Terwijl we dagelijks een preek omtrent ons consumptiegedrag moeten aanhoren, bepalen de heren (… en dames?) van de haut finance de dans. Bekijken we eens de zgn. geplande veroudering, het vooraf geprogrammeerde stukgaan, bv. van huishoudapparaten. Producten worden gemaakt met een vooraf bepaalde – sterk verminderde – levenstijd. Het doel ligt voor de hand: ervoor zorgen dat gekochte producten regelmatig – liefst zo snel mogelijk – moeten vervangen worden. Een Duits onderzoek uit 2013 bracht aan het licht dat de vooruit geplande slijtagedatum de Duitse huishoudens jaarlijks ca. 100 miljard euro kost. En als toemaatje, worden we dan ook nog met een schuldgevoel opgezadeld: een grote hoop schroot, afval, gevolgen voor het milieu… En als het niet snel genoeg kapot gaat, dan wordt de milieubewuste Gutmensch om de oren geslagen met een te hoog elektriciteits- en waterverbruik, dat van jaar tot jaar “bewuster” dient te worden. Dit alles om de afzet te doen stijgen, de winst van de industrie te doen toenemen en de man in de straat te melken.
Zo worden we gedwongen mee te lopen in het wegwerprad der consumptiemaatschappij.
Toen wij gisteren naar een fruitteler op de radio luisterden, die vertelde dat de gestopte perenexport naar Rusland – u zal zich de beantwoorde sancties herinneren – nog steeds zwaar weegt op zijn handelsbalans, vroegen wij ons af in hoever Rusland nu eigenlijk getroffen wordt door de strafmaatregelen die wij uitgevaardigd hebben. Misschien geeft dit meer duidelijkheid:
Uit het begrotingsontwerp 2020-2022: Rusland zal dit jaar een record aan leningen optekenen. Aha, Rusland voelt de westerse wurggreep… Niet toch… een record aan verstrekte leningen aan het buitenland! Binnen een periode van drie jaar zullen regeringen en organisaties in het buitenland meer dan een biljoen roebel in de vorm van leningen ontvangen van Rusland. Het bedrag is groter dan in de vorige vijf jaar. Volgens de cijfers van het Ministerie van Financiën lenen die landen geld van Moskou om de aankoop van Russische producten en de realisatie van gemeenschappelijke projecten te kunnen financieren. Volgens deskundigen gaat het leeeuwenaandeel naar de constructie van nucleaire krachtcentrales in Turkije en Indië, en bovendien naar de ontwikkeling van nucleaire infrastructuur in Iran. Alle projecten worden gerealiseerd met een Russische partner.
In september gaf de vice minister van financiën, Sergei Storchak, nog mee dat het buitenland zo’n 35 miljard dollar schulden heeft bij Rusland, waarvan ongeveer 1/6 tussen 2020 en 2022 terugbetaald moet worden. Een officiële lijst van de schuldenaars werd niet bekend gemaakt. Wat men uit open bronnen kan vernemen (grote leningen moeten door de Doema goedgekeurd worden) is dat de meeste leningen naar voormalige USSR-landen gaan of om de schulden van sommige landen te herschikken (Vietnam, Indië, Irak, Jemen, Cuba). Wit-Rusland staat voor het grootste bedrag in het krijt: ca. 7.5 miljard dollar, gevolgd door Venezuela met 3.5 miljard dollar. Sinds 2012 is de schuld van Wit-Rusland verdubbeld. Deze zomer weigerde Moskou het huidige gedeelte van de schuld te herfinancieren, iets wat niet in goede aarde viel. Wit-Rusland zag zich genoodzaakt bij China aan te kloppen en Russische roebelfondsen te koop te zetten. (…) (Wij hebben de valuta gemakshalve in dollar vermeld.) (…)
Terwijl wij hier nog altijd treuren om de verboden perenexport, tekenden Russische bedrijven acht contracten voor een waarde van 7.4 miljoen euro op de Anuga-2019, een internationale voedings- en drankenbeurs in Keulen met 4500 deelnemers. En er zitten nog meer contracten in de pijplijn: de Russische deelnemers hadden 324 contacten met een potentieel van 17.3 miljoen euro bovenop de getekende contracten. (…)
We moeten niet ongerust zijn, verzekeren de VAE (Verenigde Arabische Emiraten). Indien nodig, zullen zij hun olieproductie opschroeven. Onze dank voor zoveel opofferingsbereidheid.
