Categorie archieven: Economie
VN-Mensenrechtenraad eist afschaffing éénzijdige sancties…
… iets dat op weinig aandacht in de poco media kan rekenen. Als er resoluties gestemd worden die de linkse media bevallen, dan wordt dit breed uitgesmeerd, maar als er een resolutie gestemd wordt, die niet overeenstemt met de door de VSA gedirigeerde politieke ideologie, dan is de kans op publicatie eerder klein.
Aldus geschiedde op 3 april, de dag dat in de VN-Mensenrechtenraad een resolutie voorgesteld werd “The negative impact of unilateral coercive measures on the enjoyment of human rights” (De negatieve bijwerkingen van éénzijdige dwangmaatregelen op het naleven van de mensenrechten) waarin van alle landen geëist werd “geen éénzijdige dwangmaatregelen meer op te leggen, te onderhouden, uit te voeren” daar deze “tegen het Charter van de VN en de normen en grondwetten voor vreedzame relaties tussen de staten ingaan”. De video van de stemming vindt u hier: A/HRC/52/L.18 Vote Item 3 – 55th Meeting, 52nd Regular Session Human Rights Council | UN Web TV
De VN-Mensenrechtenraad bestaat uit 47 leden. Resultaat van de stemming: 33 stemden pro, 13 tegen en 1 onthouding (Mexico). De 13 die tegen stemden waren – had u iets anders verwacht? – NAVO-lidstaten en andere satellietstaten der VSA, die wereldwijd sancties uitdelen tegen iedereen die weigert zich als een trouwe vazal aan de VSA-dominantie te onderwerpen. De 13 zijn: het land b, Duitsland, Finland, Frankrijk, Georgië, Litouwen, Luxemburg, Montenegro, Roemenië, Tsjechië, Oekraïne, G.B. en de VSA.
Volledigheidshalve, stemden voor de resolutie: Algerije, Argentinië, Bangladesh, Benin, Bolivië, Chili, China, Costa Rica, Ivoorkust, Eritrea, Gabon, Gambia, Honduras, Indië, Kameroen, Qatar, Kazachstan, Kirgisistan, Cuba, Malawi, Maleisië, Malediven, Marokko, Nepal, Pakistan, Paraguay, Senegal, Somalië, Zuid-Afrika, Soedan, Oezbekistan, VAE en Vietnam.
De resolutie vermeldt dat “men gealarmeerd is over het niet in verhouding en zonder onderscheid menselijk leed door de éénzijdige sancties en hun negatieve werking op de burgerbevolking, vooral op vrouwen en kinderen” en “op het recht op leven, het recht van iedereen van de bereikbare fysische en psychische gezondheid, medische zorg, het recht op vrijheid van honger en het recht op een passende levensstandaard, op voeding, onderwijs, werk en woning, het recht op ontwikkeling en het recht op een propere, gezonde en duurzame omgeving”. Bovendien werd vastgesteld dat sancties leiden tot “zware schendingen van mensenrechten bij de getroffen bevolkingsgroepen” vooral dan bij “oudere mensen en mensen met een handicap”.
Bovendien:
“Wij veroordelen scherp de voortdurende éénzijdige praktijk van dergelijke maatregelen door bepaalde machten als drukmiddel, incl. politieke en economische druk, tegen het in het vizier genomen land, vooral tegen de minst ontwikkelde landen en de ontwikkelingslanden met het doel deze landen te verhinderen hun recht te beslissen over een eigen politiek, economisch en sociaal systeem.”
Men hoeft niet bepaald een groot politiek licht te zijn om te begrijpen tegen wie deze resolutie zich richt. De resolutie is een muilpeer voor de VSA & de gehoorzame westerse bondgenoten, die bijgevolg ook braafjes tégen deze resolutie gestemd hebben. Sancties zijn volgens het VN-Charter slechts toegestaan als ze door de VN-Veiligheidsraad beslist werden. Alle andere zijn een inbreuk tegen het volkerenrecht, zoals we in het VN-Charter kunnen lezen.
