vereniging. Maar er zijn ook andere die zichzelf “de trouwste vrienden der VSA” noemen en een dialoog met de Syrische regering in de weg staan.
Ali Awwada, volksvertegenwoordiger in het Syrische parlement, vindt dat er “geen andere oplossing is dan de terugkeer der noordoostelijke regio’s (ten oosten van de Eufraat) onder de controle van het regeringsleger. Damascus zal een complete autonomie nooit erkennen (… evenmin de andere landen waar Koerden een minderheid uitmaken), maar wel de toepassing van artikel 107 van de grondwet over lokaal beheer van hun regio’s, een beperkte vorm van zelfbestuur dus.
Hij stelt heel cru dat de verloochening van het SDF en de afhankelijkheid van de VSA zullen leiden tot een volgende nederlaag en het verlies van nieuwe gebieden in de handen van Turkse huurlingen, zoals het ook gebeurde in 2018 met Afrin en in 2019 met Ras al-Ain en Tell Abyad. Zijn oplossing ligt voor de hand: een hereniging met het Syrische grondgebied.
De Koerden gaan ervan uit dat de Syrische regering het leger niet zal inzetten tegen de Koerdische bevolking om de olie- en gasbronnen terug te veroveren. De energiekaart willen ze zeker inzetten bij politieke onderhandelingen met de Syrische regering.
Op 11 december berichtte de Koerdische TV-zender Rudaw TV (Erbil) dat de eerste tankwagen-konvoois vanuit de Rumelan-oliebronnen naar Syrisch regeringsgebied reden. Een éénmalige geste van goede wil bij de acute brandstoffennood in Syrië? “Het transport van olie uit het noordoosten naar de raffinaderijen in Homs en Baniyas werd hernomen, “ zo zou het Syrische ministerie voor binnenlandse handel bericht hebben.
Wat betreft de toenadering tussen Turkije en Syrië werd er de laatste dagen in verschillende media luidop geraden naar de toekomst.
Voor de oorlog in Syrië waren de problemen aan de Syrisch-Turkse grens eerder minimaal; in het Adana-akkoord werd immers afgesproken dat Syrië de PKK uit het land zou gooien en dat Turkije – in geval van nood – tot 15 km over de grens kon en mocht optreden tegen Koerdische militia. Syrië kàn echter niet optreden tegen “Koerdische” militia vermits Turkije de grensstreek bezet heeft. Syrië kàn evenmin optreden tegen de Koerden ten oosten van de Eufraat omdat daar de VSA het gebied de facto bezet hebben.
Lavrovs wens kàn bijgevolg niet uitgevoerd worden tenzij de VSA zich terugtrekken – tenminste uit de grensstreek of liefst helemaal. Zij verblijven daar zonder enige legimitatie. Dàn pas is er ruimte voor onderhandelingen tussen de Syrische Koerden en de regering. Dàn pas is de uitvoering van het Adana-akkoord mogelijk. Dàn pas kan Syrië stilaan recht krabbelen.
Het is hemeltergend dat uitgerekend de VSA aanwezigheid in Syrië een veiligheidsrisico voor NAVO-bondgenoot Turkije vormt, die er voorheen – onder de Syrische regering – niet was. Erdogan speelt poker: met zijn aangekondigde invasie van Syrië verhoogt hij de druk, kan er beweging in de situatie komen. De vraag is wat er bij hem primeert: uitbreiding van het Turkse grondgebied door de inlijving van Noord-Syrië, met een niet denkbeeldige mogelijkheid dat Turkse soldaten in een lijkzak terug naar huis zullen gestuurd worden, of een rationele oplossing door het geschil met de Syrische regering ten minste te ontmijnen én duizenden Syrische vluchtelingen naar hun thuisland te doen terugkeren?
… al is het geen zwart-wit verhaal. Blijft het probleem met de moslimterroristen in Idlib… wat met hen? Is er één land dat moslimterroristen wil welkom heten?