Dat Noord-Hama/grens Idlib intussen helemaal bevrijd werd van het terroristisch gespuis – met uitzondering van de observerende Ottomanen in Morek – hebben we zaterdag in pater Daniels bericht toegevoegd.
Onderstaande video biedt een overzicht. Het begint met de weigering van HTS de demilitarisering van de zgn. de-escalatiezone rond de grens met het regeringsgebied te respecteren. En eindigt met de bevrijding van heel de zuidelijke punt, waardoor de burgerbevolking niet meer het mikpunt is van “rebelse” raketten van HTS. In Morek bevindt zich nog de Turkse observatiepost, die nu geen zin meer heeft. Voorlopig weigeren de Turken te vertrekken. Het Russische leger heeft de wacht der Syrische militairen bij de Turkse observatiepost afgelost.
https://youtu.be/UApeHQFchNs
https://youtu.be/0XME6uknd14
Chinese media gingen poolshoogte nemen in Khan Sheikhun:
Het Syrische leger kamt de regio uit en beveiligt haar stellingen.
https://youtu.be/pNce6RZCzKY
https://youtu.be/zpaeWl77O_U
Deze gezinnen keerden al terug naar Khan Sheikhun:
Als enigszins geïnteresseerde wereldburger volg je de politieke spanningen tussen de wereldmachten, zoals VSA vs. China, VSA vs. EU, VSA vs. Venezuela, VSA vs. Syrië, VSA vs. Rusland, VSA vs. diverse staatsleiders… enz. Waarbij de VSA als ultieme chantage met sancties dreigen. Zoals tegen Duitsland en iedereen die eraan meewerkt, resp. niet tegenwerkt, voor de bijna afgewerkte Nord Stream 2-gaspijplijn van Rusland naar Noord-Duitsland. Zoals tegen Rusland voor de Krim-terugkeer naar de oude schaapstal.
Je zou dan toch denken dat alle handel tussen de VSA en Rusland (… de EU volgde de VSA-bevelen en mocht daarvan de economische schade incasseren) op nul staat. Niets is minder waar. De handel tussen Rusland en de VSA is sinds 2015 redelijk stabiel, zelfs stijgend tot 2018. Tijdens de eerste zes maanden van 2019 importeerde de VSA voor $ 10.5 miljard en exporteerde voor $ 3.3 miljard. Quasi status quo met heel 2018: import $ 6.7 miljard / export $ 20.9 miljard. (https://www.census.gov/foreign-trade/balance/c4621.html) Het lijkt wel als of de handel en de politiek zich op twee verschillende planeten bevinden. Tegenslagen worden omgetoverd tot uitdagingen. Zo heeft Rusland werk gemaakt van een kwaliteitsmerk “Made in Russia” (… vroeger eerder iets dat je liever niet in huis wou hebben…), dat door het Russisch Export Centrum (REC) gepromoot wordt voor artikelen die wereldwijd aan de internationale normen voldoen.
Terwijl de uitvoer van bodemschatten (olie, gas) de eerste plaats van de Russische verkoopcijfers bekleedt, volgen sommige andere op de voet. O.a. minerale meststoffen, goed voor ca. $ 2 miljard… d.w.z. 42% van heel de Russische export naar de VSA. Een ander belangrijk segment van de Russische export zijn machines en uitrusting, zoals atoomreactoren. Amerikaanse bedrijven blijven ook high-tech Russische goederen importeren, zoals optische artikelen en lasers. Zelfs ander medisch materiaal vindt zijn weg naar de Amerikaanse markt. Synthetische edelstenen zijn een niet onbelangrijk exportproduct naar de VSA, zoals bv. naar Apple, die synthetische saffieren gebruikt, “Made in Stavropol, Russia” voor de productie van Apple’s bekende smartphones. De edelsteenmarkt is goed voor $ 395 miljoen in de Rusland-VSA handel.