Volgens het VN-Charter is elke poging zich met de binnenlandse zaken van een andere staat te bemoeien verboden (Art. 1). Noch individuele staten, noch groepen van staten, noch de VN zelf mogen zich in de binnenlandse aangelegenheden van een andere staat mengen. Uitzonderingen volgens art. 2, par. 7 geven aan dat de VN-Veiligheidsraad eerst een bedreiging of een vredesbreuk vaststellen. Dat is in het verleden al eens gebeurd. De VN-Veiligheidsraad heeft sancties tegen Noord-Korea uitgesproken, die door het volkerenrecht gedekt zijn. Maar dat zijn zo ongeveer de énige sancties die momenteel door het volkerenrecht gedekt zijn. Alle andere, door de VSA & bondgenoten opgelegde sancties tegen Rusland, Wit-Rusland, Venezuela, Syrië, Cuba e.a. zijn in strijd met het volkerenrecht.
De resolutie, door de VN-mensenrechtenraad met een grote meerderheid goedgekeurd, is eigenlijk niets speciaals. Hiermee werd “slechts” geëist dat het westen het volkerenrecht respecteert en juist om die reden hebben de westerse landen ook in gesloten rangorde tegen de resolutie gestemd. Ook de Braziliaanse buitenminister verklaarde op 17 april tijdens een ontmoeting met zijn Russische collega Lavrov dat “buiten het feit dat ze (de sancties) niet door de VN-Veiligheidsraad beslist werden, ze bovendien negatieve gevolgen hebben voor de economie in heel de wereld, vooral in de ontwikkelingslanden… “
Mag het dan verwonderen dat het westen bv. in Afrika snel aan invloed verliest? De westerse sancties zijn niet alleen schadelijk voor de economie van de getroffen landen, ze zijn ook dodelijk. Niet zelden worden daarbij bv. ook banken gestraft en/of staten uit het internationale betalingssysteem SWIFT geweerd. Hoe kan een land bv. medicijnen kopen als men die ten gevolge van de sancties niet mag en bijgevolg kàn betalen?
Na de aardbeving in Turkije en Syrië was het medeleven groot; tegelijkertijd werd er echter niets gedaan aan de sancties die de levering van bepaalde medicijnen, zowel door de VSA als de EU (dat trouwens ooit een Nobelprijs voor de vrede kreeg) verboden, bijgevolg onmogelijk, maakte.
Het westen zag er trouwens geen graten in honderdduizenden kinderen door sancties te doden, zoals bv. in Irak. Ter herinnering het hautaine antwoord van de daarvoor verantwoordelijke VSA buitenministerin Madeleine Albright, op de vraag of de prijs van 500.000 gedode kinderen in Irak het allemaal wel waard waren… voor een oorlog die de VSA en het V.K. begonnen omwille van massavernietigingswapens die er niet waren…
https://www.ohchr.org/en/hrbodies/hrc/home
Quo vadis, Syria?
Het jaar 2023 bracht Syrië een aardbeving én nog meer raketten door afzender, buurland Israël. Bij ons heeft dit geen nieuwswaarde. Je zou voorwaar denken dat Israël het Syrische grondgebied beschouwt als een militair oefenterrein. Alleen al in het jaar 2022 werden hierdoor minstens 44 mensen gedood en 50 gewond. Waarschijnlijk meer. Zogezegd om proactief Israëls voortbestaan te verdedigen. Zelfs de luchthaven van Aleppo, die cruciaal is voor de humanitaire hulp aan de aardbevingsregio, was één der doelwitten. Volg onderstaand bruggetje voor een tijdlijn:
Israeli attacks on Syria in the past year: Timeline
Stilaan geraakt zelfs de aardbeving in de vergeethoek. Nochtans publiceerde de UNHCR (VN-Vluchtelingenorganisatie) in haar rapport over de aardbeving van februari:
“Aardbeving 6 februari 2023: 8,8 miljoen mensen in Syrië zijn getroffen door de aardbevingen. Mensen die al door het conflict ontheemd waren, zijn opnieuw gedwongen hun onderkomen te ontvluchten. Sommige slachtoffers hebben voor het eerst een huis verloren.” ( Aardbevingen Turkije en Syrië: de noden zijn hoog – UNHCR Nederland )
Maar laten we niet vergeten dat Syrië sinds jaar en dag méér door de sancties in de miserie, de bevolking in armoede, geraakte dan door de oorlog en de aardbeving. Op 13 april 2023 publiceerde OCHA een rapport over de toestand in Syrië in het jaar 2022 – voor alle duidelijk vooraleer de aardbeving plaats had. De inhoud spreekt voor zich. En toch blijven de VSA en het westen vasthouden aan de strafmaatregelen die vooral de bevolking het recht op een normaal leven, op de heropbouw van het door oorlog zwaar geteisterde land ontzeggen.
