… zouden de Ottomaanse Sultan en zijn sibbe hun spaarpot naar de VSA overgeheveld hebben
Dat het niet bepaald goed gaat in Turkije is algemeen geweten. Sommige media durven zelfs te voorspellen dat een volgende financiële crisis te wijten zal zijn aan de economische situatie in Turkije. DWN stelt dat de instorting van de Turkse Lira grotere gevolgen zou kunnen hebben dan het Lehmann-faillissement. En een inflatie van 70% (… of meer…) is niet bepaald een opsteker voor de verkiezingscampagne van Erdoğans AKP.
Kemal Kılıçdaroğlu, leider van de belangrijkste oppositiepartij CHP, durfde het aan op twitter bekend te maken dat Erdoğan en zijn sibbe hun pensioen veilig gesteld hebben door geld over te maken via AKP-bevriende stichtingen TÜRGEV en Ensar naar de VSA in de vorm van een trustfonds van meer dan 60 miljoen dollar. Sterker: hij zegt dat hij over de bewijzen van deze transacties beschikt. Toevallig heeft Esra Albayrak en Bilal Erdoğan, resp. dochter en zoon van de Ottomaanse sultan, leidinggevende functies bij TÜRGEV .
M.a.w. als de Turkse verkiezingen volgend jaar voor de AKP op een fiasco uitdraaien, dan zou de Erdoğanclan naar de VSA verhuizen. Waarmee eigenlijk gesuggereerd wordt dat in Ottomanië de verkiezingen niet gemanipuleerd worden.
Let wel: dit zijn beweringen van de oppositie. We citeren Kılıçdaroğlu:
“Ze richten een stichting op in de VS. Waarom de VS? Je verwacht dat degenen die dit land in Qatar hebben veranderd, naar Qatar gaan. Maar ze weten dat er geen wet is in die landen. Ze denken dat ze zich kunnen verschuilen achter de Amerikaanse wet. Daar is een rechtsstaat. Ze willen het land ontvluchten dat ze onwettig hebben vernietigd om hun toevlucht te zoeken in de wet in de VS”.
Onlar kaçacak yer ararken, bizim başka memleketimiz yok. Biz bir yere gitmiyoruz, bu devleti birlikte ayağa kaldıracağız. Başını dik tut sevgili halkım. Sen varsın ve daha iyisini hak ediyorsun. Geliyor mutlu, huzurlu günler! #BizeKatılınpic.twitter.com/bAfrX3Hea8
— Kemal Kılıçdaroğlu (@kilicdarogluk) May 24, 2022
Na enkele minuten zoeken en met de hulp van de vertaalmodus vonden we de b.g. tweet op YT. Mocht de heer Kılıçdaroğlu plotseling van de aardbodem verdwenen zijn, dan heeft hij wellicht de tientallen journalisten in de gevangenis met zijn aanwezigheid vereerd…
… maar u en ik, wij moeten de broeksriem aanhalen!
Voor de rijken der aarde is niets onmogelijk. Eventjes naar Davos vliegen om je “very important rich person”-status” bevestigen… wat is daar mis mee? Voor de goede zaak, voor ons aller welzijn, voor de redding van de planeet… moet je iets over hebben.
Terwijl de rich-and-famous en/of wereldleiders over de opbranding van de aarde samen komen om te klagen over de domme bevolking die willens en wetens deze aardkloot door de geproduceerde CO2 om zeep helpt, zien ze er geen graten in met ca. 1500 privé vliegtuigen van heinde en verre naar Zwitserland te vliegen.
Hun vliegtuigen worden steeds groter en duurder, concludeerde Air Charter Service, en hun aantal nam verleden jaar ook met 11% toe. Verleden jaar… zaten we dan niet met z’n allen thuis te werken: home office, video-calls enz…
Enkele sfeerbeelden:
Iedere burger moet naar verluidt de mogelijkheid hebben zijn eigen CO2-voetafdruk te bepalen aan de hand van een vragenbundel: ” … wat eet ik?… reis ik? … is nog niet helemaal in werking, maar we werken eraan!”
