“Politiek voor de vrede is niets anders dan een belangenevenwicht.”
Aan het woord in onderstaand videofragment:
Dr. Gabriele Krone-Schmalz (1949), studeerde Oost-Europese geschiedenis, politieke wetenschappen en slavistiek. Van 1987 tot 1991 was ze correspondente in de ARD-studio Moskou en modereerde nadien tot 1997 de ARD Kulturweltspiegel. Ze was tot 2022 professor voor TV en journalistiek aan de hogeschool Iserlohn en tot 2023 lid van de stuurgroep Petersburger Dialog. Ze is Fellow van het German Marshall Fund en mocht talrijke prijzen en eerbetuigingen ontvangen, waaronder twee keer de Grimme-prijs, een prestigieuze TV-prijs, en de Poesjkin-medaille. Voor de kwaliteit van haar TV-berichtgeving werd ze beloond met het Bundesverdienstkreuz erster Klasse.
We citeren:
“Men kan stellen dat de voorwaarden voor een samenwerking met een beiderzijds voordeel op een zilveren schotel liggen, of eerder lagen. Wij hadden slechts moeten reageren. Deze reactie was echter absoluut niet in het belang van de VSA. Integendeel. Het heeft zo zijn redenen waarom men in VSA-documenten kan lezen dat het énige echte gevaar voor de machtpositie der VSA een functionerend Eurazisch continent is.
China speelt dan ook nog een speciale rol. Dit gevaar, gezien vanuit het VSA-Amerikaans oogpunt, van een functionerende samenwerking tussen Rusland en de EU, die is nu voor een afzienbare tijd geweken. Op Trump en zijn politieke beleidswijziging kom ik dadelijk. De énigen die van de huidige situatie voordeel halen zijn de VSA en natuurlijk ook de wapenindustrie. Voor de VSA betekent het een succes hun strategisch doel, dat al sinds ca. 100 jaren in officiële papieren opduikt, bereikt te hebben, nl. genoemde, zich gunstig ontwikkelende samenwerking op het Eurazische continent te verhinderen, resp. te vernietigen. Daar bovenop kunnen ze eindelijk hun milieuschadelijk en duur fracking gas kwijt geraken en hebben de goedkope concurrentie, die wij tot aan onze huisdeur geleverd kregen, uitgeschakeld. In Duitsland zijn de energieprijzen zo hoog dat het voortbestaan van talrijke bedrijven in gevaar komt of reeds in gevaar gekomen is. En NIET omdat Rusland de gaskraan toegedraaid heeft, zoals het quasi als een mantra steeds herhaald wordt, maar wel omdat wij unisono afstand deden van het Russische gas om niet ertoe bij te dragen de Russische oorlogsmachine te laten functioneren.
Het gekke daarbij is dat we ondanks alles toch nog Russisch gas krijgen – maar dan wel via omwegen én aan een veel duurdere kostprijs.
Vredesbeleid… Politiek voor de vrede is niets anders dan een functionerend belangenevenwicht…”
De VSA willen niet dat Rusland in een gemeenschappelijke G7-verklaring n.a.v. de verjaardag van Ruslands “speciale operatie” in Oekraïne de “agressor” genoemd wordt, schrijft de Financial Times. Hiermee zou dan een einde komen aan de ogenschijnlijke eensgezindheid der G7-protagonisten.
Bovendien is er ook nog geen overeenstemming over de virtuele deelname van Oekraïens president Zelensky aan de G7-top van maandag, 24.2.25. Wie wel uitgenodigd was, is de première van Italië, Giorgia Meloni; die heeft echter al afgezegd.
Heel die heisa werd veroorzaakt door de president der VSA, Donald Trump. Die vindt nl. dat Rusland weer uitgenodigd moet worden op de G7-vergaderingen.
Hoop doet leven. Franziska Giffey, Berlijns voormalige burgemeesteres en huidige onovertroffen senator(in) voor economie, energie en aanverwante bedrijvigheden, hoopt op de komst van Trump-vluchtelingen*. Enkele Amerikanen hebben reeds te kennen gegeven dat ze na Trumps intrede in het Witte Huis wel eens zouden kunnen emigreren. Vooral dan deze die horen tot de linkse kerk, tot de Hollywood’grootheden’ en soortgelijke misbegrepen kaste, die voorlopig de buikriem moeten aanhalen.