Laten we ook niet vergeten dat Trump een maand geleden met Poetin telefoneerde en hem zijn hulp aanbood bij het blussen van de vuurhaarden in Siberië en dat hij tijdens de top in Biarritz pleitte voor de terugkeer van Rusland bij de G7 G8.
De VSA blijven Russische RD-180 motoren invoeren, ontwikkeld door NPO Energomash voor zware raketten die materiaal en bevoorrading naar ruimtestations moeten brengen. Ze hebben weliswaar concurrentie van de SpaceX Falcon 9 raket, maar worden nog steeds gebruikt bij de Atlas V raketten, gebouwd door Boeing & Lockheed Martin United Launch Alliance. Deze laatste werkt aan een eigen motor, maar proeflanceringen van een nieuwe raket – Vulkan – worden niet in de nabije toekomst verwacht.
Een ander VSA ruimtevaartbedrijf, Orbital ATK, bestelde ca. 60 RD-180 motoren in december 2014, met een factuurwaarde van ca. $ 1 miljard, voor zijn Antares raketten. Het nieuwe plan voor een landing op de maan zou de samenwerking kunnen in het gedrang brengen.
Andere belangrijke VSA importcijfers vanuit Rusland geven de onderdelen voor Boeing vliegtuigen, geproduceerd door ontwikkelingsfirma’s Irkut, Gydromash, en tevens het bedrijf Avisma. Bovendien – het is niet verboden te grijnzen… – zoeken de VSA onderdelen voor de Russische helikopters gebruikt door het Afghaanse leger. Bepaalde voormalige Sovjetlanden produceren ze ook, maar Rusland blijft toch een van de meest betrouwbare leveranciers om dergelijke bestellingen te kunnen vullen.
Geïmporteerde Russische voedingswaren en drank zijn ook populair in de VSA, m.n. vis, schelp- en weekdieren, kaviaar en vodka. Politiek of geen politiek, sancties of geen sancties: geld stinkt niet.
En wij zitten hier met onze gebakken peren… Dankzij Obama en de in-de-pas lopende EU.
De Russische buitenminister Sergey Lavrov liet weten dat hij vernomen had dat de VSA deelnemers aan de internationale beurs in Damascus (28 augustus / 6 september) bedreigt met sancties. Immers, zo redeneert Trump, hun aanwezigheid zou betekenen dat zij de Syrische regering steunen.
Ca. 400 uitnodigingen aan Arabische en andere buitenlandse bedrijven werden verstuurd. Naar verluidt werd het bezoek van twee hoogstaande economische delegaties uit de VAE (met 40 personen) en Oman (met 35 personen) buiten de officiële Omaanse delegatie (15 personen) aangekondigd. Bovendien wordt een delegatie van de Arabisch-Braziliaanse Kamer (v. Koophandel) verwacht. 200 mogelijke bezoekers uit Europese landen, gespecialiseerd in de voedingssector, toonden interesse en ca. 100 bezoekers van bevriende landen.
De ministeries van toerisme en transport hebben de handen in elkaar geslagen (hotel, vliegtickets e.d.) om alle bezoekers zo goed mogelijk te ontvangen. Een speciaal ontvangstteam zal zich om hen bekommeren en hen naar en van het hotel begeleiden.
De 61ste editie van de Damascus Internationale Beurs loopt onder de titel “From Damascus to the World” (“Van Damascus naar/aan de wereld”)… voor zover de VSA geen roet in het eten gooien.
Echter, de situatie ten oosten van de Eufraat, onder controle van de door de VSA gesteunde SDF (Koerden en co.), is compleet anders. Lavrov: “De VSA hebben er niets op tegen mocht iemand daar willen investeren. Integendeel, zij doen een beroep op hun bondgenoten om daar het normale leven en infrastructuur te helpen herstellen, humanitaire problemen op te lossen en een lange-termijn hulplijn te ontwikkelen voor een normaal functioneren van deze regio.”
Lavrov vindt dit onaanvaardbaar: “Zulke politiek ondermijnt de Syrische soevereiniteit en territoriale integriteit, een flagrante schending van de VSA verplichtingen, die ze samen met de internationale gemeenschap goedgekeurd hebben in de VN Veiligheidsraad.”