We citeren en vertalen naar het Nederlands uit Syrian Arab Republic: Annual Report – 2022 Humanitarian Response (January – December 2022) – Syrian Arab Republic | ReliefWeb. Slechts de cursief geschreven tekst werd door onze redactie – voor de volledigheid bijgevoegd – de VN houdt zich liever op de vlakte i.p.v. iets dieper te rapporteren… Wat niet wil zeggen dat de tekst niet duidelijk genoeg is voor degenen die de miserie én de oorzaak willen zien:
Deel 1: Trends in context en behoeften
In 2022 bleven zowel humanitaire als economische indicatoren verslechteren, met een cholera-uitbraak en klimaatgerelateerde schokken die een toch al nijpende situatie in Syrië verergerden. Ondanks een algemene afname van grootschalige vijandelijkheden in het hele land sinds het begin van het conflict, documenteerde het Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten (OHCHR) 450 burgerslachtoffers in de eerste negen maanden van 2022 als gevolg van luchtaanvallen, beschietingen op de grond, landmijnen en niet-ontplofte munitie door verschillende partijen in het conflict. Willekeurige arrestaties en checkpoints bleven een van de belangrijkste veiligheids- en beveiligingsproblemen waarmee mensen in Syrië werden geconfronteerd, terwijl vrouwen en meisjes onevenredig werden getroffen door verschillende vormen van geweld.
Het jaar werd gekenmerkt door hoge inflatie, brandstoftekorten, geldontwaarding en stijgingen van de grondstoffenprijzen. Dit leidde tot een groeiende kloof tussen inkomen en uitgaven en een verslechtering van het vermogen van huishoudens om in hun basisbehoeften te voorzien. 8%t van de huishoudens - en 16% van de huishoudens met een vrouwelijk hoofd - was volledig niet in staat om in hun behoeften te voorzien, vergeleken met 6% procent in het voorgaande jaar, terwijl 77% niet in staat was om adequaat in hun basisbehoeften te voorzien, vergeleken met 70% in 2021. Basisvoorzieningen bleven verslechteren en instorten, van niet-functionerende gezondheids- en watervoorzieningen tot een gebrek aan gezondheidswerkers en ontoereikende leerruimtes / scholen. Wijdverspreide en frequente stroomuitval en brandstoftekorten troffen niet alleen mensen op het niveau van het huishouden, maar veroorzaakten ook ernstige verstoringen in de levering van essentiële diensten zoals water, gezondheid en onderwijs. Voedselonzekerheid bleef verergeren met naar schatting minstens 12,1 miljoen mensen die voedselonzeker zijn, en nog eens 2,9 miljoen mensen lopen het risico op voedselonzekerheid als de situatie in 2023 blijft verslechteren.
Nu spaargelden uitgeput zijn en de toegang tot basisdiensten wordt belemmerd, zijn huishoudens in het hele land sterk afhankelijk van het kopen van goederen op krediet, leningen en giften. Mensen in Syrië bleven hun toevlucht nemen tot negatieve vindingrijkheid om aan hun behoeften te voldoen, waaronder het rekenen op humanitaire hulp, kinderarbeid en het aannemen van schadelijke (alternatieve) voedselpraktijken. Meer dan 27% van de huishoudens meldde tekenen van psychische problemen bij jongens en meisjes jonger dan 18 jaar. Ze kwamen het meest voor in huishoudens met vrouwen aan het hoofd of waar het hoofd van het huishouden een handicap heeft.