Men wil een individuele CO2-voetafdruk-spionagesysteem… Dààr zitten we met z’n allen op te wachten! Niet op een betaalbare energieprijs, niet op een belastingverlaging, niet op een normale benzine/dieselprijs aan de pomp… e.d…. neen, hoor, wij willen met z’n allen weten hoeveel wij van ons toelaatbaar CO2-totaal gebruiken en wanneer het op is. En als dat ogenblik gekomen is, dan houden we best massaal onze adem in… tot onze longen geen lucht meer misbruiken!
We berichtten reeds over het standpunt dat een delegatie in de EU-praatbarak innam, nl. dat Afrika weigert zich voor de kar van de VSA, resp. EU, te laten spannen. En dat het Italiaanse ENI (zie onderaan) zoete broodjes wil bakken in Ivoorkust in de hoop een stukje van de energietaart te kunnen bemachtigen.
Ook de Duitse kanselier Scholz trok naar Afrika in de hoop twee invloedrijke Afrikaanse staten, Senegal en Zuid-Afrika, te overtuigen actie te ondernemen tégen Rusland. Tot op heden ijdele hoop. Westerse diplomaten en regeringsleiders gingen herhaaldelijk aankloppen met hun sanctiesvaliesje. Wij kopen niet van leurders… luidde het antwoord, ook aan de VSA-ministerin Victoria Nuland. En de dreiging ontwikkelingshulp in te trekken, wekte eerder verontwaardiging dan begrip op.
Scholz herinnerde zich het gezegde “men vangt meer vliegen met siroop dan met azijn” … en sprak over samenwerking tussen “democratieën”. Senegal is momenteel voorzitter van de Afrikaanse Unie (AU). De Senegale president Macky Sall liet in aanwezigheid van Scholz optekenen dat hij binnenkort naar Moskou zal vliegen voor onderhandelingen.
Tijdens de alg. vergadering van de VN op 2 maart, tijdens dewelke de Russische inval met 141 van 193 stemmen der lidstaten veroordeeld werd, stelde het Afrikaanse continent dat het niet bereid is zomaar in te stemmen met de isolatie van Rusland. Slechts iets meer dan de helft der Afrikaanse landen (28) waren bereid de oorlog te veroordelen. Eritrea heeft zelfs helemaal Ruslands kant gekozen, stemde tegen, en 17 Afrikaanse staten onthielden zich en 8 namen zelfs niet deel aan de stemming.
Zelfs voor b.g. VN-stemming had het westen zich veroorloofd “enige” druk uit te oefenen: 24 diplomaten van EUropese landen hadden in een krantenartikel de Zuid-Afrikaanse regering opgeroepen zich aan de kant van het westen op te stellen. Pretoria reageerde niet en onthield zich tijdens de alg. vergadering.
Het westen geeft echter niet op. De druk blijft en de sancties maken deel uit van hun mogelijke beloftes voor Afrika in de toekomst. Einde maart trok een Amerikaanse delegatie naar Senegal om de regering ervan te overtuigen van Moskou afstand te nemen. Zonder succes. Toen de Amerikanen vertrokken waren, arriveerde een Russische delegatie om een intensievere economische samenwerking voor te stellen. Daarvoor had de Amerikaanse regering geprobeerd om de commissievoorzitter van de Afrikaanse Unie, Moussa Faki Mahamat, te overtuigen de westerse houding – m.n. sancties – te steunen. Eveneens zonder succes.