B.g. Franziska hoopt dat fel begeerde talenten richting Berlijn zullen trekken om zich daar te vestigen. Of men in Berlijn veel kan aanvangen met omhooggevallen Hollywood-VIPs??
De ene zou naar Zuid-Afrika verhuizen, de andere naar Canada, wat bij nader inzicht nutteloos is als Canada de 51ste staat der VSA wordt, de eeuwig-jonge Cher zelfs naar Jupiter, Barbara Streisand wou naar Engeland, of nog een ander onbekende links-geörienteerde “ster” naar Spanje, maar da’s te moeilijk voor haar omdat men daar Spaans spreekt.. De meesten hebben hun loze woorden – beloftes? – ingeslikt “omdat ze hun verzet willen blijven tonen”…
Het spijt ons, Franziska, Studio Babelsberg kan voorlopig niet concurreren met Hollywood. Zoals het klokje thuis tikt…
Trump is geen witte ridder die de weduwen en wezen gaat redden, betoogt Edouard Husson in “Le courrier des stratèges” van verleden week. Dat is een degelijke Franse economische en geopolitieke podcast.
Wat wil Trump werkelijk? Volgens Husson wil hij de Amerikaanse oligarchie heroriënteren. De oligarchie is wie altijd aan zet blijft welke partij ook wint. De diepe staat, de permanente centrale bureaucratie, Wall Street, de MICIMATT. Dat laatste is een term van Ray McGovern, gepensioneerde CIA-analyst. Het staat voor Military-Industrial-Congressional-Intelligence-Media-Academia-Think-Tank. Maar ook regime change NGO’s die uit de ruif van “ontwikkelingssamenwerking” (USAID) eten.
De liberale oligarchie heroriënteren
Dit is een liberale oligarchie zoals de Franse antropoloog Todd ze noemt in zijn recente boek “La défaite de l’ occident”, dat al in 22 talen vertaald is maar niet in het Nederlands. Het is een liberale oligarchie in de zin van “economisch liberaal”, juister gezegd “neoliberaal” met al wat dat inhoudt: extreme financiarisering van de economie, voortdurend geld drukken om de beurs en banken liquide te houden en de daarvoor nodige staatsleningen eindeloos verder te kunnen rollen. Ook liberaal in de zin van individuele “bevrijding” van gender, familie- en nationale verbanden, “huwelijk voor allen” enz.
Deze podcast van half januari is de beste uiteenzetting van de ideeën in het boek:
Dit is ondertussen 474000 x bekeken. Hij betoogt daarin dat in de vroegere protestantse landen (VS, GB, Noord-Europese landen) die de motor waren van de kapitalistische ontwikkeling, de nulgraad van religie bereikt is. Dat uit zich in een nihilisme, een leegte die naar vulling zoekt. Wat blijft over als drijfveer als er geen moraal meer is? Geld en oorlog?
De oligarchie heeft zijn protestantse karakter met nadruk op persoonlijke ontwikkeling (geletterdheid…) en discipline verloren. In de plaats zijn er de wedijverende konkelende facties in Washington. Het is als een eindeloze dorpsruzie met nu eens pro-zionistische neoconservatieven boven dan weer Kissinger-realisten enz. Het Biden-presidentschap was een spiegel. Het meeste gebeurde achter de schermen, de persbriefings waren nietszeggend en slaapverwekkend.
Herindustrialiseren?
Trump wil nu die oligarchie heroriënteren. Hij wil weer een industriële macht worden en massief investeren in AI. Een goed deel van de oligarchie gaat daar zeker in mee. Die hebben genoeg van de casino-economie die van bubbel naar bubbel snelt, de exploderende staatsschuld van 37000 miljard en de “unfunded liablities” van 80000 miljard $ (private schulden, credit cards, de studentenleningen, de lokale overheden, de niet financierbare uitkeringen die vastgelegd zijn voor de komende jaren).
Strengen doorknippen?