Tegen het midden van 2022, en toen het land werd geconfronteerd met een watercrisis (laten we ook niet vergeten dat zowel Turkije, d.m.v. afsluiten van Eufraatdammen op Turks grondgebied als de moslimterroristen, de zgn. 'rebellen', d.m.v. het afsluiten van de waterleiding als vorm van chantage, hierbij een belangrijke rol speelden), hadden bijna zeven miljoen mensen naar verluidt slechts twee tot zeven dagen per maand toegang tot hun primaire waterbron. Een ernstige en langdurige droogte in Syrië had geresulteerd in slechte vegetatie en de regenval in 2022 was ook droger dan normaal. Het watertekort werd verergerd door de ongewone droogte tijdens het regenseizoen en de ongewoon hoge luchttemperaturen. In combinatie met lage waterstanden in de rivier de Eufraat en beschadigde waterinfrastructuur, verminderden deze omstandigheden de toegang tot water voor drink- en huishoudelijk gebruik voor miljoenen Syriërs, veroorzaakten aanzienlijke oogst- en inkomensverliezen en een toename van door water overgedragen ziekten. Als gevolg van de watercrisis en de algemene sociaal-economische situatie werd in september 2022 een cholera-uitbraak uitgeroepen in Syrië, die zich verspreidde naar alle 14 gouvernementen. Begin 2023 waren er meer dan 77.500 vermoedelijke choleragevallen gemeld."
We schreven het al in vroegere bijdragen onder dezelfde titel: als er één goede kant is aan de aardbeving, dan is het wel dat Syrië stilaan weer door de Arabische wereld opgenomen wordt. En ja, ook daarin speelt buurland Israël een rol. Mét een ultranationalistische én bijgevolg zionistische regeringspartner heeft het land internationaal geen goede beurt gemaakt. De uitbreidingsplannen, de kolonisatie, de nederzettingenpolitiek, de verdrijving van Palestijnen waren niet van dien aard dat moslimlanden in Noord-Afrika en het M.O. opzij bleven kijken. Zelfs de Grote Beschermheer over de Atlantische Oceaan supportert niet meer met poco oogkleppen op voor de zgn. “énige democratie in het M.O.”. Er zit een haar in de boter.
Kris-kras mededelingen over en uit Syrië:
- Na meer dan 10 jaar heropent Syrië zijn ambassade in Tunesië. De Syrische buitenminister wordt er verwacht. En ja, ook al is de poco wereld verbolgen over de nieuwe koers die Tunesië vaart, het is duidelijk dat de neergang van de zgz. “gematigde” islampartij Ennahda, die niet alleen de islamisering in het land opnieuw aandreef, de criminelen vrijliet, maar ook tekende voor een groot aantal Tunesische vrijwilligers bij ISIS, leidt tot een andere buitenlandse politiek.
- Jordanië, Egypte, Marokko, Irak hadden ook al hun herontdekte broederlijk-Arabische gevoelens t.o.v. Syrië uitgedrukt, evenals Erdogans oppositie in Turkije
- In Algerije hoefden die niet herontdekt te worden; het heeft zich nooit afgewend van Syrië en belooft dit ook nooit te doen, eender wat er gebeurt. De grote gangmakers van de dooi waren en zijn Saoedi-Arabië en de VAE. Het uiteindelijk doel is dat Syrië terug officieel plaats mag nemen in de Arabische Liga. De enigen die nog dwars liggen zijn Qatar en Koeweit.
- En, dat kunt u waarschijnlijk raden, de VSA en Israël. CNN liet weten dat CIA’s grote baas William Burns een onaangekondigd bezoek aan Saoedi-Arabië gebracht heeft om zijn en de VSA’s frustratie kond te maken over de mogelijke vrede in het M.O. die tegen de wensen van de VSA ingaat. Ook de toenadering tot Iran is iets dat in de top-politieke en militaire kringen in de VSA niet in goede aarde valt. (CIA chief, ‘frustrated’, visits KSA, assures intelligence coordination)
- Desalniettemin wordt vandaag de Saoedische buitenminister Faisal bin Farhan in Damascus verwacht voor een bezoek bij president Assad, nadat deze eerst ontvangen werd in Saoedi-Arabië.
- Meer info bij het Syrische Ministerie van Buitenlandse zaken: (12) وزارة الخارجية والمغتربين في الجمهورية العربية السورية Mofa – Syria | Damascus | Facebook
- Komt er stilaan verzet tegen de VSA bezetting door de VSA van Oost-Syrië, waar de olievelden zich bevinden. (politics/huge-explosions-reported-in-us-occupation-base-in-deir-ezzor ) Wat we hier al jaren berichten: opnieuw reden tankwagens met gestolen Syrische olie via een illegale grensovergang naar VSA bases in Irak.