Lavrov uit de hoop dat de VSA meer respect zouden tonen voor de internationale wetten. “Echter, hun daden m.b.t. het Iraanse nucleaire akkoord, het Parijse klimaatakkoord en het INF-verdrag met de toenmalige Sovjet-Unie geven weinig hoop op beterschap.”
Via dit bruggetje kan u zowel de geschiedenis van de internationale beurs met oude foto’s als de overgang van lelijk eendje (oorlog) naar mooie zwaan bekijken. De handelsbeurs kon vijf jaar niet plaats vinden. We sluiten een video van 2018 in met een symbool dat kan tellen: op het plein voor de ingang zit een man met een mitraillette, omgebouwd tot viool…
“Het Lot van naties”, schreef Jean Anthelme Brillat-Savarin, een Franse rechter en schrijver-gastronoom (18de eeuw), in ‘La physiologie du goût’, “hangt af van de wijze waarop zij zich voeden.” Vandaag hangt het mede af van de wijze waarop het – ook – de rest van de wereld voedt. Culinaire diplomatie is even aanwezig als economisch touwtrekken. In 2012 lanceerde het buitenministerie van de VSA een promotie-opdracht om de Amerikaanse (… lees VSA) keuken in het buitenland populair(der) te maken. Voor zover de VSA een “keuken” hebben… Daar is onze redactie enigszins bevooroordeeld.
Welk land staat er nu aan ‘s werelds top? Joel Waldfogel (Univ. Minnesota) besteedde er een studie aan. Hij maakte een lijst op van 52 landen, maakte gebruik van TripAdvisors (reis/hotel/restaurant webstek) restaurantopsommingen, van Euromonitor cijfermateriaal (marktonderzoek). Waar tradionele handel gemeten wordt volgens de waarde der goederen/diensten die ‘s lands grenzen overschrijden, meet de auteur de culinaire waarde volgens de waarde van de voeding die op restauranttafels aangeboden wordt. Lokale consumptie van buitenlandse keuken wordt behandeld als “import”, terwijl buitenlandse consumptie van lokale keuken als “export” beschouwd wordt. Het verschil toont aan welke landen de grootste invloed hebben op de mondiale smaakpapillen.
Merkwaardig resultaat voor de VSA. De VSA zijn de grootste netto importeur van buitenlandse keuken, gevolgd door China, Brazilië en G.B. Italië daarentegen telt als de grootste exporteur van Salvini’s menukeuze. De mondiale voorkeur voor pasta’s en pizza – en daar bovenop de Italiaanse onverschilligheid voor buitenlandse gerechten – geven het land een grote voorsprong.
U kan Joel Waldfogels analyse “Dining out as cultural trade” hier lezen (Engels).
“…In september 1918 schreef lord Baden-Powell, ‘vader’ van de scoutsbeweging, in het blad Weekly Dispatch onder meer het volgende: ‘De gevolgen van de blokkade zal de criminele Duitse natie pas in de toekomst ten volle te dragen krijgen. Door het gebrek aan de noodzakelijke voedingsmiddelen en vitamines zullen ziektes ontstaan, die zich over heel Duitsland zullen verspreiden. (…) Zonder twijfel zal het Duitse ras hierdoor op termijn verdwijnen. Het geboortecijfer zal teruglopen, en waarschijnlijk zal er rond 1940 enkel nog een Duits ras bestaan dat getekend zal zijn door degeneratie.’