Het probleem is ook dat de Amerikaanse oligarchie nauw verbonden is met de Britse maar ook met de West-Europese oligarchie. Enkele Britse en Franse banken hebben bv. vertegenwoordigers in de Amerikaanse Federal Reserve. Men noemt dat de “globalisten” zoals je ze in Davos, de transatlantische thinktanks en de internationale organisaties (IMF, WB, VN agenda 20-30, klimaatpanel) vindt. Die promoten de “globalisering”. Daarbij produceert het Zuiden goedkoop voor het Westen. Het Westen is de eerste consument van de wereld en bepaalt de normen waaraan de “groene” productie moet voldoen. Het Westen ziet zichzelf als de bankier die via IMF en WB de eeuwig durende schuldaflossing van het zuiden reguleert.
De Amerikanen voorzien voor dit systeem de militaire dekking met hun 800 basissen. Als er spanningen zijn bv. in de Perzische Golf dan zijn ze vlug ter plaatse. Regelmatige spanningen in de wereld maken dat er telkens massa’s dollars terugvloeien naar de VS.
Geen cadeaus meer voor West-Europa
Trump moet daar allemaal mee afrekenen ook met de West-Europeanen die al jaren profiteren van de Amerikaanse (militaire en politieke) dekking van dat globalistische systeem dat ook West-Europa sterk bevoordeeld heeft.
De EU wil meer EU…
De onverkozen en niet verantwoordelijke EU-commissarissen doen ondertussen alsof er in de wereld niks verandert. Ze verdubbelen gewoon de inzet in hun gokspel. De oplossing voor alles is meer EU, méér middelen (5% defensie en nu ook 5% voor hun “Marshall”-plan voor de EU-infrastructuur). Zo Ursula von der Leyen in Davos eind januari:
Zo wordt West-Europa het eerste CO2-neutrale continent en de “hub” voor AI en quantum computing. Wie gelooft er die mensen nog?
De afrekening komt…
Trump rekent af. Hij ontketent een handelsoorlog tegen de EU, tegen Mexico en Canada, in feite de rest van de wereld. Van 1870 (na de burgeroorlog) tot 1913 kon de VS zichzelf achter tolmuren opbouwen tot de belangrijkste industriële mogendheid in de wereld. Een inkomenbelasting was er (nog) niet, de overheid bekostigde gigantische infrastructuurwerken (kanalen, stuwmeren..) met de opbrengst van de invoertarieven. Over de opbouw zie deze les:
Kan het nog?
Of zijn herindustrialisering en heroriëntering slaagt, is zeer de vraag. Volgens Todd is het Amerikaanse onderwijsniveau te ver gezakt en het aankweken van een hoogwaardige industriële cultuur zal decennia in beslag nemen.
Hier zie je projecten van herindustrialisering in de laatste jaren:
Taiwanezen hebben daar fabrieken opgericht en klagen over de gebrekkige motivatie, zorgvuldigheid en technologische kennis van de Amerikaanse arbeiders. Ze moeten hun eigen ingenieurs en hoog geschoolde arbeiders overbrengen om de boel te redden.
Nu hebben vele Amerikanen enkel de “skills” van laag betaalde (mini) jobs waarvan ze er vaak twee of meer combineren. Maar Trump probeert tenminste iets, de EU herhaalt enkel dwangmatig dezelfde falende aanpak.
Volgende week stelt de EU-Commissie haar programma voor de volgende vijf jaren officieel voor. Niet alleen bij Belgiëredder De Wever worden er “vertrouwelijke” nota’s gelekt. Ook op het EUSSR-niveau.
WELT meent te weten dat volgende week een totale ommekeer van de “Green Deal”-politiek zal aangekondigd worden. In plaats van het “klimaat” zou de redding van de economie in het middelpunt van de betrachtingen staan.
Ondanks de pijnlijke westerse sancties en het vertrek van bekende westerse merkartikelen na de invasie van Oekraïne in februari 2022 kunnen in Moskou welgestelde klanten nog steeds kiezen uit een rijk assortiment van westerse luxe goederen.
Westerse sportauto’s, dure merkkledij, juwelen, parfum… noem het en het is te koop. Van economische isolement geen spoor. Naar verluidt zouden slechts Chanel, Dior en Hermes het chique GUM winkelcentrum verlaten hebben. Al de andere zijn gebleven.