En de Oekraïense TV-ster Zelensky mag er niet – zoals hier quasi dagelijks – een video-optreden houden tijdens de zitting van een parlement, eender welk Afrikaans parlement, zelfs niet tijdens een topvergadering van de staats- en regeringsleiders der Afrikaanse Unie. Middenapril probeerde Zelensky het nog in Kenia. Nairobi weigerde: het wil zich niet in een conflict tussen het westen en Rusland laten betrekken. Idem dito weigering van Moussa Faki Mahamat, voorzitter AU, die er meteen op aandrong “een vreedzame oplossing” te vinden. In Afrika braadt Zelensky’s haring niet.
Reeds begin maart reageerde de Senegalese regering eerder bot op de Oekraïense poging via hun ambassade in Dakar buitenlandse vrijwilligers voor de oorlog tegen Rusland – huurlingen dus – aan te werven, zoals het in de westerse staten kort voor het begin van het conflict gebeurde. Buitenministerin Aïssata Tall Sall reactie was dat ze “met verbazing” vernomen had dat de Oekraïense ambassade op facebook een dergelijke oproep gelanceerd had en liet de Oekraïense ambassadeur ontbieden om duidelijk te maken dat dergelijke “inbreuk van het Wener Verdrag betr. diplomatieke relaties” niet geduld werd en dat alle aanwervingsprocessen van personen met een Senegalese of buitenlandse nationaliteit onmiddellijk dienden te stoppen. Bovendien werd erop gewezen dat: “de recrutering van vrijwilligers, huurlingen en buitenlandse strijders op Senegalees grondgebied illegaal is en dat deze zullen gevolgd worden met de wettelijk voorziene straffen”.
Dit gezegd zijnde en nadat alle pogingen vanuit het westen om door politieke druk de Afrikaanse staten te overtuigen de westerse anti-Russische visie te volgen, probeert Scholz het nu met een andere strategie, nl. appelleren op de democratie-gevoelens: “Samen staan we sterk.” En verwees naar zijn uitnodiging voor de G7-top eind juni in Elmau waarvoor hij Senegal, als één van de vijf staten uit Afrika, Azië en Latijn-Amerika, uitgenodigd had als “als teken van een wereld die samen werkt”. Tweede staat is Zuid-Afrika, waar Scholz ook naartoe trok om hen te overtuigen meer afstand van Rusland te nemen.
Tweede thema van het bezoek van Scholz aan Senegal: gas.
In Senegal ving Scholz, tenminste voorlopig, bot. President Macky Sall deelde zondag tijdens een gezamenlijke persconferentie met Scholz mee dat hij in zijn capaciteit als AU-voorzitter binnenkort naar Moskou zou vliegen. Hij zou van de AU de volmacht gekregen hebben om met de Russische regering te onderhandelen over de levering van granen en meststoffen. Vervolgens wil hij naar Kiev vliegen voor een bezoek aan Zelensky. Neem nota van de volgorde. Zelensky zal dat zonder enige twijfel ook doen.
Willen we Oekraïne, hét armste land van Europa, met schokkende corruptiecijfers, erbij nemen om de VSA en diens EU-vazal te plezieren? Betalen we nog niet genoeg belastingen? Is dit wat de Great Reset voor ons in petto heeft?… Allemaal even arm???
Zelfs Roemenië heeft een BNP dat 5 x hoger ligt dan dat van Oekraïne.
Ingedeeld in kleuren zoals zichtbaar op de kaart, rechts in beeld:
Op de wereldranglijst staat Oekraïne zelfs achter o.a. Tunesië, Egypte, Jordanië, Jamaïca… op plaats 112 van de 190 met 51% van het wereldgemiddelde.
Hoe lang nog eer de bevolking protesteert tegen de EU, de regering, tegen de verplichte solidariteit met Oekraïne? Toen Turkije N-Cyprus en N-Syrië binnenviel en bezette, nog steeds bezet houdt, Israël de Syrische Golanhoogte bezette en annexeerde, de VSA Oost-Syrië de facto onder hun bestuur plaatsten… welke sancties werden toen opgelegd?