Kevork Almassian, Syriër van Armeense oorsprong, die zijn land ontvluchtte en nu vanuit zijn verblijfplaats in Duitsland, meer duiding geeft over de toestand in Syrië:
Syrië vierde gisteren zijn 77ste Onafhankelijkheidsdag. President Assad kreeg talrijke gelukwensen uit het buitenland en in Dubai lichtte de Burj Khalifa op in de Syrische kleuren:
Een terugblik vanaf 17.4.1946:
Het Grüne Wirtschaftswunder
Het IMF heeft zich aan een economische voorspelling gewaagd. Aziatische landen gaan bijna helemaal de top-vijf van de grootste economieën veroveren. Een terug- en vooruitblik van de 10 eerste plaatsen:
- in 1992: VSA, Japan, Duitsland, Rusland, China, Italië, Frankrijk, Indië, Brazilië, V.K.
- in 2008: VSA, China, Japan, Indië, Rusland, Duitsland, Brazilië, Frankrijk, V.K., Italië
- in 2024: China, VSA, Indië, Japan, Indonesië, Rusland, Duitsland, Brazilië, V.K., Frankrijk
De achteruitgang van Duitsland is opvallend. Deels te wijten aan de sabotage van de Nord Stream gaspijplijnen, de sancties tegen Rusland die vooral de eigen industrie treffen, de hebzucht der VSA, de betweterigheid der EU en vooral te wijten aan de klimaatpolitiek der Grünen, waardoor de eigen economie kapot gemaakt wordt.
Meer info: https://www.statista.com/chart/22256/biggest-economies-in-the-world-timeline/
Westerse producten in Rusland?
Je zou – meer dan een jaar na het begin van de oorlog – dan toch vermoeden dat westerse producten niet meer te vinden zijn in Russische supermarkten. Ze zijn er echter wel. De verslaggever in onderstaand filmpje toont westerse producten in de rekken, al dan niet verpakt in een ander jasje.
Sommige bedrijven “verkochten” hun fabrieken in Rusland aan een Russische investeerder – meestal met een clausule dat de verkoper binnen een bepaalde termijn zijn zaak zou kunnen terugkopen aan de oorspronkelijke prijs. Intussen worden de producten aangeboden onder een andere – Russische – naam, dikwijls met een knipoog naar de oorspronkelijke merknaam met een eenzelfde samenstelling en kwaliteit. Of de producten worden ingevoerd via een tussenpersoon, een makelaar, wiens land geen sancties handhaaft t.o.v. Rusland.
Nieuwe oogst aardappelen uit Egypte en zomerfruit:
Patisserie, zoetigheden:
China… waar Airbus vliegtuigen bouwt
Stak de Tunesische president Kais Saied de lont in het kruitvat?
Nochtans zegde hij slechts wat de bevolking dacht. Tunesië is geen rijk land. Integendeel. Het land onderging de Jasmijnrevolutie, de doortocht van de zgz. “gematigde” islamitische partij Ennahda, de islamisering, infiltratie van moslimterroristen, de deelname van radicale jongeren bij ISIS, terroristische aanslagen, de coronapandemie… waardoor het toerisme op sterven na dood was. Russische toeristen, die Tunesië niet in de steek lieten, hebben menig gezin, dat zijn brood verdiende in de toeristische sector, gered. We schreven het toen al: “ze gaan hun dictators nog missen”… en zo geschiedde.
Er zijn talrijke werklozen. En wie geen werk heeft, krijgt geen werklozensteun. De kledingproductie, ooit bijzonder welvarend en van uitstekende kwaliteit, werd geruild voor de import van goedkope brol uit China. De Middellandse Zee is quasi leeggevist. De meeste hotels zijn tijdens de winter gesloten. Het toeristisch seizoen loopt grosso modo van Pasen tot Allerheiligen. Tijdens de wintermaanden wordt er dus niets verdiend. Dus werd en wordt er met lede ogen gekeken naar de zwart-werkende illegalen uit de Sub-Sahel en Midden-Afrika. Zij bezetten immers een baan die een Tunesiër broodnodig heeft. Of ze gaan de criminele toer op. Waar veel illegalen zijn is er ook veel criminaliteit. De illegalen blijven er hangen tot ze de kans zien de oversteek naar Europa te maken… intussen behelpen ze zich met zwart werk of diefstal.