“De tijdens de oorlog door de Britten ingestelde zeeblokkade van de Duitse havens bleef ook na de wapenstilstand gehandhaafd, en werd pas na juni 1919, na de ondertekening van het verdrag van Versailles dus, geleidelijk aan opgeheven. Hoewel de geallieerden verklaarden dat het niet in hun bedoeling lag het Duitse volk aan de hongersnood prijs te geven, was de blokkade na 11 november 1918 tot een uithongeringsblokkade uitgegroeid, zonder dat daarbij enig militair strategisch doel gediend werd…”
“… Het lag vooral in de bedoeling van de Britten om met hun blokkade de Duitse handel met het buitenland zonder pardon de nek om te draaien. Ook de handel van Duitsland met de neutrale landen kwamen hierdoor in het gedrang. Deze maatregel druiste in tegen alle geldende oorlogsverdragen. Nederlandse en Zwitserse protesten bij de Britse overheid haalden niets uit…”
“… In totaal kostte de vooral Britse zeeblokkade van de Duitse havens aan 562.796 burgers het leven; bejaarden, zieken, vrouwen en kinderen werden het slachtoffer van deze uithongeringspolitiek. Een onbekend aantal liep blijvend gezondheidsletsel op. Sommigen zoals de Duitse socioloog en professor (universiteit Bremen) Gunnar Heinsohn bestempelen de Britse zeeblokkade als een oorlogsmisdaad waarvoor het nooit veroordeeld werd. Vae victis is van alle tijden…”
Het artikel deed ons meteen denken aan de huidige situatie in landen zoals Syrië, Venezuela, Iran…. De blokkade wordt nu “sancties” genoemd. Een volk wordt gestraft door de VSA & bondgenoten-slippendragers. Niet omdat ze verontwaardigd zijn over een politieke dwingeland die vredelievende buurlanden de oorlog verklaard heeft, maar wel omdat de resp. regering niet bereid is naar de pijpen van de zgn. wereldleider te dansen. Het land wordt opgedeeld, de energiebronnen worden bezet, aangeslagen en verkocht. De aanvoer van olie verboden. En talrijke producten noodzakelijk voor een normaal functionerende staat, zoals o.a. medische hulpgoederen (zie video onderaan).Wie toch wil leveren, moet het bekopen met chantage, bedreigingen en ‘sancties’. Dat Syrië er toch in slaagt stilaan omhoog te krabbelen – behalve in de bezette gebieden ten oosten van de Eufraat en in het noorden, in Idlib, is vooral te danken aan de steun en hulp van Rusland, Iran en de Hezbollah.
U kan het interview bekijken met de chef-arts van het ziekenhuis in Hama, ten zuiden van de grens met de provincie Idlib, waar de door het westen gekoesterde terroristen verblijven en dagelijks de burgerbevolking in regeringsgebied trakteren op granaten en mortieren. Er gaat geen week voorbij zonder dat er kinderen, vrouwen, ouderen en andere bewoners ten zuiden van de Idlibgrens binnengebracht worden – slachtoffers van de zgn. “gematigde rebellen”. Hij vertelt over de problemen met medisch personeel, over tekorten aan bv. bedden, van apparaten, van wisselstukken… bv. voor de levensnoodzakelijke nierdialyse of voor intensieve zorgen. Dit alles als direct gevolg van de straffende sancties. Hij gelooft geen woord van de zgn. aanvallen op ziekenhuizen in Idlib. Straffer: moest de bevolking kunnen, ze bleven geen minuut langer in de door de terroristen bezette Idlibprovincie. Hij ziet twee maten en gewichten in de benadering door het Westen van de Syrische regering en de Idlibterroristen. Als er daar eentje geraakt wordt, staat de wereld in rep en roer. Dat kinderen in Hama niet naar school kunnen, niet buiten kunnen spelen, dat ze geen gewone kindertijd gegund is… uit vrees dat ze geraakt worden door munitie, gemaakt en geleverd door de landen die zogezegd “humanitaire principes en democratie” hoog in het vaandel dragen, daar windt zich niemand over op… Over de WH heeft hij ook zo zijn gedacht: een nep-organisatie, een uitvinding van de Britse geheime dienst, een 5de kolonne die de belangen van de VSA, V.K. en Frankrijk moet dienen…
Kevork Almassian (christen, Syriër van Armeense oorsprong, met vluchtelingenstatuut in Duitsland) geeft duiding over de drooglegging van Syrië. Zijn dossier wordt in Duitsland herbekeken omdat hij propaganda zou voeren voor Assad én op de loonlijst van de AfD zou staan (wat we niet bevestigd konden krijgen). Als klap op de vuurpijl: poco media vinden het verbazingwekkend dat hij “op bier drinken” betrapt is… Als dat geen bewijs is van een valse vluchteling!