U heeft wellicht de beelden gezien van vissersboten die plastic afval in hun netten vinden en vervolgens aan land brengen. Zeker een mooi initiatief maar realistisch gezien blijft het een druppel op een hete plaat.
Een startend bedrijf dat waterstoftechnologie ontwikkelt, H2-Industries, ging een samenwerking aan met maritieme architecten, Technolog Services, en heeft een nieuw scheepsconcept voor ogen dat plastic afval uit de oceanen oppikt en het vervolgens omzet in waterstof.
Het schip zou waarschijnlijk een lengte hebben van ca. 149 m – de exacte afmetingen moeten nog bepaald worden, rekening houdend met de vrachtcapaciteit. Het schip zou zich met een snelheid van 4 knopen (ca. 7 km/u) voortbewegen met achteraan twee kleinere boten, waartussen een net gespannen wordt die de plastic afval verzamelt zowel vanop de oppervlakte als op een diepte van ca. 9 m. Het schip zou een open boeg hebben om de afval via een loopband naar de vrachtruimte op te vangen. Vervolgens zou het plastic afval dan omgezet worden in waterstof d.m.v. een thermolyse-proces dat H2-Industries voor fabrieken aan land ontwikkelt.
Van elke 600 kg afval zou er naar schatting 100 kg waterstof geproduceerd kunnen worden, vervolgens opgeslagen in een zgn. “liquid organic hydrogen carrier”, (LOHCs), vloeibare organische waterstofdragers, organische verbindingen die waterstof door een chemische reactie kunnen opnemen en weer uitscheiden. Bijgevolg kunnen deze als voorraadtanks voor waterstof ingezet worden. Deze tanks in de vorm van 20 ft. containers kunnen met de eigen scheepskraan dan op kleinere vaartuigen overgeheveld worden waarna deze laatste naar een loskade aan land kunnen varen.
Het moederschip zou varen op elektrische motoren die gebruik maken van de waterstofvloeistof, LOHC, die aan boord geproduceerd en gebruikt wordt als elektriciteit.
Eén duidelijk probleem dat zich stelt is de hoeveelheid plastic afval die opgevist kan worden. Het schip zou 600 kg per uur kunnen omzetten in naar schatting 100 kg waterstof. Maar dan moet er wel voldoende opvisbare plastic voor handen zijn. Volgens het concept zou elk schip gedurende een jaar op een bepaalde locatie ingezet worden en nadien doorvaren naar een volgende afval-vindplaats. De bouw van zo’n schip zou ca. 24 maanden duren. Maar eerst moeten er nog investeerders gevonden worden.
H2-Industries is alvast begonnen in Port-Saïd, Egypte, met een afvalcocktail: plastic, smurrie uit de riolen en afkomstig van de landbouw.
Bij het bekijken van onderstaande video moesten we terugdenken aan een kleine gebeurtenis die nergens in de geschiedenis van het maritiem verleden van dit onzalige land terug te vinden is. Ons kantoor bevond zich in de Antwerpse haven en wij deden zaken met de rederij CMB / AMI. Toen de koning een bezoek bracht, was het alle hens aan dek. Ook bij een in het Leopolddok (K 210/212) aangemeerde “Congoboot” (Congo bleef Congo, Zaïre was in de volksmond niet gebruikelijk), die er alles behalve fraai uitzag: één grote roestbak. Dan maar snel een oplossing bedacht: de boot moest en zou een likje verf krijgen, een haastwerkje om de roestplekken te bedekken, zodat de koning een goede indruk zou krijgen… Door het ontbreken van tijd en/of middelen kon de opknapbeurt niet voor het hele schip gebeuren… dan maar aan één kant, de kant van de kaai waar het schip aangemeerd lag. Zo geschiedde… echter… wie had kunnen vermoeden dat de koning het schip, met de zichtbare roestbakzijde, van de overkant van het dok zou te zien krijgen (onpare kaainummers)… Alle moeite voor niets. Nog jaren later werden er grappen over gemaakt… We gaan ze niet herhalen vermits we dan een klacht wegens racisme aan onze broek riskeren.