De VSA, de EU en het V.K. hebben de export van luxe goederen naar Rusland verboden, kwestie van Rusland te straffen voor de oorlog met Oekraïne. Drie jaar later worden de meeste luxe merken nog steeds aangeboden. Sommigen hebben hun winkelruimte gesloten maar betalen nog steeds de huur – kwestie van snel te kunnen terugkeren als het tij keert. Of ze verkopen via tussenpersonen en zgn. “marketplaces” online.
Gesanctioneerde goederen komen nog altijd Rusland binnen via tussenpersonen in landen zoals Kirgizië, Kazachstan en Azerbeidzjan – voormalige Sovjetstaten met nauwe banden met Moskou. Exportcijfers tonen een handelstoename tussen deze landen en westerse staten sinds de strafmaatregelen op gang kwamen. Op de een of andere manier wordt alles geïmporteerd. Weliswaar een beetje ingewikkelder, maar het lukt toch. Prada, Yves Saint Laurent e.a. liggen ongehinderd in de duurdere winkels. Deze prijzen hun waren aan als “competitiever dan in Dubai”, een stad waar schatrijke Russen heen trekken sinds Europa moeilijker geworden is. In Dubai zou de verkoop van luxe artikelen geëxplodeerd zijn sinds februari 2022. Of men laat tussenpersonen in Europa – in Milaan, Parijs, Londen… – de gewenste artikelen kopen en naar Rusland verschepen.
Optimisten geloven dat buitenlandse merken op de duur vanzelf wel terug naar Rusland zullen komen.
Russell toont een “normaal” winkelcentrum dat de gewone klant bezoekt. Enkele merken zijn van naam veranderd en bieden in se hetzelfde gamma aan. Ook hier is er geen sprake van tekorten.
… dachten wij bij het lezen van onderstaand bericht, maar zijn supporters zijn razend enthousiast
Elon Musk heeft zijn naam op X veranderd in Kekius Maximus. Hij geeft er geen verklaring voor. Kekius Maximus is ook de naam van een cryptomunt, waarvan de koers na het bericht van Musk meteen de hoogte in schoot. De munt, een zogeheten memecoin die is genoemd naar een populaire meme op internet, steeg in korte tijd 900 procent in waarde.
Musk, de baas van onder meer Tesla en eigenaar van socialemediaplatform X, is de rijkste man ter wereld met een vermogen van meer dan 400 miljard dollar. Hij is ook een vertrouweling van de aankomende president van de Verenigde Staten, Donald Trump.
Behalve zijn naam op X heeft Musk ook de bijbehorende avatar gewijzigd in Pepe the Frog. Die staat symbool voor de extreemrechtse Alt-Right-beweging. (…)
Hallucinant, denk je dan. Hoe kan men een dergelijk hoge aanpassing van een loon eisen? Krijgen de havenarbeiders van de Amerikaanse oostkust zó weinig betaald?
Volgens het voorgaande en tot voor de staking geldende arbeidsovereenkomst tussen vakbond en werkgeversvereniging, mogen beginnende dokwerkers rekenen op $ 20 per uur, na twee jaar $ 24.75, na drie jaar $ 31.90 en $ 39 met minimum zes jaar dienst.
Omgerekend per jaar: $ 81.000, maar men kan meer verdienen door extra shiften te kloppen. Volgens een rapport (2019-2020) zou 1/3 van de N.Y.-dokwerkers $ 200.000 of meer verdiend hebben.
Dokwerkers vakbond ILA eist een 77% verhoging te spreiden over zes jaar, m.a.w. $ 5 per uur voor elk jaar van het contract. Volgens het vakbondsvoorstel zouden dokwerkers dan $ 44 per uur verdienen tijdens het eerste jaar, $ 49 tijdens het tweede jaar en vervolgens stijgend tot $ 69 in volgende jaren.
Ter vergelijking: het basisloon van onze havenarbeiders bedroeg in 2022: 156.14 euro ($172.27) voor een dagshift van 7u15min.= ca. 21.53 euro per uur ($23.75). Overuren en vroege, late of nachtshiften worden duidelijk meer betaald.