President Saied raakte een open wonde. En nu is het hek van de dam. Het Tunesische volk wil de illegalen uit het land, wil de eigenheid van Tunesië behouden. En er volgde een heksenjacht. Op straat gezet, baan verloren, opgejaagd. En ja, ook degenen die een legale verblijfsvergunning hebben. Zwart is zwart. De schrik zit erin. Zowel voor de politie als voor de lokale bevolking. Verklikking is momenteel een populaire sport.
Ze kamperen intussen voor de ambassades en consulaten van hun resp. land. De Ivoorkust zal 500 landgenoten repatriëren. Ook Mali heeft een vliegtuig georganiseerd. Guinee noteerde tientallen landgenoten voor een terugkeer naar het thuisland. Mensenrechtenorganisaties reageren verontwaardigd en organiseerden een betoging.
Wat al jarenlang onderhuids smeulde, kreeg zuurstof door president Saieds uiting van ongerustheid. We zijn benieuwd hoe hij de geschiedenis zal ingaan: patriot of sadist?
Het WEF zendt zijn missionarissen uit
MOETEN DE BOEREN WEG VOOR TRISTATE CITY?
In een Nederlandse krant (ik weet niet dewelke, ik heb de foto gepikt van Twitter) verscheen een artikel over ‘Tristate City‘. De schrijver is Peter Savelberg, die de bedenker van dit stedennetwerk is. Naar ik ergens heb gelezen geldt Savelberg als een ‘visionair’.
‘TristateCity’ is een bundeling van alle steden in Nederland, Vlaanderen en het Ruhrgebied (Duitsland), met als doel de creatie van een performante wereldstad die kan wedijveren met andere wereldsteden, zoals Shangai of Los Angeles.
Dit project wordt inhoudelijk en financieel gesteund door het Nederlandse bedrijfsleven, institutionele beleggers (pensioenfondsen e.d.) en projectontwikkelaars (uiteraard!!!). In het krantenartikel lezen we verder dat ook de Nederlandse overheid geïnteresseerd is in het project. Ook bij ons zou de interesse groeien.
Peter Savelberg houdt bij hoog en bij laag vol dat zijn project geen uitstaans heeft met het stikstofbeleid van de Nederlandse overheid. Maar elders staat te lezen dat de voorzitter van de Nederlandse Vakbond voor Pluimveehouders, Bart-Jan Oplaat, daar anders over denkt. Hij ziet zelfs grote overeenkomsten tussen de stikstofkaart van de overheid en de Tristate map. “Die kun je bijna 1-op-1 over elkaar leggen”, stelt hij. Zo oppert de stikstofkaart van de overheid een grote reductie in Limburg – voornamelijk rondom Maastricht. Bijna heel die provincie kleurt paars en groen, wat correspondeert met tot 47 en tot 95 procent reductie in die gebieden, oftewel: daar moeten boeren verdwijnen.
Op de Tristate-kaart is in diezelfde regio te zien dat daar een aantal grote steden gevestigd zal zijn. Is het het dan ook toeval dat bedrijven als Dokvast, een investeringsbedrijf in slim en duurzaam vastgoed, zich gaat vestigen in het Limburgse Echt-Susteren “omdat dit onderdeel is van de Tristate City”, zoals staat te lezen in een rapport op hun site.
De boeren doen er goed aan dit dossier in het oog te houden, al lijkt het project ‘Tristate City’ in tegenspraak te zijn met de uitbreiding van het aantal natuurgebieden. Anderzijds hanteren de Vlaamse en Nederlandse overheden wel héél strenge stikstofnormen . In tegenstelling tot wat soms wordt beweerd, worden die niet opgelegd door de EU. In Wallonië worden overigens geen strenge normen opgelegd: omdat Wallonië geen deel uitmaakt van ‘Tristate City’? Let wel: dit project is geen deel van het officiële beleid. Nog niet…?
Wim De Winter op fb
Zal “groen sprookje” uiteindelijk uitdoven?
Is Soros’ tijd van gaan gekomen?
Naar verluidt gaat de gezondheid van de zelfbenoemde “filantroop” George Soros (92) achteruit. Een toespraak voor de TU München waarbij hij het publiek ervan wou overtuigen dat door uw en mijn schuld – klop drie maal schuldbewust op uw borst en prevel “mea maxima culpa” – de zeespiegel met 7 meter zal stijgen liep niet zoals gepland. Trouwens, als we de onheilsvoorspellingen hadden moeten geloven, dan had Nederland met of zonder de Afsluitdijk al helemaal onder water moeten staan.