In het licht van de geschiedenis van CMB (of hier vindt u een compacte versie in het Nederlands), is het onderstaande krantenartikel interessant:
De clash van de maritieme miljonairs: wie wordt de baas van de Antwerpse rederij Euronav?
Naar verluidt zouden er meer dan 10.000 fish & chips verkooppunten in het V.K. de beroemde Britse culinaire tradities hoog houden. De vraag is hoe lang nog.
40% van de kabeljauw wordt ingevoerd uit… jawel… Rusland. Bovendien wordt de helft van de zonnebloemolie ingevoerd uit… Oekraïne. Daar bovenop komt dan nog eens de prijsverhoging van meststoffen, ingevoerd uit… Rusland… waardoor de aardappelprijs ook zal stijgen. En de lange wachttijden aan de overzetboten – de EU-V.K. grens – voor vrachtwagens, de stijging van de brandstofprijzen, zijn ook niet van aard om de fish & chips betaalbaar te houden.
“Mijn eed heb ik afgelegd aan de Amerikaanse Grondwet niet aan een buitenlandse natie. Wij kunnen Oekraïne niet redden door de Amerikaanse economie de grond in te boren. In maart heeft de inflatie een sinds 40 jaar record bereikt. De benzineprijzen zijn in vergelijking met verleden jaar met 48% en de energieprijzen met 32% gestegen – de levensmiddelen met bijna 9%…. Als dit goedgekeurd wordt zullen de door de VSA goedgekeurd uitgaven voor Oekraïne voor een periode van 8 jaar 60 miljard dollar bedragen. En wij hebben dat niet zomaar ergens op een plank liggen…
… Wij zullen van China moeten lenen om het naar Oekraïne te sturen. De kosten voor het pakket waarvoor we vandaag moeten stemmen zijn hoger dan de uitgaven van de VSA voor het hele eerste jaar van het Afghanistan-conflict.”
Irak is met Iran overeen gekomen 1.6 miljard dollar te betalen tegen 1 juni als betaling van opgebouwde schulden en om te voorzien in een gestage gasvoorziening. Niet onbelangrijk tijdens de heetste maanden van het jaar.
Chronische verwaarlozing gedurende tientallen jaren van oorlog en sancties hebben Irak afhankelijk gemaakt van buitenlands gas: m.n. van Iran, goed voor 1/3 van de noodzakelijke gashoeveelheid. Echter, de Amerikaanse sancties op Iraanse olie en gas hebben de Iraakse betalingen voor de import quasi onmogelijk gemaakt. Met als resultaat dat Iran wel goed maar niet gek is en van tijd tot tijd de kraan dicht draaide. De Iraakse bevolking was de dupe: stroomonderbrekingen in quasi heel het land, vooral tijdens de zomer bij temperaturen die 52°C kunnen bereiken. Dus geen ijskast, geen diepvriezer, geen airco.
Naar verluidt zou het akkoord 50 miljoen m3 per dag gedurende de vier zomermaanden behelsen. Irak moet voor de betaling gebruik maken van een uitzondering op de VSA-sancties. Het zou eigenlijk om een ruilactie gaan: de betaling van gas in ruil voor de import van voeding en medicijnen.
Tijdens de winter zal Irak tussen de 10 en 20 miljoen m3 per dag Iraans gas importeren.
Alternatieven waarover nagedacht wordt: een verbinding met het Turkse elektriciteitsnet naar Iraaks tweede grootste stad Mosoel en een andere verbinding naar Koeweit en S.A. om het zuiden aan stroom te helpen. Bovendien verwacht Irak LPG-gas vanuit Qatar ergens in de loop van de volgende maanden. Echter… een échte alternatieve vervanging van het Iraanse gas is uitgesloten tijdens de volgende 5 à 10 jaren.
